تولیدات دامی - مقالات آماده انتشار

تأثیر پودر پونه کوهی‌‌، رزماری و دارچین بر عملکرد رشد، میکروبیوتای فضولات، مورفولوژی روده و قابلیت هضم مواد مغذی در جوجه‌های گوشتی چالش یافته با کمپیلوباکتر ژژونی

زهرا علی محمدی؛ حسن شیرزادی؛ کامران طاهرپور؛ علی خطیب جو

دوره 26، شماره 1 ، فروردین 1403، ، صفحه 73-86

چکیده

در مطالعه حاضر تأثیر پودر گیاهان پونه کوهی‌‌، رزماری و دارچین به‌عنوان جایگزین‌هایی برای آنتی‌بیوتیک‌ها، با استفاده از 192 قطعه جوجه‌‌ گوشتی یک روزه (خروس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی به شرح ذیل بودند: 1- کنترل منفی (جیره پایه بدون افزودنی و بدون چالش کمپیلوباکتر ... بیشتر در مطالعه حاضر تأثیر پودر گیاهان پونه کوهی‌‌، رزماری و دارچین به‌عنوان جایگزین‌هایی برای آنتی‌بیوتیک‌ها، با استفاده از 192 قطعه جوجه‌‌ گوشتی یک روزه (خروس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی به شرح ذیل بودند: 1- کنترل منفی (جیره پایه بدون افزودنی و بدون چالش کمپیلوباکتر ژژونی)؛ 2- کنترل مثبت (جیره پایه بدون افزودنی، اما چالش یافته با کمپیلوباکتر ژژونی)؛ 3- کنترل مثبت+ اریترومایسین (55 میلی‌گرم در کیلوگرم)؛ 4- کنترل مثبت+ پودر پونه کوهی ( سه گرم در کیلوگرم)؛ 5-کنترل مثبت+ پودر رزماری (سه گرم در کیلوگرم) و 6- کنترل مثبت+ پودر دارچین ( سه گرم در کیلوگرم). تمام جوجه‌ها به‌جز گروه کنترل منفی، از روز 21 تا 25 دوره پرورش روزی یک‌بار از طریق دهانی با cfu/mL108×2 از کشت زنده باکتری کمپیلوباکتر ژژونی چالش داده شدند. نتایج نشان داد چالش کمپیلوباکتر ژژونی ضمن تضعیف عملکرد در دوره رشد سبب افزایش کلونیزاسیون کمپیلوباکتر و کاهش شمار لاکتوباسیل‌ها در فضولات شد (05/0>p). چالش کمپیلوباکتر ژژونی هم‌چنین ضمن کاهش قابلیت هضم مواد آلی منجر به کاهش ارتفاع پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و مساحت سطح پرز در ژژنوم شد (05/0>p). تمامی اثرات منفی ناشی از کمپیلوباکتر ژژونی توسط تیمارهای حاوی افزودنی تعدیل شد (05/0>p)، هرچند که تیمار حاوی دارچین در مقایسه با سایر افزودنی‌ها پتانسیل نسبتاً پایین‌تری داشت. به‌طور کلی، می‌توان نتیجه گرفت که پونه کوهی و رزماری پتانسیل تخفیف اثرات پاتوژنیک کمپیلوباکتر ژژونی را دارند و می‌توانند به‌عنوان جایگزین‌های مناسبی برای آنتی‌بیوتیک‌ها در تغذیه جوجه‌های گوشتی مورداستفاده قرار گیرند.

بررسی اثر پنیرک (Malva Sylvestris) بر تجزیه‌پذیری و فراسنجه‌های تخمیر علوفه آتریپلکس در شرایط آزمایشگاهی

ایران خدادادی؛ طاهره محمدآبادی؛ مرتضی چاجی؛ محسن ساری

دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 123-135

چکیده

این آزمایش برای بررسی اثر سطوح گوناگون پنیرک (صفر، 20، 40، و 60 میلی‏گرم در کیلوگرم علوفۀ آتریپلکس) بر تجزیه‌پذیری و فراسنجه‌های تخمیر علوفۀ آتریپلکس در شتر تک‌کوهانه انجام گرفت. فراسنجه‌های تخمیر با تکنیک تولید گاز و قابلیت هضم آزمایشگاهی با روش هضم دومرحله‌ای به‌کمک دو نفر شتر تک‌کوهانۀ مادۀ دوساله دارای فیستولای شکمبه اندازه‌گیری ... بیشتر این آزمایش برای بررسی اثر سطوح گوناگون پنیرک (صفر، 20، 40، و 60 میلی‏گرم در کیلوگرم علوفۀ آتریپلکس) بر تجزیه‌پذیری و فراسنجه‌های تخمیر علوفۀ آتریپلکس در شتر تک‌کوهانه انجام گرفت. فراسنجه‌های تخمیر با تکنیک تولید گاز و قابلیت هضم آزمایشگاهی با روش هضم دومرحله‌ای به‌کمک دو نفر شتر تک‌کوهانۀ مادۀ دوساله دارای فیستولای شکمبه اندازه‌گیری شد. افزودن پنیرک در دو سطح 40 و 60 میلی‌گرم در کیلوگرم علوفه موجب افزایش معنی‌دار حجم گاز تولیدی از علوفۀ آتریپلکس شد (05/0>P)، ولی ثابت نرخ تولید گاز تحت تأثیر افزودن پنیرک قرار نگرفت. اضافه‌کردن پنیرک (60 میلی‌گرم در کیلوگرم) به آتریپلکس میزان عامل جداکننده، تولید تودۀ میکروبی، راندمان تولید تودۀ میکروبی، و مادۀ آلی واقعاً هضم‌شده را به‌طور معنی‌داری کاهش داد (05/0>P). افزودن 40 و 60 میلی‌گرم در کیلوگرم پنیرک به علوفۀ آتریپلکس pH محیط‏های کشت‌ را کاهش داد (05/0>P). در مقایسه با تیمار شاهد بالاترین غلظت نیتروژن آمونیاکی مربوط به تیمار حاوی 20 میلی‌گرم در کیلوگرم پنیرک (73/11 میلی‌گرم در 100 میلی‌لیتر) بود (05/0>P). همچنین این تیمار ‌بیشترین هضم‌پذیری NDF را در مقایسه با تیمار شاهد داشت (05/0>P). افزودن پنیرک در سطوح 20، 40، و 60 میلی‏گرم در کیلوگرم به آتریپلکس موجب افزایش تراکم گونه‏های پروتوزوئرها در زمان‌‌های 12 و 24 ساعت در مقایسه با 48 ساعت انکوباسیون شد (05/0>P). گونه‌های دیپلودینیوم‏ کملی، دیپلودینیوم‏ مگی، اپیدینیوم ‏ایکوداتوم، و یودیپلودینیوم ‏مگی در تیمارهای حاوی پنیرک تراکم بالاتری داشتند (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، تخمیر بالای پنیرک می‏تواند به بهبود قابلیت هضم و تولید گاز علوفۀ آتریپلکس در جیرۀ شتر تک‌کوهانه بیانجامد.

اثر سطوح متفاوت سیلی‏مارین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و وضعیت آنتی‏اکسیدانی جوجه‏ های گوشتی

روح‏ الله ابراهیمی؛ طاهره محمدآبادی؛ محسن ساری؛ سمیه سالاری؛ محمدجواد ضمیری؛ محمدتقی بیگی نصیری

دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 127-138

چکیده

به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلی‏مارین (صفر، 100، و 200 میلی‏گرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه‏های خونی، و وضعیت آنتی‏اکسیدانی جوجه‏های گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشان‌دهندۀ آن ... بیشتر

اثر جاذب سم چند جزئی در جیره‌های آلوده به آفلاتوکسین B1 بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خونی و بافت‌شناسی کبد جوجه گوشتی

یاسمین بحری؛ حسین مروج

دوره 25، شماره 2 ، تیر 1402، ، صفحه 183-199

چکیده

اثرات افزودن جاذب سم چند جزئی به جیره‌های حاوی سم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خونی و بافت‌شناسی کبد با استفاده از 180 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل3×3 با سه سطح جاذب (صفر، 0/5 و یک کیلوگرم در تن) و سه سطح آفلاتوکسین B1 (صفر، 0/5 و یک میلی‌گرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با نه تیمار، چهار تکرار ... بیشتر اثرات افزودن جاذب سم چند جزئی به جیره‌های حاوی سم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خونی و بافت‌شناسی کبد با استفاده از 180 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل3×3 با سه سطح جاذب (صفر، 0/5 و یک کیلوگرم در تن) و سه سطح آفلاتوکسین B1 (صفر، 0/5 و یک میلی‌گرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با نه تیمار، چهار تکرار و پنج جوجه در هر تکرار به مدت 42 روز بررسی شد. استفاده از سطح یک کیلوگرم در تن جاذب سم، تنها در سطح 0/5 میلی‌گرم در کیلوگرم سم آفلاتوکسین B1 توانست تأثیر معنی‌داری در کاهش اثرات منفی صفات عملکرد رشد مانند میانگین افزایش وزن روزانه، وزن زنده و خوراک مصرفی روزانه در کل دوره پرورش داشته باشد. تغذیه جوجه‌ها با جیره‌های حاوی آفلاتوکسین B1، سبب کاهش غلضت سرمی کلسترول، آلبومین و پروتئین کل و افزایش کراتینین و اوره شد (p<0/05). در نتایج بافت‌شناسی کبد، بروز التهاب سیاهرگ باب کبدی در تمام تیمارها مشهود بود، اما میزان فیبروز و نکروز در تیمارهای حاوی سطوح 0/5 و یک میلی‌گرم در کیلوگرم سم بیشتر از سطح صفر سم بود. استفاده از جاذب سم در جیره، اثری بر تغییرات بافتی کبد نداشت.بر اساس نتایج حاصل، افزودن جاذب سم چندجزئی به میزان یک کیلوگرم در تن به جیره‌های حاوی 0/5 میلی‌گرم در کیلوگرم سم آفلاتوکسین B1 می‌تواند باعث بهبود صفات عملکرد رشد در کل دوره پرورش جوجه‌های گوشتی شود.

اثر سطوح مختلف مخمر زنده بر سلامت و عملکرد شکمبه گاوهای تغذیه‌شده با جیره‌های حاوی غلظت پایین و بالا کربوهیدرات های غیر فیبری

سید محمد رضا بهشتی؛ کامران رضایزدی؛ آریا بدیعی؛ مصطفی صادقی

دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 213-221

چکیده

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر مصرف سطوح مختلف مخمر زنده بر سلامت و عملکرد شکمبه گاوهای شیری تغذیه‌شده با جیرههای حاوی سطوح مختلف کربوهیدراتهای غیر فیبری بود. در این آزمایش، از شش رأس گاو شیری فیستولاگذاری‌شده در قالب طرح مربع لاتین گردان با شش دوره زمانی (14 روزه) و شش جیره مختلف استفاده شد که تیمارهای آزمایش شامل 1- سطح کربوهیدراتهای ... بیشتر هدف از این پژوهش بررسی تأثیر مصرف سطوح مختلف مخمر زنده بر سلامت و عملکرد شکمبه گاوهای شیری تغذیه‌شده با جیرههای حاوی سطوح مختلف کربوهیدراتهای غیر فیبری بود. در این آزمایش، از شش رأس گاو شیری فیستولاگذاری‌شده در قالب طرح مربع لاتین گردان با شش دوره زمانی (14 روزه) و شش جیره مختلف استفاده شد که تیمارهای آزمایش شامل 1- سطح کربوهیدراتهای غیرفیبری پایین بدون مخمر، 2- سطح کربوهیدراتهای غیرفیبری پایین همراه با پنج گرم مخمر، 3- سطح کربوهیدراتهای غیرفیبری پایین همراه با 10 گرم مخمر، 4- سطح کربوهیدرات‌های غیرفیبری بالا بدون مخمر، 5- سطح کربوهیدراتهای غیرفیبری بالا همراه با پنج گرم مخمر و 6- سطح کربوهیدراتهای غیرفیبری بالا همراه با 10 گرم مخمر بود. مصرف ماده خشک روزانه، فعالیت نشخوار، فراسنجههای شکمبهای و متابولیتهای خونی در هر دوره اندازهگیری شد. مصرف ماده خشک، فعالیت نشخوار و قابلیت هضم مواد مغذی، pH و میانگین دمای شکمبه تحت تأثیر تیمارهای آزمایش قرار نگرفت. شاخصهای عمومی سلامت و پلاسمای خون نیز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. به‌طورکلی نتایج این آزمایش نشان داد افزودن مخمر زنده به جیره‌هایی با غلظت مختلف NFC تأثیری بر عملکرد شکمبه، قابلیت هضم مواد مغذی خوراک و متابولیتهای خونی ندارد.

تأثیر ویتامین های E و C و نوع روغن جیره بر عملکرد و فراسنجه های سرم جوجه های گوشتی

مازیار محیطی اصلی؛ معین قناعت پرست رشتی

دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 223-233

چکیده

برای بررسی تأثیرات افزودن ویتامین E و C به جیره‏های حاوی منابع متفاوت روغن بر عملکرد و فراسنجه‏های سرم از 320 قطعه جوجۀ گوشتی (سویۀ راس 308)، در آزمایشی فاکتوریل 2×2×2 و در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. فاکتورهای آزمایشی شامل دو منبع متفاوت روغن (سویا و کانولا) و دو سطح ویتامین ... بیشتر برای بررسی تأثیرات افزودن ویتامین E و C به جیره‏های حاوی منابع متفاوت روغن بر عملکرد و فراسنجه‏های سرم از 320 قطعه جوجۀ گوشتی (سویۀ راس 308)، در آزمایشی فاکتوریل 2×2×2 و در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. فاکتورهای آزمایشی شامل دو منبع متفاوت روغن (سویا و کانولا) و دو سطح ویتامین E (صفر و 200 میلی‏گرم در کیلوگرم) و دو سطح ویتامین C (صفر و 1000 میلی‏گرم در کیلوگرم) بودند. منابع روغن و ویتامین‏های E و C اثر معنی‏داری بر عملکرد جوجۀ گوشتی نداشتند. استفاده از ویتامین E یا C سبب افزایش کلسترول کل و HDL سرم شد (05/0>P). منبع روغن اثر معنی‏داری بر کلسترول کل و گلوکز سرم نداشت. جیره‏های حاوی روغن کانولا، سبب افزایش HDL و کاهش مالون‏دی‏آلدئید سرم در مقایسه با جیره‏های حاوی روغن سویا شد (01/0>P). جیرۀ حاوی روغن کانولا و ویتامین C، موجب کاهش تری‏گلیسیرید سرم در مقایسه با جیره‏های حاوی روغن سویا و ویتامین C شد (05/0>P). جیره‏های حاوی ویتامین E موجب کاهش مالون‏دی‏آلدئید و افزایش فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز سرم شد (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، تغذیۀ جوجه‏های گوشتی با جیرۀ حاوی روغن کانولا، ویتامین C یا E، HDL سرم را افزایش می‏دهد و ویتامین E با تقویت سیستم آنتی‏اکسیدانی سبب کاهش اکسیداسیون لیپیدهای سرم شد.

تأثیر پلی‌ساکاریدهای غیر نشاسته‌ای منابع خوراکی بر عملکرد، بازده نسبی انرژی و پروتئین با خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی

فهیمه دانش یار؛ سید محمد حسینی؛ اکبر یعقوبفر

دوره 21، شماره 2 ، تیر 1398، ، صفحه 233-246

چکیده

به‌منظور تعیین تأثیر پلیساکاریدهای غیرنشاستهای بر عملکرد، بازده نسبی انرژی و پروتئین و اجزای لاشه جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در دوره سنی یک تا 42 روزگی با استفاده از 420 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه تجاری راس 308 از مخلوط دو جنس در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار آزمایشی، شش تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی ... بیشتر به‌منظور تعیین تأثیر پلیساکاریدهای غیرنشاستهای بر عملکرد، بازده نسبی انرژی و پروتئین و اجزای لاشه جوجه‌های گوشتی، آزمایشی در دوره سنی یک تا 42 روزگی با استفاده از 420 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه تجاری راس 308 از مخلوط دو جنس در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار آزمایشی، شش تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه، جیره حاوی 0/1 و 0/2 درصد مخمر ساکارومایسس سرویزیه، جیره حاوی پنج و 10 درصد سبوس گندم، جیره حاوی سه و شش درصد پوسته سویا بودند. نتایج آزمایش نشان داد در کل دوره پرورش تیمار شاهد کمترین خوراک مصرفی را نسبت به سایر تیما‌رهای آزمایشی به خود اختصاص داد (p<0/05). هم‌چنین بیشترین مصرف خوراک مربوط به سطح 10 درصد سبوس گندم و سطوح سه و شش درصد پوسته سویا بود (p<0/05). تیمار آزمایشی حاوی سه درصد پوسته سویا در کل دوره آزمایش نسبت به تیمار شاهد بیشترین میزان افزایش وزن روزانه را نشان داد (p<0/05). برای ضریب تبدیل خوراک در کل دوره آزمایشی اختلاف آماری مشاهده نشد. بیشترین بازده نسبی انرژی مربوط به تیمار حاوی سطوح مخمر نسبت به تیمارهای حاوی سطوح سبوس گندم و پوسته سویا می‌باشد (p<0/05). کمترین بازده نسبی انرژی و پروتئین مربوط به سطح 10 درصد سبوس گندم نسبت به تیمار شاهد بود (p<0/05). بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از سطوح 2/0 درصد مخمر، 10 درصد سبوس گندم و شش درصد پوسته سویا در جیره غذایی جوجه‌های گوشتی توصیه می‌شود.

اثر مقایسه‌ای جاذب‌‌های سموم بر جذب مواد معدنی کم‌مصرف در شرایط آزمایشگاهی و غلظت سرمی آن‌ها در بره‌ بلوچی

رعنا دلکش طالشمکائیل؛ محمدحسن فتحی نسری؛ همایون فرهنگ فر؛ محسن مجتهدی

دوره 22، شماره 2 ، تیر 1399، ، صفحه 249-258

چکیده

هدف از این پژوهش بررسی اثر بنتونیت، کائولن و کربن فعال بر جذب مس، آهن و منگنز به روش‌های برون‌تنی و درون‌تنی در بره بلوچی بود. در آزمایش برون‌تنی، اثر جاذب بر جذب مواد معدنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل با محلول‌های استاندارد مس، آهن و منگنز با غلظت‌های به ترتیب هفت، 20 و 30 میلی‌گرم بر لیتر، چهار سطح جاذب‌ها (بدون ... بیشتر هدف از این پژوهش بررسی اثر بنتونیت، کائولن و کربن فعال بر جذب مس، آهن و منگنز به روش‌های برون‌تنی و درون‌تنی در بره بلوچی بود. در آزمایش برون‌تنی، اثر جاذب بر جذب مواد معدنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل با محلول‌های استاندارد مس، آهن و منگنز با غلظت‌های به ترتیب هفت، 20 و 30 میلی‌گرم بر لیتر، چهار سطح جاذب‌ها (بدون جاذب، 10، 20 و 40 گرم‌در‌لیتر) و PHسه 5/5، 6/4و 7/5 و به مدت 60 دقیقه انکوباسیون بررسی شدند. در آزمایش درون‌تنی، اثر افزودن بنتونیت، کائولن و کربن فعال در سطوح صفر (شاهد)، 10 و 20 گرم‌در‌کیلوگرم به خوراک با استفاده از 36 رأس بره‌ پرواری در سن 7-6 ماهگی، به مدت 90‌روز در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. مصرف خوراک، افزایش وزن و غلظت مس، آهن و منگنز خون و پشم در روزهای صفر، 45 و 90 آزمایش اندازه‌گیری شد. در آزمایش برون‌تنی، کربن فعال بیشترین و کائولن کمترین جذب عناصر معدنی را با افزایش جاذب و pH داشتند (p<0/05). در آزمایش درون تنی اثر تیمارها بر مصرف خوراک، وزن بدن، افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک و مقدار آهن پشم و خون معنی دار نبود. مقدار مس و منگنز خون و پشم در بره های تغذیه شده با جاذب کمتر از تیمار شاهد بوئ (p<0/05). به‌طورکلی، استفاده از جاذب‌ها به‌خصوص کربن فعال در غلظت پایین باعث جذب کمتر مواد معدنی می‌شود. همچنین، از روش آزمایشگاهی می‌توان برای انتخاب جاذب‌ بدون انجام آزمایش‌های حیوانی استفاده کرد.

تأثیر روشهای مختلف تولک بری بر عملکرد و خصوصیات کیفی تخم مرغ در مرغان تخمگذار

زینب مرادپور؛ سمیه سالاری؛ محمدرضا قربانی؛ محسن ساری

دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 261-272

چکیده

این آزمایش با هدف ارزیابی اثر روش‌های مختلف تولکبری بر خصوصیات کمی و کیفی تخم‌مرغ مرغان تخم‌گذار با استفاده از 180 قطعه مرغ تخم‌گذار تجاری سویه ‌‌های-لاین در سن 52 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و پنج تکرار به مدت 90 روز انجام شد. تیمارهای مورد استفاده شامل: 1 - گروه محروم از خوراک، 2 - گروه تغذیه‌ شده با 50 درصد پودر یونجه ... بیشتر این آزمایش با هدف ارزیابی اثر روش‌های مختلف تولکبری بر خصوصیات کمی و کیفی تخم‌مرغ مرغان تخم‌گذار با استفاده از 180 قطعه مرغ تخم‌گذار تجاری سویه ‌‌های-لاین در سن 52 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و پنج تکرار به مدت 90 روز انجام شد. تیمارهای مورد استفاده شامل: 1 - گروه محروم از خوراک، 2 - گروه تغذیه‌ شده با 50 درصد پودر یونجه و 50 درصد جیره تخم‌گذاری، 3 - گروه تغذیه ‌شده با 75 درصد پودر یونجه و 25 درصد جیره تخم‌گذاری، 4 - گروه تغذیه ‌شده با 100 درصد پودر یونجه، 5 - گروه تغذیه‌ شده با دانه کامل جو و 6 - گروه تغذیه‌شده با جیره حاوی اکسید روی بودند که به مدت 10 روز اعمال شد. بیشترین درصد کاهش وزن مربوط به تیمارهای حذف خوراک و اکسید روی بودند (05/0>P). تولید تیمار حاوی 50 درصد پودر یونجه دیرتر از سایر تیمارها قطع شده و زودتر به 50 درصد تولید رسید (05/0>P). تیمار دانه کامل جو و 100 درصد پودر یونجه درصد تولید و ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به تیمار حذف خوراک داشتند (05/0>P). میانگین وزن تخم‌مرغ در تیمار حذف خوراک و شاخص رنگ زرده در تیمارهای حذف خوراک و دانه کامل جو بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). درصد پوسته تخم‌مرغ در تیمارهای دانه کامل جو و حاوی اکسید روی بالاتر از تیمار حاوی 50 درصد پودر یونجه بود (05/0>P). بنابراین باتوجه به بهبود فراسنجه‌های عملکردی پس از تولک، استفاده از دانه کامل جو و نیز 100 درصد پودر یونجه جهت تولک بری توصیه می‌شود.

اثر عصاره گیاه تشنه‌داری بر راندمان تجزیه‌پذیری و غلظت ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی در مایع شکمبه با استفاده از دستگاه شبیه ساز شکمبه

مریم باقری ورزنه

دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 269-281

چکیده

اثر عصاره گیاه تشنهداری (Scrophularia striata)به‌عنوان یک افزودنی برای بهبود بازده تجزیه‌پذیری مواد مغذی در شکمبه، غلظت کل ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی در یک سیستم شبیهساز شکمبه (رزیتک) بررسی شد. به‌همین منظور از 12 فرمانتور در دو دوره آزمایشی که هر یک 10 روز به‌طول انجامید استفاده شد و پنج روز پایانی هر دوره از ... بیشتر اثر عصاره گیاه تشنهداری (Scrophularia striata)به‌عنوان یک افزودنی برای بهبود بازده تجزیه‌پذیری مواد مغذی در شکمبه، غلظت کل ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی در یک سیستم شبیهساز شکمبه (رزیتک) بررسی شد. به‌همین منظور از 12 فرمانتور در دو دوره آزمایشی که هر یک 10 روز به‌طول انجامید استفاده شد و پنج روز پایانی هر دوره از مایع درون فرمانتور نمونه‌برداری شد. تیمارها شامل: گروه بدون افزودنی (شاهد)، گروه دریافت‌کننده 10 میلی‌گرم در روز موننسین (موننسین)، گروه دریافت‌کننده 480 میلی‌گرم در روز عصاره گیاهی و گروه دریافت‌کننده 960 میلی‌گرم در روز عصاره گیاهی بودند. افزودن عصاره گیاهی در هر دو سطح به‌طور معنی‌داری تولید متان به ازای هر گرم ماده مغذی تجزیه‌شده را در مقایسه با گروه شاهد کاهش داد (05/0>P). تولید کل اسیدهای چرب فرّار به ازای هر گرم ماده خشک و آلی تجزیه‌شده در تیمارهایی که عصاره گیاهی دریافت کرده بودند در مقایسه با شاهد و موننسین بالاتر بود (05/0P<). آمونیاک تولیدی به ازای هر واحد پروتئین خام تجزیه‌شده در گروهی که 960 میلیگرم عصاره دریافت کرده بود، پایین‌تر از گروه شاهد بود (05/0P<). تیمار دریافت‌کننده 960 میلیگرم عصاره، بالاترین غلظت کل ترکیبات فلاونوئیدی، فنلی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی را نسبت به سایر تیمارها داشت (05/0P<). بر اساس نتایج این آزمایش، عصاره گیاه تشنهداری رامیتوان برای بهبود راندمان تجزیه‌پذیری، افزایش فعالیت آنتی‌اکسیدانی مایع شکمبه و کاهش تولید متان به جای آنتیبیوتیک مورد توجه قرار داد.

اثر جیره های حاوی سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر عملکرد تخمگذاری و جوجه درآوری مرغان مادر بومی سپاهان

حسین ایراندوست؛ عباسعلی قیصری؛ محمد ایراندوست

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، ، صفحه 309-323

چکیده

مطالعه حاضر به‌منظور بررسی اثر جیره‌های حاوی سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر توان تخم‌گذاری و قدرت جوجه‌درآوری مرغان مادر بومی سپاهان انجام شد. در این پژوهش سه سطح انرژی قابل سوخت‌وساز (2400، 2550 و2700 کیلوکالری در کیلوگرم) و دو سطح پروتئین خام (14 و 16 درصد) با پنج تکرار بررسی شد. آزمایش از سن 42 هفتگی شروع و طی سه دوره 28 روزه تا پایان 53 هفتگی ... بیشتر مطالعه حاضر به‌منظور بررسی اثر جیره‌های حاوی سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر توان تخم‌گذاری و قدرت جوجه‌درآوری مرغان مادر بومی سپاهان انجام شد. در این پژوهش سه سطح انرژی قابل سوخت‌وساز (2400، 2550 و2700 کیلوکالری در کیلوگرم) و دو سطح پروتئین خام (14 و 16 درصد) با پنج تکرار بررسی شد. آزمایش از سن 42 هفتگی شروع و طی سه دوره 28 روزه تا پایان 53 هفتگی ادامه داشت. در طول دوره آزمایش و در سه مرحله تخم‌مرغ‌ها به دستگاه جوجه‌کشی منتقل و راندمان باروری، قدرت جوجه‌درآوری، وزن جوجه یک‌روزه و درصد وزن جوجه به وزن تخم‌مرغ‌های قابل جوجه‌کشی اندازه‌گیری شد. در کل دوره آزمایش، میزان مصرف خوراک، وزن تخم‌مرغ و درصد تولید تخم‌مرغ تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. وزن توده‌ای تخم‌مرغ با جیره‌های حاوی 2550 کیلوکالری به‌طور معنی‌داری بالاتر ازمرغ‌هایی بود که از جیره‌های حاوی 2400 کیلوکالری تغذیه شدند (0/05>P). ضریب تبدیل خوراک به تخم‌مرغ نیز با جیره‌های حاوی 2550 کیلوکالری پایین‌تر از 2400 کیلوکالری بود (0/05>P). بالاترین میزان نطفه‌داری و جوجه‌درآوری در تیمارهای حاوی 2550 کیلوکالری انرژی حاصل شد (0/05>P). با توجه به نتایج حاصل، برای تغذیهمرغ‌های مادر بومی سپاهان با سنین 42 تا 53 هفته جیره حاوی 2550 کیلوکالری انرژی قابل سوخت‌وساز و سطح 14 درصد پروتئین خام در دوره تخم‌گذاری مناسب می‌باشد.

بررسی تأثیر عمل‌آوری کود مرغی با سطوح مختلف تانن استخراج شده از پوست انار بر فعالیت هضمی و تخمیری میکروارگانیسم‌های شکمبه گاو در شرایط برون‌تنی

افروز شریفی؛ مرتضی چاجی؛ علیرضا وکیلی

دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 321-336

چکیده

به منظور بررسی اثر عمل‌آوری کود مرغی با تانن استخراج شده از پوست انار بر قابلیت‌ هضم و تخمیر، رشد باکتری‌ها و قارچ‌های شکمبه، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل افزودن سطوح صفر (تیمار شاهد)، پنج، 10، 15، 20، 25، 30 و 35 درصد عصاره تاننی به کود مرغی بود. حجم گاز ... بیشتر به منظور بررسی اثر عمل‌آوری کود مرغی با تانن استخراج شده از پوست انار بر قابلیت‌ هضم و تخمیر، رشد باکتری‌ها و قارچ‌های شکمبه، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل افزودن سطوح صفر (تیمار شاهد)، پنج، 10، 15، 20، 25، 30 و 35 درصد عصاره تاننی به کود مرغی بود. حجم گاز و پتانسیل تولید گاز به ترتیب تا سطح 20 و 15 درصد عصاره بین تیمار‌ها مشابه بود. نرخ تولید گاز در تیمارهای حاوی 20 و 35 درصد عصاره کم‌ترین (05/0P<)، اما در سایر تیمارهای آزمایشی تفاوتی نداشت. با افزایش مقدار عصاره تاننی در جیره، ضریب تفکیک، تولید توده میکروبی و بازده تولید توده میکروبی افزایش، اما غلظت نیتروژن آمونیاکی کاهش یافت (05/0P<). بیشترین و کم‌ترین قابلیت هضم پروتئین خام به ترتیب با افزودن 15 و 35 درصد عصاره به کود مرغی به‌ دست آمد (05/0P<). در محیط کشت اختصاصی باکتریها،‌ قابلیت هضم ماده خشک و غلظت نیتروژن آمونیاکی سه روز پس از انکوباسیون با افزایش میزان عصاره کاهش یافت (05/0P<)؛ اما در محیط کشت اختصاصی قارچ‌ها‌، قابلیت هضم ماده خشک در زمان‌های مورد بررسی تحت تأثیر قرار نگرفت. بر اساس نتایج حاصل عمل‌آوری کود مرغی با تانن استخراج شده از پوست انار تا سطح 25 درصد، اثر مثبتی بر هضم و تخمیر کود مرغی دارد و ممکن است متابولیسم نیتروژن در دستگاه گوارش نشخوارکنندگان را بهبود بخشد.

اثر اسانس گیاهان دارویی نعناع، آویشن و ترخون بر عملکرد و تیتر آنتی‌بادی در جوجه‌های گوشتی

محمدرضا رضوانی؛ مسعود عرب؛ اغل بخت کمی

دوره 21، شماره 3 ، مهر 1398، ، صفحه 359-369

چکیده

اثر اسانس گیاهان دارویی نعناع، آویشن و ترخون بر عملکرد و تیتر آنتی‌بادی با استفاده از 240 قطعه جوجه‌ی گوشتی سویه‌ی کاب 500 در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، پنج تکرار و شش قطعه جوجه‌ی گوشتی در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: جیره‌ شاهد، جیره حاوی 200 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین، و جیره‌های حاوی 150 و200 میلی‌گرم ... بیشتر

تأثیر استفاده از ویناس در جیره بر تولید شیر و گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی در گاوهای شیرده هلشتاین تحت تنش گرمایی

امین رحیمی؛ فرهنگ فاتحی؛ ابوالفضل زالی

دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 375-385

چکیده

هدف از مطالعه حاضر بررسی استفاده از ویناس در جیره گاوهای هلشتاین اواسط دوره شیردهی تحت شرایط تنش گرمایی بر تولید و ترکیب شیر، گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی و فراسنجه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اقتصادی بود. آزمایش روی 84 رأس گاو شیرده با روزهای شیردهی 25±155 و تولید شیر 3 ±32 لیتر در روز در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام ... بیشتر هدف از مطالعه حاضر بررسی استفاده از ویناس در جیره گاوهای هلشتاین اواسط دوره شیردهی تحت شرایط تنش گرمایی بر تولید و ترکیب شیر، گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی و فراسنجه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های اقتصادی بود. آزمایش روی 84 رأس گاو شیرده با روزهای شیردهی 25±155 و تولید شیر 3 ±32 لیتر در روز در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. حیوانات به‌طور تصادفی در یکی از سه تیمار 1- شاهد (جیره بدون ویناس)، 2- پنج درصد (2/2 کیلوگرم) و 3- 10 درصد (4/4 کیلوگرم در روز) ویناس براساس ماده خشک قرار گرفتند. مطالعه در تابستان با میانگین شاخص حرارتی- رطوبتی 75/1، اجرا شد و طول دوره 25 روز (15 روز عادت‌دهی و 10 روز نمونه‌گیری) بود. ماده خشک مصرفی برای تیمار حاوی 10 درصد ویناس در مقایسه با سایر تیمارها بالاتر بود (05/0>P). بازده خوراک در تیمار حاوی پنج درصد ویناس در مقایسه با سایر تیمارها بالاتر بود (0/05>P). گوارش‌پذیری ظاهری ماده خشک و NDF با افزایش سطح ویناس در جیره‌ها در مقایسه با تیمار شاهد افزایش یافت (0/05>P). شاخص اقتصادی درآمد پس از کسر هزینه خوراک برای جیره حاوی پنح درصد ویناس بیش‌ترین بود. براساس نتایح حاصل، استفاده از ویناس به میزان پنج درصد ماده خشک جیره گاوهای شیری در شرایط تنش گرمایی، بدون اثر منفی بر مصرف ماده خشک، سبب بهبود گوارش‌پذیری مواد مغذی و کاهش هزینه تمام‌شده خوراک می‌شود.

اثر عمل‌آوری دانه جو با اسید لاکتیک بر عملکرد رشد و فراسنجه‌های خونی گوساله‌های نر شیرخوار نژاد هلشتاین

وحید پیری؛ فرخ کفیل زاده

دوره 22، شماره 3 ، مهر 1399، ، صفحه 379-389

چکیده

این مطالعه برای ارزیابی اثرات عملآوری دانه جو بلغورشده با اسیدلاکتیک در جیره آغازین بر خوراک مصرفی، افزایش وزن روزانه، بازدهی خوراک مصرفی، قابلیت هضم مواد مغذی، رشد اسکلتی، و فراسنجههای خونی گوسالههای نر شیرخوار نژاد هلشتاین انجام شد. به همین منظور، 30 رأس گوساله نر با میانگین وزنی 2/25±45/06 به‌صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی ... بیشتر این مطالعه برای ارزیابی اثرات عملآوری دانه جو بلغورشده با اسیدلاکتیک در جیره آغازین بر خوراک مصرفی، افزایش وزن روزانه، بازدهی خوراک مصرفی، قابلیت هضم مواد مغذی، رشد اسکلتی، و فراسنجههای خونی گوسالههای نر شیرخوار نژاد هلشتاین انجام شد. به همین منظور، 30 رأس گوساله نر با میانگین وزنی 2/25±45/06 به‌صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی (هر گروه 10 رأس) اختصاص یافت. خوراک آغازین از چهار روزگی تا 65 روزگی پس از تولد حاوی 41 درصد بلغور دانه جو عملآوری‌شده بود. تیمارهای آزمایشی شامل 1- خوراک حاوی جو عملآوری‌شده در آب، 2- خوراک حاوی جو عمل‌آوری‌شده در محلول نیم درصد اسید لاکتیک و 3- خوراک حاوی جو عملآوری‌شده با محلول یک درصد اسید لاکتیک بودند. خوراک مصرفی به‌صورت روزانه اندازهگیری شد. وزن بدن و شاخصههای رشد اسکلتی در چهار روزگی، 35 روزگی و 65 روزگی اندازهگیری و ثبت شد. در چهار روزگی، 35 روزگی و 65 روزگی از گوسالهها خونگیری شد. قابلیت هضم ماده خشک در کل دستگاه گوارش و بازدهی خوراک مصرفی در گوسالههایی که خوراک حاوی دانه جو عمل‌آوری‌شده با اسید لاکتیک دریافت کردند از تیمارهای دیگر بیش‌تر بود (5 0/0≥P). عملآوری جو با اسیدلاکتیک اثری بر ماده خشک مصرفی، میانگین افزایش وزن روزانه، و فراسنجههای خونی نداشت. در 35 روزگی ارتفاع از جدوگاه و طول بدن در گوسالههایی که جو عملآوری‌شده با اسید لاکتیک دریافت کردند بالاتر بود (5 0/0≥P). به‌نظر میرسد که عملآوری دانه جو با اسید لاکتیک منجر به کاهش تجزیه نشاسته جو در شکمبه و افزایش عبور آن به روده باریک گردیده است و بر همین اساس بازدهی خوراک مصرفی بهبود یافته است. ممکن است استفاده از سطوح بالاتر اسید لاکتیک تأثیر مثبتی بر عملکرد گوسالهها داشته باشد.

تأثیر مکمل روی - متیونین بر عملکرد، قابلیت‌ هضم مواد مغذی و متابولیت‌های خون بره‌های پرواری

سکینه دهقان؛ امیر موسائی؛ امیدعلی اسماعیلی پور؛ ارسلان برازنده

دوره 20، شماره 3 ، آبان 1397، ، صفحه 411-424

چکیده

بهمنظور بررسی اثر تغذیه مکمل روی - متیونین بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی خوراک، فراسنجههای تخمیری شکمبه و برخی متابولیت‌های خون، آزمایشی روی 15 رأس بره نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 88/0±1/32 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار به‌مدت هشت هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشیشامل جیره پایه فاقد مکمل روی ... بیشتر بهمنظور بررسی اثر تغذیه مکمل روی - متیونین بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی خوراک، فراسنجههای تخمیری شکمبه و برخی متابولیت‌های خون، آزمایشی روی 15 رأس بره نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 88/0±1/32 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار به‌مدت هشت هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشیشامل جیره پایه فاقد مکمل روی (شاهد)، جیره پایه حاوی 50 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره از مکمل روی-متیونین و جیره پایه حاوی 100 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره از مکمل روی - متیونین بود. نتایج آزمایش نشان داد که برههای تغذیه ‌شده با جیره حاوی 100 میلیگرم مکمل روی، مصرف خوراک روزانه کمتری از تیمارهای دیگر داشتند (01/0>P). برههایی که در جیره خود 50 میلیگرم روی دریافت کردند، افزایش وزن روزانه بالاتری در مقایسه با گروه شاهد داشتند (05/0>P). برههایی که در جیره خود مکمل روی - متیونین دریافت کردند (50 یا 100 میلی‌گرم در کیلوگرم) ضریب تبدیل بهتری داشتند (05/0>P). قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) در برههای تغذیه ‌شده با جیره حاوی 50 میلیگرم مکمل روی بیشتر از برههای گروه شاهد بود(05/0>P). با وجود این، تفاوتی در قابلیت هضم چربی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی (ADF) بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. تغذیه مکمل روی - متیونین تأثیری بر pH و مقدار نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه و غلظت سرمی گلوکز، پروتئین تام، تری‌گلیسرید و اوره بره‌ها نداشت. براساس نتایج این پژوهش، استفاده از 50 میلیگرم مکمل روی در هر کیلوگرم جیره، قابلیت هضم مواد مغذی خوراک را افزایش داده و در مقایسه با 100 میلیگرم از این مکمل، تاثیر بهتری بر عملکرد رشد برههای پرواری دارد.

تأثیر نوع پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید شده از منابع بومی کشور بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و میکروفلور روده کوچک جوجه‌های گوشتی

مرتضی پاشایی جلال؛ آناهیتا بهرامی باباعلی؛ فاطمه تابنده؛ سید داود شریفی

دوره 25، شماره 4 ، دی 1402، ، صفحه 429-443

چکیده

تأثیر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید داخل کشور بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فعالیت میکروبی و متابولیت‌های سرم با استفاده از 720 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک نوع یک و پروبیوتیک نوع دو) و سه سطح پری‌بیوتیک (بدون پری‌بیوتیک، پری‌بیوتیک نوع یک و پری‌بیوتیک ... بیشتر تأثیر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید داخل کشور بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فعالیت میکروبی و متابولیت‌های سرم با استفاده از 720 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک نوع یک و پروبیوتیک نوع دو) و سه سطح پری‌بیوتیک (بدون پری‌بیوتیک، پری‌بیوتیک نوع یک و پری‌بیوتیک نوع دو)، در قالب طرح کاملاً تصادفی با نُه گروه آزمایشی و چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار بررسی شد. در سن 21 و 38 روزگی دو پرنده از هر تکرار با وزن نزدیک به میانگین، انتخاب و پس از توزین کشتار شدند. سپس از محتویات ایلئوم و روده‌های کور آن‌ها برای بررسی فلور میکروبی (باکتری‌های اسیدلاکتیک و ای کولای) نمونه‌برداری شد. پرندگانی که با جیره‌های حاوی پروبیوتیک نوع دو تغذیه شده بودند ضریب تبدیل کم‌تری داشتند (p<0/05). تغذیه جیره‌های حاوی پری‌بیوتیک نوع یک و هم‌چنین جیره‌های حاوی پروبیوتیک نوع دو و جیره‌های حاوی ترکیبی از پروبیوتیک نوع دو با دو نوع پری‌بیوتیک مورد آزمایش، غلظت کلسترول و LDL سرم را کاهش دادند (p<0/05). تأثیر تیمارهای آزمایشی بر بازده لاشه معنی‌دار نبود، اما پرندگانی که از جیره‌های حاوی پری‌بیوتیک نوع یک تغذیه کردند چربی بطنی کم‌تری داشتند (p<0/05). در سن 21 روزگی جمعیت ای‌کولای در ایلئوم و روده‌های کور پرندگانی که پروبیوتیک، پری‌بیوتیک و ترکیب آن‌ها را دریافت کردند کاهش یافت (p<0/05). در سن 38 روزگی، تغذیه پرندگان با پروبیوتیک و پری‌بیوتیک‌ و ترکیب آن‌ها جمعیت ای‌کولای را در روده‌های کور کاهش و جمعیت لاکتوباسیلوس‌ها را در ایلئوم افزایش داد (p<0/05). نتایج این آزمایش نشان داد که انواع پروبیوتیک و یا پری‌بیوتیک مورد آزمایش در این پژوهش اثرات مثبتی بر افزایش باکتری‌های مفید روده (لاکتوباسیلوس)، صفات بیوشیمیایی خون و ضریب تبدیل در جوجه‌های گوشتی دارند.

تعیین ارزش تغذیه‌ای و گوارش‌پذیری تفاله گوجه‌فرنگی قبل و بعد از روغن‌گیری در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) و بررسی میزان تجزیه‌پذیری لیکوپن به روش درون شکمبه‌ای (in situ)

زهرا امینی فرد؛ علی کیانی؛ آرش آذرفر

دوره 24، شماره 4 ، دی 1401، ، صفحه 441-452

چکیده

در این مطالعه، ارزش تغذیه‌ای و گوارش‌پذیری تفاله گوجه‌فرنگی قبل و بعد از روغن‌گیری اندازه‌گیری شد. میزان لیکوپن تفاله گوجه‌فرنگی و نرخ ناپدید شدن شکمبه‌ای لیکوپن تعیین شد. در آزمایشی برون‌تنی در قالب طرح کاملا تصادفی، میزان تولید گاز برای تفاله گوجه‌فرنگی قبل و بعد از روغن‌گیری اندازه‌گیری شد. میزان ناپدید شدن ماده‌خشک و ... بیشتر در این مطالعه، ارزش تغذیه‌ای و گوارش‌پذیری تفاله گوجه‌فرنگی قبل و بعد از روغن‌گیری اندازه‌گیری شد. میزان لیکوپن تفاله گوجه‌فرنگی و نرخ ناپدید شدن شکمبه‌ای لیکوپن تعیین شد. در آزمایشی برون‌تنی در قالب طرح کاملا تصادفی، میزان تولید گاز برای تفاله گوجه‌فرنگی قبل و بعد از روغن‌گیری اندازه‌گیری شد. میزان ناپدید شدن ماده‌خشک و لیکوپن تفاله گوجه‌‌فرنگی با استفاده از گاوهای فیستولادار در زمان‌های صفر، دو، شش، 12، 24، 36، 48 و 72 و 96 ساعت از انکوباسیون بررسی شد و فراسنجه‌های تجزیه‌پذیری شامل بخش سریع‌تجزیه، کند‌تجزیه، ثابت‌نرخ‌تجزیه، پتانسیل‌ تجزیه‌پذیری و تجزیه‌پذیری‌موثر برآورد شدند. نتایج نشان داد مقدار لیکوپن در تفاله 168 میلی‌گرم در کیلوگرم ماده‌خشک بود. تفاله گوجه‌فرنگی روغن‌گیری‌شده دارای مقادیر بیش‌تری پروتئین‌خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی در مقایسه با تفاله گوجه‌‌فرنگی بود. فراسنجه‌‌های تولید گاز، گوارش‌پذیری ماده‌آلی و اسیدهای‌چرب‌ کوتاه‌زنجیر تفاله روغن‌گیری شده بیش‌تر، ولی غلظت نیتروژن آمونیاکی آن کم‌تر از تفاله گوجه‌فرنگی‌‌ بود. بخش سریع‌تجزیه، کند‌تجزیه، ثابت‌نرخ‌تجزیه، پتانسیل‌ تجزیه‌پذیری و تجزیه‌پذیری‌موثر برای ماده‌خشک به ترتیب 32/9، 1/57، 07/0، 4/66 و 3/49 و برای لیکوپن 87/3، 1/42، 076/0، 9/45 و 1/34 بود. در نتیجه، میزان تجزیه‌پذیری لیکوپن در شکمبه حدود 30 درصد بود به این معنی که حدود 70 درصد لیکوپن از شکمبه عبور می‌کند. علاوه بر این، تفاله گوجه‌فرنگی روغن‌گیری شده ارزش خوراکی مناسبی برای استفاده در تغذیه نشخوارکنندگان را دارد.

اثر اسپرس و نسبت‌ علوفه به کنسانتره بر توازن نیتروژن، بیوهیدروژناسیون و ترکیب اسیدهای چرب شیر در میش‌های شیرده

بهروز یاراحمدی؛ مرتضی چاجی؛ محمد بوجارپور؛ خلیل میرزاده؛ مرتضی رضایی

دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 447-459

چکیده

این آزمایش با هدف بررسی اثر علوفه اسپرس و نسبت‌های علوفه به کنسانتره بر مصرف خوراک، توازن نیتروژن، ترکیب اسیدهای چرب،بیوهیدروژناسیون شکمبهای و ترکیب اسیدهای چرب شیر با استفاده از هشترأس میش نژاد لری در قالب طرح مربع لاتین 4×4 تکرار شونده انجام شد. تیمارهای یک تا چهار به ترتیب با نسبتهای علوفه به کنسانتره 65:35(با و بدون اسپرس) ... بیشتر این آزمایش با هدف بررسی اثر علوفه اسپرس و نسبت‌های علوفه به کنسانتره بر مصرف خوراک، توازن نیتروژن، ترکیب اسیدهای چرب،بیوهیدروژناسیون شکمبهای و ترکیب اسیدهای چرب شیر با استفاده از هشترأس میش نژاد لری در قالب طرح مربع لاتین 4×4 تکرار شونده انجام شد. تیمارهای یک تا چهار به ترتیب با نسبتهای علوفه به کنسانتره 65:35(با و بدون اسپرس) و 35:65 (با و بدون اسپرس) تنظیم شد. مقدار ماده خشک مصرفی بین جیره‌های آزمایشی اختلاف معنی‌داری نداشت.ا بقای نیتروژن در میشهایی که جیره بانسبت علوفه به کنسانتره 65:35(با اسپرس) و 35:65(با و بدون اسپرس) را دریافت کردند، بیشتر بود (05/0P<). جیره حاوی کنسانتره بالاشامل اسپرس (تیمار یک) بیشترین غلظت اسید واسنیک همراه با غلظت کم تراسید استئاریک را در مایع شکمبه داشت(05/0P<). میزان بیوهیدروژناسیون ظاهری جیره حاوی کنسانتره بالا شامل اسپرس(تیماریک) نسبت به سایر تیمارها برای اسید اولئیک،لینولئیک و لینولنیک به ترتیب 2/10، 3/12 و 1/7 درصد کاهش داشت(05/0P<).ا ثر تیمارهایآزمایشی برغلظتاسیدهای چربو اسنیک، لینولئیککانژوگه، لینولئیک و لینولنیک چربی شیر معنی‌دار و جیره حاوی کنسانتره بالا شامل اسپرس (تیمار یک) درمقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). بر اساس نتایج حاصل، تغذیه میشهای شیرده با جیرههای حاوی کنسانتره بالا و علوفهاسپرس موجب افزایش غلظت اسید واسنیک و اسید لینولئیک کانژوگه در چربی شیر شد.

تأثیر استفاده از برگ پنج انگشت بر قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد رشد بزغاله های نر پرواری

یعقوب نوذری؛ مرتضی چاجی

دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 475-485

چکیده

این پژوهش با هدف تعیین اثر استفاده از برگ پنج انگشت به‌عنوان جایگزین یونجه در جیره‌ بزغاله‌های نر پرواری بر عملکرد، تخمیر شکمبه‌ای، قابلیت هضم مواد مغذی و بعضی فراسنجه‌‌های خونی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل ۱- جیره شاهد (فاقد برگ پنج انگشت) و ۲- جایگزینی 60 درصد (معادل ۱۸ درصد کل جیره) برگ پنج انگشت با یونجه در جیره شاهد بود. در ... بیشتر این پژوهش با هدف تعیین اثر استفاده از برگ پنج انگشت به‌عنوان جایگزین یونجه در جیره‌ بزغاله‌های نر پرواری بر عملکرد، تخمیر شکمبه‌ای، قابلیت هضم مواد مغذی و بعضی فراسنجه‌‌های خونی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل ۱- جیره شاهد (فاقد برگ پنج انگشت) و ۲- جایگزینی 60 درصد (معادل ۱۸ درصد کل جیره) برگ پنج انگشت با یونجه در جیره شاهد بود. در این آزمایش از ۱۶ رأس بزغاله نر با میانگین وزن 2±18 کیلوگرم و سن 4/5 ماه در قالب طرح کاملا تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار به‌مدت ۶۰ روز استفاده شد. مصرف خوراک، تغییرات وزن در هر ۱۵ روز و ضریب تبدیل خوراک اندازه‌‌گیری و محاسبه شدند. ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم مواد مغذی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی کل دوره تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. غلظت کلسترول (p=0/07) و نیتروژن اوره‌ای خون (p=0/08) دا‌م‌های تغذیه شده با جیره حاوی برگ پنج انگشت در مقایسه با گروه شاهد تمایل به کاهش و غلظت گلوکز (p=0/08) تمایل به افزایش داشت. غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه و pH در تیمار حاوی برگ پنج انگشت کاهش معنی‌دار داشت (0/05>P). بنابراین، از برگ گیاه پنج انگشت می‌توان تا ۱۸ درصد در تغذیه بزغاله‌های پرواری به‌عنوان جایگزین مناسبی برای ۶۰ درصد از علوفه یونجه بدون اثر منفی بر قابلیت هضم و عملکرد آنها استفاده کرد.

پاسخ جوجه‌های گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایده‌آل و نسبت‌های والین به لیزین قابل هضم جیره در دوره آغازین

رضا صلاحی مقدم؛ محمدحسین شهیر

دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 535-548

چکیده

به‌منظور بررسی پاسخ جوجه‌های گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایده‌آل جیره (توصیه سویه راس 308 و 10 درصد کم‌تر) و نسبت‌های والین به لیزین قابل‌هضم (71، 74، 77، 80 و 83 درصد) در دوره آغازین (یک تا 10 روزگی)، پژوهشی با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه در قالب آرایش فاکتوریل 5×2 با طرح کاملاً تصادفی که شامل 10 تیمار و پنج تکرار، انجام شد. نتایج ... بیشتر به‌منظور بررسی پاسخ جوجه‌های گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایده‌آل جیره (توصیه سویه راس 308 و 10 درصد کم‌تر) و نسبت‌های والین به لیزین قابل‌هضم (71، 74، 77، 80 و 83 درصد) در دوره آغازین (یک تا 10 روزگی)، پژوهشی با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه در قالب آرایش فاکتوریل 5×2 با طرح کاملاً تصادفی که شامل 10 تیمار و پنج تکرار، انجام شد. نتایج نشان دادند کاهش سطح پروتئین ایده‌آل جیره سبب افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و بهبود ضریب‌ تبدیل غذایی شد (0/01>P). درصد خاکستر و کلسیم استخوان نیز با کاهش پروتئین ایده‏آل جیره به‌طور معنی‏داری افزایش یافت (0/05>P). کاهش سطح پروتئین ایدهآل جیره سبب کاهش غلظت کلسترول، گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین و کلسیم سرم خون شد (0/05>P). بیش‌ترین میانگین وزن بدن در سن 10 روزگی، افزایش وزن، درصد لاشه و سینه و کم‌ترین ضریب تبدیل خوراک در نسبت 74 درصد والین به لیزین قابل‌هضم مشاهده شد (0/05>P). درحالیکه، بیش‌ترین میانگین مصرف خوراک، درصد رانها و درصد خاکستر و کلسیم استخوان در نسبت 77 درصد والین به لیزین قابل‌هضم به‌دست آمد (0/05>P). اثر متقابل معنیداری بین دو فاکتور آزمایشی به‌غیر از صفات درصد لاشه و غلظت فسفر سرم خون مشاهده نشد (0/05>P). در مجموع براساس نتایج این پژوهش، کاهش 10 درصدی سطح پروتئین ایدهآل جیره با حفظ نسبت‌های ایدهآل اسیدهای آمینه ضروری، امکان‌پذیر است. نسبت مناسب والین به لیزین قابل‌هضم براساس شاخص‌های عملکرد و صفات لاشه، 74 درصد و براساس صفات استخوان، 77 درصد پیشنهاد میشود.

ارزیابی گیاهان مرتعی مورد چرای شتر در خراسان جنوبی و بررسی تاثیر جایگزینی یونجه با اشنان بر عملکرد شترهای شیری

سید احمد حسینی؛ محمد حسن فتحی نسری؛ همایون فرهنگ فر؛ مسعود دیدارخواه

دوره 22، شماره 4 ، دی 1399، ، صفحه 560-569

چکیده

در این پژوهش، ارزش غذایی گونه‌های مرتعی مورد چرای شتر از چهار گونه خارشتر، زردتاغ، اشنان و سرخ‌گز در سه مرحله فنولوژیکی رویشی، گلدهی و بذردهی مراتع شهرستان بیرجند ارزیابی شد. از گونه‌های مذکور در مراحل مختلف رشد به صورت تصادفی نمونه برداری و ترکیب شیمیایی آن‌ها اندازه گیری شد. گوارش پذیری شکمبه‌ای ماده خشک با استفاده از یک شتر ... بیشتر در این پژوهش، ارزش غذایی گونه‌های مرتعی مورد چرای شتر از چهار گونه خارشتر، زردتاغ، اشنان و سرخ‌گز در سه مرحله فنولوژیکی رویشی، گلدهی و بذردهی مراتع شهرستان بیرجند ارزیابی شد. از گونه‌های مذکور در مراحل مختلف رشد به صورت تصادفی نمونه برداری و ترکیب شیمیایی آن‌ها اندازه گیری شد. گوارش پذیری شکمبه‌ای ماده خشک با استفاده از یک شتر فیستوله گذاری شده بررسی شد. میزان پروتئین خام خارشتر و اشنان بالاتر از سایر گونه‌ها بود و پایین‌ترین میزان الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شویند اسیدی و تانن در اشنان مشاهده شد (p <0/05). بخش کند تجزیه، ثابت نرخ تجزیه و تجزیه پذیری موثر ماده خشک اشنان بالاتر از سایر گونه ها بود(p <0/05). اشنان با بالاتر بودن پروتئین خام و تجزیه پذیری موثر ماده خشک و پایین تر بودن الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی نسبت به سایر گونه ها با ارزش تر بوده و جایگزین یونجه در سه سطح صفر، 50 و 100 درصد در جیره شترهای شیریشد. تغذیه اشنان سبب ایجاد تفاوت معنی دار در عملکرد تولید و ترکیب شیمیایی شیر نشد. مصرف ماده خشک با افزایش سطح جایگزینی اشنان کاهش ولی مقدار پروتئین و نیتروژن اوره ای شیر افزایش یافت(p <0/05). با توجه به نتایج این آزمایش جایگزینی یونجه با گونه مرتعی اشنان در تغذیه شترهای شیری با حفظ عملکرد تولیدی دام منجر به کاهش هزینه تغذیه شتر و اقتصادی تر شدن پرورش این دام با ارزش می شود.

تأثیر مخلوط اسانس گیاهان دارویی سیر و آویشن بعد از دوره محدودیت غذایی بر عملکرد، سرعت رشد و جمعیت میکروبی جوجه های گوشتی

راضیه ولی پوریان؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی

دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 565-576

چکیده

این مطالعه به سرعت، منظور بررسی اثر مخلوط اسانس گیاهان دارویی سیر و آویشن بعد از اعمال محدودیت غذایی بر عملکرد رشد و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجه قطعه جوجه ۳۳۶ های گوشتی با استفاده از تعداد گوشتی یک در ۳۰۸ روزه سویه راس قالب طرح کاملاً تصادفی به . قطعه پرنده در هر تکرار انجام گرفت ۱۴ ) با شش تیمار، چهار تکرار و ۲×۳( ... بیشتر این مطالعه به سرعت، منظور بررسی اثر مخلوط اسانس گیاهان دارویی سیر و آویشن بعد از اعمال محدودیت غذایی بر عملکرد رشد و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجه قطعه جوجه ۳۳۶ های گوشتی با استفاده از تعداد گوشتی یک در ۳۰۸ روزه سویه راس قالب طرح کاملاً تصادفی به . قطعه پرنده در هر تکرار انجام گرفت ۱۴ ) با شش تیمار، چهار تکرار و ۲×۳( روش فاکتوریل درصد محدودیت) و سه نوع افزودنی محرک رشد (بدون ۱۰ فاکتورها شامل دو سطح محدودیت غذایی (بدون محدودیت و افزودنی، آنتی روزگی به ۱۸ بیوتیک و مخلوط اسانسهای سیر و آویشن) بودند. نتایج نشان داد وزن بدن طور معنی داری تحت P ۰/۰۵( تأثیر محدودیت غذایی کاهش یافت <.) محدودیت غذایی، افزودنی های خوراکی و اثر متقابل آن ها تأثیری بر شاخصهای عملکردی نداشت. افزودن مخلوط اسانسها باعث کاهش معنا P ۰/۰۵( دار تلفات گردید <.) سرعت رشد نسبی تحت تأثیر محدودیت غذایی وآثار متقابل محدودیت غذایی و افزودنیها به P ۰/۰۵( طور معنیداری بالاتر بود <.) تیمار های آزمایشی نتوانستند هزینه خوراک برای تولید یک کیلوگرم وزن زنده را تحت تأثیر قرار دهند. جمعیت اشریشیا کلای و کل باکتری های P ۰/۰۵( روزگی تحت تأثیر محدودیت غذایی کاهش یافت ۱۸ هوازی ایلئوم در <.) افزودن مخلوط اسانسها اثر معناداری بر کاهش جمعیت اشریشیاکلای و کل باکتری P ۰/۰۵( های هوازی و افزایش جمعیت باکتریهای اسیدلاکتیک داشت <.) با توجه به استفاده از مخلوط اسانس گیاهان دارویی سیر و آویشن در تغذیه جوجه ، نتایج حاصل های مواجه با محدودیت غذایی می تواند سرعت رشد جبرانی را افزایش دهد. استفاده از مخلوط اسانسهای سیر و آویشن در این پرندگان، تلفات را به طور چشم گیری کاهش، و جمعیت میکروبی ایلئوم را بهبود می بخشد.

اثر تغذیه پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر تولید شیر و متابولیت‌های خونی میش‌های مهربان‌‌

شهاب پاینده؛ فرخ کفیل زاده

دوره 19، شماره 3 ، آبان 1396، ، صفحه 585-599

چکیده

به منظور تعیین اثر یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر تولید و ترکیب شیر و برخی متابولیت‌ها و آنزیم‌های خونی میش‌های شیرده، آزمایشی با استفاده از 16 راس میش نژاد مهربان در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار انجام شد. میش‌ها در جایگاه‌های انفرادی قرار داده شدند و با جیره‌ای بر پایه 60 درصد علوفه یونجه و 40 درصد کنسانتره به ... بیشتر به منظور تعیین اثر یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر تولید و ترکیب شیر و برخی متابولیت‌ها و آنزیم‌های خونی میش‌های شیرده، آزمایشی با استفاده از 16 راس میش نژاد مهربان در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار انجام شد. میش‌ها در جایگاه‌های انفرادی قرار داده شدند و با جیره‌ای بر پایه 60 درصد علوفه یونجه و 40 درصد کنسانتره به همراه یا بدون پروبیوتیک تغذیه شدند. تولید شیر هر میش‌ به طور هفتگی از هفته یک تا 12 اندازه‌گیری شد و نمونه‌های خون در هفته‌های چهار، هشت و 12 شیردهی در دو نوبت قبل و بعد از خوراک دادن به دست آمد. داده‌ها با استفاده از اندازه گیری‌های تکرار شده در زمان تجزیه آماری شدند. نتایج نشان داد که، پروبیوتیک اثر معنی‌داری بر تولید و ترکیب شیمیایی شیر میش‌های مهربان نداشت، ولی باعث تغییر در روند تولید شیر شد. همچنین پروبیوتیک باعث افزایش معنی‌دار در فعالیت‌ آنزیم‌ آلانین آمینوترانسفراز خون در هفته‌های چهار و هشت شیردهی در قبل و بعد از خوراک‌دهی (01/0P<) و آنزیم آلکالین فسفاتاز خون در هفته‌های هشت و 12 شیردهی در قبل و بعد از خوراک‌‌دهی (01/0P<) شد. فعالیت آنزیم آسپارتات ترانس آمیناز در قبل از خوراک‌د‌هی در هفته هشت شیردهی (05/0P<) و قبل و بعد از خوراک‌دهی هفته 12 شیردهی (01/0P<) افزایش یافت. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، اگرچه پروبیوتیک باکتریایی تجاری اثر معنی‌داری بر تولید و ترکیب شیر در کل دوره شیردهی نداشت، ولی روند تولید شیر در طول شیردهی و برخی پارامترهای خونی را تغییر داد.

مطالعه پویش کل ژنومی صفات کیفی گوشت در جمعیت F2 حاصل از مرغ بومی آذربایجان غربی و سویه گوشتی آرین

علی جوانروح علی آباد؛ رسول واعظ ترشیزی؛ علی اکبر مسعودی؛ علیرضا احسانی

دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 697-709

چکیده

در این تحقیق به منظور شناسایی جایگاه‌ها و ژن‌های مرتبط با صفات کیفیت گوشت، مطالعه پویش کل ژنوم (GWAS) با استفاده از یک تراشه SNP ژنوم مرغ (SNP Beadchip (Illumnia 60k Chicken در یک جمعیت F2 حاصل از تلاقی دوطرفه مرغ بومی آذربایجان غربی و لاین B سویه گوشتی آرین انجام شد. برای هر پرنده، صفات شامل: ظرفیت نگهداری آب، رنگ گوشت (روشنایی ، قرمزی و زردی)، میزان نیروی ... بیشتر

دوره 26 (1403)

دوره 25 (1402)

دوره 24 (1401)

دوره 23 (1400)

دوره 22 (1399)

دوره 21 (1398)

دوره 20 (1397)

دوره 19 (1396)

دوره 18 (1395)

دوره 17 (1394)

دوره 16 (1393)

دوره 15 (1392)

دوره 14 (1391)

دوره 13 (1390)

دوره 12 (1389)

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده