یحیی محمدی؛ محمد مهدی شریعتی؛ سعید زره داران؛ محمد رزم کبیر؛ محمدباقر صیادنژاد؛ محمدباقر زندی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 1-11
چکیده
انتخاب ژنومی ابزاری جدید برای برآورد ارزش‌های اصلاحی صفات کمّی با استفاده از نشانگرهای مولکولی است. معیار کارایی انتخاب ژنومی، دقت پیش‌بینی ارزش‌های اصلاحی ژنومی است. در تحقیق حاضر، دقت پیش‌بینی ژنومی روشهای پارامتری و ناپارامتری در 345 گاو هلشتاین محاسبه شد. صفات مطالعه‌شده مقدار شیر، میزان چربی، میزان پروتئین، و سلولهای ...
بیشتر
انتخاب ژنومی ابزاری جدید برای برآورد ارزش‌های اصلاحی صفات کمّی با استفاده از نشانگرهای مولکولی است. معیار کارایی انتخاب ژنومی، دقت پیش‌بینی ارزش‌های اصلاحی ژنومی است. در تحقیق حاضر، دقت پیش‌بینی ژنومی روشهای پارامتری و ناپارامتری در 345 گاو هلشتاین محاسبه شد. صفات مطالعه‌شده مقدار شیر، میزان چربی، میزان پروتئین، و سلولهای سوماتیک شیر بود. دو روش پارامتری بهترین پیش‌بینی نا‌اریب خطی ژنومیک (GBLUP) و بیز B و دو روش ناپارامتری فضای هیلبرت با هستۀ بازآفرین (RKHS) و شبکه‌های عصبی (NN) برای برآورد تأثیرات نشانگرها و پیش‌بینی و دقت ارزش‌های اصلاحی ژنومی استفاده شد. دقت پیش‌بینی ژنومی در دامنۀ 39/0 (برای سلولهای سوماتیک) تا 73/0 (برای تولید چربی) محاسبه شد. بیز B و دو روش ناپارامتری در مقایسه با روش GBLUP دچار کوچک‌کردن بیشتر پیش‌بینی‌ها شده بودند (منحنی ضریب رگرسیون ارزش اصلاحی ژنومی بر ارزش اصلاحی کلاسیک بیشتر از یک بهدست آمد). درمقایسه با همۀ روش‌ها دقت بیز B بیشتر شد. میانگین مربعات خطای پیش‌بینی برای روش GBLUP به نسبت دیگر روش‌ها برای صفات مطالعه‌شده کمتر برآورد شد. مدل رگرسیون بیز B برای انتخاب ژنومی در این جمعیت مطلوب بود، ولی برای بهبود دقت با این روش نیاز به کاهش آب‌رفتگی پیش‌بینی در این روش است.
زهره مزدوری؛ محمدرضا بختیاری زاده
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 13-26
چکیده
این تحقیق به‌منظور درک بهتر سازوکارهای تنظیمی بیان ژنهای مربوط به تعادل منفی انرژی انجام شد. ژنهای با بیان بالا در تعادل منفی انرژی با استفاده از دادههای ریزآرایه و RNA-seq شناسایی و توالیهای پروموتری آنها برای شناسایی فاکتورهای رونویسی جدید در ارتباط با این مراحل تجزیه و تحلیل شدند. افزون بر این، از پایگاه اطلاعاتی STRING برای ...
بیشتر
این تحقیق به‌منظور درک بهتر سازوکارهای تنظیمی بیان ژنهای مربوط به تعادل منفی انرژی انجام شد. ژنهای با بیان بالا در تعادل منفی انرژی با استفاده از دادههای ریزآرایه و RNA-seq شناسایی و توالیهای پروموتری آنها برای شناسایی فاکتورهای رونویسی جدید در ارتباط با این مراحل تجزیه و تحلیل شدند. افزون بر این، از پایگاه اطلاعاتی STRING برای ترسیم شبکۀ ژنی مرتبط با فاکتورهای رونویسی شناساییشده در تعادل منفی انرژی استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل بیان ژنها نشان داد که هشت ژن بیان بالا و معنادار در مقایسه تعادل منفی انرژی شدید نسبت به خفیف دارند (05/0< P). درنتیجۀ تجزیه و تحلیل پروموتری این ژنها، 19 فاکتور رونویسی شناسایی شد. این مجموعه مشتمل بر یک فاکتور رونویسی (NF-κB) با نقش تأییدشده در تعادل منفی انرژی و فاکتورهای رونویسی جدید همچون SP1، ZBP89، NFI، Zf9، MYC، ZBTB7A، FOXF2، و KLF6، که نقش تنظیمی آنها در تعادل منفی انرژی گزارش نشده، است. براساس نتایج، 18 فاکتور رونویسی کاندید جدید معرفیشده در این مطالعه میتوانند اطلاعات جدیدی را در درک بهتر شبکۀ تنظیمی مؤثر در تعادل منفی انرژی فراهم کنند.
حمید امانلو؛ هادی شفیعی؛ طاهره امیرآبادی فراهانی؛ فرشید خیری؛ نجمه اسلامیان فارسونی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 27-38
چکیده
به‌منظور مقایسۀ دقت پیشبینیهای دو مدل NRC (2001) وCNCPS ، 17 رأس گاو تازهزای هلشتاین در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی به یک جیرۀ متوازن‌شده با نرمافزارهای NRC (2001) وCNCPS اختصاص یافتند. مقادیر پیشبینیشدۀ مادۀ خشک مصرفی، تولید شیر قابل حصول با توجه به انرژی و پروتئین جیره، توسط دو مدل با مقادیر مشاهده‌شده مقایسه شدند. دقت ...
بیشتر
به‌منظور مقایسۀ دقت پیشبینیهای دو مدل NRC (2001) وCNCPS ، 17 رأس گاو تازهزای هلشتاین در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی به یک جیرۀ متوازن‌شده با نرمافزارهای NRC (2001) وCNCPS اختصاص یافتند. مقادیر پیشبینیشدۀ مادۀ خشک مصرفی، تولید شیر قابل حصول با توجه به انرژی و پروتئین جیره، توسط دو مدل با مقادیر مشاهده‌شده مقایسه شدند. دقت پیشبینیهای دو مدل با محاسبۀ ضریب تبیین (R2)، اریب میانگین (Mean bias)، و ریشۀ میانگین مربعات خطای پیشبینیشده (RMSPE) ارزیابی شدند. هر دو مدل به‌طور معنی‌داری مادۀ خشک مصرفی را کمتر از مقدار مشاهده‌شده پیش‌بینی کردند (01/0< P). اریب میانگین و RMSPE و R2 برای NRC (2001) به ترتیب 22/2، 84/2، و 48/0 و برایCNCPS به ترتیب 18/3، 99/3، و 52/0 بود و مدل CNCPS مادۀ خشک مصرفی را 20درصد کمتر از حد واقع پیش‌بینی کرد. تولید شیر مشاهده‌شده 78/29 کیلوگرم در روز بود. تولید شیر پیشبینیشده با توجه به انرژی جیره با نرمافزارهای NRC (2001) وCNCPS به ترتیب 68/25 و 32/22 کیلوگرم در روز بود. تولید شیر پیشبینیشده با پروتئین جیره با نرمافزارهای NRC (2001) و CNCPS به ترتیب 80/25 و 37/28 کیلوگرم در روز بود و مدلNRC (2001) تولید شیر را 14درصد کمتر از حد واقع پیش‌بینی کرد. باتوجه به اهمیت خوراک مصرفی در گاوهای تازه‌زا به‌نظر می‌رسدNRC (2001) در مقایسه باCNCPS در برآورد نیاز‌های تغذیه‌ای دقت بیشتری دارد.
شهین نسیمی اصفهانی؛ مرتضی چاجی؛ طاهره محمدآبادی؛ محمد بوجارپور
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 39-49
چکیده
قابلیت هضم و فراسنجههای تخمیری جیره‌های حاوی برگ، غلاف، و دانۀ درخت سوبابل (با نام علمی Leucaena leucocephala) در گوسفند با روشهای هضم دومرحله‌ای و تولید گاز تعیین شد. جیره‌های آزمایشی شامل صفر (شاهد)، 25، 50، 75، و 100درصد برگ، غلاف، و دانۀ سوبابل بودند که جایگزین علوفۀ یونجه در جیرۀ گوسفندان شدند. در مقایسه با جیرۀ شاهد، جیرۀ حاوی 50درصد ...
بیشتر
قابلیت هضم و فراسنجههای تخمیری جیره‌های حاوی برگ، غلاف، و دانۀ درخت سوبابل (با نام علمی Leucaena leucocephala) در گوسفند با روشهای هضم دومرحله‌ای و تولید گاز تعیین شد. جیره‌های آزمایشی شامل صفر (شاهد)، 25، 50، 75، و 100درصد برگ، غلاف، و دانۀ سوبابل بودند که جایگزین علوفۀ یونجه در جیرۀ گوسفندان شدند. در مقایسه با جیرۀ شاهد، جیرۀ حاوی 50درصد دانۀ سوبابل تولید گاز بیشتری داشت (05/0>P). در بین جیره‌های حاوی برگ سوبابل بیشترین مقدار مادۀ آلی واقعاً هضم‌شده مربوط به سطح 100درصد برگ سوبابل بود. سطح 100درصد جایگزینی با یونجه در مقایسه با سایر مقادیر جایگزینی غلاف، بیشترین عامل تفکیک‌کننده و بازده تولید تودۀ میکروبی را داشت (05/0>P). قابلیت هضم مادۀ خشک، الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی و اسیدی جیره‌های حاوی غلاف در همۀ سطوح، کمتر از جیرۀ شاهد بود (05/0>P). قابلیت هضم الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی و اسیدی در جیره‌های حاوی برگ سوبابل تا سطح 75درصد جایگزینی برگ سوبابل با یونجه تفاوتی با شاهد و با یکدیگر نداشتند. با افزایش مقدار دانۀ سوبابل در جیره قابلیت هضم مادۀ خشک، الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی و اسیدی از جیرۀ شاهد بیشتر بود، بهطوریکه اختلاف برای سطوح 75 و 100درصد دانۀ سوبابل معنی‌دار بود (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، برگ و دانۀ سوبابل را می‌‌توان بدون وجود اثر منفی بر هضم و تخمیر تا 100درصد جایگزین یونجه کرد. استفاده از دانۀ سوبابل به‌صورت جایگزین با یونجه در جیرۀ گوسفندان می‌‌تواند ارزش غذایی جیره را افزایش دهد.
حسن فضائلی؛ علیرضا آقاشاهی؛ عبدالرضا تیموری؛ محمد خاکی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 51-60
چکیده
به‌منظور بررسی اثر شکل فیزیکی جیره بر عملکرد پرواری گوساله‌های نر هلشتاین، آزمایشی در مؤسسۀ تحقیقات علوم دامی کشور در سال 1390 انجام گرفت. جیرۀ غذایی به دو صورت مخلوط کامل (شاهد) و مخلوط فشرده‌شده به شکل بلوک (آزمایشی) تهیه شد و در طرحی آزمایشی بلوکهای کامل تصادفی با دو تیمار و چهار بلوک (وزن زندۀ دام‌ها)، به‌مدت پنج ماه در ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر شکل فیزیکی جیره بر عملکرد پرواری گوساله‌های نر هلشتاین، آزمایشی در مؤسسۀ تحقیقات علوم دامی کشور در سال 1390 انجام گرفت. جیرۀ غذایی به دو صورت مخلوط کامل (شاهد) و مخلوط فشرده‌شده به شکل بلوک (آزمایشی) تهیه شد و در طرحی آزمایشی بلوکهای کامل تصادفی با دو تیمار و چهار بلوک (وزن زندۀ دام‌ها)، به‌مدت پنج ماه در تغذیۀ گوساله‌های نر هلشتاین آزمایش شد. در طول دورۀ آزمایش، گوسالهها در حد اشتها تغذیه شدند و میزان مادۀ خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل غذا تعیین شد. میانگین مادۀ خشک مصرفی درطول دورۀ آزمایش برای جیرۀ شاهد 1/8 و جیرۀ آزمایشی 4/8 کیلوگرم بود (05/0P<). میانگین وزن اولیۀ گوساله‌های هر دو تیمار مشابه و به ترتیب 226 و 221 کیلوگرم و در پایان دورۀ آزمایش به ترتیب 361 و 373 کیلوگرم بود (05/0P<). میانگین افزایش وزن روزانۀ گوساله‌های دریافتکنندۀ جیرۀ شاهد 901 و گوساله‌های دریافتکنندۀ جیرۀ آزمایشی 1016 گرم بود (05/0P<). ضریب تبدیل غذا در گروه شاهد 0/9 و گوساله‌های جیرۀ آزمایشی 3/8 بود (05/0P<). نتایج نشان داد که استفاده از جیرۀ غذایی به‌صورت مخلوط کامل فشرده‌شده، سبب بهبود افزایش وزن، مصرف مادۀ خشک، و ضریب تبدیل غذا در گوساله پرواری می‌شود.
امید افسریان؛ محمد حسین شهیر؛ هوشنگ لطف الهیان؛ عبدالله حسینی؛ ناصر موسوی؛ امیر اخلاقی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 61-73
چکیده
تأثیر تزریق داخل تخممرغی هورمون تیروکسین و استفاده از مکمل آرژنین در جیرۀ غذایی بر عملکرد و مقاومت جوجه‌های گوشتی به سرما، در دو آزمایش بررسی شد. در آزمایش اول، 2400 عدد تخممرغ بارور آرین به‌طور تصادفی بین چهار گروه آزمایشی، کنترل مثبت (فرو بردن سوزن به داخل تخممرغ)، کنترل منفی (عدم تزریق)، تزریق آب مقطر، و تزریق هورمون تیروکسین ...
بیشتر
تأثیر تزریق داخل تخممرغی هورمون تیروکسین و استفاده از مکمل آرژنین در جیرۀ غذایی بر عملکرد و مقاومت جوجه‌های گوشتی به سرما، در دو آزمایش بررسی شد. در آزمایش اول، 2400 عدد تخممرغ بارور آرین به‌طور تصادفی بین چهار گروه آزمایشی، کنترل مثبت (فرو بردن سوزن به داخل تخممرغ)، کنترل منفی (عدم تزریق)، تزریق آب مقطر، و تزریق هورمون تیروکسین تقسیم شد. در آزمایش دوم پس از خروج جوجه‌ها از تخم، 240 قطعه جوجۀ نر گوشتی از تیمارهای کنترل مثبت و تزریق هورمون تیروکسین، انتخاب و در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی و به روش فاکتوریل 2×2 با دو سطح تزریق (عدم تزریق و تزریق 65 نانوگرم هورمون تیروکسین) و دو جیره (بدون مکمل آرژنین و افزودن 5 کیلوگرم آرژنین در تن خوراک) مطالعه شدند. برای القای آسیت، تمام جوجه‌ها از 14روزگی تا پایان دورۀ پرورش در دمای 15 درجۀ سانتیگراد قرار گرفتند. تزریق داخل تخممرغی هورمون تیروکسین، تعداد جوجۀ درجۀ دو و وزن کیسۀ زرده را در مقایسه با گروه شاهد، به‌طور معنی‌دار کاهش داد (05/0P<). تزریق هورمون تیروکسین و استفاده از آرژنین در جیرۀ غذایی درصد تلفات ناشی از آسیت، درصد هماتوکریت، و تعداد گلبول قرمز را به‌طور معنی‌داری کاهش داد (05/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، تزریق داخل تخممرغی هورمون تیروکسین و استفاده از آرژنین در جیرۀ غذایی، عملکرد پرنده را به هنگام مواجهه با محیطهای سرد بهبود میبخشد.
اکبر شیرعلی نژاد؛ میرداریوش شکوری؛ سیده اعظم خاتمی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 75-83
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر ایزوفلاون‌های سویا بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی، و محتوی کلسیم و فسفر استخوان درشت‌نی جوجه‌های گوشتی اجرا شد. تعداد 240 قطعه جوجۀ یک‌روزه سویۀ راس 308 در قالب طرحی کاملاً تصادفی به چهار تیمار (شامل سطوح صفر (شاهد)، 25، 50، و 100 میلی‌گرم در کیلوگرم ایزوفلاون) و سه تکرار (20 قطعه در هر تکرار) طی یک دورۀ ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر ایزوفلاون‌های سویا بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی، و محتوی کلسیم و فسفر استخوان درشت‌نی جوجه‌های گوشتی اجرا شد. تعداد 240 قطعه جوجۀ یک‌روزه سویۀ راس 308 در قالب طرحی کاملاً تصادفی به چهار تیمار (شامل سطوح صفر (شاهد)، 25، 50، و 100 میلی‌گرم در کیلوگرم ایزوفلاون) و سه تکرار (20 قطعه در هر تکرار) طی یک دورۀ 42روزه اختصاص یافتند. استفاده از ایزوفلاون در همۀ سطوح، بدون تأثیر معنی‌دار بر مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی جوجه‌ها را در دورۀ پرورش بهبود بخشید (05/0>P). مصرف سطوح 50 و 100 میلی‌گرم ایزوفلاون در کیلوگرم جیره بدون تأثیر بر درصد خاکستر استخوان درشت‌نی، موجب افزایش درصد کلسیم و فسفر این استخوان شد (05/0>P). pH شیرابۀ گوارشی سنگدان و سکوم در اثر مصرف ایزوفلاون کاهش یافت (05/0>P). با افزودن ایزوفلاون به جیرۀ غلظت کلسترول کل، تریگلیسرید، کلسترول LDL، و VLDL سرم خون جوجه‌ها کاهش (05/0>P) ولی غلظت کلسترول HDL افزایش یافت (05/0>P). استفاده از 100 میلی‌گرم ایزوفلاون موجب افزایش قیمت جیرۀ مصرفی (05/0>P) و مصرف 50 میلی‌گرم آن افزایش سود ناخالص را به‌ازای هر قطعه جوجه موجب شد (05/0>P). باتوجه به یافتههای پژوهش حاضر، استفاده از سطح 50 میلی‌گرم در کیلوگرم ایزوفلاون سویا در جیرۀ جوجه‌های گوشتی توصیه می‌شود.
علیرضا عموئیان خاوه؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ فرید شریعتمداری
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 85-94
چکیده
تأثیر شش نوع برنامۀ خوراکدهی متناوب آردی‌ـ‌حبه بر عملکرد و حساسیت به آسیت با استفاده از 480 قطعه جوجۀ گوشتی در پنج تکرار و 16 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1. جیرۀ آردی، 2. جیرۀ آردی حرارت‌دیده، 3. جیرۀ آردی در دوره‌های آغازی و رشد و در ادامۀ جیرۀ حبه، 4. جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و در ادامۀ جیرۀ حبه، 5. جیرۀ حبه، و 6. جیرۀ حبۀ آرد‌شده ...
بیشتر
تأثیر شش نوع برنامۀ خوراکدهی متناوب آردی‌ـ‌حبه بر عملکرد و حساسیت به آسیت با استفاده از 480 قطعه جوجۀ گوشتی در پنج تکرار و 16 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1. جیرۀ آردی، 2. جیرۀ آردی حرارت‌دیده، 3. جیرۀ آردی در دوره‌های آغازی و رشد و در ادامۀ جیرۀ حبه، 4. جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و در ادامۀ جیرۀ حبه، 5. جیرۀ حبه، و 6. جیرۀ حبۀ آرد‌شده است. تغذیۀ جیرۀ حبه در کل دورۀ پرورش، مصرف خوراک و وزن را افزایش داد و موجب بهبود ضریب تبدیل شد، اما حساسیت به آسیت افزایش یافت (01/0>P). جیره‌های آردی در تمام دورۀ پرورش کمترین افزایش وزن و نامناسب‌ترین ضریب تبدیل غذایی را ایجاد کردند (01/0>P). مصرف جیرۀ حبه در دورۀ پایانی با مصرف حبه در کل دوره و یا دوره‌های رشد و پایانی، ضریب تبدیل مشابه و مناسب‌تر از جیره‌های آردی داشت (01/0>P). مصرف جیره‌های آردی در چهار هفتۀ ابتدایی یا در کل دوره، حساسیت به آسیت را به‌طور معنی‌داری کاهش داد و با افزایش طول دورۀ تغذیه از جیرۀ حبه این شاخص افزایش داشت (01/0>P). در گروه‌های دریافتکنندۀ جیرۀ حبه کمترین هزینۀ خوراک برای تولید یک کیلوگرم وزن زنده و بالاترین سود ناخالص بهدست آمد (05/0>P). به‌منظور استفاده از مزایای جیرۀ حبه و اجتناب از بروز تلفات زیاد و کاهش حساسیت به آسیت تغذیۀ جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و استفاده از خوراک حبه در ادامه توصیه می‌شود.
محمد حسین پالیزدار؛ محمد رضا پورعلمی؛ حمیدرضا محمدیان تبریزی؛ زهرا سپهر
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 95-106
چکیده
اثر اسیدیکنندۀ گلوباسید در تراکم‌های متفاوت بر عملکرد و فراسنجههای خونی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 576 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزه سویۀ تجاری راس 308 در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم (14، 16، و 18 پرنده در هر مترمربع) و اسیدیکننده (سطوح صفر و یک کیلوگرم در تن جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. ...
بیشتر
اثر اسیدیکنندۀ گلوباسید در تراکم‌های متفاوت بر عملکرد و فراسنجههای خونی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 576 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزه سویۀ تجاری راس 308 در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم (14، 16، و 18 پرنده در هر مترمربع) و اسیدیکننده (سطوح صفر و یک کیلوگرم در تن جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. کمترین مصرف غذا در تیمار با تراکم 18 و مصرف یک کیلوگرم اسیدیکننده مشاهده شد که تفاوت آماری معنی‌داری با دیگر تیمارها داشت (05/0P<). مصرف غذا در جوجه‌های دریافتکنندۀ اسیدیکننده به‌طور معنی‌داری کمتر از پرندگانی بود که اسیدیکننده مصرف نکردند (05/0P<). افزایش تراکم از 14 به 16 و 18 قطعه در هر مترمربع سبب افزایش ضریب تبدیل غذایی شد (001/0P<). پرندگانی که با جیرۀ حاوی اسیدیکنندۀ گلوباسید تغذیه شدند، ضریب تبدیل غذایی کمتری داشتند (05/0P<). تغذیۀ جیره‌های حاوی اسیدیکننده سبب کاهش گلوکز و تیتر آنتیبادی در پاسخ به گلبولهای قرمز خون گوسفند و همچنین سبب افزایش کلسترول و تریگلیسرید پلاسمای خون در جوجه‌ها شد (001/0P<). اثر متقابل تراکم و اسیدیکننده بر وزن بدن و متابولیتهای خونی جوجه‌های گوشتی نیز معنی‌دار نبود. بنابراین در تراکم‌های زیاد نیز می‌‌توان از تأثیرات مفید اسیدیکنندهها سود برد.
محمدرضا جمالی؛ محمدرضا قربانی؛ احمد طاطار؛ سمیه سالاری؛ مرتضی چاجی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 107-118
چکیده
ارزش غذایی پودر گیاه خرفه و تأثیر آن بر عملکرد، صفات کمی و کیفی تخممرغ، و فراسنجههای تولیدمثلی مرغهای تخمگذار، در دو آزمایش جداگانه بررسی شد. از 120 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن (هایلاین W-36) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار برای بررسی اثر گیاه خرفه بر عملکرد تخمگذاری استفاده شد. مرغها به‌مدت هشت هفته جیره‌های ...
بیشتر
ارزش غذایی پودر گیاه خرفه و تأثیر آن بر عملکرد، صفات کمی و کیفی تخممرغ، و فراسنجههای تولیدمثلی مرغهای تخمگذار، در دو آزمایش جداگانه بررسی شد. از 120 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن (هایلاین W-36) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار برای بررسی اثر گیاه خرفه بر عملکرد تخمگذاری استفاده شد. مرغها به‌مدت هشت هفته جیره‌های حاوی سطوح گوناگون پودر گیاه خرفه (صفر، یک، دو، و سه‌درصد) را دریافت کردند. میزان انرژی خام، پروتئین خام، چربی خام، و فیبر خام نمونههای خرفه به ترتیب 67/2921 کیلوکالری بر کیلوگرم مادۀ خشک، 28/22درصد، 99/3درصد، و 47/9درصد مادۀ خشک بود. انرژی قابل سوختوساز ظاهری و حقیقی خرفه به ترتیب 70/1864 و 08/1956 کیلوکالری بر کیلوگرم مادۀ خشک بود. سطوح پودر گیاه خرفه در جیره اثری بر عملکرد مرغهای تخمگذار نداشت. استحکام پوسته، ضخامت پوسته، رنگ زردۀ تخممرغ، وزن تخمدان، وزن اویداکت، تعداد فولیکول زرد بزرگ، و وزن بزرگترین فولیکول در مرغهای تغذیه‌شده با پودر گیاه خرفه به نسبت پرندگان شاهد بیشتر بود (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، استفاده از پودر گیاه خرفه در جیره‌های تخمگذار، صفات کیفی تخممرغ و فراسنجههای تولیدمثلی را بهبود میبخشد. بنابراین می‌‌توان پودر گیاه خرفه را تا سطح سه‌درصد در تغذیۀ مرغهای تخمگذار استفاده کرد.
زهرا امیری قنات سامان؛ امید علی اسماعیلی پور؛ روح اله میرمحمودی؛ مژگان مظهری
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 119-128
چکیده
تأثیر پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، و فاکتورهای خونی جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 200 قطعه جوجۀ گوشتی نر یک‌روزه سویۀ رأس با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1. جیرۀ پایه بدون مادۀ افزودنی، 2. جیرۀ پایه + 5/0 درصد نعناع‌فلفلی، 3. جیرۀ پایه + یک‌درصد نعناع‌فلفلی، ...
بیشتر
تأثیر پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، و فاکتورهای خونی جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 200 قطعه جوجۀ گوشتی نر یک‌روزه سویۀ رأس با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1. جیرۀ پایه بدون مادۀ افزودنی، 2. جیرۀ پایه + 5/0 درصد نعناع‌فلفلی، 3. جیرۀ پایه + یک‌درصد نعناع‌فلفلی، 4. جیرۀ پایه + 2/0درصد بادرنجبویه، و 5. جیرۀ پایه + 4/0درصد بادرنجبویه بودند. جوجه‌ها تا 25روزگی با جیرۀ یکسان تغذیه شدند. از 25روزگی جوجه‌ها روزانه هشتساعت در دمای 2 ± 34 درجۀ سانتیگراد قرار گرفتند. اثر سطوح پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه بر مصرف خوراک معنی‌دار نبود، اما پرندگانی که جیره‌های حاوی این دو ترکیب را مصرف کردند، افزایش وزن روزانۀ بیشتر و ضریب تبدیل کمتری داشتند (05/0>P). بیشترین افزایش وزن روزانه و بهترین ضریب تبدیل در جوجه‌های تغذیه‌شده با یک‌درصد نعناع‌فلفلی مشاهده شد. قابلیت هضم ظاهری مادۀ خشک و چربی تحت‌تأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما قابلیت هضم پروتئین در پرندگان تغذیه‌شده با یک‌درصد نعناع‌فلفلی بیشتر از پرندگان گروه شاهد بود (05/0>P). صفات بیوشیمیایی خون تحت‌تأثیر سطوح گوناگون پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه قرار نگرفت. براساس نتایج حاصل، مصرف پودر نعناع‌فلفلی به میزان یک‌درصد جیره در شرایط تنش گرمایی، قابلیت هضم پروتئین را افزایش می‌دهد و عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی را بهبود می بخشد.
یوسف گل محمدی؛ علی نوبخت
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 129-140
چکیده
به‌منظور تعیین اثر سطوح تفالۀ لیموترش و اسیدهای آلی بر عملکرد، صفات لاشه، مورفولوژی روده، سطح ایمنی، و فراسنجههای بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس‌ـ308، در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تفالۀ لیمو (صفر، 5/1، و سه‌درصد جیره)، دو سطح گلوباسید (صفر و 1/0درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی شش تیمار، چهار تکرار، و 12 قطعه ...
بیشتر
به‌منظور تعیین اثر سطوح تفالۀ لیموترش و اسیدهای آلی بر عملکرد، صفات لاشه، مورفولوژی روده، سطح ایمنی، و فراسنجههای بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس‌ـ308، در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تفالۀ لیمو (صفر، 5/1، و سه‌درصد جیره)، دو سطح گلوباسید (صفر و 1/0درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی شش تیمار، چهار تکرار، و 12 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تغذیۀ پرندگان با جیره‌های حاوی تفالۀ لیموترش و مکمل اسیدهای آلی مصرف خوراک، میزان افزایش وزن و وزن زنده را افزایش داد (05/0>P). تغذیۀ پرندگان با تفالۀ لیموترش و اسیدهای آلی بهتنهایی بر صفات لاشۀ جوجه‌ها تأثیر نداشت، در حالیکه در ترکیب آنها درصد ران افزایش یافت (05/0>P). استفاده از سه‌درصد تفالۀ لیموترش و نیز ترکیب لیموترش و مکمل اسیدهای آلی عمق کریپت را در ژژنوم افزایش داد (05/0>P). تغذیۀ پرندگان با جیره‌های حاوی تفالۀ لیموترش و مکمل اسیدهای آلی تأثیرات معنی‌داری بر سطح ایمنی و فراسنجههای بیوشیمیایی خون نداشت. به‌طور کلی، استفاده از تفالۀ لیموترش تا سه‌درصد در جیره بههمراه 1/0درصد مخلوط اسیدهای آلی موجب بهبود عملکرد، صفات لاشه، و مورفولوژی رودۀ جوجه‌های گوشتی می‌شود.
علی محمد سلیمیان؛ سیدعلی تبعیدیان؛ حسین ایراندوست
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 141-150
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر پودر دارچین، زردچوبه، و میخک در جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه، تغییرات ریخت‌شناسی و pH روده، و وضعیت اکسیداسیون سرم خون، آزمایشی با استفاده از 450 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزه (هر دو جنس) سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار، و 15 قطعه جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر پودر دارچین، زردچوبه، و میخک در جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه، تغییرات ریخت‌شناسی و pH روده، و وضعیت اکسیداسیون سرم خون، آزمایشی با استفاده از 450 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزه (هر دو جنس) سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار، و 15 قطعه جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرۀ شاهد (فاقد هرگونه افزودنی) و جیره‌های حاوی سه گرم در کیلوگرم از پودرهای دارچین، زردچوبه، و میخک، جیرۀ حاوی مخلوط آنها (از هرکدام به میزان دو گرم در کیلوگرم)، و جیرۀ حاوی فلاوفسفولیپول (5/0 گرم در هر کیلوگرم) بود. مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل، و خصوصیات لاشۀ جوجه‌های گوشتی تحت‌تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نسبت طول پرز به عمق کریپت ناحیۀ ژژنوم در جوجه‌های تغذیه‌شده با جیرۀ حاوی مخلوط دارچین، زردچوبه، و میخک بیشتر از پرندگان تیمارهای شاهد، فلاوفسفولیپول، و دارچین بود (05/0>P). مصرف افزودنیهای خوراکی باعث کاهش pH محتویات دوازدهه در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0P<). غلظت مالوندیآلدئید سرم خون جوجه‌های تغذیه‌شده با جیرۀ شاهد و جیرۀ حاوی میخک بیشتر از پرندگان سایر تیمارهای آزمایشی بود (05/0P<). به‌طور کلی، استفاده از پودر زردچوبه به‌صورت تنها و یا مخلوط با پودر دارچین و میخک، می‌‌تواند جایگزین مناسبی برای آنتیبیوتیکها و همچنین برای اصلاح pH محتویات دوازدهه، پایداری اکسیداتیو سرم خون، و صفات مورفولوژیک ژژنوم جوجه‌های گوشتی باشد.
الهه رضائی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ خلیل میرزاده؛ سمیه سالاری؛ مهدی زارعی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 151-160
چکیده
به‌منظور بررسی اثر سطوح گوناگون دانۀ آنیسون بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتیاکسیدانی، و غلظت استروژن خون جوجه‌های گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجۀ یکروزۀ سویۀ رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار به‌مدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0، و 9/0 درصد دانۀ آنیسون ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر سطوح گوناگون دانۀ آنیسون بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتیاکسیدانی، و غلظت استروژن خون جوجه‌های گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجۀ یکروزۀ سویۀ رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار به‌مدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0، و 9/0 درصد دانۀ آنیسون در جیره بودند. در 28روزگی تزریق گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) به جوجه‌ها انجام شد و در روزهای 35 و 42 پرورش خونگیری برای بررسی عیار آنتیبادی علیه SRBC به عمل آمد. سطوح دانۀ آنیسون باعث بهبود مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه‌های گوشتی نشدند. در دورۀ آغازین، کمترین ضریب تبدیل خوراک جوجه‌های گوشتی در تیمار 3/0درصد دانۀ آنیسون مشاهده شد (05/0>P)، ولی در دوره‌های رشد و کل دورۀ پرورش، سطوح دانۀ آنیسون تأثیر مثبتی بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. دانۀ آنیسون باعث افزایش عیار آنتیبادی علیه SRBC جوجه‌ها در 35روزگی شد (05/0>P). سطوح دانۀ آنیسون موجب بهبود ایمنی سلولی در جوجه‌ها نشد. تیمار 3/0درصد دانۀ آنیسون باعث افزایش قدرت آنتیاکسیدانی تام پلاسمای جوجه‌ها در مقایسه با پرندگان گروه شاهد شد (05/0>P). میزان استروژن سرم خون جوجه‌ها در سطوح 3/0 و 6/0درصد دانۀ آنیسون کاهش داشت، اما در سطح 9/0درصد آن افزایش یافت (05/0>P). بهطورکلی، افزودن دانۀ آنیسون به جیرۀ جوجه‌های گوشتی هرچند باعث بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی سلولی جوجه‌های گوشتی نشد، موجب افزایش پاسخ ایمنی هومورال اولیه و توان آنتیاکسیدانی تام خون جوجه‌ها شد.
مینا اسماعیلی؛ سید رضا هاشمی؛ داریوش داودی؛ یوسف جعفری آهنگری؛ سعید حسنی؛ نیلوفر بلندی؛ اکرم شبانی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 161-171
چکیده
به‌منظور بررسی اثر نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت بر صفات عملکردی، آنزیمهای کبدی، و غلظت لیپیدهای خون با استفاده از 375 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ تجاری کاب 500، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار انجام شد. استفاده از نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت سبب بهبود ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت بر صفات عملکردی، آنزیمهای کبدی، و غلظت لیپیدهای خون با استفاده از 375 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ تجاری کاب 500، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار انجام شد. استفاده از نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت سبب بهبود ضریب تبدیل در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0>P)، درحالیکه تأثیر معنی‌داری بر افزایش وزن و خوراک جوجه‌های گوشتی ندارد. استفادۀ نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت سبب کاهش غلظت آنزیمهای آلانینآمینوترانسفراز و آلکالینفسفاتاز شد (05/0>P). نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت غلظت کلسترول، تریگلیسرید،LDL ، و VLDL را کاهش و غلظت HDL خون جوجه‌های گوشتی افزایش داد (05/0>P). براساس نتایج، نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت می‌‌تواند به‌عنوان محرک رشد و سلامت مورد توجه قرار گیرد. همچنین باتوجه به نتایج حاصل از بررسی آنزیمهای کبدی و لیپیدهای خون از صدمات کبدی در دورۀ پرورش جلوگیری کند.
پریسا یزدان شناس؛ رعنا جهان بین؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه؛ مهدی امین افشار؛ حسین واثقی دودران؛ حمید ورناصری؛ محمد چمنی؛ محمدحسن نظران
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 173-181
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر غلظت‌های متفاوت نانوذرات روی، بر شاخصهای کیفی منی پس از فرایند انجمادـیخگشایی و بازده آبستنی در گاو بود. از چهار گاو نر هلشتاین به‌مدت چهار هفته و هر هفته دو نوبت اسپرم‌گیری شد. نمونههای منی پس از اضافه‌کردن مقادیر صفر (شاهد)، 6-10، 5-10، 4-10، 3-10، و 2-10 مولار نانوذرات روی به رقیقکنندۀ بایوکسل، منجمد ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر غلظت‌های متفاوت نانوذرات روی، بر شاخصهای کیفی منی پس از فرایند انجمادـیخگشایی و بازده آبستنی در گاو بود. از چهار گاو نر هلشتاین به‌مدت چهار هفته و هر هفته دو نوبت اسپرم‌گیری شد. نمونههای منی پس از اضافه‌کردن مقادیر صفر (شاهد)، 6-10، 5-10، 4-10، 3-10، و 2-10 مولار نانوذرات روی به رقیقکنندۀ بایوکسل، منجمد و پس از 72 ساعت یخگشایی شدند. میزان تحرک اسپرم با نرمافزارCASA ارزیابی شد. بیشترین و کمترین غلظت‌های روی بههمراه گروه شاهد برای مطالعۀ میزان تکهتکهشدن DNA، میزان مالوندیآلدئید، میزان فعالیت میتوکندریایی، و بازده آبستنی ارزیابی شدند. تفاوت میزان حرکت کل و حرکت پیشروندۀ اﺳﭙﺮم و میزان تکهتکهشدن DNA اسپرمها بین تیمارهای آزمایشی معنی‌دار نبود. با این حال، روی در سطوح 2-10 و 6-10 مولار غلظت مالون دیآلدئید منی را در مقایسه با گروه شاهد کاهش و فعالیت میتوکندریایی را افزایش داد. درصد آبستنی با اضافه‌کردن نانوذرات روی تغییری نکرد. نتایج نشان داد که افزودن نانوذرات روی به رقیقکنندۀ اسپرم گاو سبب کاهش میزان تولید مالوندیآلدئید و افزایش فعالیت میتوکندری می‌شود ولی بر بهبود نرخ آبستنی تأثیری ندارد.
محمدامین نمازی زادگان؛ ملک شاکری؛ مهدی ژندی؛ مجتبی زاغری؛ رامین شهابی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 183-190
چکیده
به‌منظور ارزیابی اثر افزودن گوانیدینواستیک‌اسید در جیرۀ غذایی خروس بر شاخصهای انجمادپذیری اسپرماتوزوآ، آزمایشی با 20 قطعه خروس گلۀ مادر گوشتی سویۀ تجاری راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار در هشت هفته انجام شد. خروسها با جیره‌های حاوی سطوح صفر (شاهد)، 06/0، 12/0، و 18/0درصد از مکمل گوانیدینواستیک‌اسید تغذیه ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی اثر افزودن گوانیدینواستیک‌اسید در جیرۀ غذایی خروس بر شاخصهای انجمادپذیری اسپرماتوزوآ، آزمایشی با 20 قطعه خروس گلۀ مادر گوشتی سویۀ تجاری راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار در هشت هفته انجام شد. خروسها با جیره‌های حاوی سطوح صفر (شاهد)، 06/0، 12/0، و 18/0درصد از مکمل گوانیدینواستیک‌اسید تغذیه شدند. اسپرم‌گیری هفتگی و به روش مالش شکمی انجام شد. پس از افزودن نمونههای منی به رقیقکننده، برای تعادل دمایی در دمای پنج درجۀ سانتیگراد قرار داده شدند. سپس نمونههای حاوی منی به داخل نیهای انجماد منتقل شدند و در معرض بخار ازت قرار گرفتند، و بعد در ازت مایع ذخیره شدند. پس از فرایند انجماد و یخگشایی اسپرماتوزوآ، فراسنجههای جنبایی کل، جنبایی پیش‌رونده، زندهمانی، ریخت‌شناسی، و یکپارچگی غشا اندازه‌گیری و مقایسه شد. میانگین جنبایی کل در سطح 12/0 و 18/0درصد، در مقایسه با سایر سطوح بیشتر بود (05/0>P). همچنین در میانگین جنبایی پیش‌رونده، تمامی تیمارها اختلاف معنی‌داری با تیمار شاهد داشتند و در سطح 12/0 و 18/0درصد، به نسبت سایر سطوح بیشتر بود (05/0>P). تفاوتی در فراسنجههای زندهمانی، ریخت شناسی، و یکپارچگی غشای اسپرماتوزوآ مشاهده نشد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که افزودن گوانیدینواستیک‌اسید در جیرۀ خروسها در تأمین انرژی اسپرماتوزوآ تأثیرگذار است و باعث بهبود فراسنجههای جنبایی اسپرماتوزوآ پس از فرایند انجماد و یخگشایی می‌شود.
حامد کرمانی موخر؛ آرمین توحیدی؛ سعید زین الدینی؛ حمید کهرام
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 191-200
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی اثر جیره‌های گلوکوژنیک مکمل‌شده با اسیدهای چرب غیراشباع متفاوت بر فراسنجههای تولیدمثلی میش نژاد ایران‌بلک در دو برنامۀ مدیریتی بود. میشها در دو گروه الف (75 رأس) و ب (25 رأس) قرار گرفتند. میشهای گروه الف در روزهای 80 و 90 بعد زایش به ترتیب قطع شیر و قوچاندازی شدند. 40 روز قبل از قوچاندازی زیر پوست ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی اثر جیره‌های گلوکوژنیک مکمل‌شده با اسیدهای چرب غیراشباع متفاوت بر فراسنجههای تولیدمثلی میش نژاد ایران‌بلک در دو برنامۀ مدیریتی بود. میشها در دو گروه الف (75 رأس) و ب (25 رأس) قرار گرفتند. میشهای گروه الف در روزهای 80 و 90 بعد زایش به ترتیب قطع شیر و قوچاندازی شدند. 40 روز قبل از قوچاندازی زیر پوست گوش میشها ایمپلنت ملاتونین قرار داده شد. 75 میش گروه الف در سه گروه 25تایی جدا نگهداری و به ترتیب از جیره‌های گلوکوژنیک مکمل‌شده با چربی اشباع (جیرۀ شاهد)، دانۀ کتان اکسترودشده (جیرۀ امگا 3)، یا دانۀ سویای برشته‌شده (جیرۀ امگا 6) تغذیه شدند. میشهای گروه ب به ترتیب در روزهای 120 و 180 قطع شیر و قوچاندازی شده و از جیرۀ گروه شاهد تغذیه شدند (به‌عنوان گروه مدیریت سنتی). نرخ فحلی، تخمکریزی، برهزایی، و چندقلوزایی در تیمارهای گوناگون آزمایش شمارش و ثبت شد. وزن برهها در زمان زایش، سه، و چهارماهگی اندازه‌گیری شد. نرخ برهزایی و چندقلوزایی در تیمارهای امگا 3 و امگا 6 به‌صورت معنی‌داری بیشتر از تیمار شاهد و گروه ب بود. میانگین وزن بره در سه و چهارماهگی در گروه ب به‌طور معنی‌داری بیشتر از همۀ تیمارهای گروه الف بود. بنابراین استفاده از برنامۀ مدیریتی گروه الف همراه با تغذیۀ اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6 می‌‌تواند سبب بهبود عملکرد فراسنجههای تولیدمثلی میشها شود.
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 1-7
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، صفحه 1-18