نادر فروغ عامری؛ مسعود اسدی فوزی؛ علی اسمعیلی زاده کشکوئیه
چکیده
در تحقیق حاضر، قسمتهایی از ژنوم گاوهای بومی ایران که شواهدی از انتخاب برای جهشهای مختلف را نشان میدهند، شناسایی شد. بدین منظور از دادههای 777962 نشانگر چندشکلی تکنوکلئوتید پراکنده در سرتاسر ژنوم و 90 حیوان از هشت نژاد گاو بومی ایران (سرابی، کرمانی، سیستانی، نجدی، کردی، تالشی، پارس و مازندرانی) برای شناسایی نشانههای انتخاب ...
بیشتر
در تحقیق حاضر، قسمتهایی از ژنوم گاوهای بومی ایران که شواهدی از انتخاب برای جهشهای مختلف را نشان میدهند، شناسایی شد. بدین منظور از دادههای 777962 نشانگر چندشکلی تکنوکلئوتید پراکنده در سرتاسر ژنوم و 90 حیوان از هشت نژاد گاو بومی ایران (سرابی، کرمانی، سیستانی، نجدی، کردی، تالشی، پارس و مازندرانی) برای شناسایی نشانههای انتخاب استفاده شد. بررسی تمایز جمعیتی با استفاده از روش شاخص تثبیت (Fst) تصحیح شده برای اندازه نمونه (θ) نشان داد که در چندین مکان ژنی شواهدی از انتخاب در این هشت نژاد وجود دارد. در طول 30 کروموزوم گاو، تعداد هفت ناحیه ژنومی شناسایی شد که نشانههای انتخاب در آنها وجود داشت. این نواحی بر روی کروموزومهای یک، دو، هفت، هشت، 12، 13 و X واقع بودند. بررسی ژنها و QTL های پیشین گزارش شده در مکانهایی از ژنوم گاو که تحت تأثیر انتخاب بودهاند، نشان داد که این مکانها با ژنها و QTL های صفات مهم اقتصادی نظیر صفات مرتبط با تولید و اجزای شیر، وزن بدن، مقاومت به سرما و صفات تولیدمثل مرتبط هستند. نتایج تحقیق حاضر، اطلاعات مفیدی از وجود تنوع ژنتیکی و نشانه های انتخاب در گاوهای بومی ایران فراهم کرد.
سیامک مشایخی؛ داود حسنلو؛ مجید افشار؛ مهرداد نفیسی
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اقتصادی واحدهای پرورش مرغ تخمگذار در استان تهران انجام پذیرفت. دادهها از طریق تکمیل پرسشنامه با مصاحبه حضوری از تعداد 41 واحد مرغ تخمگذار که به روش نمونهگیری تصادفی طبقهبندی شده در سال 1392 انتخاب شده بودند، جمعآوری شد. از بین انواع توابع تولید، تابع تولید کاب-داگلاس، انتخاب و ضرایب آن تخمین زده شد و تولید ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی اقتصادی واحدهای پرورش مرغ تخمگذار در استان تهران انجام پذیرفت. دادهها از طریق تکمیل پرسشنامه با مصاحبه حضوری از تعداد 41 واحد مرغ تخمگذار که به روش نمونهگیری تصادفی طبقهبندی شده در سال 1392 انتخاب شده بودند، جمعآوری شد. از بین انواع توابع تولید، تابع تولید کاب-داگلاس، انتخاب و ضرایب آن تخمین زده شد و تولید متوسط، تولید نهایی و نسبت ارزش تولید نهایی به قیمت نهادهها و کشش تولید نهادهها برآورد شد. نتایج نشان داد که بیش از 87 درصد هزینه تولید تخممرغ مربوط به هزینه دان و پولت بود. کشش تولید تمامی نهادههای مورد مطالعه شامل دان مصرفی، پولت و نیروی کار، مثبت و کمتر از یک بود که نشان میدهد تولیدکنندگان این نهادهها را به صورت اقتصادی استفاده میکردند. تولید متوسط نهادههای دان و پولت بهترتیب 49/0 و 5/18 بود. بر این اساس به طور متوسط، به ازای یک کیلوگرم دان میزان 49/0 کیلوگرم تخممرغ و به ازای یک قطعه پولت، میزان 5/18 کیلوگرم تخممرغ در مرغداریهای مورد مطالعه تولید شد. باتوجه به نتایج حاصل، دان مصرفی و پولت، مهمترین نهادههای مؤثر بر تولید تخممرغ در استان تهران میباشند. ضمناً باتوجه به قیمت نهادههای خریداری شده و قیمت تخممرغ فروخته شده نیز تولیدکنندگان با درنظر گرفتن معیار نسبت ارزش تولید نهایی به قیمت نهادهها در مصرف نهادهها به صورت اقتصادی و کارا عمل مینمایند.
مهدی میرزایی؛ علی صادقی سفیدمزگی؛ محمد خوروش؛ غلامرضا قربانی؛ پیروز شاکری
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر سطح یونجه خشک و جایگزینی دانه ذرت با سایر غلات در خوراک آغازین بر مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن و بازده خوراک در گوسالههای قبل و پس از شیرگیری انجام گرفت. بهاین منظور از نتایج پنج مطالعه بهروش فرآتحلیل مبتنی بر دادههای انفرادی استفاده شد. سطح تغذیه یونجه خشک تأثیری بر مصرف خوراک آغازین و میانگین ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر سطح یونجه خشک و جایگزینی دانه ذرت با سایر غلات در خوراک آغازین بر مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن و بازده خوراک در گوسالههای قبل و پس از شیرگیری انجام گرفت. بهاین منظور از نتایج پنج مطالعه بهروش فرآتحلیل مبتنی بر دادههای انفرادی استفاده شد. سطح تغذیه یونجه خشک تأثیری بر مصرف خوراک آغازین و میانگین افزایش وزن روزانه قبل از شیرگیری نداشت. مصرف خوراک آغازین در دوره بعد شیرگیری و کل دوره با تغذیه یونجه خشک تمایل به افزایش داشت (بهترتیب، 07/0P= و 09/0P=). همچنین تغذیه یونجه خشک میانگین افزایش وزن روزانه در دوره بعد شیرگیری و کل دوره را در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد. مصرف خوراک آغازین و میانگین افزایش وزن روزانه بهصورت منحنی درجه دوم تحت تأثیر سطح علوفه قرار گرفتند. با تغذیه یونجه خشک در دوره قبل از شیرگیری، بازده خوراک تمایل به کاهش داشت (06/0P=) اما در دوره بعد از شیرگیری و کل دوره اختلافی با گروه کنترل نداشت. با جایگزینی بخشی از ذرت خوراک آغازین با دیگر غلات، مصرف خوراک آغازین افزایش (01/0P
آیناز اصلانیان؛ فرزاد قنبری؛ جواد بیات کوهسار؛ بهروز کریمی شهرکی
چکیده
این پژوهش بهمنظور بررسی تأثیر تیمارهای پرتو گاما (100 و 150 کیلوگری)، هیدروکسید سدیم (50 گرم در کیلوگرم) و اکسید کلسیم (160 گرم در کیلوگرم) بر فراسنجههای تولید گاز و گوارشپذیری کاه سویا در شرایط برونتنی انجام شد. تمامی تیمارها، بهجز پرتو گاما (۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگری)، تا چهار ساعت بعد از انکوباسیون تولید گاز نداشتند و دارای فاز تأخیر ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور بررسی تأثیر تیمارهای پرتو گاما (100 و 150 کیلوگری)، هیدروکسید سدیم (50 گرم در کیلوگرم) و اکسید کلسیم (160 گرم در کیلوگرم) بر فراسنجههای تولید گاز و گوارشپذیری کاه سویا در شرایط برونتنی انجام شد. تمامی تیمارها، بهجز پرتو گاما (۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگری)، تا چهار ساعت بعد از انکوباسیون تولید گاز نداشتند و دارای فاز تأخیر بودند. از زمان هشت ساعت انکوباسیون تا ٩۶ ساعت، بیشترین تولید گاز در تیمارهای هیدروکسید سدیم+پرتو گاما (۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگری) مشاهده شد (۰5/۰<Ρ). عملآوری تأثیری بر نرخ تولد گاز نداشت، اما پتانسیل تولید گاز (b) را افزایش داد (۰5/۰<Ρ). بیشترین مقدار بخش b مربوط به تیمارهای هیدروکسید سدیم + پرتو گاما (100 و 150 کیلوگری) بود. گوارشپذیری مادۀ آلی، انرژی قابل متابولیسم، انرژی خالص و اسیدهای چرب کوتاهزنجیر تحتتأثیر عملآوری افزایش یافتند (۰5/۰<Ρ). بیشترین افزایش در تیمارهای هیدروکسید سدیم + پرتو گاما (100 و 150 کیلوگری) مشاهده شد. گوارشپذیری برونتنی مادۀ خشک و مادۀ آلی توسط پرتو گاما، هیدروکسید سدیم، و استفادۀ توأم از آنها افزایش یافت (05/0P<)، اما اکسید کلسیم بر این صفات معنیدار نبود. بهجز سطوح 100 و 150 کیلوگری پرتو گاما، سایر تیمارها باعث کاهش نیتروژن آمونیاکی شدند (05/0<P). تولید تودۀ میکروبی در پایان 24 ساعت انکوباسیون، توسط تیمارهای اکسید کلسیم و اکسید کلسیم + پرتو گاما (100 و 150 کیلوگری) کاهش یافت (05/0<P). براساس نتایج پژوهش حاضر، ارزش تغذیهای کاه سویا با تیمارهای پرتو گاما و هیدروکسید سدیم افزایش مییابد.
ایوب لکی؛ مهدی دهقان بنادکی؛ ابوالفضل زالی؛ مهدی گنج خانلو؛ کامران رضایزدی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر تغذیه دانه جو خیسانده شده با اسیدلاکتیک و اسیدسیتریک بر ماده خشک مصرفی، رفتار تغذیهای، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، pH شکمبه و تولید شیر بود. بدینمنظور، از هشت راس گاو هلشتاین زایش دوم در اوایل شیردهی در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 4 × 4 استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل 1: جیره پایه ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر تغذیه دانه جو خیسانده شده با اسیدلاکتیک و اسیدسیتریک بر ماده خشک مصرفی، رفتار تغذیهای، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، pH شکمبه و تولید شیر بود. بدینمنظور، از هشت راس گاو هلشتاین زایش دوم در اوایل شیردهی در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 4 × 4 استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل 1: جیره پایه محتوی جو غلطکزده خشک، 2: جیره پایه محتوی جو غلطکزده و خیسانده شده در آب، 3: جیره پایه محتوی جو غلطکزده و خیسانده شده در آب حاوی 75/0 درصد اسیدلاکتیک و 4: جیره پایه محتوی جو غلطکزده و خیسانده شده با یک درصد اسیدسیتریک به مدت 24 ساعت بود. نتایج نشان داد که ماده خشک مصرفی، رفتار تغذیهای و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی تفاوت معنیدار بین تیمارها نداشت. pH شکمبه در تیمار اسیدلاکتیک و اسیدسیتریک در شش ساعت پس از مصرف خوراک بیشتر بود (05/0>P). pH و اسکور مدفوع تحت تأثیر نوع فرآوری جو قرار نگرفت. تولید شیر و شیر تصحیح شده براساس چربی تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، درحالیکه درصد پروتئین و درصد مواد جامد بدون چربی در تیمار اسیدسیتریک بهطور معنیداری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). سایر ترکیبات شیر تحت تأثیر نوع فرآوری قرار نگرفت. درنهایت فرآوری دانه جو با اسیدلاکتیک و اسیدسیتریک باعث افزایش pH شکمبه شش ساعت پس از مصرف خوراک شد، اما سایر صفات همانند تولید شیر و ترکیبات آن، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و رفتار تغذیهای گاوها تحت تأثیر نوع فرآوری جو قرار نگرفت.
زینب مرادپور؛ سمیه سالاری؛ محمدرضا قربانی؛ محسن ساری
چکیده
این آزمایش با هدف ارزیابی اثر روشهای مختلف تولکبری بر خصوصیات کمی و کیفی تخممرغ مرغان تخمگذار با استفاده از 180 قطعه مرغ تخمگذار تجاری سویه های-لاین در سن 52 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و پنج تکرار به مدت 90 روز انجام شد. تیمارهای مورد استفاده شامل: 1 - گروه محروم از خوراک، 2 - گروه تغذیه شده با 50 درصد پودر یونجه ...
بیشتر
این آزمایش با هدف ارزیابی اثر روشهای مختلف تولکبری بر خصوصیات کمی و کیفی تخممرغ مرغان تخمگذار با استفاده از 180 قطعه مرغ تخمگذار تجاری سویه های-لاین در سن 52 هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و پنج تکرار به مدت 90 روز انجام شد. تیمارهای مورد استفاده شامل: 1 - گروه محروم از خوراک، 2 - گروه تغذیه شده با 50 درصد پودر یونجه و 50 درصد جیره تخمگذاری، 3 - گروه تغذیه شده با 75 درصد پودر یونجه و 25 درصد جیره تخمگذاری، 4 - گروه تغذیه شده با 100 درصد پودر یونجه، 5 - گروه تغذیه شده با دانه کامل جو و 6 - گروه تغذیهشده با جیره حاوی اکسید روی بودند که به مدت 10 روز اعمال شد. بیشترین درصد کاهش وزن مربوط به تیمارهای حذف خوراک و اکسید روی بودند (05/0>P). تولید تیمار حاوی 50 درصد پودر یونجه دیرتر از سایر تیمارها قطع شده و زودتر به 50 درصد تولید رسید (05/0>P). تیمار دانه کامل جو و 100 درصد پودر یونجه درصد تولید و ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به تیمار حذف خوراک داشتند (05/0>P). میانگین وزن تخممرغ در تیمار حذف خوراک و شاخص رنگ زرده در تیمارهای حذف خوراک و دانه کامل جو بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). درصد پوسته تخممرغ در تیمارهای دانه کامل جو و حاوی اکسید روی بالاتر از تیمار حاوی 50 درصد پودر یونجه بود (05/0>P). بنابراین باتوجه به بهبود فراسنجههای عملکردی پس از تولک، استفاده از دانه کامل جو و نیز 100 درصد پودر یونجه جهت تولک بری توصیه میشود.
اصغر صداقت؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی
چکیده
تأثیر سطوح مختلف کافور بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی، هورمونهای تیروئیدی و تستوسترون، جمعیت باکتریایی روده و فساد اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد 200 قطعه بلدرچین، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت شش هفته بررسی شد. تیمارها شامل سطوح صفر، 5/62، 125، 250 و ppm 500 کافور حل شده در روغن سویا بودند. در 42 روزگی ...
بیشتر
تأثیر سطوح مختلف کافور بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی، هورمونهای تیروئیدی و تستوسترون، جمعیت باکتریایی روده و فساد اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد 200 قطعه بلدرچین، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت شش هفته بررسی شد. تیمارها شامل سطوح صفر، 5/62، 125، 250 و ppm 500 کافور حل شده در روغن سویا بودند. در 42 روزگی از بلدرچینها خونگیری به عمل آمد و سپس کشتار شدند. اثر کافور بر وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل، وزن لاشه و اندامهای درونی و غلظت هورمونهای تیروئیدی معنیدار نبود. افزودن کافور به جیره سبب افزایش خطی هورمون تستوسترون در بلدرچینهای نر شد (05/0>P). تغذیه جیرههای حاوی کافور جمعیت باکتریهای هوازی و کلیفرمهای روده را کاهش و جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و باکتریهای اسپورزا را افزایش داد (05/0>P). همچنین، با افزودن کافور به جیره در مقدار MDA گوشت نیز یک رفتار دوگانه مشاهده شد، بهطوریکه دوزهای 5/62، 125 و ppm250 کافور سبب افزایش مقدار MDA گوشت گردید (05/0>P). بنابراین، طبق نتایج حاصل بهنظر میرسد داروی گیاهی کافور میتواند بر هورمون تستوسترون و کیفیت گوشت تأثیر مثبتی داشته باشد. از اینرو پیشنهاد میشود که کافور جهت ارتقاء و بهبود عملکرد تولیدمثلی در نرها استفاده شود.
فرشته جمیلی؛ ابوالقاسم گلیان؛ حسن کرمانشاهی؛ احمد حسن آبادی؛ حیدر زرقی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر چهار نوع مولتیآنزیم تجاری و سطوح مختلف آنها بر انرژی قابل سوختوساز ظاهری تصحیح شده برای نیتروژن (AMEn) و قابلیت هضم چربی خام، پروتئین خام، ماده خشک و ماده آلی گندم با روش جمعآوری کل فضولات در جوجههای گوشتی انجام گرفت. تعداد 135 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 به 45 قفس متابولیکی شامل نه تیمار، پنج ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر چهار نوع مولتیآنزیم تجاری و سطوح مختلف آنها بر انرژی قابل سوختوساز ظاهری تصحیح شده برای نیتروژن (AMEn) و قابلیت هضم چربی خام، پروتئین خام، ماده خشک و ماده آلی گندم با روش جمعآوری کل فضولات در جوجههای گوشتی انجام گرفت. تعداد 135 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 به 45 قفس متابولیکی شامل نه تیمار، پنج تکرار و سه قطعه جوجه در هر تکرار اختصاص یافتند. جیرههای آزمایشی به نحوی تنظیم شدند که گندم تنها منبع تأمینکننده انرژی باشد. با افزودن یک و دو برابر مقدار توصیه شده هر یک از چهار مولتیآنزیم تجاری به جیره پایه، هشت جیره آزمایشی دیگر تهیه شد. جوجهها به دان و آب دسترسی آزاد داشتند و از 23-17 روزگی با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. افزودن یک یا دو برابر مقادیر توصیه شده مولتیآنزیمهای تجاری، باعث افزایش معنیدار AMEn و قابلیت هضم ظاهری چربی خام، پروتئین خام، ماده خشک و ماده آلی گندم شد (05/0>P)، اما تفاوت معنیداری بین اثر نوع مولتیآنزیمها و سطوح آنها بر شاخصهای فوق مشاهده نشد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که افزودن مولتیآنزیمهای تجاری باعث بهبود انرژی قابل سوختوساز ظاهری گندم فلات به میزان 70 تا 120 کیلوکالری در کیلوگرم میشود.
نسترن شاه ابراهیمی؛ خلیل میرزاده؛ مرتضی مموئی؛ احمد طاطار؛ محمد حجتی
چکیده
تأثیر زئولیت طبیعی و نانوزئولیت بر عملکرد، فلور میکروبی روده، خصوصیات استخوان درشتنی و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 336 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره شاهد (فاقد هر نوع زئولیت)، جیره حاوی ...
بیشتر
تأثیر زئولیت طبیعی و نانوزئولیت بر عملکرد، فلور میکروبی روده، خصوصیات استخوان درشتنی و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 336 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره شاهد (فاقد هر نوع زئولیت)، جیره حاوی زئولیت طبیعی (5/0، یک و 5/1 درصد) و جیره حاوی نانوزئولیت (5/0، یک و 5/1 درصد). استفاده از سطوح یاد شده زئولیت و نانوزئولیت تأثیر معنیداری بر وزن سینه، رانها، کبد، چربی محوطهبطنی، سنگدان و بازده لاشه نداشت. افزودن زئولیت و نانوزئولیت به جیره سبب کاهش معنیدار تعداد کل باکتریها و باکتری اشریشیاکلی شد (05/0>P). وزن، طول، حجم و چگالی استخوان درشتنی در حالت تازه و خشک و همچنین وزن خاکستر درشتنی تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت. میزان فسفر، آلکالینفسفاتاز و آلانینآمینوترانسفراز سرم خون پرندگانی که در جیره خود نانوزئولیت دریافت کردند، بیشتر از پرندگان مربوط به تیمار شاهد بود (05/0>P). دادهها نشان داد که افزودن نانوزئولیت به جیرهغذایی جوجههای گوشتی، منجر به بهبود وضعیت فلور باکتریایی روده و افزایش فعالیت آنزیمهای شاخص کبدی میشود.
وحید جزی؛ فتح اله بلداجی؛ بهروز دستار؛ سید رضا هاشمی؛ امین عشایری زاده
چکیده
تأثیر تغذیه کنجاله پنبهدانه تخمیر شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه و پروفایل چربی سرم خون با استفاده از 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و با 12 پرنده در هر تکرار بررسی شد. کنجاله پنبهدانه با کشت مخلوط مایع حاوی باسیلوس سابتیلیس، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا به نسبت یک به 2/1 تخمیر ...
بیشتر
تأثیر تغذیه کنجاله پنبهدانه تخمیر شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه و پروفایل چربی سرم خون با استفاده از 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و با 12 پرنده در هر تکرار بررسی شد. کنجاله پنبهدانه با کشت مخلوط مایع حاوی باسیلوس سابتیلیس، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا به نسبت یک به 2/1 تخمیر شد. پس از هفت روز تخمیر، مقدار گوسیپول آزاد از 33/584 به 68 میلیگرم در کیلوگرم کنجاله کاهش یافت. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی صفر، 10 و 20 درصد کنجاله پنبهدانه خام و یا تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بود.استفاده از کنجاله پنبهدانه تخمیری در مقایسه با کنجاله پنبهدانه خام در جیره سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در جوجههای گوشتی شد (05/0>P). در 21 و 42 روزگی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در پرندههای تغذیه شده با جیرههای حاوی 10 و 20 درصد کنجاله پنبهدانه تخمیری اختلاف معنیداری با پرندههای تغذیه شده جیره شاهد نداشت. چربی محوطه بطنی در جوجههایی که با جیره حاوی کنجاله پنبهدانه تخمیری تغذیه شدند، از سایر پرندگان کمتر بود (05/0>P). غلظت کلسترول و تریگلیسرید سرم خون در گروههای تغذیه شده با جیرههای حاوی کنجاله پنبهدانه تخمیری به طور معنیداری کمتر از سایر گروهها بود (05/0>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از کنجاله پنبهدانه تخمیری در مقایسه با کنجاله پنبهدانه خام عملکرد و سلامت جوجههای گوشتی را بهبود میبخشد.
علی اکبر سالاری؛ احمد حسن آبادی؛ حسن نصیری مقدم؛ غلامعلی کلیدری
چکیده
به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعهای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی دو سطح اسید ...
بیشتر
به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعهای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی دو سطح اسید کلریدریک (5/1 و سه درصد)، دو سطح اسید بوتیریک (2/0 و 4/0 درصد) و دو سطح مخلوطی از آنها (5/1 + 4/0 و 3 + 2/0 درصد به ترتیب اسید کلریدریک + اسید بوتیریک) و یک تیمار شاهد (بدون افزودنی) بود. افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر میانگین وزن بدن در دوره رشد کاهش معنیداری را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد (05/0P<). اسیدهای افزوده شده بهطور معنیداری باعث کاهش مصرف خوراک و افزایش ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد نسبت به تیمار شاهد شدند (05/0P<). اثر تیمارها بر شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافتشناسی روده جوجههای گوشتی در مقایسه با گروه شاهد معنیدار نبود. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از اسید کلریدریک و اسید بوتیریک در جیرههای غذایی در کل دوره پرورش تأثیر مثبتی بر عملکرد رشد، شاخصهای لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجههای گوشتی ندارند.
محمدرضا رضوانی؛ شهرام رحیمی؛ محمد دادپسند
چکیده
اثر آنتیاکسیدانی و ضدمیکروبی پودر پوست میوه انار با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی 11 روزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 با دو سطح پودر پوست میوه انار (صفر و دو درصد جیره) و دو سطح روغن سویا در جیره (صفر و شش درصد در دوره رشد و صفر و هشت درصد در دوره پایانی)،در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. ...
بیشتر
اثر آنتیاکسیدانی و ضدمیکروبی پودر پوست میوه انار با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی 11 روزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 با دو سطح پودر پوست میوه انار (صفر و دو درصد جیره) و دو سطح روغن سویا در جیره (صفر و شش درصد در دوره رشد و صفر و هشت درصد در دوره پایانی)،در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. پودر پوست میوه انار سبب بهبود تیتر آنتیبادی در 39 روزگی، افزایش گوارشپذیری چربی و افزایش جمعیت باکتری تولیدکننده اسید لاکتیک و کاهش جمعیت باکتری اشریشیاکولای در روده کور و ایلئوم شد (05/0 ≥ P). گوارشپذیری ماده خشک در جیرههای حاوی روغن سویا کمتر بود و تغذیه این جیرهها موجب افزایش جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و اشریشیاکولای در روده کور و ایلئوم شد (05/0 ≥ P). براساس نتایج حاصل، افزودن پودر پوست میوه انار به جیرههای دارای چربی در مقایسه با جیره کنترل، بدون تأثیر منفی بر عملکرد رشد، موجب بهبود فعالیت سیستم ایمنی، افزایش جمعیت باکتریهای مفید و کاهش جمعیت باکتریهای مضر دستگاه گوارش جوجههای گوشتی میشود.
محمدرضا رضوانی؛ کریم هوشیار
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی روش فرآوری سورگوم دانهای و روش جیرهنویسی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی (هشت روزه) در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 × 2 با دو روش جیرهنویسی (اسیدآمینه کل و قابل هضم)،فرآوری با پلیوینیل پیرولیدون (PVP، صفر و یک درصد) و اسید آلی (صفر و دو درصد مخلوط اسید استیک و اسید پروپیونیک ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی روش فرآوری سورگوم دانهای و روش جیرهنویسی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی (هشت روزه) در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 × 2 با دو روش جیرهنویسی (اسیدآمینه کل و قابل هضم)،فرآوری با پلیوینیل پیرولیدون (PVP، صفر و یک درصد) و اسید آلی (صفر و دو درصد مخلوط اسید استیک و اسید پروپیونیک با نسبت 60 به 40) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. اثر اصلی استفاده از جیرهنویسی به روش قابل هضم، افزودن اسید و PVP در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) و کل دوره (هشت تا 42 روزگی) باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن روزانه و اثر اصلی روش جیرهنویسی قابل هضم و افزودن اسید سبب بهبود گوارشپذیری مواد مغذی شد (05/0 ≥P). اثر افزودن اسید و PVP سبب کاهش وزن پانکراس شد (05/0 ≥P). برهمکنش PVP، اسید و روش جیرهنویسی در هیچیک از دورههای پرورش بر ویژگیهای عملکرد معنیدار نبود. براساس نتایج تحقیق حاضر، تنظیم جیره براساس اسیدهای آمینه قابل هضم هنگام استفاده از سورگوم دانهای در جیرههای جوجههای گوشتی، بهدلیل عدم نیاز به هزینههای اضافی برای فرآوری سورگوم دانهای و دارا بودن نتایج عملکردی مشابه با جیرههای فرآوری شده قابل توصیه است.
مولا محمدی آرخلو؛ آرمین توحیدی؛ حسین مروج مروج؛ احمد زارع شحنه
چکیده
این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر زیلپاترول هیدرو کلراید بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و برخی فراسنجههای خونی با استفاده از 128 جوجه بلدرچین نر 26 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و هشت پرنده در هر تکرار انجام شد. پرندهها تا 47 روزگی با جیرههای حاوی سطوح صفر، 2/0، 225/0 و 25/0 (میلیگرم بر کیلوگرم وزن زنده) زیلپاترول ...
بیشتر
این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر زیلپاترول هیدرو کلراید بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و برخی فراسنجههای خونی با استفاده از 128 جوجه بلدرچین نر 26 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و هشت پرنده در هر تکرار انجام شد. پرندهها تا 47 روزگی با جیرههای حاوی سطوح صفر، 2/0، 225/0 و 25/0 (میلیگرم بر کیلوگرم وزن زنده) زیلپاترول هیدروکلراید تغذیه شدند. در 50 روزگی، دو پرنده به ازای هر تکرار برای تفکیک و آنالیز شیمیایی لاشه پس از سه روز عدم مصرف زیلپاترول کشتار شدند. زیلپاترول هیدروکلراید سبب بهبود ضریب تبدیل بلدرچینها شد (05/0>P)، ولی بر خوراک مصرفی و افزایش وزن آنها تأثیری نداشت. همچنین، زیلپاترول هیدروکلراید باعث افزایش غلظت گلوکز و تریگلیسیرید پلاسما در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0>P). استفاده از زیلپاترول در جیره اثری بر ترکیب شیمیایی لاشه (پروتئین خام، چربی و کلسترول)، بازده لاشه و وزن نسبی ران و ساق، سینه، کبد و چربی حفره بطنی نداشت. بهطورکلی، میتوان نتیجه گرفت که زیلپاترول هیدروکلراید ضریب تبدیل را در بلدرچینهای ژاپنی نر بهبود میدهد.
معصومه منطقی؛ مرتضی مموئی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ جمال فیاضی؛ خلیل میرزاده
چکیده
تأثیر استفاده از مقادیر مختلف لسیتین سویا به جای زرده تخممرغ برای محافظت از اسپرماتوزوئید قوچ در زمانیک ساعت پس از اسپرمگیری و نیز 24و48 ساعت پس از ذخیره کردن منی در پنج درجه سانتیگراد بررسی شد. از10 رأس قوچ با سن دو تا سه سال و میانگین وزن (4±)64کیلوگرم، هفتهای یک بار به مدت هشت هفته اسپرمگیری شد. نمونهها مخلوط و به ...
بیشتر
تأثیر استفاده از مقادیر مختلف لسیتین سویا به جای زرده تخممرغ برای محافظت از اسپرماتوزوئید قوچ در زمانیک ساعت پس از اسپرمگیری و نیز 24و48 ساعت پس از ذخیره کردن منی در پنج درجه سانتیگراد بررسی شد. از10 رأس قوچ با سن دو تا سه سال و میانگین وزن (4±)64کیلوگرم، هفتهای یک بار به مدت هشت هفته اسپرمگیری شد. نمونهها مخلوط و به چهار قسمت مساوی تقسیم شد. هر قسمت با یکی از رقیقکنندههای پایه تریس و چهار تیمار حاوی 5/0، یک و 5/1 درصد لسیتین سویا و 14 درصد زرده تخممرغ رقیق شده و درصد تحرک، زندهمانی، ناهنجاریهای مورفولوژیکی و سلامت غشای اسپرم و نیز pH منی در آنها تعیین شد. نتایج نشان داد که میزان تحرک و زندهمانی اسپرم در زمان اول در تیمار 5/1 درصد لسیتین سویا بهتر بود (05/0P<). در زمان 48 ساعت پس از ذخیره کردن در تیمارهای یک و 5/1 درصد لسیتین سویا زندهمانی اسپرم در مقایسه با زرده تخممرغ بهتر بود (05/0P<). بهطورکلی، لسیتین سویا یک جایگزین مناسب برای زرده تخممرغ بوده و موجب بهبود کیفیت مایع منی در زمانهای مورد مطالعه میشود. باتوجه به محدودیتهای موجود در استفاده از زرده تخممرغ به عنوان یک منبع حیوانی در رقیقکننده قوچ، استفاده از لسیتین سویا به عنوان یک منبع گیاهی پیشنهاد میشود.
سید مونس جلالی کوهی خیلی؛ مهرداد محمدی؛ محمد روستایی علی مهر
چکیده
اثر آنتیاکسیدانی عصاره برگ زیتون بر تحرک، زندهمانی، سلامت غشای پلاسمایی اسپرم و میزان تولید مالون دیآلدئید با استفاده از 12 قطعه خروس نژاد راس 308 در سن 30 هفتگی بررسی شد. نمونههای منی در پنج نوبت از خروسها با روش مالش شکمی گرفته شد. در هر نوبت پس از ارزیابی اولیه اسپرم، نمونهها تجمیع و با رقیقکننده سکستون رقیق شدند. ...
بیشتر
اثر آنتیاکسیدانی عصاره برگ زیتون بر تحرک، زندهمانی، سلامت غشای پلاسمایی اسپرم و میزان تولید مالون دیآلدئید با استفاده از 12 قطعه خروس نژاد راس 308 در سن 30 هفتگی بررسی شد. نمونههای منی در پنج نوبت از خروسها با روش مالش شکمی گرفته شد. در هر نوبت پس از ارزیابی اولیه اسپرم، نمونهها تجمیع و با رقیقکننده سکستون رقیق شدند. نمونهها به پنج قسمت تقسیم و پس از افزودن مقادیر صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 میکروگرم در میلیلیتر عصاره برگ زیتون به هر قسمت، به مدت 72 ساعت در دمای چهار درجه سلسیوس نگهداری شدند. صفات تحرک پیشرونده، زندهمانی و سلامت غشای پلاسمایی در زمانهای صفر، 24، 48 و 72 ساعت ذخیرهسازی بررسی و میزان تولید مالون دیآلدئید در نمونهها پس از 48 ساعت ذخیرهسازی اندازهگیری شد. اضافه نمودن 100 میکروگرم عصاره برگ زیتون به منی میزان تولید مالون دیآلدئید را کاهش داد (05/0>P). پس از 48 و 72 ساعت ذخیرهسازی، تحرک پیشرونده، زندهمانی و سلامت غشای پلاسمایی اسپرم در نمونههایی که 100 میکروگرم عصاره برگ زیتون به آنها اضافه شده بود، بالاتر از گروه شاهد بود (05/0>P). پس از 72 ساعت ذخیرهسازی، تحرک پیشرونده، زندهمانی و سلامت غشای پلاسمایی اسپرم در نمونههایی که 200 میکروگرم عصاره برگ زیتون به آنها اضافه شده بود، پایینتر از گروه شاهد بود (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، جهت ذخیرهسازی اسپرم خروس در چهار درجه سلسیوس، افزودن 100 میکروگرم عصاره برگ زیتون به رقیقکننده پیشنهاد میشود.
حامد کرمانی موخر؛ سعید زین الدینی؛ آرمین توحیدی؛ حمید کهرام
چکیده
هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه فراسنجههای تولیدمثل و تولید در برنامه مدیریتی دو و سه بار زایش در مدت دو سال با استفاده از ملاتونین در 100 راس میش نژاد ایران بلک بود. میشها به صورت مساوی در دو گروه الف (دو بار زایش در دو سال با استفاده از رگولین) و گروه ب (دو بار زایش در دو سال بدون استفاده از رگولین) قرار داده شد. به منظور تحریک فحلی در ...
بیشتر
هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه فراسنجههای تولیدمثل و تولید در برنامه مدیریتی دو و سه بار زایش در مدت دو سال با استفاده از ملاتونین در 100 راس میش نژاد ایران بلک بود. میشها به صورت مساوی در دو گروه الف (دو بار زایش در دو سال با استفاده از رگولین) و گروه ب (دو بار زایش در دو سال بدون استفاده از رگولین) قرار داده شد. به منظور تحریک فحلی در جفتگیری اول و دوم گروه الف، 45 روز قبل زیر پوست گوش میشها ایمپلنت رگولین قرار داده شد. باتوجه به کاهش فاصله زایش در گروه الف، کلیه میشهای این گروه دو هفته قبل از جفتگیری خشک شدند. جهت بهبود نرخ تخمکریزی در دو گروه الف و ب، از فلاشینگ تغذیهای و اثر قوچ استفاده شد. عملکرد فراسنجههای تولیدمثل و تولید شامل نرخ فحلی، تخمکریزی، آبستنی، برهزایی و وزن برهها در دو گروه در طول دو سال مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که عملکرد فراسنجههای تولیدمثل در دوره اول جفتگیری گروه الف به صورت معنیداری بیشتر از دوره دوم و سوم است. نرخ تخمکریزی، آبستنی، برهزایی و وزن برهها گروه الف بیشتر از گروه ب بود. درمجموع نتایج مطالعه حاضر نشان داد که عملکرد فراسنجههای تولیدمثل و تولید در برنامه سه بار زایش در دو سال بر پایه ملاتونین بیشتر از دو بار زایش در سال بدون استفاده از ملاتونین میباشد.
صالح طباطبائی وکیلی؛ مرتضی مموئی
چکیده
هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی اثر آلبومین سرم گاوی (BSA) بر تحرک و باروری اسپرم خروس با استفاده از 20 قطعه خروس و 48 قطعه مرغ بومی بود. منی جمعآوری شده از خروسها با هم مخلوط شدند. برای آزمایش اول، منی مخلوط پس از رقیقسازی به چهار قسمت تقسیم شد. تیمارها عبارت بودند از منی رقیق شده بدون BSA و دارای یک درصد BSA. در هر گروه، ارزیابی تحرک اسپرم ...
بیشتر
هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی اثر آلبومین سرم گاوی (BSA) بر تحرک و باروری اسپرم خروس با استفاده از 20 قطعه خروس و 48 قطعه مرغ بومی بود. منی جمعآوری شده از خروسها با هم مخلوط شدند. برای آزمایش اول، منی مخلوط پس از رقیقسازی به چهار قسمت تقسیم شد. تیمارها عبارت بودند از منی رقیق شده بدون BSA و دارای یک درصد BSA. در هر گروه، ارزیابی تحرک اسپرم طی 30 دقیق پس از اسپرمگیری و 24 ساعت پس از نگهداری منی در دمای چهار درجه سلسیوس انجام شد. ارزیابی فراسنجههای تحرک اسپرمها با روش کامپیوتری (کاسا) و میکروسکوپی (روش معمول) انجام گرفت. برای آزمایش دوم، مرغها به چهار گروه با 12 قطعه مرغ در هر گروه تقسیم شدند و منی رقیق شده تازه بدون BSA و دارای یک درصد BSA و نیز منی رقیق ذخیره شده 24 ساعته بدون BSA و حاوی یک درصد BSA را با تلقیح مصنوعی دریافت کردند. پس از انکوباسیون تخممرغها، میزان تخمهای بارور در هر تیمار ثبت شد. سطح یک درصد BSA تأثیری بر تحرک اسپرم و باروری آن در منی تازه نداشت، اما 24 ساعت پس از نگهداری منی به حالت مایع، BSA باعث حفظ تحرک (50/71 در مقابل 62/28 درصد) و باروری (44/61 در مقابل 43/34 درصد) اسپرمها شد (05/0P<). براساس نتایج حاصل، افزودن BSA به منی رقیق شده، تحرک و باروری اسپرم خروس بومیرا پس از 24 ساعت نگهداری در دمای چهار درجه سلسیوس بهبود بخشید.