تولیدات دامی

پویش کل ژنومی و تجزیه و تحلیل غنی‌سازی مجموعه‌های ژنی مرتبط با صفات پشم در گوسفندان نژاد زندی

حسین محمدی؛ حسین مرادی شهربابک؛ محمد شمس الهی

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، صفحه 241-254

چکیده

هدف پژوهش حاضر، شناسایی مناطق ژنومی و ژنهای کاندیدای مرتبط با صفات پشم از طریق پویش ژنومی برپایه آنالیز مسیر در گوسفند نژاد زندی بود. بدین منظور 96 رأس گوسفند با استفاده از آرایههای 50K تعیین ژنوتیپ شدند و برای هر دام رکوردهای فنوتیپی شامل میانگین قطر الیاف، ضریب تغییرات قطر الیاف، نسبت الیافی که مساوی یا بیش‌تر از 30 میکرومتر قطر ... بیشتر هدف پژوهش حاضر، شناسایی مناطق ژنومی و ژنهای کاندیدای مرتبط با صفات پشم از طریق پویش ژنومی برپایه آنالیز مسیر در گوسفند نژاد زندی بود. بدین منظور 96 رأس گوسفند با استفاده از آرایههای 50K تعیین ژنوتیپ شدند و برای هر دام رکوردهای فنوتیپی شامل میانگین قطر الیاف، ضریب تغییرات قطر الیاف، نسبت الیافی که مساوی یا بیش‌تر از 30 میکرومتر قطر الیاف، طول استاپل، نسبت کمپ و نسبت مو در الیاف اندازه‌گیری شد. ارزیابی پویش ژنومی برای صفات در نرمافزار GEMMA انجام شد، سپس با استفاده از بسته نرمافزاری biomaRt2 ژنهای معنیداری که در داخل و یا 50 کیلوباز بالا و پایین‌دست نشانگرهای معنیدار قرار داشتند، شناسایی گردید. در نهایت، آنالیز غنیسازی مجموعههای ژنی به‌وسیله برنامه برخط KOBAS با هدف شناسایی عملکرد بیولوژیکی ژنهای کاندیدا انجام شد. در این پژوهش ژنهای مرتبط با صفات قطر الیاف CEP290)، PRKCZ، TMTC3، RHPN2 و TNFSF4)، طول استاپل (NLGN1، SPHKAP و PLCE1) و نسبت کمپ و مو (FAT1 و PIK3R4) شناسایی شدند. در تحلیل غنیسازی مجموعههای ژنی، تعداد 21 مسیر با صفات پشم شناسایی شدند. از بین مسیرهای زیستی شناسایی‌شده نقش مهمی در رشد و توسعه فولیکولهای مو، تولید کراتینوسیتها، رشد و توسعه اپیدرمال، سنتز آنزیمهای تروئونین کینازها و مسیر سیگنالدهی Wntداشتند. با توجه به تأیید نتایج قبلی و شناسایی ژن‌های کاندیدای جدید با عملکرد مولکولی مرتبط با صفات الیاف پشم، نتایج این پژوهش میتواند در درک سازوکار ژنتیکی کنترل کننده صفات پشم مورد استفاده قرار گیرد و در انتخاب ژنتیکی گوسفند از طریق کیفیت بالاتر پشم مفید باشد.

جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کاملینا در جیره بره های پرواری: اثر بر عملکرد، برخی فراسنجه های خونی و تخمیر شکمبه

زهرا شیرنگار؛ فردین هژبری؛ محمد ابراهیم نوریان سرور

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، صفحه 255-266

چکیده

امکان استفاده از کنجاله کاملینا به‌جای کنجاله سویا در جیره برههای پرواری با استفاده از بیست‌و‌چهار راس بره نر چهار- شش ماهه با میانگین وزن 2/18±34/21 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تیمار و شش تکرار در قفسهای انفرادی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره پایه حاوی کنجاله سویا (شاهد)، 2- جیره پایه با 33 درصد جایگزینی ... بیشتر امکان استفاده از کنجاله کاملینا به‌جای کنجاله سویا در جیره برههای پرواری با استفاده از بیست‌و‌چهار راس بره نر چهار- شش ماهه با میانگین وزن 2/18±34/21 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تیمار و شش تکرار در قفسهای انفرادی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره پایه حاوی کنجاله سویا (شاهد)، 2- جیره پایه با 33 درصد جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کاملینا، 3- جیره پایه محتوی 67 درصد جایگزینی کنجاله سویا و 4- جیره پایه حاوی کنجاله کاملینا بود. مایع شکمبه توسط لوله مری و نمونههای خون از سیاهرگ وداج گردن در روزهای صفر، 45 و پایان دوره از برهها گرفته شد. وزن نهایی و افزایش وزن روزانه تحت تأثیر جایگزینی کنجالهها قرار نگرفت اما سبب کاهش مصرف ماده خشک شد (0/05>P). غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه افزایش یافت به‌نحوی‌که در 33 و 67 درصد جایگزینی معنی‌دار بود. غلظت اسیدهای چرب فرّار و pH تحت تأثیر جایگزینی قرار نگرفت. جمعیت کل پروتوزوآ و جنس انتودینیوم با افزایش درصد جایگزینی روند کاهشی داشت و با توجه به اثر متقابل زمان و تیمار، با افزایش طول دوره روند جمعیت افزایشی بود. غلظت اوره خون با جایگزینی کنجاله‌ها روند افزایشی داشت، هرچند این روند تحت تأثیر اثر متقابل تیمار و زمان بود. با جایگزینی کامل کنجالهها، غلظت کلسترول و تریگلیسرید خون افزایش یافت (0/05>P). با توجه نتایج حاصل، می‌توان در جیره پروار کنجاله کاملینا به‌جای کنجاله سویا در سطح حداکثر 67 درصد جایگزینی استفاده کرد.

تأثیر سطوح مختلف گوگرد بنتونیت‌دار بر عملکرد، کیفیت پشم، مواد معدنی خون، آنزیم‌های کبدی و هورمون‌های تیروئیدی میش دالاق

کامل عموزاده آرائی؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، صفحه 267-279

چکیده

امکان استفاده از سطوح مختلف گوگرد بنتونیت‌دار در گوسفند با استفاده از 18 رأس میش دالاق (با متوسط وزن 3/5±38 کیلوگرم) به‌صورت جداگانه به‌مدت 42 روز در سه تیمار و شش تکرار بررسی شد. تیمارها شامل شاهد (بدون گوگرد بنتونیت‌دار)، تیمار حاوی 0/15 درصد (براساس ماده خشک) گوگرد بنتونیت‌دار و تیمار حاوی 0/3 درصد (براساس ماده خشک) گوگرد بنتونیت‌دار ... بیشتر امکان استفاده از سطوح مختلف گوگرد بنتونیت‌دار در گوسفند با استفاده از 18 رأس میش دالاق (با متوسط وزن 3/5±38 کیلوگرم) به‌صورت جداگانه به‌مدت 42 روز در سه تیمار و شش تکرار بررسی شد. تیمارها شامل شاهد (بدون گوگرد بنتونیت‌دار)، تیمار حاوی 0/15 درصد (براساس ماده خشک) گوگرد بنتونیت‌دار و تیمار حاوی 0/3 درصد (براساس ماده خشک) گوگرد بنتونیت‌دار بودند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح گوگرد بنتونیت‌دار در جیره، طول الیاف، راندمان، استحکام، کمپ و ضریب تغییرات قطر الیاف افزایش یافت (0/05≥P). هم‌چنین افزایش سطح گوگرد بنتونیت‌دار سبب افزایش غلظت گوگرد سرم و هورمون تری‌یدوتیرونین شد (0/05≥P). سطوح گوگرد بنتونیت‌دار اثری معنی‌داری بر وزن نهایی، افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک میش‌ها نداشت. هم‌چنین سطوح مختلف گوگرد بنتونیت‌دار تأثیر معنی‌داری بر الیاف حقیقی، الیاف مدولایی، میانگین قطر، پروتئین خام الیاف، غلطت مس، کلسیم، سلنیوم، فسفر و مولیبدن سرم نداشت. افزودن گوگرد بنتونیت‌دار اثر معنی‌داری بر غلظت آنزیم‌های کبدی میش‌ها نداشت. درنتیجه استفاده از گوگرد بنتونیت‌‌دار به‌عنوان یک منبع گوگردی جدید تا سطح 3/0 درصد ماده خشک توانست استحکام و راندمان الیاف را بهبود ببخشد و بدون ایجاد اثرات منفی بر عملکرد در میش قابل‌استفاده است.

مقایسه عملکرد، صفات لاشه، کیفیت گوشت و فراسنجه‏ های خونی جوجه های گوشتی سویه آرین و راس

فرهاد صمدیان؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ علیرضا ایوک پور

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، صفحه 281-293

چکیده

مطالعه حاضر به‌منظور مقایسه عملکرد، وزن نسبی اندام‏های احشایی، قطعات لاشه، کیفیت گوشت و متابولیت‏های خونی بین دو سویه آرین و راس 308 با استفاده از تعداد 96 قطعه جوجه یک‏روزه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار ، 12 تکرار و چهار پرنده در هر تکرار انجام شد. در روزهای 32 و 42، یک پرنده از هر قفس کشتار شد و بازده لاشه و میانگین وزن ... بیشتر مطالعه حاضر به‌منظور مقایسه عملکرد، وزن نسبی اندام‏های احشایی، قطعات لاشه، کیفیت گوشت و متابولیت‏های خونی بین دو سویه آرین و راس 308 با استفاده از تعداد 96 قطعه جوجه یک‏روزه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار ، 12 تکرار و چهار پرنده در هر تکرار انجام شد. در روزهای 32 و 42، یک پرنده از هر قفس کشتار شد و بازده لاشه و میانگین وزن نسبی اندام‏های احشایی برای هر دو سویه تعیین شد. پراکسیداسیون لیپیدی گوشت و متابولیت‏های پلاسمایی خون در انتهای دوره پرورش سنجیده شدند. نتایج نشان داد که در کل دوره پرورش، مصرف خوراک سویه آرین بیش‌تر از راس بود (0/05≥P)، اما در ضریب تبدیل خوراک کل دوره تفاوت معنی‏داری مشاهده نگردید. نرخ افزایش وزن در دو هفته اول در سویه آرین به‌طور معنی‏داری بیش‌تر بود (05/0≥P)، با این‌حال، طی هفته پنجم پرورش این روند معکوس شد. بازده لاشه و وزن نسبی سنگدان در جوجه‌های گوشتی آرین بالاتر بود (0/05≥P)، درحالی‌که وزن نسبی بورس فابریسیوس در این سویه کم‌تر از جوجه‌های گوشتی راس 308 بود (0/05≥P). راس 308 دارای غلظت اسید اوریک پلاسمایی بالاتری در مقایسه با آرین بود (0/01≥P)، درحالی‌که میانگین تری‏گلیسرید کل پلاسمایی در جوجه‌های گوشتی آرین بیش‌تر از راس بود (0/05≥P). پراکسیداسیون لیپیدی گوشت سینه و ران نیز در سویه آرین بیش‌تر از راس بود (0/05≥P). نتایج حاضر می‎تواند در اتخاذ تدابیر مدیریتی و تغذیه‎ای بهتر برای سویه‎های موردآزمایش از جوجه گوشتی کمک ‎بخش باشد.

اثر جیره‌های حاوی سطوح مختلف علوفه کنگرفرنگی بر الگوی اسیدهای چرب گوشت و صفات کیفی لاشه بره‌های نر پرواری

هوشنگ جعفری؛ فرشید فتاح نیا؛ یحیی عباسپور؛ پوریا دادور؛ صیفعلی ورمقانی؛ منوچهر طهماسبی

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، صفحه 295-308

چکیده

در این مطالعه اثر سطح کنگرفرنگی (Cynara scolymus L.) در جیره به‌جای یونجه بر الگوی اسیدهای چرب و صفات کیفی گوشت بره‌های نر پرواری با استفاده از 24 رأس بره نر کردی (با وزن زنده 2/35±30/18کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هشت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره بدون کنگرفرنگی (شاهد)، 2- جیره حاوی 10 درصد کنگرفرنگی و 3- جیره حاوی ... بیشتر در این مطالعه اثر سطح کنگرفرنگی (Cynara scolymus L.) در جیره به‌جای یونجه بر الگوی اسیدهای چرب و صفات کیفی گوشت بره‌های نر پرواری با استفاده از 24 رأس بره نر کردی (با وزن زنده 2/35±30/18کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هشت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره بدون کنگرفرنگی (شاهد)، 2- جیره حاوی 10 درصد کنگرفرنگی و 3- جیره حاوی 20 درصد کنگرفرنگی بودند. دوره آزمایش 100 روز بود که 20 روز آن به دوره عادت‌پذیری و 80 روز به ثبت داده‌ها و جمع‌آوری نمونه‌ها اختصاص داده شد. نتایج نشان داد افزودن کنگرفرنگی به جیره سبب بهبود افزایش وزن روزانه بره‌ها شد (0/05>P)، هم‌چنین با افزایش سطح کنگرفرنگی در جیره بره‌ها وزن لاشه گرم و درصد لاشه به‌صورت خطی افزایش یافت (0/05>P). سطح کنگرفرنگی جیره اثری بر اجزای لاشه (گردن، سردست، سرسینه و قلوه‌گاه، راسته، ران و دنبه)، ترکیب شیمیایی گوشت (رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر) و فراسنجه‌های رنگ‌سنجی (روشنی، قرمزی، زردی) گوشت بره‌های پرواری نداشت. الگوی اسید چرب گوشت بره‌های آزمایشی (شامل انواع اسیدهای چرب اشباع، غیراشباع و لینولئیک‌اسید کونژوگه) تحت تأثیر سطح کنگرفرنگی جیره‌های غذایی قرار نگرفت. با توجه به نتایج حاصل، تغذیه بره‌های پرواری با علوفه کنگرفرنگی (تا 20 درصد کل جیره مخلوط) بر مصرف خوراک و کیفیت گوشت بره‌های پرواری اثر منفی ندارد و سبب بهبود بازده لاشه آن‌ها می‌شود.

اثر جیره های حاوی سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر عملکرد تخمگذاری و جوجه درآوری مرغان مادر بومی سپاهان

حسین ایراندوست؛ عباسعلی قیصری؛ محمد ایراندوست

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، صفحه 309-323

چکیده

مطالعه حاضر به‌منظور بررسی اثر جیره‌های حاوی سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر توان تخم‌گذاری و قدرت جوجه‌درآوری مرغان مادر بومی سپاهان انجام شد. در این پژوهش سه سطح انرژی قابل سوخت‌وساز (2400، 2550 و2700 کیلوکالری در کیلوگرم) و دو سطح پروتئین خام (14 و 16 درصد) با پنج تکرار بررسی شد. آزمایش از سن 42 هفتگی شروع و طی سه دوره 28 روزه تا پایان 53 هفتگی ... بیشتر مطالعه حاضر به‌منظور بررسی اثر جیره‌های حاوی سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر توان تخم‌گذاری و قدرت جوجه‌درآوری مرغان مادر بومی سپاهان انجام شد. در این پژوهش سه سطح انرژی قابل سوخت‌وساز (2400، 2550 و2700 کیلوکالری در کیلوگرم) و دو سطح پروتئین خام (14 و 16 درصد) با پنج تکرار بررسی شد. آزمایش از سن 42 هفتگی شروع و طی سه دوره 28 روزه تا پایان 53 هفتگی ادامه داشت. در طول دوره آزمایش و در سه مرحله تخم‌مرغ‌ها به دستگاه جوجه‌کشی منتقل و راندمان باروری، قدرت جوجه‌درآوری، وزن جوجه یک‌روزه و درصد وزن جوجه به وزن تخم‌مرغ‌های قابل جوجه‌کشی اندازه‌گیری شد. در کل دوره آزمایش، میزان مصرف خوراک، وزن تخم‌مرغ و درصد تولید تخم‌مرغ تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. وزن توده‌ای تخم‌مرغ با جیره‌های حاوی 2550 کیلوکالری به‌طور معنی‌داری بالاتر ازمرغ‌هایی بود که از جیره‌های حاوی 2400 کیلوکالری تغذیه شدند (0/05>P). ضریب تبدیل خوراک به تخم‌مرغ نیز با جیره‌های حاوی 2550 کیلوکالری پایین‌تر از 2400 کیلوکالری بود (0/05>P). بالاترین میزان نطفه‌داری و جوجه‌درآوری در تیمارهای حاوی 2550 کیلوکالری انرژی حاصل شد (0/05>P). با توجه به نتایج حاصل، برای تغذیهمرغ‌های مادر بومی سپاهان با سنین 42 تا 53 هفته جیره حاوی 2550 کیلوکالری انرژی قابل سوخت‌وساز و سطح 14 درصد پروتئین خام در دوره تخم‌گذاری مناسب می‌باشد.

اثر بیوچار پسماند‌تر شهری، پروبیوتیک و زئولیت بر عملکرد، متابولیت‌های خونی و مورفولوژی روده جوجه‌های گوشتی تحت تنش سرمایی

شکوفه حسنوند؛ علی خطیب جو؛ حسن شیرزادی؛ یحیی محمدی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ درخشنده رحیمی

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، صفحه 325-341

چکیده

در پژوهش حاضر اثر بیوچار پسماند زباله تر بر عملکرد، متابولیت‌های خونی و مورفولوژی روده جوجه‌های گوشتی تحت تنش سرمایی با تخصیص 350 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یک‌روزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 10 جوجه در هر تکرار در دو سالن مجزا (سرد و دمای توصیه‌شده) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد مثبت (جیره ... بیشتر در پژوهش حاضر اثر بیوچار پسماند زباله تر بر عملکرد، متابولیت‌های خونی و مورفولوژی روده جوجه‌های گوشتی تحت تنش سرمایی با تخصیص 350 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یک‌روزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 10 جوجه در هر تکرار در دو سالن مجزا (سرد و دمای توصیه‌شده) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد مثبت (جیره پایه؛ دمای توصیه شده)، 2- شاهد منفی (جیره پایه؛ تنش سرمایی)، 3 تا 5- به ترتیب شاهد منفی به‌همراه 0/5، 0/75 و یک درصد بیوچار پسماند تر، 6- شاهد منفی به‌همراه 0/02 درصد پروبیوتیک اکوباکتو-پی (Ecobacto-P) و 7- شاهد منفی به‌همراه یک درصد زئولیت بودند. در گروه‌های تنش سرمایی، از هفت روزگی تا انتهای آزمایش (42 روزگی) دمای سالن به 17 درجه سانتی‌گراد کاهش داده شد. تنش سرمایی منجر به کاهش خوراک مصرفی و وزن بدن، درصد لاشه و چربی حفره بطنی، غلظت تری‌گلیسرید و فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز و گلوتامات ترانس‌آمیناز و عرض پرز ژوژنوم و ایلئوم شد درحالی‌که تلفات کل و آسیتی، طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت ژوژنوم و ایلئوم را افزایش داد (p<0/05). افزودن یک و 0/5 درصد بیوچار و پروبیوتیک سبب افزایش وزن بدن، طول و سطح مقطع پرز ژوژنوم و ایلئوم و کاهش ضریب تبدیل خوراک نسبت به گروه شاهد پرورش یافته در شرایط تنش سرمایی شدند. به‌طور کلی، افزودن بیوچار و پروبیوتیک گرچه منجر به بهبود عملکرد و مورفولوژی روده شدند، اما اثرات منفی تنش سرمایی را کاملاً جبران نکردند.

بررسی استفاده از دو دستگاه پلت‌زن صنعتی و طراحی شده بر قابلیت تولید پلت بقایای پوسته سبز پسته و ترکیبات ضدمغذی آن

کاظم لائی؛ حسین حاجی آقا علیزاده؛ محمد حسین کیانمهر

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، صفحه 343-356

چکیده

در مطالعه حاضر قابلیت پلت شدن بقایای پوسته سبز پسته و اثر آن بر مواد ضدمغذی و برخی خواص فیزیکی و مکانیکی پلت پوسته پسته با استفاده از دستگاه پلت‌زن صنعتی و دستگاه پلت‌زن طراحی شده با استفاده از بقایای پوسته سبز پسته با رطوبت 15 درصد، اندازه ‌ذرات یک میلی‌متر و از دمای 65 درجه سلسیوس در دستگاه طراحی شده بررسی شد. به‌منظور بهبود در چسبندگی ... بیشتر در مطالعه حاضر قابلیت پلت شدن بقایای پوسته سبز پسته و اثر آن بر مواد ضدمغذی و برخی خواص فیزیکی و مکانیکی پلت پوسته پسته با استفاده از دستگاه پلت‌زن صنعتی و دستگاه پلت‌زن طراحی شده با استفاده از بقایای پوسته سبز پسته با رطوبت 15 درصد، اندازه ‌ذرات یک میلی‌متر و از دمای 65 درجه سلسیوس در دستگاه طراحی شده بررسی شد. به‌منظور بهبود در چسبندگی و کاهش مواد ضدمغذی بقایای پسته، از بنتونیت، گندم، اوره و ملاس به ترتیب سه، شش، چهار و پنج کیلوگرم به ازای 100 کیلوگرم بقایای پسته استفاده شد. میزان چگالی، نیروی شکست ماکزیمم، انرژی شکست، ترکیبات فنولی، تانن، فیبر نامحلول در شوینده اسیدی (ADF) و فیبر نامحلول در شوینده خنثی (NDF) پلت‌های تولیدی اندازه‌گیری شد. همچنین برای اندازه‌گیری خواص مکانیکی پلت‌های تولیدی از دستگاه آزمون مواد بیولوژیکی استفاده گردید. فراسنجه‌های اندازه‌گیری شده در پلت‌های تولیدی با استفاده از آزمون T-Student مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد که چگالی پلت‌های تولیدی در دستگاه پلت‌زن صنعتی بیشتر از دستگاه طراحی شده بود (05/0≥P). انرژی شکست پلت‌های تولیدی در دستگاه پلت‌زن طراحی شده بیشتر از دستگاه صنعتی بود (05/0≥P). میزان ترکیبات فنولی، تانن، ADF و NDF برای دستگاه پلت‌زن طراحی شده به ترتیب 19، 26، 12 و 10 درصد کمتر از دستگاه پلت‌زن صنعتی بود (05/0≥P). به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت استفاده از دستگاه پلت‌زن طراحی شده موجب بهبود کیفیت و کاهش مواد ضد تغذیه‌ای در پلت‌های پوسته سبز پسته تولیدی می‌شود.

استفاده از کاه جو خیسیده و یونجه در جیره گاوهای شیرده

احمد افضل‌ زاده؛ هادی قربانی فارمد؛ محسن دانش مسگران؛ علی اکبر خادم

دوره 12، شماره 2 ، مهر 1389، ، صفحه 37-50

چکیده

در این تحقیق در یک آزمایش، تأثیر مصرف کاه جو خیسیده بر تولید شیر و ترکیب آن، رفتار مصرف خوراک و فراسنجه های شکمبه ای بررسی شد. در آزمایش اول، میزان تجزیه پذیری کاه جو خیسیده در آب در زمان های مختلف (24، 48 و 72 ساعت) تعیین گردید. تفاوت بخش سریع تجزیه در کاه بدون فرآوری نسبت به تیمارهای خیسیده معنی دار بود. به دلیل یکسان بودن میزان تجزیه ... بیشتر

اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجه‌های بافت‌شناسی بیضه خروس‌های مادر گوشتی مسنن

امین کاظمی زاده؛ احمد زارع شحنه؛ علیرضا یوسفی؛ حسن مهربانی یگانه؛ زربخت انصاری پیرسرایی

دوره 20، شماره 3 ، آبان 1397، ، صفحه 487-498

چکیده

پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجه‌های بافت‌شناسی بیضه خروس‌های مسن مادر گوشتی سویه راس 308 انجام شد. برای همین منظور از تعداد 12 قطعه خروس مادر گوشتی در سن 48 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار به‌مدت 13 هفته استفاده شد. تیمارها شامل عدم تغذیۀ کورکومین (تیمار شاهد)و تغذیۀ روزانه 10، 20 و یا ... بیشتر پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجه‌های بافت‌شناسی بیضه خروس‌های مسن مادر گوشتی سویه راس 308 انجام شد. برای همین منظور از تعداد 12 قطعه خروس مادر گوشتی در سن 48 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار به‌مدت 13 هفته استفاده شد. تیمارها شامل عدم تغذیۀ کورکومین (تیمار شاهد)و تغذیۀ روزانه 10، 20 و یا 30 میلی‌گرم کورکومین به‌ازای هر پرنده به‌صورت مخلوط در جیره پایه بودند. در پایان دوره آزمایش، همۀ خروس‌ها کشتار و از بافت بیضه آن‌ها نمونه‌برداری شد. میانگین وزن بیضه در خروس‌های که روزانه 30 میلی‌گرم کورکومین دریافت کردند، نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0P<). تغذیه روزانه 20 و 30 میلی‌گرم کورکومین باعث افزایش میانگین قطر لوله‌های اسپرم‌ساز نسبت به گروه شاهد شد (05/0P<). ضخامت بافت پوششی لوله‌های اسپرم‌ساز با افزایش سطح تغذیه کورکومین به‌طور خطی افزایش یافت (05/0P<). تعداد یاخته‌های اسپرماتوگونی در خروس‌های تغذیه‌شده با کورکومین بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). همچنین، تعداد یاخته‌های لایدیگ در بیضه پرندگانی که روزانه 20 و یا 30 میلی‌گرم کورکومین دریافت کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). تیمارهای آزمایشی بر تعداد رگ‌های خونی بیضه تأثیری نداشتند (05/0P>). بر اساس نتایج این پژوهش، تغذیۀ روزانه 30 میلی‌گرم کورکومین فراسنجه‌های بافت‌شناسی بیضه خروس‌های مادر گوشتی مسن را بهبود می‌بخشد.

تعیین سطح مطلوب انرژی و پروتئین در جیره رشد بلدرچین ژاپنی (Coturnix coturnix japonica)

محمد یازرلو؛ داود شریفی؛ فرید شریعتمداری؛ عبدالرضا صالحی

دوره 15، شماره 1 ، تیر 1392، ، صفحه 1-10

چکیده

به‌منظور تعیین سطح مطلوب انرژی و پروتئین در جیرۀ دورۀ رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک‌روزه در آزمایش فاکتوریل 3 × 3، [سه سطح انرژی سوخت‌و‌سازپذیر (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین (24، 26 و 28 درصد)] در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مصرف خوراک و افزایش وزن هفتگی ... بیشتر

ارتباط چندشکلی ناحیه اگزون یک ژن IGF-I با برخی صفات زیست سنجی گوسفند نژاد مغانی

فاطمه پوربایرامیان؛ محمد قادرزاده؛ حافظعلی دلجو عیسی¬لو؛ پریسا بیابانی؛ محمد بهاءالدین شمس برهان؛ پیمان برنج فروش

دوره 14، شماره 2 ، دی 1391، ، صفحه 21-30

چکیده

تحقیق حاضر با هدف مطالعه چندشکلی اگزون یک ژن IGF-I و ارتباط آن با صفات زیستسنجی در گوسفند نژاد مغانی به روش PCR-SSCP انجام شد. در این تحقیق، از 100 رأس گوسفند نژاد مغانی مرکز اصلاح نژاد گوسفند جعفرآباد مغان واقع در استان اردبیل، با ونوجکتهای حاوی EDTA از سیاهرگ وداجی خونگیری شد. استخراج DNA از خون با روش استخراج بهینه نمکی انجام و واکنش ... بیشتر

بررسی چندشکلی ژن میوستاتین در سه نژاد گوسفند ایرانی شال، زل و زندی

یونس میار؛ عبدالرضا صالحی؛ سید احمد آل یاسین؛ سمیه رئوف زاده

دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، ، صفحه 33-40

چکیده

میوستاتین (MSTN) که عامل رشد و تمایز شماره 8 (GDF8) نیز نامیده می شود از گروه عوامل تغییر رشد بتا (TGF?) می باشد که در کاهش رشد در پستانداران نقش دارد. یک چند شکلی تـک نوکلئوتیدی (SNP) در ناحیه ترجمه نشده َ3 (3'UTR) ژن میوستاتین به عنوان عامل هایپرتروفی عضله در کروموزوم شماره 2 (OAR2) نژادهای گوسفند اروپایی تشخیص داده شده است. در این تحقیق، برای شناسایی ... بیشتر

اثرات سطوح پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و خصوصیات ریخت سنجی بافتی ژژنوم بلدرچین های ژاپنی

علی کلانتری حصاری؛ محمدرضا اسدی؛ محمد بابائی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 13 بهمن 1400

چکیده

اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریخت شناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل: گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 0/5، یک و 1/5 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک بتاپلاس؛ ... بیشتر اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریخت شناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل: گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 0/5، یک و 1/5 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک بتاپلاس؛ جیره با کمبود پروتئین، و جیره با کمبود پروتئین و حاوی یک گرم در کیلوگرم بتاپلاس بود. مصرف خوراک، وزن بدن و افزایش وزن بدن به صورت هفتگی اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در 42 روزگی دو پرنده از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب، کشتار و صفات مربوط به تفکیک لاشه مورد سنجش قرار گرفت. به منظور بررسی صفات ریخت‌سنجی بافت روده، از ژژنوم نمونه برداری شد. استفاده از پروبیوتیک بتاپلاس در میزان یک گرم در کیلوگرم جیره، مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل و برخی ریخت‌سنجی ژژنوم را بهبود داد (0/05> p). در پرندگانی که با جیره حاوی سطح 1/5 گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک بتاپلاس تغذیه شدند ضخامت پرز، قطر کریپت و تعداد سلول های جامی کاهش یافت (0/05> p). بر اساس نتایج حاصل، استفاده از بتاپلاس در جیره در سطح یک میلی گرم بر کیلوگرم، فراسنجه های عملکرد رشد و بافتی ژژنوم را در بلدرچین ژاپنی بهبود می بخشد.

مشاهده مقاله

تأثیر مکمل والین بر عملکرد رشد، پاسخ ایمنی، متابولیت‌های خونی و شاخص‌های رفتاری جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی

فرزاد بسطامی؛ علی خطیب جو؛ صیفعلی ورمقانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 18 بهمن 1400

چکیده

تاثیر مکمل والین بر عملکرد، ایمنی و شاخص‌های رفتاری جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی با 420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. گروه‎های آزمایشی عبارت بودند از: شاهد مثبت (جیره پایه در دمای توصیه شده سویه راس)؛ شاهد منفی (جیره پایه تحت تنش گرمایی)؛ ... بیشتر تاثیر مکمل والین بر عملکرد، ایمنی و شاخص‌های رفتاری جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی با 420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. گروه‎های آزمایشی عبارت بودند از: شاهد مثبت (جیره پایه در دمای توصیه شده سویه راس)؛ شاهد منفی (جیره پایه تحت تنش گرمایی)؛ و گروه‏های تحت تنش گرمایی و تغذیه شده با جیره پایه مکمل شده با پنج، 10، 15 و 20 درصد والینِ مازاد بر نیاز سویه راس. تنش گرمایی سبب کاهش وزن بدن، خوراک مصرفی و شاخص کارایی اروپایی، تیتر آنتی‌بادی علیه ویروس نیوکاسل، درصد لنفوسیت، غلظت پروتئین کل سرمی، فعالیت آلکالین فسفاتاز سرمی و فعالیت لاکتات دهیدروژناز سرمی و افزایش درصد هتروفیل، افزایش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، افزایش دمای مقعدی و افزایش زمان لازم برای ایستادن جوجه‌ها بعد از تست عدم تحرک شد، ولی پنج درصد مکمل والین سبب بهبود افزایش وزن در دوره رشد و کل دوره و افزایش شاخص کارایی اروپایی در کل دوره، مکمل 10 درصد والین منجر به بهبود وزن نسبی ران و سینه، مکمل 15 و 20 درصد والین منجر به افزایش درصد لنفوسیت و کاهش هتروفیل شد (05/0 >P ). براساس نتایج حاصل، افزودن پنج درصد مکمل والین وزن بدن و ضریب تبدیل جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی را بهبود می دهد و در سطوح بالاتر (15 و 20 درصد) سبب بهبود درصد سلول‌های ایمنی می شود اما بر فراسنجه‌های ایمنی همورال و تست عدم تحرک جوجه‌های گوشتی تأثیر ندارد.

مشاهده مقاله

اثر مخمر ساکرومایسس سرویسیه بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی، متابولیت‌های سرم و رفتار مصرف خوراک گوساله‌های شیرخوار سیمنتال

مصطفی حسین آبادی؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 19 بهمن 1400

چکیده

اثر مخمر ساکرومایسس سرویسیه بر عملکرد رشد، شاخص سلامتی، گوارش‌پذیری مواد مغذی، متابولیت‌های سرم و رفتار مصرف خوراک گوساله‌های شیرخوار با استفاده از 18 رأس گوساله نر شیرخوار نژاد سیمنتال با سن حدودأ 20 روز و وزن بدن اولیه 4/2±47 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و شش تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1-گروه شاهد (بدون مخمر)، ... بیشتر اثر مخمر ساکرومایسس سرویسیه بر عملکرد رشد، شاخص سلامتی، گوارش‌پذیری مواد مغذی، متابولیت‌های سرم و رفتار مصرف خوراک گوساله‌های شیرخوار با استفاده از 18 رأس گوساله نر شیرخوار نژاد سیمنتال با سن حدودأ 20 روز و وزن بدن اولیه 4/2±47 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و شش تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1-گروه شاهد (بدون مخمر)، 2-تیمار حاوی 5/2 گرم مخمر ساکرومایسس سرویسیه در روز و 3-تیمار حاوی پنج گرم مخمر ساکرومایسس سرویسیه در روز بود. طول دوره آزمایشی 60 روز که شامل هفت روز دوره عادت‌پذیری بود. مصرف ماده-خشک و افزایش وزن روزانه اندازه‌گیری و ضریب تبدیل خوراک محاسبه شد. گوارش‌پذیری مواد مغذی و متابولیت‌های خون اندازه‌گیری شد. گوساله‌هایی که پنج گرم مخمر در روزدریافت کردند افزایش وزن بالاتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند (05/0P<). میزان غلظت گلوکز، کلسترول، تری‌گلیسیرید و نیتروژن اوره‌ای خون تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. قابلیت‌هضم ماده‌خشک در گوساله‌هایی که پنج گرم مخمر مصرف کردند، بالاتر از گروه شاهد بود (05/0P<). با توجه به نتایج این تحقیق، استفاده از مخمر باعث بهبود افزایش وزن روزانه و بهبود ضریب تبدیل خوراک و نیز افزایش معنی‌دار قابلیت‌هضم ماده‌خشک می‌شود، بنابراین می‌توان از مخمر ساکرومایسس سرویسیه در جیره‌های گوساله‌های شیرخوار در سطح پنج گرم در روز استفاده نمود.

مشاهده مقاله

واکاوی ژنتیکی و فنوتیپی دوشکلی جنسی در پاسخ ایمنی همورال در سویه‌های وحشی و خالدار ایتالیایی بلدرچین

حمیده نوری صادق؛ علی مقصودی؛ محمد رکوعی؛ هادی فرجی آروق؛ مهدی جهانتیغ

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 19 بهمن 1400

چکیده

هدف از این پژوهش، بررسی پاسخ ایمنی همورال علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) در دو جنس ‌نر و ماده از دو سویه وحشی و خالدار ایتالیایی بلدرچین بود. برای مقایسه فنوتیپی دو جنس از مدل واکاوی یک طرفه و برای واکاوی ژنتیکی یک مدل دام ساده با فرض وجود تفاوت مولفه‌های واریانس بین دو جنس از بسته نرم‌افزاری MCMCglmm نرم افزار R ... بیشتر

مشاهده مقاله

بررسی قابلیت هضم ظاهری منیزیم در ارتباط با وزن بدن، نرخ رشد و آنزیم فیتاز در جوجه‌های گوشتی نرلاین B آرین

علی نظری؛ حامد احمدی؛ فرید شریعتمداری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 01 اسفند 1400

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی ارتباط بین قابلیت هضم ماده معدنی منیزیم با وزن بدن، مصرف خوراک و آنزیم فیتاز با 120 قطعه جوجه گوشتی نر لاین B آرین پرورش یافته به صورت انفرادی انجام شد. به پرند‌گان دو جیره استاندارد و جیره مکمل شده با یک گرم آنزیم فیتاز (FTU/Kg500) اختصاص داده شد. خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن هفتگی، ضریب تبدیل غذایی در دوره پرورش ... بیشتر این پژوهش به منظور بررسی ارتباط بین قابلیت هضم ماده معدنی منیزیم با وزن بدن، مصرف خوراک و آنزیم فیتاز با 120 قطعه جوجه گوشتی نر لاین B آرین پرورش یافته به صورت انفرادی انجام شد. به پرند‌گان دو جیره استاندارد و جیره مکمل شده با یک گرم آنزیم فیتاز (FTU/Kg500) اختصاص داده شد. خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن هفتگی، ضریب تبدیل غذایی در دوره پرورش و قابلیت هضم منیزیم در بازه 28 تا 30 روزگی اندازه گیری شدند. با استفاده از مدل گامپرتز، نرخ رشد، وزن اولیه و حداکثر ظرفیت رشد بررسی شد. نرخ رشد و حداکثر ظرفیت رشد در گروه مصرف کننده آنزیم فیتاز بیش‌تر بود (05/0P<). افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر جیره‌های مکمل شده آنزیم فیتاز بهبود یافت (05/0P<). قابلیت هضم منیزیم در جیره‌های آنزیم فیتاز نسبت به جیره‌های پایه استاندارد بیش‌تر بود (05/0P<). میزان نرخ رشد مدلسازی شده بر قابلیت هضم منیزیم تاثیرگذار بود به طوری که قابلیت هضم منیزیم در پرند‌گان با نرخ رشد بالاتر (ظرفیت رشدی سریع‌تر)، بیشتر بود (05/0P<). همبستگی بین قابلیت هضم منیزیم و افزایش وزن بدن مثبت بود و با افزایش هضم منیزیم ، افزایش وزن بهبود یافت(05/0P<). بر اساس نتایج حاصل، پرند‌گان با پتانسیل رشد بالاتر، توانپی بیشتری درهضم منیزیم را دارند و این قابلیت هضم در اثر استفاده از آنزیم فیتاز بیش‌تر می‌شود. بنابراین می‌توان در برنامه‌های اصلاح نژاد جوجه‌های آرین توجه بیشتری به ارتباط بین استفاده از ماده معدنی منیزیم و پارامتر نرخ رشد نمود.

مشاهده مقاله

اثر افزودن پودر سیر در شیر بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی، وضعیت اسهال و فراسنجه‌های خونی بره‌های شیرخوار نژاد دالاق

عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ جواد زارعی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 07 شهریور 1402

چکیده

به‌منظور بررسی تأثیر تغذیه با شیر غنی شده با پودر سیر بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی، وضعیت اسهال و فراسنجه‌های خونی در بره‌های شیرخوار، بیست و چهار راس بره تازه متولد شده نژاد دالاق به‌طور تصادفی در سه تیمار و هشت تکرار قرار گرفتند. بره‌های گروه کنترل با شیر بدون پودر سیر و سایر گروه‌ها به‌ترتیب با شیر غنی‌شده 5/1 و 3 گرم پودر ... بیشتر به‌منظور بررسی تأثیر تغذیه با شیر غنی شده با پودر سیر بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی، وضعیت اسهال و فراسنجه‌های خونی در بره‌های شیرخوار، بیست و چهار راس بره تازه متولد شده نژاد دالاق به‌طور تصادفی در سه تیمار و هشت تکرار قرار گرفتند. بره‌های گروه کنترل با شیر بدون پودر سیر و سایر گروه‌ها به‌ترتیب با شیر غنی‌شده 5/1 و 3 گرم پودر سیر در روز، به مدت 45 روز تغذیه شدند. نتایج به‌دست آمده از این پژوهش نشان داد که مصرف پودر سیر در بره‌های شیرخوار منجر به بهبود افزایش وزن روزانه، وزن نهایی و مصرف جیره آغازین شد (05/0P<) اما اثر معنی‌داری بر ضریب تبدیل خوراک بره‌های شیرخوار نداشت. همچنین مصرف پودر سیر سبب افزایش معنی‌دار قابلیت هضم مواد مغذی (ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی) شد (05/0P<). استفاده از پودر سیر در بره‌های شیرخوار سبب بهبود قوام مدفوع و کاهش معنی‌داری در تعداد بره‌های مبتلا به اسهال و میانگین روزهای ابتلا به اسهال شد. با افزودن پودر سیر غلظت گلوکز و لیپوپروتئین بـا چگـالی زیـاد خون افزایش یافت (05/0P<). به‌علاوه پودر سیر منجر به کاهش معنی‌دار سطح تری‌گلیسرید، کلسترول و لیپوپروتئین بـا چگـالی کم پلاسما شد (05/0P<). سطوح مختلف پودر سیر تفاوت معنی‌داری بر غلظت اوره، آلبومین، گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین ایجاد نکرد. با توجه به نتایج حاضر، می‌توان از پودر سیر تا سطح حداقل 5/1 گرم در روز به‌عنوان افزودنی غذایی جهت بهبود عملکرد و سلامت بره‌های شیرخوار استفاده نمود.

مشاهده مقاله

سنتز و شناسایی روی-متیونین با روش‌های اسپکتروسکوپی و تأثیر آن بر عملکرد، بیوشیمی خون، خصوصیات استخوان و مورفولوژی روده جوجه‌های گوشتی

ابوذر بسطامی؛ علی نقی پور؛ علی خطیب جو؛ فرشید فتاح نیا

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 09 شهریور 1402

چکیده

اثر دو نوع کیلات روی-متیونین بر عملکرد و فراسنجه‌های استخوانی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 490 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یک‌روزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- گروه شاهد (جیره پایه)، 2 تا 4- جیره پایه + به ترتیب 2/0، 4/0 و 8/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم ... بیشتر اثر دو نوع کیلات روی-متیونین بر عملکرد و فراسنجه‌های استخوانی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 490 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یک‌روزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- گروه شاهد (جیره پایه)، 2 تا 4- جیره پایه + به ترتیب 2/0، 4/0 و 8/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم جیره روی-متیونین Zin-Pro® و 5 تا 7- جیره پایه + به ترتیب 2/0، 4/0 و 8/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم جیره روی-متیونین سنتز شده. نتایج نشان داد که بین گروه شاهد با گروه‌های دریافت‌کننده هر دو نوع مکمل روی-متیونین از لحاظ خوراک مصرفی، وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید اروپایی، درصد لاشه، ران و سینه، غلظت سرمی گلوکز، کلسترول کل، لیپوپروتئین با دانسیته خیلی کم و دانسیته بالا، تری‌گلیسرید و کلسیم و فعالیت آنزیم‌های آلکالین فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز و گلوتامات ترانس‌آمیناز، فراسنجه‌های استخوان درشت‌نی شامل وزن، درصد ماده خشک و خاکستر، طول، عرض و قطر و درصد فسفر و کلسیم استخوان تفاوت وجود نداشت اما جوجه‌های دریافت‌کننده جیره دارای هر دو منبع روی-متیونین دارای غلظت روی سرم خون و استخوان بیشتر، طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت بیشتر و عرض پرز کمتر در ناحیه ژژنوم و ایلئوم بودند (05/0P<). به‌طور کلی، هر دو کیلات روی-متیونین دارای تأثیر تقریباً یکسانی بر عملکرد، مورفولوژی روده و خصوصیات استخوان درشت‌نی بودند و نوع ایرانی قابلیت جایگزینی با نوع خارجی را دارد بااین‌حال در این زمینه نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد.

مشاهده مقاله

تاثیر تزریق ویتامین Eسلنیوم بر عملکرد تولیدمثلی، میانگین وزن تولد بره‌ها و برخی فراسنجه های خونی در میش‌های مغانی همزمان شده فحلی

وحید واحدی؛ شهروز معبودی؛ طاهر یلچی؛ مهدی انصاری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 30 آبان 1402

چکیده

در مطالعه حاضر، امکان بهبود عملکرد تولیدمثلی میش‌ها و وزن تولد بره‌ها با استفاده از تزریق ویتامین E-سلنیوم در میش‌های همزمان شده فحلی با استفاده از 200 رأس میش نژاد مغانی در قالب طرح کاملا تصادفی در دو گروه بررسی شدند. در گروه شاهد میش‌ها در طول دوره همزمان‏سازی فحلی هیچ مکملی را دریافت نکردند ولی در گروه دوم، میش‌ها در روزهای اسفنج‏گذاری ... بیشتر در مطالعه حاضر، امکان بهبود عملکرد تولیدمثلی میش‌ها و وزن تولد بره‌ها با استفاده از تزریق ویتامین E-سلنیوم در میش‌های همزمان شده فحلی با استفاده از 200 رأس میش نژاد مغانی در قالب طرح کاملا تصادفی در دو گروه بررسی شدند. در گروه شاهد میش‌ها در طول دوره همزمان‏سازی فحلی هیچ مکملی را دریافت نکردند ولی در گروه دوم، میش‌ها در روزهای اسفنج‏گذاری و اسفنج‏برداری پنج میلی‌لیتر ویتامین E-سلنیوم را به صورت تزریقی دریافت کردند. برای همزمان‏سازی، میش‌ها به مدت 14 روز اسفنج حاوی پروژسترون دریافت کردند و بعد از خارج نمودن اسفنج‌ها، 400 واحد بین المللی هورمون گونادوتروپین کوریون اسب (eCG) دریافت کرده و دو روز بعد از آن با قوچ‌ها جفت‌گیری کردند. بعد از زایش، شاخص‌های تولید مثلی در هر گروه محاسبه شدند. در هر گروه آزمایشی از تعداد 20 راس میش در روزهای اسفنج‌گذاری و سه هفته بعد از قوچ اندازی خون‏گیری انجام و برخی فراسنجه‌های خونی اندازه‌گیری شد. نرخ زایش، بره‌زایی، راندمان تولید بره و نرخ دوقلوزایی در گروه شاهد کمتر از گروه‌ تیمار بود (05/0 > P). تفاوتی در وزن تولد بره‌ها در دو گروه مشاهده نشد. میزان گلوکز و کلسترول سرم خون سه هفته بعد از جفتگیری، در میش‌هایی که ویتامین E-سلنیوم دریافت کردند بالاتر بود (05/0 > P). بر اساس نتایج حاصل، تزریق ویتامین E-سلنیوم در میش مغانی در زمان همزمان‌سازی فحلی، سبب بهبود عملکرد تولیدمثلی می‌شود.

مشاهده مقاله

تأثیر منابع مختلف روی بر جمعیت‌های میکروبی، آنزیم‌های هیدرولیتیک و فراورده‌‌های تخمیر برون‌تنی شکمبه‌ای در گوسفند

مصطفی اکبری علایی؛ جواد رضائی؛ یوسف روزبهان

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 01 آذر 1402

چکیده

این پژوهش به‌منظور مقایسه تأثیر منابع مختلف روی بر جمعیت‌های میکروبی، آنزیم‌های هیدرولیتیک و فراورده‌های تخمیر برون‌تنی شکمبه گوسفند اجرا شد. پنج جیرۀ بدون مکمل روی (شاهد) یا حاوی سولفات روی، اکسید روی، نانواکسید روی و روی-متیونین ارزیابی شدند. آزمون‌های گاز 24 و 72 ساعته در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد و جمعیت‌های میکروبی، ... بیشتر این پژوهش به‌منظور مقایسه تأثیر منابع مختلف روی بر جمعیت‌های میکروبی، آنزیم‌های هیدرولیتیک و فراورده‌های تخمیر برون‌تنی شکمبه گوسفند اجرا شد. پنج جیرۀ بدون مکمل روی (شاهد) یا حاوی سولفات روی، اکسید روی، نانواکسید روی و روی-متیونین ارزیابی شدند. آزمون‌های گاز 24 و 72 ساعته در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد و جمعیت‌های میکروبی، آنزیم‌های هیدرولیتیک، متان، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، هضم‌پذیری ماده آلی (OMD)، انرژی قابل سوخت‌وساز (ME)، سوبسترای تجزیه‌شده حقیقی (TDS)، توده میکروبی، ضریب تفکیک‌پذیری (PF) و اسیدهای چرب فرار (VFA) تعیین گردیدند. تعداد کل باکتری‌های پروتئولیتیک و فعالیت پروتئاز در اثر مصرف منابع آلی، معدنی و نانوذرات روی کاهش یافت (05/0>P). مصرف منابع متیونین، اکسید و سولفات روی موجب افزایش فعالیت آلفاآمیلاز شد (05/0>P). تعداد کل پروتوزوآ در انکوباسیون 24 ساعته در اثر منابع روی جیره‌ای روند کاهشی نشان داد. کل باکتری‌های سلولولیتیک، کربوکسی‌متیل سلولاز، میکروکریستالین سلولاز، فعالیت تجزیه‌کنندگی کاغذ صافی، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، توده میکروبی و PF بین تیمارها یکسان بود. مکمل‌های متیونین، اکسید و سولفات روی موجب افزایش OMD، ME، TDS و کل VFA شدند، درحالی‌که آمونیاک و نسبت استات:پروپیونات را کاهش دادند (05/0>P). تولید متان 24 ساعته نیز با مصرف مکمل‌های روی کاهش یافت (05/0>P). درمجموع، افزودن مکمل‌های سولفات، اکسید و متیونین-روی به جیره (30 میلی‌گرم روی در کیلوگرم ماده خشک) با هدف بهبود فعالیت آلفاآمیلاز و قابلیت هضم و کاهش فعالیت پروتئولیتیک، تجمع آمونیاک و متان قابل توصیه است اما تغذیه نانواکسید روی توصیه نمی‌شود. تحقیقات بیشتری در مورد اثر منابع روی بر میکروب‌ها و آنزیم‌های شکمبه در شرایط جیره‌ای متفاوت نیاز است.

مشاهده مقاله

تأثیر نوع پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید شده از منابع بومی کشور بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و میکروفلور روده کوچک جوجه‌های گوشتی

مرتضی پاشایی جلال؛ آناهیتا بهرامی باباعلی؛ فاطمه تابنده؛ سید داود شریفی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 02 آذر 1402

چکیده

تأثیر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید داخل کشور بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فعالیت میکروبی و متابولیت‌های سرم با استفاده از 720 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک نوع یک و پروبیوتیک نوع دو) و سه سطح پری‌بیوتیک (بدون پری‌بیوتیک، پری‌بیوتیک نوع یک و پری‌بیوتیک ... بیشتر تأثیر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید داخل کشور بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فعالیت میکروبی و متابولیت‌های سرم با استفاده از 720 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک نوع یک و پروبیوتیک نوع دو) و سه سطح پری‌بیوتیک (بدون پری‌بیوتیک، پری‌بیوتیک نوع یک و پری‌بیوتیک نوع دو)، در قالب طرح کاملاً تصادفی با نه گروه آزمایشی و چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار بررسی شد. پرندگانی که با جیره‌های حاوی پروبیوتیک نوع دو تغذیه شده بودند ضریب تبدیل کمتری داشتند (05/0P<). تغذیه جیره‌های حاوی پری‌بیوتیک نوع یک و همچنین جیره‌های حاوی پروبیوتیک نوع دو و جیره‌های حاوی ترکیبی از پروبیوتیک نوع دو با دو نوع پری‌بیوتیک مورد آزمایش، غلظت کلسترول وLDL سرم را کاهش دادند (05/0P<). تاثیر تیمارهای آزمایشی بر باده لاشه معنی دار نبود ولی پرندگانی که از جیره‌های حاوی پری‌بیوتیک نوع یک تغذیه کردند چربی بطنی کمتری داشتند (05/0P<). در سن 21 روزگی جمعیت ای‌کولای در ایلئوم و روده‌های کور پرندگانی که پروبیوتیک، پری‌بیوتیک و ترکیب آن‌ها را دریافت کردند کاهش یافت (05/0P<). در سن 38 روزگی، تغذیه پرندگان با پروبیوتیک و پری‌بیوتیک‌ و ترکیب آن‌ها جمعیت ای‌کولای را در روده‌های کور کاهش و جمعیت لاکتوباسیلوس‌ها را در ایلئوم افزایش داد (05/0P<). نتایج این آزمایش نشان داد که انواع پروبیوتیک و یا پری‌بیوتیک مورد آزمایش در این تحقیق اثرات مثبتی بر افزایش باکتری‌های مفید روده (لاکتوباسیلوس)، صفات بیوشیمیایی خون و ضریب تبدیل در جوجه‌های گوشتی دارند.

مشاهده مقاله

پویش کل ژنومی و تجزیه و تحلیل غنی‌سازی مجموعه‌های ژنی مرتبط با خصوصیات الیاف در بزهای کشمیری

حسین محمدی؛ محمد شمس اللهی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 02 آذر 1402

چکیده

این پژوهش به منظور مطالعه پویش کل ژنوم بر پایه تجزیه و تحلیل غنی‌سازی مجموعه ژنی جهت شناسایی جایگاه‌های ژنی مؤثر بر برخی صفات مرتبط با تولید و کیفیت الیاف در بزهای کشمیری با استفاده از آرایه‌های ژنومی با تراکم بالا بوده است. برای این منظور، ارزیابی پویش ژنومی از 192 بز نژاد کشمیری با صفات تولیدی شامل میانگین قطر الیاف، طول دسته الیاف ... بیشتر این پژوهش به منظور مطالعه پویش کل ژنوم بر پایه تجزیه و تحلیل غنی‌سازی مجموعه ژنی جهت شناسایی جایگاه‌های ژنی مؤثر بر برخی صفات مرتبط با تولید و کیفیت الیاف در بزهای کشمیری با استفاده از آرایه‌های ژنومی با تراکم بالا بوده است. برای این منظور، ارزیابی پویش ژنومی از 192 بز نژاد کشمیری با صفات تولیدی شامل میانگین قطر الیاف، طول دسته الیاف و وزن بیده در برنامه GEMMA انجام شد. سپس با استفاده از بسته نرم افزاری biomaRt2 ژن‌های معنی‌داری شناسایی گردید. در نهایت تفسیر مجموعه ژنی با نرم افزار KOBAS با هدف شناسایی عملکرد بیولوژیکی ژن‌‌های کاندیدا انجام شد. تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیکی نشان داد که مناطق ژنومی شناسایی شده به طور مستقیم و غیر مستقیم با ژن‌های مؤثر بر تولید کراتینوسیت‌ها، رشد و توسعه اپیدرمال، رشد و توسعه فولیکول‌های مو و کلاژن همپوشانی دارند. در آنالیز غنی سازی مجموعه ژنی تعداد 18 مسیر هستی شناسی ژنی و مسیر KEGG با صفات الیاف مرتبط بودند (P˂0.05). از این بین، مسیرهای مسیر سیگنال‌دهی اکسی‌توسین، تنظیم پروتئین‌های انتقالی داخل سلولی و تفرق سلولی اپیدرمال نقش مهمی در رشد فولیکول‌های مو، تحریک کلاژن و تنظیم بیان ژن داشتند. همچنین در ارتباط با کمیت الیاف مسیرهای ترشح انسولین، مسیر سیگنال‌دهی MAPK و پاسخ سلولی به محرک‌های هورمونی ارتباط معنی‌داری داشتند. به هر حال بررسی بیشتر ژن‌های مرتبط با مناطق ژنومی بدست آمده از مطالعات جستجوی پویش ژنومی ضروری است. استفاده از یافته‌های این تحقیق می‌تواند باعث تسریع در پیشرفت ژنتیکی برنامه‌های اصلاح نژادی بز با هدف تولید الیاف ظریف‌تر شود.

مشاهده مقاله

بررسی ویژگی های شیمیایی و تغذیه ای سیلاژ غلاف نخود فرنگی و تاثیر آن بر عملکرد بره های پرواری زندی

سید حمید موسوی اسفیوخی؛ محمد رضا سهل آبادی؛ بهزاد خرمی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 03 آذر 1402

چکیده

به منظور بررسی ویژگی‌های شیمیایی و تغذیه‌ای سیلاژ غلاف نخود فرنگی و تاثیر آن بر عملکرد بره‌های پرواری، از 24 راس بره نر زندی به مدت 75 روز در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه) و سیلاژ غلاف نخود فرنگی (جایگزینی به میزان 20 درصد با کاه گندم و یونجه در جیره پایه) بودند. میزان ماده خشک، پروتئین خام، چربی ... بیشتر به منظور بررسی ویژگی‌های شیمیایی و تغذیه‌ای سیلاژ غلاف نخود فرنگی و تاثیر آن بر عملکرد بره‌های پرواری، از 24 راس بره نر زندی به مدت 75 روز در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه) و سیلاژ غلاف نخود فرنگی (جایگزینی به میزان 20 درصد با کاه گندم و یونجه در جیره پایه) بودند. میزان ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، خاکستر، فیبر نامحلول در شوینده خنثی و فیبر نامحلول در شوینده اسیدی سیلاژ غلاف نخود فرنگی به ترتیب 20، 8/11، 8/1، 8، 62 و 2/20 درصد تعیین گردید. پتانسیل تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای ماده خشک و پتانسیل تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی سیلاژ غلاف نخود فرنگی پس از 96 ساعت انکوباسیون به ترتیب 83 درصد و 6/58 میلی‌لیتر در گرم ماده خشک برآورد گردید. استفاده از سیلاژ غلاف نخود فرنگی در جیره بره‌های پرواری وزن پایانی و میانگین افزایش وزن روزانه را بهبود بخشید (05/0>P). استفاده از سیلاژ غلاف نخود فرنگی باعث افزایش قابلیت هضم ماده خشک جیره گردید (05/0>P)، اما قابلیت هضم سایر مواد مغذی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. فراسنجه‌های خونی شامل کلسترول، تری‌گلیسرید، HDLو LDL تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند به جز گلوکز که با تغذیه سیلاژ غلاف نخود فرنگی کاهش یافت (05/0>P). تیمارهای آزمایشی هیچ تاثیر معنی داری بر صفات لاشه نداشتند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، استفاده از سیلاژ غلاف نخود فرنگی در جایگزینی با علوفه‌های رایج مانند کاه گندم و یونجه می‌تواند باعث بهبود عملکرد بره‌های پرواری و همچنین کاهش هزینه‌های پرورش گردد.

مشاهده مقاله

مقایسه تاثیر مخمر زنده و اتولیز شده بر عملکرد و جمعیت میکروبی سکوم بلدرچین ژاپنی

زهرا کردپور؛ سمیه سالاری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 06 آذر 1402

چکیده

در مطالعه حاضر اثرات استفاده از مخمر زنده، اتولیز شده و ترکیب آن‌ها بر عملکرد، و بافت شناسی روده در بلدرچین ژاپنی، با استفاده از 360 قطعه جوجه یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار گروه آزمایشی و شش تکرار و 15 پرنده در هر تکرار بررسی شد. گروه‌های آزمایشی شامل گروه شاهد: تغذیه شده باجیره پایه بدون افزودنی، گروه دوم: تغذیه شده باجیره ... بیشتر در مطالعه حاضر اثرات استفاده از مخمر زنده، اتولیز شده و ترکیب آن‌ها بر عملکرد، و بافت شناسی روده در بلدرچین ژاپنی، با استفاده از 360 قطعه جوجه یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار گروه آزمایشی و شش تکرار و 15 پرنده در هر تکرار بررسی شد. گروه‌های آزمایشی شامل گروه شاهد: تغذیه شده باجیره پایه بدون افزودنی، گروه دوم: تغذیه شده باجیره پایه حاوی 4/0 درصد مخمر زنده، گروه سوم: تغذیه شده با جیره پایه حاوی 4/0 درصد مخمر اتولیزشده و گروه چهارم: تغذیه شده با جیره پایه حاوی 2/0 درصد مخمر زنده و2/0 درصد مخمر اتولیزشده بودند. نتایج نشان داد که افزودن مخمر اتولیز شده بیشترین افزایش وزن بدن را نسبت به شاهد و مخلوط آنها در کل دوره آزمایش ایجاد کرد (05/0>P). وزن نسبی ران و پانکراس (درصدی از وزن زنده) و همچنین طول دوازدهه در پرندگان تغذیه شده با مخمر اتولیز شده در مقایسه با تیمار شاهد و مخمر زنده افزایش نشان داد (05/0>P). بیشترین ارتفاع پرزهای دوازدهه در پرندگان تغذیه شده با مخمر اتولیز شده و مخمر زنده در مقایسه با تیمار شاهد و مخلوط آنها مشاهده شد (05/0>P). پرندگان تغذیه شده با مخمر اتولیز شده کاهش معنی‌دار باکتری‌های ایکولای و افزایش باکتری‌های لاکتوباسیلوس را در مقایسه با تیمار شاهد نشان دادند (05/0>P). نتایج نشان داد که استفاده از مخمر اتولیز شده و نیز مخمر زنده باافزایش ارتفاع پرز دوازدهه، کاهش جمعیت میکروبی ایکولای و افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس سکوم سبب بهبود عملکرد، بلدرچین ژاپنی می شود.

مشاهده مقاله

تأثیر خوراندن پروبیوتیک باکتریایی بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب بافت‌های عضلانی و چربی بزغاله‌های مرخز

رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 07 آذر 1402

چکیده

به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب در عضلۀ triceps brachii و بافت چربی بطنی، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/1±1/13 کیلوگرم، با سن آغازین سه ماهگی) در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به ... بیشتر به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب در عضلۀ triceps brachii و بافت چربی بطنی، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/1±1/13 کیلوگرم، با سن آغازین سه ماهگی) در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه خورانده شد. عملکرد رشد بزغاله‌ها، شامل میانگین مصرف خوراک روزانه، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تحت‌تأثیر مصرف پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت. در رابطه با قابلیت هضم اجزای شیمیایی جیره نیز تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. به‌طور مشابه، ویژگی‌های کیفی گوشت در عضلۀ triceps brachii بزغاله‌ها، شامل 24pH، ضایعات شیرابه‌ای و ظرفیت نگهداری آب و ترکیب شیمیایی گوشت نیز از مقادیر مشابهی بین تیمارهای آزمایشی برخوردار بود. بافت عضلانی بزغاله‌های دریافت‌کنندۀ پروبیوتیک از درصد اسیدهای چرب اشباع کمتر و درصد بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع با یک پیوند دوگانه و نیز نسبت بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع به اسیدهای چرب اشباع برخوردار بود (05/0P<). اما در بافت چربی بطنی، به استثنای درصد کمتر اسیدچرب 15:0C در گروه تغذیه شده با پروبیوتیک (05/0P<)، تفاوتی در ترکیب اسیدهای چرب بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. به‌طور کلی، نتایج نشان می‌دهند خوراندن پروبیوتیک چندسویه‌ای پریمالاک در سطح روزانه دو گرم به ازای هر رأس قادر به ایجاد تغییر قابل ملاحظه‌ای در قابلیت هضم مواد مغذی جیره، عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب بافت‌های مختلف چربی بزغاله‌های مرخز نبوده است.

مشاهده مقاله

درصد پذیرش	45
زمان پذیرش (روز)	211

دوره 25 (1402)

دوره 24 (1401)

دوره 23 (1400)

دوره 22 (1399)

دوره 21 (1398)

دوره 20 (1397)

دوره 19 (1396)

دوره 18 (1395)

دوره 17 (1394)

دوره 16 (1393)

دوره 15 (1392)

دوره 14 (1391)

دوره 13 (1390)

دوره 12 (1389)

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

بانک ها و نمایه نامه ها

ابر واژگان