غلامحسین طهماسبی؛ محمد بابایی؛ ناصر تاج آبادی؛ عین الله سیفی؛ نادر مشایخی؛ حسین رضازاده
چکیده
اینتحقیق به منظور بررسی عملکرد ملکههای اصلاح شده نسل سیزدهم در طرح اصلاح نژاد زنبورعسل ایران در مقایسه با ملکههای شاهد در زنبورستانهای بخش خصوصی انجام شد. برای ارزیابی ملکهها پرسشنامههای خاصی بر اساس طیف لیکرت طراحی و در اختیار زنبورداران استانهای مختلف قرار گرفت تا ملکههای لایه سوم طرح را در کنار ملکههای شاهد ارزیابی ...
بیشتر
اینتحقیق به منظور بررسی عملکرد ملکههای اصلاح شده نسل سیزدهم در طرح اصلاح نژاد زنبورعسل ایران در مقایسه با ملکههای شاهد در زنبورستانهای بخش خصوصی انجام شد. برای ارزیابی ملکهها پرسشنامههای خاصی بر اساس طیف لیکرت طراحی و در اختیار زنبورداران استانهای مختلف قرار گرفت تا ملکههای لایه سوم طرح را در کنار ملکههای شاهد ارزیابی نمایند. ارزیابی کلنیهای طرح در لایه سوم و مقایسه آن با ملکههای شاهد از نظر رفتار دفاعی و زمستان گذرانی و بچهدهیدر زنبورستانهای بخش خصوصی نشان دهنده برتری ملکههای حاصل از طرح بود به طوریکه کلنیهای اصلاح شده حاصل از طرح بطور معنیداری از کلنیهای شاهد برتر بودند (05/0 p<). تفاوتی بین کلنیهای اصلاح شده و شاهد از نظر تولید عسل و جمعیت بالغین در زنبورستانهای بخش خصوصی مشاهده نشد. نتایج بدست آمده از این تحقیق و مقایسه ملکه های اصلاح شده و شاهد در زنبورستان های مناطق مختلف کشور نشان دهنده این است که اصلاح نژاد زنبور عسل ایرانی در بهبود صفات هدف موثر بوده و استفاده از این ملکه ها در بالا بردن عملکرد زنبورداری کشور ضرورت دارد. با توجه به نتایج به دست آمده و پیشرفت مطلوب صفات بچهدهی، رفتار دفاعی، زمستان گذرانی و پیشرفت نسبی تولید عسل و جمعیت در این تحقیق، در ادامه باید ضمن حفظ برتریهای ملکههای اصلاح شده در جهت پیشرفت سریعتر صفات تولید عسل و جمعیت بالغین با افزایش ضریباین صفات در شاخص انتخاب کلنیهای برتر در لایه اول طرح تلاش شود و با استفاده از روشهای نوین اصلاح نژادی کلنیهای مقاوم به شرایط اقلیمی آتی منطقه پرورش ایجاد گردد.
سید داود شریفی؛ امین دیبامهر؛ هوشنگ لطف الهیان
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، ، صفحه 7-16
چکیده
تأثیر پروبیوتیک پروتکسین، آنتی بیوتیک فلاوومایسین و نوع چربی جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 900 قطعه جوجه سویه تجاری رأس در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با سه منبع چربی (بدون چربی، سه درصد اسید چرب و سه درصد روغن سویا) و سه افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) با چهار تکرار درقالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. ...
بیشتر
تأثیر پروبیوتیک پروتکسین، آنتی بیوتیک فلاوومایسین و نوع چربی جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 900 قطعه جوجه سویه تجاری رأس در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با سه منبع چربی (بدون چربی، سه درصد اسید چرب و سه درصد روغن سویا) و سه افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) با چهار تکرار درقالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. اثر چربی و نوع آن بر افزایش وزن روزانه معنی دار و رشد جوجه های مربوط به جیره های حاوی روغن سویا بیشتر بود (05/ >P). با استفاده از فلاومایسین در جیره، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذا بهبود یافت (05/0 >P). اثر متقابل نوع چربی × نوع افزودنی بر عملکرد معنیدار بود (05/0 >P). در تمام دوره های پرورش، مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه های تغذیه شده با جیرههای حاوی روغن سویا و فلاوومایسین بیشترین و در جوجه هایی مربوط به جیرههای حاوی چربی و پروتکسین، کمترین مقدار بود (01/0 >P). وزن نسبی کبد جوجه های تیمار چربی (اسید چرب و یا روغن سویا) بیشتر بود. وزن نسبی دستگاه گوارش جوجه های مربوط به جیره حاوی پروتکسین بیشتر بود (05/0>P). نتایج حاصل نشان داد که استفاده از پروتکسین در جیره های حاوی چربی تأثیر منفی بر مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه های گوشتی دارد.
ثنا فرهادی؛ علی اکبر مسعودی؛ رسول واعظ ترشیزی
چکیده
در این مطالعه، ساختار ژن TLR4 بهعنوان گیرندۀ اصلی در شناسایی لیپوپلیساکارید باکتریهای گرم منفی در دو سویه از طیور تجاری لاین آرین و بومی آذربایجان غربی بررسی و بیان آن در برخی از اندامهای اصلی مطالعه شد. از ۱۲۰ قطعه پرنده خونگیری و DNA کل آنها استخراج شد. با طراحی چهار جفت آغازگر اختصاصی، کل ژن TLR4 در چهار قطعه از پرندگان هر ...
بیشتر
در این مطالعه، ساختار ژن TLR4 بهعنوان گیرندۀ اصلی در شناسایی لیپوپلیساکارید باکتریهای گرم منفی در دو سویه از طیور تجاری لاین آرین و بومی آذربایجان غربی بررسی و بیان آن در برخی از اندامهای اصلی مطالعه شد. از ۱۲۰ قطعه پرنده خونگیری و DNA کل آنها استخراج شد. با طراحی چهار جفت آغازگر اختصاصی، کل ژن TLR4 در چهار قطعه از پرندگان هر سویه توالییابی شد. تأثیرات تغییرات اسیدآمینهای بر عملکرد پروتئین با نرمافزار PANTHER بررسی شد. بررسی بیان ژن با روش RT-PCR نیمهکمّی پس از استخراج RNA از بافتهای کبد، طحال، و ریه انجام گرفت و سپس تصاویر حاصل از الکتروفورز با نرمافزارImage J پردازش و دادههای حاصل از آن با نرمافزار آماری MINITAB تجزیه شد. نتایج تحقیق حاضر، سه SNP جدید (T1147C، A1832G، و C2246A) را نشان داد. بررسیهای عملکرد پروتئینی نشان داد که همۀ این تغییرات تکنوکلئوتیدی در پروتئین مزبور اختلال ایجاد میکنند. بیان ژن TLR4 در سویۀ آرین مقادیر بالاتری را در مقایسه با سویۀ بومی نشان داد ولی دو سویه تفاوت معنیداری با هم نداشتند. باتوجه به اهمیت بالای این ژن در سیستم ایمنی ذاتی و مشخصشدن تغییرات نوکلئوتیدی جدید مؤثر بر ساختار پروتئین حاصل، این ژن میتواند بهعنوان کاندیدی مرتبط با مقاومت ژنتیکی در جمعیت پرندگان مدنظر قرار بگیرد.
مژده محمودی زرندی؛ محمد رکوعی؛ مهدی وفای واله؛ علی مقصودی
چکیده
این مطالعه بهمنظور برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات رشد و بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی و با استفاده از تعداد 7762 داده صفت بازده مصرف خوراک و 12113 داده مربوط به صفت افزایش وزن بدن، جمعآوری شده در پژوهشکده دامهای خاص دانشگاه زابل انجام شد. صفات مورد نظر شامل افزایش وزن بدن در بازههای 25-20، 30-25، 35-30، 40-35، 45-40 و هچ تا 45 روزگی، خوراک مصرفی، ...
بیشتر
این مطالعه بهمنظور برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات رشد و بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی و با استفاده از تعداد 7762 داده صفت بازده مصرف خوراک و 12113 داده مربوط به صفت افزایش وزن بدن، جمعآوری شده در پژوهشکده دامهای خاص دانشگاه زابل انجام شد. صفات مورد نظر شامل افزایش وزن بدن در بازههای 25-20، 30-25، 35-30، 40-35، 45-40 و هچ تا 45 روزگی، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و باقیمانده مصرف خوراک از 20 تا 45 روزگی بودند. پارامترهای ژنتیکی صفات با استفاده از تجزیه و تحلیل تک و دو صفتی از طریق نمونهگیری گیبس برآورد شد. دامنه وراثتپذیریهای برآورد شده برای افزایش وزن بدن 0/23-0/02 و خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و باقیمانده مصرف خوراک 0/04 تا 0/11 بدست آمد. همبستگی ژنتیکی مربوطه بین افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 25-20 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 30-25 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 35-30 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 40-35 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 45-40 روزگی، به ترتیب برابر با 0/56-، 0/49-، 0/57-، 0/70- و 0/25 بود. با توجه به همبستگیهای ژنتیکی برآورد شده از این مطالعه، انتخاب برای افزایش وزن بدن و کاهش بازده مصرف خوراک برای بهبود صفات بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی توصیه میشود. این انتظار وجود دارد که انتخاب برای این صفات هزینههای برنامههای اصلاحی، بیشتر مرتبط با بحث خوراک و انتخاب از روی فنوتیپ حیوانات را کاهش دهد.
سید داود شریفی؛ احسان تواضعی؛ علی اکبر خادم؛ عباس برین
دوره 12، شماره 2 ، مهر 1389، ، صفحه 11-20
چکیده
برای بررسی اثر دو سطح چربی (سه و شش درصد) و سه نوع افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) بر عملکرد و صفات بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجه یک روزه نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 2) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. پرندگان به طور تصادفی در شش تیمار و با چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار توزیع شدند. نتایج نشان داد ...
بیشتر
برای بررسی اثر دو سطح چربی (سه و شش درصد) و سه نوع افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) بر عملکرد و صفات بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجه یک روزه نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 2) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. پرندگان به طور تصادفی در شش تیمار و با چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار توزیع شدند. نتایج نشان داد که مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه های تیمار حاوی چربی + فلاوومایسین بیشتر از جوجه های تیمارهای حاوی چربی + پروتکسین بود (P< 0.05). غلظت کلسترول، HDL و LDL سرم خون جوجه هایی که با جیره حاوی شش درصد چربی تغذیه شدند، بیشتر بود و غلظت HDL و LDL و کلسترول جوجه هایی که پروتکسین دریافت نمودند، کمترین مقدار بود (P< 0.05). نتایج نشان داد که استفاده از پروتکسین در جیره های حاوی چربی سبب کاهش مصرف خوراک و میزان افزایش وزن جوجه های گوشتی شده و کاهش رشد با افزایش سطح چربی در جیره شدیدتر می شود.
حسن فضائلی؛ اسماعیل اسماعیلی راد؛ محمد بابایی
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 11-18
چکیده
این پژوهش برای بررسی امکان بهبود ارزش غذایی پس چر مزرعه جو طی دو سال متوالی انجام گرفت. در سال 1378، پس از برداشت محصول 27 کرت آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با روش فاکتوریل، با نه تیمار (محلول حاوی صفر، 5/2 و پنج درصد اوره هر کدام با صفر، سه و شش درصد ملاس) در نظر گرفته شد. در پنج مرحله زمانی قبل و بعد از محلول پاشی از هر کرت نمونه برداری ...
بیشتر
این پژوهش برای بررسی امکان بهبود ارزش غذایی پس چر مزرعه جو طی دو سال متوالی انجام گرفت. در سال 1378، پس از برداشت محصول 27 کرت آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با روش فاکتوریل، با نه تیمار (محلول حاوی صفر، 5/2 و پنج درصد اوره هر کدام با صفر، سه و شش درصد ملاس) در نظر گرفته شد. در پنج مرحله زمانی قبل و بعد از محلول پاشی از هر کرت نمونه برداری و ترکیبات شیمیایی آن تعیین شد. در سال 1379، پس از برداشت محصول جو در چهار هکتار از مزرعه چهار تیمار (محلول 5/2 درصد اوره، 5/2 درصد اوره + سه درصد ملاس، پنج درصد اوره، پنج درصد اوره + سه درصد ملاس) اجرا شد. مواد آزمایشی با آب مخلوط و بر روی پس چر پاشیده شد. تعداد 48 رأس میش نژاد شال در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تیمار آزمایشی توزیع و به مدت 50 روز چرا شدند. نتایج آزمایش اول نشان داد که پروتئین خام پس چر جو در تیمار حاوی اوره - ملاس بیشتر بود (05/0 P<). میزان الیاف خام در تیمار حاوی شش درصد ملاس کمتر و خاکستر خام در بعضی از تیمارها بیشتر بود (05/0 P<). در آزمایش دوم، وزن زنده گوسفندان در پس چر محلول پاشی شده روند افزایشی طبیعی داشت. تعداد بره نوزاد در تیمار پنج درصد اوره + سه درصد ملاس، به دلیل دوقلوزایی، نسبت به سایر تیمارها 25 درصد بیشتر بود. باتوجه به نتایج این آزمایش به نظر می رسد که می توان ارزش غذایی پس چر جو را با محلول پاشی مخلوطی از اوره و ملاس افزایش داد و موجب افزایش میزان بهره گیری در میش های چراکننده این پس چر را فراهم نمود.
مهناز صالحی؛ ژاله میرعبدالباقی؛ محمد علی کمالی سروستانی
چکیده
برای تعیین روش مناسب دباغی پوست شترمرغ، وزن مخصوص ظاهری، ضخامت، مقاومت و کششپذیری چرم ناحیه اصلی شترمرغهای 12 تا 14 ماهه (تعداد = 15) در روشهای مختلف دباغی (کرومی، گیاهی و آلومی) مطالعه شد. میانگین وزن مخصوص ظاهری و ضخامت چرمها بهترتیب 0/0 ± 7/0 گرم بر سانتیمتر مربع و 1/0 ± 7/1 میلیمتر تعیین شد. نیروی پارگی، مقاومت و کششپذیری ...
بیشتر
برای تعیین روش مناسب دباغی پوست شترمرغ، وزن مخصوص ظاهری، ضخامت، مقاومت و کششپذیری چرم ناحیه اصلی شترمرغهای 12 تا 14 ماهه (تعداد = 15) در روشهای مختلف دباغی (کرومی، گیاهی و آلومی) مطالعه شد. میانگین وزن مخصوص ظاهری و ضخامت چرمها بهترتیب 0/0 ± 7/0 گرم بر سانتیمتر مربع و 1/0 ± 7/1 میلیمتر تعیین شد. نیروی پارگی، مقاومت و کششپذیری چرمهای کرومی (9/4 ± 0/33 کیلوگرم نیرو، 9/23 ± 2/197 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع و 0/7 ± 3/53 درصد) بیشتر از چرمهای آلومی (5/5 ± 4/27 کیلوگرم نیرو، 7/26 ± 7/161 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع و 8/7 ± 4/46 درصد) و چرمهای گیاهی (5/4 ± 0/13 کیلوگرم نیرو، 8/21 ± 7/70 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع و 4/6 ± 1/40 درصد) بود (05/0P<). بهطورکلی، کیفیت مکانیکی چرم شترمرغ در فرآوری دباغی کرومی بهتر از چرم آلومی و گیاهی بهدست آمد.
علیرضا کرمپور؛ فردین هژبری؛ فرخ کفیل زاده
چکیده
تأثیر پسماند قارچ آسپرژیلوس نیجر پس از استحصال اسید سیتریک بر قابلیت هضم یونجه در ساعتهای مختلف انکوباسیون (24 و 48 ساعت) در شرایط برونتنی بر عملکرد برههای نر پرواری بررسی شد. در آزمایش قابلیت هضم، پسماند قارچ معادل پنج، 10، 15 و 20 درصد ماده خشک جایگزین یونجه شد. در آزمایش پروار از تعداد 20 رأس بره نر سنجابی سه ماهه با میانگین وزن ...
بیشتر
تأثیر پسماند قارچ آسپرژیلوس نیجر پس از استحصال اسید سیتریک بر قابلیت هضم یونجه در ساعتهای مختلف انکوباسیون (24 و 48 ساعت) در شرایط برونتنی بر عملکرد برههای نر پرواری بررسی شد. در آزمایش قابلیت هضم، پسماند قارچ معادل پنج، 10، 15 و 20 درصد ماده خشک جایگزین یونجه شد. در آزمایش پروار از تعداد 20 رأس بره نر سنجابی سه ماهه با میانگین وزن (83/0 ±) 00/20 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در دو گروه با 10 تکرار استفاده شد. میانگین قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی یونجه در 24 ساعت اولیه انکوباسیون با زیاد کردن مقدار پسماند قارچ افزایش یافت (01/0P<) اما در 48 ساعت پایانی انکوباسیون، تفاوت قابلیت هضم معنیدار نبود. تفاوت میانگین افزایش وزن روزانه، ماده خشک و آلی مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در برههای پرواری تغذیه شده با جیره دارای پسماند قارچ معنیدار نبود. نتایج نشان داد که با مصرف پسماند قارچ، ضرایب هضم جیره در محیط شکمبه کمتر میشود که احتمالاً درنتیجه بهبود عملکرد میکروبهای شکمبه میباشد. این جایگزینی نه تنها اثر منفی بر عملکرد پرواری برهها نداشت، بلکه منظور کردن آن در جیره غذایی میتواند از نظر اقتصادی جایگزین مناسبی برای منبع پروتئین و انرژی جیرههای پروار برههای نر باشد.
محمد وحید کیمیایی طلب؛ شهاب قاضی؛ سارا میرزایی گودرزی
چکیده
این پژوهش بهمنظور بررسی تأثیرات سطوح متفاوت گیاه کاسنی و مس بر عملکرد و کلسترول زرده در مرغهای تخمگذار انجام شد. تعداد 324 قطعه مرغ تخمگذار سویههای لاین w-36از 38 تا 50 هفتگی در قالب طرح بلوکهای کاملاً تصادفی با نه تیمار، سه تکرار، و 12 قطعه در هر تکرار بهمدت 12 هفته بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد، چهار سطح سولفات ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور بررسی تأثیرات سطوح متفاوت گیاه کاسنی و مس بر عملکرد و کلسترول زرده در مرغهای تخمگذار انجام شد. تعداد 324 قطعه مرغ تخمگذار سویههای لاین w-36از 38 تا 50 هفتگی در قالب طرح بلوکهای کاملاً تصادفی با نه تیمار، سه تکرار، و 12 قطعه در هر تکرار بهمدت 12 هفته بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد، چهار سطح سولفات مس (150، 200، 250، و 300 میلیگرم در کیلوگرم جیرۀ غذایی) و چهار سطح کاسنی (15، 20، 25، و 30 درصد جیرۀ غذایی) بود. نتایج نشان داد که میانگین کلسترول سرم و زردۀ تخممرغ در تیمارهای مس و کاسنی از تیمار شاهد کمتر بود (05/0P<). در تیمار 300 میلیگرم مس، کلسترول سرم و زردۀ تخممرغ کمتر بود (05/0P<)، ولی وزن تخممرغ و درصد تولید در مقایسه با شاهد کمتر و ضریب تبدیل غذا بیشتر بود (05/0P<). درصد تولید در تیمار 25 و 30 درصد کاسنی در مقایسه با تیمار شاهد کمتر بود (05/0P<). در تیمارهای سطوح گوناگون کاسنی، رنگ زرده در مقایسه با تیمار شاهد و مس بیشتر بود (05/0P<). باتوجه به نتایج تحقیق حاضر، مقادیر 150 میلیگرم مس در کیلوگرم جیره یا 15 درصد کاسنی در جیره برای کاهش کلسترول زردۀ تخممرغ توجیهپذیر است.
مهدی دهقانی سانیج؛ احمد افضلزاده؛ کامران رضایزدی؛ محمدعلی نوروزیان
چکیده
تأثیر جایگزینی یونجه با علوفۀ کنگرفرنگی بر گوارشپذیری، فراسنجههای تولید گاز جیرههای آزمایشی، عملکرد، و خصوصیات لاشۀ برههای مادۀ لریـبختیاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هفت تکرار بررسی شد. برههای گروه شاهد، جیرهای حاوی 30 درصد یونجه، 15 درصد کاه جو، و 55 درصد مواد متراکم دریافت کردند و در جیرۀ برههای ...
بیشتر
تأثیر جایگزینی یونجه با علوفۀ کنگرفرنگی بر گوارشپذیری، فراسنجههای تولید گاز جیرههای آزمایشی، عملکرد، و خصوصیات لاشۀ برههای مادۀ لریـبختیاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هفت تکرار بررسی شد. برههای گروه شاهد، جیرهای حاوی 30 درصد یونجه، 15 درصد کاه جو، و 55 درصد مواد متراکم دریافت کردند و در جیرۀ برههای تیمار آزمایشی، علوفۀ کنگر بهطور کامل جایگزین یونجه شد. مصرف خوراک جیرۀ حاوی علوفۀ کنگر بیشتر بود (05/0>P) ولی اختلاف در میزان افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا بین تیمارها معنیدار نبود. نرخ تولید گاز بین تیمارهای آزمایشی معنیدار نبود، اما تولید گاز از بخش دیرتخمیر در جیرۀ حاوی کنگر بیشتر بود (05/0P<). گوارشپذیری مادۀ خشک و مادۀ آلی جیرۀ حاوی علوفۀ کنگر از جیرۀ حاوی یونجه بیشتر بود (05/0P<)، در حالیکه گوارشپذیری پروتئین و فیبر نامحلول در شویندۀ خنثی در جیرۀ حاوی یونجه بیشتر از جیرۀ حاوی کنگر به دست آمد (05/0P<). اثر جیرههای آزمایشی بر فراسنجههای لاشه و وزن نسبی اندامهای داخلی معنیدار نبود. براساس نتایج این تحقیق میتوان از علوفۀ کنگر در جیرۀ برههای پرواری استفاده کرد.
اسماء آبسالان؛ گلناز تأسلی؛ شهریار کارگر؛ فرشید فتاح نیا؛ زهره کوثر؛ علیداد بوستانی
چکیده
این پژوهش بهمنظور مطالعه اثر سطوح مولتیآنزیم و سطوح افزودنی باکتریایی بر ترکیب شیمیاییو برخی فراسنجههای تخمیر برونتنی سیلاژ جو انجام شد. مولتیآنزیم روابیو در سه سطح صفر، 500 و1000 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک و افزودنی باکتریایی پروسیج (مخلوطی از باکتریهای لاکتوباسیلوس پلانتاروم، لاکتوباسیلوس بوچنری، انتروکوکوس ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور مطالعه اثر سطوح مولتیآنزیم و سطوح افزودنی باکتریایی بر ترکیب شیمیاییو برخی فراسنجههای تخمیر برونتنی سیلاژ جو انجام شد. مولتیآنزیم روابیو در سه سطح صفر، 500 و1000 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک و افزودنی باکتریایی پروسیج (مخلوطی از باکتریهای لاکتوباسیلوس پلانتاروم، لاکتوباسیلوس بوچنری، انتروکوکوس فائوسیوم و پروپیونوباکتریوم اسیدوفیلوس) در سه سطح صفر، پنج و 10 میلیگرم بهازای هر کیلوگرم ماده خشک سیلاژ جو استفاده شد. ترکیب شیمیایی، فراسنجههای تولید گاز و جمعیت پروتوزوآ در شرایط برونتنی و بخشهای مختلف پروتئین خام سیلاژهای آزمایشی اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که افزودن مولتیآنزیم باعث کاهش الیاف نامحلول در شوینده خنثی (05/0>P) pH، خاکستر، پروتئین قابل حل در شوینده خنثی و پروتئین غیرقابل دسترس (01/0>P) و افزایش نیتروژن غیرپروتئینی و پروتئین غیرقابل حل در شوینده خنثی (01/0>P) نسبت به سیلاژ شاهد شد. سیلاژ جو حاوی 5 میلیگرم افزودنی باکتریایی ماده خشک، pH و پروتئین قابل حل در شوینده خنثی بیشتر (01/0>P) و پروتئین غیرقابل دسترس کمتری (01/0>P) در مقایسه با سیلاژ شاهد و سیلاژ جو حاوی 10 میلیگرم افزودنی باکتریایی داشت. جمعیت پروتوزوآ، غلظت نیتروژن آمونیاکی، انرژی قابل متابولیسم، اسیدهای چرب کوتاه زنجیر و قابلیت هضم ماده آلی با روش برونتنی تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0<P). بر اساس نتایج این آزمایش استفاده از افزودنی باکتریایی و مولتیآنزیم در تهیه سیلاژ جو پژمرده شده بهخاطر بار مالی که میتواند ایجاد کند، توصیه نمیشود.
زهره مزدوری؛ محمدرضا بختیاری زاده
چکیده
این تحقیق بهمنظور درک بهتر سازوکارهای تنظیمی بیان ژنهای مربوط به تعادل منفی انرژی انجام شد. ژنهای با بیان بالا در تعادل منفی انرژی با استفاده از دادههای ریزآرایه و RNA-seq شناسایی و توالیهای پروموتری آنها برای شناسایی فاکتورهای رونویسی جدید در ارتباط با این مراحل تجزیه و تحلیل شدند. افزون بر این، از پایگاه اطلاعاتی STRING برای ...
بیشتر
این تحقیق بهمنظور درک بهتر سازوکارهای تنظیمی بیان ژنهای مربوط به تعادل منفی انرژی انجام شد. ژنهای با بیان بالا در تعادل منفی انرژی با استفاده از دادههای ریزآرایه و RNA-seq شناسایی و توالیهای پروموتری آنها برای شناسایی فاکتورهای رونویسی جدید در ارتباط با این مراحل تجزیه و تحلیل شدند. افزون بر این، از پایگاه اطلاعاتی STRING برای ترسیم شبکۀ ژنی مرتبط با فاکتورهای رونویسی شناساییشده در تعادل منفی انرژی استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل بیان ژنها نشان داد که هشت ژن بیان بالا و معنادار در مقایسه تعادل منفی انرژی شدید نسبت به خفیف دارند (05/0< P). درنتیجۀ تجزیه و تحلیل پروموتری این ژنها، 19 فاکتور رونویسی شناسایی شد. این مجموعه مشتمل بر یک فاکتور رونویسی (NF-κB) با نقش تأییدشده در تعادل منفی انرژی و فاکتورهای رونویسی جدید همچون SP1، ZBP89، NFI، Zf9، MYC، ZBTB7A، FOXF2، و KLF6، که نقش تنظیمی آنها در تعادل منفی انرژی گزارش نشده، است. براساس نتایج، 18 فاکتور رونویسی کاندید جدید معرفیشده در این مطالعه میتوانند اطلاعات جدیدی را در درک بهتر شبکۀ تنظیمی مؤثر در تعادل منفی انرژی فراهم کنند.
مریم بازگیری؛ محمد تقی بیگی نصیری؛ جمال فیاضی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی چندشکلی گیرندهی یک ژن دوپامین با استفاده از روش PCR-RFLP در مرغ بومی خوزستان انجام شد. به طور تصادفی از 100 قطعه مرغ بومی خوزستان خون گیری شد وDNA نمونهها با استفاده از روش نمکی استخراج شد. واکنش زنجیرهای پلیمراز برای تکثیر قطعه 283 جفت باز(گیرندهی یک) ژن دوپامین به کمک آغازگرهای اختصاصی انجام و قطعه تکثیر ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی چندشکلی گیرندهی یک ژن دوپامین با استفاده از روش PCR-RFLP در مرغ بومی خوزستان انجام شد. به طور تصادفی از 100 قطعه مرغ بومی خوزستان خون گیری شد وDNA نمونهها با استفاده از روش نمکی استخراج شد. واکنش زنجیرهای پلیمراز برای تکثیر قطعه 283 جفت باز(گیرندهی یک) ژن دوپامین به کمک آغازگرهای اختصاصی انجام و قطعه تکثیر شده به وسیله آنزیم برشیCfrI هضم شد. فراوانی آللهای G و Aبه ترتیب 39/0 و 61/0 و فراوانی ژنوتیپهای AA، GGو AG به ترتیب 40/0، 18/0 و 42/0بود. بر اساس نتایج آزمون مربع کای فراوانی ژنوتیپها در این جایگاه ژنی در حالت تعادل هاردی-وینبرگ نبودند. با تعیین توالی دو جهش در بازهای 123 و 198، (به ترتیب از نوع A به G و C به T) مشاهده شد. نتایج حاصل از توالی یابی مشخص کرد که آنزیم برشی CfrI ، به درستی جهشها را شناسایی میکند.
حمیده نوری صادق؛ علی مقصودی؛ محمد رکوعی؛ هادی فرجی آروق؛ مهدی جهانتیغ
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی پاسخ ایمنی همورال علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) در دو جنس نر و ماده از دو سویه وحشی و خالدار ایتالیایی بلدرچین بود. برای مقایسه فنوتیپی دو جنس از مدل واکاوی یک طرفه و برای واکاوی ژنتیکی یک مدل دام ساده با فرض وجود تفاوت مولفههای واریانس بین دو جنس از بسته نرمافزاری MCMCglmm نرم افزار R ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی پاسخ ایمنی همورال علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) در دو جنس نر و ماده از دو سویه وحشی و خالدار ایتالیایی بلدرچین بود. برای مقایسه فنوتیپی دو جنس از مدل واکاوی یک طرفه و برای واکاوی ژنتیکی یک مدل دام ساده با فرض وجود تفاوت مولفههای واریانس بین دو جنس از بسته نرمافزاری MCMCglmm نرم افزار R استفاده شد. مقایسه فنوتیپی در دو جنس نر و ماده در هیچ یک از سویهها تفاوت معنیداری نشان نداد. در هر دو سویه، وراثتپذیری پاسخهای ایمنی همورال در نرها بالاتر از مادهها برآورد شد. در سویه وحشی برآورد وراثتپذیری IgT در نرها (187/0) و IgY در مادهها (177/0) بالاتر از سایر پاسخهای علیه SRBC بود. بالاترین وراثتپذیری مربوط به پاسخ ایمنی علیه NDV بود، بهطوری که در جنس نر و ماده سویه وحشی به ترتیب 214/0 و 268/0 برآورد شد. بر اساس نتایج حاصل، انتخاب ژنتیکی برای پاسخ سیستم ایمنی علیه نیوکاسل موجب بهبود عملکرد سیستم ایمنی میشود. با توجه به برآورد بالاتر وراثتپذیری پاسخهای ایمنی در نرها، انتخاب ژنتیکی این صفات بویژه علیه NDV در نرها موجب پیشرفت ژنتیکی بیشتری میشود.
حمیدرضا دادخواه؛ غلامرضا قربانی؛ فرزاد هاشمزاده؛ عباس رجایی راد
چکیده
هدف این آزمایش بررسی اثر خوراندن دو عدد بلوس کلسیم در زمان زایش و 12 ساعت پس از آن بر مصرف خوراک، تولید شیر، تغییرات وزن بدن، کلسیم خون و برخی عملکردهای تولید مثلی گاوهای شیری پر تولید در فصل تابستان بود. بیست و چهار راس گاو هلشتاین با میانگین دفعات زایش 0/8 ± 2/8 انتخاب شد و بطور تصادفی به یکی از دو تیمار شاهد یا گروه دریافتکننده بلوس ...
بیشتر
هدف این آزمایش بررسی اثر خوراندن دو عدد بلوس کلسیم در زمان زایش و 12 ساعت پس از آن بر مصرف خوراک، تولید شیر، تغییرات وزن بدن، کلسیم خون و برخی عملکردهای تولید مثلی گاوهای شیری پر تولید در فصل تابستان بود. بیست و چهار راس گاو هلشتاین با میانگین دفعات زایش 0/8 ± 2/8 انتخاب شد و بطور تصادفی به یکی از دو تیمار شاهد یا گروه دریافتکننده بلوس کلسیمی آهسته رهش در زمان زایش و 12 ساعت پس از زایش اختصاص داده شدند. تولید شیر خام در 21 روز اول شیردهی در گاوهای دریافت کننده بلوسهای کلسیمی نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود (p=0/02 ). درصد چربی (p=0/01 ) و ماده جامد بدون چربی شیر (p=0/05 ) در گاوهای دریافت کننده بلوس، بیشتر بود. علاوه بر این، شیر تصحیح شده بر حسب انرژی و تصحیح شده بر حسب چربی نیز در گاوهای دریافت کننده بلوس کلسیمی بیشتر بود (p=0/03 ). غلظت پلاسمایی گلوکز و سرمی کلسیم و همچنین تغییرات وزن بدن تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. تعداد تلقیح به ازای آبستنی، فاصله تا اولین تلقیح پس از زایش و روزهای باز تفاوت معنیداری بین تیمارهای آزمایشی نداشت (p>0/05). نتایج نشان داد استفاده از بلوس کلسیمی آهسته رهش در زمان زایش و 12 ساعت پس از زایش تولید و ترکیبات شیر را بهبود داد، ولی تاثیری بر کلسیم سرم، تغییرات وزن بدن در 21 روز اول شیردهی و فراسنجههای تولید مثلی نداشت.
مهدیه طاهری؛ رضا طهماسبی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ امید دیانی
چکیده
این پژوهش بهمنظور بررسی اثر استفاده از تفاله شیرینبیان سیلو شده با خرمای ضایعاتی بر فراسنجههای تخمیری شکمبه، فراسنجههای خونی و تولید پروتئین میکروبی با چهار رأس بز نر رایینی در قالب طرح چرخشی در چهار دوره 21 روزه انجام شد. تفاله شیرین بیان با سطوح صفر، پنج، 10 و 15 درصد از خرمای ضایعاتی بدون هسته مخلوط و به مدت 45 روز در بشکههایی ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور بررسی اثر استفاده از تفاله شیرینبیان سیلو شده با خرمای ضایعاتی بر فراسنجههای تخمیری شکمبه، فراسنجههای خونی و تولید پروتئین میکروبی با چهار رأس بز نر رایینی در قالب طرح چرخشی در چهار دوره 21 روزه انجام شد. تفاله شیرین بیان با سطوح صفر، پنج، 10 و 15 درصد از خرمای ضایعاتی بدون هسته مخلوط و به مدت 45 روز در بشکههایی با گنجایش 40 لیتر سیلو گردید. چهار جیره آزمایشی شامل (1) جیره شاهد (دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرینبیان بدون خرمای ضایعاتی) و (2) جیره دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرین بیان محتوی پنج درصد خرما ضایعاتی، (2) جیره دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرین بیان محتوی 10 درصد خرما ضایعاتی و (4) جیره دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرین بیان محتوی 15 درصد خرمای ضایعاتی بود. سیلو کردن تفاله شیرینبیان با خرما موجب افزایش معنیداری ماده خشک گردید و با افزایش مقدار خرمای ضایعاتی، نقطه فلیگ سیلاژ به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). جمعیت گونههای پروتوزوآی سلولولیتیک در مایع شکمبه، غلظت تری-گلیسیرید، آلبومین و کراتینین خون به صورت معنیداری افزایش یافت (05/0>P). میانگین دفع کل مشتقات پورینی در بزهای تغذیه شده با جیره دارای سیلاژ با 10 و 15 درصد خرما بیشتر از جیره شاهد بود (05/0>P). کمترین میزان تولید پروتئین میکروبی در بزهای تغذیه شده با جیره دارای سیلاژ تفاله شیرین بیان بدون خرمای ضایعاتی مشاهده گردید (05/0>P). بنابراین نتیجهگیری می شود که میتوان از تفاله شیرینبیان سیلو شده با خرمای ضایعاتی به عنوان ماده خوراکی با ارزش در تغذیه دام استفاده کرد.
وحیدالله چرخی؛ فردین هژبری؛ هادی حجاریان
چکیده
این پژوهش با هدف افزودن مخلوط سه گیاه دارویی به جیره میشهای شیرده و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجههای خون برههای شیرخوار با استفاده از 48 رأس بره با میانگین وزن ۴۴/۰±۳۴/۳ کیلوگرم همراه 24 رأس میش شیرده با میانگین تولید شیر 25/122±03/1107 گرم در روز در قالب طرح کاملاً تصادفی برای 65 روز در جایگاههای انفرادی انجام شد. گروههای آزمایشی ...
بیشتر
این پژوهش با هدف افزودن مخلوط سه گیاه دارویی به جیره میشهای شیرده و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجههای خون برههای شیرخوار با استفاده از 48 رأس بره با میانگین وزن ۴۴/۰±۳۴/۳ کیلوگرم همراه 24 رأس میش شیرده با میانگین تولید شیر 25/122±03/1107 گرم در روز در قالب طرح کاملاً تصادفی برای 65 روز در جایگاههای انفرادی انجام شد. گروههای آزمایشی میشهای مادر شامل: گروه شاهد (جیرة پایه)، تیمارهای اول، دوم و سوم علاوه بر جیرة پایه روزانه 15 گرم پودر مخلوط زیرۀ سبز، گشنیز و نعناع فلفلی به ترتیب با نسبتهای 10:30:60؛ 10:45:45 و 10:60:30 درصد دریافت کردند. برهها، دوهفتگی توزین و در انتهای دوره، از رگ گردن خونگیری شدند. وزن نهایی و افزایش وزن روزانه برههای تیمار اول نسبت به گروههای دیگر بیشتر بود (05/0>P). غلظت گلبولهای قرمز و درصد هماتوکریت برههای تیمار سوم کمترین و تیمار اول بیشترین بود، ولی تفاوت معنیداری با شاهد نداشت. ضریب پراکندگی گلبولهای قرمز و پلاکتها در تیمار اول کمتر از شاهد بود (05/0>P). تفاوتی بین تیمارها از لحاظ تعداد گلبولهای سفید، درصدهای لنفوسیتها و گرانولوسیتها وجود نداشت. غلظت گلوکز خون برههای تیمار دوم نسبت به شاهد کمتر بود (05/0>P). ظرفیت آنتیاکسیدانی برههای میشهای دریافتکنندۀ مکمل نسبت به شاهد افزایش یافت و مالوندیآلدئید نسبت به شاهد پایینتر بود (05/0>P). نتایج نشان داد استفاده از مخلوط گیاهان زیره، گشنیز و نعناع فلفلی در جیرة میشهای مادر سبب افزایش ظرفیت آنتیاکسیدانی و کاهش مالوندیآلدئید در برههای شیرخوار شد، هرچند بهبود در افزایش وزن روزانه قابلتوجه نبود.
بهریه شاهی؛ رسول پیرمحمدی؛ عبدالرحمان امینی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی آثار سطوح مختلف اسانس لیموترش بر قابلیت هضم مواد مغذی، متابولیتهای خونی و تخمیر شکمبهای در گوسالههای نر هلشتاین بود. به این منظور، چهار اساس گوسالة نر هلشتاین فیستولهگذاری شده (میانگین وزن بدن 20±650 کیلوگرم) برای پنج دورة هفدهروزه و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی چرخشی به پنج جیرة آزمایشی شامل ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی آثار سطوح مختلف اسانس لیموترش بر قابلیت هضم مواد مغذی، متابولیتهای خونی و تخمیر شکمبهای در گوسالههای نر هلشتاین بود. به این منظور، چهار اساس گوسالة نر هلشتاین فیستولهگذاری شده (میانگین وزن بدن 20±650 کیلوگرم) برای پنج دورة هفدهروزه و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی چرخشی به پنج جیرة آزمایشی شامل شاهد با سطوح 600، 800 و 1000 میلیگرم در روز اسانس لیموترش و شاهد با 300 میلیگرم در روز موننسین اختصاص داده شد. قابلیت هضم ظاهری مادة آلی در جیرة حاوی 1000 میلیگرم در روز اسانس لیموترش از سایر تیمارها بالاتر بود (05/0P<). تیمارهای آزمایشی بر قابلیت هضم مادة خشک، پروتئین خام، چربی خام، فیبر نامحلول در شویندة خنثی و فیبر نامحلول در شویندة اسیدی اثری نداشت. اثر تیمارها بر غلظت گلوکز، لیپوپروتئینهای با چگالی بالا، آلبومین، پروتئین کل، کراتینین، تریگلیسیرید و اوره معنادار نبود، ولی میزان کلسترول و غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات در سرم تیمار شاهد بیش از سایر تیمارها بود (05/0P<). غلظت پروپیونات در مایع شکمبة حیواناتی که 1000 میلیگرم اسانس لیموترش دریافت کردند نسبت به تیمار شاهد بیشتر ولی غلظت بوتیرات آنها از تیمار شاهد کمتر بود (05/0P<). نتایج آزمایش نشان داد که افزودن 1000 میلیگرم اسانس لیموترش بر قابلیت هضم مادة آلی، خصوصیات تخمیری شکمبه و غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات خون گوسالههای نر هلشتاین تأثیر مثبت دارد.
حسن مرادیان؛ علی اسمعیلیزاده کشکوئیه؛ محمدرضا محمدآبادی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی جایگاه صفات کمّی (QTL) مرتبط با صفات لاشه روی کروموزوم یک در جمعیت F2 بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور، جمعیتی سهنسلی از آمیزش متقابل دوسویۀ سفید (تخمگذار) و وحشی (گوشتی) بلدرچین ژاپنی ایجاد شد. هشت جفت بلدرچین سفید و وحشی آمیزش داده شد و تعداد 34 پرنده F1 تولید شد. از تلاقی پرندگان F1 تعداد 422 پرنده F2 تولید ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی جایگاه صفات کمّی (QTL) مرتبط با صفات لاشه روی کروموزوم یک در جمعیت F2 بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور، جمعیتی سهنسلی از آمیزش متقابل دوسویۀ سفید (تخمگذار) و وحشی (گوشتی) بلدرچین ژاپنی ایجاد شد. هشت جفت بلدرچین سفید و وحشی آمیزش داده شد و تعداد 34 پرنده F1 تولید شد. از تلاقی پرندگان F1 تعداد 422 پرنده F2 تولید شد. رکوردهای فنوتیپی وزن اجزای متفاوت لاشۀ پرندگان نسل F2 ثبت شدند. ژنوتیپ همۀ پرندگان هر سه نسل (472) برای هشت نشانگر ریزماهوارۀ موجود روی کروموزوم شمارۀ یک تعیین شد. آنالیز QTL به روش مکانیابی درونفاصلهای مبتنی بر رگرسیون انجام گردید. پس از آنالیز، QTLهای معنیداری برای صفات وزن سینه، وزن لاشه، وزن سر، و درصد سینه شناسایی شد. نتایج نشان داد که یک QTL معنیدار با اثر ایمپرینتینگ روی کروموزوم شمارۀ یک وجود دارد که بر وزن سینه بهعنوان قطعهای با ارزش اقتصادی مؤثر است. واریانس QTL برآوردشده در پژوهش حاضر برای QTLهای با اثرهای افزایشی، غلبه، و ایمپیرینتینگ بهترتیب در محدودۀ 8/1–3/2، 2/1–2/2، و 5/0–2/2 درصد بود.
عبدالرضا صالحی؛ غلامرضا پیکانی ماچیانی؛ علی اسدی الموتی؛ محمد تاجیک خواری
چکیده
تعیین تابع تولید از مؤثرترین و بهترین راهکارها برای بررسی تداوم شیردهی و تعیین رابطه میان مصرف نهادههای غذایی و تولید شیر است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثرات تابع تولید در برنامه های اصلاح نژادی و استفاده از آنها در انتخاب بهتر حیوانات بود. برای تحقق این هدف، از داده های تولید شیر و مقدار مصرف نهاده های خوراکی یکی ...
بیشتر
تعیین تابع تولید از مؤثرترین و بهترین راهکارها برای بررسی تداوم شیردهی و تعیین رابطه میان مصرف نهادههای غذایی و تولید شیر است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثرات تابع تولید در برنامه های اصلاح نژادی و استفاده از آنها در انتخاب بهتر حیوانات بود. برای تحقق این هدف، از داده های تولید شیر و مقدار مصرف نهاده های خوراکی یکی از گاوداری های صنعتی استان تهران استفاده شد. روش های مختلفی در این مطالعه بررسی شد؛ 1- استفاده از رویه حداقل مربعات معمولی (OLS) در محیط R بهمنظور برآورد تابع تولید شیر، 2- استفاده از روش حداقل مربعات بسطیافته پیکانی (POLS)، 3- برآورد ارزش اصلاحی تولید شیر تخمینی تابع POLS و تولید شیر فیزیکی (داده های مزرعهای) با استفاده از نرمافزار Wombat، 4- مقایسه توابع تولیدی با استفاده از روش حداقل مربعات معمولی (OLS) بهدستآمده در R با تابع تولید حاصل رویه POLS، 5- ارزیابی ژنتیکی حیوانات و بررسی رتبه بندی گاوهای شیری. توابع تولید تخمینی بهدستآمده از رویه معمول حداقل مربعات از نظر علایم و ضرایب نادرست بودند و به خوبی منحنی تولید شیر را برازش نمیکردند. براساس یافتههای این مطالعه، مدل رگرسیونی غیرخطّی POLS بهترین مدل در برازش منحنی و تولید اقتصادی شیر میباشد. با استفاده از ارزش های اصلاحی برآوردشده در این روش، میتوان بهترین حیوانات را بهعنوان والدین نسل های آینده انتخاب کرد. توانایی تخمین تابع تولید براساس روش POLS، برای ایجاد یک منحنی استاندارد گاوهای شیری بسیار بالاست.
آرزو طوقی؛ غلامرضا داشاب؛ علی مقصودی؛ محمد رکوعی
چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی میزان تفرق ژنتیکی نژادهای مختلف شتر استان سیستان و بلوچستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهوارهای انجام شد. بدین منظور از تعداد 70 نفرشتر از دو نژاد جمازه و بلوچی بهصورت تصادفی انتخاب و از آنها از ورید وداجی در لولههای هپاررینهخونگیری شد. DNA در نمونههای خون بهروش نمکی-دترجنت استخراج شد.تعداد ...
بیشتر
هدف از این مطالعه، بررسی میزان تفرق ژنتیکی نژادهای مختلف شتر استان سیستان و بلوچستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهوارهای انجام شد. بدین منظور از تعداد 70 نفرشتر از دو نژاد جمازه و بلوچی بهصورت تصادفی انتخاب و از آنها از ورید وداجی در لولههای هپاررینهخونگیری شد. DNA در نمونههای خون بهروش نمکی-دترجنت استخراج شد.تعداد پنج نشانگر ریزماهوارهای از ژنوم شتر انتخاب و با آغازگرهای اختصاصی تکثیر و الگوهای باندی بر روی ژل آگارز پنج درصد نمایانسازی شدند. ساختارهای ژنتیکی و جمعیتی با نرمافزارPOPGENE نسخه 1/31 تجزیه و تحلیل شدند. تعداد آللها در پنج جایگاه نشانگری در دو نژاد جمازه و بلوچی در دامنه یک تا شش آلل متغیر بودند. تعداد آللها در پنج نشانگر CVRLO6، VOLP32، LCV66، WYLLO و CMS17 در نژاد جمازه بهترتیب برابر با سه، دو، سه، چهار و یک آلل و در نژاد بلوچی بهترتیب برابر با دو، چهار، دو، پنج و یک آلل بودند. دامنه هتروزیگوسیتی مشاهدهشده در جایگاههای مورد مطالعه در دو نژاد جمازه و بلوچی در محدوده 0/29تا 0/52 قرار داشت.نتایجتجزیه آماره FST نشان داد که دو نژاد شباهت بیش از ۹۶ درصد و میزان تفرق بین آنها سه درصد است. نتایج این پژوهش بیانگر میزان چندشکلی پایین در جایگاههای مورد مطالعه بود و جهت حفظ نژادها و تطابقپذیری بیشتر به شرایط محیطی نیازمند توجه بیشتر و کنترل آمیزشها میباشد.
حسین محمدی؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی؛ محمد حسین مرادی؛ محمد شمس الهی
چکیده
در این پژوهش، میزان همخونی ژنومی و اندازه مؤثر جمعیت در 879 رأس بز نژادهای بیتال، تدی، پهری، نچی، بربری، دیرا دینپناه و پوسوری با استفاده از یک پنل K50 که بعد از کنترل کیفیت 36861 نشانگر SNPو 827 رأس بز بود، بررسی شد. ضریب همخونی با چهار روش ماتریس روابط خویشاوندی (FGRM)، میزان هموزیگوسیتی (FHOM)، همبستگی گامتها (FUNI)، با نرمافزار GCTA ...
بیشتر
در این پژوهش، میزان همخونی ژنومی و اندازه مؤثر جمعیت در 879 رأس بز نژادهای بیتال، تدی، پهری، نچی، بربری، دیرا دینپناه و پوسوری با استفاده از یک پنل K50 که بعد از کنترل کیفیت 36861 نشانگر SNPو 827 رأس بز بود، بررسی شد. ضریب همخونی با چهار روش ماتریس روابط خویشاوندی (FGRM)، میزان هموزیگوسیتی (FHOM)، همبستگی گامتها (FUNI)، با نرمافزار GCTA (نسخه1/0) و قطعات هموزیگوت ژنومی (FROH) با PLINK (نسخه 1/9) محاسبه شد. اندازه مؤثر جمعیت (Ne) از اطلاعات عدم تعادل پیوستگی با نرمافزار SNeP (نسخه 1/1) محاسبه شد. کمترین ضریب همخونی محاسبه شده با سه روش (FGRM، FHOM، FUNI) مربوط به نژاد بیتال و بیشترین مربوط به نژاد بربری بود. بیشترین میزان FROH (0/159) در نژاد بربری و کمترین مقدار آن (0/028) در نژاد پوسوری برآورد شد. میانگین طول قطعات ROH بین 70/2 تا 391/4 مگاباز و متوسط تعداد قطعات ROH بین 8/19 تا 48/65 متغیر بود. همچنین بیشترین و کمترین تعداد ROH بهترتیب روی کروموزومهای دو و 29 مشاهده شدند. اندازه Ne در نسلهای حاضر (نسل پنج) نژادهای موردبررسی در دامنه 365-35 رأس بود. بیشترین Ne در نژاد بیتال (365 رأس) و کمترین در نژاد بربری (35 رأس) برآورد شد. میانگین ضریب همخونی در نژادهای بیتال، تدی، پهری، نچی، بربری، دیرا دینپناه و پوسوری بهترتیب 0/035، 0/081، 0/031، 0/052، 0/15، 0/11 و 0/02 بهدست آمد. همچنین Ne اکثر جمعیتهای موردمطالعه کاهش یافت. بنابراین، اقتصادینمودن تولید و طراحی برنامههای مناسب جفتگیری برای کنترل همخونی و حفاظت از حیوانات خالص باقیمانده این نژادها ضروری است.
صفورا یوسفی نژاد؛ فرشید فتاح نیا؛ مهدی کاظمی بن چناری
چکیده
هدف از این آزمایش بررسی اثر سطح روغن سویا و پروتئین خام جیره آغازین بر عملکرد رشد، فراسنجههای پلاسما و مشتقات پورینی ادرار گوسالههای شیرخوار بود. از 48 راس گوساله هلشتاین سه روزه با میانگین وزن2/4±39/8 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل جیره بدون روغن سویا و 19 درصد پروتئین ...
بیشتر
هدف از این آزمایش بررسی اثر سطح روغن سویا و پروتئین خام جیره آغازین بر عملکرد رشد، فراسنجههای پلاسما و مشتقات پورینی ادرار گوسالههای شیرخوار بود. از 48 راس گوساله هلشتاین سه روزه با میانگین وزن2/4±39/8 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل جیره بدون روغن سویا و 19 درصد پروتئین خام، جیره بدون روغن سویا و 22 درصد پروتئین خام، جیره حاوی سه درصد روغن سویا و 19 درصد پروتئین خام و جیره حاوی سه درصد روغن سویا و 22 درصد پروتئین خام بودند. عملکرد، شاخصهای رشد اسکلتی، فراسنجههای پلاسما، مشتقات پورینی ادرار و سنتز پروتئین میکروبی اندازهگیری شد. عملکرد رشد، فراسنجههای پلاسما و مشتقات پورینی ادرار تحت تأثیر اثر متقابل سطح روغن سویا و پروتئین خام جیره آغازین قرار نگرفت. مصرف خوراک جیره آغازین، افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک در گوسالههای تغذیهشده با مکمل روغن سویا پایینتر بود (0/05>P). اسکور مدفوع و ارتفاع جدوگاه در گوسالههای تغذیهشده با جیره حاوی روغن سویا بهترتیب بالاتر و پایینتر بود (0/05>P). غلظت گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات و پروتئین کل پلاسمای گوسالههای تغذیهشده با جیره حاوی روغن سویا کمتر بود (0/05>P). افزودن روغن سویا به جیره غلظت آلانتوئین و کل مشتقات پورینی ادرار را کاهش داد (0/05>P). سنتز پروتئین میکروبی در گوسالههای تغذیهشده با جیره حاوی روغن سویا تمایل به کاهش داشت (0/06=P). نیتروژن اورهای پلاسما با افزایش سطح پروتئین خام جیره آغازین، افزایش یافت (0/05>P). براساس این نتایج، عملکرد رشد گوساله های هلشتاین شیرخوار تحت تأثیر اثر متقابل سطح روغن سویا و پروتئین خام قرار نمیگیرد.
فاطمه جعفری؛ محمد تقی بیگی نصیری؛ جمال فیاضی؛ محمد علی لغوی
چکیده
پارامترهای ژنتیکی مستقیم و مادری در مرغهای بومی استان فارس با روش آماری بیزی، صفات وزن بدن در یکروزگی، 8هفتگی، 12هفتگی، سن بلوغ جنسی، تعداد تخممرغ تولیدی، و میانگین وزن تخممرغها در 28، 30 و 32هفتگی برآورد شد. برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات گوناگون با هر شش مدل حیوانی و نرمافزار MTGSAM انجام شد. بهترین مدل با معیار اطلاعات ...
بیشتر
پارامترهای ژنتیکی مستقیم و مادری در مرغهای بومی استان فارس با روش آماری بیزی، صفات وزن بدن در یکروزگی، 8هفتگی، 12هفتگی، سن بلوغ جنسی، تعداد تخممرغ تولیدی، و میانگین وزن تخممرغها در 28، 30 و 32هفتگی برآورد شد. برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات گوناگون با هر شش مدل حیوانی و نرمافزار MTGSAM انجام شد. بهترین مدل با معیار اطلاعات آکائیک (AIC) محاسبه شد. وراثتپذیری مستقیم وزن بدن در یکروزگی، 8هفتگی، 12هفتگی، سن بلوغ جنسی، تعداد تخممرغ تولیدی، و میانگین وزن تخممرغها براساس بهترین مدل بهترتیب 36/0، 33/0، 30/0، 48/0، 26/0 و 25/0 بود. اثر ژنتیکی مادری برای صفات سن بلوغ جنسی، تعداد تخممرغ تولیدی، و میانگین وزن تخممرغ معنیدار (05/0>P) بود و نسبت واریانس محیطـدائمی مادری به واریانس فنوتیپی از 01/0 (تعداد و میانگین وزن تخممرغ) تا 39/0 (وزن یکروزگی) متفاوت بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که روش بیزی با درنظرگرفتن تمام عوامل مؤثر مدلهای پیچیدهتر را بهعنوان مدل مناسب انتخاب میکند.
علی وجدان حسن کیاده؛ محمد رکوعی؛ غلامرضا داشاب؛ احمدرضا سیدعلیان؛ هادی فرجی آروق
چکیده
این تحقیق با هدف برآورد عوامل محیطی موثر بر بقاء و برآورد پارامترهای ژنتیکی بقاء از یک تا آخرین روز رکوردبرداری در گوسفند زندی انجام شد. اطلاعات مورد استفاده شامل رکوردهای بقاء 9558 بره متولد شده از 273 قوچ و 2328 میش بود که توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور در طول 25 سال (1366 تا 1390) جمعآوری شده بود. عوامل مؤثر بر بقاء و خطر حذف توسط دو بسته نرمافزاری ...
بیشتر
این تحقیق با هدف برآورد عوامل محیطی موثر بر بقاء و برآورد پارامترهای ژنتیکی بقاء از یک تا آخرین روز رکوردبرداری در گوسفند زندی انجام شد. اطلاعات مورد استفاده شامل رکوردهای بقاء 9558 بره متولد شده از 273 قوچ و 2328 میش بود که توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور در طول 25 سال (1366 تا 1390) جمعآوری شده بود. عوامل مؤثر بر بقاء و خطر حذف توسط دو بسته نرمافزاری Survival و cmprsk برآورد شدند. برآورد مؤلفههای واریانس صفت بقاء با استفاده از توزیع نمایی بر مبنای دادههای سانسور شده توسط مدل با اثر افزایشی (مدل 1) و مدل با اثر افزایشی و محیط دائم مادری (مدل 2) تحت رویکرد بیزین و تکنیک نمونهگیری گیبس انجام گرفت. تعداد 1000000 نمونه با دوره سوخته 100000 و فاصله نمونه گیری 75 برای برآورد مؤلفههای واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد، که اثرات عوامل سال تولد، ماه تولد، وزن تولد، نوع تولد، جنس بره (p<0.001) و سن مادر (p< 0.01) بر صفت بقا معنی دار بود. وراثت پذیری مستقیم صفت بقا درمدل 1 و 2 به ترتیب 0.184(0.136-0.234) و 0.162( 0.120- 0.210) بود. نسبت واریانس محیط دائمی مادری به واریانس فنوتیپی 0.046( 0.031- 0.056) بود. براساس نتایج این تحقیق، بهبود ژنتیکی بقا بره های زندی توسط انتخاب ژنتیکی امکان پذیر بئده و مدیریت بهتر عوامل محیطی در کاهش خطر حذف بره های این نژاد موثر می باشد.