مسعود علی پناه
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 1-8
چکیده
به‌منظور تعیین تداخل اثرات غلبه در برآورد پارامترهای ژنتیکی، از دو مدل افزایشی و افزایشی - غلبه برای برآو رد پارامترهای ژنتیکی صفات مختلف کیفیت 631 لاشه گاو گوشتی نر دورگ استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم‌افزار‌های Plink (نسخه 1/9) و GVCBLUP (نسخه 3/9) تجزیه شدند. نتایج نشان داد که بیشتر صفات کیفی لاشه وراثت‌پذیری بالایی داشتند، اما دو ...
بیشتر
به‌منظور تعیین تداخل اثرات غلبه در برآورد پارامترهای ژنتیکی، از دو مدل افزایشی و افزایشی - غلبه برای برآو رد پارامترهای ژنتیکی صفات مختلف کیفیت 631 لاشه گاو گوشتی نر دورگ استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم‌افزار‌های Plink (نسخه 1/9) و GVCBLUP (نسخه 3/9) تجزیه شدند. نتایج نشان داد که بیشتر صفات کیفی لاشه وراثت‌پذیری بالایی داشتند، اما دو صفت ماهیچه چشمی دنده اولتراسوند و وزن لاشه گرم دارای وراثت‌پذیری پایینی (بهترتیب 0/15 و 0/11) بودند. واریانس غلبه برای صفات وزن لاشه گرم، ماهیچه چشمی دنده اولتراسوند، چربی پشت اولتراسوند و ماهیچه چشمی دنده (بهترتیب 0/13، 0/440، 0/89 و0/33) بالا بود ولی برای سایر صفات (تولید گوشت لخم، درجه ماربلینگ، چربی پشت، ماهیچه چشمی دنده اولتراسوند و درجه لاشه) اثر غلبه مشاهده نشد یا بسیار جزئی برآورد گردید. هنگامی که واریانس غلبه صفات پایین بود، تاثیری بر برآورد GBLUP نداشت. برآورد وراثت‌پذیری صفات مورد بررسی به مقدار کم تحت‌تاثیر افزودن اثر غلبه در مدل قرار گرفت. مهم‌ترین نواحی ژنومی موثر بر صفات کیفی لاشه مربوط یه ژن-های LAP3، THBS4 و PCDH9 بود. پیشنهاد می گردد، برای درک بهتر از ساختار ژنتیکی صفات و برنامه ریزی بهتر اصلاح نژادی، اثرات غلبه در مدل برآورد پارامترهای ژنتیکی اضافه شود.
مژده محمودی زرندی؛ محمد رکوعی؛ مهدی وفای واله؛ علی مقصودی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 9-22
چکیده
این مطالعه به‌منظور برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات رشد و بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی و با استفاده از تعداد 7762 داده صفت بازده مصرف خوراک و 12113 داده مربوط به صفت افزایش وزن بدن، جمع‌آوری شده در پژوهشکده دام‌های خاص دانشگاه زابل انجام شد. صفات مورد نظر شامل افزایش وزن بدن در بازه‌های 25-20، 30-25، 35-30، 40-35، 45-40 و هچ تا 45 روزگی، خوراک مصرفی، ...
بیشتر
این مطالعه به‌منظور برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات رشد و بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی و با استفاده از تعداد 7762 داده صفت بازده مصرف خوراک و 12113 داده مربوط به صفت افزایش وزن بدن، جمع‌آوری شده در پژوهشکده دام‌های خاص دانشگاه زابل انجام شد. صفات مورد نظر شامل افزایش وزن بدن در بازه‌های 25-20، 30-25، 35-30، 40-35، 45-40 و هچ تا 45 روزگی، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و باقیمانده مصرف خوراک از 20 تا 45 روزگی بودند. پارامترهای ژنتیکی صفات با استفاده از تجزیه و تحلیل تک و دو صفتی از طریق نمونه‌گیری گیبس برآورد شد. دامنه وراثت‌پذیری‌های برآورد شده برای افزایش وزن بدن 0/23-0/02 و خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و باقیمانده مصرف خوراک 0/04 تا 0/11 بدست آمد. همبستگی ژنتیکی مربوطه بین افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 25-20 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 30-25 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 35-30 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 40-35 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 45-40 روزگی، به ترتیب برابر با 0/56-، 0/49-، 0/57-، 0/70- و 0/25 بود. با توجه به همبستگی‌های ژنتیکی برآورد شده از این مطالعه، انتخاب برای افزایش وزن بدن و کاهش بازده مصرف خوراک برای بهبود صفات بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی توصیه میشود. این انتظار وجود دارد که انتخاب برای این صفات هزینه‌های برنامه‌های اصلاحی، بیشتر مرتبط با بحث خوراک و انتخاب از روی فنوتیپ حیوانات را کاهش دهد.
حسن فضائلی؛ فرشید میرزایی؛ احمد افضل زاده؛ محمدعلیl نوروزیان؛ مهدی نادعلیان؛ هادی حسینی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 23-35
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر افزایش خوراک گلوتن ذرت (خشک) بر ارزش غذایی ذرت علوفهای سیلوشده به روش های آزمایشگاهی و دام زنده انجام شد. بخش اول آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار انجام شد که در آن؛ علوفه خرد شده ذرت با نسبت‌های صفر، پنج و 10 درصد خوراک گلوتن ذرت مخلوط و در بشکه های 200 لیتری پلی اتیلنی سیلو شد. پس ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر افزایش خوراک گلوتن ذرت (خشک) بر ارزش غذایی ذرت علوفهای سیلوشده به روش های آزمایشگاهی و دام زنده انجام شد. بخش اول آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار انجام شد که در آن؛ علوفه خرد شده ذرت با نسبت‌های صفر، پنج و 10 درصد خوراک گلوتن ذرت مخلوط و در بشکه های 200 لیتری پلی اتیلنی سیلو شد. پس از سه ماه، سیلاژها مورد ارزشیابی قرار گرفت. مصرف اختیاری و گوارش پذیری سیلاژها به‌همراه خوراک پایه (یونجه+کاه+کنسانتره) بر روی گوسفند نر بالغ نژاد شال(دوساله) تعیین شد. استفاده از خوراک گلوتن ذرت موجب افزایش ماده‌خشک و پروتئین در علوفه سیلوشده گردید (0/05> P)اما بر pH و درصد ماده آلی اثر نداشت و غلظت ماده خشک سیلاژ به حد مطلوب (35درصد) نرسید. با افزودن خوراک گلوتن ذرت غلظت فیبر نامحلول در شوینده خنثی در سیلاژ ذرت افزایش اما فیبر نامحلول در شوینده اسیدی کاهش یافت (0/05> P). افزودن خوراک گلوتن ذرت موجب افزایش مقدار مصرف ماده خشک شد (0/05> P). قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و فیبر نامحلول در شوینده خنثی در سیلاژهای حاوی خوراک گلوتن ذرت بیشتربود (0/05> P). همچنین مقدار مصرف ماده خشک قابل هضم، ماده آلی قابل هضم و فیبر نامحلول در شوینده خنثی قابل هضم، در سیلاژ حاوی خوراک گلوتن ذرت بالاتر بود (0/05> P). به‌طور‌کلی، افزودن خوراک گلوتن ذرت به سیلاژ ذرت علوفهای موجب بهبود کیفیت آن میشود و استفاده از این سیلاژ در جیره گوسفند، مصرف خوراک و گوارش پذیری را بهبود می‌بخشد.
فاطمه یاراحمدی؛ علی کیانی؛ راضیه دکامی؛ حمیدرضا صحرائی؛ ایوب عزیزی؛ علیرضا راکی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 37-45
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بتائین بر غلظت خونی هموسیستئین، آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی و شاخص مالون‌دی‌آلدئید در میش‌های آبستن نژاد سنجابی انجام شد. تعداد 20 رأس میش (سه تا پنج ساله) با حداقل دو شکم زایش در انتهای دوره آبستنی در دو گروه با جیره پایه (شاهد: 3/6±71/2 کیلوگرم وزن بدن) و یا جیره پایه به‌علاوه پنج گرم بتائین در کیلوگرم ماده ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بتائین بر غلظت خونی هموسیستئین، آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی و شاخص مالون‌دی‌آلدئید در میش‌های آبستن نژاد سنجابی انجام شد. تعداد 20 رأس میش (سه تا پنج ساله) با حداقل دو شکم زایش در انتهای دوره آبستنی در دو گروه با جیره پایه (شاهد: 3/6±71/2 کیلوگرم وزن بدن) و یا جیره پایه به‌علاوه پنج گرم بتائین در کیلوگرم ماده خشک (بتائین: 3/8±71/6 کیلوگرم) به مدت 5 هفته در قالب طرح کاملا تصادفی تغذیه شد. مصرف خوراک به‌صورت روزانه و وزن بدن و شاخص وضعیت بدنی میش‌ها به‌صورت هفتگی ثبت شد. نمونه‌گیری خون در روزهای 28، 14، هفت و یک روز قبل از زایش پس از خوراک‌دهی صبحگاهی، از میش ها از سیاهرگ وداجی خون‌‌گیری شد. فعالیت آنزیم‌های گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز و همچنین غلظت مالون دی آلدئید و هموسیستئین در خون اندازه گیری شد. وزن بدن، شاخص وضعیت بدن و مصرف خوراک تحت تأثیر مصرف بتائین قرار نگرفت. در هر دو گروه با نزدیک شدن به زمان زایش، فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز افزایش و فعالیت کاتالاز و غلظت مالون دی‌آلدئید کاهش یافت(p<0/05). فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز تحت تاثیر مصرف بتائین قرار نگرفت. میش هایی که بتائین دریافت کردند، غلظت هموسیستئین بالاتر و شاخص مالون دی آلدهید کمنر از شاهد داشتند (p<0/05). وزن تولد بره های میش هایی که بتائین دریافت کردند از وزن تولد بره های گروه شاهد بیش تر بود (p=0/06). نتیجه این که، مصرف خوراکی بتائین در ماه آخر آبستنی میش برای کاهش استرس اکسیداتیو و بهبود وزن تولد بره های نژاد سنجابی مفید است.
وهب عظیم زاده؛ مهدی دهقان بنادکی؛ ارمین توحیدی؛ علی اسدی الموتی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 47-54
چکیده
اثر فرآوری‌های مختلف دانه ذرت بر عملکرد و فراسنجههای خونی و شکمبهای 36 رأس گوساله ماده شیرخوار نژاد هلشتاین (وزن بدن 1/20±38/2 کیلوگرم) بررسی شد. تیمارها شامل ذرت کامل، ذرت آردی، ذرت بلغورشده و ذرت ورقهشده با بخار بودند. جیرهها از روز چهارم آزمایش همراه پنج درصد کاه خرد شده تغذیه شد. در همه گوسالهها، برنامه تغذیه شیر ...
بیشتر
اثر فرآوری‌های مختلف دانه ذرت بر عملکرد و فراسنجههای خونی و شکمبهای 36 رأس گوساله ماده شیرخوار نژاد هلشتاین (وزن بدن 1/20±38/2 کیلوگرم) بررسی شد. تیمارها شامل ذرت کامل، ذرت آردی، ذرت بلغورشده و ذرت ورقهشده با بخار بودند. جیرهها از روز چهارم آزمایش همراه پنج درصد کاه خرد شده تغذیه شد. در همه گوسالهها، برنامه تغذیه شیر به‌صورت افزایشی-کاهشی بود. گوسالهها در 71 روزگی از شیرگیری شدند و مجموع مصرف روزانه خوراک آغازین و وزن بدن گوسالهها تا 84 روزگی اندازهگیری شد. مصرف خوراک آغازین و میانگین افزایش وزن روزانه در دوره قبل و بعد از شیرگیری و کل دوره بهترتیب برای تیمارهای ذرت بلغورشده و ذرت ورقهشده با بخار به‌طور معنیداری بیشتر از ذرت آردی و ذرت کامل بود (p≤0/01). در زمان از شیرگیری و در پایان آزمایش، تیمارهای ذرت بلغورشده و ذرت ورقهشده با بخار میانگین وزن بدن بیشتری نسبت به تیمارهای ذرت کامل و ذرت آردی داشتند (p≤0/01). تیمارهای آزمایشی روی پروتئین تام سرم گوسالهها نیز اثر معنیدار داشتند (p<0/05). براساس نتایج این تحقیق، تغذیه گوسالههای شیرخوار با ذرت بلغورشده یا ورقهشده با بخار ضمن افزایش مصرف خوراک باعث بهبود افزایش وزن روزانه و وزن بدن در دوره قبل و بعد از شیرخواری میشود.
امیرحسین رضاخانی؛ یونس علی علی جو؛ کامران رضایزدی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 55-65
چکیده
هدف این تحقیق مقایسه اثر نمک‌های کلسیمی حاوی اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع بر عملکرد گاوهای شیری در دورۀ انتقال بود. در این تحقیق در قالب یک طرح کاملا تصادفی، از 32 رأس گاو هلشتاین شکم دوم به بعد با میانگین وزن 39/94± 723 در دوره زمانی سه هفته پیش از زایش تا سه هفته پس از زایش استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل؛ 1) جیره شاهد؛ بدون مکمل ...
بیشتر
هدف این تحقیق مقایسه اثر نمک‌های کلسیمی حاوی اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع بر عملکرد گاوهای شیری در دورۀ انتقال بود. در این تحقیق در قالب یک طرح کاملا تصادفی، از 32 رأس گاو هلشتاین شکم دوم به بعد با میانگین وزن 39/94± 723 در دوره زمانی سه هفته پیش از زایش تا سه هفته پس از زایش استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل؛ 1) جیره شاهد؛ بدون مکمل چربی، 2) جیره دارای مکمل چربی غیراشباع، 3) جیره حاوی مکمل چربی اشباع و 4) جیره حاوی مخلوط مساوی از هر دو مکمل بودند. مکمل‌های چربی به شکل نمک های کلسیمی، در جیره‌های پیش از زایش 1/5 درصد و در جیره‌های پس از زایش سه درصد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که میزان ماده خشک مصرفی پیش از زایش، وزن و امتیاز وضعیت بدنی پیش و پس از زایش تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفتند، در حالی که میزان ماده خشک مصرفی پس از زایش در بین جیره های حاوی اسیدهای چرب اشباع و یا مخلوط اسیدهای چرب بیش تر بود(0/05>P). تغذیه جیره حاوی اسیدهای چرب اشباع و غیر اشباع در پیش از زایش قابلیت هضم ماده خشک و چربی را افزایش داد (p<0/01). چس از زایش قابلیت هضم ماده خشک جیره های آزمایشی حاوی اسیدهای چرب غیراشباع و مخلوط اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع از جیره شاهد بیشتر بود(p<0/05). فراسنجه های خونی، تولید شیر و ترکیبات آن تحت تاثیر جیره های آزمایشی پیش و پس از زایش قرار نگرفتند. بنابراین استفاده از منبع چربی در قالب نمک های کلسیمی می تواند بدون ایجاد آثار منفی بر عملکرد گاوها دوره انتقال سبب بهبود قابلیت هضم موادمغذی در دستگاه گوارش شود.
عادل محمدی؛ شکوفه غضنفری؛ سید داود شریفی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 67-78
چکیده
تاثیر منابع مختلف مکمل سلنیوم و اسانس رزماری بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی و ریخت‌شناسی روده با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه به صورت آزمایش فاکتوریل 5×2 با 10 تیمار و چهار تکرار بررسی شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل منابع سلنیوم (سطح 0/3 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره از سلنومتیونین، نانوسلنومتیونین، سلنیت سدیم، نانوسلنیوم‌بنزا ...
بیشتر
تاثیر منابع مختلف مکمل سلنیوم و اسانس رزماری بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی و ریخت‌شناسی روده با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه به صورت آزمایش فاکتوریل 5×2 با 10 تیمار و چهار تکرار بررسی شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل منابع سلنیوم (سطح 0/3 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره از سلنومتیونین، نانوسلنومتیونین، سلنیت سدیم، نانوسلنیوم‌بنزا و بدون سلنیوم) و اسانس رزماری جیره (سطوح صفر و 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم جیره) بودند. نتایج نشان داد که پرندگانی که جیره بدون سلنیوم-بدون اسانس رزماری دریافت کردند افزایش وزن و مصرف خوراک کمتری داشتند. پرندگانی که در جیره خود نانوسلنیوم بنزا همراه با اسانس رزماری دریافت کردند در مقایسه با سایر پرندگان ضریب تبدیل خوراک کمتری را داشتند (p<0/05). تغذیه پرندگان با جیره حاوی نانوسلنومتیونین همراه با اسانس رزماری و نانوسلنیوم بنزا همراه با اسانس رزماری باعث افزایش طول پرزها در ژژنوم شدند(p<0/05). عمق کریپت در روده پرندگانی که نانوسلنیوم دریافت کردند بیشتر از پرندگانی بود که منابع دیگر سلنیوم در جیره مصرف کردند (p<0/05). قطر کریپت تیمار نانوسلنیوم بنزا همراه با اسانس رزماری بالاتر از سایر تیمارهای آزمایشی بود(p<0/05). تیمارهای سلنومتیونین و نانوسلنومتیونین هر دو تیمار با اسانس و بدون اسانس رزماری در مقایسه با تیمار بدون اسانس رزماری جمعیت بیشتری از لاکتباسیل و نسبت جمعیت لاکتوباسیل به کل جمعیت میکروبی ایلئوم داشتند(p<0/05). براساس نتایج حاصل، افزودن مکمل های حاوی نانوسلنیوم در سطح 0/3 میلی گرم بر کیلوگرم همراه با اسانس رزماری در سطح 300 میلی گرم بر کیلوگرم به جیره جوجه های گوشتی سبب بهبود عملکرد ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روئه می شود.
حسین پاشا زانوسی؛ فرید شریعتمداری؛ محسن شرفی؛ حامد احمدی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 79-92
چکیده
هدف از این تحقیق بررسی اثر افزودن روغن‌های کتان(منبع امگا-3) و کنجد(منبع امگا-6) به همراه ویتامین E، برای بهبود فراسنجههای اسپرم، پروفایل اسیدچرب اسپرم، عملکرد باروی و جوجه‌درآوری خروس‌های مسن گله های مادرگوشتی بود. برای این منظور 24 قطعه خروس 45 هفته از سویه راس، به چهار تیمار با شش تکرار در طرح پایه کاملا تصادفی اختصاص داده شد. تیمارها ...
بیشتر
هدف از این تحقیق بررسی اثر افزودن روغن‌های کتان(منبع امگا-3) و کنجد(منبع امگا-6) به همراه ویتامین E، برای بهبود فراسنجههای اسپرم، پروفایل اسیدچرب اسپرم، عملکرد باروی و جوجه‌درآوری خروس‌های مسن گله های مادرگوشتی بود. برای این منظور 24 قطعه خروس 45 هفته از سویه راس، به چهار تیمار با شش تکرار در طرح پایه کاملا تصادفی اختصاص داده شد. تیمارها شامل: الف- جیره پایه (شاهد)؛ ب- جیره حاوی دو درصد روغن کتان؛ ج- جیره حاوی دو درصد روغن کنجد؛ د- جیره حاوی یک درصد روغن کتان و یک درصد روغن کنجد بود. تمام تیمارها از نظر مقدار انرژی، پروتئین و ویتامین E یکسان بودند. خروس‌ها بهمدت 60 روز از جیره‌های آزمایشی تغذیه شدند و اسپرم‌گیریاز خروس‌ها در روزهای یک، 20، 40 و 60 آزمایش انجام شد. غلظت، جنبایی کل و پیش‌رونده و پراکسیداسیون غشای اسپرم خروس‌هایی که جیره حاوی دو درصد کتان و یا مخلوط مساوی از دو روغن را دریافت کردند با سایر تیمارها تفاوت معنیداری داشتند( 0/05>P). یکپارچگی غشا، زنده‌مانی، پروفایل اسیدچرب DHA اسپرم و میزان باروری در خروس‌هائی که با جیره حاوی دو درصد روغن کتان تغذیه شدند با سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت(0/05>P). براساس نتایج این تحقیق افزودن دو درصد روغن کتان و یا مخلوط یک درصد از هر یک از روغن های کتان و کنجد با حضور ویتامین E سبب بهبود عملکرد تولید مثلی خروس‌های مسن میشود.
سید عبداله حسینی؛ امیرحسین علیزاده قمصری؛ هوشنگ لطف الهیان؛ مجید توکلی؛ هدی جواهری بارفروشی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 93-103
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف خوراک گلوتن ذرت بر عملکرد، پاسخ های ایمنی، ریخت شناسی روده و برخی فراسنجه های بیوشیمیایی سرم خون جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 500 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 25 قطعه پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 2/5، پنج ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف خوراک گلوتن ذرت بر عملکرد، پاسخ های ایمنی، ریخت شناسی روده و برخی فراسنجه های بیوشیمیایی سرم خون جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 500 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 25 قطعه پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 2/5، پنج و 7/5 درصد خوراک گلوتن ذرت در جیره بودند که از سن 15 تا 42 روزگی در اختیار جوجه های گوشتی قرار گرفتند. نتایج این آزمایش نشان دادند که استفاده از خوراک گلوتن ذرت تا سطح 7/5 درصد جیره، تأثیر معنی داری بر میانگین افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی پرندگان نسبت به تیمار شاهد نداشت. همچنین شاخص های ریخت شناسی ژئوژنوم و فراسنجه های بیوشیمیایی خون شامل غلظت تری گلیسرید، کلسترول، آلبومین، فسفر و آلکالین فسفاتاز، درصد ماندگاری، شاخص اروپایی جوجه گوشتی و هزینه خوراک مصرفی به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن، تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. تیتر آنتی بادی در پاسخ به تزریق گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) در تیمار حاوی 2/5 درصد خوراک گلوتن ذرت بالاتر از سایر تیمارها بود (0.05>P). با توجه به نتایج حاصل، می توان از خوراک گلوتن ذرت تا سطح 7/5 درصد در جیره دوره رشد و پایانی (سن 15 تا 42 روزگی) جوجه های گوشتی بدون تأثیر منفی بر عملکرد، استفاده کرد.
مهدیه نیکبخت زاده؛ حیدر زرقی؛ ابوالقاسم گلیان
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 105-116
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر تراکم مواد مغذی جیره پایانی و سن کشتار بر بازده ابقای انرژی و پروتئین در جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد 300 قطعه جوجه‌خروس 23 روزه سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به‌صورت فاکتوریل 5×2، با 10 تیمار، شش تکرار و پنج قطعه در هر تکرار گروه بندی شدند. تیمارهای آزمایشی شامل تنظیم جیره پایانی با تراکم مواد ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر تراکم مواد مغذی جیره پایانی و سن کشتار بر بازده ابقای انرژی و پروتئین در جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد 300 قطعه جوجه‌خروس 23 روزه سویه کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی به‌صورت فاکتوریل 5×2، با 10 تیمار، شش تکرار و پنج قطعه در هر تکرار گروه بندی شدند. تیمارهای آزمایشی شامل تنظیم جیره پایانی با تراکم مواد مغذی معادل 92/5، 95، 97.5، 100 و 102.5 درصد پیشنهاد سویه و کشتار در سنین 38 و 46 روزگی بودند. با افزایش تراکم مواد مغذی جیره پایانی افزایش وزن بدن، بازده خوراک، بازده ابقای انرژی و پروتئین به طور خطی و معنی دار افزایش و احتیاج انرژی نگهداری به ازای افزایش واحد وزن بدن کاهش یافت (0.05>P). افزایش سن کشتار از 38 روز به 46 روز باعث بروز تأثیر منفی و معنی دار بر شاخص های فوق شد (0.05>P). پرندگان تغذیه شده با جیره پایانی با تراکم مواد مغذی 97.5 درصد پیشنهاد سویه بالاترین مقدار عددی مصرف خوراک باقی مانده را داشتند. سطح مطلوب مواد مغذی جیره پایانی جوجه های گوشتی به منظور بهینه سازی افزایش وزن بدن، بازده خوراک، بازده ابقای انرژی و پروتئین با استفاده از مدل رگرسیونی خط شکسته خطی به ترتیب 101.7، 99.2، 97.7 و 99.5 درصد پیشنهاد سویه برآورد شدند. مقادیر به دست آمده 5.5-2.3 درصد کمتر از مقادیر برآوردی توسط مدل خط شکسته درجه دو بودند. بر اساس نتایج این آزمایش، شاخص مصرف خوراک باقی مانده می تواند یک معیار مناسب برای سنجش بازده انرژی جیره باشد. تنظیم جیره پایانی جوجه‌های گوشتی با تراکم مواد مغذی کمتر از 97.5 درصد سطح پیشنهاد سویه مناسب نیست.
درخشنده رحیمی؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ اکبر یعقوبفر؛ جعفر فخرائی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 117-128
چکیده
ای نمطالعه بمنظور بررسی اثرات استفاده از اسانس مرزه، پودر سیر و برگ شبدر در جیره بر عملکرد، فراسنجه های بیوشیمیایی خون و پایداری اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 (مخلوط دو جنس)، در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. ...
بیشتر
ای نمطالعه بمنظور بررسی اثرات استفاده از اسانس مرزه، پودر سیر و برگ شبدر در جیره بر عملکرد، فراسنجه های بیوشیمیایی خون و پایداری اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 (مخلوط دو جنس)، در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره شاهد (بدون افزودنی)، جیره‌های حاوی سطوح 400 و 500 میلی‌گرم در کیلوگرم اسانس مرزه، جیره‌های حاوی سطوح دو و چهار درصد پودر سیر و جیره‌های حاوی سطوح پنج و 10درصد پودر برگ شبدر بودند. نتایج تحقیق نشان داد، در کل دوره پرورش، افزایش وزن پرندگانی با جیره‌های حاوی اسانس مرزه خوزستانی، پودر سیر و پودر برگ شبدر تغذیه شدند کمتر از پرندگان شاهد بود (p<0/05).اثر تیمارهای آزمایشی بر غلظت سرمی هورمون های تیروئیدی (T3 و T4)، کلسترول، تری گلیسیرید، HDL و LDL و درصد ماده خشک و پروتئین خام گوشت سینه معنی دار نبود. هم چنین با توجه به زمان های متفاوت نگهداری گوشت سینه در فریزر ( صفر، 24 و 48 ساعت)، اثر تیمارهای آزمایشی برر میزان مالون دی آلدهید و ازت آزاد در 24 و 48 ساعت بعد فریز کردن معنی دار نبود. با توجه به نتایج حاصل استفاده از اسانس مرزه، پودر سیر و برگ شبدر در سطوح مورد مطالعه در این پژوهش تاثیری بر عملکرد و پایداری گوشت سینه ندارد. ارزیابی ترکیبات موثره و فعال این مواد خوراکی و حصول اطمینان از ویژگی های آن ها بر پایداری اکسیداتیو گوشت مستلزم مطالعات بیش تری است.
محمدرضا رضوانی؛ راضیه ایران پرست
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 129-142
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر نوع آنزیم و روش جیره‌نویسی بر عملکرد تولید، گوارش‌پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی انجام شد. در این آزمایش از 256 قطعه جوجه‌‌ی گوشتی مخلوط جنس نر و ماده سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با دو شیوه جیره نویسی (بر پایه آمینواسید کل و آمینواسید گوارش‌پذیر)، دو ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر نوع آنزیم و روش جیره‌نویسی بر عملکرد تولید، گوارش‌پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی انجام شد. در این آزمایش از 256 قطعه جوجه‌‌ی گوشتی مخلوط جنس نر و ماده سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با دو شیوه جیره نویسی (بر پایه آمینواسید کل و آمینواسید گوارش‌پذیر)، دو سطح آنزیم‌های ناتوزایم پلاس (صفر و0/035 درصد) و دو سطح مولتی بهزیم (صفر و 0/02 درصد) در قالب طرح کاملا تصادفی، با هشت تیمار و چهار تکرار استفاده شد. جیره‌نویسی آمینواسید کل نسبت به جیره‌نویسی آمینواسید گوارش‌پذیر، به طور معنیداری میانگین افزایش وزن روزانه را افزایش، ضریب تبدیل خوراک را در هر سه دوره‌ی رشد، پایانی و کل دوره و میزان مصرف غذای روزانه را در دوره های پایانی و کل دوره کاهش داد (P<0/05). جیره‌نویسی بر پایه آمینواسید کل سبب افزایش گوارش‌پذیری ماده خشک، درصد لاشه، طول روده و کاهش گوارش‌پذیری چربی شد (P<0/05). ناتوزایم پلاس سبب افزایش گوارش‌پذیری ماده خشک، پروتئین خام، چربی و کاهش جمعیت باکتری اشرشیا کلای در روده‌ی کور شد (P<0//05). مولتی بهزیم میانگین افزایش وزن روزانه در دوره‌ی رشد، ضریب تبدیل غذا در دوره‌ی پایانی و کل دوره، گوارش‌پذیری ماده خشک، پروتئین خام و چربی خام را به طور معنی داری افزایش داد (P<0/05). بر اساس نتایج حاصل، مولتی بهزیم قابل رقابت و جایگزینی با آنزیم ناتوزایم پلاس می‌باشد و علاوه بر این استفاده‌ی هم‌زمان آنزیم در جیره‌های دارای آمینو اسید گوارش‌پذیر و کم پروتئین می‌‌تواند اثر نامطلوب استفاده از جیرهها ی کم پروتئین را بهبود دهد.
اشرف مرتضایی؛ مرتضی ممویی؛ نعیم عرفانی مجد؛ محمدرضا قربانی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 143-151
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر استفاده از عصاره هیدروالکلی مریم‌گلی به‌دنبال مسمومیت تجربی با مس بر عملکرد و متابولیت-های خونی بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملا تصادفی با 320 قطعه بلدرچین ژاپنی یک‌روزه در چهار تیمار، چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرا انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره شاهد +750 میلی‌گرم بر کیلوگرم ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر استفاده از عصاره هیدروالکلی مریم‌گلی به‌دنبال مسمومیت تجربی با مس بر عملکرد و متابولیت-های خونی بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملا تصادفی با 320 قطعه بلدرچین ژاپنی یک‌روزه در چهار تیمار، چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرا انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره شاهد +750 میلی‌گرم بر کیلوگرم سولفات مس، 3- جیره شاهد +10 گرم بر کیلوگرم عصاره مریم‌گلی) و 4- جیره شاهد + 750 میلی‌گرم بر کیلوگرم سولفات مس و 10 گرم بر کیلوگرم عصاره مریم‌گلی) بودند. مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک بصورت هفتگی اندازهگیری و برای دوره‌های آغازین، رشد و کل محاسبه شدند. نتایج آزمایش نشان داد که در دوره آغازین، مصرف خوراک در تیمار شاهد بالاتر از سایر تیمارها بود (0/05>P). میانگین افزایش وزن در دوره آغازین و کل دوره پرندگانی که با جیره حاوی مس تغذیه شدند کمتر از پرندگان شاهد و پرندگانی که عصاره مریم‌گلی دریافت کردند بود (0/05>P). در دوره آغازین پرندگانی که با جیره‌های حاوی عصاره مریم‌گلی تغذیه شدند در مقایسه با پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی مس، ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05>P). پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی مس غلظت سرمی گلوکز و تری‌گلیسرید بالاتر و HDL و LDL پایین‌تری در مقایسه با سایر تیمارها داشتند. نتایج آزمایش حاضر نشان داد که افزودن عصاره مریم گلی به جیره بلدرچین ژاپنی سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین شده و اثرات منفی مسمومیت با سولفات مس را کاهش می دهد.
حسن شیرزادی؛ زینب نظری؛ کامران طاهرپور
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 153-164
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر پودر گیاهان آویشن زوفایی و سرخارگل بر کیفیت عضله سینه جوجه‌های گوشتی چالش یافته با کمپیلوباکتر ژژونی انجام شد. از تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (هر دو جنس) سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: یک)جیره پایه فاقد افزودنی ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی تأثیر پودر گیاهان آویشن زوفایی و سرخارگل بر کیفیت عضله سینه جوجه‌های گوشتی چالش یافته با کمپیلوباکتر ژژونی انجام شد. از تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (هر دو جنس) سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: یک)جیره پایه فاقد افزودنی (به‌عنوان گروه شاهد)؛ دو،سه) جیره پایه+پودر گیاه سرخارگل (0/25و0/50درصد)؛ چهار،پنج)جیره پایه+پودر گیاه آویشن زوفایی(0/25و0/50درصد) و شش)جیره پایه+آنتی‌بیوتیک اریترومایسین (55میلی‌گرم در‌کیلوگرم) بودند. تمام جوجه‌ها در روز 21 دوره پرورش با cfu/mL1011×4 از سوسپانسیون باکتری کمپیلوباکتر ژژونی به طریق گاواژ دهانی چالش یافتند. غلظت مالون‌دی‌آلدهید عضله سینه توسط مکمل کردن جیره با پودر سرخارگل(0/25درصد)، پودر آویشن زوفائی(0/25درصد) و اریترومایسین به‌صورت معنیداری کاهش یافت(0/05>P). همچنین در مقایسه با گروه شاهد تمام تیمارهای آزمایشی منجر به کاهش معنیداری در کلونیزاسیون باکتری‌های سرمادوست در عضله سینه شدند(05/0>P)، با این حال شمار باکتری‌های هوازی تنها توسط جیره‌های حاوی پودر آویشن زوفائی(0/25درصد) و اریترومایسین بطور معنیداری کاهش یافت(0/05>P). سایر صفات نظیر pH، رنگ، ترکیب شیمیایی، ظرفیت نگهداری آب، اتلاف آب ناشی از تراوش، اتلاف آب ناشی از پخت و پز، اتلاف آب ناشی از پرس تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند. با توجه به نتایج حاصل، برای پیشگیری از پراکسیداسیون چربی‌های گوشت و کاهش باکتری‌های سرمادوست می‌توان از گیاهان سرخارگل و آویشن زوفایی به‌میزان 25/0 درصد جیره به جای اریترومایسین استفاده کرد، با این حال آویشن زوفایی به‌دلیل فعالیت ضد باکتریایی بالاتر آن روی کاهش شمار باکتری‌های هوازی، نسبت به سرخارگل ارجحیت دارد.
سهام مرمضی؛ خلیل میرزاده؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ محمدرضا تابنده
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 165-172
چکیده
هدف از انجام این آزمایش، بررسی اثر پودر گیاه خارخاسک بر غلظت هورمون‌های تیروئیدی و IGF-I سرم خون برههای نر بود. برای این منظور، آزمایشی با استفاده از 18 راس بره نر نژاد عربی با میانگین سنی حدود سه ماه و میانگین وزن 2±14/16 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و شش تکرار به مدت پنج ماه انجام گرفت. تیمارها شامل سطوح صفر (شاهد)، ...
بیشتر
هدف از انجام این آزمایش، بررسی اثر پودر گیاه خارخاسک بر غلظت هورمون‌های تیروئیدی و IGF-I سرم خون برههای نر بود. برای این منظور، آزمایشی با استفاده از 18 راس بره نر نژاد عربی با میانگین سنی حدود سه ماه و میانگین وزن 2±14/16 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و شش تکرار به مدت پنج ماه انجام گرفت. تیمارها شامل سطوح صفر (شاهد)، 15 و 30 گرم پودر گیاه خارخاسک در کیلوگرم جیره بودند. وزنگیری از برهها به صورت ماهانه انجام شد، در دوره سنی چهار تا هشت ماهگی ، در هر ماه پنج نوبت متوالی از برهها برای اندازه گیری غلظت هورمون های T3 و T4 در بره هایی که پودر گیاه خارخاسک دریافت کردند بالاتر از بره های شاهد بودن (P<0.05). غلظت T3 در هفت ماهگی و T4 در سن هشت ماهگی در بره های تغذیه شده با جیره حاوی 30 گرم در کیلوگرم خارخاسک بالاتر از بره های شاهد بود (p<0/05). غلظت IGF-I در سن شش ماهگی در بره های تغذیه شده با جیره حاوی 15 گرم در کیلوگرم خارخاسک بالاتر از بره های شاهد بود(p<0/05). به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که تغذیه سطح 15 گرم پودر گیاه خارخاسک به بره های نر عربی با تعدیل در هورمون های تیروئیدی و IGF-I با بهبود دستگاه تولیدمثلی از کاهش میل جنسی و ناتوانی در فعالیت تولیدمثلی جلوگیری می کند.
حسن لکزایی؛ فرزاد قنبری؛ جواد بیات کوهسار؛ آشور محمد قره باش
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، صفحه 173-185
چکیده
این پژوهش به‌منظور مقایسه فراسنجههای خونی و عملکرد پرواری برههای نر سه تا چهار ماهه نژادهای زل و دالاق، و آمیخته آنها با نژاد رومانف در شرایط رطوبتی- حرارتی مختلف انجام گرفت. آزمایش با چهار تیمار و شش تکرار و بهمدت 84 روز از اواسط مردادماه تا اوایل آبان‌ماه انجام شد. براساس شاخص رطوبتی- حرارتی، برهها تا هفته هشتم آزمایش ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور مقایسه فراسنجههای خونی و عملکرد پرواری برههای نر سه تا چهار ماهه نژادهای زل و دالاق، و آمیخته آنها با نژاد رومانف در شرایط رطوبتی- حرارتی مختلف انجام گرفت. آزمایش با چهار تیمار و شش تکرار و بهمدت 84 روز از اواسط مردادماه تا اوایل آبان‌ماه انجام شد. براساس شاخص رطوبتی- حرارتی، برهها تا هفته هشتم آزمایش تحت تنش حرارتی خیلی شدید و شدید و پس از آن در شرایط عدم تنش حرارتی قرار داشتند (بهترتیب شاخص 25/6 و بالاتر از آن، 23/3 تا کمتر از 25/6 و کمتر از 22/2). در طی تنش حرارتی خیلی شدید، عملکرد تیمارها یکسان بود. در تنش حرارتی شدید عملکرد برههای دالاق و آمیخته دالاق- رومانف بهتر از برههای زل و آمیخته زل- رومانف بود (0/05> P). در شرایط عدم تنش، صفات عملکردی در آمیخته زل- رومانف کمتر از سایر نژادها بود (0/05> P). غلظت گلوکز و کلسترول خون در طی زمانی که برهها در معرض تنش حرارتی قرار داشتند کمتر از زمان عدم تنش بود ولی غلظت اوره خون در شرایط تنش حرارتی بیشتر شرایط عدم تنش بود (0/05>P). غلظت اسیدهای چرب غیر استریفه در میانه دوره یعنی هنگام تنش حرارتی شدید بیشتر از دوره تنش خیلی شدید و عدم تنش بود (0/05> P). براساس نتایج بهدست‌آمده برههای نژاد دالاق عملکرد پرواری بالاتری نسبت به نژاد زل و آمیخته آنها با نژاد رومانف بهویژه در شرایط تنش حرارتی خیلی شدید داشتند.