امیرحسین علیزاده قمصری؛ سید عبداله حسینی؛ حمیدرضا خوش کردار؛ محمد رضا سلیمانی دامنه
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 16 بهمن 1400
چکیده
این مطالعه به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن سطوح مختلف سین بیوتیک تولید داخل به آب آشامیدنی بر صفات تولیدی، خصوصیات لاشه و جمعیت میکروبی روده کوچک جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی یکروزه راس 308 (مخلوط دو جنس با نسبت مساوی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. ...
بیشتر
این مطالعه به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن سطوح مختلف سین بیوتیک تولید داخل به آب آشامیدنی بر صفات تولیدی، خصوصیات لاشه و جمعیت میکروبی روده کوچک جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی یکروزه راس 308 (مخلوط دو جنس با نسبت مساوی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل افزودن سطوح: صفر (شاهد)، 50، 100 و 150 گرم سین بیوتیک (بیوپول) به هر هزار لیتر آب آشامیدنی بود. در سن 42 روزگی، افزودن 50 یا 100 گرم سین بیوتیک به هر هزار لیتر آب آشامیدنی سبب کاهش معنی دار ضریب تبدیل در مقایسه با سایر گروه های آزمایشی شد (0/05>P). افزایش شاخص تولید در گروه دریافت کننده 100 گرم بیوپول در مقایسه با شاهد، تمایل به معنی داری نشان داد (0/08=P). بیوپول در سطوح 100 و 150 گرم سبب افزایش تعداد کل لاکتوباسیلوس ها و کاهش شمار مخمر و کپک، کلی فرم ها و کل باکتری های گرم منفی ایلئوم در مقایسه با شاهد شد (0/05>P). بر اساس نتایج به دست آمده، استفاده از سطح 100 گرم سین بیوتیک بیوپول در 1000 لیتر آب آشامیدنی جوجه های گوشتی می تواند ضمن کمک به تعادل جمعیت میکروبی روده کوچک سبب بهبود شاخص تولید شود.
فرزاد بسطامی؛ علی خطیب جو؛ صیفعلی ورمقانی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 18 بهمن 1400
چکیده
تاثیر مکمل والین بر عملکرد، ایمنی و شاخص‌های رفتاری جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی با 420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. گروههای آزمایشی عبارت بودند از: شاهد مثبت (جیره پایه در دمای توصیه شده سویه راس)؛ شاهد منفی (جیره پایه تحت تنش گرمایی)؛ ...
بیشتر
تاثیر مکمل والین بر عملکرد، ایمنی و شاخص‌های رفتاری جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی با 420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. گروههای آزمایشی عبارت بودند از: شاهد مثبت (جیره پایه در دمای توصیه شده سویه راس)؛ شاهد منفی (جیره پایه تحت تنش گرمایی)؛ و گروههای تحت تنش گرمایی و تغذیه شده با جیره پایه مکمل شده با پنج، 10، 15 و 20 درصد والینِ مازاد بر نیاز سویه راس. تنش گرمایی سبب کاهش وزن بدن، خوراک مصرفی و شاخص کارایی اروپایی، تیتر آنتی‌بادی علیه ویروس نیوکاسل، درصد لنفوسیت، غلظت پروتئین کل سرمی، فعالیت آلکالین فسفاتاز سرمی و فعالیت لاکتات دهیدروژناز سرمی و افزایش درصد هتروفیل، افزایش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، افزایش دمای مقعدی و افزایش زمان لازم برای ایستادن جوجه‌ها بعد از تست عدم تحرک شد، ولی پنج درصد مکمل والین سبب بهبود افزایش وزن در دوره رشد و کل دوره و افزایش شاخص کارایی اروپایی در کل دوره، مکمل 10 درصد والین منجر به بهبود وزن نسبی ران و سینه، مکمل 15 و 20 درصد والین منجر به افزایش درصد لنفوسیت و کاهش هتروفیل شد (05/0 >P ). براساس نتایج حاصل، افزودن پنج درصد مکمل والین وزن بدن و ضریب تبدیل جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی را بهبود می دهد و در سطوح بالاتر (15 و 20 درصد) سبب بهبود درصد سلول‌های ایمنی می شود اما بر فراسنجه‌های ایمنی همورال و تست عدم تحرک جوجههای گوشتی تأثیر ندارد.
جمیل حبیبی؛ حسین رضا شهبازی؛ فروغ محمدی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 04 اسفند 1400
چکیده
آزمایش حاضر به منظور بررسی اثرات عصاره آویشن باغی (Thymus vulgaris) و ویتامین E بر روی عملکرد، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و سیستم ایمنی جوجههای گوشتی انجام شد. جهت انجام آزمایش از 240 قطعه جوجه نر یکروزه سویه تجاری راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی در 4 تیمار و 4 تکرار که هر تکرار حاوی 15 جوجه بود، استفاده شد. جیرههای آزمایشی به ترتیب شامل ...
بیشتر
آزمایش حاضر به منظور بررسی اثرات عصاره آویشن باغی (Thymus vulgaris) و ویتامین E بر روی عملکرد، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و سیستم ایمنی جوجههای گوشتی انجام شد. جهت انجام آزمایش از 240 قطعه جوجه نر یکروزه سویه تجاری راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی در 4 تیمار و 4 تکرار که هر تکرار حاوی 15 جوجه بود، استفاده شد. جیرههای آزمایشی به ترتیب شامل 1) شاهد با جیره پایه (فاقد عصاره آویشن و ویتامین E)، 2) جیره شاهد + عصاره آویشن در سطح 250 میلیگرم بر کیلوگرم جیره، 3) جیره شاهد + ویتامین E در سطح 100 میلیگرم بر کیلوگرم جیره، 4) جیره شاهد + عصاره آویشن در سطح 250 میلیگرم بر کیلوگرم جیره + ویتامین E در سطح 100 میلیگرم بر کیلوگرم جیره بودند. نتایج نشان داد که افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در کل دوره در جیره حاوی مخلوط عصاره آویشن و ویتامین E به ترتیب افزایش و کاهش معنی‌داری پیدا کردند (05/0>p). اختلاف غلظت‌های کلسترول و LDL در تیمارهای حاوی عصاره آویشن و ویتامین E و همچنین مخلوط آنها، با شاهد کاهش معنی‌داری داشتند (05/0P<). وزن تیموس در تمام تیمارهای آزمایشی افزایش معنی‌داری نسبت به شاهد داشت (05/0>p). بطور کلی نتایج نشان داد که استفاده از مخلوط عصاره آویشن و ویتامین E در جیره جوجههای گوشتی میتواند موجب بهبود عملکرد و تقویت سیستم ایمنی گردد.
مژگان مظهری؛ زهرا رنجبری نسب
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 25 اردیبهشت 1401
چکیده
اثر افزودن مکمل آلی سلنیوم و کروم بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی، با استفاده از 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل دو در دو با چهار تیمار، پنج تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. فاکتورها شامل دو سطح سلنومتیونین (صفر و 4/0 میلیگرم در کیلوگرم جیره) و دو سطح کروم‌متیونین (صفر و 4/0 میلیگرم ...
بیشتر
اثر افزودن مکمل آلی سلنیوم و کروم بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی، با استفاده از 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل دو در دو با چهار تیمار، پنج تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. فاکتورها شامل دو سطح سلنومتیونین (صفر و 4/0 میلیگرم در کیلوگرم جیره) و دو سطح کروم‌متیونین (صفر و 4/0 میلیگرم درکیلوگرم جیره) بودند. در پایان آزمایش، از هر تکرار دو پرنده انتخاب، کشتار و صفات مربوط به لاشه و کیفیت گوشت اندازه‌گیری شدند. افزودن 4/0 میلیگرم مکمل کروم‌متیونین سبب افزایش مصرف خوراک در دوره رشد و کل دوره شد (P<0.05). پرندگان دریافت‌کننده 4/0 میلیگرم سلنومتیونین و کروم‌متیونین نسبت به سطح صفر درصد، افزایش وزن بدن بیشتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری را در دوره رشد، پایانی و کل دوره داشتند (P<0.05). بهترین افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در دوره پایانی و کل دوره در جوجههای تغذیه شده با هر دو مکمل مشاهده شد (P<0.05). وزن نسبی لاشه و سینه در پرندگان تغذیه شده با 4/0 میلیگرم سلنومتیونین و کروم‌متیونین افزایش یافت و بیشترین وزن نسبی لاشه در پرندگانی که از هر دو مکمل استفاده کردند، مشاهده شد (P<0.05). افزودن کروم‌متیونین و سلنومتیونین، رطوبت و ظرفیت نگهداری آب گوشت را افزایش و افت پخت و میزان مالون دی آلدهید (MDA) گوشت را کاهش داد (P<0.05). اثر متقابل تیمارها بر صفات کیفی گوشت معنی‌دار بود، به طوریکه بیشترین ظرفیت نگهداری آب گوشت و کمترین افت پخت و MDA در گوشت جوجههای تغذیه شده با هر دو مکمل مشاهده شد (P<0.05). بنابراین توصیه می‌شود از مکمل سلنومتیونین و کروم‌متیونین جهت بهبود عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، کیفیت و ماندگاری گوشت در جیره جوجههای گوشتی در طول دوره پرورش استفاده شود.
فرید مسلمی پور؛ طاهره آفتابی؛ شهریار مقصودلو؛ ابراهیم غلامعلی پور علمداری
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 01 خرداد 1401
چکیده
اثر استفاده از عصاره کلروفرمی اکالیپتوس در آب آشامیدنی و پودر فلفل سیاه در جیره بر عملکرد، ویژگی‌های لاشه، فراسنجه‌های خون و جمعیت میکروبی روده و نای با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه کاب 500 در یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار به مدت 42 روز بررسی شد. تیمارها شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه و افزودن 1/0 درصد عصاره ...
بیشتر
اثر استفاده از عصاره کلروفرمی اکالیپتوس در آب آشامیدنی و پودر فلفل سیاه در جیره بر عملکرد، ویژگی‌های لاشه، فراسنجه‌های خون و جمعیت میکروبی روده و نای با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه کاب 500 در یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار به مدت 42 روز بررسی شد. تیمارها شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه و افزودن 1/0 درصد عصاره اکالیپتوس در آب آشامیدنی، 3- جیره حاوی 2/0 درصد فلفل سیاه و 4- جیره حاوی 2/0 درصد فلفل سیاه و 1/0 درصد عصاره اکالیپتوس در آب بودند. در کل دوره، مصرف خوراک جوجه‌هایی که عصاره آشامیدنی اکالیپتوس یا پودر فلفل در جیره و یا هر دوی آنها را دریافت کردند، کمتر از پرندگان شاهد بود (05/0>P). افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک مصرفی جوجه‌ها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. عصاره آشامیدنی اکالیپتوس باعث افزایش وزن نسبی شش‌ها و کاهش وزن نسبی قلب و چربی شکمی جوجه‌ها شد (05/0>P). مصرف عصاره آشامیدنی اکالیپتوس یا پودر فلفل در جیره و یا هر دوی آنها باعث کاهش معنی‌دار غلظت گلوکز، کلسترول و اسید اوریک سرم خون جوجه‌ها شد (05/0>P). فراسنجه‌های خون‌شناسی جوجه‌ها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جوجه‌هایی که عصاره آشامیدنی اکالیپتوس و پودر فلفل سیاه در جیره و یا هر دوی آنها را مصرف کردند، جمعیت اشریشیاکولای روده‌ای آنها به طور معنی‌دار از گروه شاهد کمتر بود (05/0>P). همچنین، مصرف عصاره آشامیدنی اکالیپتوس باعث کاهش معنی‌دار جمعیت مایکوپلاسمای سه‌راهی نای جوجه‌ها نسبت به گروه شاهد گردید (05/0>P). نتایج نشان داد که استفاده از عصاره آشامیدنی اکالیپتوس باعث کاهش چربی شکمی و جمعیت میکروبی روده و نای و افزودن پودر فلفل سیاه به جیره باعث کاهش جمعیت میکروبی روده جوجههای گوشتی می‌شود.
مجید ابراهیم پور؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ مصطفی یوسف اللهی؛ محمود قزاقی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 02 خرداد 1401
چکیده
تأثیر خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و پاسخ ایمنی همورال جوجههای گوشتی با استفاده از 320 قطعه جوجهی گوشتی سویه‌ی راس 308 یک روزه در یک آزمایش با آرایش فاکتوریل 2×4 با چهار سطح خیساب ذرت خشک (صفر، دو، چهار و شش درصد) و دو سطح پروبیوتیک لاکتوفید (صفر و 150 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با هشت ...
بیشتر
تأثیر خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و پاسخ ایمنی همورال جوجههای گوشتی با استفاده از 320 قطعه جوجهی گوشتی سویه‌ی راس 308 یک روزه در یک آزمایش با آرایش فاکتوریل 2×4 با چهار سطح خیساب ذرت خشک (صفر، دو، چهار و شش درصد) و دو سطح پروبیوتیک لاکتوفید (صفر و 150 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار به مدت 42 روز بررسی شد. افزایش وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، جمعیت باکتری‌های اسید لاکتیک و کلی‌فرم، همچنین پاسخ سیستم ایمنی همورال جوجههای گوشتی علیه‌ی ویروس‌های نیوکاسل، برونشیت و آنفولانزا اندازه‌گیری شد. در دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره پرورش، اثر پروبیوتیک لاکتوفید و خیساب ذرت خشک و اثر متقابل آنها بر افزایش وزن و ضریب تبدیل معنی‌دار نبود. در دوره آغازین، پرندگانی که با جیرههای حاوی چهار درصد خیساب ذرت تغذیه شدند مصرف خوراک و افزایش وزن بیشتری از جوجههای تغذیه شده با جیره بدون خیساب ذرت داشتند (05/0>P). اثر متقابل سطح شش درصد خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک موجب افزایش مصرف خوراک نسبت به جیره فاقد این ترکیبات در دوره آغازین شد (05/0>P). بیشترین عیار پادتن علیه‌ی ویروس نیوکاسل، آنفولانزا و برونشیت در سطح شش درصد خیساب مشاهده شد (05/0>P). اثر متقابل پودر خیساب ذرت و پروبیوتیک موجب کاهش جمعیت باکتری‌های کلی‌فرم و افزایش جمعیت باکتری‌های اسید لاکتیک شد (05/0>P). با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک در جیره‌ی غذایی جوجههای گوشتی پاسخ ایمنی همورال و جمعیت باکتری‌های مفید روده را بهبود می‌بخشد.
دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 67-80
چکیده
تأثیر مکمل والین بر عملکرد، ایمنی و شاخص‌های رفتاری جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی با 420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. گروههای آزمایشی عبارت بودند از شاهد مثبت (جیره پایه در دمای توصیه‌شده سویه راس)؛ شاهد منفی (جیره پایه تحت تنش گرمایی)؛ ...
بیشتر
تأثیر مکمل والین بر عملکرد، ایمنی و شاخص‌های رفتاری جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی با 420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. گروههای آزمایشی عبارت بودند از شاهد مثبت (جیره پایه در دمای توصیه‌شده سویه راس)؛ شاهد منفی (جیره پایه تحت تنش گرمایی)؛ و گروههای تحت تنش گرمایی و تغذیه‌شده با جیره پایه مکمل‌شده با پنج، 10، 15 و 20 درصد والینِ مازاد بر نیاز سویه راس. تنش گرمایی سبب کاهش وزن بدن، خوراک مصرفی و شاخص کارایی اروپایی، تیتر آنتی‌بادی علیه ویروس نیوکاسل، درصد لنفوسیت، غلظت پروتئین کل سرمی، فعالیت آلکالین فسفاتاز سرمی و فعالیت لاکتات دهیدروژناز سرمی و افزایش درصد هتروفیل، افزایش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، افزایش دمای مقعدی و افزایش زمان لازم برای ایستادن جوجه‌ها بعد از تست عدم تحرک شد، ولی پنج درصد مکمل والین سبب بهبود افزایش وزن در دوره رشد و کل دوره و افزایش شاخص کارایی اروپایی در کل دوره، مکمل 10 درصد والین منجر به بهبود وزن نسبی ران و سینه، مکمل 15 و 20 درصد والین منجر به افزایش درصد لنفوسیت و کاهش هتروفیل شد (05/0>P). براساس نتایج حاصل، افزودن پنج درصد مکمل والین وزن بدن و ضریب تبدیل جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی را بهبود می‌دهد و در سطوح بالاتر (15 و 20 درصد) سبب بهبود درصد سلول‌های ایمنی می‌شود، اما بر فراسنجه‌های ایمنی همورال و تست عدم تحرک جوجههای گوشتی تأثیر ندارد.
دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 97-107
چکیده
به‌منظور بررسی اثر مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی در دوره جوجهکشی بر مقاومت گرمایی، قابلیت جوجه‌درآوری و بیوشیمی خون جوجههای گوشتی سویه راس (308)، تعداد 608 عدد تخم‌مرغ نطفهدار در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی(شاهد (صفر)، شش، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی در دوره جوجهکشی بر مقاومت گرمایی، قابلیت جوجه‌درآوری و بیوشیمی خون جوجههای گوشتی سویه راس (308)، تعداد 608 عدد تخم‌مرغ نطفهدار در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی(شاهد (صفر)، شش، 12 و 18 ساعت) بود که در روزهای هفت تا 16 دوره جنینی در دمای 5/39 درجه سلسیوس و رطوبت 65 درصد قرار گرفتند. روز هفتم تخم‌مرغهای بدون نطفه یا مرده پس از نورسنجی حذف شدند. نتایج نشان داد سطح هورمون‌های تیروئیدی و دمای سطح صورت به‌عنوان شاخص متابولیسم پایه و مقاومت گرمایی در گروه های 6، 12 و 18 ساعت کاهش یافت (05/0>P). میزان جوجه‌درآوری در تخممرغهایی صفر (شاهد)، شش و 12 ساعت در معرض تیمار حرارتی قرار گرفتند بیشتر از سایر گروهها بود (05/0>P) و در تیمار 18 ساعت کاهش جوجه‌درآوری مشاهده شد. مدت زمان جوجهکشی تخممرغهایی که در معرض تیمار حرارتی قرار گرفتند بیشتر بود (05/0>P). درحالیکه اثر تیمارهای آزمایشی بر وزن، طول و کیفیت جوجه معنی‌دار نبود. درصد کیسه زرده در همه گروهها نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (05/0>P). افزایش مدت زمان تیمار باعث افزایش معنی‌داری نسبت جنس ماده شد (05/0>P). اسید اوریک و پروتئین تام در گروه شش، 12 و 18 ساعت کاهش معنی‌داری در مقایسه با شاهد داشت (05/0>P). در مجموع بر اساس نتایج این پژوهش تیمار حرارتی شش و 12 ساعت بدون داشتن اثر منفی بر جوجه‌درآوری، باعث القای مقاومت گرمایی شده است.
مریم کرمی؛ کریم حسن پور؛ جمال فیاضی؛ آرش جوانمرد؛ حمید ورناصری
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 501-514
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تأثیر انتخاب علیه سندرم آسیت بر صفات مختلف رشد بدن، اندام‌های داخلی و پارامترهای خونی در یک لاین مرغ گوشتی بود. بنابراین با طبقه‌بندی خانواده‌های مختلف بر اساس فراوانی بروز آسیت تحت تنشسرمایی (جمعیت آزمون)، تعداد 10 خانواده حساس و 10 خانواده مقاوم به آسیت انتخاب و مجموعه نتاج دیگری از همان خانواده‌ها (جمعیت ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر تأثیر انتخاب علیه سندرم آسیت بر صفات مختلف رشد بدن، اندام‌های داخلی و پارامترهای خونی در یک لاین مرغ گوشتی بود. بنابراین با طبقه‌بندی خانواده‌های مختلف بر اساس فراوانی بروز آسیت تحت تنشسرمایی (جمعیت آزمون)، تعداد 10 خانواده حساس و 10 خانواده مقاوم به آسیت انتخاب و مجموعه نتاج دیگری از همان خانواده‌ها (جمعیت تأیید) تحت شرایط نرمال پرورش داده شدند. این رویه در دو نسل مجزا تکرار شد. برای بررسی ارتباط ژنتیکی صفات بین دو جمعیت آزمون و تأیید از آماره همبستگی و برای بررسی معنی‌داری تفاوت فراوانی شیوع سندرم آسیت بین خانواده‌های حساس و مقاوم از آزمون کای-اسکوئر و برای بررسی معنی‌داری تفاوت بین صفات مختلف در گروههای حساس و مقاوم از رویه GLM نرم افزار SAS (نسخه 9/1) استفاده شد. همبستگی بین وقوع آسیت در خانواده‌های مختلف در دو شرایط پرورشی نشان داد که خانواده‌هایی که تحت تنشسرمایی آسیت زیادتری نشان دادند، تحت شرایط نرمال نیز آسیت بیشتری داشته‌اند. بررسی مقایسه‌ای صفات مختلف در گروههای حساس و مقاوم نشان داد که در خانواده‌های حساس وزن بدن و نرخ رشد و ظرفیت تنفسی پایین‌تر و درصد هماتوکریت و فشار جزئی دی‌اکسیدکربن خون به طور معنی‌داری بالاتر از خانواده‌های مقاوم بود (p<0/05). در پژوهش حاضر علاوه بر شناسایی دلایل حساسیت به سندرم آسیت در جوجههای گوشتی، نشان داده شد که انتخاب علیه این سندرم نه تنها باعث افت رشد در لاین گوشتی مورد مطالعه نمی‌شود بلکه موجبات بهبود همزمان صفات رشد و مقاومت به این سندرم در لاین مورد نظر را فراهم می‌آورد.
سید حامد موسوی علمداردهی؛ زربخت انصاری پیرسرائی؛ عیسی دیرنده؛ محمد کاظمی فرد
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 525-533
چکیده
تاثیر پودر و عصاره ریحان، بر عملکرد و ویژگی های لاشه، بیان نسبی ژن پروتئین شوک گرمایی (HSP70) و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار)، به مدت 42 روزه بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره پایه (شاهد)، ...
بیشتر
تاثیر پودر و عصاره ریحان، بر عملکرد و ویژگی های لاشه، بیان نسبی ژن پروتئین شوک گرمایی (HSP70) و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار)، به مدت 42 روزه بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه+ویتامین ث (250 میلی گرم در کیلوگرم دان)، 3- جیره پایه +25 میلی گرم پودر ریحان (درهر کیلوگرم دان)، 4- جیره پایه+50 میلی گرم پودر ریحان (در هر کیلوگرم دان)، 5- استفاده از عصاره ریحان (یک میلی لیتر در هر لیتر آب مصرفی) بود. خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، ویژگی های لاشه، فراسنجه‌های خونی و بیان نسبی ژن HSP70 در خون اندازه گیری شد. اثر تیمارها بر فراسنجه های خونی و ویژگی های لاشه معنی دار نبود. بیان نسبی ژن HSP70 در خون، در تمام تیمارها نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت (0/05>P). بر اساس نتایج حاصل، پودر و عصاره ریحان اثرات منفی تنش گرمایی را در جوجه های گوشتی کاهش می دهد لذا استفاده از آن ها در جیره جوجه های گوشتی برای پیشگیری از تنش گرمایی توصیه می شود.
رضا صلاحی مقدم؛ محمدحسین شهیر
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 535-548
چکیده
به‌منظور بررسی پاسخ جوجههای گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایده‌آل جیره (توصیه سویه راس 308 و 10 درصد کمتر) و نسبت‌های والین به لیزین قابل‌هضم (71، 74، 77، 80 و 83 درصد) در دوره آغازین (یک تا 10 روزگی)، پژوهشی با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه در قالب آرایش فاکتوریل 5×2 با طرح کاملا تصادفی که شامل 10 تیمار و پنج تکرار انجام شد. نتایج ...
بیشتر
به‌منظور بررسی پاسخ جوجههای گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایده‌آل جیره (توصیه سویه راس 308 و 10 درصد کمتر) و نسبت‌های والین به لیزین قابل‌هضم (71، 74، 77، 80 و 83 درصد) در دوره آغازین (یک تا 10 روزگی)، پژوهشی با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه در قالب آرایش فاکتوریل 5×2 با طرح کاملا تصادفی که شامل 10 تیمار و پنج تکرار انجام شد. نتایج نشان دادند کاهش سطح پروتئین ایده‌آل جیره سبب افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد (0.01>P). درصد خاکستر و کلسیم استخوان نیز با کاهش پروتئین ایده‌آل جیره به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (0.05>P). کاهش سطح پروتئین ایده‌آل جیره سبب کاهش غلظت کلسترول، گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین و کلسیم سرم خون شد (0.05>P). بیشترین میانگین وزن بدن در سن 10 روزگی، افزایش وزن، درصد لاشه و سینه و کمترین ضریب تبدیل خوراک در نسبت 74 درصد والین به لیزین قابل‌هضم مشاهده شد (0.05>P)؛ درحالیکه، بیشترین میانگین مصرف خوراک، درصد ران‌ها و درصد خاکستر و کلسیم استخوان در نسبت 77 درصد والین به لیزین قابل‌هضم بدست آمد (0.05>P). اثر متقابل معنی‌داری بین دو فاکتور آزمایشی به‌غیر از صفات درصد لاشه و غلظت فسفر سرم خون مشاهده نشد (0.05>P). در مجموع بر اساس نتایج این پژوهش، کاهش 10 درصدی سطح پروتئین ایده‌آل جیره با حفظ نسبت‌های ایده‌آل اسیدهای آمینه ضروری، امکان‌پذیر است. نسبت مناسب والین به لیزین قابل‌هضم بر اساس شاخص‌های عملکرد و صفات لاشه، 74 درصد و بر اساس صفات استخوان، 77 درصد پیشنهاد می‌شود.
شکوفه غضنفری؛ محمد احمدپناه؛ سید داود شریفی
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 561-571
چکیده
تاثیر منابع مختلف مس بر عملکرد رشد، برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی و ایمنی خون، جمعیت میکروبی روده کوچک و کیفیت گوشت با استفاده از 240 قطعه جوجهی گوشتی نر یک روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (جیره بدون مس) و چهار جیره حاوی 16 میلیگرم در کیلوگرم مس از منابع گلایسین ...
بیشتر
تاثیر منابع مختلف مس بر عملکرد رشد، برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی و ایمنی خون، جمعیت میکروبی روده کوچک و کیفیت گوشت با استفاده از 240 قطعه جوجهی گوشتی نر یک روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (جیره بدون مس) و چهار جیره حاوی 16 میلیگرم در کیلوگرم مس از منابع گلایسین مس، سولفات مس، نانوکلات مس و نانوگلایسین مس بودند. نتایج نشان داد استفاده از منابع مختلف مس تاثیری بر عملکرد رشد، برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی و درصد هتروفیل، لنفوسیت، گلبول سفید، تیتر آنتی بادی علیه بیماری نیوکاسل، کلسترول، تری گلیسرید، ظرفیت نگهداری آب و pH گوشت جوجههای گوشتی نداشت. وزن نسبی دستگاه گوارش در پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی گلایسین مس از پرندگان دریافت کننده نانوکلات مس کمتر بود (0/05>P). کل جمعیت میکروبی ایلئوم پرندگان تغذیه شده با جیرههای بدون مس و سولفات مس بیشتر از پرندگان دریافت کننده جیره حاوی گلایسین مس بود(0/01>P). میزان مالون‌دی‌آلدئید گوشت پرندگان تغذیه شده با جیرههای حاوی گلایسین مس و نانوگلایسین مس شش روز بعد از نگهداری در یخچال، کمتر از سایر پرندگان بود(0/01>P). بر اساس نتایج حاصل، بیشترین تفاوت تاثیر منابع آلی، معدنی و نانومس بر اکسیداسیون گوشت بود و بر صفات عملکردی و ایمونولوژیکی جوجههای گوشتی تاثیری مشاهده نشد.
فاطمه بصیریان؛ امید علی اسماعیلی پور؛ مژگان مظهری؛ نعمت ضیائی
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 573-581
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر پودر میوه عناب و سنجد بر عملکرد رشد، متابولیتهای خونی و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی در شرایط دمایی بالا روی 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و تعداد 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بود از 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره پایه + 0/75 درصد پودر ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر پودر میوه عناب و سنجد بر عملکرد رشد، متابولیتهای خونی و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی در شرایط دمایی بالا روی 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و تعداد 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بود از 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره پایه + 0/75 درصد پودر میوه عناب، 3- جیره پایه + 0/75 درصد پودر میوه سنجد و 4- جیره پایه + ترکیب پودر میوه عناب و سنجد (هر کدام 0/75 درصد). در 25 روزگی با شروع تنش گرمایی، جوجه‌ها روزانه هشت ساعت از ساعت نه تا 17 در دمای 2±34 درجه سانتیگراد قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر تیمارها بر صفات عملکردی معنی‌دار نبود (P<0.05). همچنین وزن نسبی لاشه و اندام‌های داخلی به جز کبد، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (P<0.05). کمترین وزن نسبی کبد در گروه شاهد مشاهده گردید (P≤0.05). افزودن پودر میوه عناب و سنجد سبب افزایش معنی دار میزان گلوتاتیون پراکسیداز و کاهش غلظت گلوکز خون در مقایسه با گروه شاهد شد(P≤0.05). بیشترین ظرفیت نگهداری آب و کمترین افت پخت و خونابه در جوجه های گوشتی تغذیه شده با عناب و سنجد بدست آمد. با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش، افزودن عناب و سنجد در سطح 0/75 درصد جیره در شرایط تنش گرمایی هر چند که بر صفات عملکردی جوجههای گوشتی موثر نبود، اما منجر به بهبود متابولیتهای خونی و صفات کیفی گوشت گردید.
اکبر یعقوبفر؛ رضوان یعقوب فر؛ احسان زارع بنادکوکی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 223-233
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثرات کربوهیدرات‌های دیواره سلولی جیرههای غذایی مکمل شده با آنزیم بر عملکرد و بیان ژن‌های موثر در انتقال گلوکز (SGLT1 GLUT2)، پپتید (PepT1) و تولید موسین (MUC2) در روده باریک جوجه گوشتی انجام شد. در این مطالعه تعداد 1100 قطعه جوجه یک روزه مخلوط (جنس نر و ماده)، از سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 11 تیمار و ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثرات کربوهیدرات‌های دیواره سلولی جیرههای غذایی مکمل شده با آنزیم بر عملکرد و بیان ژن‌های موثر در انتقال گلوکز (SGLT1 GLUT2)، پپتید (PepT1) و تولید موسین (MUC2) در روده باریک جوجه گوشتی انجام شد. در این مطالعه تعداد 1100 قطعه جوجه یک روزه مخلوط (جنس نر و ماده)، از سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 11 تیمار و 5 تکرار (20پرنده در هر تکرار) به مدت 42 روز استفاده شد. جیرههای آزمایشی به ترتیب شامل جیره شاهد، جیرههای حاوی گندم، جو، سبوس گندم، سبوس برنج و جو بدون پوشینه با و بدون آنزیم بودند. نتایج نشان داد که اثر جیرههای غذایی حاوی گندم، جو و جو لدون پوشینه با آنزیم بر وزن زنده کل جوجههای گوشتی در سن 42 روزگی اختلاف معنی‌دار داشت (p<0/05). کربوهیدرات‌های دیواره سلولی گندم، سبوس گندم و سبوس برنح در جیرههای غذایی باعث افزایش فعالیت آنزیم آمیلاز لوزالمعده (جو 3/02، گندم 5/99 واحد به ازای میلیگرم پروتئین بافت روده باریک) شدند (p<0/05). بیان ژن‌های SGLTI و MUC2 مورد مطالعه در پرندگانی که جیرههای بدون آنزیم دریافت کردند بیشتر ا پرندگانی بود که با جیره شاهد تغذیه شدند (p<0/05). بیان ژن های مذکور تنها در پرندگانی که جیره های حاوی سبوس گندم و سبوس برنج مکمل شده با آنزیم دریافت کردند بیش تر ا پرندگان شاهد بود (P< 0/05). مکمل سازی جیره های غذایی حاوی کربوهیدرات های دیواره سلولی با آنزیم بر بیان ژن های انتقال گلوکز (SGLT1 و GLUT2)، انتقال پپتید (PepT1) و تولید موسین (MUC2) در ژژنوم روده باریک تاثیرگذار است. همچنین در بین گروه-های جیرههای مکمل شده با آنزیم تنها گروههای سبوس گندم و سبوس برنج قادر به افزایش بیان ژن‌های مذکور نسبت به گروه شاهد بودند (01/0P <). مکمل-سازی جیرههای غذایی حاوی کربوهیدرات‌های دیواره سلولی با آنزیم بر بیان ژن‌های انتقال گلوکز (SGLT1 و GLUT2)، انتقال پپتید (PepT1) و تولید موسین (MUC2) در ژژنوم روده باریک تاثیرگذار است. که گویای عملکرد مطلوب دستگاه گوارش جوجههای گوشتی از نظر هضم و جذب مواد مغذی می-باشد.
محمدرضا رضوانی؛ فاطمه احمدی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 235-244
چکیده
اثر فلفل قرمز در مقایسه با مکمل‌های رشد تجاری بیواسترانگ و الئوبیوتک بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و سایر پارامترهای مورد مطالعه در شرایط تنش گرمایی با استفاده از از 200 قطعه جوجهی گوشتی یک روزه مخلوط هر دو جنس سویه آربور آکرز در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل ...
بیشتر
اثر فلفل قرمز در مقایسه با مکمل‌های رشد تجاری بیواسترانگ و الئوبیوتک بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و سایر پارامترهای مورد مطالعه در شرایط تنش گرمایی با استفاده از از 200 قطعه جوجهی گوشتی یک روزه مخلوط هر دو جنس سویه آربور آکرز در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل جیره‌ی پایه فاقد مواد افزودنی و جیره‌ی پایه به ترتیب حاوی 10 گرم در کیلوگرم فلفل قرمز، 0/1 گرم در کیلوگرم بیواسترانگ و 0/15 گرم در کیلوگرم الئوبیوتیک بودند. در شروع سه هفتگی پرنده ها به مدت شش ساعت در شرایط تنش گرمایی قرار گرفتند. در طول 42 روز آزمایش، میانگین حداقل و حداکثر دما به ترتیب 25 و 33 درجه سانتیگراد بود. میزان مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک، وزن اندام‌های داخلی بدن، فلور میکروبی روده کور و گوارش‌پذیری پیش سکومی مواد مغذی برای دوره‌ی تنش گرمایی اندازه‌گیری شد. استفاده از فلفل قرمز سبب بهبود ضریب تبدیل و افزایش وزن روزانه در دوره‌های رشد و پایانی و افزایش گوارش‌پذیری پروتئین، چربی و ماده خشک، وزن نسبی بورس فابرسیوس، طحال و سنگدان و کاهش جمعیت ای کولای در مقایسه با تیمار شاهد شد (0/05≥P). بیواسترانگ و الئوبیوتک اثری بر عملکرد ، گوارش پذیری مواد‌مغذی و جمعیت میکروبی سکوم نداشت. بطورکلی استفاده از فلفل قرمز در جیره جوجه های گوشتی در مقایسه با محرک‌های رشد تجاری، اثرات منفی تنش گرمایی بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و میکروفلورای سکوم را کاهش داد.
سیدمحمدرضا صلواتی؛ احمد حسن آبادی؛ محسن تیموری؛ علی اکبر سالاری
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 255-267
چکیده
تأثیر فرآوری حرارتی گندم و آنزیم بر انرژی قابل متابولیسم ظاهری و قابلیت هضم پروتئین و ماده خشک آن و تأثیر استفاده از آنها در جیره بر عملکرد رشد، مورفولوژی ژژنوم و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجههای گوشتی بررسی شد. به همین منظور از 480 قطعه جوجه گوشتی در یک آزمایش فاکتوریـل 2×4 با سه سطح فرآوری حرارتی گندم در دماهای 55، 70 و 85 درجه سانتیگراد ...
بیشتر
تأثیر فرآوری حرارتی گندم و آنزیم بر انرژی قابل متابولیسم ظاهری و قابلیت هضم پروتئین و ماده خشک آن و تأثیر استفاده از آنها در جیره بر عملکرد رشد، مورفولوژی ژژنوم و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجههای گوشتی بررسی شد. به همین منظور از 480 قطعه جوجه گوشتی در یک آزمایش فاکتوریـل 2×4 با سه سطح فرآوری حرارتی گندم در دماهای 55، 70 و 85 درجه سانتیگراد به‌مدت 2/5 دقیقه (همراه با یک تیمار بدون فرآوری) و آنزیم روابیو (صفر و 500 گرم در تن خوراک) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، شش تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار در سن 42-25 روزگی استفاده شد. فرآوری حرارتی گندم در 55 و 85 درجه سانتیگراد باعث افزایش انرژی قابل متابولیسم ظاهری آن نسبت به تیمار بدون فرآوری شد؛ به‌طوری که انرژی قابل متابولیسم گندم فرآوری شده در دمـای 85 درجه سانتیگراد، 2/49 درصد بیشتر از گندم فرآوری نشده بود (0/05>P). مکمل آنزیمی انرژی قابل متابولیسم گندم را به‌طور معنی‌داری افزایش داد (0/05>P). فرآوری گندم در هر سه دما ارتفاع ویلی‌های ژژنوم را نسبت به گروه بدون فرآوری کاهش داد (0/01>P). فرآوری گندم در دماهای 70 و 85 درجه سانتیگراد جمعیت لاکتوباسیل‌ها را نسبت به تیمار بدون فرآوری افزایش داد (0/05=P). استفاده از آنزیم در جیره باعث کاهش مصرف خوراک جوجه‌ها و کاهش ارتفاع ویلی‌های ژژنوم شد (0/05>P). بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از مکمل آنزیمی و فرآوری حرارتی دانه گندم انرژی قابل متابولیسم ظاهری آن را بهبود می‌بخشند اما تأثیری بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی ندارند
کاظم کریمی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 269-279
چکیده
به منظور بررسی اثرات فرآورده‌های گیاه دارویی ترخون بر راندمان رشد، ویگی های لاشه و پاسخ‌های ایمنی(سلولی و هومورال) در جوجههای گوشتی، تعداد 168 قطعه جوجه یکروزه نژاد رأس 308 در چهار تیمار شامل شش تکرار و هفت جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارها شامل: 1) جیره‌ی پایه (شاهد)، 2) جیره‌ی پایه + 500 میکرولیتر عصاره هیدروالکلی ترخون در در هر ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرات فرآورده‌های گیاه دارویی ترخون بر راندمان رشد، ویگی های لاشه و پاسخ‌های ایمنی(سلولی و هومورال) در جوجههای گوشتی، تعداد 168 قطعه جوجه یکروزه نژاد رأس 308 در چهار تیمار شامل شش تکرار و هفت جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارها شامل: 1) جیره‌ی پایه (شاهد)، 2) جیره‌ی پایه + 500 میکرولیتر عصاره هیدروالکلی ترخون در در هر لیتر آب آشامیدنی، 3) جیره‌ی پایه + یک درصد پودر ترخون به صورت سرک و 4) جیره‌ی پایه + یک درصد پودر ترخون به صورت سرک+500 میکرولیتر عصاره هیدروالکلی ترخون در هر لیتر آب آشامیدنی بودند. در دوره‌های آغازین، رشد، پایانی و کل دوره، جوجه هایی که فقط یک درصد پودر ترخون در جیره مصرف کردند راندمان رشد بهتری نسبت به سایر تیمارها داشتند به طوری که با افزایش خوراک مصرفی در این جوجه‌ها، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک نیز بهبود یافت(P≤0/05). همچنین در این جوجه‌ها، وزن نسبی بورس فابرسیوس و لاشه، بیشتر از سایر جوجه‌ها بود(P≤0/05). اختلاف معنی‌داری در پاسخ ایمنی سلولی (به واسطه‌ی ارزیابی تورم پرده‌ی پا در پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتینین) و پاسخ ایمنی هومورال (از طریق ارزیابی تولید پادتن بر ضدویروس نیوکاسل و همچنین تولید پادتن بر ضد گلبول قرمزگوسفندی تزریقی)بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. بر اساس نتایح حاصل، استفاده از یک درصد پودر ترخون در جیره جوجههای گوشتی به منظور بهبود راندمان رشد و بازده لاشه توصیه می‌شود.
امین سعید؛ محسن افشار منش؛ محمد سالارمعینی
دوره 22، شماره 4 ، دی 1399، ، صفحه 571-581
چکیده
تاثیر کیلات مس- متیونین و اسانس پونه کوهی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک بر عملکرد، کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح فزودنی (فاقد افزودنی، 500 میلیگرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک فلاووفسفولیپول و 100 میلیگرم در کیلوگرم جیره اسانس پونه کوهی) و کیلات ...
بیشتر
تاثیر کیلات مس- متیونین و اسانس پونه کوهی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک بر عملکرد، کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح فزودنی (فاقد افزودنی، 500 میلیگرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک فلاووفسفولیپول و 100 میلیگرم در کیلوگرم جیره اسانس پونه کوهی) و کیلات مس- متیونین (صفر و 118 میلیگرم در کیلوگرم جیره) در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. در پایان دوره (42 روزگی) از هر تکرار یک پرنده نر برای انجام آزمایشات کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون نمونه‌گیری شد. پرندگانی که جیره حاوی کیلات مس- متیونین با فلاووفسفولیپول دریافت کردند وزن زنده بالاتری نشان دادند (0/05>P). پرندگانی که با جیره حاوی کیلات مس- متیونین تغذیه شدند، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05>P). همچنین پرندگان تغذیه شده با جیرههای فاقد افزودنی و آنتی‌بیوتیک با و بدون کیلات مس- متیونین در مقایسه با سایر گروهها اکسیداسیون اسیدهای چرب بیشتری داشتند (0/05>P). در سنین 28 و 42 روزگی بالاترین پاسخ ایمنی (تیتر آنتی‌بادی) در گروه کیلات مس- متیونین با اسانس پونه مشاهده شد (0/05>P). نشان داده شد، اسانس پونه به ترتیب سبب کاهش و افزایش LDL و HDL خون گردید (0/05>P). نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده از کیلات مس- متیونین با آنتی‌بیوتیک، باعث بهبود بهره‌وری تولید و استفاده مکمل‌های کیلات مس- متیونین و اسانس پونه در جیره پرندگان سبب بهبود کیفیت گوشت و افزایش ایمنی گردید.
حمید مولایی مقبلی؛ مژگان مظهری؛ امیدعلی اسماعیلی پور؛ حسین دوماری
دوره 22، شماره 4 ، دی 1399، ، صفحه 633-644
چکیده
اثر منابع مختلف روغن گیاهی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و شاخص‌های بیوشیمیایی خون جوجههای گوشتی، با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1-جیره پایه و روغن سویا، 2-جیره پایه و روغن آفتابگردان، 3-جیره پایه و روغن کانولا ...
بیشتر
اثر منابع مختلف روغن گیاهی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و شاخص‌های بیوشیمیایی خون جوجههای گوشتی، با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1-جیره پایه و روغن سویا، 2-جیره پایه و روغن آفتابگردان، 3-جیره پایه و روغن کانولا و 4- جیره پایه و روغن کنجد بودند. اثر منبع روغن بر مصرف خوراک در دوره‌های مختلف پرورش معنی‌دار نبود. در دوره رشد، پایانی و کل دوره پرورش، جوجههای تغذیه شده با روغن کنجد و کانولا افزایش وزن بالاتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری را در مقایسه با جوجههای تغذیه شده با دیگر منابع روغن داشتند (p>0/05). هزینه خوراک مصرفی در جیره های حاوی روغن کنجد بالاتر از سایر جیره های آزمایشی بود و پرنده های تغذیه شده با جیره حاوی روغن کنجد سود کم تری در مقایسه با پرنده های تغذیه شده با روغن سویا و کانولا داشتند(p>0/05). وز ننسبی لاشه، سینه و ران در جوجه های تغذیه شده با روغن کنجد و کانولا بیشتر بود(p>0/05). کلسترول سرم خون جوجه های تغذیه شده با روغن کنجد کمتر از سایر تیمارها بود(p>0/05). باتوجه به مشاهده عملکرد بهتر در جوجه های تغذیه شده با روغن کنجد و کانولا با در نظر گرفتن هزینه پایین تر و سود بالاتر جیره حاوی روغن کانولا در مقایسه با روغن کنجد مصرف آن در جیره جوجه های گوشتی توصیه می شود.
نظر اکبری زاده؛ علی خطیب جو؛ صیفعلی ورمقانی؛ هوشنگ جعفری؛ علی نقی شکری
دوره 22، شماره 2 ، تیر 1399، ، صفحه 289-299
چکیده
هدف از این آزمایش، بررسی تاثیر پودر گیاه دارویی زوفا، پادزیست ویرجینیامایسین و آسپرین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و شاخص‌های آسیت در جوجههای گوشتی تحت تنش سرمائی بود. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار، پنج تکرار و 20 جوجه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه بدون افزودنی، ...
بیشتر
هدف از این آزمایش، بررسی تاثیر پودر گیاه دارویی زوفا، پادزیست ویرجینیامایسین و آسپرین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و شاخص‌های آسیت در جوجههای گوشتی تحت تنش سرمائی بود. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار، پنج تکرار و 20 جوجه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه بدون افزودنی، 2 و 3) به ترتیب جیره پایه حاوی 300 گرم در تن پادزیست ویرجینیامایسین یا داروی آسپیرین، و 4 و 5) به ترتیب جیره پایه حاوی 0/5 و یک درصد پودر گیاه زوفا بودند. خوراک مصرفی، وزن بدن و شاخص بازده تولید اروپائی پرندگانی که جیرههای حاوی پودر گیاه زوفا ( 0/5 و یک درصد) دریافت کردند از پرندگان شاهد بیشتر بود و این پرندگان ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05 >P ). تغذیه پرندگان با جیرههای حاوی پودر گیاه زوفا یا آسپرین، درصد تلفات آسیتی، هماتوکریت و شاخص آسیت (نسبت وزن بطن راست به کل بطن‌ها) را در 42 روزگی کاهش داد (0/05 >P ). اثر تیمارهای آزمایشی بر عیار پادتن علیه نیوکاسل و آنفلوانزا و وزن نسبی بورس فابرسیوس، تیموس و طحال جوجههای گوشتی در 42 روزگی معنی‌دار نبود. با توجه به نتایج آزمایش حاضر، افزودن آسپرین یا پودر گیاه داروئی زوفا به جیره در شرایط تنش سرمائی میزان بروز آسیت و تلفات ناشی از آن را کاهش می دهد.
سید مجید آزرم؛ سمیه سالاری؛ محسن ساری؛ محمدرضا قربانی؛ محمد حجتی
دوره 22، شماره 2 ، تیر 1399، ، صفحه 301-312
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر اسانس آویشن بر عملکرد، و برخی فراسنجه‌های فیزیولوژیکی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی گندم ، با استفاده از 264 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) با آرایش فاکتوریل 3×2 با دو سطح گندم (صفر و 50 درصد جیره)و سه سطح اسانس آویشن (صفر،200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تکرار در سیستم بستر ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر اسانس آویشن بر عملکرد، و برخی فراسنجه‌های فیزیولوژیکی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی گندم ، با استفاده از 264 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) با آرایش فاکتوریل 3×2 با دو سطح گندم (صفر و 50 درصد جیره)و سه سطح اسانس آویشن (صفر،200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تکرار در سیستم بستر انجام شد. فراسنجه‌های عملکردی به‌صورت هفتگی بررسی شدند. جمعیت میکروبی، خصوصیات لاشه و فراسنجه‌های لیپیدی خون در سن 42 روزگی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد افزودن اسانس آویشن به جیره حاوی گندم، باعث افزایش خوراک مصرفی جوجههای گوشتی در کل دوره‌های آزمایش شد (0/05>P). در دوره آغازین افزایش وزن پرندگانی که از جیره حاوی 400 میلیگرم اسانس و 50 درصد گندم تغذیه شدند بیشتر از پرندگان تغذیه شده با جیره بدون اسانس یا بدون گندم بود (0/05>P). پرندگان مصرف کننده جیره بدون گندم حاوی اسانس آویشن، غلظت LDL خون کمتری داشتند (0/05>P). درحالیکه افزودن اسانس آویشن در سطح 400 میلی گرم به جیره بدون گندم باعث افزایش غلظت HDL خون شد (0/05>P). جیره حاوی گندم بدون اسانس، چربی حفره بطنی بالاتری در مقایسه با سطوح 200 و 400 میلیگرم اسانس در جیره بدون گندم و نیز سطح 400 میلیگرم اسانس در جیره حاوی گندم داشت (0/05>P). نتایج نشان داد که افزودن اسانس آویشن در سطح 400 میلیگرم در کیلوگرم به جیره حاوی گندم، با توجه به افزایش مصرف خوراک و بهبود برخی فراسنجه‌های فیزیولوژیکی در جوجههای گوشتی، میتواند مفید باشد.
محمدرضا رضوانی؛ راضیه ایران پرست
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 129-142
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر نوع آنزیم و روش جیره‌نویسی بر عملکرد تولید، گوارش‌پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی انجام شد. در این آزمایش از 256 قطعه جوجهی گوشتی مخلوط جنس نر و ماده سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با دو شیوه جیره نویسی (بر پایه آمینواسید کل و آمینواسید گوارش‌پذیر)، دو ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر نوع آنزیم و روش جیره‌نویسی بر عملکرد تولید، گوارش‌پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی انجام شد. در این آزمایش از 256 قطعه جوجهی گوشتی مخلوط جنس نر و ماده سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با دو شیوه جیره نویسی (بر پایه آمینواسید کل و آمینواسید گوارش‌پذیر)، دو سطح آنزیم‌های ناتوزایم پلاس (صفر و0/035 درصد) و دو سطح مولتی بهزیم (صفر و 0/02 درصد) در قالب طرح کاملا تصادفی، با هشت تیمار و چهار تکرار استفاده شد. جیره‌نویسی آمینواسید کل نسبت به جیره‌نویسی آمینواسید گوارش‌پذیر، به طور معنی‌داری میانگین افزایش وزن روزانه را افزایش، ضریب تبدیل خوراک را در هر سه دوره‌ی رشد، پایانی و کل دوره و میزان مصرف غذای روزانه را در دوره های پایانی و کل دوره کاهش داد (P<0/05). جیره‌نویسی بر پایه آمینواسید کل سبب افزایش گوارش‌پذیری ماده خشک، درصد لاشه، طول روده و کاهش گوارش‌پذیری چربی شد (P<0/05). ناتوزایم پلاس سبب افزایش گوارش‌پذیری ماده خشک، پروتئین خام، چربی و کاهش جمعیت باکتری اشرشیا کلای در روده‌ی کور شد (P<0//05). مولتی بهزیم میانگین افزایش وزن روزانه در دوره‌ی رشد، ضریب تبدیل غذا در دوره‌ی پایانی و کل دوره، گوارش‌پذیری ماده خشک، پروتئین خام و چربی خام را به طور معنی داری افزایش داد (P<0/05). بر اساس نتایج حاصل، مولتی بهزیم قابل رقابت و جایگزینی با آنزیم ناتوزایم پلاس می‌باشد و علاوه بر این استفاده‌ی همزمان آنزیم در جیرههای دارای آمینو اسید گوارش‌پذیر و کم پروتئین میتواند اثر نامطلوب استفاده از جیره‌‌ها ی کم پروتئین را بهبود دهد.
علیرضا شه طلب؛ حامد احمدی؛ فرید شریعتمداری
دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 441-450
چکیده
هدف از انجام این پژوهش، مقایسه الگوی رشد در جوجههای گوشتی، مرغ بومی و کبوترهای پرواری پرورش یافته در شرایط کشور ایران بود. در این پژوهش، از داده‌های وزنی مخلوط پرندگان نر و ماده جوجه گوشتی سویه تجاری راس 308 (326000 قطعه)، مرغان بومی (224000 قطعه) و کبوترهای پرواری (کبوترهای ایرانی 4000 قطعه) استفاده شد. پرندگان به صورت آزاد تغذیه و در فواصل ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش، مقایسه الگوی رشد در جوجههای گوشتی، مرغ بومی و کبوترهای پرواری پرورش یافته در شرایط کشور ایران بود. در این پژوهش، از داده‌های وزنی مخلوط پرندگان نر و ماده جوجه گوشتی سویه تجاری راس 308 (326000 قطعه)، مرغان بومی (224000 قطعه) و کبوترهای پرواری (کبوترهای ایرانی 4000 قطعه) استفاده شد. پرندگان به صورت آزاد تغذیه و در فواصل متناوب با توجه به سن، وزن کشی شدند. دقت تناسب منحنی در تمام گونهها (R2 کبوتر= 0/996، R2 مرغ بومی= 0/970و R2 جوجه گوشتی=0/996) بالا بود. نسبت y+/A (وزن در نقطه عطف تقسیم بر وزن بالغ)، که شکل منحنی رشد را تعیین میکند، در جوجههای گوشتی، مرغان بومی و کبوترهای پرواری بهترتیب ( 0/358، 0/379 و 0/352) بود. سن در نقطه عطف (t+)، در جوجه گوشتی 36/6 روز، مرغ بومی 44/9 روز و کبوتر پرواری 10/3 روز مشاهده شد. موقعیت نقطه عطف از لحاظ سن، نشاندهنده رشد سریع در کبوترها و جوجههای گوشتی بود. پارامترهای t+ و y+ با شاخص بلوغ k در تمام پرندگان به طور مثبت ارتباط داشتند. نتایج این مطالعه، فرصتی را برای شناخت و توسعه استراتژی های پرورش طیور بومی فراهم میکند. تغییر شیوههای مدیریتی یا آرایش ژنتیکی مرغ محلی و کبوتر، تأثیر مثبتی بر رشد و بهره‌وری، و حفظ منابع بومی-ژنتیکی آنها خواهد داشت.
طاهره مرصادی ثابت کردمحله؛ مازیار محیطی اصلی؛ حسن درمانی کوهی
دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 521-531
چکیده
این آزمایش به‌منظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف اسانس آزاد و پوشش‌دارشده گیاه زنیان در جیره جوجههای گوشتی بر عملکرد رشد و جمعیت میکروبی برخی باکتری‌های ایلئوم با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 4×2 با دو نحوه فرآوری اسانس (آزاد و پوشش‌دار) و چهار سطح اسانس در جیره (صفر، 50، ...
بیشتر
این آزمایش به‌منظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف اسانس آزاد و پوشش‌دارشده گیاه زنیان در جیره جوجههای گوشتی بر عملکرد رشد و جمعیت میکروبی برخی باکتری‌های ایلئوم با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 4×2 با دو نحوه فرآوری اسانس (آزاد و پوشش‌دار) و چهار سطح اسانس در جیره (صفر، 50، 100 و 150 میلیگرم در کیلوگرم) انجام شد. صفات عملکردی در طول آزمایش و وزن اندام‌های گوارشی و جمعیت میکروبی ایلئوم در 42 روزگی اندازه-گیری شدند. جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی اسانس پوشش‌دار زنیان در سن یک تا 21 روزگی افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل کمتری نسبت به آنهایی که اسانس آزاد دریافت نمودند، داشتند (0/05>P). بیشترین وزن نسبی کبد متعلق به جوجه‌هایی تغذیه شده با اسانس پوشش‌دار بود (0/05>P). اثر متقابل بین نحوه فرآوری اسانس و سطح اسانس در جیره بر شمار اشریشیا کولای معنی‌دار بود (0/05>P). نتیجهگیری کلی اینکه، استفاده از اسانس پوشش‌دارشده زنیان سبب بهبود افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در سه هفته ابتدای پرورش و بهبود در جمعیت میکروبی روده و شاخص تولید اروپایی در کل دوره پرورش شد.
کبری سوخته زاری؛ علی خطیب جو؛ هوشنگ جعفری؛ محمد اکبری قرایی؛ کامران طاهرپور
دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 533-543
چکیده
تأثیر تراکم گله و سطوح مکمل ترئونین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فراسنجه‌های خونی جوجههای گوشتی بررسی شد. در این آزمایش تعداد 495 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به چهار تیمار و پنج تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- شاهد (10 قطعه در متر مربع) دریافت کننده جیره پایه، 2- متراکم (15 قطعه در متر مربع) ...
بیشتر
تأثیر تراکم گله و سطوح مکمل ترئونین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فراسنجه‌های خونی جوجههای گوشتی بررسی شد. در این آزمایش تعداد 495 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به چهار تیمار و پنج تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- شاهد (10 قطعه در متر مربع) دریافت کننده جیره پایه، 2- متراکم (15 قطعه در متر مربع) + جیره پایه، 3 و 4) متراکم + جیره حاوی به ترتیب 10 و 20 درصد ترئونین بیشتر از نیاز. نتایج نشان داد که تراکم بالا موجب کاهش مصرف خوراک، وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در تمامی دوره‌های پرورش و افزایش شاخص بازده تولید اروپائی شد و افزایش سطح ترئونین جیره، خوراک مصرفی و وزن بدن جوجههای گوشتی را کاهش داد (0/01 >P ). اثر تیمارهای آزمایشی بر درصد تلفات، تیتر آنتی‌بادی نیوکاسل و آنفلوآنزا، پاسخ ایمنی سلولی علیه فیتوهماگلوتینین، متابولیتهای خونی، شمار سلول‌های خونی، غلظت اسپارتات آمینوترانسفراز و مالون دی‌آلدهید سرم جوجههای گوشتی معنی دار نبود. مقدار آلانین آمینوترانسفراز در خون جوجه‌هائی که با جیره حاوی 20 درصد ترئونین بیش از نیاز تغذیه شدند، بالاتر از سایر تیمارها بود (0/05 >P ). به طور کلی، تحت شرایط این آزمایش (تراکم 15 قطعه در هر متر مربع) مکمل ترئونین (هر دو سطح افزودنی) موجب بهبود عملکرد و ایمنی جوجههای گوشتی نشد و نیازمند تحقیقات بیشتری در این زمینه است.