امیر اکبری افجانی؛ حمید امانلو؛ ابوالفضل زالی زالی؛ حمید رضا میرزایی الموتی؛ مهدی گنج خانلو
دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 337-348
چکیده
در این تحقیق تاثیر تفاله دانه انار حاوی اسیدهای چرب بلند زنجیر به همراه ال– کارنیتین، بر عملکرد و صفات لاشه با استفاده از 32 رأس بزغاله نر مهابادی بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل:1) جیره بدون تفاله دانه انار و ال-کارنیتین، 2) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار بدون ال-کارنیتین، 3) جیره بدون تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین ...
بیشتر
در این تحقیق تاثیر تفاله دانه انار حاوی اسیدهای چرب بلند زنجیر به همراه ال– کارنیتین، بر عملکرد و صفات لاشه با استفاده از 32 رأس بزغاله نر مهابادی بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل:1) جیره بدون تفاله دانه انار و ال-کارنیتین، 2) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار بدون ال-کارنیتین، 3) جیره بدون تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین در کیلوگرم ماده خشک ،و 4) جیره با 10 درصد تفاله دانه انار با 300 قسمت در میلیون ال-کارنیتین در کیلوگرم ماده خشک بود. بزغالهها در انتهای آزمایش، کشتار و صفات مربوط به لاشه اندازهگیری شد. افزودن تفاله دانه انار همراه ال-کارنیتین به جیره، چربی دور کلیه را کاهش داد (05/0>P). بزغاله های تغذیه شده با تفاله انار همراه با مکمل ال-کارنیتین قابلیت هضم ظاهری چربی خام بالاتری نسبت به تیمار های دیگر داشتند (05/0>P). همچنین با استفاده از تفاله دانه انار در جیره، هزینه خوراک برای تولید هر کیلوگرم لاشه گرم کاهش یافت (05/0= P). نتایج این آزمایش نشان داد که جایگزینی بخشی از دانه غلات جیره با تفاله دانه انار همراه با افزودن ال-کارنیتین به جیره باعث کاهش چربی کلیه شد. همچنین استفاده همزمان ال-کارنیتین و تفاله دانه انار با افزایش قابلیت هضم ظاهری چربی خام، عملکرد عددی بالاتری نیز نشان داد. با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش، تفاله دانه انار را می توان به عنوان محصول جانبی ارزان قیمت، بدون تأثیر منفی بر عملکرد، با کاهش چربی کلیوی به همراه مکمل ال-کارنیتین در جیرهی بزغالههای پرواری استفاده کرد.
مجتبی افشین؛ نظر افضلی؛ محسن مجتهدی؛ عباس محمدی
دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 403-414
چکیده
اثر پودر بذر، عصاره و پودر گیاه کامل خارمریم در کاهش اثرات منفی تغذیه جیره آلوده به 500 میکروگرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 192 قطعه خروس یک روزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار، بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: ...
بیشتر
اثر پودر بذر، عصاره و پودر گیاه کامل خارمریم در کاهش اثرات منفی تغذیه جیره آلوده به 500 میکروگرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی با استفاده از 192 قطعه خروس یک روزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار، بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد سالم، 2) شاهد آلوده به آفلاتوکسین، 3) شاهد آلوده + 5/0 درصد پودر بذر خارمریم، 4) شاهد آلوده + یک درصد پودر گیاه خارمریم، 5) شاهد آلوده + 600 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم، 6) شاهد آلوده + 1000 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم بودند. در کل دوره آزمایش (یک تا 35 روزگی) تغذیه جیره شاهد آلوده به آفلاتوکسین باعث کاهش وزن بدن، افزایش ضریب تبدیل خوراک و افزایش غلظت آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز پلاسما در مقایسه با تیمار شاهد سالم شد (05/0P≤). افزودن پودر گیاه خارمریم باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در یک تا هفت، هفت تا 21 روزگی و کل دوره آزمایش در مقایسه با تیمار شاهد آلوده شد (05/0P≤). افزودن 5/0 درصد پودر بذر، یک درصد پودر گیاه و 1000 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه خارمریم به جیره آلوده، سبب کاهش غلظت آنزیم آلانین آمینوترانسفراز پلاسمای جوجه های 35 روزه در مقایسه با تیمار شاهد آلوده شد (05/0P≤). براساس نتایج این پژوهش، پودر گیاه خارمریم به میزان یک درصد در مقایسه با دیگر افزودنی های مورد آزمایش به منظور کاهش و یا حذف عوارض منفی آفلاتوکسین توصیه می شود.
حسین ایراندوست؛ علی پارسا؛ حمیدرضا مصلحی
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 129-143
چکیده
به منظور اندازهگیری خصوصیات فیزیکی - شیمیایی منابع روغن سویا و بررسی تاثیر مصرف آنها بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، الگوی اسیدهای چرب روغن مایع سویا، روغن هیدروژنه سویا، روغن بازیافتی سویا و مایع صابون اسیدی سویا اندازهگیری شد و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری (AME) آنها با استفاده از خروسهای ...
بیشتر
به منظور اندازهگیری خصوصیات فیزیکی - شیمیایی منابع روغن سویا و بررسی تاثیر مصرف آنها بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، الگوی اسیدهای چرب روغن مایع سویا، روغن هیدروژنه سویا، روغن بازیافتی سویا و مایع صابون اسیدی سویا اندازهگیری شد و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری (AME) آنها با استفاده از خروسهای بالغ برآورد شد. در آزمایش دوم، اثرات مصرف میزان پنج درصد از روغنهای مورد مطالعه در جیره، بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار بررسی شد. مقدار اسید لینولئیک در روغنهای مایع، هیدروژنه، بازیافتی و مایع صابون اسیدی سویا به ترتیب 46/51، 35/11، 53/32 و درصد بود.AME برآورد شده برای روغنهای مایع سویا، هیدروژنه سویا، بازیافتی سویا و مایع صابون اسیدی سویا به روش حاصل ضرب به ترتیب 8920، 8733،8602 و 7836 کیلوکالری بر کیلوگرم و به روش تفاضل به ترتیب 9016، 8794، 8765 و 7906 کیلوکالری بر کیلوگرم برآورد شد که بیانگر بالاتر بودن مقادیر انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری محاسبه شده به روش تفاضل نسبت به روش حاصلضرب میباشد. همچنین استفاده از روغن هیدروژنه سویا در جیره، مصرف خوراک را در مقایسه با روغن مایع سویا افزایش داد (05/0P<). در دوره رشد، میزان افزایش وزن با تغذیه جیرههای حاوی مایع صابون اسیدی سویا در مقایسه با جیرههای حاوی روغن مایع سویا، کاهش و ضریب تبدیل افزایش یافت (05/0P<). نتایج نشان داد که مصرف روغن بازیافتی سویا هیچگونه اثر سویی بر عملکرد جوجههای گوشتی ندارد.
محمد یازرلو؛ سید داود شریفی؛ فرید شریعتمداری؛ عبدالرضا صالحی؛ مختار ملاکی
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 145-157
چکیده
بهمنظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوختوساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و قابل سوختوساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح انرژی قابل سوختوساز (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملاً ...
بیشتر
بهمنظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوختوساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و قابل سوختوساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح انرژی قابل سوختوساز (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن بهطور هفتگی اندازهگیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. میزان مصرف، دفع و ابقاء نیتروژن بهصورت گرم به ازای هر پرنده در روز، درصدی از مصرف نیتروژن و گرم/کیلوکالری/انرژی قابل سوختوساز مصرفی و مقدار انرژی قابل سوختوساز ظاهری جیره در دوره سنی 26 تا 28 روزگی اندازهگیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد پرندگانی که جیره حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوختوساز و 26 درصد پروتئین خام دریافت نمودند بهطور معنیداری (05/0>P) افزایش وزن روزانه و میزان ابقاء نیتروژن به ازای هر واحد انرژی قابل سوختوساز مصرفی بالاتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر میرسد که بهترین سرعت رشد، بیشترین میزان ابقاء نیتروژن و بهترین بازده مصرف خوراک در بلدرچینهای ژاپنی در حال رشد با تغذیه جیرههای حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوختوساز و 26 درصد پروتئین خام حاصل میشود لذا میتوان این سطح از انرژی و پروتئین را بهعنوان احتیاجات انرژی قابل سوختوساز و پروتئین جیره رشد بلدرچین ژاپنی توصیه نمود.
میثم پورطاهری؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ مهران مهری؛ حسن محمدی عمارت
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 189-200
چکیده
اثر سطوح زنجبیل (Zingiber officinale) و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و جمعیت میکروبی رودة بلدرچین ژاپنی با استفاده از 360 پرنده در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3 × 2 با سه سطح پودر زنجبیل (صفر، 5/2 و پنج گرم در کیلوگرم) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 150 میلیگرم در کیلوگرم) در شش تیمار، پنج تکرار و 12 پرنده در هر تکرار به ...
بیشتر
اثر سطوح زنجبیل (Zingiber officinale) و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و جمعیت میکروبی رودة بلدرچین ژاپنی با استفاده از 360 پرنده در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3 × 2 با سه سطح پودر زنجبیل (صفر، 5/2 و پنج گرم در کیلوگرم) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 150 میلیگرم در کیلوگرم) در شش تیمار، پنج تکرار و 12 پرنده در هر تکرار به مدت 28 روز بررسی شد. پرندگان از جیرۀ حاوی 5/2 گرم در کیلوگرم زنجبیل به مقدار بیشتری مصرف نمودند )05/0>(P. پرندگان تغذیه شده با جیرۀ حاوی 150 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک، مصرف خوراک و افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل کمتری داشتند )05/0>(P. پرندگان دریافت کننده جیرۀ حاوی 5/2 گرم در کیلوگرم زنجبیل با 150 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک مصرف خوراک بیشتری نسبت به پرندگان دریافت کننده سطح صفر زنجبیل با سطح صفر پروبیوتیک داشتند (05/0P(P. افزودن زنجبیل و پروبیوتیک به جیره اثری بر عیار پادتن تولیدشده در چالش با ویروس نیوکاسل نداشت. مصرف پروبیوتیک و مصرف توأم زنجبیل با پروبیوتیک جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و کل جمعیت باکتریایی ایلئوم را نسبت به پرندگانی که سطح صفر زنجبیل با سطح صفر پروبیوتیک را دریافت کردند افزایش داد (05/0>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، مکمل کردن جیرۀ بلدرچین ژاپنی با 5/2 گرم در کیلوگرم زنجبیل و 150 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک موجب بهبود عملکرد، پاسخ ایمنی و اکوسیستم میکروبی ایلئوم میشود.
حسن بازدیدی؛ نظر افضلی؛ سیدجواد حسینی واشان؛ سید احسان غیاثی؛ محمد ملکانه
دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 801-810
چکیده
به منظور بررسی جایگزینی منبع پروتئینی کنجاله سویا با کنجاله شاهدانه بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ و فراسنجههای خونی مرغهای تخمگذار در دوره پس از تولک، از 200 قطعه مرغ لگهورن از هیبرید هایلاین 36- w در سن 102 هفته استفاده گردید. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار آزمایشی و پنج تکرار و تعداد هشت قطعه مرغ درهرتکرارانجام ...
بیشتر
به منظور بررسی جایگزینی منبع پروتئینی کنجاله سویا با کنجاله شاهدانه بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ و فراسنجههای خونی مرغهای تخمگذار در دوره پس از تولک، از 200 قطعه مرغ لگهورن از هیبرید هایلاین 36- w در سن 102 هفته استفاده گردید. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار آزمایشی و پنج تکرار و تعداد هشت قطعه مرغ درهرتکرارانجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح 100 درصدی منبع پروتئینی از کنجاله سویا؛ 25 درصد منبع پروتئین کنجاله شاهدانه + 75 درصد منبع پروتئین کنجاله سویا؛ 50 درصد منبع پروتئین کنجاله شاهدانه+50 درصد منبع پروتئین کنجاله سویا؛ 75 درصد منبع پروتئین کنجاله شاهدانه+ 25 درصد منبع پروتئین کنجاله سویا و 100 درصد منبع پروتئین کنجاله شاهدانه بود. طول دوره آزمایش 12 هفته شامل سه دوره چهار هفتهای بود. یافتهها نشان دادند درصد تولیدتخم و خوراک مصرفی ووزن توده تخم مرغ در تیمارهایی که 100 درصد کنجاله شاهدانه مصرف کردند بالاتر و این اختلاف نسبت به تیمارهای حاوی 100درصد سویا معنیدار بود (05/0>P). با افزایش سطح جایگزینی کنجاله شاهدانه ارتفاع سفیده، شاخص رنگ زرده، درصد وزن زرده ودرصد پوسته، بطور معنیداری نسبت به گروه حاوی100 درصد کنجاله سویا افزایش پیدا کرد. استفاده از کنجاله شاهدانه غلظت کلسترول و تریگلیسرید و LDL خون را کاهش داد. بنابراین با توجه به بهبود عملکرد و کیفیت تخم و کاهش هزینه تولید تخم مرغ و کاهش کلسترول در مرغهای تخمگذار تجاری بعد از تولک جایگزینی کنجاله سویا با شاهدانه در سطوح 75 و 100 درصد پیشنهاد می گردد.
مختار فتحی؛ محمد حیدری
دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 821-830
چکیده
پژوهشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف عصاره آبی شوید با 600 قطعه جوجه یکروزه شامل چهار تیمار شاهد (بدون افزودنی) و سطوح 5 ، 10 و 20 میلیلیتر عصاره آبی شوید در لیتر آب آشامیدنی با پنج تکرار برای هر تکرار به مدت 42 روز انجام شد. در انتهای آزمایش (روز 42 آزمایش)، دو پرنده از هر قفس به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند قلب برداشته و وزن بطنهای راست ...
بیشتر
پژوهشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف عصاره آبی شوید با 600 قطعه جوجه یکروزه شامل چهار تیمار شاهد (بدون افزودنی) و سطوح 5 ، 10 و 20 میلیلیتر عصاره آبی شوید در لیتر آب آشامیدنی با پنج تکرار برای هر تکرار به مدت 42 روز انجام شد. در انتهای آزمایش (روز 42 آزمایش)، دو پرنده از هر قفس به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند قلب برداشته و وزن بطنهای راست و چپ جداگانه محاسبه و شاخص آسیتی اندازهگیری شد. فراسنجههای فعالیت پلاسمایی آنزیمهای لاکتاتدهیدروژناز، آسپارتاتآمینوترانسفراز، آلانینآمینوترانسفراز و فراسنجههای وضعیت آنتیکسیدان شامل، سطح مالوندی-آلدئید، ظرفیت آنتیاکسیدانی کل پلاسما، آنزیمهای آنتیاکسیدانی گلوتاتیونپراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز اندازهگیری شدند. فراسنجههای افزایش وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک نیز اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که مصرف سطح پنج میلیلیتر عصاره آبی شوید در مقایسه با سایر گروهها، سبب افزایش معنیدار وزن و کاهش ضریب تبدیل خوراک، شاخص آسیتی و تلفات مرتبط با آسیت شد. هر سه سطح عصاره آبی شوید سبب کاهش گلوکز خون شدند. مصرف سطوح 10 و 20 میلیلیتر عصاره آبی شوید، سبب کاهش معنیدار تریگلیسیرید و افزایش لیپوپروتئین با دانسیته بالادر پلاسما شد. فعالیت آنزیم لاکتاتدهیدروژناز نیز به طور معنیداری تحت تاثیر سطوح مختلف عصاره آبی شوید کاهش یافت. هیچکدام از فراسنجههای آنتیاکسیدانی به طور معنیداری تحت تاثیر سطوح مختلف عصاره آبی شوید قرار نگرفتند. نتایج این تخقیق نشان داد سطح پنج میلیلیتر عصاره آبی شوید را به طور موفقیت آمیزی در جهت بهبود عملکرد وکاهش تلفات ناشی از آسیت در جوجههای گوشتی استفاده نمود.
سید سعید موسوی؛ حمید امانلو؛ علی نیکخواه؛ حمید رضا میرزایی الموتی؛ علی مصطفی تهرانی
دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 413-430
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی اثر سطوح متفاوت پروتئین قابلمتابولیسم در جیره پیرامون زایش بر عملکرد و فراسنجههای خونی میشهای افشاری و برهها بود. 32 رأس میش یک بار زایشطی شش هفته آخر آبستنی و شش هفته اول شیردهی با جیرههای غذایی قبل و بعد از زایش محتوی پروتئین قابلمتابولیسم پایین و بالا به ترتیب معادل و 20 درصد بالاتر از نیاز میش دو ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی اثر سطوح متفاوت پروتئین قابلمتابولیسم در جیره پیرامون زایش بر عملکرد و فراسنجههای خونی میشهای افشاری و برهها بود. 32 رأس میش یک بار زایشطی شش هفته آخر آبستنی و شش هفته اول شیردهی با جیرههای غذایی قبل و بعد از زایش محتوی پروتئین قابلمتابولیسم پایین و بالا به ترتیب معادل و 20 درصد بالاتر از نیاز میش دو قلوزای توصیه شده توسط انجمن تحقیقات ملی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاٌ تصادفی تغذیه شدند. ماده خشک مصرفی، وزن بدن، امتیاز وضعیت بدنی میش و تغییرات آنها، وزن بره در یک و سه هفتگی و افزایش وزن روزانه برهها تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. مقدار و ترکیبات آغوز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، اما افزایش تولید شیر در تیمار حاوی پروتئین قابل متابولیسم پایین در قبل و بعد از زایش (007/0P=) نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. غلظت اوره (0001/0 P=) و کلسترول پلاسما (02/0 P=) به طور معنیدار در تیمار پروتئین قابل متابولیسم بالا نسبت به تیمار پروتئین قابل متابولیسم پایین در اواخر آبستنی بیشتر بود. کاهش مقاومت به انسولین (03/0 P=) و افزایش حساسیت به انسولین (01/0 P=) در تیمار حاوی پروتئین قابل متابولیسم پایین در قبل و بعد از زایش مشاهده شد. تفاوت معنیدار بین تیمارها از نظر تعداد گلبولهای سفید، قرمز و دیگر سلولهای خونی مشاهده نشد. براساس نتایج این آزمایش، درصد پروتئین قابل متابولیسم تعیین شده توسطانجمن تحقیقات ملی، برای میشهای افشاری در اواخر دوره آبستنی و اوایل شیردهی توصیه میشود.
محمد حیدریان؛ جواد بیات کوهسار؛ یوسف مصطفی لو؛ بلال صادقی؛ فرید مسلمی پور
دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 461-475
چکیده
به منظور مقایسه تاثیر روشهای مختلف از شیرگیری بر مصرف خوراک، افزایش وزن، شاخصهای رشد اسکلتی، فراسنجههای خونی و بازده اقتصادی، از 24 رأس گوساله ماده هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. گوسالهها پس از تولد به طور تصادفی به یکی از سه روش از شیرگیری: 1) بر اساس مقدار ماده خشک مصرفی، 2) بر اساس وزن و 3) بر اساس سن اختصاص داده شدند. ...
بیشتر
به منظور مقایسه تاثیر روشهای مختلف از شیرگیری بر مصرف خوراک، افزایش وزن، شاخصهای رشد اسکلتی، فراسنجههای خونی و بازده اقتصادی، از 24 رأس گوساله ماده هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. گوسالهها پس از تولد به طور تصادفی به یکی از سه روش از شیرگیری: 1) بر اساس مقدار ماده خشک مصرفی، 2) بر اساس وزن و 3) بر اساس سن اختصاص داده شدند. اندازهگیری ماده خشک مصرفی و ثبت نمره مدفوع به صورت روزانه و وزنکشی گوساله به صورت هفتگی و نمونه-گیری خون در سنین 21، 42، 60 و90 روزگی، سه ساعت پس از تغذیه صبح، انجام شد. نتایج نشان داد که بین روشهای از شیرگیری از نظر میانگین سن از شیرگیری و مصرف شیر اختلاف معنیداری وجود داشت (05/0P). از نظر هزینه شیر مصرفی و هزینه کل (شیر+ خوراک) و هزینه خوراک به ازاء هر کیلوگرم افزایش وزن روزانه بین گروهها اختلاف معنیداری وجود داشت (05/0>P)، به طوری که از شیرگیری بر اساس مصرف خوراک در مقایسه با از شیرگیری بر اساس وزن و سن سبب صرفهجویی به ترتیب30000 و 60000 ریالی در هزینه خوراک به ازاء افزایش هر کیلوگرم وزن شد. به طور کلی، رشد و عملکرد مشابه به همراه کاهش در هزینههای پرورش گوسالهها نشان میدهد که از شیرگیری بر اساس مصرف ماده خشک میتواند سودمند باشد.
اصغر صداقت؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 273-286
چکیده
تأثیر سطوح مختلف کافور بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی، هورمونهای تیروئیدی و تستوسترون، جمعیت باکتریایی روده و فساد اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد 200 قطعه بلدرچین، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت شش هفته بررسی شد. تیمارها شامل سطوح صفر، 5/62، 125، 250 و ppm 500 کافور حل شده در روغن سویا بودند. در 42 روزگی ...
بیشتر
تأثیر سطوح مختلف کافور بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی، هورمونهای تیروئیدی و تستوسترون، جمعیت باکتریایی روده و فساد اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد 200 قطعه بلدرچین، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت شش هفته بررسی شد. تیمارها شامل سطوح صفر، 5/62، 125، 250 و ppm 500 کافور حل شده در روغن سویا بودند. در 42 روزگی از بلدرچینها خونگیری به عمل آمد و سپس کشتار شدند. اثر کافور بر وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل، وزن لاشه و اندامهای درونی و غلظت هورمونهای تیروئیدی معنیدار نبود. افزودن کافور به جیره سبب افزایش خطی هورمون تستوسترون در بلدرچینهای نر شد (05/0>P). تغذیه جیرههای حاوی کافور جمعیت باکتریهای هوازی و کلیفرمهای روده را کاهش و جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و باکتریهای اسپورزا را افزایش داد (05/0>P). همچنین، با افزودن کافور به جیره در مقدار MDA گوشت نیز یک رفتار دوگانه مشاهده شد، بهطوریکه دوزهای 5/62، 125 و ppm250 کافور سبب افزایش مقدار MDA گوشت گردید (05/0>P). بنابراین، طبق نتایج حاصل بهنظر میرسد داروی گیاهی کافور میتواند بر هورمون تستوسترون و کیفیت گوشت تأثیر مثبتی داشته باشد. از اینرو پیشنهاد میشود که کافور جهت ارتقاء و بهبود عملکرد تولیدمثلی در نرها استفاده شود.
وحید جزی؛ فتح اله بلداجی؛ بهروز دستار؛ سید رضا هاشمی؛ امین عشایری زاده
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 311-321
چکیده
تأثیر تغذیه کنجاله پنبهدانه تخمیر شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه و پروفایل چربی سرم خون با استفاده از 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و با 12 پرنده در هر تکرار بررسی شد. کنجاله پنبهدانه با کشت مخلوط مایع حاوی باسیلوس سابتیلیس، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا به نسبت یک به 2/1 تخمیر ...
بیشتر
تأثیر تغذیه کنجاله پنبهدانه تخمیر شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه و پروفایل چربی سرم خون با استفاده از 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و با 12 پرنده در هر تکرار بررسی شد. کنجاله پنبهدانه با کشت مخلوط مایع حاوی باسیلوس سابتیلیس، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا به نسبت یک به 2/1 تخمیر شد. پس از هفت روز تخمیر، مقدار گوسیپول آزاد از 33/584 به 68 میلیگرم در کیلوگرم کنجاله کاهش یافت. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی صفر، 10 و 20 درصد کنجاله پنبهدانه خام و یا تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بود.استفاده از کنجاله پنبهدانه تخمیری در مقایسه با کنجاله پنبهدانه خام در جیره سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در جوجههای گوشتی شد (05/0>P). در 21 و 42 روزگی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در پرندههای تغذیه شده با جیرههای حاوی 10 و 20 درصد کنجاله پنبهدانه تخمیری اختلاف معنیداری با پرندههای تغذیه شده جیره شاهد نداشت. چربی محوطه بطنی در جوجههایی که با جیره حاوی کنجاله پنبهدانه تخمیری تغذیه شدند، از سایر پرندگان کمتر بود (05/0>P). غلظت کلسترول و تریگلیسرید سرم خون در گروههای تغذیه شده با جیرههای حاوی کنجاله پنبهدانه تخمیری به طور معنیداری کمتر از سایر گروهها بود (05/0>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از کنجاله پنبهدانه تخمیری در مقایسه با کنجاله پنبهدانه خام عملکرد و سلامت جوجههای گوشتی را بهبود میبخشد.
علی اکبر سالاری؛ احمد حسن آبادی؛ حسن نصیری مقدم؛ غلامعلی کلیدری
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 323-334
چکیده
به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعهای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی دو سطح اسید ...
بیشتر
به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعهای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی دو سطح اسید کلریدریک (5/1 و سه درصد)، دو سطح اسید بوتیریک (2/0 و 4/0 درصد) و دو سطح مخلوطی از آنها (5/1 + 4/0 و 3 + 2/0 درصد به ترتیب اسید کلریدریک + اسید بوتیریک) و یک تیمار شاهد (بدون افزودنی) بود. افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر میانگین وزن بدن در دوره رشد کاهش معنیداری را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد (05/0P<). اسیدهای افزوده شده بهطور معنیداری باعث کاهش مصرف خوراک و افزایش ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد نسبت به تیمار شاهد شدند (05/0P<). اثر تیمارها بر شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافتشناسی روده جوجههای گوشتی در مقایسه با گروه شاهد معنیدار نبود. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از اسید کلریدریک و اسید بوتیریک در جیرههای غذایی در کل دوره پرورش تأثیر مثبتی بر عملکرد رشد، شاخصهای لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجههای گوشتی ندارند.
محمدرضا رضوانی؛ شهرام رحیمی؛ محمد دادپسند
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 335-346
چکیده
اثر آنتیاکسیدانی و ضدمیکروبی پودر پوست میوه انار با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی 11 روزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 با دو سطح پودر پوست میوه انار (صفر و دو درصد جیره) و دو سطح روغن سویا در جیره (صفر و شش درصد در دوره رشد و صفر و هشت درصد در دوره پایانی)،در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. ...
بیشتر
اثر آنتیاکسیدانی و ضدمیکروبی پودر پوست میوه انار با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی 11 روزه سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 با دو سطح پودر پوست میوه انار (صفر و دو درصد جیره) و دو سطح روغن سویا در جیره (صفر و شش درصد در دوره رشد و صفر و هشت درصد در دوره پایانی)،در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. پودر پوست میوه انار سبب بهبود تیتر آنتیبادی در 39 روزگی، افزایش گوارشپذیری چربی و افزایش جمعیت باکتری تولیدکننده اسید لاکتیک و کاهش جمعیت باکتری اشریشیاکولای در روده کور و ایلئوم شد (05/0 ≥ P). گوارشپذیری ماده خشک در جیرههای حاوی روغن سویا کمتر بود و تغذیه این جیرهها موجب افزایش جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و اشریشیاکولای در روده کور و ایلئوم شد (05/0 ≥ P). براساس نتایج حاصل، افزودن پودر پوست میوه انار به جیرههای دارای چربی در مقایسه با جیره کنترل، بدون تأثیر منفی بر عملکرد رشد، موجب بهبود فعالیت سیستم ایمنی، افزایش جمعیت باکتریهای مفید و کاهش جمعیت باکتریهای مضر دستگاه گوارش جوجههای گوشتی میشود.
محمدرضا رضوانی؛ کریم هوشیار
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 347-357
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی روش فرآوری سورگوم دانهای و روش جیرهنویسی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی (هشت روزه) در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 × 2 با دو روش جیرهنویسی (اسیدآمینه کل و قابل هضم)،فرآوری با پلیوینیل پیرولیدون (PVP، صفر و یک درصد) و اسید آلی (صفر و دو درصد مخلوط اسید استیک و اسید پروپیونیک ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی روش فرآوری سورگوم دانهای و روش جیرهنویسی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی (هشت روزه) در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 2 × 2 با دو روش جیرهنویسی (اسیدآمینه کل و قابل هضم)،فرآوری با پلیوینیل پیرولیدون (PVP، صفر و یک درصد) و اسید آلی (صفر و دو درصد مخلوط اسید استیک و اسید پروپیونیک با نسبت 60 به 40) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. اثر اصلی استفاده از جیرهنویسی به روش قابل هضم، افزودن اسید و PVP در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) و کل دوره (هشت تا 42 روزگی) باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن روزانه و اثر اصلی روش جیرهنویسی قابل هضم و افزودن اسید سبب بهبود گوارشپذیری مواد مغذی شد (05/0 ≥P). اثر افزودن اسید و PVP سبب کاهش وزن پانکراس شد (05/0 ≥P). برهمکنش PVP، اسید و روش جیرهنویسی در هیچیک از دورههای پرورش بر ویژگیهای عملکرد معنیدار نبود. براساس نتایج تحقیق حاضر، تنظیم جیره براساس اسیدهای آمینه قابل هضم هنگام استفاده از سورگوم دانهای در جیرههای جوجههای گوشتی، بهدلیل عدم نیاز به هزینههای اضافی برای فرآوری سورگوم دانهای و دارا بودن نتایج عملکردی مشابه با جیرههای فرآوری شده قابل توصیه است.
حسن فضائلی؛ علیرضا آقاشاهی؛ عبدالرضا تیموری؛ محمد خاکی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 51-60
چکیده
بهمنظور بررسی اثر شکل فیزیکی جیره بر عملکرد پرواری گوسالههای نر هلشتاین، آزمایشی در مؤسسۀ تحقیقات علوم دامی کشور در سال 1390 انجام گرفت. جیرۀ غذایی به دو صورت مخلوط کامل (شاهد) و مخلوط فشردهشده به شکل بلوک (آزمایشی) تهیه شد و در طرحی آزمایشی بلوکهای کامل تصادفی با دو تیمار و چهار بلوک (وزن زندۀ دامها)، بهمدت پنج ماه در ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر شکل فیزیکی جیره بر عملکرد پرواری گوسالههای نر هلشتاین، آزمایشی در مؤسسۀ تحقیقات علوم دامی کشور در سال 1390 انجام گرفت. جیرۀ غذایی به دو صورت مخلوط کامل (شاهد) و مخلوط فشردهشده به شکل بلوک (آزمایشی) تهیه شد و در طرحی آزمایشی بلوکهای کامل تصادفی با دو تیمار و چهار بلوک (وزن زندۀ دامها)، بهمدت پنج ماه در تغذیۀ گوسالههای نر هلشتاین آزمایش شد. در طول دورۀ آزمایش، گوسالهها در حد اشتها تغذیه شدند و میزان مادۀ خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل غذا تعیین شد. میانگین مادۀ خشک مصرفی درطول دورۀ آزمایش برای جیرۀ شاهد 1/8 و جیرۀ آزمایشی 4/8 کیلوگرم بود (05/0P<). میانگین وزن اولیۀ گوسالههای هر دو تیمار مشابه و به ترتیب 226 و 221 کیلوگرم و در پایان دورۀ آزمایش به ترتیب 361 و 373 کیلوگرم بود (05/0P<). میانگین افزایش وزن روزانۀ گوسالههای دریافتکنندۀ جیرۀ شاهد 901 و گوسالههای دریافتکنندۀ جیرۀ آزمایشی 1016 گرم بود (05/0P<). ضریب تبدیل غذا در گروه شاهد 0/9 و گوسالههای جیرۀ آزمایشی 3/8 بود (05/0P<). نتایج نشان داد که استفاده از جیرۀ غذایی بهصورت مخلوط کامل فشردهشده، سبب بهبود افزایش وزن، مصرف مادۀ خشک، و ضریب تبدیل غذا در گوساله پرواری میشود.
امید افسریان؛ محمد حسین شهیر؛ هوشنگ لطف الهیان؛ عبدالله حسینی؛ ناصر موسوی؛ امیر اخلاقی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 61-73
چکیده
تأثیر تزریق داخل تخممرغی هورمون تیروکسین و استفاده از مکمل آرژنین در جیرۀ غذایی بر عملکرد و مقاومت جوجههای گوشتی به سرما، در دو آزمایش بررسی شد. در آزمایش اول، 2400 عدد تخممرغ بارور آرین بهطور تصادفی بین چهار گروه آزمایشی، کنترل مثبت (فرو بردن سوزن به داخل تخممرغ)، کنترل منفی (عدم تزریق)، تزریق آب مقطر، و تزریق هورمون تیروکسین ...
بیشتر
تأثیر تزریق داخل تخممرغی هورمون تیروکسین و استفاده از مکمل آرژنین در جیرۀ غذایی بر عملکرد و مقاومت جوجههای گوشتی به سرما، در دو آزمایش بررسی شد. در آزمایش اول، 2400 عدد تخممرغ بارور آرین بهطور تصادفی بین چهار گروه آزمایشی، کنترل مثبت (فرو بردن سوزن به داخل تخممرغ)، کنترل منفی (عدم تزریق)، تزریق آب مقطر، و تزریق هورمون تیروکسین تقسیم شد. در آزمایش دوم پس از خروج جوجهها از تخم، 240 قطعه جوجۀ نر گوشتی از تیمارهای کنترل مثبت و تزریق هورمون تیروکسین، انتخاب و در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی و به روش فاکتوریل 2×2 با دو سطح تزریق (عدم تزریق و تزریق 65 نانوگرم هورمون تیروکسین) و دو جیره (بدون مکمل آرژنین و افزودن 5 کیلوگرم آرژنین در تن خوراک) مطالعه شدند. برای القای آسیت، تمام جوجهها از 14روزگی تا پایان دورۀ پرورش در دمای 15 درجۀ سانتیگراد قرار گرفتند. تزریق داخل تخممرغی هورمون تیروکسین، تعداد جوجۀ درجۀ دو و وزن کیسۀ زرده را در مقایسه با گروه شاهد، بهطور معنیدار کاهش داد (05/0P<). تزریق هورمون تیروکسین و استفاده از آرژنین در جیرۀ غذایی درصد تلفات ناشی از آسیت، درصد هماتوکریت، و تعداد گلبول قرمز را بهطور معنیداری کاهش داد (05/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، تزریق داخل تخممرغی هورمون تیروکسین و استفاده از آرژنین در جیرۀ غذایی، عملکرد پرنده را به هنگام مواجهه با محیطهای سرد بهبود میبخشد.
علیرضا عموئیان خاوه؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ فرید شریعتمداری
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 85-94
چکیده
تأثیر شش نوع برنامۀ خوراکدهی متناوب آردیـحبه بر عملکرد و حساسیت به آسیت با استفاده از 480 قطعه جوجۀ گوشتی در پنج تکرار و 16 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1. جیرۀ آردی، 2. جیرۀ آردی حرارتدیده، 3. جیرۀ آردی در دورههای آغازی و رشد و در ادامۀ جیرۀ حبه، 4. جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و در ادامۀ جیرۀ حبه، 5. جیرۀ حبه، و 6. جیرۀ حبۀ آردشده ...
بیشتر
تأثیر شش نوع برنامۀ خوراکدهی متناوب آردیـحبه بر عملکرد و حساسیت به آسیت با استفاده از 480 قطعه جوجۀ گوشتی در پنج تکرار و 16 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1. جیرۀ آردی، 2. جیرۀ آردی حرارتدیده، 3. جیرۀ آردی در دورههای آغازی و رشد و در ادامۀ جیرۀ حبه، 4. جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و در ادامۀ جیرۀ حبه، 5. جیرۀ حبه، و 6. جیرۀ حبۀ آردشده است. تغذیۀ جیرۀ حبه در کل دورۀ پرورش، مصرف خوراک و وزن را افزایش داد و موجب بهبود ضریب تبدیل شد، اما حساسیت به آسیت افزایش یافت (01/0>P). جیرههای آردی در تمام دورۀ پرورش کمترین افزایش وزن و نامناسبترین ضریب تبدیل غذایی را ایجاد کردند (01/0>P). مصرف جیرۀ حبه در دورۀ پایانی با مصرف حبه در کل دوره و یا دورههای رشد و پایانی، ضریب تبدیل مشابه و مناسبتر از جیرههای آردی داشت (01/0>P). مصرف جیرههای آردی در چهار هفتۀ ابتدایی یا در کل دوره، حساسیت به آسیت را بهطور معنیداری کاهش داد و با افزایش طول دورۀ تغذیه از جیرۀ حبه این شاخص افزایش داشت (01/0>P). در گروههای دریافتکنندۀ جیرۀ حبه کمترین هزینۀ خوراک برای تولید یک کیلوگرم وزن زنده و بالاترین سود ناخالص بهدست آمد (05/0>P). بهمنظور استفاده از مزایای جیرۀ حبه و اجتناب از بروز تلفات زیاد و کاهش حساسیت به آسیت تغذیۀ جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و استفاده از خوراک حبه در ادامه توصیه میشود.
محمد حسین پالیزدار؛ محمد رضا پورعلمی؛ حمیدرضا محمدیان تبریزی؛ زهرا سپهر
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 95-106
چکیده
اثر اسیدیکنندۀ گلوباسید در تراکمهای متفاوت بر عملکرد و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 576 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه سویۀ تجاری راس 308 در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم (14، 16، و 18 پرنده در هر مترمربع) و اسیدیکننده (سطوح صفر و یک کیلوگرم در تن جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. ...
بیشتر
اثر اسیدیکنندۀ گلوباسید در تراکمهای متفاوت بر عملکرد و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 576 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه سویۀ تجاری راس 308 در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم (14، 16، و 18 پرنده در هر مترمربع) و اسیدیکننده (سطوح صفر و یک کیلوگرم در تن جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. کمترین مصرف غذا در تیمار با تراکم 18 و مصرف یک کیلوگرم اسیدیکننده مشاهده شد که تفاوت آماری معنیداری با دیگر تیمارها داشت (05/0P<). مصرف غذا در جوجههای دریافتکنندۀ اسیدیکننده بهطور معنیداری کمتر از پرندگانی بود که اسیدیکننده مصرف نکردند (05/0P<). افزایش تراکم از 14 به 16 و 18 قطعه در هر مترمربع سبب افزایش ضریب تبدیل غذایی شد (001/0P<). پرندگانی که با جیرۀ حاوی اسیدیکنندۀ گلوباسید تغذیه شدند، ضریب تبدیل غذایی کمتری داشتند (05/0P<). تغذیۀ جیرههای حاوی اسیدیکننده سبب کاهش گلوکز و تیتر آنتیبادی در پاسخ به گلبولهای قرمز خون گوسفند و همچنین سبب افزایش کلسترول و تریگلیسرید پلاسمای خون در جوجهها شد (001/0P<). اثر متقابل تراکم و اسیدیکننده بر وزن بدن و متابولیتهای خونی جوجههای گوشتی نیز معنیدار نبود. بنابراین در تراکمهای زیاد نیز میتوان از تأثیرات مفید اسیدیکنندهها سود برد.
زهرا امیری قنات سامان؛ امید علی اسماعیلی پور؛ روح اله میرمحمودی؛ مژگان مظهری
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 119-128
چکیده
تأثیر پودر نعناعفلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، و فاکتورهای خونی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 200 قطعه جوجۀ گوشتی نر یکروزه سویۀ رأس با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1. جیرۀ پایه بدون مادۀ افزودنی، 2. جیرۀ پایه + 5/0 درصد نعناعفلفلی، 3. جیرۀ پایه + یکدرصد نعناعفلفلی، ...
بیشتر
تأثیر پودر نعناعفلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، و فاکتورهای خونی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 200 قطعه جوجۀ گوشتی نر یکروزه سویۀ رأس با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1. جیرۀ پایه بدون مادۀ افزودنی، 2. جیرۀ پایه + 5/0 درصد نعناعفلفلی، 3. جیرۀ پایه + یکدرصد نعناعفلفلی، 4. جیرۀ پایه + 2/0درصد بادرنجبویه، و 5. جیرۀ پایه + 4/0درصد بادرنجبویه بودند. جوجهها تا 25روزگی با جیرۀ یکسان تغذیه شدند. از 25روزگی جوجهها روزانه هشتساعت در دمای 2 ± 34 درجۀ سانتیگراد قرار گرفتند. اثر سطوح پودر نعناعفلفلی و بادرنجبویه بر مصرف خوراک معنیدار نبود، اما پرندگانی که جیرههای حاوی این دو ترکیب را مصرف کردند، افزایش وزن روزانۀ بیشتر و ضریب تبدیل کمتری داشتند (05/0>P). بیشترین افزایش وزن روزانه و بهترین ضریب تبدیل در جوجههای تغذیهشده با یکدرصد نعناعفلفلی مشاهده شد. قابلیت هضم ظاهری مادۀ خشک و چربی تحتتأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما قابلیت هضم پروتئین در پرندگان تغذیهشده با یکدرصد نعناعفلفلی بیشتر از پرندگان گروه شاهد بود (05/0>P). صفات بیوشیمیایی خون تحتتأثیر سطوح گوناگون پودر نعناعفلفلی و بادرنجبویه قرار نگرفت. براساس نتایج حاصل، مصرف پودر نعناعفلفلی به میزان یکدرصد جیره در شرایط تنش گرمایی، قابلیت هضم پروتئین را افزایش میدهد و عملکرد رشد جوجههای گوشتی را بهبود می بخشد.
یوسف گل محمدی؛ علی نوبخت
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 129-140
چکیده
بهمنظور تعیین اثر سطوح تفالۀ لیموترش و اسیدهای آلی بر عملکرد، صفات لاشه، مورفولوژی روده، سطح ایمنی، و فراسنجههای بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راسـ308، در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تفالۀ لیمو (صفر، 5/1، و سهدرصد جیره)، دو سطح گلوباسید (صفر و 1/0درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی شش تیمار، چهار تکرار، و 12 قطعه ...
بیشتر
بهمنظور تعیین اثر سطوح تفالۀ لیموترش و اسیدهای آلی بر عملکرد، صفات لاشه، مورفولوژی روده، سطح ایمنی، و فراسنجههای بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راسـ308، در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تفالۀ لیمو (صفر، 5/1، و سهدرصد جیره)، دو سطح گلوباسید (صفر و 1/0درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی شش تیمار، چهار تکرار، و 12 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تغذیۀ پرندگان با جیرههای حاوی تفالۀ لیموترش و مکمل اسیدهای آلی مصرف خوراک، میزان افزایش وزن و وزن زنده را افزایش داد (05/0>P). تغذیۀ پرندگان با تفالۀ لیموترش و اسیدهای آلی بهتنهایی بر صفات لاشۀ جوجهها تأثیر نداشت، در حالیکه در ترکیب آنها درصد ران افزایش یافت (05/0>P). استفاده از سهدرصد تفالۀ لیموترش و نیز ترکیب لیموترش و مکمل اسیدهای آلی عمق کریپت را در ژژنوم افزایش داد (05/0>P). تغذیۀ پرندگان با جیرههای حاوی تفالۀ لیموترش و مکمل اسیدهای آلی تأثیرات معنیداری بر سطح ایمنی و فراسنجههای بیوشیمیایی خون نداشت. بهطور کلی، استفاده از تفالۀ لیموترش تا سهدرصد در جیره بههمراه 1/0درصد مخلوط اسیدهای آلی موجب بهبود عملکرد، صفات لاشه، و مورفولوژی رودۀ جوجههای گوشتی میشود.
الهه رضائی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ خلیل میرزاده؛ سمیه سالاری؛ مهدی زارعی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 151-160
چکیده
بهمنظور بررسی اثر سطوح گوناگون دانۀ آنیسون بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتیاکسیدانی، و غلظت استروژن خون جوجههای گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجۀ یکروزۀ سویۀ رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار بهمدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0، و 9/0 درصد دانۀ آنیسون ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر سطوح گوناگون دانۀ آنیسون بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتیاکسیدانی، و غلظت استروژن خون جوجههای گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجۀ یکروزۀ سویۀ رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار بهمدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0، و 9/0 درصد دانۀ آنیسون در جیره بودند. در 28روزگی تزریق گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) به جوجهها انجام شد و در روزهای 35 و 42 پرورش خونگیری برای بررسی عیار آنتیبادی علیه SRBC به عمل آمد. سطوح دانۀ آنیسون باعث بهبود مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن جوجههای گوشتی نشدند. در دورۀ آغازین، کمترین ضریب تبدیل خوراک جوجههای گوشتی در تیمار 3/0درصد دانۀ آنیسون مشاهده شد (05/0>P)، ولی در دورههای رشد و کل دورۀ پرورش، سطوح دانۀ آنیسون تأثیر مثبتی بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. دانۀ آنیسون باعث افزایش عیار آنتیبادی علیه SRBC جوجهها در 35روزگی شد (05/0>P). سطوح دانۀ آنیسون موجب بهبود ایمنی سلولی در جوجهها نشد. تیمار 3/0درصد دانۀ آنیسون باعث افزایش قدرت آنتیاکسیدانی تام پلاسمای جوجهها در مقایسه با پرندگان گروه شاهد شد (05/0>P). میزان استروژن سرم خون جوجهها در سطوح 3/0 و 6/0درصد دانۀ آنیسون کاهش داشت، اما در سطح 9/0درصد آن افزایش یافت (05/0>P). بهطورکلی، افزودن دانۀ آنیسون به جیرۀ جوجههای گوشتی هرچند باعث بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی سلولی جوجههای گوشتی نشد، موجب افزایش پاسخ ایمنی هومورال اولیه و توان آنتیاکسیدانی تام خون جوجهها شد.
مینا اسماعیلی؛ سید رضا هاشمی؛ داریوش داودی؛ یوسف جعفری آهنگری؛ سعید حسنی؛ نیلوفر بلندی؛ اکرم شبانی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 161-171
چکیده
بهمنظور بررسی اثر نانوذرات نقرۀ پوششدادهشده بر کلینوپتیلولیت بر صفات عملکردی، آنزیمهای کبدی، و غلظت لیپیدهای خون با استفاده از 375 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ تجاری کاب 500، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار انجام شد. استفاده از نانوذرات نقرۀ پوششدادهشده بر کلینوپتیلولیت سبب بهبود ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر نانوذرات نقرۀ پوششدادهشده بر کلینوپتیلولیت بر صفات عملکردی، آنزیمهای کبدی، و غلظت لیپیدهای خون با استفاده از 375 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ تجاری کاب 500، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار انجام شد. استفاده از نانوذرات نقرۀ پوششدادهشده بر کلینوپتیلولیت سبب بهبود ضریب تبدیل در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0>P)، درحالیکه تأثیر معنیداری بر افزایش وزن و خوراک جوجههای گوشتی ندارد. استفادۀ نانوذرات نقرۀ پوششدادهشده بر کلینوپتیلولیت سبب کاهش غلظت آنزیمهای آلانینآمینوترانسفراز و آلکالینفسفاتاز شد (05/0>P). نانوذرات نقرۀ پوششدادهشده بر کلینوپتیلولیت غلظت کلسترول، تریگلیسرید،LDL ، و VLDL را کاهش و غلظت HDL خون جوجههای گوشتی افزایش داد (05/0>P). براساس نتایج، نانوذرات نقرۀ پوششدادهشده بر کلینوپتیلولیت میتواند بهعنوان محرک رشد و سلامت مورد توجه قرار گیرد. همچنین باتوجه به نتایج حاصل از بررسی آنزیمهای کبدی و لیپیدهای خون از صدمات کبدی در دورۀ پرورش جلوگیری کند.
حسن صفری؛ اردشیر محیط؛ مازیار محیطی اصلی
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 257-267
چکیده
تأثیر افزودن پودر گیاه خرفه به جیره، بر عملکرد، پاسخ ایمنی، و برخی صفات خونی با استفاده از 160 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (جیرههایی حاوی سطوح صفر (شاهد)، 5/2، 5، و 5/7 درصد پودر گیاه خرفه در جیره)، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. در دورۀ 42-22روزگی و کل دورۀ پرورش، افزایش وزن و ...
بیشتر
تأثیر افزودن پودر گیاه خرفه به جیره، بر عملکرد، پاسخ ایمنی، و برخی صفات خونی با استفاده از 160 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (جیرههایی حاوی سطوح صفر (شاهد)، 5/2، 5، و 5/7 درصد پودر گیاه خرفه در جیره)، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. در دورۀ 42-22روزگی و کل دورۀ پرورش، افزایش وزن و مصرف خوراک پرندگانی که در جیرۀ خود خرفه دریافت کردند، بالاتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). پرندگانی که با جیرههای حاوی 5 و 5/7درصد پودر گیاه خرفه تغذیه شدند، ضریب تبدیل بهتری از پرندگان شاهد داشتند (05/0P<). کمترین مقدار کلسترول و تریگلیسرید خون بهترتیب در پرندگان تغذیهشده با جیرۀ حاوی 5 و 5/7درصد پودر گیاه خرفه مشاهده شد (05/0P<). پاسخ ایمنی سلولی به فیتوهموگلوتیناسیون (PHA-P) و تیتر نیوکاسل تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. عیار آنتیبادی کل علیه سلولهای قرمز خون گوسفندی (SRBC)، IgG، و IgM در 35روزگی در پرندگان تغذیهشده با جیرههای حاوی 5درصد پودر گیاه خرفه بهطور معنیداری بیشتر از پرندگان تغذیهشده با جیرۀ شاهد بود (05/0P<). نتایج تحقیق حاضر نشان داد افزودن پودر گیاه خرفه به جیرۀ جوجههای گوشتی در سطح 5درصد علاوه بر بهبود صفات عملکردی به کاهش کلسترول و تریگلیسرید خون و بهبود پاسخ ایمنی هومورال میانجامد.
فائزه عبدی نژاد؛ مهرداد محمدی
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 281-290
چکیده
اثر افزودن عصارۀ آبی بادرنجبویه در آب آشامیدنی بر پاسخ ایمنی و عملکرد با استفاده از 200 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. مقادیر صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلیلیتر در لیتر، عصارۀ آبی بادرنجبویه به آب آشامیدنی اضافه شد و بهمدت 42 روز در اختیار گروه های آزمایشی ...
بیشتر
اثر افزودن عصارۀ آبی بادرنجبویه در آب آشامیدنی بر پاسخ ایمنی و عملکرد با استفاده از 200 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. مقادیر صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلیلیتر در لیتر، عصارۀ آبی بادرنجبویه به آب آشامیدنی اضافه شد و بهمدت 42 روز در اختیار گروه های آزمایشی قرار گرفت. پاسخ ایمنی هومورال در جوجه ها، با تزریق 1/0 میلیلیتر محلول 25درصد گلبول قرمز گوسفند (SRBC) در روزهای 8 و 22 دورۀ پرورش و اندازه گیری آنتی بادی بر علیه آن در روزهای 21، 28، 35 و 42 بررسی شد. در روز 16 پرورش ایمنی سلولی با تزریق فیتوهماگلوتینین به داخل پوست بال، ارزیابی شد. میانگین مصرف خوراک روزانه و افزایش وزن روزانه تحت تأثیر سطوح گوناگون عصارۀ آبی بادرنجبویه قرار نگرفت. پرندگانی که مقادیر 5/1 و 2 میلیلیتر عصاره در در هر لیتر آب آشامیدنی دریافت کردند، ضریب تبدیل کمتری در دورۀ رشد و کل دوره داشتند (05/0P<). عیار آنتی بادی تام علیه SRBC، در روزهای 28، 35 و 42 پرورش، در پرندگانی که در آب آشامیدنی خود عصارۀ بادرنجوبه دریافت کردند، بالاتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). در روز 28 پرورش، عیار IgG در پرندگانی که عصارۀ بادرنجبوبه دریافت کردند، بالاتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). در روزهای 28 و 35 پرورش، عیار IgM در پرندگانی که مقادیر 1، 5/1 و 2 میلیلیتر عصارۀ بادرنجبویه دریافت کردند، بیشتر بود (05/0P<). نتایج حاصل نشان داد که افزودن عصارۀ آبی بادرنجبویه به میزان 5/1 میلیلیتر در لیتر آب آشامیدنی جوجه های گوشتی، ضمن کاهش ضریب تبدیل، موجب بهبود فعالیت سیستم ایمنی هومورال میشود.
فرهاد محمدی؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ کمال شجاعیان؛ مهران مهری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 301-309
چکیده
تأثیر افزودن چای ترش به جیره بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تحت آفلاتوکسکوزیس با استفاده از 192 قطعه جوجه گوشتی یکروزه جنس نر سویه رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 12 جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1 - جیره شاهد منفی (بدون افزودنی)، 2 – جیره شاهد مثبت (5/2 میلیگرم آفلاتوکسین B1در کیلوگرم)، ...
بیشتر
تأثیر افزودن چای ترش به جیره بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تحت آفلاتوکسکوزیس با استفاده از 192 قطعه جوجه گوشتی یکروزه جنس نر سویه رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 12 جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1 - جیره شاهد منفی (بدون افزودنی)، 2 – جیره شاهد مثبت (5/2 میلیگرم آفلاتوکسین B1در کیلوگرم)، 3 - جیره حاوی چای ترش (10 گرم چای ترش در کیلوگرم) و 4 - جیره آلوده به آفلاتوکسین و حاوی چای ترش (5/2 میلیگرم آفلاتوکسین B1+ 10 گرم در کیلوگرم چای ترش در کیلوگرم) میباشند. اثر تیمارها بر مصرف خوراک معنیدار نبود. افزایش وزن جوجهها در تیمار شاهد مثبت کمتر از جوجههای مربوط به تیمارهای دیگر بود (001/0P<). این پرندگان ضریب تبدیل بالاتری داشتند (001/0P<). میزان پادتن تولید شده علیه ویروس نیوکاسل و گلبول قرمز گوسفندی در جوجههای تغذیه شده با جیرة کنترل مثبت و جیرة حاوی چای ترش به ترتیب پایینتر و بالاتر از پرندگان گروه شاهد منفی بود (001/0P<). کمترین افزایش ضخامت پوست پس از چالش با دینیتروکلروبنزن در جوجههای دریافتکنندة جیرة شاهد مثبت مشاهده شد (001/0P<). وزن نسبی بورس فابریسیوس در جوجههای دریافتکنندة جیرة کنترل مثبت و حاوی چای ترش بهترتیب کمتر و بیشتر از گروه شاهد منفی بود (001/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، افزودن چای ترش به جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 در جوجههای گوشتی، اثر سم آفلاتوکسین را بر پاسخ ایمنی و عملکرد تولیدی کاهش میدهد.