امیرحسین خلت آبادی فراهانی؛ حسین محمدی؛ محمد حسین مرادی
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی صفت تعداد نتاج در هر زایش میش بهعنوان یک صفت تولیدمثلی مهم بود. به این منظور از رکوردهای فنوتیپی هفت نژاد گوسفند وادی، هوی، ایسلندی، فینشیپ و رومانوف با باروری بالا و نژادهای تکسل و راهمنی با باروری پایین، برای مطالعه پویش ژنومی بر پایه آنالیز غنیسازی بهمنظور شناسایی مکانیسمهای زیستی استفاده ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی صفت تعداد نتاج در هر زایش میش بهعنوان یک صفت تولیدمثلی مهم بود. به این منظور از رکوردهای فنوتیپی هفت نژاد گوسفند وادی، هوی، ایسلندی، فینشیپ و رومانوف با باروری بالا و نژادهای تکسل و راهمنی با باروری پایین، برای مطالعه پویش ژنومی بر پایه آنالیز غنیسازی بهمنظور شناسایی مکانیسمهای زیستی استفاده شد. ارزیابی پویش کل ژنومی در بسته GenABEL برنامه R انجام شد. آنالیز غنیسازی مجموعه ژنی با بسته نرم‌افزاری goseq برنامه R با هدف شناسایی طبقات عملکردی و مسیرهای زیستی ژنهای نزدیک در مناطق انتخابی کاندیدا انجام شد. در این پژوهش ژنهای BMP5، DHCR24، BMPR1B، ESR1، ESR2 و PLCB1 در نژادهای وادی و رومانوف، ژنهای SMAD1، SMAD2، INSR و PTGS2 در نژادهای فینشیپ و هوی، ژنهای BMP7، NCOA1 و ERBB4 در گوسفند ایسلند، ژنهای BMP4، MSRB3 و SPP1 در نژاد تکسل، و ژنهای BMP7، EGFR و KCNMA1 در نژاد راهمنی با تعداد نتاج متولدشده مرتبط بودند. در تحلیل غنیسازی مجموعههای ژنی، تعداد 30 مسیر با صفت تعداد نتاج در هر زایش مرتبط بودند. از بین مسیرهای زیستی شناسایی‌شده، مسیرهای TGF-β signaling pathway،Oxytocin signaling pathway ، Estrogen signaling pathway، Prolactin signaling pathway وInsulin signaling pathway نقش مهمی در نرخ تخمکریزی و چند قلوزایی داشتند. با توجه به تأیید مناطق قبلی پویش ژنومی و شناسایی مناطق ژنومی جدید، استفاده از یافتههای این پژوهش میتواند در انتخاب ژنتیکی گوسفند از طریق تعداد نتاج بیشتر در هر زایش مفید باشد.
بیژن محمودی؛ جمال فیاضی؛ هدایت اله روشنفکر؛ محسن ساری؛ محمدرضا بختیاری زاده
چکیده
هدف این پژوهش شناسایی lncRNAهای دخیل در کنترل فعالیت مسیرهای بیولوژیکی مؤثر در بروز اسیدوز بود. به این منظور دو گروه گوساله شامل گروه شاهد (3 گوساله نر سالم) و گروه بیمار (3 گوساله نر مبتلا به اسیدوز) بهصورت مقایسهای مورد مطالعه قرار گرفتند. توالی‌یابی جفتی با استفاده از پلاتفرم illumine Hiseq2500 انجام شد. از نرم‌افزار Hisat2 برای هم‌ترازی ...
بیشتر
هدف این پژوهش شناسایی lncRNAهای دخیل در کنترل فعالیت مسیرهای بیولوژیکی مؤثر در بروز اسیدوز بود. به این منظور دو گروه گوساله شامل گروه شاهد (3 گوساله نر سالم) و گروه بیمار (3 گوساله نر مبتلا به اسیدوز) بهصورت مقایسهای مورد مطالعه قرار گرفتند. توالی‌یابی جفتی با استفاده از پلاتفرم illumine Hiseq2500 انجام شد. از نرم‌افزار Hisat2 برای هم‌ترازی خوانشها با ژنوم مرجع گاو و بسته نرم‌افزاری StringTie جهت سرهمبندی رونوشتها استفاده شد. با استفاده از توالی‌یابی نسل بعد، 1636 ژن متعلق به lncRNAهای شناخته‌شده بین ژنی شناسایی شد که تغییرات بیان 56 ژن معنیدار بود (05/0P≤). ژنهای همجوار lncRNAهای شناخته‌شده بین ژنی روی ژنوم گاو هلشتاین تعیین شدند. نتایج نشان داد با سطح احتمال 05/0P≤، پنج مسیر بیولوژیکی Apelin signaling pathway، Gap junction، Glucagon signaling pathway، Renin secretion وAGE-RAGE signaling pathway in diabetic complications غنی میشوند. آنالیز عملکرد مولکولی این ژنها نشان داد دو عملکرد مولکولی شامل gap junction channel activity و phosphatidylinositol phospholipase C activity به‌طور معنیدار غنی میشوند. برخی lncRNAها در نمونههای سالم و اسیدوزی بیان متفاوتی داشتند و کاهش pH بهعنوان محرکی برای فعال‌شدن برخی مسیرهای بیولوژیکی ترارسانی پیام عمل کرد. براساس نتایج حاصل، lncRNAهایی که تفاوت بیان معنیدار در گروه کنترل و اسیدوز دارند با مسیرهای مرتبط با سوخت‌وساز انرژی شکمبه و ترارسانی پیام همراه می‌باشند. از lncRNAها میتوان بهعنوان عامل پیش‌آگاهی‌دهنده اسیدوز و بیومارکر در اصلاح دام استفاده نمود.
مهرداد شاهی زاد؛ حمید امانلو؛ نجمه اسلامیان فارسونی؛ طاهره امیرآبادی فراهانی؛ هادی خبازان
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر سطوح مختلف کنجاله کنجد در جیره گاوهای اوایل دوره شیردهی بر مصرف ماده خشک خوراک، تولید و ترکیبات شیر، گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی و فراسنجههای خونی بود. شش رأس گاو شیری هلشتاین با میانگین روزهای شیردهی 3±26 روز (سه رأس گاو زایش اول و سه رأس گاو چند بار زایش) در قالب طرح مربع لاتین 3×3 تکرارشده به‌طور ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر سطوح مختلف کنجاله کنجد در جیره گاوهای اوایل دوره شیردهی بر مصرف ماده خشک خوراک، تولید و ترکیبات شیر، گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی و فراسنجههای خونی بود. شش رأس گاو شیری هلشتاین با میانگین روزهای شیردهی 3±26 روز (سه رأس گاو زایش اول و سه رأس گاو چند بار زایش) در قالب طرح مربع لاتین 3×3 تکرارشده به‌طور تصادفی به یکی از سه تیمار آزمایشی اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره شاهد، 2- جیره حاوی 33/4 درصد کنجاله کنجد و 3- جیره حاوی 66/8 درصد کنجاله کنجد بودند. طول هر دوره 21 روز با 14 روز برای سازگاری دام و هفت روز پایانی بهعنوان روزهای نمونهگیری در نظر گرفته شد. افزایش سطح کنجاله کنجد در جیره گاوها اثری بر ماده خشک مصرفی، تولید و ترکیبات شیر (چربی، پروتئین و لاکتوز)، بازده استفاده از خوراک، گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی و فراسنجههای خونی نداشت. نیتروژن اورهای شیر با افزایش سطح کنجاله کنجد در جیره کاهش یافت (05/0>P). غلظت نیتروژن اورهای خون با افزایش سطح کنجاله کنجد تمایل به کاهش داشت (10/0 =P). براساس نتایج حاصل، کنجاله کنجد میتواند بهعنوان منبع پروتئینی مناسبی تا سطح نه درصد جیره در تغذیه گاوهای شیری استفاده شود.
صوفی دارابی؛ محمد معینی؛ منوچهر سوری؛ محمد ابراهیم نوریان سرور؛ عبدالحمید پاپزن
چکیده
تأثیر عصاره استونی کنگرفرنگی (آرتیشو) بر عملکرد تولیدی و برخی فراسنجههای خونی و آنتیاکسیدانی بره‌های پرواری با استفاده از 18 راس بره نر سنجابی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و شش تکرار به‌مدت 75 روز بررسی شد. تیمارها شامل 1- جیره شاهد بدون افزودنی، 2- جیره شاهد+ پنج میلیلیتر عصاره کنگرفرنگی و 3- جیره شاهد+ 10 میلیلیترعصاره ...
بیشتر
تأثیر عصاره استونی کنگرفرنگی (آرتیشو) بر عملکرد تولیدی و برخی فراسنجههای خونی و آنتیاکسیدانی بره‌های پرواری با استفاده از 18 راس بره نر سنجابی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و شش تکرار به‌مدت 75 روز بررسی شد. تیمارها شامل 1- جیره شاهد بدون افزودنی، 2- جیره شاهد+ پنج میلیلیتر عصاره کنگرفرنگی و 3- جیره شاهد+ 10 میلیلیترعصاره کنگرفرنگی به‌ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره بودند. به‌طور ماهیانه قبل از عرضه جیره هنگام صبح، از طریق سیاهرگ ورید گردن برهها نمونههای خون گرفته شد. غلظت برخی از فراسنجههای خونی نظیر گلوکز، کلسترول، پروتئین کل، اوره، آلبومین و آنزیم‌های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و شاخص مالوندیآلدهید اندازهگیری شد. افزودن عصاره کنگرفرنگی تأثیری بر عملکرد و رشد برهها نداشت، اما غلظت کلسترول، تریگلیسیرید و مالوندیآلدهید را کاهش داد (p <0/05). میزان اوره و کلسترول خون نیز تحت تأثیر زمان، تغییرات معنیداری را نشان داد (p <0/05)، بهطوری‌که در روز چهلم آزمایش، میزان این فراسنجهها کم‌تر از دو زمان دیگر بود. براساس نتایج حاصل، استفاده از عصاره استونی کنگرفرنگی تا سطح 10 میلیلیتر در کیلوگرم جیره روزانه، تأثیری بر افزایش وزن و عملکرد رشد بره ها ندارد ولی برخی فراسنجههای خونی را بهبود میدهد.
محمود دشتی زاده؛ محسن ساری؛ حسن فضائلی
چکیده
بهمنظور بررسی آثار افزودن روغن آفتابگردان و برگ کنار برعملکرد، کیفیت گوشت و ترکیب اسیدهای چرب آن، آزمایشی با استفاده از 32 رأس بزغاله نر عدنی با میانگین وزن اولیه 2/2±8/17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2، به‌مدت 75 روز انجام شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی به یکی از چهار جیره شامل 1- شاهد، 2- حاوی 20 درصد برگ کنار، ...
بیشتر
بهمنظور بررسی آثار افزودن روغن آفتابگردان و برگ کنار برعملکرد، کیفیت گوشت و ترکیب اسیدهای چرب آن، آزمایشی با استفاده از 32 رأس بزغاله نر عدنی با میانگین وزن اولیه 2/2±8/17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2، به‌مدت 75 روز انجام شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی به یکی از چهار جیره شامل 1- شاهد، 2- حاوی 20 درصد برگ کنار، 3- حاوی 5/2 درصد روغن آفتابگردان و 4- حاوی 20 درصد برگ کنار و 5/2 درصد روغن آفتابگردان، اختصاص یافتند. تیمارها تأثیری بر خوراک مصرفی و وزن پایانی بزغاله‌ها نداشتند. با افزودن روغن به جیره، افزایش وزن روزانه (0/06=P) تمایل به افزایش و ضریب تبدیل غذایی (0/07=P)، تمایل به کاهش داشت. ماده خشک، پروتئین، شاخص‌های رنگ، مالوندیآلدهید و pH ماهیچه راسته تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند. مجموع اسیدهای چرب اشباع (p <0/05) و اسیدهای چرب امگا-6 گوشت (p <0/01) راسته تحت تأثیر برهم‌کنش برگ کنار و روغن قرار گرفتند. اسیدهای چرب اشباع در تیمار شاهد و اسیدهای چرب امگا-6 در تیمار حاوی روغن آفتابگردان بیش‌ترین مقدار را داشتند. افزودن برگ کنار به جیره باعث افزایش نسبت اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه به اسیدهای چرب اشباع در گوشت راسته بزغاله‌ها شد (p <0/05). میزان چربی ماهیچه راسته با افزودن روغن آفتابگردان به جیرهها، افزایش یافت (p <0/01). نتایج آزمایش حاضر نشان میدهد که استفاده از برگ کنار و روغن آفتابگردان در جیره بزغاله‌های عدنی میتواند با کاهش اسیدهای چرب اشباع و افزایش اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه در گوشت، موجب بهبود ارزش غذایی آن شود.
وحید پیری؛ فرخ کفیل زاده
چکیده
این مطالعه برای ارزیابی اثرات عملآوری دانه جو بلغورشده با اسیدلاکتیک در جیره آغازین بر خوراک مصرفی، افزایش وزن روزانه، بازدهی خوراک مصرفی، قابلیت هضم مواد مغذی، رشد اسکلتی، و فراسنجههای خونی گوسالههای نر شیرخوار نژاد هلشتاین انجام شد. به همین منظور، 30 رأس گوساله نر با میانگین وزنی 2/25±45/06 بهصورت تصادفی به سه گروه آزمایشی ...
بیشتر
این مطالعه برای ارزیابی اثرات عملآوری دانه جو بلغورشده با اسیدلاکتیک در جیره آغازین بر خوراک مصرفی، افزایش وزن روزانه، بازدهی خوراک مصرفی، قابلیت هضم مواد مغذی، رشد اسکلتی، و فراسنجههای خونی گوسالههای نر شیرخوار نژاد هلشتاین انجام شد. به همین منظور، 30 رأس گوساله نر با میانگین وزنی 2/25±45/06 بهصورت تصادفی به سه گروه آزمایشی (هر گروه 10 رأس) اختصاص یافت. خوراک آغازین از چهار روزگی تا 65 روزگی پس از تولد حاوی 41 درصد بلغور دانه جو عملآوریشده بود. تیمارهای آزمایشی شامل 1- خوراک حاوی جو عملآوریشده در آب، 2- خوراک حاوی جو عملآوریشده در محلول نیم درصد اسید لاکتیک و 3- خوراک حاوی جو عملآوریشده با محلول یک درصد اسید لاکتیک بودند. خوراک مصرفی بهصورت روزانه اندازهگیری شد. وزن بدن و شاخصههای رشد اسکلتی در چهار روزگی، 35 روزگی و 65 روزگی اندازهگیری و ثبت شد. در چهار روزگی، 35 روزگی و 65 روزگی از گوسالهها خونگیری شد. قابلیت هضم ماده خشک در کل دستگاه گوارش و بازدهی خوراک مصرفی در گوسالههایی که خوراک حاوی دانه جو عملآوریشده با اسید لاکتیک دریافت کردند از تیمارهای دیگر بیشتر بود (5 0/0≥P). عملآوری جو با اسیدلاکتیک اثری بر ماده خشک مصرفی، میانگین افزایش وزن روزانه، و فراسنجههای خونی نداشت. در 35 روزگی ارتفاع از جدوگاه و طول بدن در گوسالههایی که جو عملآوریشده با اسید لاکتیک دریافت کردند بالاتر بود (5 0/0≥P). به‌نظر میرسد که عملآوری دانه جو با اسید لاکتیک منجر به کاهش تجزیه نشاسته جو در شکمبه و افزایش عبور آن به روده باریک گردیده است و بر همین اساس بازدهی خوراک مصرفی بهبود یافته است. ممکن است استفاده از سطوح بالاتر اسید لاکتیک تأثیر مثبتی بر عملکرد گوسالهها داشته باشد.
حسین محمدزاده کراتی؛ محمد حسین شهیر
چکیده
تأثیر سطوح افزایشی ال-لوسین بر عملکرد، صفات لاشه و تولید گوشت سینه و تعیین نیاز لوسین قابل هضم جوجه خروس‌های گوشتی راس 308 در دوره رشد (15 تا 30 روزگی) با استفاده از 240 قطعه جوجه خروس گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار جیرهای (پنج تکرار و هشت قطعه جوجه در هر تکرار) بررسی شد. تیمارها شامل جیره پایه با 1/53 درصد لوسین قابل هضم ...
بیشتر
تأثیر سطوح افزایشی ال-لوسین بر عملکرد، صفات لاشه و تولید گوشت سینه و تعیین نیاز لوسین قابل هضم جوجه خروس‌های گوشتی راس 308 در دوره رشد (15 تا 30 روزگی) با استفاده از 240 قطعه جوجه خروس گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار جیرهای (پنج تکرار و هشت قطعه جوجه در هر تکرار) بررسی شد. تیمارها شامل جیره پایه با 1/53 درصد لوسین قابل هضم و پنج جیره حاوی 1/63، 1/73، 1/83، 1/93، 2/03 درصد لوسین قابل هضم که با افزودن ال-لوسین مصنوعی به جیره پایه تهیه شده بود. افزایش وزن، درصد لاشه و درصد سینه با افزایش سطح لوسین افزایش و ضریب تبدیل و چربی لاشه کاهش یافتند (p <0/05). روند پاسخ به سطوح افزایشی لوسین برای افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک، وزن نسبی لاشه، وزن نسبی عضله سینه و وزن نسبی چربی حفره بطنی بهصورت تابع درجه دو بود (p <0/05). بهدلیل برازش بهتر مدل درجه دو به معیارهای پاسخ افزایش وزن، ضریب تبدیل، وزن نسبی لاشه و سینه، نیاز لوسین قابل هضم به‌ترتیب 1/70، 1/72، 1/724 و 1/735 درصد برآورد شد. بر اساس میانگین این برآوردها، نیاز لوسین قابل هضم جوجههای گوشتی راس در مرحله رشد، 1/72 درصد پیشنهاد می‌شود.
مسلم اسدی کرم؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشار منش؛ یاسر فتاحیان
چکیده
هدف از این مطالعه، استفاده از باکتری‌های باسیلوسسابتیلیس با قابلیت تولید آنزیم فیتاز و تأثیر آن بر عملکرد رشد، اندامهای گوارشی و استحکام استخوان درشتنی در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با 200 قطعه جوجهگوشتی یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز اجرا ...
بیشتر
هدف از این مطالعه، استفاده از باکتری‌های باسیلوسسابتیلیس با قابلیت تولید آنزیم فیتاز و تأثیر آن بر عملکرد رشد، اندامهای گوارشی و استحکام استخوان درشتنی در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با 200 قطعه جوجهگوشتی یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز اجرا شد. تیمارها شامل: تیمار1- جیره شاهدمثبت حاوی فسفر استاندارد; تیمار2- جیره شاهد منفی حاوی 30 درصد فسفر کم‌تر- تیمار3 ; جیره شاهد منفی + آنزیم فیتاز; تیمار4- جیره شاهد منفی + پروبیوتیک تجاری تیمار5- جیره شاهد منفی + باسیلوسسابتیلیس 3-17SH بودند. تغذیه جوجه‌هایگوشتی با جیره حاوی باکتری باسیلوسسابتیلیس 3-17SH، مصرف خوراک و میانگین افزایش وزن بدن را در کل دوره پرورش کاهش داد(0/05 >P)، تغذیه جوجه‌هایگوشتی با جیره حاوی آنزیم فیتاز، مصرف خوراک و میانگین افزایش وزن را افزایش داد (0/05>P). مقاومت استخوان درشتنی در پرندگانی که جیره حاوی آنزیم فیتاز را دریافت کردند بیشتر از سایر گروهها بود (0/05>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از آنزیم فیتاز در جیرههای با کمبود فسفر، عملکرد را در جوجه‌هایگوشتی بهبود میدهد؛ اما باکتری باسیلوسسابتیلیس مولد فیتاز 3-17SH، نمی‌تواند جایگزین مناسبی برای پروبیوتیک و هم‌چنین آنزیم فیتاز باشد.
محمدرضا قربانی؛ طاهره محمدآبادی؛ حدیث میرزایی
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر استفاده از هسته خرمای عملآوریشده در جیره بر عملکرد جوجههای گوشتی بود. در این آزمایش از 280 قطعه جوجهگوشتی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد (جیره بدون هسته خرما)؛ 2- جیره حاوی 10 درصد هسته خرمای خام و سه تا هفت - به‌ترتیب 10 درصد هسته خرما که ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر استفاده از هسته خرمای عملآوریشده در جیره بر عملکرد جوجههای گوشتی بود. در این آزمایش از 280 قطعه جوجهگوشتی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد (جیره بدون هسته خرما)؛ 2- جیره حاوی 10 درصد هسته خرمای خام و سه تا هفت - به‌ترتیب 10 درصد هسته خرما که با فشار و بخار، سود، باکتری لاکتوباسیلوس فرمنتوم، باکتری باسیلوس سابتیلیس و قارچ آسپرژیلوس نایجر عملآوری شدند. هسته‌های فرآوری‌شده نسبت به هسته خام، پروتئین خام بالاتر و چربی خام (به‌جز تیمار سود) پایینتری داشتند (p <0/05). میزان خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و جمعیت میکروبی روده‌کور جوجههای گوشتی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. طول روده کوچک پرندگان تغذیه‌شده از جیرههای حاوی هسته عملآوریشده با فشار و بخار و سود نسبت به پرندگانی که جیره حاوی هسته خرمای عملآوریشده با قارچ و یا جیره بدون هسته خرما تغذیه کردند کم‌تر بود (p <0/05). بیش‌ترین میزان ماده خشک ﺑﺴﺘﺮ و کم‌ترین مقدار خاکستر فضولات در گروه تغذیه‌شده با جیره حاوی پودر هسته خام ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ (p <0/05). براساس نتایج حاصل در این تحقیق، نوع عملآوری هسته خرما تأثیری بر عملکرد و جمعیت میکروبی روده‌کور جوجههای گوشتی ندارد. لذا با توجه به هزینه بالای عملآوری، و اثرات مطلوب تغذیه هسته خام بر کیفیت بستر، استفاده از هسته خام خرما در جیره جوجههای گوشتی پیشنهاد می‌شود.
میکائیل قلی پور؛ وحید واحدی؛ زربخت انصاری پیرسرایی
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی آثار تغذیه پودر برهموم بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی در پاسخ به تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- تیمار شاهد (جیره پایه)؛ ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی آثار تغذیه پودر برهموم بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی در پاسخ به تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- تیمار شاهد (جیره پایه)؛ 2- جیره حاوی نئومایسین (200 گرم در هر تن)؛ 3- جیره حاوی 150 میلیگرم برهموم در هر کیلوگرم جیره؛ 4- جیره حاوی 200 میلیگرم برهموم در هر کیلوگرم جیره بودند. جوجهها از سن 15 تا 42 روزگی تحت شرایط تنش گرمایی (2°C ± 32 از ساعت 10 صبح الی شش بعد از ظهر) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان تلفات در پرندگانی که در جیره خود بره موم دریافت کردند کم‌تر از گروه شاهد بود (0/05>P). در دورههای مختلف، مصرف خوراک تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. در دورههای رشد و پایانی، وزن جوجههایی که با جیره حاوی 200 میلیگرم پودر برهموم تغذیه شدند بیشتر از پرندگان گروه شاهد بود (0/05>P). در دوره پایانی و کل دوره، ضریب تبدیل خوراک در پرندگان تغذیه‌شده با 200 میلیگرم پودر برهموم کم‌تر از گروه شاهد بود (0/05>P). سطح گلوکز و LDL خون در پرندگان تغذیه‌شده با برهموم کم‌تر از گروه شاهد بود (0/05 >P). بنابراین براساس نتایج حاصل، استفاده از بره موم تا سطح 200 میلیگرم در هر کیلوگرم جیره میتواند اثرات منفی تنش گرمایی را در جوجههای گوشتی کاهش دهد.
سیدیاور حیدری؛ نصراله پیرانی؛ بهنام احمدی پور؛ محمدرضا اکبری
چکیده
این تحقیق بهمنظور بررسی تغییرات وزن بدن، سن و وزن در اولین تخم‌گذاری، صفات ظاهری تخم‌مرغ و کیفیت داخلی تخم‌مرغ مرغان بومی ایستگاه اصلاح نژادی اصفهان انجام شد. برای اجرای این آزمایش از 300 قطعه جوجه مرغ بومی یکروزه استفاده شد. این آزمایش از یک‌روزگی تا پایان هفته 13 (سن ۳۲ هفتگی) تخم‌گذاری انجام شد. میانگین سن و وزن اولین تخم‌گذاری ...
بیشتر
این تحقیق بهمنظور بررسی تغییرات وزن بدن، سن و وزن در اولین تخم‌گذاری، صفات ظاهری تخم‌مرغ و کیفیت داخلی تخم‌مرغ مرغان بومی ایستگاه اصلاح نژادی اصفهان انجام شد. برای اجرای این آزمایش از 300 قطعه جوجه مرغ بومی یکروزه استفاده شد. این آزمایش از یک‌روزگی تا پایان هفته 13 (سن ۳۲ هفتگی) تخم‌گذاری انجام شد. میانگین سن و وزن اولین تخم‌گذاری به‌ترتیب برابر152/6 روز و 2061/46گرم بود. میانگین وزن تخم‌مرغ در کل دوره آزمایش 47/45 گرم بود. میانگین تعداد تخم‌مرغ تولیدی به‌ازای هر مرغ در طی ۱۲ هفته تولید برابر ۴۲ عدد بود. درصد تولید مرغ روز در هفته در دامنه 5/83 تا 61/99درصد و با میانگین ۴۴/۴۵ درصد بود. تغییرات رگرسیونی قطر و ارتفاع زرده با هفتههای تولید از نوع درجه دوم، با وزن بدن مرغان، وزن سفیده، زرده و پوسته و ضخامت پوسته از نوع درجه سوم و با بقیه صفات از نوع درجه چهارم بود. همبستگی سن در اولین تخم‌گذاری با وزن پوسته مثبت و بسیار بالا (0/99= r) و معنیدار (p<0/01)و با صفات وزن کل تخم‌مرغ تولیدی، طول و وزن تخم‌مرغ و ارتفاع زرده منفی و معنیدار (p<0/05) بود. نتایج این پژوهش بیانگر پتانسیل خوب تولیدی در برخی از این مرغان بود که با انجام برنامههای اصلاح نژادی مناسب امکان پیشرفت قابل‌توجه در آن‌ها وجود دارد.
عبداله رضاقلی وند؛ اکبر نیکخواه؛ محمد هادی خبازان؛ سعید مختارزاده؛ مجید دهقان؛ فرزاد صدیقی؛ یوسف مختاباد؛ فرزاد صفری؛ عظیم رجایی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مقایسه عملکرد پرواری، ویژگیهای لاشه، متابولیتهای خونی و سودمندی اقتصادی آمیختههای گوشتی با گوسالههای هلشتاین خالص بود. آمیختههای گوشتی از طریق تلقیح گاو ماده هلشتاین با اسپرم نژادهای شاروله، اینرا95، لیموزین و آنگوس استحصال شد. عملکرد گوسالههای آمیخته با گوسالههای هلشتاین در یک طرح پرواری 11 ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر مقایسه عملکرد پرواری، ویژگیهای لاشه، متابولیتهای خونی و سودمندی اقتصادی آمیختههای گوشتی با گوسالههای هلشتاین خالص بود. آمیختههای گوشتی از طریق تلقیح گاو ماده هلشتاین با اسپرم نژادهای شاروله، اینرا95، لیموزین و آنگوس استحصال شد. عملکرد گوسالههای آمیخته با گوسالههای هلشتاین در یک طرح پرواری 11 ماهه با استفاده از 25 راس گوساله به‌ازای هر یک از پنج نژاد (مجموع 125 راس گوساله) مورد مقایسه قرار گرفت. متوسط افزایش وزن روزانه گوسالههای آمیخته بیشتر از هلشتاین خالص بود. هرچند اثرات متقابل نژاد و زمان پروار معنیدار بود (p <0/01). خوراک مصرفی گوسالههای آمیخته شاروله و هلشتاین به‌طور معنیداری پایینتر از سایر آمیختهها بود و ضریب تبدیل خوراک در گوسالههای آمیخته شاروله پایینتر از سایر گوسالهها بود (p <0/01). بازده لاشه و گوشت قابل فروش آمیختههای شاروله، اینرا95 و لیموزین نسبت به آمیخته آنگوس و هلشتاین به‌طور معنیداری بالاتر بود (p <0/01). آمیخته شاروله غلظت اوره پلاسما بالاتری نسبت به دیگر گروههای ژنتیکی داشت (p <0/01). محاسبه اقتصادی نتایج نشان داد میزان سود بالاتر کل دوره پروار به‌ترتیب مختص آمیختههای شاروله، اینرا95، لیموزین، آنگوس و گوسالههای هلشتاین بود. بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش حاضر، آمیختههای حاصل از تلاقی نژاد گوشتی و هلشتاین عملکرد پرواری، بازده لاشه، و سود بالاتری نسبت به هلشتاین دارند.
طوبی ندری؛ سعید زین الدینی؛ ارمین توحیدی؛ غلامحسین ریاضی؛ مهدی ژندی؛ محسن شرفی
چکیده
هدف از این پژوهش ، بررسی اثر افزودن گلوتاتیون احیا به رقیقکننده بر پایه نانوذره لسیتین بر کیفیت اسپرم گاو پس از فرایند انجماد و یخ‌گشایی بود به همین منظور چهار سطح آنتیاکسیدان گلوتاتیون (صفر، یک، 2/5 و پنج میلیمولار) در رقیقکننده بر پایه نانوذرات لسیتین ارزیابی شد. اندازه ذرات لیستین تهیه شده با استفاده از دستگاه سونیکاتور ...
بیشتر
هدف از این پژوهش ، بررسی اثر افزودن گلوتاتیون احیا به رقیقکننده بر پایه نانوذره لسیتین بر کیفیت اسپرم گاو پس از فرایند انجماد و یخ‌گشایی بود به همین منظور چهار سطح آنتیاکسیدان گلوتاتیون (صفر، یک، 2/5 و پنج میلیمولار) در رقیقکننده بر پایه نانوذرات لسیتین ارزیابی شد. اندازه ذرات لیستین تهیه شده با استفاده از دستگاه سونیکاتور به ابعاد نانو کاهش یافت. 48 انزال طی سه هفته از شش رأس گاو نر هلشتاین با میانگین سنی سه تا چهار سال جمعآوری و منجمد شد. صفات مورد ارزیابی پس از انجماد و یخ‌گشایی شامل، فراسنجههای جنبایی با CASA، فعالیت غشای سلول (هاست) و یکپارچگی غشا (ائوزین- نگروزین) ریختشناختی اسپرم (محلول هانکوک) بود. نتایج نشان داد که استفاده از2/5 میلیمولار گلوتاتیون در رقیقکننده جنبایی کل و جنبایی پیشرونده را افزایش داد (به‌ترتیب 1/5±63/38 و 1/1±43/1) (p <0/05). درصد زندهمانی و سلامت غشای اسپرم در تیمار حاوی 2/5 میلیمولار بیشتر از سایر تیمارها بود. به‌نظر میرسد، غلظت 2/52 میلیمولار گلوتاتیون میتواند غلظت بهینه رقیقکننده انجمادی گاو بر پایه نانوذره لسیتین باشد.
هدی جواهری بارفروشی؛ حسن صادقی پناه؛ نادر اسدزاده؛ نادر پاپی؛ فضل الله موسوی پور
چکیده
اثر مصرف جیرههای حاوی منابع مختلف چربی بر تولید و ترکیب شیر و ریخت‌شناسی غده پستان 40 رأس بز سانن شکم اول از دو ماه آخر آبستنی تا 12 هفته پس از زایش، موردمطالعه قرار گرفت. بزها براساس میانگین وزن زنده اولیه به چهار گروه 10 رأسی تقسیم و به یکی از چهار جیره آزمایشی اختصاص یافتند. جیرهها شامل جیره بدون چربی، جیره حاوی چربی اشباع، جیره ...
بیشتر
اثر مصرف جیرههای حاوی منابع مختلف چربی بر تولید و ترکیب شیر و ریخت‌شناسی غده پستان 40 رأس بز سانن شکم اول از دو ماه آخر آبستنی تا 12 هفته پس از زایش، موردمطالعه قرار گرفت. بزها براساس میانگین وزن زنده اولیه به چهار گروه 10 رأسی تقسیم و به یکی از چهار جیره آزمایشی اختصاص یافتند. جیرهها شامل جیره بدون چربی، جیره حاوی چربی اشباع، جیره حاوی دانه سویا و جیره حاوی دانه بزرک بودند. نتایج این مطالعه نشان داد در کل دوره، تولید شیر در بزهای تغذیه‌شده با جیره حاوی دانه بزرک بیشتر از بزهای تغذیه‌شده با جیره بدون چربی یا حاوی چربی اشباع بود (0/05>P). میانگین تولید شیر روزانه در بزهای تغذیه‌شده با جیره حاوی دانه بزرک در هفتههای اول، دوم، سوم، پنجم، دهم و دوازدهم شیردهی نسبت به بزهای تغذیه‌شده با جیره بدون چربی یا حاوی چربی اشباع بالاتر بود (0/05>P). درصد پروتئین، لاکتوز، مواد جامد بدون چربی و مواد جامد شیر در بزهای تغذیه‌شده با جیره بدون چربی بالاتر از سایر گروهها بود (0/05>P). درصد نسبت چربی به پروتئین در بزهای تغذیه‌شده با جیره حاوی چربیهای غیراشباع بالاتر از سایر گروهها بود (0/05>P). مصرف جیره حاوی چربیهای غیراشباع موجب بهبود در حجم، محیط و اندازه کارتیههای پستان شد (0/05>P). در مجموع، استفاده از مکملهای چربی غنی از اسیدهای چرب غیراشباع مانند دانه سویا یا دانه بزرک در جیره پیش از زایش و اوایل شیردهی، عملکرد شیردهی را در بزهای سانن شکم اول بهبود میبخشد.
سارا عطایی نظری؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه؛ محمدرضا بختیاری زاده؛ علی اسدی الموتی؛ علی فولادی نشتا
چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی اثر غلظتهای مختلف لیپوپلی‌ساکارید در محیط کشت بر بلوغ تخمک، توانایی تکوینتخمک و فراسنجههایمرتبط با محیط کشت بلوغ شامل گلوکز، پیروات، لاکتات و اسیدآمینه گلوتامین بود. تیمارهای آزمایشی شامل غلظتهای صفر (شاهد)، 0/01، 0/1، 1 و 10 میکروگرم در میلیلیتر لیپوپلی‌ساکارید در محیط کشت بلوغ تخمک بود. تخمک‌ها ...
بیشتر
هدف از این مطالعه، بررسی اثر غلظتهای مختلف لیپوپلی‌ساکارید در محیط کشت بر بلوغ تخمک، توانایی تکوینتخمک و فراسنجههایمرتبط با محیط کشت بلوغ شامل گلوکز، پیروات، لاکتات و اسیدآمینه گلوتامین بود. تیمارهای آزمایشی شامل غلظتهای صفر (شاهد)، 0/01، 0/1، 1 و 10 میکروگرم در میلیلیتر لیپوپلی‌ساکارید در محیط کشت بلوغ تخمک بود. تخمک‌ها به‌همراه سلولهای کومولوس اطراف آن در حضور غلظتهای مختلف لیپوپلی‌ساکارید کشت داده شدند. پس از 24 ساعت محیط کشت جمعآوری و درصد بلوغ تخمک‌ها، درصد تسهیم و تولید بلاستوسیست محاسبه شد. درصد بلوغ تخمک در تیمار با سطح 10 میکروگرم در میلیلیتر از لیپوپلی‌ساکارید پایینترین بود (p<0/05). در بین فراسنجههای اندازه‌گیری‌شده، تنها غلظت گلوکز در پاسخ به سطوح افزایشی لیپوپلی‌ساکارید موجود در محیط کشت بهصورت خطی کاهش یافت (p<0/05)، بهطوری‌که تیمار 10 میکروگرم در میلیلیتر لیپوپلی‌ساکارید غلظت گلوکز پایینتری نسبت به تیمارهای دیگر داشت. درصد تسهیم در تیمار دارای 10 میکروگرم در میلیلیتر لیپوپلی‌ساکارید در مقایسه با بقیه تیمارها پایینتر بود (p<0/05). هم‌چنین سطوح 1 و 10 میکروگرم در میلیلیتر از لیپوپلی‌ساکارید منجر به کاهش معنیدار درصد تولید بلاستوسیست در مقایسه با تیمار شاهد شد (p<0/05). براساس نتایج این پژوهش، لیپوپلی‌ساکارید اثرات منفی بر تکوین تخمک گوسفند دارد و اثرات آن احتمالاً از طریق تأثیر بر مسیرهای مرتبط با متابولیسم انرژی میانجیگری میگردد. به‌کارگیری برنامههای مدیریتی بهمنظور کنترل عوامل افزایشدهنده غلظت لیپوپلی‌ساکارید در دوره تولیدمثل میتواند از کاهش عملکرد تولیدمثلی دام جلوگیری کند.