تولیدات دامی - فهرست مقالات

اثر جایگزینی ذرت با میوه بلوط با و بدون افزودن کولین بر عملکرد و ویژگی های استخوان درشت نی جوجه‌های گوشتی

فاطمه راهی؛ محمد هوشمند؛ مختار خواجوی؛ سیامک پارسایی

دوره 19، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 891-904

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف میوه بلوط با و بدون افزودن کولین در جیره جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 528 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در قالب یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 22 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل کولین (صفر و 3/0 درصد جیره) و میوه بلوط (صفر، ... بیشتر این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف میوه بلوط با و بدون افزودن کولین در جیره جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 528 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در قالب یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 22 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل کولین (صفر و 3/0 درصد جیره) و میوه بلوط (صفر، 15 و 20 درصد جیره) بودند. در جیره‌های آغازین (21-1 روزگی) و پایانی(42-22 روزگی)، میوه بلوط جایگزین ذرت شد بدون این که در درصد سایر مواد خوراکی جیره تغییری داده شود. نتایج نشان داد تغذیه جوجه‌ها با جیره حاوی 20 درصد میوه بلوط، افزایش وزن بدن را در دوره آغازین، پایانی و کل دوره (42-1روزگی) در مقایسه با جیره بدون بلوط کاهش داد (05/0>(P در همه دوره‌ها، استفاده از 15 و 20 درصد میوه بلوط (به استثنای سطح 15 درصد در دوره پایانی) در مقایسه با سطح صفر، ضریب تبدیل خوراک را افزایش داد (05/0>(P. افزودن 3/0 درصد کولین به جیره، ضریب تبدیل خوراک دوره آغازین و کل دوره را بهبود داد (05/0>(P. اثر متقابل سطح میوه بلوط و کولین در مورد افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک معنی‌دار نبود. جایگزینی ذرت جیره با میوه بلوط باعث کاهش معنی‌دار شاخص وزن خاکستر به طول استخوان درشت نی در سن 42روزگی شد. به طور کلی، جایگزینی ذرت جیره با 15 و 20 درصد میوه بلوط، عملکرد جوجه‌های گوشتی را کاهش داد. افزودن کولین نتوانست از کاهش عملکرد جوجه‌های تغذیه شده با میوه بلوط جلوگیری نماید.

تأثیر افزودن مکمل روی - متیونین و روی - گلیسین به جیره غذایی بر عملکرد و ایمنی جوجه‌های گوشتی

سید عبداله حسینی؛ مهدی امیر صادقی؛ امیر حسین علیزاده قمصری؛ هوشنگ لطف الهیان؛ محمد رضا سلیمانی

دوره 19، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 917-928

چکیده

تأثیر دو منبع آلی عنصر روی بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجههای گوشتی با استفاده از 750 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 این آزمایش شامل دو نوع منبع عنصر روی (روی - گلیسین و روی - متیونین) و سه سطح مختلف روی (40، 80 و 120 میلی‌گرم بر کیلوگرم جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و درپنج تکرار بررسی شد. وزن زنده و ... بیشتر تأثیر دو منبع آلی عنصر روی بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجههای گوشتی با استفاده از 750 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 این آزمایش شامل دو نوع منبع عنصر روی (روی - گلیسین و روی - متیونین) و سه سطح مختلف روی (40، 80 و 120 میلی‌گرم بر کیلوگرم جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و درپنج تکرار بررسی شد. وزن زنده و خوراک مصرفی به‌صورت هفتگی اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در پایان دوره پرورش خون‌گیری به‌عمل‌آمده و عیار تولید پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی، ویروس بیماری نیوکاسل و شمارش تفریقی گلبول‌های سفید انجام شد. استفاده از منبع روی - متیونین در مقایسه با روی - گلیسین سبب بهبود معنی‌دار وزن زنده (42 روزگی)، خوراک مصرفی (یک تا 28 روزگی) و ضریب تبدیل خوراک (یک تا 14 روزگی) شد (05/0P<)، ولی بر شاخص تولید و درصد ماندگاری در کل دوره اثر نداشت. عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی هنگام استفاده از سطح 80 میلی‌گرم در کیلوگرم روی در جیره به‌طور معنی‌داری بیشتر از سایر سطوح روی بود (05/0P<). افزودن روی - متیونین به جیره در مقایسه با روی - گلیسین، عملکرد جوجه‌های گوشتی را بهبود داد (05/0P<). تقویت پاسخ‌های ایمنی با افزودن 80 میلیگرم مکمل روی آلی به جیره مشاهده شد. براساس نتایج این تحقیق، استفاده از فرم روی - متیونین نسبت به فرم روی - گلیسین اثرات بهتری بر عملکرد جوجههای گوشتی دارد و استفاده از آن به عنوان یک منبع روی توصیه می شود.

تأثیر سطوح مختلف پودر گل ‌گاوزبان بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و برخی فراسنجه های خونی جوجه‌های گوشتی در شرایط تنش گرمایی

افسانه آزادی؛ نعمت ضیائی؛ سید مهدی قریشی

دوره 19، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 941-952

چکیده

این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر گل‌گاوزبان بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی در شرایط تنش گرمایی اجرا شد. بدین منظور از 160 قطعه جوجه خروس گوشتی یک‌روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و 10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد (جیره پایه)، ... بیشتر این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر گل‌گاوزبان بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی در شرایط تنش گرمایی اجرا شد. بدین منظور از 160 قطعه جوجه خروس گوشتی یک‌روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و 10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد (جیره پایه)، و تیمارهای 2، 3 و 4 به ترتیب شامل جیره پایه به همراه 500، 1000 و 2000 میلی‌گرم پودر گل‌گاوزبان به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بود. پرندگان تا سن 24 روزگی تحت شرایط یکسان پرورش و تغذیه شدند. از 25 روزگی جوجه‌ها روزانه هشت ساعت، از ساعت نه تا 17 در دمای 2±0C34 قرار گرفتند. نتایج این آزمایش نشان داد که پودر گل‌گاوزبان منجر به افزایش معنی‌دار افزایش وزن روزانه و کاهش معنی‌دار ضریب تبدیل غذایی نسبت به تیمار شاهد شد (05/0>P). استفاده از 1000 میلی‌گرم پودر گل-گاوزبان باعث افزایش قابلیت هضم پروتئین به میزان 13/9 درصد نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). همچنین سطوح 500 و 2000 میلی‌گرم باعث افزایش معنی‌داری در قابلیت هضم ظاهری چربی نسبت به گروه شاهد و گروه 1000 میلی‌گرم شدند (05/0>P). استفاده از 1000 میلی‌گرم پودر گل‌گاوزبان در مقایسه با سایر گروه‏ها به طور معنی‌داری باعث کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، افزایش آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، افزایش وزن نسبی بورس فابرسیوس و پانکراس شد (05/0>P). بنابراین استفاده از1000 میلی‌گرم پودر گل‌گاوزبان به ازای هر کیلوگرم وزن بدن باعث بهبود عملکرد، افزایش قابلیت هضم ظاهری پروتئین و چربی خام و برخی فراسنجه‌های خونی در جوجه‌های گوشتی در شرایط تنش گرمایی شد.

اثر سطح پروتئین و توازن الکترولیتی جیره پایانی بر عملکرد، فراسنجه‌های خون و ریخت‌شناسی روده جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی

بشیر قاسم پور؛ ابوالقاسم گلیان؛ احمد حسن آبادی

دوره 19، شماره 3 ، آبان 1396، ، صفحه 711-726

چکیده

این آزمایش به‌منظور بررسی اثر سطح پروتئین قابل‌هضم و توازن ‌الکترولیتی جیره پایانی بر عملکرد، فراسنجه‌های خون و بافت‌شناسی روده با استفاده از تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی مخلوط دو جنس سویه راس‌308 در قالب طرح کاملاً تصادفی و به‌صورت فاکتوریل 5×2 با دو سطح پروتئین ‌قابل ‌هضم (5/16 و 19درصد) و پنج سطح توازن ‌الکترولیتی (150، 200، 250، 300 و ... بیشتر این آزمایش به‌منظور بررسی اثر سطح پروتئین قابل‌هضم و توازن ‌الکترولیتی جیره پایانی بر عملکرد، فراسنجه‌های خون و بافت‌شناسی روده با استفاده از تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی مخلوط دو جنس سویه راس‌308 در قالب طرح کاملاً تصادفی و به‌صورت فاکتوریل 5×2 با دو سطح پروتئین ‌قابل ‌هضم (5/16 و 19درصد) و پنج سطح توازن ‌الکترولیتی (150، 200، 250، 300 و 350 میلی‌اکی‌والان در کیلوگرم‌جیره) در دوره پایانی (25 تا 42 روزگی) با پنج تکرار 10 قطعهای انجام شد. جوجهها از 42-28 روزگی به مدت هشت ساعت روزانه تحت تنش گرمایی 2±32 درجه ‌ سانتیگراد قرار گرفتند. افزایش سطح پروتئین اثری بر افزایش وزن دوره پایانی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی نداشت. مصرف خوراک و ضریب تبدیل جوجههای ‌گوشتی تغذیه شده با جیره 5/16درصد، بیشتر از 19درصد پروتئین بود (05/0<P). بیشترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل در توازن 200 میلی‌اکی‌والان مشاهده شد که تفاوت آنها به ترتیب تنها با تیمارهای 300 و 150 میلی‌اکی‌والان معنی‌دار نبود. بیشترین افزایش وزن در جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی 5/16درصد پروتئین و 200 میلی‌اکی‌والان توازن ‌الکترولیت مشاهده شد(05/0<P). سرم جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 19درصد در مقایسه با 5/16درصدپروتئین ‌قابل ‌هضم، دارای تری‌گلیسیرید کمتر اما پروتئین کل، کراتینین و اسید اوریک بالاتری بودند (05/0<P). افزایش پروتئین جیره از 5/16درصد به 19درصد، تأثیری بر ویژگی‌های بافت‌شناسی روده نداشت. تغذیه جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی با تعادل الکترولیتی 250 میلی‌اکی‌والان، مساحت سطح پرز را افزایش داد (05/0<P). بر اساس نتایج حاصل، در دوره پایانی پرورش جوجههای گوشتی در شرایط تنش گرمایی، جیره حاوی 5/16درصد پروتئین قابل هضم و توازن الکترولیتی 200 میلی‌اکی‌والان توصیه می‌شود.

استفاده از تفاله دانه انار و ال-کارنیتین در جیره بر عملکرد و صفات لاشه بزغاله‌های پرواری

امیر اکبری افجانی؛ حمید امانلو؛ ابوالفضل زالی زالی؛ حمید رضا میرزایی الموتی؛ مهدی گنج خانلو

دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 337-348

چکیده

در این تحقیق تاثیر تفاله دانه انار حاوی اسیدهای چرب بلند زنجیر به همراه ال– کارنیتین، بر عملکرد و صفات لاشه با استفاده از 32 رأس بزغاله نر مهابادی بررسی شد. جیره‌های آزمایشی شامل:1) جیره بدون تفاله دانه انار و ال-کارنیتین، 2) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار بدون ال-کارنیتین، 3) جیره بدون تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین ... بیشتر در این تحقیق تاثیر تفاله دانه انار حاوی اسیدهای چرب بلند زنجیر به همراه ال– کارنیتین، بر عملکرد و صفات لاشه با استفاده از 32 رأس بزغاله نر مهابادی بررسی شد. جیره‌های آزمایشی شامل:1) جیره بدون تفاله دانه انار و ال-کارنیتین، 2) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار بدون ال-کارنیتین، 3) جیره بدون تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین در کیلوگرم ماده خشک ،و 4) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین در کیلوگرم ماده خشک بود. بزغاله‌ها در انتهای آزمایش، کشتار و صفات مربوط به لاشه اندازه‌گیری شد. افزودن تفاله دانه انار همراه ال-کارنیتین به جیره، چربی دور کلیه را کاهش داد (05/0>P). بزغاله های تغذیه شده با تفاله انار همراه با مکمل ال-کارنیتین قابلیت هضم ظاهری چربی خام بالاتری نسبت به تیمار های دیگر داشتند (05/0>P). همچنین با استفاده از تفاله دانه انار در جیره، هزینه خوراک برای تولید هر کیلوگرم لاشه گرم کاهش یافت (05/0= P). نتایج این آزمایش نشان داد که جایگزینی بخشی از دانه غلات جیره با تفاله دانه انار همراه با افزودن ال-کارنیتین به جیره باعث کاهش چربی کلیه شد. همچنین استفاده همزمان ال-کارنیتین و تفاله دانه انار با افزایش قابلیت هضم ظاهری چربی خام، عملکرد عددی بالاتری نیز نشان داد. با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش، تفاله دانه انار را می توان به عنوان محصول جانبی ارزان قیمت، بدون تأثیر منفی بر عملکرد، با کاهش چربی کلیوی به همراه مکمل ال-کارنیتین در جیره‌ی بزغاله‌های پرواری استفاده کرد.

تأثیر افزودن بذر، عصاره و گیاه خارمریم بر عملکرد، صفات لاشه و برخی از فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره آلوده به آفلاتوکسین B1

مجتبی افشین؛ نظر افضلی؛ محسن مجتهدی؛ عباس محمدی

دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 403-414

چکیده

اثر پودر بذر، عصاره و پودر گیاه کامل خارمریم در کاهش اثرات منفی تغذیه جیره آلوده به 500 میکروگرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 192 قطعه خروس یک روزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار، بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: ... بیشتر اثر پودر بذر، عصاره و پودر گیاه کامل خارمریم در کاهش اثرات منفی تغذیه جیره آلوده به 500 میکروگرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 192 قطعه خروس یک روزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار، بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد سالم، 2) شاهد آلوده به آفلاتوکسین، 3) شاهد آلوده + 5/0 درصد پودر بذر خارمریم، 4) شاهد آلوده + یک درصد پودر گیاه خارمریم، 5) شاهد آلوده + 600 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم، 6) شاهد آلوده + 1000 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم بودند. در کل دوره آزمایش (یک تا 35 روزگی) تغذیه جیره شاهد آلوده به آفلاتوکسین باعث کاهش وزن بدن، افزایش ضریب تبدیل خوراک و افزایش غلظت آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز پلاسما در مقایسه با تیمار شاهد سالم شد (05/0P≤). افزودن پودر گیاه خارمریم باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در یک تا هفت، هفت تا 21 روزگی و کل دوره آزمایش در مقایسه با تیمار شاهد آلوده شد (05/0P≤). افزودن 5/0 درصد پودر بذر، یک درصد پودر گیاه و 1000 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم به جیره آلوده، سبب کاهش غلظت آنزیم آلانین آمینوترانسفراز پلاسمای جوجه های 35 روزه در مقایسه با تیمار شاهد آلوده شد (05/0P≤). براساس نتایج این پژوهش، پودر گیاه خارمریم به میزان یک درصد در مقایسه با دیگر افزودنی های مورد آزمایش به منظور کاهش و یا حذف عوارض منفی آفلاتوکسین توصیه می شود.

اندازه گیری انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری منابع مختلف روغن سویا و بررسی تأثیر مصرف آن‌ها بر عملکرد جوجه‌های گوشتی

حسین ایراندوست؛ علی پارسا؛ حمیدرضا مصلحی

دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 129-143

چکیده

به منظور اندازهگیری خصوصیات فیزیکی - شیمیایی منابع روغن سویا و بررسی تاثیر مصرف آنها بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، الگوی اسیدهای چرب روغن مایع سویا، روغن هیدروژنه سویا، روغن بازیافتی سویا و مایع صابون اسیدی سویا اندازهگیری شد و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری (AME) آنها با استفاده از خروسهای ... بیشتر به منظور اندازهگیری خصوصیات فیزیکی - شیمیایی منابع روغن سویا و بررسی تاثیر مصرف آنها بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، الگوی اسیدهای چرب روغن مایع سویا، روغن هیدروژنه سویا، روغن بازیافتی سویا و مایع صابون اسیدی سویا اندازهگیری شد و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری (AME) آنها با استفاده از خروسهای بالغ برآورد شد. در آزمایش دوم، اثرات مصرف میزان پنج درصد از روغنهای مورد مطالعه در جیره، بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار بررسی شد. مقدار اسید لینولئیک در روغنهای مایع، هیدروژنه، بازیافتی و مایع صابون اسیدی سویا به ترتیب 46/51، 35/11، 53/32 و درصد بود.AME برآورد شده برای روغنهای مایع سویا، هیدروژنه سویا، بازیافتی سویا و مایع صابون اسیدی سویا به روش حاصل ضرب به ترتیب 8920، 8733،8602 و 7836 کیلوکالری بر کیلوگرم و به روش تفاضل به ترتیب 9016، 8794، 8765 و 7906 کیلوکالری بر کیلوگرم برآورد شد که بیانگر بالاتر بودن مقادیر انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری محاسبه شده به روش تفاضل نسبت به روش حاصلضرب میباشد. همچنین استفاده از روغن هیدروژنه سویا در جیره، مصرف خوراک را در مقایسه با روغن مایع سویا افزایش داد (05/0P<). در دوره رشد، میزان افزایش وزن با تغذیه جیرههای حاوی مایع صابون اسیدی سویا در مقایسه با جیرههای حاوی روغن مایع سویا، کاهش و ضریب تبدیل افزایش یافت (05/0P<). نتایج نشان داد که مصرف روغن بازیافتی سویا هیچگونه اثر سویی بر عملکرد جوجههای گوشتی ندارد.

تأثیر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت‌وساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و سوخت‌وساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی

محمد یازرلو؛ سید داود شریفی؛ فرید شریعتمداری؛ عبدالرضا صالحی؛ مختار ملاکی

دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 145-157

چکیده

به‌منظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت‌و‌ساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و قابل سوخت‌و‌ساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک‌روزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح انرژی قابل سوخت‌وساز (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملاً ... بیشتر به‌منظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت‌و‌ساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و قابل سوخت‌و‌ساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک‌روزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح انرژی قابل سوخت‌وساز (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن به‌طور هفتگی اندازه‌گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. میزان مصرف، دفع و ابقاء نیتروژن به‌صورت گرم به ازای هر پرنده در روز، درصدی از مصرف نیتروژن و گرم/کیلوکالری/انرژی قابل سوخت‌و‌ساز مصرفی و مقدار انرژی قابل سوخت‌و‌ساز ظاهری جیره در دوره سنی 26 تا 28 روزگی اندازه‌گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد پرندگانی که جیره حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوخت‌وساز و 26 درصد پروتئین خام دریافت نمودند به‌طور معنی‌داری (05/0>P) افزایش وزن روزانه و میزان ابقاء نیتروژن به ازای هر واحد انرژی قابل سوخت‌و‌ساز مصرفی بالاتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می‌رسد که بهترین سرعت رشد، بیشترین میزان ابقاء نیتروژن و بهترین بازده مصرف خوراک در بلدرچینهای ژاپنی در حال رشد با تغذیه جیرههای حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوخت‌وساز و 26 درصد پروتئین خام حاصل می‌شود لذا میتوان این سطح از انرژی و پروتئین را به‌عنوان احتیاجات انرژی قابل سوخت‌و‌ساز و پروتئین جیره رشد بلدرچین ژاپنی توصیه نمود.

اثر زنجبیل و پروبیوتیک بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و جمعیت میکروبی روده بلدرچین ژاپنی

میثم پورطاهری؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ مهران مهری؛ حسن محمدی عمارت

دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 189-200

چکیده

اثر سطوح زنجبیل (Zingiber officinale) و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و جمعیت میکروبی رودة بلدرچین ژاپنی با استفاده از 360 پرنده در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3 × 2 با سه سطح پودر زنجبیل (صفر، 5/2 و پنج گرم در کیلوگرم) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 150 میلی‌گرم در کیلوگرم) در شش تیمار، پنج تکرار و 12 پرنده در هر تکرار به ... بیشتر اثر سطوح زنجبیل (Zingiber officinale) و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و جمعیت میکروبی رودة بلدرچین ژاپنی با استفاده از 360 پرنده در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3 × 2 با سه سطح پودر زنجبیل (صفر، 5/2 و پنج گرم در کیلوگرم) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 150 میلی‌گرم در کیلوگرم) در شش تیمار، پنج تکرار و 12 پرنده در هر تکرار به مدت 28 روز بررسی شد. پرندگان از جیرۀ حاوی 5/2 گرم در کیلوگرم زنجبیل به مقدار بیشتری مصرف نمودند )05/0>(P. پرندگان تغذیه شده با جیرۀ حاوی 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک، مصرف خوراک و افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل کمتری داشتند )05/0>(P. پرندگان دریافت کننده جیرۀ حاوی 5/2 گرم در کیلوگرم زنجبیل با 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک مصرف خوراک بیشتری نسبت به پرندگان دریافت کننده سطح صفر زنجبیل با سطح صفر پروبیوتیک داشتند (05/0P(P. افزودن زنجبیل و پروبیوتیک به جیره اثری بر عیار پادتن تولیدشده در چالش با ویروس نیوکاسل نداشت. مصرف پروبیوتیک و مصرف توأم زنجبیل با پروبیوتیک جمعیت باکتری‌های اسید لاکتیک و کل جمعیت باکتریایی ایلئوم را نسبت به پرندگانی که سطح صفر زنجبیل با سطح صفر پروبیوتیک را دریافت کردند افزایش داد (05/0>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، مکمل کردن جیرۀ بلدرچین ژاپنی با 5/2 ‌گرم در کیلوگرم زنجبیل و 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک موجب بهبود عملکرد، پاسخ ایمنی و اکوسیستم میکروبی ایلئوم می‌شود.

اثر جایگزینی منبع پروتئینی کنجاله سویا با کنجاله شاهدانه در جیره بعد از تولک بری مرغ‌های تخم‌گذار

حسن بازدیدی؛ نظر افضلی؛ سیدجواد حسینی واشان؛ سید احسان غیاثی؛ محمد ملکانه

دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 801-810

چکیده

به منظور بررسی جایگزینی منبع پروتئینی کنجاله سویا با کنجاله شاهدانه بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ و فراسنجه‌های خونی مرغ‌های تخم‌گذار در دوره پس از تولک، از 200 قطعه مرغ لگهورن از هیبرید های‌لاین 36- w در سن 102 هفته استفاده گردید. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار آزمایشی و پنج تکرار و تعداد هشت قطعه مرغ درهرتکرارانجام ... بیشتر به منظور بررسی جایگزینی منبع پروتئینی کنجاله سویا با کنجاله شاهدانه بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ و فراسنجه‌های خونی مرغ‌های تخم‌گذار در دوره پس از تولک، از 200 قطعه مرغ لگهورن از هیبرید های‌لاین 36- w در سن 102 هفته استفاده گردید. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار آزمایشی و پنج تکرار و تعداد هشت قطعه مرغ درهرتکرارانجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح 100 درصدی منبع پروتئینی از کنجاله سویا؛ 25 درصد منبع پروتئین کنجاله شاهدانه + 75 درصد منبع پروتئین کنجاله سویا؛ 50 درصد منبع پروتئین کنجاله شاهدانه+50 درصد منبع پروتئین کنجاله سویا؛ 75 درصد منبع پروتئین کنجاله شاهدانه‌+ 25 درصد منبع پروتئین کنجاله سویا و 100 درصد منبع پروتئین کنجاله شاهدانه بود. طول دوره آزمایش 12 هفته شامل سه دوره چهار هفته‌ای بود. یافته‌ها نشان دادند درصد تولیدتخم و خوراک مصرفی ووزن توده تخم مرغ در تیمارهایی که 100 درصد کنجاله شاهدانه مصرف کردند بالاتر و این اختلاف نسبت به تیمارهای حاوی 100درصد سویا معنی‌دار بود (05/0>P). با افزایش سطح جایگزینی کنجاله شاهدانه ارتفاع سفیده، شاخص رنگ زرده، درصد وزن زرده ودرصد پوسته، بطور معنی‌داری نسبت به گروه حاوی100 درصد کنجاله سویا افزایش پیدا کرد. استفاده از کنجاله شاهدانه غلظت کلسترول و تری‌گلیسرید و LDL خون را کاهش داد. بنابراین با توجه به بهبود عملکرد و کیفیت تخم و کاهش هزینه تولید تخم مرغ و کاهش کلسترول در مرغ‌های تخم‌گذار تجاری بعد از تولک جایگزینی کنجاله سویا با شاهدانه در سطوح 75 و 100 درصد پیشنهاد می گردد.

اثرات سطوح مختلف عصاره آبی شوید بر برخی فراسنجه‌های خونی و آسیتی و عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی

مختار فتحی؛ محمد حیدری

دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 821-830

چکیده

پژوهشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف عصاره آبی شوید با 600 قطعه جوجه یکروزه شامل چهار تیمار شاهد (بدون افزودنی) و سطوح 5 ، 10 و 20 میلی‌لیتر عصاره آبی شوید در لیتر آب آشامیدنی با پنج تکرار برای هر تکرار به مدت 42 روز انجام شد. در انتهای آزمایش (روز 42 آزمایش)، دو پرنده از هر قفس به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند قلب برداشته و وزن بطن‌های راست ... بیشتر پژوهشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف عصاره آبی شوید با 600 قطعه جوجه یکروزه شامل چهار تیمار شاهد (بدون افزودنی) و سطوح 5 ، 10 و 20 میلی‌لیتر عصاره آبی شوید در لیتر آب آشامیدنی با پنج تکرار برای هر تکرار به مدت 42 روز انجام شد. در انتهای آزمایش (روز 42 آزمایش)، دو پرنده از هر قفس به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند قلب برداشته و وزن بطن‌های راست و چپ جداگانه محاسبه و شاخص آسیتی اندازه‌گیری شد. فراسنجه‌های فعالیت پلاسمایی آنزیمهای لاکتات‌دهیدروژناز، آسپارتات‌آمینوترانسفراز، آلانین‌آمینوترانسفراز و فراسنجه‌های وضعیت آنتی‌کسیدان شامل، سطح مالون‌دی-آلدئید، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل پلاسما، آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی گلوتاتیون‌پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز اندازه‌گیری شدند. فراسنجه‌های افزایش وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک نیز اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که مصرف سطح پنج میلی‌لیتر عصاره آبی شوید در مقایسه با سایر گروه‌ها، سبب افزایش معنی‌دار وزن و کاهش ضریب تبدیل خوراک، شاخص آسیتی و تلفات مرتبط با آسیت شد. هر سه سطح عصاره آبی شوید سبب کاهش گلوکز خون شدند. مصرف سطوح 10 و 20 میلی‌لیتر عصاره آبی شوید، سبب کاهش معنی‌دار تری‌گلیسیرید و افزایش لیپوپروتئین با دانسیته بالادر پلاسما شد. فعالیت آنزیم لاکتات‌دهیدروژناز نیز به طور معنی‌داری تحت تاثیر سطوح مختلف عصاره آبی شوید کاهش یافت. هیچ‌کدام از فراسنجه‌های آنتی‌اکسیدانی به طور معنی‌داری تحت تاثیر سطوح مختلف عصاره آبی شوید قرار نگرفتند. نتایج این تخقیق نشان داد سطح پنج میلی‌لیتر عصاره آبی شوید را به طور موفقیت آمیزی در جهت بهبود عملکرد وکاهش تلفات ناشی از آسیت در جوجه‌های گوشتی استفاده نمود.

اثر پروتئین قابل متابولیسم در جیره پیرامون زایش بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و پاسخ ایمنی میش‌های افشاری

سید سعید موسوی؛ حمید امانلو؛ علی نیکخواه؛ حمید رضا میرزایی الموتی؛ علی مصطفی تهرانی

دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 413-430

چکیده

هدف از این پژوهش، بررسی اثر سطوح متفاوت پروتئین قابل‌متابولیسم در جیره پیرامون زایش بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی میش‌های افشاری و بره‌ها بود. 32 رأس میش یک بار زایشطی شش هفته آخر آبستنی و شش هفته اول شیردهی با جیره‌های غذایی قبل و بعد از زایش محتوی پروتئین قابل‌متابولیسم پایین و بالا به ترتیب معادل و 20 درصد بالاتر از نیاز میش دو ... بیشتر هدف از این پژوهش، بررسی اثر سطوح متفاوت پروتئین قابل‌متابولیسم در جیره پیرامون زایش بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی میش‌های افشاری و بره‌ها بود. 32 رأس میش یک بار زایشطی شش هفته آخر آبستنی و شش هفته اول شیردهی با جیره‌های غذایی قبل و بعد از زایش محتوی پروتئین قابل‌متابولیسم پایین و بالا به ترتیب معادل و 20 درصد بالاتر از نیاز میش دو قلوزای توصیه شده توسط انجمن تحقیقات ملی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاٌ تصادفی تغذیه شدند. ماده خشک مصرفی، وزن بدن، امتیاز وضعیت بدنی میش و تغییرات آنها، وزن بره در یک و سه هفتگی و افزایش وزن روزانه بره‌ها تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. مقدار و ترکیبات آغوز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، اما افزایش تولید شیر در تیمار حاوی پروتئین قابل متابولیسم پایین در قبل و بعد از زایش (007/0P=) نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. غلظت اوره (0001/0 P=) و کلسترول پلاسما (02/0 P=) به طور معنی‌دار در تیمار پروتئین قابل متابولیسم بالا نسبت به تیمار پروتئین قابل متابولیسم پایین در اواخر آبستنی بیشتر بود. کاهش مقاومت به انسولین (03/0 P=) و افزایش حساسیت به انسولین (01/0 P=) در تیمار حاوی پروتئین قابل متابولیسم پایین در قبل و بعد از زایش مشاهده شد. تفاوت معنی‌دار بین تیمارها از نظر تعداد گلبول‌های سفید، قرمز و دیگر سلول‌های خونی مشاهده نشد. براساس نتایج این آزمایش، درصد پروتئین قابل متابولیسم تعیین شده توسطانجمن تحقیقات ملی، برای میش‌های افشاری در اواخر دوره آبستنی و اوایل شیردهی توصیه می‌شود.

تأثیر روش‌های مختلف از شیرگیری بر عملکرد رشد، سلامتی‌، فراسنجه‌های تخمیری شکمبه‌، خون و بازده اقتصادی گوساله‌های هلشتاین

محمد حیدریان؛ جواد بیات کوهسار؛ یوسف مصطفی لو؛ بلال صادقی؛ فرید مسلمی پور

دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 461-475

چکیده

به منظور مقایسه تاثیر روش‌های مختلف از شیرگیری بر مصرف خوراک، افزایش وزن، شاخص‌های رشد اسکلتی، فراسنجه‌های خونی و بازده اقتصادی، از 24 رأس گوساله ماده هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. گوساله‌ها پس از تولد به طور تصادفی به یکی از سه روش از شیرگیری: 1) بر اساس مقدار ماده خشک مصرفی، 2) بر اساس وزن و 3) بر اساس سن اختصاص داده شدند. ... بیشتر

اثرات استفاده از سطوح مختلف کافور بر عملکرد و غلظت سرمی هورمون‌های تیروئیدی و تستوسترون در بلدرچین ژاپنی

اصغر صداقت؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی

دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 273-286

چکیده

تأثیر سطوح مختلف کافور بر عملکرد، وزن اندام‌های داخلی، هورمونهای تیروئیدی و تستوسترون، جمعیت باکتریایی روده و فساد اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد 200 قطعه بلدرچین، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت شش هفته بررسی شد. تیمارها شامل سطوح صفر، 5/62، 125، 250 و ppm 500 کافور حل شده در روغن سویا بودند. در 42 روزگی ... بیشتر تأثیر سطوح مختلف کافور بر عملکرد، وزن اندام‌های داخلی، هورمونهای تیروئیدی و تستوسترون، جمعیت باکتریایی روده و فساد اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد 200 قطعه بلدرچین، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت شش هفته بررسی شد. تیمارها شامل سطوح صفر، 5/62، 125، 250 و ppm 500 کافور حل شده در روغن سویا بودند. در 42 روزگی از بلدرچینها خون‌گیری به عمل آمد و سپس کشتار شدند. اثر کافور بر وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل، وزن لاشه و اندامهای درونی و غلظت هورمونهای تیروئیدی معنیدار نبود. افزودن کافور به جیره سبب افزایش خطی هورمون تستوسترون در بلدرچینهای نر شد (05/0>P). تغذیه جیرههای حاوی کافور جمعیت باکتریهای هوازی و کلیفرمهای روده را کاهش و جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و باکتریهای اسپورزا را افزایش داد (05/0>P). همچنین، با افزودن کافور به جیره در مقدار MDA گوشت نیز یک رفتار دوگانه مشاهده شد، بهطوری‌که دوزهای 5/62، 125 و ppm250 کافور سبب افزایش مقدار MDA گوشت گردید (05/0>P). بنابراین، طبق نتایج حاصل بهنظر میرسد داروی گیاهی کافور میتواند بر هورمون تستوسترون و کیفیت گوشت تأثیر مثبتی داشته باشد. از اینرو پیشنهاد میشود که کافور جهت ارتقاء و بهبود عملکرد تولیدمثلی در نرها استفاده شود.

تأثیر تغذیه کنجاله پنبه دانه تخمیر شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه و پروفایل چربی سرم خون جوجه های گوشتی

وحید جزی؛ فتح اله بلداجی؛ بهروز دستار؛ سید رضا هاشمی؛ امین عشایری زاده

دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 311-321

چکیده

تأثیر تغذیه کنجاله پنبهدانه تخمیر شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه و پروفایل چربی سرم خون با استفاده از 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و با 12 پرنده در هر تکرار بررسی شد. کنجاله پنبهدانه با کشت مخلوط مایع حاوی باسیلوس سابتیلیس، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا به نسبت یک به 2/1 تخمیر ... بیشتر تأثیر تغذیه کنجاله پنبهدانه تخمیر شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه و پروفایل چربی سرم خون با استفاده از 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و با 12 پرنده در هر تکرار بررسی شد. کنجاله پنبهدانه با کشت مخلوط مایع حاوی باسیلوس سابتیلیس، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا به نسبت یک به 2/1 تخمیر شد. پس از هفت روز تخمیر، مقدار گوسیپول آزاد از 33/584 به 68 میلیگرم در کیلوگرم کنجاله کاهش یافت. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی صفر، 10 و 20 درصد کنجاله پنبهدانه خام و یا تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بود.استفاده از کنجاله پنبهدانه تخمیری در مقایسه با کنجاله پنبهدانه خام در جیره سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در جوجههای گوشتی شد (05/0>P). در 21 و 42 روزگی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در پرندههای تغذیه شده با جیرههای حاوی 10 و 20 درصد کنجاله پنبهدانه تخمیری اختلاف معنیداری با پرندههای تغذیه شده جیره شاهد نداشت. چربی محوطه بطنی در جوجههایی که با جیره حاوی کنجاله پنبهدانه تخمیری تغذیه شدند، از سایر پرندگان کمتر بود (05/0>P). غلظت کلسترول و تریگلیسرید سرم خون در گروههای تغذیه شده با جیرههای حاوی کنجاله پنبهدانه تخمیری به طور معنیداری کمتر از سایر گروهها بود (05/0>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از کنجاله پنبهدانه تخمیری در مقایسه با کنجاله پنبهدانه خام عملکرد و سلامت جوجههای گوشتی را بهبود میبخشد.

تأثیر جیره‌‌‌‌های اسیدی شده با اسید کلریدریک و اسید بوتیریک بر عملکرد جوجه‌‌‌‌های گوشتی ماده

علی اکبر سالاری؛ احمد حسن آبادی؛ حسن نصیری مقدم؛ غلامعلی کلیدری

دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 323-334

چکیده

به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخص‌های لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعه‌ای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌های حاوی دو سطح اسید ... بیشتر

تأثیر استفاده از پودر پوست میوه انار در جیره‌های ‏حاوی چربی بر عملکرد جوجه‏های گوشتی

محمدرضا رضوانی؛ شهرام رحیمی؛ محمد دادپسند

دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 335-346

چکیده

اثر آنتی‌اکسیدانی و ضدمیکروبی پودر پوست میوه انار با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی 11 روزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 با دو سطح پودر پوست میوه انار (صفر و دو درصد جیره) و دو سطح روغن سویا در جیره (صفر و شش درصد در دوره رشد و صفر و هشت درصد در دوره پایانی)،در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. ... بیشتر

بهبود قابلیت هضم سورگوم دانه‌ای با کاهش تانن و جیره‌نویسی به روش اسیدهای آمینه قابل هضم استاندارد شده در جیره جوجه‌های گوشتی

محمدرضا رضوانی؛ کریم هوشیار

دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 347-357

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی روش فرآوری سورگوم دانه‌ای و روش جیره‌نویسی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی (هشت روزه) در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 × 2 با دو روش جیره‌نویسی (اسیدآمینه کل و قابل هضم)،فرآوری با پلی‌وینیل پیرولیدون (PVP، صفر و یک درصد) و اسید آلی (صفر و دو درصد مخلوط اسید استیک و اسید پروپیونیک ... بیشتر این پژوهش به منظور بررسی روش فرآوری سورگوم دانه‌ای و روش جیره‌نویسی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی (هشت روزه) در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 × 2 با دو روش جیره‌نویسی (اسیدآمینه کل و قابل هضم)،فرآوری با پلی‌وینیل پیرولیدون (PVP، صفر و یک درصد) و اسید آلی (صفر و دو درصد مخلوط اسید استیک و اسید پروپیونیک با نسبت 60 به 40) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. اثر اصلی استفاده از جیره‌نویسی به روش قابل هضم، افزودن اسید و PVP در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) و کل دوره (هشت تا 42 روزگی) باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن روزانه و اثر اصلی روش جیره‌نویسی قابل هضم و افزودن اسید سبب بهبود گوارش‌پذیری مواد مغذی شد (05/0 ≥P). اثر افزودن اسید و PVP سبب کاهش وزن پانکراس شد (05/0 ≥P). برهم‌کنش PVP، اسید و روش جیره‌نویسی در هیچ‌یک از دوره‌های پرورش بر ویژگی‌های عملکرد معنی‌دار نبود. براساس نتایج تحقیق حاضر، تنظیم جیره براساس اسیدهای آمینه قابل هضم هنگام استفاده از سورگوم دانه‌ای در جیره‌های جوجه‌های گوشتی، به‌دلیل عدم نیاز به هزینه‌های اضافی برای فرآوری سورگوم دانه‌ای و دارا بودن نتایج عملکردی مشابه با جیره‌های فرآوری شده قابل توصیه است.

تأثیر شکل فیزیکی جیره غذایی بر عملکرد گوساله‌های نر پرواری هلشتاین

حسن فضائلی؛ علیرضا آقاشاهی؛ عبدالرضا تیموری؛ محمد خاکی

دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 51-60

چکیده

به‌منظور بررسی اثر شکل فیزیکی جیره بر عملکرد پرواری گوساله‏های نر هلشتاین، آزمایشی در مؤسسۀ تحقیقات علوم دامی کشور در سال 1390 انجام گرفت. جیرۀ غذایی به ‌دو صورت مخلوط کامل ‌(شاهد) و مخلوط فشرده‌شده به‌ شکل بلوک (آزمایشی) تهیه شد و در طرحی آزمایشی بلوک‏های کامل تصادفی با دو تیمار و چهار بلوک (وزن زندۀ دام‌ها)، به‌مدت پنج ماه در ... بیشتر

تأثیرات تزریق داخل تخم‏مرغی هورمون تیروکسین و استفاده از مکمل آرژنین در جیره غذایی بر عملکرد و مقاومت جوجه‏ های گوشتی به سرما

امید افسریان؛ محمد حسین شهیر؛ هوشنگ لطف الهیان؛ عبدالله حسینی؛ ناصر موسوی؛ امیر اخلاقی

دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 61-73

چکیده

تأثیر تزریق داخل تخم‏مرغی هورمون تیروکسین و استفاده از مکمل آرژنین در جیرۀ غذایی بر عملکرد و مقاومت جوجه‏های گوشتی به سرما، در دو آزمایش بررسی شد. در آزمایش اول، 2400 عدد تخم‏مرغ بارور آرین به‌طور تصادفی بین چهار گروه آزمایشی، کنترل مثبت (فرو بردن سوزن به داخل تخم‏مرغ)، کنترل منفی (عدم تزریق)، تزریق آب مقطر، و تزریق هورمون تیروکسین ... بیشتر تأثیر تزریق داخل تخم‏مرغی هورمون تیروکسین و استفاده از مکمل آرژنین در جیرۀ غذایی بر عملکرد و مقاومت جوجه‏های گوشتی به سرما، در دو آزمایش بررسی شد. در آزمایش اول، 2400 عدد تخم‏مرغ بارور آرین به‌طور تصادفی بین چهار گروه آزمایشی، کنترل مثبت (فرو بردن سوزن به داخل تخم‏مرغ)، کنترل منفی (عدم تزریق)، تزریق آب مقطر، و تزریق هورمون تیروکسین تقسیم شد. در آزمایش دوم پس از خروج جوجه‏ها از تخم، 240 قطعه جوجۀ نر گوشتی از تیمارهای کنترل مثبت و تزریق هورمون تیروکسین، انتخاب و در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی و به روش فاکتوریل 2×2 با دو سطح تزریق (عدم تزریق و تزریق 65 نانوگرم هورمون تیروکسین) و دو جیره (بدون مکمل آرژنین و افزودن 5 کیلوگرم آرژنین در تن خوراک) مطالعه شدند. برای القای آسیت، تمام جوجه‏ها از 14روزگی تا پایان دورۀ پرورش در دمای 15 درجۀ سانتی‏گراد قرار گرفتند. تزریق داخل تخم‏مرغی هورمون تیروکسین، تعداد جوجۀ درجۀ دو و وزن کیسۀ زرده را در مقایسه با گروه شاهد، به‌طور معنی‌دار کاهش داد (05/0P<). تزریق هورمون تیروکسین و استفاده از آرژنین در جیرۀ غذایی درصد تلفات ناشی از آسیت، درصد هماتوکریت، و تعداد گلبول قرمز را به‌طور معنی‏داری کاهش داد (05/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، تزریق داخل تخم‏مرغی هورمون تیروکسین و استفاده از آرژنین در جیرۀ غذایی، عملکرد پرنده را به هنگام مواجهه با محیط‏های سرد بهبود می‏بخشد.

عملکرد، حساسیت به آسیت و بازده اقتصادی در جوجه‏های گوشتی تحت ‌تأثیر برنامه خوراک‏دهی متناوب آردی ‌-‌ حبه

علیرضا عموئیان خاوه؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ فرید شریعتمداری

دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 85-94

چکیده

تأثیر شش نوع برنامۀ خوراک‏دهی متناوب آردی‌ـ‌حبه بر عملکرد و حساسیت به آسیت با استفاده از 480 قطعه جوجۀ گوشتی در پنج تکرار و 16 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1. جیرۀ آردی، 2. جیرۀ آردی حرارت‌دیده، 3. جیرۀ آردی در دوره‌های آغازی و رشد و در ادامۀ جیرۀ حبه، 4. جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و در ادامۀ جیرۀ حبه، 5. جیرۀ حبه، و 6. جیرۀ حبۀ آرد‌شده ... بیشتر تأثیر شش نوع برنامۀ خوراک‏دهی متناوب آردی‌ـ‌حبه بر عملکرد و حساسیت به آسیت با استفاده از 480 قطعه جوجۀ گوشتی در پنج تکرار و 16 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1. جیرۀ آردی، 2. جیرۀ آردی حرارت‌دیده، 3. جیرۀ آردی در دوره‌های آغازی و رشد و در ادامۀ جیرۀ حبه، 4. جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و در ادامۀ جیرۀ حبه، 5. جیرۀ حبه، و 6. جیرۀ حبۀ آرد‌شده است. تغذیۀ جیرۀ حبه در کل دورۀ پرورش، مصرف خوراک و وزن را افزایش داد و موجب بهبود ضریب تبدیل ‏شد، اما حساسیت به آسیت افزایش یافت (01/0>P). جیره‌های آردی در تمام دورۀ پرورش کمترین افزایش وزن و نامناسب‌ترین ضریب تبدیل غذایی را ایجاد کردند (01/0>P). مصرف جیرۀ حبه در دورۀ پایانی با مصرف حبه در کل دوره و یا دوره‌های رشد و پایانی، ضریب تبدیل مشابه و مناسب‌تر از جیره‌های آردی داشت (01/0>P). مصرف جیره‌های آردی در چهار هفتۀ ابتدایی یا در کل دوره، حساسیت به آسیت را به‌طور معنی‌داری کاهش داد و با افزایش طول دورۀ تغذیه از جیرۀ حبه این شاخص افزایش داشت (01/0>P). در گروه‌های دریافت‏کنندۀ جیرۀ حبه کمترین هزینۀ خوراک برای تولید یک کیلوگرم وزن زنده و بالاترین سود ناخالص به‏دست آمد (05/0>P). به‌منظور استفاده از مزایای جیرۀ حبه و اجتناب از بروز تلفات زیاد و کاهش حساسیت به آسیت تغذیۀ جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و استفاده از خوراک حبه در ادامه توصیه می‌شود.

تأثیر اسیدی‏کننده در جیره جوجه‏های گوشتی پرورش‌یافته در تراکم‌های زیاد بر عملکرد رشد، سیستم ایمنی و متابولیت‏های خونی

محمد حسین پالیزدار؛ محمد رضا پورعلمی؛ حمیدرضا محمدیان تبریزی؛ زهرا سپهر

دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 95-106

چکیده

اثر اسیدی‏کنندۀ گلوباسید در تراکم‌های متفاوت بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 576 قطعه جوجۀ گوشتی یک‏روزه سویۀ تجاری راس 308 در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم (14، 16، و 18 پرنده در هر مترمربع) و اسیدی‏کننده (سطوح صفر و یک کیلوگرم در تن جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. ... بیشتر اثر اسیدی‏کنندۀ گلوباسید در تراکم‌های متفاوت بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 576 قطعه جوجۀ گوشتی یک‏روزه سویۀ تجاری راس 308 در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم (14، 16، و 18 پرنده در هر مترمربع) و اسیدی‏کننده (سطوح صفر و یک کیلوگرم در تن جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. کمترین مصرف غذا در تیمار با تراکم 18 و مصرف یک کیلوگرم اسیدی‏کننده مشاهده شد که تفاوت آماری معنی‏داری با دیگر تیمارها داشت (05/0P<). مصرف غذا در جوجه‏های دریافت‏کنندۀ اسیدی‏کننده به‏طور معنی‏داری کمتر از پرندگانی بود که اسیدی‏کننده مصرف نکردند (05/0P<). افزایش تراکم از 14 به 16 و 18 قطعه در هر مترمربع سبب افزایش ضریب تبدیل غذایی شد (001/0P<). پرندگانی که با جیرۀ حاوی اسیدی‏کنندۀ گلوباسید تغذیه شدند، ضریب تبدیل غذایی کمتری داشتند (05/0P<). تغذیۀ جیره‏های حاوی اسیدی‏کننده سبب کاهش گلوکز و تیتر آنتی‏بادی در پاسخ به گلبول‏های قرمز خون گوسفند و همچنین سبب افزایش کلسترول و تری‏گلیسرید پلاسمای خون در جوجه‏ها شد (001/0P<). اثر متقابل تراکم و اسیدی‏کننده بر وزن بدن و متابولیت‏های خونی جوجه‌های گوشتی نیز معنی‏دار نبود. بنابراین در تراکم‏های زیاد نیز می‏توان از تأثیرات مفید اسیدی‏کننده‏ها سود برد.

اثر پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد و قابلیت هضم پروتئین و چربی در جوجه‏های گوشتی تحت تنش گرمایی

زهرا امیری قنات سامان؛ امید علی اسماعیلی پور؛ روح اله میرمحمودی؛ مژگان مظهری

دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 119-128

چکیده

تأثیر پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، و فاکتورهای خونی جوجه‏های گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 200 قطعه جوجۀ گوشتی نر یک‏روزه سویۀ رأس با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1. جیرۀ پایه بدون مادۀ افزودنی، 2. جیرۀ پایه + 5/0 درصد نعناع‌فلفلی، 3. جیرۀ پایه + یک‌درصد نعناع‌فلفلی، ... بیشتر تأثیر پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، و فاکتورهای خونی جوجه‏های گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 200 قطعه جوجۀ گوشتی نر یک‏روزه سویۀ رأس با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1. جیرۀ پایه بدون مادۀ افزودنی، 2. جیرۀ پایه + 5/0 درصد نعناع‌فلفلی، 3. جیرۀ پایه + یک‌درصد نعناع‌فلفلی، 4. جیرۀ پایه + 2/0درصد بادرنجبویه، و 5. جیرۀ پایه + 4/0درصد بادرنجبویه بودند. جوجه‏ها تا 25روزگی با جیرۀ یکسان تغذیه شدند. از 25روزگی جوجه‏ها روزانه هشتساعت در دمای 2 ± 34 درجۀ سانتی‏گراد قرار گرفتند. اثر سطوح پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه بر مصرف خوراک معنی‌دار نبود، اما پرندگانی که جیره‏های حاوی این دو ترکیب را مصرف کردند، افزایش وزن روزانۀ بیشتر و ضریب تبدیل کمتری داشتند (05/0>P). بیشترین افزایش وزن روزانه و بهترین ضریب تبدیل در جوجه‏های تغذیه‌شده با یک‌درصد نعناع‌فلفلی مشاهده شد. قابلیت هضم ظاهری مادۀ خشک و چربی تحت‌تأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما قابلیت هضم پروتئین در پرندگان تغذیه‌شده با یک‌درصد نعناع‌فلفلی بیشتر از پرندگان گروه شاهد بود (05/0>P). صفات بیوشیمیایی خون تحت‌تأثیر سطوح گوناگون پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه قرار نگرفت. براساس نتایج حاصل، مصرف پودر نعناع‌فلفلی به میزان یک‌درصد جیره در شرایط تنش گرمایی، قابلیت هضم پروتئین را افزایش می‌دهد و عملکرد رشد جوجه‏های گوشتی را بهبود می بخشد.

اثر تفاله لیموترش و افزودن اسیدهای آلی بر عملکرد، مورفولوژی روده و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

یوسف گل محمدی؛ علی نوبخت

دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 129-140

چکیده

به‌منظور تعیین اثر سطوح تفالۀ لیموترش و اسیدهای آلی بر عملکرد، صفات لاشه، مورفولوژی روده، سطح ایمنی، و فراسنجه‌‌های بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس‌ـ308، در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تفالۀ لیمو (صفر، 5/1، و سه‌درصد جیره)، دو سطح گلوباسید (صفر و 1/0‌درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی شش تیمار، چهار تکرار، و 12 قطعه ... بیشتر

تأثیر دانۀ آنیسون (Pimpinella anisum L.) بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتی‏اکسیدانی و غلظت استروژن خون جوجه‏های گوشتی

الهه رضائی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ خلیل میرزاده؛ سمیه سالاری؛ مهدی زارعی

دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 151-160

چکیده

به‌منظور بررسی اثر سطوح گوناگون دانۀ آنیسون بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتی‏اکسیدانی، و غلظت استروژن خون جوجه‌های گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجۀ یک‏روزۀ سویۀ رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار به‌مدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0، و 9/0 درصد دانۀ آنیسون ... بیشتر به‌منظور بررسی اثر سطوح گوناگون دانۀ آنیسون بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتی‏اکسیدانی، و غلظت استروژن خون جوجه‌های گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجۀ یک‏روزۀ سویۀ رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار به‌مدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0، و 9/0 درصد دانۀ آنیسون در جیره بودند. در 28روزگی تزریق گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) به جوجه‏ها انجام شد و در روزهای 35 و 42 پرورش خون‏گیری برای بررسی عیار آنتی‏بادی علیه SRBC به عمل آمد. سطوح دانۀ آنیسون باعث بهبود مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه‏های گوشتی نشدند. در دورۀ آغازین، کمترین ضریب تبدیل خوراک جوجه‏های گوشتی در تیمار 3/0درصد دانۀ آنیسون مشاهده شد (05/0>P)، ولی در دوره‏های رشد و کل دورۀ پرورش، سطوح دانۀ آنیسون تأثیر مثبتی بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. دانۀ آنیسون باعث افزایش عیار آنتی‏بادی علیه SRBC جوجه‏ها در 35روزگی شد (05/0>P). سطوح دانۀ آنیسون موجب بهبود ایمنی سلولی در جوجه‏ها نشد. تیمار 3/0درصد دانۀ آنیسون باعث افزایش قدرت آنتی‏اکسیدانی تام پلاسمای جوجه‏‏ها در مقایسه با پرندگان گروه شاهد شد (05/0>P). میزان استروژن سرم خون جوجه‏ها در سطوح 3/0 و 6/0درصد دانۀ آنیسون کاهش داشت، اما در سطح 9/0درصد آن افزایش یافت (05/0>P). به‏طورکلی، افزودن دانۀ آنیسون به جیرۀ جوجه‏های گوشتی هرچند باعث بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی سلولی جوجه‏های گوشتی نشد، موجب افزایش پاسخ ایمنی هومورال اولیه و توان آنتی‏اکسیدانی تام خون جوجه‏ها شد.

دوره 25 (1402)

دوره 24 (1401)

دوره 23 (1400)

دوره 22 (1399)

دوره 21 (1398)

دوره 20 (1397)

دوره 19 (1396)

دوره 18 (1395)

دوره 17 (1394)

دوره 16 (1393)

دوره 15 (1392)

دوره 14 (1391)

دوره 13 (1390)

دوره 12 (1389)

کلیدواژه‌ها = عملکرد

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده