فرزاد بسطامی؛ علی خطیب جو؛ صیفعلی ورمقانی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 18 بهمن 1400
چکیده
تاثیر مکمل والین بر عملکرد، ایمنی و شاخص‌های رفتاری جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی با 420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. گروههای آزمایشی عبارت بودند از: شاهد مثبت (جیره پایه در دمای توصیه شده سویه راس)؛ شاهد منفی (جیره پایه تحت تنش گرمایی)؛ ...
بیشتر
تاثیر مکمل والین بر عملکرد، ایمنی و شاخص‌های رفتاری جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی با 420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. گروههای آزمایشی عبارت بودند از: شاهد مثبت (جیره پایه در دمای توصیه شده سویه راس)؛ شاهد منفی (جیره پایه تحت تنش گرمایی)؛ و گروههای تحت تنش گرمایی و تغذیه شده با جیره پایه مکمل شده با پنج، 10، 15 و 20 درصد والینِ مازاد بر نیاز سویه راس. تنش گرمایی سبب کاهش وزن بدن، خوراک مصرفی و شاخص کارایی اروپایی، تیتر آنتی‌بادی علیه ویروس نیوکاسل، درصد لنفوسیت، غلظت پروتئین کل سرمی، فعالیت آلکالین فسفاتاز سرمی و فعالیت لاکتات دهیدروژناز سرمی و افزایش درصد هتروفیل، افزایش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، افزایش دمای مقعدی و افزایش زمان لازم برای ایستادن جوجهها بعد از تست عدم تحرک شد، ولی پنج درصد مکمل والین سبب بهبود افزایش وزن در دوره رشد و کل دوره و افزایش شاخص کارایی اروپایی در کل دوره، مکمل 10 درصد والین منجر به بهبود وزن نسبی ران و سینه، مکمل 15 و 20 درصد والین منجر به افزایش درصد لنفوسیت و کاهش هتروفیل شد (05/0 >P ). براساس نتایج حاصل، افزودن پنج درصد مکمل والین وزن بدن و ضریب تبدیل جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی را بهبود می دهد و در سطوح بالاتر (15 و 20 درصد) سبب بهبود درصد سلول‌های ایمنی می شود اما بر فراسنجههای ایمنی همورال و تست عدم تحرک جوجههای گوشتی تأثیر ندارد.
ابوذر بسطامی؛ علی نقی پور؛ علی خطیب جو؛ فرشید فتاح نیا
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 09 شهریور 1402
چکیده
اثر دو نوع کیلات روی-متیونین بر عملکرد و فراسنجههای استخوانی جوجههای گوشتی با استفاده از 490 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یکروزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- گروه شاهد (جیره پایه)، 2 تا 4- جیره پایه + به ترتیب 2/0، 4/0 و 8/0 میلیگرم بر کیلوگرم ...
بیشتر
اثر دو نوع کیلات روی-متیونین بر عملکرد و فراسنجههای استخوانی جوجههای گوشتی با استفاده از 490 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یکروزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- گروه شاهد (جیره پایه)، 2 تا 4- جیره پایه + به ترتیب 2/0، 4/0 و 8/0 میلیگرم بر کیلوگرم جیره روی-متیونین Zin-Pro® و 5 تا 7- جیره پایه + به ترتیب 2/0، 4/0 و 8/0 میلیگرم بر کیلوگرم جیره روی-متیونین سنتز شده. نتایج نشان داد که بین گروه شاهد با گروههای دریافت‌کننده هر دو نوع مکمل روی-متیونین از لحاظ خوراک مصرفی، وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید اروپایی، درصد لاشه، ران و سینه، غلظت سرمی گلوکز، کلسترول کل، لیپوپروتئین با دانسیته خیلی کم و دانسیته بالا، تری‌گلیسرید و کلسیم و فعالیت آنزیم‌های آلکالین فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز و گلوتامات ترانس‌آمیناز، فراسنجههای استخوان درشت‌نی شامل وزن، درصد ماده خشک و خاکستر، طول، عرض و قطر و درصد فسفر و کلسیم استخوان تفاوت وجود نداشت اما جوجههای دریافت‌کننده جیره دارای هر دو منبع روی-متیونین دارای غلظت روی سرم خون و استخوان بیشتر، طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت بیشتر و عرض پرز کمتر در ناحیه ژژنوم و ایلئوم بودند (05/0P<). به‌طور کلی، هر دو کیلات روی-متیونین دارای تأثیر تقریباً یکسانی بر عملکرد، مورفولوژی روده و خصوصیات استخوان درشت‌نی بودند و نوع ایرانی قابلیت جایگزینی با نوع خارجی را دارد بااین‌حال در این زمینه نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد.
شکوفه حسنوند؛ علی خطیب جو؛ حسن شیرزادی؛ یحیی محمدی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ درخشنده رحیمی
دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، ، صفحه 325-341
چکیده
در پژوهش حاضر اثر بیوچار پسماند زباله تر بر عملکرد، متابولیت‌های خونی و مورفولوژی روده جوجههای گوشتی تحت تنش سرمایی با تخصیص 350 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یکروزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 10 جوجه در هر تکرار در دو سالن مجزا (سرد و دمای توصیه‌شده) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد مثبت (جیره ...
بیشتر
در پژوهش حاضر اثر بیوچار پسماند زباله تر بر عملکرد، متابولیت‌های خونی و مورفولوژی روده جوجههای گوشتی تحت تنش سرمایی با تخصیص 350 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یکروزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 10 جوجه در هر تکرار در دو سالن مجزا (سرد و دمای توصیه‌شده) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد مثبت (جیره پایه؛ دمای توصیه شده)، 2- شاهد منفی (جیره پایه؛ تنش سرمایی)، 3 تا 5- به ترتیب شاهد منفی به‌همراه 0/5، 0/75 و یک درصد بیوچار پسماند تر، 6- شاهد منفی به‌همراه 0/02 درصد پروبیوتیک اکوباکتو-پی (Ecobacto-P) و 7- شاهد منفی به‌همراه یک درصد زئولیت بودند. در گروههای تنش سرمایی، از هفت روزگی تا انتهای آزمایش (42 روزگی) دمای سالن به 17 درجه سانتی‌گراد کاهش داده شد. تنش سرمایی منجر به کاهش خوراک مصرفی و وزن بدن، درصد لاشه و چربی حفره بطنی، غلظت تری‌گلیسرید و فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز و گلوتامات ترانس‌آمیناز و عرض پرز ژوژنوم و ایلئوم شد درحالیکه تلفات کل و آسیتی، طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت ژوژنوم و ایلئوم را افزایش داد (p<0/05). افزودن یک و 0/5 درصد بیوچار و پروبیوتیک سبب افزایش وزن بدن، طول و سطح مقطع پرز ژوژنوم و ایلئوم و کاهش ضریب تبدیل خوراک نسبت به گروه شاهد پرورش یافته در شرایط تنش سرمایی شدند. به‌طور کلی، افزودن بیوچار و پروبیوتیک گرچه منجر به بهبود عملکرد و مورفولوژی روده شدند، اما اثرات منفی تنش سرمایی را کاملاً جبران نکردند.
یاسمین بحری؛ حسین مروج
دوره 25، شماره 2 ، تیر 1402، ، صفحه 183-199
چکیده
اثرات افزودن جاذب سم چند جزئی به جیرههای حاوی سم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و بافت‌شناسی کبد با استفاده از 180 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل3×3 با سه سطح جاذب (صفر، 0/5 و یک کیلوگرم در تن) و سه سطح آفلاتوکسین B1 (صفر، 0/5 و یک میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با نه تیمار، چهار تکرار ...
بیشتر
اثرات افزودن جاذب سم چند جزئی به جیرههای حاوی سم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و بافت‌شناسی کبد با استفاده از 180 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل3×3 با سه سطح جاذب (صفر، 0/5 و یک کیلوگرم در تن) و سه سطح آفلاتوکسین B1 (صفر، 0/5 و یک میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با نه تیمار، چهار تکرار و پنج جوجه در هر تکرار به مدت 42 روز بررسی شد. استفاده از سطح یک کیلوگرم در تن جاذب سم، تنها در سطح 0/5 میلیگرم در کیلوگرم سم آفلاتوکسین B1 توانست تأثیر معنیداری در کاهش اثرات منفی صفات عملکرد رشد مانند میانگین افزایش وزن روزانه، وزن زنده و خوراک مصرفی روزانه در کل دوره پرورش داشته باشد. تغذیه جوجهها با جیرههای حاوی آفلاتوکسین B1، سبب کاهش غلضت سرمی کلسترول، آلبومین و پروتئین کل و افزایش کراتینین و اوره شد (p<0/05). در نتایج بافت‌شناسی کبد، بروز التهاب سیاهرگ باب کبدی در تمام تیمارها مشهود بود، اما میزان فیبروز و نکروز در تیمارهای حاوی سطوح 0/5 و یک میلیگرم در کیلوگرم سم بیشتر از سطح صفر سم بود. استفاده از جاذب سم در جیره، اثری بر تغییرات بافتی کبد نداشت.بر اساس نتایج حاصل، افزودن جاذب سم چندجزئی به میزان یک کیلوگرم در تن به جیرههای حاوی 0/5 میلیگرم در کیلوگرم سم آفلاتوکسین B1 میتواند باعث بهبود صفات عملکرد رشد در کل دوره پرورش جوجههای گوشتی شود.
علی منصوری؛ محمد حسین نعمتی
دوره 25، شماره 2 ، تیر 1402، ، صفحه 215-227
چکیده
در این پژوهش از رویکرد علی – مقایسهای برای ارزیابی عملکرد واحدهای مرغداری فعال استفاده شد. از میان مدل‌های مختلف س÷نجش عملکرد، شاخص بهره‌وری کل مالم کوئیست به دلیل اثربخشی بیشتر آن در سنجش رشد انتخاب شد. به منظور دستیابی به یک الگوی جامع کلیه مرغداری‌های گوشتی استان زنجان برای مطالعه مورد توجه قرار گرفت؛ لیکن به دلیل فقدان ...
بیشتر
در این پژوهش از رویکرد علی – مقایسهای برای ارزیابی عملکرد واحدهای مرغداری فعال استفاده شد. از میان مدل‌های مختلف س÷نجش عملکرد، شاخص بهره‌وری کل مالم کوئیست به دلیل اثربخشی بیشتر آن در سنجش رشد انتخاب شد. به منظور دستیابی به یک الگوی جامع کلیه مرغداری‌های گوشتی استان زنجان برای مطالعه مورد توجه قرار گرفت؛ لیکن به دلیل فقدان داده‌های مورد نیاز در برخی مرغداری‌ها، تنها 30 واحد مرغداری گوشتی شاخص، برای ارزیابی عملکرد انتخاب شد. در این پژوهش تعداد جوجه‌ریزی اولیه، دان مصرفی، هزینه انرژی، هزینه پرسنلی و هزینه بهداشت و درمان به عنوان متغیرهای ورودی و وزن کشتار نهایی و وزن کود تولیدی به عنوان متغیر خروجی انتخاب شد. بررسی بهره-وری کل نشان داد که از میان واحدهای تصمیم‌گیری موجود، در دوره اول به ترتیبAL12 با 34/9 درصد رشد از بیشترین رشد بهره وری و AL14با افتی14/4 درصدی از بیشترین افت بهره‌وری برخوردار هستند.همچنین نتیجه حاصل از ارزیابی اهمیت ورودیها و خروجیها در بهره‌ه‌وری کل نشان داد، استفاده بهینه از دان مصرفی و مدیریت هزینه‌های نیروی انسانی در بین متغیرهای ورودی بیشترین تاثیر را بر بهروی کل واحدهای مرغداری گوشتی دارد و از سوی دیگر در میان متغیرهای خروجی نیز وزن کشتار نهایی که بطور ضمنی نرخ تلفات جوجه و بهره‌مندی از تغذیه مناسب واحد مرغداری را نشان می دهد، در افزایش بهر‌وری کل واحدهای مورد مطالعه از بیشترین تاثیر برخوردار است.
مژگان مظهری؛ زهرا رنجبری نسب
دوره 24، شماره 2 ، تیر 1401، ، صفحه 165-175
چکیده
اثر افزودن مکمل آلی سلنیوم و کروم بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی، با استفاده از 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل دو در دو با چهار تیمار، پنج تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. فاکتورها شامل دو سطح سلنومتیونین (صفر و 0/4 میلیگرم در کیلوگرم جیره) و دو سطح کروم‌متیونین (صفر و 0/4 میلیگرم ...
بیشتر
اثر افزودن مکمل آلی سلنیوم و کروم بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی، با استفاده از 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل دو در دو با چهار تیمار، پنج تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. فاکتورها شامل دو سطح سلنومتیونین (صفر و 0/4 میلیگرم در کیلوگرم جیره) و دو سطح کروم‌متیونین (صفر و 0/4 میلیگرم درکیلوگرم جیره) بودند. در پایان آزمایش، از هر تکرار دو پرنده انتخاب، کشتار و صفات مربوط به لاشه و کیفیت گوشت اندازه‌گیری شدند. افزودن 0/4 میلیگرم مکمل کروم‌متیونین سبب افزایش مصرف خوراک در دوره رشد و کل دوره شد (P<0.05). پرندگان دریافت‌کننده 0/4 میلیگرم سلنومتیونین و کروم‌متیونین نسبت به سطح صفر درصد، افزایش وزن بدن بیشتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری را در دوره رشد، پایانی و کل دوره داشتند (P<0.05). بهترین افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در دوره پایانی و کل دوره در جوجههای تغذیه شده با هر دو مکمل مشاهده شد (P<0.05). وزن نسبی لاشه و سینه در پرندگان تغذیه شده با 0/4 میلیگرم سلنومتیونین و کروم‌متیونین افزایش یافت و بیشترین وزن نسبی لاشه در پرندگانی که از هر دو مکمل استفاده کردند، مشاهده شد (P<0.05). افزودن کروم‌متیونین و سلنومتیونین، رطوبت و ظرفیت نگهداری آب گوشت را افزایش و افت پخت و میزان مالون دی آلدهید (MDA) گوشت را کاهش داد (P<0.05). اثر متقابل تیمارها بر صفات کیفی گوشت معنیدار بود، به طوریکه بیشترین ظرفیت نگهداری آب گوشت و کمترین افت پخت و MDA در گوشت جوجههای تغذیه شده با هر دو مکمل مشاهده شد (P<0.05). بنابراین توصیه میشود از مکمل سلنومتیونین و کروم‌متیونین جهت بهبود عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، کیفیت و ماندگاری گوشت در جیره جوجههای گوشتی در طول دوره پرورش استفاده شود.
امیرحسین علیزاده قمصری؛ سید عبداله حسینی؛ حمیدرضا خوش کردار؛ محمد رضا سلیمانی دامنه
دوره 24، شماره 2 ، تیر 1401، ، صفحه 177-187
چکیده
این مطالعه به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن سطوح مختلف سینبیوتیک تولید داخل به آب آشامیدنی بر صفات تولیدی، خصوصیات لاشه و جمعیت میکروبی روده کوچک جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 400 قطعه جوجه گوشتییک‌روزهراس 308(مخلوط دو جنس با نسبت مساوی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار ...
بیشتر
این مطالعه به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن سطوح مختلف سینبیوتیک تولید داخل به آب آشامیدنی بر صفات تولیدی، خصوصیات لاشه و جمعیت میکروبی روده کوچک جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 400 قطعه جوجه گوشتییک‌روزهراس 308(مخلوط دو جنس با نسبت مساوی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل افزودن سطوح صفر (شاهد)، 50، 100 و 150 گرم سینبیوتیک (بیوپول) به هر هزار لیتر آب آشامیدنی بود. در سن 42 روزگی، افزودن 50 یا 100 گرم سینبیوتیک به هر هزار لیتر آب آشامیدنی سبب کاهش معنیدار ضریب تبدیل در مقایسه با سایر گروههای آزمایشی شد (0/05>P). افزایش شاخص تولید در گروه دریافت‌کننده 100 گرم بیوپول در مقایسه با شاهد، تمایل به معنیداری نشان داد (0/08=P). بیوپول در سطوح 100 و 150 گرم سبب افزایش تعداد کل لاکتوباسیلوسها و کاهش شمار مخمر و کپک، کلیفرمها و کل باکتریهای گرم منفی ایلئوم در مقایسه با شاهد شد (0/05>P). براساس نتایج بهدستآمده، استفاده از سطح 100 گرم سینبیوتیک بیوپول در 1000 لیتر آب آشامیدنی جوجههای گوشتی میتواند ضمن کمک به تعادل جمعیت میکروبی روده کوچک سبب بهبود شاخص تولید شود.
جمیل حبیبی؛ حسین رضا شهبازی؛ فروغ محمدی
دوره 24، شماره 2 ، تیر 1401، ، صفحه 189-199
چکیده
اثر عصاره آویشن باغی و ویتامین E بر عملکرد، فراسنجههای بیوشیمیایی خون و سیستم ایمنی جوجههای گوشتی با استفاده از 240 قطعه جوجه نر یکروزه سویه تجاری راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و 15 جوجه در هر تکرار بررسی شد. جیرههای آزمایشی به‌ترتیب شامل 1- شاهد با جیره پایه (فاقد عصارهآویشن و ویتامین E)، 2-جیره ...
بیشتر
اثر عصاره آویشن باغی و ویتامین E بر عملکرد، فراسنجههای بیوشیمیایی خون و سیستم ایمنی جوجههای گوشتی با استفاده از 240 قطعه جوجه نر یکروزه سویه تجاری راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و 15 جوجه در هر تکرار بررسی شد. جیرههای آزمایشی به‌ترتیب شامل 1- شاهد با جیره پایه (فاقد عصارهآویشن و ویتامین E)، 2-جیره شاهد+ عصاره آویشن در سطح 250 میلیگرم بر کیلوگرم جیره، 3-جیره شاهد+ ویتامین E در سطح 100 میلیگرم بر کیلوگرم جیره و 4-جیره شاهد+ عصاره آویشن در سطح 250 میلیگرم بر کیلوگرم جیره+ ویتامین E در سطح 100 میلیگرم بر کیلوگرم جیره بودند. نتایج نشان داد که در کل دوره پرورش، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک جوجه‌هایی که با جیره حاوی مخلوط عصاره آویشن و ویتامین E تغذیه شدند به‌ترتیب افزایش و کاهش یافت (p<0/05). میزان کلسترول و LDLدر سرم خون پرندگانی که جیره حاوی عصاره آویشن و ویتامین E و همچنین مخلوط آن‌ها تغذیه شدندکاهش یافت (p<0/05). وزن تیموس در تمام تیمارهای آزمایشی بیشتر از پرندگان شاهد بود (p<0/05). براساس نتایج حاصل استفاده از مخلوط عصاره آویشن و ویتامین E در جیره جوجههای گوشتیمیتواند موجب بهبود عملکرد و تقویت سیستم ایمنی شود.
فرید مسلمی پور؛ طاهره آفتابی؛ شهریار مقصودلو؛ ابراهیم غلامعلی پور علمداری
دوره 24، شماره 2 ، تیر 1401، ، صفحه 201-211
چکیده
اثر استفاده از عصاره کلروفرمی اکالیپتوس در آب آشامیدنی و پودر فلفل سیاه در جیره بر عملکرد، ویژگی‌های لاشه، فراسنجههای خون و جمعیت میکروبی روده و نای با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه کاب 500 در یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار به مدت 42 روز بررسی شد. تیمارها شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه و افزودن 0/1 درصد عصاره ...
بیشتر
اثر استفاده از عصاره کلروفرمی اکالیپتوس در آب آشامیدنی و پودر فلفل سیاه در جیره بر عملکرد، ویژگی‌های لاشه، فراسنجههای خون و جمعیت میکروبی روده و نای با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه کاب 500 در یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار به مدت 42 روز بررسی شد. تیمارها شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه و افزودن 0/1 درصد عصاره اکالیپتوس در آب آشامیدنی، 3- جیره حاوی 0/2 درصد فلفل سیاه و 4- جیره حاوی 0/2 درصد فلفل سیاه و 0/1 درصد عصاره اکالیپتوس در آب بودند. در کل دوره، مصرف خوراک جوجه‌هایی که عصاره آشامیدنی اکالیپتوس یا پودر فلفل در جیره و یا هر دوی آن‌ها را دریافت کردند، کمتر از پرندگان شاهد بود (0/05>P). افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک مصرفی جوجهها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. عصاره آشامیدنی اکالیپتوس باعث افزایش وزن نسبی شش‌ها و کاهش وزن نسبی قلب و چربی شکمی جوجهها شد (0/05>P). مصرف عصاره آشامیدنی اکالیپتوس یا پودر فلفل در جیره و یا هر دوی آن‌ها باعث کاهش معنیدار غلظت گلوکز، کلسترول و اسید اوریک سرم خون جوجهها شد (0/05>P). فراسنجههای خون‌شناسی جوجهها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جوجه‌هایی که عصاره آشامیدنی اکالیپتوس و پودر فلفل سیاه در جیره و یا هر دوی آن‌ها را مصرف کردند، جمعیت اشریشیاکولای روده‌ای آن‌ها به طور معنیدار از گروه شاهد کمتر بود (0/05>P). همچنین، مصرف عصاره آشامیدنی اکالیپتوس باعث کاهش معنیدار جمعیت مایکوپلاسمای سه‌راهی نای جوجهها نسبت به گروه شاهد گردید (0/05>P). نتایج نشان داد که استفاده از عصاره آشامیدنی اکالیپتوس باعث کاهش چربی شکمی و جمعیت میکروبی روده و نای و افزودن پودر فلفل سیاه به جیره باعث کاهش جمعیت میکروبی روده جوجههای گوشتی میشود.
مجید ابراهیم پور؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ مصطفی یوسف اللهی؛ محمود قزاقی
دوره 24، شماره 2 ، تیر 1401، ، صفحه 213-225
چکیده
تأثیر خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و پاسخ ایمنی همورال جوجههای گوشتیبا استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی سویهی راس 308 یکروزه در یک آزمایش با آرایش فاکتوریل 2×4 با چهار سطح خیساب ذرت خشک (صفر، دو، چهار و شش درصد)و دو سطح پروبیوتیک لاکتوفید (صفر و 150 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت ...
بیشتر
تأثیر خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و پاسخ ایمنی همورال جوجههای گوشتیبا استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی سویهی راس 308 یکروزه در یک آزمایش با آرایش فاکتوریل 2×4 با چهار سطح خیساب ذرت خشک (صفر، دو، چهار و شش درصد)و دو سطح پروبیوتیک لاکتوفید (صفر و 150 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار به‌مدت 42 روز بررسی شد. افزایش وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و کلیفرم، همچنین پاسخ سیستم ایمنی همورال جوجههای گوشتی علیه ویروسهای نیوکاسل، برونشیت و آنفولانزا اندازه‌گیری شد. در دورههای رشد، پایانی و کل دوره پرورش، اثر پروبیوتیک لاکتوفید و خیساب ذرت خشک و اثر متقابل آن‌ها بر افزایش وزن و ضریب تبدیل معنیدار نبود. در دوره آغازین، پرندگانی که با جیرههای حاوی چهار درصد خیساب ذرت تغذیه شدند مصرف خوراک و افزایش وزن بیشتری از جوجههای تغذیه‌شده با جیره بدون خیساب ذرت داشتند (0/05>P). اثر متقابل سطح شش درصد خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک موجب افزایش مصرف خوراک نسبت به جیره فاقد این ترکیبات در دوره آغازین شد (0/05>P). بیشترین عیار پادتن علیه ویروس نیوکاسل، آنفولانزا و برونشیت در سطح شش درصد خیساب مشاهده شد (0/05>P). اثر متقابل پودر خیساب ذرت و پروبیوتیک موجب کاهش جمعیت باکتریهای کلیفرم و افزایش جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک شد (0/05>P). با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک در جیره غذایی جوجههای گوشتی پاسخ ایمنی همورال و جمعیت باکتریهای مفید روده را بهبود میبخشد.
دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 67-80
چکیده
تأثیر مکمل والین بر عملکرد، ایمنی و شاخص‌های رفتاری جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی با 420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. گروههای آزمایشی عبارت بودند از شاهد مثبت (جیره پایه در دمای توصیه‌شده سویه راس)؛ شاهد منفی (جیره پایه تحت تنش گرمایی)؛ ...
بیشتر
تأثیر مکمل والین بر عملکرد، ایمنی و شاخص‌های رفتاری جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی با 420 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. گروههای آزمایشی عبارت بودند از شاهد مثبت (جیره پایه در دمای توصیه‌شده سویه راس)؛ شاهد منفی (جیره پایه تحت تنش گرمایی)؛ و گروههای تحت تنش گرمایی و تغذیه‌شده با جیره پایه مکمل‌شده با پنج، 10، 15 و 20 درصد والینِ مازاد بر نیاز سویه راس. تنش گرمایی سبب کاهش وزن بدن، خوراک مصرفی و شاخص کارایی اروپایی، تیتر آنتی‌بادی علیه ویروس نیوکاسل، درصد لنفوسیت، غلظت پروتئین کل سرمی، فعالیت آلکالین فسفاتاز سرمی و فعالیت لاکتات دهیدروژناز سرمی و افزایش درصد هتروفیل، افزایش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، افزایش دمای مقعدی و افزایش زمان لازم برای ایستادن جوجهها بعد از تست عدم تحرک شد، ولی پنج درصد مکمل والین سبب بهبود افزایش وزن در دوره رشد و کل دوره و افزایش شاخص کارایی اروپایی در کل دوره، مکمل 10 درصد والین منجر به بهبود وزن نسبی ران و سینه، مکمل 15 و 20 درصد والین منجر به افزایش درصد لنفوسیت و کاهش هتروفیل شد (05/0>P). براساس نتایج حاصل، افزودن پنج درصد مکمل والین وزن بدن و ضریب تبدیل جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی را بهبود می‌دهد و در سطوح بالاتر (15 و 20 درصد) سبب بهبود درصد سلول‌های ایمنی میشود، اما بر فراسنجههای ایمنی همورال و تست عدم تحرک جوجههای گوشتی تأثیر ندارد.
دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 97-107
چکیده
به‌منظور بررسی اثر مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی در دوره جوجهکشی بر مقاومت گرمایی، قابلیت جوجه‌درآوری و بیوشیمی خون جوجههای گوشتی سویه راس (308)، تعداد 608 عدد تخم‌مرغ نطفهدار در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی(شاهد (صفر)، شش، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی در دوره جوجهکشی بر مقاومت گرمایی، قابلیت جوجه‌درآوری و بیوشیمی خون جوجههای گوشتی سویه راس (308)، تعداد 608 عدد تخم‌مرغ نطفهدار در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی(شاهد (صفر)، شش، 12 و 18 ساعت) بود که در روزهای هفت تا 16 دوره جنینی در دمای 5/39 درجه سلسیوس و رطوبت 65 درصد قرار گرفتند. روز هفتم تخم‌مرغهای بدون نطفه یا مرده پس از نورسنجی حذف شدند. نتایج نشان داد سطح هورمون‌های تیروئیدی و دمای سطح صورت به‌عنوان شاخص متابولیسم پایه و مقاومت گرمایی در گروه های 6، 12 و 18 ساعت کاهش یافت (05/0>P). میزان جوجه‌درآوری در تخممرغهایی صفر (شاهد)، شش و 12 ساعت در معرض تیمار حرارتی قرار گرفتند بیشتر از سایر گروهها بود (05/0>P) و در تیمار 18 ساعت کاهش جوجه‌درآوری مشاهده شد. مدت زمان جوجهکشی تخممرغهایی که در معرض تیمار حرارتی قرار گرفتند بیشتر بود (05/0>P). درحالیکه اثر تیمارهای آزمایشی بر وزن، طول و کیفیت جوجه معنیدار نبود. درصد کیسه زرده در همه گروهها نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (05/0>P). افزایش مدت زمان تیمار باعث افزایش معنیداری نسبت جنس ماده شد (05/0>P). اسید اوریک و پروتئین تام در گروه شش، 12 و 18 ساعت کاهش معنیداری در مقایسه با شاهد داشت (05/0>P). در مجموع بر اساس نتایج این پژوهش تیمار حرارتی شش و 12 ساعت بدون داشتن اثر منفی بر جوجه‌درآوری، باعث القای مقاومت گرمایی شده است.
مریم کرمی؛ کریم حسن پور؛ جمال فیاضی؛ آرش جوانمرد؛ حمید ورناصری
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 501-514
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تأثیر انتخاب علیه سندرم آسیت بر صفات مختلف رشد بدن، اندامهای داخلی و پارامترهای خونی در یک لاین مرغ گوشتی بود. بنابراین با طبقهبندی خانواده‌های مختلف براساس فراوانی بروز آسیت تحت تنشسرمایی (جمعیت آزمون)، تعداد 10 خانواده حساس و 10 خانواده مقاوم به آسیت انتخاب و مجموعه نتاج دیگری از همان خانواده‌ها (جمعیت ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر تأثیر انتخاب علیه سندرم آسیت بر صفات مختلف رشد بدن، اندامهای داخلی و پارامترهای خونی در یک لاین مرغ گوشتی بود. بنابراین با طبقهبندی خانواده‌های مختلف براساس فراوانی بروز آسیت تحت تنشسرمایی (جمعیت آزمون)، تعداد 10 خانواده حساس و 10 خانواده مقاوم به آسیت انتخاب و مجموعه نتاج دیگری از همان خانواده‌ها (جمعیت تأیید) تحت شرایط نرمال پرورش داده شدند. این رویه در دو نسل مجزا تکرار شد. برای بررسی ارتباط ژنتیکی صفات بین دو جمعیت آزمون و تأیید از آماره همبستگی و برای بررسی معنیداری تفاوت فراوانی شیوع سندرم آسیت بین خانواده‌های حساس و مقاوم از آزمون کای-اسکوئر و برای بررسی معنیداری تفاوت بین صفات مختلف در گروههای حساس و مقاوم از رویه GLM نرم‌افزار SAS (نسخه 9/1) استفاده شد. همبستگی بین وقوع آسیت در خانواده‌های مختلف در دو شرایط پرورشی نشان داد که خانواده‌هایی که تحت تنشسرمایی آسیت زیادتری نشان دادند، تحت شرایط نرمال نیز آسیت بیشتری داشتهاند. بررسی مقایسهای صفات مختلف در گروههای حساس و مقاوم نشان داد که در خانواده‌های حساس وزن بدن و نرخ رشد و ظرفیت تنفسی پایینتر و درصد هماتوکریت و فشار جزئی دیاکسیدکربن خون به‌طور معنیداری بالاتر از خانواده‌های مقاوم بود (p<0/05). در پژوهش حاضر علاوه بر شناسایی دلایل حساسیت به سندرم آسیت در جوجههای گوشتی، نشان داده شد که انتخاب علیه این سندرم نه تنها باعث افت رشد در لاین گوشتی مورد مطالعه نمیشود بلکه موجبات بهبود هم‌زمان صفات رشد و مقاومت به این سندرم در لاین مورد نظر را فراهم میآورد.
سید حامد موسوی علمداردهی؛ زربخت انصاری پیرسرائی؛ عیسی دیرنده؛ محمد کاظمی فرد
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 525-533
چکیده
تاثیر پودر و عصاره ریحان، بر عملکرد و ویژگی های لاشه، بیان نسبی ژن پروتئین شوک گرمایی (HSP70) و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار)، به مدت 42 روزه بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره پایه (شاهد)، ...
بیشتر
تاثیر پودر و عصاره ریحان، بر عملکرد و ویژگی های لاشه، بیان نسبی ژن پروتئین شوک گرمایی (HSP70) و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار)، به مدت 42 روزه بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه+ویتامین ث (250 میلی گرم در کیلوگرم دان)، 3- جیره پایه +25 میلی گرم پودر ریحان (درهر کیلوگرم دان)، 4- جیره پایه+50 میلی گرم پودر ریحان (در هر کیلوگرم دان)، 5- استفاده از عصاره ریحان (یک میلی لیتر در هر لیتر آب مصرفی) بود. خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، ویژگی های لاشه، فراسنجههای خونی و بیان نسبی ژن HSP70 در خون اندازه گیری شد. اثر تیمارها بر فراسنجه های خونی و ویژگی های لاشه معنی دار نبود. بیان نسبی ژن HSP70 در خون، در تمام تیمارها نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت (0/05>P). بر اساس نتایج حاصل، پودر و عصاره ریحان اثرات منفی تنش گرمایی را در جوجه های گوشتی کاهش می دهد لذا استفاده از آن ها در جیره جوجه های گوشتی برای پیشگیری از تنش گرمایی توصیه می شود.
رضا صلاحی مقدم؛ محمدحسین شهیر
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 535-548
چکیده
به‌منظور بررسی پاسخ جوجههای گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایدهآل جیره (توصیه سویه راس 308 و 10 درصد کمتر) و نسبت‌های والین به لیزین قابل‌هضم (71، 74، 77، 80 و 83 درصد) در دوره آغازین (یک تا 10 روزگی)، پژوهشی با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه در قالب آرایش فاکتوریل 5×2 با طرح کاملاً تصادفی که شامل 10 تیمار و پنج تکرار، انجام شد. نتایج ...
بیشتر
به‌منظور بررسی پاسخ جوجههای گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایدهآل جیره (توصیه سویه راس 308 و 10 درصد کمتر) و نسبت‌های والین به لیزین قابل‌هضم (71، 74، 77، 80 و 83 درصد) در دوره آغازین (یک تا 10 روزگی)، پژوهشی با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه در قالب آرایش فاکتوریل 5×2 با طرح کاملاً تصادفی که شامل 10 تیمار و پنج تکرار، انجام شد. نتایج نشان دادند کاهش سطح پروتئین ایدهآل جیره سبب افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد (0/01>P). درصد خاکستر و کلسیم استخوان نیز با کاهش پروتئین ایدهآل جیره به‌طور معنیداری افزایش یافت (0/05>P). کاهش سطح پروتئین ایدهآل جیره سبب کاهش غلظت کلسترول، گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین و کلسیم سرم خون شد (0/05>P). بیشترین میانگین وزن بدن در سن 10 روزگی، افزایش وزن، درصد لاشه و سینه و کمترین ضریب تبدیل خوراک در نسبت 74 درصد والین به لیزین قابل‌هضم مشاهده شد (0/05>P). درحالیکه، بیشترین میانگین مصرف خوراک، درصد رانها و درصد خاکستر و کلسیم استخوان در نسبت 77 درصد والین به لیزین قابل‌هضم به‌دست آمد (0/05>P). اثر متقابل معنیداری بین دو فاکتور آزمایشی به‌غیر از صفات درصد لاشه و غلظت فسفر سرم خون مشاهده نشد (0/05>P). در مجموع براساس نتایج این پژوهش، کاهش 10 درصدی سطح پروتئین ایدهآل جیره با حفظ نسبت‌های ایدهآل اسیدهای آمینه ضروری، امکان‌پذیر است. نسبت مناسب والین به لیزین قابل‌هضم براساس شاخص‌های عملکرد و صفات لاشه، 74 درصد و براساس صفات استخوان، 77 درصد پیشنهاد میشود.
شکوفه غضنفری؛ محمد احمدپناه؛ سید داود شریفی
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 561-571
چکیده
تأثیر منابع مختلف مس بر عملکرد رشد، برخی فراسنجه های بیوشیمیایی و ایمنی خون، جمعیت میکروبی روده کوچک و کیفیت گوشت با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (جیره بدون مس) و چهار جیره حاوی 16 میلیگرم در کیلوگرم مس از منابع گلایسین ...
بیشتر
تأثیر منابع مختلف مس بر عملکرد رشد، برخی فراسنجه های بیوشیمیایی و ایمنی خون، جمعیت میکروبی روده کوچک و کیفیت گوشت با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (جیره بدون مس) و چهار جیره حاوی 16 میلیگرم در کیلوگرم مس از منابع گلایسین مس، سولفات مس، نانوکلات مس و نانوگلایسین مس بودند. نتایج نشان داد استفاده از منابع مختلف مس تأثیری بر عملکرد رشد، برخی فراسنجههای بیوشیمیایی و درصد هتروفیل، لنفوسیت، گلبول سفید، تیتر آنتی‌بادی علیه بیماری نیوکاسل، کلسترول، تری گلیسرید، ظرفیت نگهداری آب و pH گوشت جوجههای گوشتی نداشت. وزن نسبی دستگاه گوارش در پرندگان تغذیه‌شده با جیره حاوی گلایسین مس از پرندگان دریافت‌کننده نانوکلات مس کمتر بود (0/05>P). کل جمعیت میکروبی ایلئوم پرندگان تغذیه‌شده با جیرههای بدون مس و سولفات مس بیشتر از پرندگان دریافت‌کننده جیره حاوی گلایسین مس بود (0/01>P). میزان مالوندی‌آلدهید گوشت پرندگان تغذیه‌شده با جیرههای حاوی گلایسین مس و نانوگلایسین مس شش روز بعد از نگهداری در یخچال، کمتر از سایر پرندگان بود(0/01>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از سطح 16 میلیگرم در کیلوگرم مس از منابع آلی و معدنی و نانو در جیره، تأثیری بر صفات عملکرد رشد، ایمنی و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجههای گوشتی ندارد، اما استفاده از مکملهای گلایسین مس و نانوگلایسین مس در جیره میزان اکسیداسیون گوشت را کاهش می‌دهد.
فاطمه بصیریان؛ امید علی اسماعیلی پور؛ مژگان مظهری؛ نعمت ضیائی
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 573-581
چکیده
این آزمایش به‌منظور بررسی تأثیر پودر میوه عناب و سنجد بر عملکرد رشد، متابولیت‌های خونی و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی در شرایط دمایی بالا روی 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و تعداد 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بود از 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره پایه+ 75/0 ...
بیشتر
این آزمایش به‌منظور بررسی تأثیر پودر میوه عناب و سنجد بر عملکرد رشد، متابولیت‌های خونی و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی در شرایط دمایی بالا روی 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و تعداد 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بود از 1- شاهد (جیره پایه)، 2- جیره پایه+ 75/0 درصد پودر میوه عناب، 3- جیره پایه+ 0/75 درصد پودر میوه سنجد و 4- جیره پایه+ ترکیب پودر میوه عناب و سنجد (هرکدام0/75 درصد). در سن 25 روزگی و با شروع تنش گرمایی، جوجهها روزانه هشت ساعت از ساعت نه تا 17 در دمای 2±34 درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر تیمارها بر صفات عملکردی معنیدار نبود . همچنین وزن نسبی لاشه و اندامهای داخلی به جز کبد، تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. کمترین وزن نسبی کبد در گروه شاهد مشاهده شد (P≤0/05). افزودن پودر میوه عناب و سنجد سبب افزایش معنیدار میزان گلوتاتیون پراکسیداز و کاهش غلظت گلوکز خون در مقایسه با گروه شاهد شد (P≤0/05). بیشترین ظرفیت نگهداری آب و کمترین افت پخت و خونابه در جوجههای گوشتی تغذیه‌شده با عناب و سنجد به‌دست آمد (P≤0/05). با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش، افزودن عناب و سنجد در سطح 0/75درصد جیره در شرایط تنش گرمایی هرچند که بر صفات عملکردی جوجههای گوشتی مؤثر نبود، اما منجر به بهبود متابولیت‌های خونی و صفات کیفی گوشت شد.
محمدرضا رضوانی؛ فاطمه احمدی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 235-244
چکیده
اثر فلفل قرمز در مقایسه با مکملهای رشد تجاری بیواسترانگ و الئوبیوتک بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و سایر پارامترهای موردمطالعه در شرایط تنش گرمایی با استفاده از از 200 قطعه جوجه گوشتی یکروزه مخلوط هر دو جنس سویه آربور آکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل ...
بیشتر
اثر فلفل قرمز در مقایسه با مکملهای رشد تجاری بیواسترانگ و الئوبیوتک بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و سایر پارامترهای موردمطالعه در شرایط تنش گرمایی با استفاده از از 200 قطعه جوجه گوشتی یکروزه مخلوط هر دو جنس سویه آربور آکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل جیره پایه فاقد مواد افزودنی و جیره پایه به‌ترتیب حاوی 10 گرم در کیلوگرم فلفل قرمز، 0/1 گرم در کیلوگرم بیواسترانگ و 0/15 گرم در کیلوگرم الئوبیوتیک بودند. در شروع سه هفتگی پرنده‌‌ها به‌مدت شش ساعت در شرایط تنش گرمایی قرار گرفتند. در طول 42 روز آزمایش، میانگین حداقل و حداکثر دما به‌ترتیب 25 و 33 درجه سانتی‌گراد بود. میزان مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک، وزن اندامهای داخلی بدن، فلور میکروبی روده کور و گوارش‌پذیری پیش‌سکومی مواد مغذی برای دوره تنش گرمایی اندازه‌گیری شد. استفاده از فلفل قرمز سبب بهبود ضریب تبدیل و افزایش وزن روزانه در دورههای رشد و پایانی و افزایش گوارش‌پذیری پروتئین، چربی و ماده خشک، وزن نسبی بورس فابرسیوس، طحال و سنگدان و کاهش جمعیت ای کولای در مقایسه با تیمار شاهد شد (0/05≥P). بیواسترانگ و الئوبیوتک اثری بر عملکرد، گوارش‌پذیری مواد‌مغذی و جمعیت میکروبی سکوم نداشت. به‌طورکلی استفاده از فلفل قرمز در جیره جوجههای گوشتی در مقایسه با محرک‌های رشد تجاری، اثرات منفی تنش گرمایی بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و میکروفلورای سکوم را کاهش داد.
سیدمحمدرضا صلواتی؛ احمد حسن آبادی؛ محسن تیموری؛ علی اکبر سالاری
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 255-267
چکیده
تأثیر فرآوری حرارتی گندم و آنزیم بر انرژی قابل‌متابولیسم ظاهری و قابلیت هضم پروتئین و ماده خشک آن و تأثیر استفاده از آن‌ها در جیره بر عملکرد رشد، مورفولوژی ژژنوم و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجههای گوشتی بررسی شد. به همین منظور از 480 قطعه جوجه گوشتی در یک آزمایش فاکتوریـل 2×4 با سه سطح فرآوری حرارتی گندم در دماهای 55، 70 و 85 درجه سانتی‌گراد ...
بیشتر
تأثیر فرآوری حرارتی گندم و آنزیم بر انرژی قابل‌متابولیسم ظاهری و قابلیت هضم پروتئین و ماده خشک آن و تأثیر استفاده از آن‌ها در جیره بر عملکرد رشد، مورفولوژی ژژنوم و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجههای گوشتی بررسی شد. به همین منظور از 480 قطعه جوجه گوشتی در یک آزمایش فاکتوریـل 2×4 با سه سطح فرآوری حرارتی گندم در دماهای 55، 70 و 85 درجه سانتی‌گراد به‌مدت 2/5 دقیقه (همراه با یک تیمار بدون فرآوری) و آنزیم روابیو (صفر و 500 گرم در تن خوراک) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، شش تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار در سن 42-25 روزگی استفاده شد. فرآوری حرارتی گندم در 55 و 85 درجه سانتی‌گراد باعث افزایش انرژی قابل‌متابولیسم ظاهری آن نسبت به تیمار بدون فرآوری شد، به‌طوری‌که انرژی قابل‌متابولیسم گندم فرآوری شده در دمای 85 درجه سانتی‌گراد، 2/49 درصد بیشتر از گندم فرآوری نشده بود (0/05>P). مکمل آنزیمی انرژی قابل‌متابولیسم گندم را به‌طور معنیداری افزایش داد (0/05>P). فرآوری گندم در هر سه دما ارتفاع ویلی‌های ژژنوم را نسبت به گروه بدون فرآوری کاهش داد (0/01>P). فرآوری گندم در دماهای 70 و 85 درجه سانتی‌گراد جمعیت لاکتوباسیل‌ها را نسبت به تیمار بدون فرآوری افزایش داد (0/05=P). استفاده از آنزیم در جیره باعث کاهش مصرف خوراک جوجهها و کاهش ارتفاع ویلی‌های ژژنوم شد (0/05>P). براساس نتایج این آزمایش، استفاده از مکمل آنزیمی و فرآوری حرارتی دانه گندم انرژی قابل‌متابولیسم ظاهری آن را بهبود می‌بخشند اما تأثیری بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی ندارند.
کاظم کریمی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 269-279
چکیده
به‌منظور بررسی اثرات فرآوردههای گیاه دارویی ترخون بر راندمان رشد، ویژگی‌های لاشه و پاسخهای ایمنی (سلولی و هومورال) در جوجههای گوشتی، تعداد 168 قطعه جوجه یکروزه نژاد رأس 308 در چهار تیمار شامل شش تکرار و هفت جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارها شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه+ 500 میکرولیتر عصاره هیدروالکلی ترخون در در ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثرات فرآوردههای گیاه دارویی ترخون بر راندمان رشد، ویژگی‌های لاشه و پاسخهای ایمنی (سلولی و هومورال) در جوجههای گوشتی، تعداد 168 قطعه جوجه یکروزه نژاد رأس 308 در چهار تیمار شامل شش تکرار و هفت جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارها شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه+ 500 میکرولیتر عصاره هیدروالکلی ترخون در در هر لیتر آب آشامیدنی، 3- جیره پایه+ یک درصد پودر ترخون به‌صورت سرک و 4- جیره پایه + یک درصد پودر ترخون به‌صورت سرک+ 500 میکرولیتر عصاره هیدروالکلی ترخون در هر لیتر آب آشامیدنی بودند. در دورههای آغازین، رشد، پایانی و کل دوره، جوجه‌هایی که فقط یک درصد پودر ترخون در جیره مصرف کردند راندمان رشد بهتری نسبت به سایر تیمارها داشتند، به‌طوری‌که با افزایش خوراک مصرفی در این جوجه ها، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک نیز بهبود یافت (P≤0/05). همچنین در این جوجه ها، وزن نسبی بورس فابرسیوس و لاشه، بیشتر از سایر جوجهها بود (P≤0/05). اختلاف معنی داری در پاسخ ایمنی سلولی (به‌واسطه ارزیابی تورم پرده پا در پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتینین) و پاسخ ایمنی هومورال (از طریق ارزیابی تولید پادتن بر ضدویروس نیوکاسل و همچنین تولید پادتن بر ضد گلبول قرمز گوسفندی تزریقی) بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. براساس نتایح حاصل، استفاده از یک درصد پودر ترخون در جیره جوجههای گوشتی به‌منظور بهبود راندمان رشد و بازده لاشه توصیه میشود.
امین سعید؛ محسن افشار منش؛ محمد سالارمعینی
دوره 22، شماره 4 ، دی 1399، ، صفحه 571-581
چکیده
تاثیر کیلات مس- متیونین و اسانس پونه کوهی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک بر عملکرد، کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجههای بیوشیمیایی خون با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح فزودنی (فاقد افزودنی، 500 میلیگرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک فلاووفسفولیپول و 100 میلیگرم در کیلوگرم جیره اسانس پونه کوهی) و کیلات ...
بیشتر
تاثیر کیلات مس- متیونین و اسانس پونه کوهی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک بر عملکرد، کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجههای بیوشیمیایی خون با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح فزودنی (فاقد افزودنی، 500 میلیگرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک فلاووفسفولیپول و 100 میلیگرم در کیلوگرم جیره اسانس پونه کوهی) و کیلات مس- متیونین (صفر و 118 میلیگرم در کیلوگرم جیره) در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. در پایان دوره (42 روزگی) از هر تکرار یک پرنده نر برای انجام آزمایشات کیفیت گوشت، پاسخ ایمنی و فراسنجههای بیوشیمیایی خون نمونه‌گیری شد. پرندگانی که جیره حاوی کیلات مس- متیونین با فلاووفسفولیپول دریافت کردند وزن زنده بالاتری نشان دادند (0/05>P). پرندگانی که با جیره حاوی کیلات مس- متیونین تغذیه شدند، افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05>P). همچنین پرندگان تغذیه شده با جیرههای فاقد افزودنی و آنتی‌بیوتیک با و بدون کیلات مس- متیونین در مقایسه با سایر گروهها اکسیداسیون اسیدهای چرب بیشتری داشتند (0/05>P). در سنین 28 و 42 روزگی بالاترین پاسخ ایمنی (تیتر آنتی‌بادی) در گروه کیلات مس- متیونین با اسانس پونه مشاهده شد (0/05>P). نشان داده شد، اسانس پونه به ترتیب سبب کاهش و افزایش LDL و HDL خون گردید (0/05>P). نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده از کیلات مس- متیونین با آنتی‌بیوتیک، باعث بهبود بهره‌وری تولید و استفاده مکملهای کیلات مس- متیونین و اسانس پونه در جیره پرندگان سبب بهبود کیفیت گوشت و افزایش ایمنی گردید.
حمید مولایی مقبلی؛ مژگان مظهری؛ امیدعلی اسماعیلی پور؛ حسین دوماری
دوره 22، شماره 4 ، دی 1399، ، صفحه 633-644
چکیده
اثر منابع مختلف روغن گیاهی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و شاخص‌های بیوشیمیایی خون جوجههای گوشتی، با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1-جیره پایه و روغن سویا، 2-جیره پایه و روغن آفتابگردان، 3-جیره پایه و روغن کانولا ...
بیشتر
اثر منابع مختلف روغن گیاهی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و شاخص‌های بیوشیمیایی خون جوجههای گوشتی، با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1-جیره پایه و روغن سویا، 2-جیره پایه و روغن آفتابگردان، 3-جیره پایه و روغن کانولا و 4- جیره پایه و روغن کنجد بودند. اثر منبع روغن بر مصرف خوراک در دورههای مختلف پرورش معنیدار نبود. در دوره رشد، پایانی و کل دوره پرورش، جوجههای تغذیه شده با روغن کنجد و کانولا افزایش وزن بالاتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری را در مقایسه با جوجههای تغذیه شده با دیگر منابع روغن داشتند (p>0/05). هزینه خوراک مصرفی در جیره های حاوی روغن کنجد بالاتر از سایر جیره های آزمایشی بود و پرنده های تغذیه شده با جیره حاوی روغن کنجد سود کم تری در مقایسه با پرنده های تغذیه شده با روغن سویا و کانولا داشتند(p>0/05). وز ننسبی لاشه، سینه و ران در جوجه های تغذیه شده با روغن کنجد و کانولا بیشتر بود(p>0/05). کلسترول سرم خون جوجه های تغذیه شده با روغن کنجد کمتر از سایر تیمارها بود(p>0/05). باتوجه به مشاهده عملکرد بهتر در جوجه های تغذیه شده با روغن کنجد و کانولا با در نظر گرفتن هزینه پایین تر و سود بالاتر جیره حاوی روغن کانولا در مقایسه با روغن کنجد مصرف آن در جیره جوجه های گوشتی توصیه می شود.
نظر اکبری زاده؛ علی خطیب جو؛ صیفعلی ورمقانی؛ هوشنگ جعفری؛ علی نقی شکری
دوره 22، شماره 2 ، تیر 1399، ، صفحه 289-299
چکیده
هدف از این آزمایش، بررسی تاثیر پودر گیاه دارویی زوفا، پادزیست ویرجینیامایسین و آسپرین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و شاخص‌های آسیت در جوجههای گوشتی تحت تنش سرمائی بود. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار، پنج تکرار و 20 جوجه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه بدون افزودنی، ...
بیشتر
هدف از این آزمایش، بررسی تاثیر پودر گیاه دارویی زوفا، پادزیست ویرجینیامایسین و آسپرین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و شاخص‌های آسیت در جوجههای گوشتی تحت تنش سرمائی بود. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار، پنج تکرار و 20 جوجه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه بدون افزودنی، 2 و 3) به ترتیب جیره پایه حاوی 300 گرم در تن پادزیست ویرجینیامایسین یا داروی آسپیرین، و 4 و 5) به ترتیب جیره پایه حاوی 0/5 و یک درصد پودر گیاه زوفا بودند. خوراک مصرفی، وزن بدن و شاخص بازده تولید اروپائی پرندگانی که جیرههای حاوی پودر گیاه زوفا ( 0/5 و یک درصد) دریافت کردند از پرندگان شاهد بیشتر بود و این پرندگان ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05 >P ). تغذیه پرندگان با جیرههای حاوی پودر گیاه زوفا یا آسپرین، درصد تلفات آسیتی، هماتوکریت و شاخص آسیت (نسبت وزن بطن راست به کل بطن‌ها) را در 42 روزگی کاهش داد (0/05 >P ). اثر تیمارهای آزمایشی بر عیار پادتن علیه نیوکاسل و آنفلوانزا و وزن نسبی بورس فابرسیوس، تیموس و طحال جوجههای گوشتی در 42 روزگی معنیدار نبود. با توجه به نتایج آزمایش حاضر، افزودن آسپرین یا پودر گیاه داروئی زوفا به جیره در شرایط تنش سرمائی میزان بروز آسیت و تلفات ناشی از آن را کاهش می دهد.
سید مجید آزرم؛ سمیه سالاری؛ محسن ساری؛ محمدرضا قربانی؛ محمد حجتی
دوره 22، شماره 2 ، تیر 1399، ، صفحه 301-312
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر اسانس آویشن بر عملکرد، و برخی فراسنجههای فیزیولوژیکی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی گندم ، با استفاده از 264 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) با آرایش فاکتوریل 3×2 با دو سطح گندم (صفر و 50 درصد جیره)و سه سطح اسانس آویشن (صفر،200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تکرار در سیستم بستر ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر اسانس آویشن بر عملکرد، و برخی فراسنجههای فیزیولوژیکی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی گندم ، با استفاده از 264 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) با آرایش فاکتوریل 3×2 با دو سطح گندم (صفر و 50 درصد جیره)و سه سطح اسانس آویشن (صفر،200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تکرار در سیستم بستر انجام شد. فراسنجههای عملکردی به‌صورت هفتگی بررسی شدند. جمعیت میکروبی، خصوصیات لاشه و فراسنجههای لیپیدی خون در سن 42 روزگی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد افزودن اسانس آویشن به جیره حاوی گندم، باعث افزایش خوراک مصرفی جوجههای گوشتی در کل دورههای آزمایش شد (0/05>P). در دوره آغازین افزایش وزن پرندگانی که از جیره حاوی 400 میلیگرم اسانس و 50 درصد گندم تغذیه شدند بیشتر از پرندگان تغذیه شده با جیره بدون اسانس یا بدون گندم بود (0/05>P). پرندگان مصرف کننده جیره بدون گندم حاوی اسانس آویشن، غلظت LDL خون کمتری داشتند (0/05>P). درحالیکه افزودن اسانس آویشن در سطح 400 میلی گرم به جیره بدون گندم باعث افزایش غلظت HDL خون شد (0/05>P). جیره حاوی گندم بدون اسانس، چربی حفره بطنی بالاتری در مقایسه با سطوح 200 و 400 میلیگرم اسانس در جیره بدون گندم و نیز سطح 400 میلیگرم اسانس در جیره حاوی گندم داشت (0/05>P). نتایج نشان داد که افزودن اسانس آویشن در سطح 400 میلیگرم در کیلوگرم به جیره حاوی گندم، با توجه به افزایش مصرف خوراک و بهبود برخی فراسنجههای فیزیولوژیکی در جوجههای گوشتی، میتواند مفید باشد.
محمدرضا رضوانی؛ راضیه ایران پرست
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 129-142
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر نوع آنزیم و روش جیره‌نویسی بر عملکرد تولید، گوارش‌پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی انجام شد. در این آزمایش از 256 قطعه جوجه‌‌ی گوشتی مخلوط جنس نر و ماده سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با دو شیوه جیره نویسی (بر پایه آمینواسید کل و آمینواسید گوارش‌پذیر)، دو ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر نوع آنزیم و روش جیره‌نویسی بر عملکرد تولید، گوارش‌پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی انجام شد. در این آزمایش از 256 قطعه جوجه‌‌ی گوشتی مخلوط جنس نر و ماده سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با دو شیوه جیره نویسی (بر پایه آمینواسید کل و آمینواسید گوارش‌پذیر)، دو سطح آنزیم‌های ناتوزایم پلاس (صفر و0/035 درصد) و دو سطح مولتی بهزیم (صفر و 0/02 درصد) در قالب طرح کاملا تصادفی، با هشت تیمار و چهار تکرار استفاده شد. جیره‌نویسی آمینواسید کل نسبت به جیره‌نویسی آمینواسید گوارش‌پذیر، به طور معنیداری میانگین افزایش وزن روزانه را افزایش، ضریب تبدیل خوراک را در هر سه دوره‌ی رشد، پایانی و کل دوره و میزان مصرف غذای روزانه را در دوره های پایانی و کل دوره کاهش داد (P<0/05). جیره‌نویسی بر پایه آمینواسید کل سبب افزایش گوارش‌پذیری ماده خشک، درصد لاشه، طول روده و کاهش گوارش‌پذیری چربی شد (P<0/05). ناتوزایم پلاس سبب افزایش گوارش‌پذیری ماده خشک، پروتئین خام، چربی و کاهش جمعیت باکتری اشرشیا کلای در روده‌ی کور شد (P<0//05). مولتی بهزیم میانگین افزایش وزن روزانه در دوره‌ی رشد، ضریب تبدیل غذا در دوره‌ی پایانی و کل دوره، گوارش‌پذیری ماده خشک، پروتئین خام و چربی خام را به طور معنی داری افزایش داد (P<0/05). بر اساس نتایج حاصل، مولتی بهزیم قابل رقابت و جایگزینی با آنزیم ناتوزایم پلاس می‌باشد و علاوه بر این استفاده‌ی هم‌زمان آنزیم در جیرههای دارای آمینو اسید گوارش‌پذیر و کم پروتئین میتواند اثر نامطلوب استفاده از جیره‌‌ها ی کم پروتئین را بهبود دهد.