ابراهیم باباخانی؛ رضا رستمیان
دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 421-431
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثرات افزودن پروبیوتیک و اسانس آویشن پوششدارپوششدارشده بر عملکرد رشد و پاسخهای ایمنی جوجه های گوشتی با استفاده از روش مدیریت تصمیمگیری چند شاخصی بود. در این مطالعه 420 جوجه گوشتی در قالب هفت گروه آزمایشی با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار بهمدت 42 روز استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره فاقد ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی اثرات افزودن پروبیوتیک و اسانس آویشن پوششدارپوششدارشده بر عملکرد رشد و پاسخهای ایمنی جوجه های گوشتی با استفاده از روش مدیریت تصمیمگیری چند شاخصی بود. در این مطالعه 420 جوجه گوشتی در قالب هفت گروه آزمایشی با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار بهمدت 42 روز استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره فاقد اسانس آویشن و پروبیوتیک (شاهد)، 2- جیره حاوی100 میلیگرم پروبیوتیک، 3- جیره حاوی 100 میلیگرم اسانس آویشن، 4- جیره حاوی 200 میلیگرم پروبیوتیک، 5- جیره حاوی 200 میلیگرم اسانس آویشن، 6- جیره حاوی 100 میلیگرم اسانس آویشن+ 100 میلیگرم پروبیوتیک و 7- جیره حاوی 200 میلیگرم اسانس آویشن+ 200 میلیگرم پروبیوتیک بودند. عملکرد رشد برای کل دوره و پاسخهای ایمنی هومورال بررسی شد. وزن شاخص برای افزایش وزن 0/2، برای ضریب تبدیل 0/15، برای شاخص تولید0/25 و برای دیگر صفات 0/10 در نظر گرفته شد. براساس نتایج بهدستآمده ضرایب برای گروه شاهد، پروبیوتیک 100، آویشن 100، پروبیوتیک 200، آویشن 200، پروبیوتیک 200+ آویشن 200 و پروبیوتیک 100 و آویشن 100 به ترتیب 0/0476، 0/126، 0/198، 0/315، 0/427، 0/727 و 0/956 بود. بنابراین، گروه 100 میلیگرم اسانس آویشن+ 100میلیگرم پروبیوتیک بهترین پاسخ ایمنی و عملکرد رشد را داشتند. بنابراین بر طبق نتایج بهدستآمده، افزودن 100 میلیگرم اسانس آویشن+ 100 میلیگرم پروبیوتیک به جیره جوجه های گوشتی برای بهبود پاسخ ایمنی و عملکرد رشد توصیه میشود.
میکائیل قلی پور؛ وحید واحدی؛ زربخت انصاری پیرسرایی
دوره 22، شماره 3 ، مهر 1399، ، صفحه 431-440
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی آثار تغذیه پودر برهموم بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی در پاسخ به تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- تیمار شاهد (جیره پایه)؛ ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی آثار تغذیه پودر برهموم بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی در پاسخ به تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- تیمار شاهد (جیره پایه)؛ 2- جیره حاوی نئومایسین (200 گرم در هر تن)؛ 3- جیره حاوی 150 میلیگرم برهموم در هر کیلوگرم جیره؛ 4- جیره حاوی 200 میلیگرم برهموم در هر کیلوگرم جیره بودند. جوجهها از سن 15 تا 42 روزگی تحت شرایط تنش گرمایی (2°C ± 32 از ساعت 10 صبح الی شش بعد از ظهر) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان تلفات در پرندگانی که در جیره خود بره موم دریافت کردند کمتر از گروه شاهد بود (0/05>P). در دورههای مختلف، مصرف خوراک تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. در دورههای رشد و پایانی، وزن جوجههایی که با جیره حاوی 200 میلیگرم پودر برهموم تغذیه شدند بیشتر از پرندگان گروه شاهد بود (0/05>P). در دوره پایانی و کل دوره، ضریب تبدیل خوراک در پرندگان تغذیهشده با 200 میلیگرم پودر برهموم کمتر از گروه شاهد بود (0/05>P). سطح گلوکز و LDL خون در پرندگان تغذیهشده با برهموم کمتر از گروه شاهد بود (0/05 >P). بنابراین براساس نتایج حاصل، استفاده از بره موم تا سطح 200 میلیگرم در هر کیلوگرم جیره میتواند اثرات منفی تنش گرمایی را در جوجههای گوشتی کاهش دهد.
وجیهه نیکوفرد؛ اکبر یعقوبفر؛ شهاب قاضی هرسینی؛ علی اصغر ساکی
دوره 20، شماره 3 ، آبان 1397، ، صفحه 463-476
چکیده
تأثیر جیره با کیفیت متفاوت پروتئین و مکملشده با اسیدهای آمینه کریستاله بر عملکرد، پاسخ ایمنی، فعالیت آنزیمی در بافت روده و خصوصیات بستر، با استفاده از تعداد 576 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 (مخلوط دو جنس)، در یک آزمایش فاکتوریل 4×2 با دو جیره آزمایشی (کیفیت بالا و پایین پروتئین) و چهار سطح اسیدهای آمینه کریستاله (سطح نیاز (توصیهشده)، ...
بیشتر
تأثیر جیره با کیفیت متفاوت پروتئین و مکملشده با اسیدهای آمینه کریستاله بر عملکرد، پاسخ ایمنی، فعالیت آنزیمی در بافت روده و خصوصیات بستر، با استفاده از تعداد 576 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 (مخلوط دو جنس)، در یک آزمایش فاکتوریل 4×2 با دو جیره آزمایشی (کیفیت بالا و پایین پروتئین) و چهار سطح اسیدهای آمینه کریستاله (سطح نیاز (توصیهشده)، بدون اسیدهای آمینه کریستاله مکملشده، 10 و 15 درصد بالاتر از سطح نیاز) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، شش تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن اسیدهای آمینه کریستاله در سطوح 10 و 15 درصد بالاتر از سطح نیاز (توصیهشده)، به جیرههای حاوی کنجاله کلزا و گندم (منبع پروتئین با کیفیت پایین) سبب افزایش عملکرد (0001/0P<)، تعداد هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت (001/0P<) و کاهش تعداد لنفوسیت (01/0P<) شد. اثر اسیدهای آمینه کریستاله تأثیری بر فعالیت آنزیم آمینوپپتیداز و فعالیت ویژه این آنزیم در ژژنوم نداشت. همچنین، افزودن سطوح 10 و 15 درصد بالاتر از سطح نیاز (توصیهشده) اسیدهای آمینه کریستاله در جیره با کیفیت پایین، ماده خشک، نیتروژن و نیتروژن آمونیاکی بستر را بهصورت معنیدار تحت تأثیر قرار نداد. با توجه به نتایج این مطالعه،استفاده از اسیدهای آمینه کریستاله در سطوح بالاتر از نیاز پرنده بهخصوص در جیرههای غذایی با کیفیت بالا مانند (کنجاله سویا و ذرت) تأثیری بر عملکرد جوجههای گوشتی ندارد و قابل توصیه نمیباشد.
زهرا کریمی بانریوند؛ منصور رضائی؛ محمد کاظمی فرد؛ محمد علی تاجیک قنبری
دوره 24، شماره 4 ، دی 1401، ، صفحه 489-500
چکیده
اثر استفاده از کنجاله تخم آفتابگردان تخمیر شده با قارچ آسپرژیلوس نایجر و مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر عملکرد، ویژگیهای لاشه، گوارشپذیری مواد مغذی و فراسنجههای خونی ، با 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره حاوی کنجاله تخم آفتابگردان تخمیر شده ...
بیشتر
اثر استفاده از کنجاله تخم آفتابگردان تخمیر شده با قارچ آسپرژیلوس نایجر و مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر عملکرد، ویژگیهای لاشه، گوارشپذیری مواد مغذی و فراسنجههای خونی ، با 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره حاوی کنجاله تخم آفتابگردان تخمیر شده توسط قارچ آسپرژیلوس نایجر 2- جیره حاوی کنجاله تخم آفتابگردان تخمیر شده توسط مخمر ساکارومایسس سرویزیه 3- جیره حاوی کنجاله تخم آفتابگردان تخمیر شده توسط هر دو قارچ آسپرژیلوس نایجر و مخمر ساکارومایسس سرویزیه4-جیره حاوی کنجاله تخم آفتابگردان بدون فرآوری 5-جیره شاهد بر پایهی ذرت و کنجاله سویا بودند. در دورههای آغازین و پایانی مصرف خوراک روزانه در تیمار شاهد و تیمار یک بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). در کل دوره پرورش نیز مصرف خوراک در تیمار شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. در دوره آغازین و دوره رشد، افزایش وزن روزانه در تیمار شاهد و تیمار یک بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). در دوره پایانی ضریب تبدیل غذایی درتیمار یک و در کل دوره پرورش ضریب تبدیل غذایی در تیمار شاهد و تیمار یک بهتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). گوارشپذیری ماده خشک، پروتیین خام و چربی خام در تیمار شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). بطور کلی، نتایج نشان داد که استفاده از کنجاله آفتابگردان تخمیر شده با قارچ آسپرژیلوس نایجر در کل دوره پرورش در مقایسه با تیمار شاهد تاثیر منفی بر ضریب تبدیل غذایی نداشت و همچنین درصد چربی محوطه شکمی را نیز کاهش داد.
میثم تمیزی جونقانی؛ شکوفه غضنفری؛ علیرضا آقاشاهی؛ سید داوود شریفی؛ سید عبدالله حسینی
دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 501-512
چکیده
به منظور تعیین تأثیر سطوح مختلف اسانس رازک به عنوان جایگزین آنتیبیوتیک و آنتیاکسیدان بر عملکرد تولیدی، پایداری لیپیدها در گوشت و جمعیت میکروبی ایلئوم در جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 625 قطعه جوجه یک روزه سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار (200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک، 100 میلیگرم در کیلوگرم ...
بیشتر
به منظور تعیین تأثیر سطوح مختلف اسانس رازک به عنوان جایگزین آنتیبیوتیک و آنتیاکسیدان بر عملکرد تولیدی، پایداری لیپیدها در گوشت و جمعیت میکروبی ایلئوم در جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 625 قطعه جوجه یک روزه سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار (200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک، 100 میلیگرم در کیلوگرم آنتیبیوتیک آویلامایسین و 150 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک پروتکسینو شاهد) و پنج تکرار و هر تکرار 25 قطعه جوجه از سن 1 تا 42روزگی انجام شد. در کل دوره، پرندگانی که از جیره حاوی400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک و یا آنتیبیوتیک مصرف کردند، در مقایسه با پرندگان دریافتکننده 200 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک، مصرف خوراک بیشتری داشتند (05/0P<). بهترین شاخص تولید مربوط به مرغهای تغذیه شده با 200 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک و پروبیوتیک در مقایسه با مرغهای تغذیه شده با 400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک بودند (05/0P<). افزودن اسانس رازک به جیره در سطوح 200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم باعث کاهش معنیدار غلظت مالوندیآلدئید در گوشت ران در مقایسه با تیمارهای شاهد، آنتیبیوتیک و پروبیوتیک شد (01/0P<). مرغهای تغذیه شده با جیره حاوی اسانس رازک (400 میلیگرم در کیلوگرم) جمعیت لاکتوباسیل بیشتری در مقایسه با سایر تیمارها داشتند (05/0P<). بنابراین، افزودن اسانس رازک به میزان 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره موجب بهبود شاخص تولیدی و سطح 400 میلیگرم در کیلوگرم جیره اسانس رازک باعث بهبود جمعیت میکروبی ایلئوم و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی میشود.
طاهره مرصادی ثابت کردمحله؛ مازیار محیطی اصلی؛ حسن درمانی کوهی
دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 521-531
چکیده
این آزمایش بهمنظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف اسانس آزاد و پوششدارشده گیاه زنیان در جیره جوجههای گوشتی بر عملکرد رشد و جمعیت میکروبی برخی باکتریهای ایلئوم با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 4×2 با دو نحوه فرآوری اسانس (آزاد و پوششدار) و چهار سطح اسانس در جیره (صفر، 50، ...
بیشتر
این آزمایش بهمنظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف اسانس آزاد و پوششدارشده گیاه زنیان در جیره جوجههای گوشتی بر عملکرد رشد و جمعیت میکروبی برخی باکتریهای ایلئوم با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 4×2 با دو نحوه فرآوری اسانس (آزاد و پوششدار) و چهار سطح اسانس در جیره (صفر، 50، 100 و 150 میلیگرم در کیلوگرم) انجام شد. صفات عملکردی در طول آزمایش و وزن اندامهای گوارشی و جمعیت میکروبی ایلئوم در 42 روزگی اندازه-گیری شدند. جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی اسانس پوششدار زنیان در سن یک تا 21 روزگی افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل کمتری نسبت به آنهایی که اسانس آزاد دریافت نمودند، داشتند (0/05>P). بیشترین وزن نسبی کبد متعلق به جوجههایی تغذیه شده با اسانس پوششدار بود (0/05>P). اثر متقابل بین نحوه فرآوری اسانس و سطح اسانس در جیره بر شمار اشریشیا کولای معنیدار بود (0/05>P). نتیجهگیری کلی اینکه، استفاده از اسانس پوششدارشده زنیان سبب بهبود افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در سه هفته ابتدای پرورش و بهبود در جمعیت میکروبی روده و شاخص تولید اروپایی در کل دوره پرورش شد.
ابوذر غلامپور؛ خلیل میرزاده؛ صالح طباطبایی وکیلی
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 583-592
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر عصاره مارچوبه بر کیفیت منی قوچ عربی در زمانهای مختلف ذخیرهسازی به حالت مایع در دمای چهار درجه سانتیگراد بود. اسپرمگیری از 10 راس قوچ نژاد عربی با متوسط سن2/5 سال بهطور هفتگی (هر هفته یکبار) بهمدت شش هفته انجام شد. پس از افزودن سطوح صفر، 1/5، سه و 4/5 درصد عصاره مارچوبه به رقیقکننده منی، فراسنجههای ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر عصاره مارچوبه بر کیفیت منی قوچ عربی در زمانهای مختلف ذخیرهسازی به حالت مایع در دمای چهار درجه سانتیگراد بود. اسپرمگیری از 10 راس قوچ نژاد عربی با متوسط سن2/5 سال بهطور هفتگی (هر هفته یکبار) بهمدت شش هفته انجام شد. پس از افزودن سطوح صفر، 1/5، سه و 4/5 درصد عصاره مارچوبه به رقیقکننده منی، فراسنجههای کیفی اسپرم در زمانهای صفر، 24، 48 و 72 ساعت از نگهداری تیمارها به حالت مایع مورد ارزیابی قرار گرفتند. در زمان صفر، زندهمانی اسپرم در رقیقکننده حاوی سه درصد عصاره مارچوبه بیشتر از رقیقکننده حاوی سطوح صفر و 4/5درصد عصاره بود (p<0/05). پس از 24 ساعت ذخیرهسازی منی، فراسنجههای تحرک کل، جنبایی پیشرونده، سلامت غشای پلاسمای اسپرم و زندهمانی اسپرم، در رقیقکننده حاوی1/5 و سه درصد عصاره بالاتر بودند (p<0/05). فراسنجههای کیفی اسپرم در 48 ساعت پس از اسپرمگیری و ذخیرهسازی در رقیقکننده حاوی سه درصد عصاره معنیدار و عملکرد بهتری داشتند (p<0/05). بالاترین میزان سلامت غشایی پلاسمایی، جنبایی پیشرونده و تحرک کل اسپرم در 72 ساعت پس از ذخیرهسازی اسپرم، در رقیقکننده حاوی سه درصد عصاره مشاهده شد (p<0/05). براساس نتایج حاصل در این مطالعه استفاده از عصاره مارچوبه در رقیقکننده به میزان سه درصد کیفیت اسپرم قوچهای عربی پس از شرایط سردسازی را بهبود میبخشد.
احسان شهرامی؛ محمد جباری راد؛ سید عبداله حسینی؛ مهدی افتخاری
دوره 22، شماره 4 ، دی 1399، ، صفحه 609-618
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف پودر شوید بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فلور میکروبی روده جوجههای گوشتی و با استفاده از 420 قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد، جیرههای حاوی سطوح 0.2، 0.5 و یک درصد پودر شوید و جیره حاوی 200 میلیگرم در کیلوگرم آنتیبیوتیک ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف پودر شوید بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فلور میکروبی روده جوجههای گوشتی و با استفاده از 420 قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد، جیرههای حاوی سطوح 0.2، 0.5 و یک درصد پودر شوید و جیره حاوی 200 میلیگرم در کیلوگرم آنتیبیوتیک فلاوومایسین بود. افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی آنتیبیوتیک و سطوح 0.5 و یک درصد پودر شوید بیشتر از سایر پرندگان بود (0.05>P). میزان چربی شکمی در پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی یک درصد پودر شوید کمتر از پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی آنتیبیوتیک و شاهد بود (0.05>P). شمار کلنیهای اشریشیاکلی و لاکتوباسیلوس در پرندگان تغذیه شده با جیرههای حاوی تمامی سطوح پودر شوید به ترتیب کمتر و بیشتر از پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد و حاوی آنتیبیوتیک بود (0.05>P). تیتر ثانویه پادتن علیه گلبول قرمز گوسفند در پرندگان تغذیه شده با یک درصد پودر شوید بیشتر از پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد بود (0.05>P). پرندگان تغذیه شده با جیرههای حاوی پودر شوید در چالش با ویروس نیوکاسل و آنفلوآنزا تیتر آنتیبادی بالاتری نسبت به پرندگان تغذیه شده با آنتیبیوتیک و شاهد تولید کردند (0.05>P). بر اساس نتایج این پژوهش، استفاده از 0.5 یا یک درصد پودر شوید در جیره عملکرد رشد، پاسخ سیستم ایمنی و محیط میکروبی روده جوجههای گوشتی را بهبود میبخشد و میتواند به عنوان جایگزین مناسب با آنتیبیوتیک محرک رشد استفاده شود.
حسن شیرزادی؛ حسین ناصرمنش؛ علی خطیب جو؛ کامران طاهرپور؛ محمد اکبری قرایی
دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 613-623
چکیده
هدف از این آزمایش بررسی تأثیر اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا و پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر کیفیت تخم و لاشه بلدرچینهای تخمگذار ژاپنی بود. بههمین منظور از تعداد 180 قطعه بلدرچین تخمگذار 46 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار (نه قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه بهعنوان گروه ...
بیشتر
هدف از این آزمایش بررسی تأثیر اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا و پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر کیفیت تخم و لاشه بلدرچینهای تخمگذار ژاپنی بود. بههمین منظور از تعداد 180 قطعه بلدرچین تخمگذار 46 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار (نه قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه بهعنوان گروه شاهد (فاقد افزودنی)، 2) جیره پایه + اکسیتتراسایکلین (200 میلیگرم در کیلوگرم)، 3) جیره پایه + اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا (250 میلیگرم در کیلوگرم) و 4) جیره پایه + پروبیوتیک (CFU1011× 02/4 لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در کیلوگرم جیره) بودند. نتایج نشان داد که استفاده از پروبیوتیک در مقایسه با تیمارهای شاهد و آرتمیزیا سبب افزایش معنیدار مجموع وزن تخم و گرم تخم تولیدی روزانه شد (05/0P<). همچنین در مقایسه با گروه شاهد، مکمل کردن جیره پایه با اسانس گیاه آرتمیزیا سبب کاهش میزان مالون دیآلدئید زرده تخم (05/0P<) و وزن کبد (06/0P=) شد. افزون بر این استفاده از تمامی افزودنیها سبب افزایش وزن فولیکولهای F3 و F2 شد (05/0P<). براساس نتایج این آزمایش، میتوان از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بهعنوان یک جایگزین برای آنتیبیوتیک برای افزایش تولید و از اسانس آرتمیزیا برای تولید محصولات سالم در تغذیه بلدرچین استفاده نمود.
ملیحه کمالی؛ مژگان مظهری؛ امید علی اسماعیلی پور؛ روح اله میرمحمودی
دوره 19، شماره 3 ، آبان 1396، ، صفحه 645-656
چکیده
به منظور بررسی اثر افزودن پودر تره و آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول بر عملکرد، فراسنجههای خونی و بافتشناسی روده باریک جوجههای گوشتی، آزمایشی با 200 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. گروههای آزمایشی شامل 1) جیره پایه، 2) جیره پایه + 02/0 درصد آنتیبیوتیک ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر افزودن پودر تره و آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول بر عملکرد، فراسنجههای خونی و بافتشناسی روده باریک جوجههای گوشتی، آزمایشی با 200 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. گروههای آزمایشی شامل 1) جیره پایه، 2) جیره پایه + 02/0 درصد آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول و گروههای 3، 4 و5) جیره پایه + 5/0، 75/0 و یک درصد پودر تره به ترتیب بودند. نتایج نشان داد که مصرف خوراک در تمام دورهها با تیمار فلاووفسفولیپول افزایش یافت (01/0>P). در دوره آغازین تیمار آنتیبیوتیک منجر به بهبود افزایش وزن نسبت به تیمار شاهد شد(05/0P<). در دوره رشد و کل دوره، بیشترین افزایش وزن و بهترین ضریب تبدیل خوراک مربوط به تیمار فلاووفسفولیپول و پس از آن سطوح یک و 75/0 درصد پودر تره بود(05/0P<). افزودن پودر تره منجر به کاهش معنیدار سطح گلوکز، تریگلیسرید و کلسترول سرم خون جوجههای گوشتی شد (01/0>P). نسبت هتروفیل به لنفوسیت به طور معنیداری با سطح یک درصد پودر تره نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (05/0>P). طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت با آنتیبیوتیک و پودر تره بهطور معنیداری افزایش یافت (01/0>P). طبق نتایج این آزمایش سطوح 75/0 و یک درصد پودر تره تأثیر مثبتی بر بهبود عملکرد رشد، ایمنی وسلامت روده باریک جوجههای گوشتی داشتند و با در نظر گرفتن ممنوعیت مصرف آنتیبیوتیکها، میتوان از پودر تره جهت بهبود رشد و ایمنی جوجههای گوشتی استفاده کرد.
حسین غلامی؛ سید احمد میرهادی؛ کامران رضایزدی
دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 741-748
چکیده
در این پژوهش، انرژی قابل متابولیسم و خالص شیر دهی علوفه اسپرس با استفاده از ترکیبات شیمیایی و داده های آزمایش تولید گاز اندازه گیری شد. داده های خام از آزمایشگاه تغذیه موسسه تحقیقات علوم دامی کشور و آزمایشگاه های تغذیه برخی از مراکز آموزشی- پژوهشی کشور جمع آوری شدند. داده های مورد استفاده شامل نتایج تعیین ترکیبات شیمیایی، آزمایشات ...
بیشتر
در این پژوهش، انرژی قابل متابولیسم و خالص شیر دهی علوفه اسپرس با استفاده از ترکیبات شیمیایی و داده های آزمایش تولید گاز اندازه گیری شد. داده های خام از آزمایشگاه تغذیه موسسه تحقیقات علوم دامی کشور و آزمایشگاه های تغذیه برخی از مراکز آموزشی- پژوهشی کشور جمع آوری شدند. داده های مورد استفاده شامل نتایج تعیین ترکیبات شیمیایی، آزمایشات تولید گاز و تعداد محدودی آزمایش تعیین انرژی قابل متابولیسم علوفه اسپرس بودند. معادلات برازش شده خطی، لگاریتمی، معکوس، درجه دوم، درجه سوم، توانی، تابع اس و نمایی برای پروتئین خام، چربی خام، خاکستر، فیبر خام، فیبر نامحلول در شوینده خنثی، فیبر نامحلول در شوینده اسیدی و عصاره فاقد نیتروژن مشخص شدند. از بین معادلات به دست آمده برای ترکیبات شیمیایی مذکور، معادلات برازش شده برای پروتئین خام معنی دار (001/0P< ) و ضریب تعیین در آنها بالا بود(731/0 R2=). در معادلات مورد اشاره بالا، برای تخمین انرژی قابل متابولیسم اسپرس، درصد پروتئین خام را می توان به عنوان یک متغیر مستقل انتخاب کرد، با این متغیر و با استفاده از معادلات، میزان انرژی قابل متابولیسم اسپرس 43/2 مگا کالری در کیلوگرم ماده خشک بر اساس مقدار پروتئین خام به دست آمد. انرژی خالص شیر دهی برابر 29/1 برآورد شد، انرژی خالص نگهداری و رشد نیز به ترتیب برابر 55/1 و 94/0 محاسبه شدند و نتیجه کاربردی این که با یک آزمایش شیمیایی ساده پروتئین خام در آزمایشگاه تغذیه می توان انرژی قابل دسترس دامها از علوفه اسپرس را برآورد کرد و در جیره نویسی نشخوارکنندگان به کار برد.
حسن دالوند؛ آرش آذرفر؛ عباس مسعودی
دوره 19، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 863-877
چکیده
تأثیر افزودن سبوس برنج بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی (مخلوط نر و ماده) یکروزه سویه راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 12 قطعهدر هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد و جیرههای حاوی 5/2، پنج و 5/7 ...
بیشتر
تأثیر افزودن سبوس برنج بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی (مخلوط نر و ماده) یکروزه سویه راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 12 قطعهدر هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد و جیرههای حاوی 5/2، پنج و 5/7 درصد سبوس برنج بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که اگرچه در تمامی سطوح مصرفی، افزودن سبوس برنج به جیره باعث کاهش معنیداری در میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه در طول دوره آغازین، رشد و در کل دوره پرورش شد (05/0>P)، ولی تاثیر نامطلوبی بر ضریب تبدیل خوراک و شاخص کارایی تولید جوجههای گوشتی در کل دوره پرورش نداشت. اگرچه افزودن سطح پنج درصد سبوس برنج باعث افزایش معنیدار وزن نسبی دوازدهه و ایلئوم نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P) ولی این افزایش سبب بهبود قابلیت هضم مواد مغذی نشد. وزن نسبی کبد با افزودن سبوس برنج به جیره جوجههای گوشتی به صورت خطی افزایش یافت (05/0>P)، ولی وزن نسبی بورس فابریسیوس در جوجههای تغذیه شده با جیرههای جاوی سبوس برنج تفاوت معنیداری با جوجههای گروه شاهد نداشت (05/0<P). تغذیه جوجهها با جیره حاوی 5/7 درصد سبوس برنج، غلظت گلوکز سرم خون را به طور معنیداری در مقایسه با جوجههای تغذیه شده با جیرههای حاوی 5/2 و 5 درصد سبوس برنج افزایش داد (05/0>P). افزودن سبوس برنج به جیره، غلظت کلسترول و VLDLسرم خون جوجههای گوشتی را به طور خطی افزایش داد (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که، استفاده از سبوس برنج به صورت خام و بدون فرآوری در جیره جوجههای گوشتی مناسب نیست.
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 1-10
سمانه ابولی؛ غلامرضا داشاب؛ محمد رکوعی؛ مهدی وفای واله
دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 107-117
چکیده
چندشکلی ناحیۀ اگزون سوم جایگاه ژن FABP4 و ارتباط الگوهای ژنوتیپی شناساییشده با صفات مرتبط با رشد با استفاده از 45 رأس گاو شامل نژاد سیستانی (30 رأس) و دشتیاری (15 رأس) بررسی شد. DNA از خون کامل استخراج و کیفیت آنها بهکمک الکتروفورز ژل آگارز یک درصد بررسی شد. پس از تکثیر زنجیرهای پلیمرازی (PCR) و هضم آنزیمی آنها با NlaIII و الکتروفورز ...
بیشتر
چندشکلی ناحیۀ اگزون سوم جایگاه ژن FABP4 و ارتباط الگوهای ژنوتیپی شناساییشده با صفات مرتبط با رشد با استفاده از 45 رأس گاو شامل نژاد سیستانی (30 رأس) و دشتیاری (15 رأس) بررسی شد. DNA از خون کامل استخراج و کیفیت آنها بهکمک الکتروفورز ژل آگارز یک درصد بررسی شد. پس از تکثیر زنجیرهای پلیمرازی (PCR) و هضم آنزیمی آنها با NlaIII و الکتروفورز روی ژل آگارز 8/2 درصد، الگوهای ژنوتیپی دامها براساس اندازه و تعداد باندها تعیین شد. فراوانی نسبی الگوهای باندی شناساییشده شامل ژنوتیپهایAA ، AB، و BB در دو نژاد سیستانی و دشتیاری بهترتیب 67، 30، و 3 و نیز 73، 27، و صفر درصد بودند. فراوانی آللهای A و Bدر جایگاه مطالعهشده در جمعیت سیستانی و دشتیاری بهترتیب 82، 18، 5/86، و 5/13 درصد محاسبه شد. شاخصهای هتروزایگوسیتی شامل شاخص شانون (I)، شاخص نئی، هتروزایگوسیتی مشاهده شد و هتروزایگوسیتی مورد انتظار در جمعیت سیستانی و دشتیاری بهترتیب 48، 30، 30 و30 و 39، 11، 27 و 24 درصد برآورد شد. الگوهای ژنوتیپی در جایگاه ژن FABP4 در جمعیت گاو سیستانی همبستگی معنیداری با وزنهای شش، نه، و دوازده ماهگی نشان داد. بنابراین جایگاه مذکور میتواند بهعنوان ژن کاندیدا در توصیف تنوع صفات مرتبط با رشد بعد از سن ازشیرگیری گوسالهها در برنامههای اصلاح نژادی استفاده شود.
درخشنده رحیمی؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ اکبر یعقوبفر؛ جعفر فخرائی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 117-128
چکیده
ای نمطالعه بمنظور بررسی اثرات استفاده از اسانس مرزه، پودر سیر و برگ شبدر در جیره بر عملکرد، فراسنجه های بیوشیمیایی خون و پایداری اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 (مخلوط دو جنس)، در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. ...
بیشتر
ای نمطالعه بمنظور بررسی اثرات استفاده از اسانس مرزه، پودر سیر و برگ شبدر در جیره بر عملکرد، فراسنجه های بیوشیمیایی خون و پایداری اکسیداتیو گوشت با استفاده از تعداد قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 (مخلوط دو جنس)، در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره شاهد (بدون افزودنی)، جیرههای حاوی سطوح 400 و 500 میلیگرم در کیلوگرم اسانس مرزه، جیرههای حاوی سطوح دو و چهار درصد پودر سیر و جیرههای حاوی سطوح پنج و 10درصد پودر برگ شبدر بودند. نتایج تحقیق نشان داد، در کل دوره پرورش، افزایش وزن پرندگانی با جیرههای حاوی اسانس مرزه خوزستانی، پودر سیر و پودر برگ شبدر تغذیه شدند کمتر از پرندگان شاهد بود (p<0/05).اثر تیمارهای آزمایشی بر غلظت سرمی هورمون های تیروئیدی (T3 و T4)، کلسترول، تری گلیسیرید، HDL و LDL و درصد ماده خشک و پروتئین خام گوشت سینه معنی دار نبود. هم چنین با توجه به زمان های متفاوت نگهداری گوشت سینه در فریزر ( صفر، 24 و 48 ساعت)، اثر تیمارهای آزمایشی برر میزان مالون دی آلدهید و ازت آزاد در 24 و 48 ساعت بعد فریز کردن معنی دار نبود. با توجه به نتایج حاصل استفاده از اسانس مرزه، پودر سیر و برگ شبدر در سطوح مورد مطالعه در این پژوهش تاثیری بر عملکرد و پایداری گوشت سینه ندارد. ارزیابی ترکیبات موثره و فعال این مواد خوراکی و حصول اطمینان از ویژگی های آن ها بر پایداری اکسیداتیو گوشت مستلزم مطالعات بیش تری است.
زهرا امیری قنات سامان؛ امید علی اسماعیلی پور؛ روح اله میرمحمودی؛ مژگان مظهری
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 119-128
چکیده
تأثیر پودر نعناعفلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، و فاکتورهای خونی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 200 قطعه جوجۀ گوشتی نر یکروزه سویۀ رأس با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1. جیرۀ پایه بدون مادۀ افزودنی، 2. جیرۀ پایه + 5/0 درصد نعناعفلفلی، 3. جیرۀ پایه + یکدرصد نعناعفلفلی، ...
بیشتر
تأثیر پودر نعناعفلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، و فاکتورهای خونی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 200 قطعه جوجۀ گوشتی نر یکروزه سویۀ رأس با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1. جیرۀ پایه بدون مادۀ افزودنی، 2. جیرۀ پایه + 5/0 درصد نعناعفلفلی، 3. جیرۀ پایه + یکدرصد نعناعفلفلی، 4. جیرۀ پایه + 2/0درصد بادرنجبویه، و 5. جیرۀ پایه + 4/0درصد بادرنجبویه بودند. جوجهها تا 25روزگی با جیرۀ یکسان تغذیه شدند. از 25روزگی جوجهها روزانه هشتساعت در دمای 2 ± 34 درجۀ سانتیگراد قرار گرفتند. اثر سطوح پودر نعناعفلفلی و بادرنجبویه بر مصرف خوراک معنیدار نبود، اما پرندگانی که جیرههای حاوی این دو ترکیب را مصرف کردند، افزایش وزن روزانۀ بیشتر و ضریب تبدیل کمتری داشتند (05/0>P). بیشترین افزایش وزن روزانه و بهترین ضریب تبدیل در جوجههای تغذیهشده با یکدرصد نعناعفلفلی مشاهده شد. قابلیت هضم ظاهری مادۀ خشک و چربی تحتتأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما قابلیت هضم پروتئین در پرندگان تغذیهشده با یکدرصد نعناعفلفلی بیشتر از پرندگان گروه شاهد بود (05/0>P). صفات بیوشیمیایی خون تحتتأثیر سطوح گوناگون پودر نعناعفلفلی و بادرنجبویه قرار نگرفت. براساس نتایج حاصل، مصرف پودر نعناعفلفلی به میزان یکدرصد جیره در شرایط تنش گرمایی، قابلیت هضم پروتئین را افزایش میدهد و عملکرد رشد جوجههای گوشتی را بهبود می بخشد.
میثم پورطاهری؛ مهران مهری؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ محمود قزاقی
دوره 21، شماره 1 ، اردیبهشت 1398، ، صفحه 127-137
چکیده
بهمنظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف منابع نمک معدنی، کیلات و نانو آهن به جیره بر عملکرد، ذخیره آهن در بافتها و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد 400 قطعه بلدرچین ژاپنی نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک جیره پایه فاقد مکمل آهن (شاهد) و جیرههای پایه مکملشده ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف منابع نمک معدنی، کیلات و نانو آهن به جیره بر عملکرد، ذخیره آهن در بافتها و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد 400 قطعه بلدرچین ژاپنی نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک جیره پایه فاقد مکمل آهن (شاهد) و جیرههای پایه مکملشده با سطوح 60، 90 و120 میلیگرم در کیلوگرم سولفات، کیلات و نانو آهن بودند. پرندگانی که با مقدار 120 میلیگرم در کیلوگرم کیلات آهن تغذیه شدند، افزایش وزن بیشتری نسبت به گروههای شاهد، 60 و 120 میلیگرم سولفات داشتند )05/0>(P. تغذیه 90 و 120 میلیگرم نانو آهن باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با گروههای شاهد، سولفات و 60 میلیگرم کیلات آهن شد )05/0>(P. پرندگانی که با 90 و 120 میلیگرم در کیلوگرم کیلات و 120 میلی گرم نانو آهن تغذیه شدند، دارای آهن بیشتری در گوشت سینه نسبت به گروههای سولفات و شاهد بودند )05/0>(P. گروه 120 میلیگرم در کیلوگرم کیلات آهن ظرفیت نگهداری آب بیشتری را نسبت به تیمارهای شاهد، 60 و 90 میلیگرم سولفات، 60 میلیگرم کیلات و 90 میلیگرم نانو آهن و مقدار مالون دی آلدهید کمتر از گروه شاهد و 60 میلیگرم سولفات آهن داشت )05/0>(P. گروه 120 میلیگرم نانو آهن، میزان آهن کبد و سرم خون بیشتر و افت ناشی از پخت کمتر در مقایسه با تیمار شاهد داشت )05/0>(P. در پژوهش حاضر، اشکال و سطوح مختلف آهن، بر پارامترهای مورد بررسی، اثر متغیری داشتند.
سید احمد صحاف؛ حیدر زرقی؛ ابوالقاسم گلیان
دوره 20، شماره 1 ، اردیبهشت 1397، ، صفحه 131-143
چکیده
اثر استفاده از دانه خلر (Lathyrus sativus L) خام و یا اتوکلاو شده در جیره مرغهای تخمگذار، بر عملکرد و کیفیت تخم مرغ با استفاده از 336 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن سویه "های لاین W-36" در سن 87 هفتگی در یک طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، شش تکرار و هشت قطعه پرنده بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد) و استفاده از سطوح هشت، 16 ...
بیشتر
اثر استفاده از دانه خلر (Lathyrus sativus L) خام و یا اتوکلاو شده در جیره مرغهای تخمگذار، بر عملکرد و کیفیت تخم مرغ با استفاده از 336 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن سویه "های لاین W-36" در سن 87 هفتگی در یک طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، شش تکرار و هشت قطعه پرنده بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد) و استفاده از سطوح هشت، 16 و 24 درصد خلر خام و یا اتوکلاو شده در جیره غذایی مرغهای تخمگذار بودند. آزمایش در مدت 12 هفته انجام شد. میزان مصرف خوراک، درصد تخمگذاری و گرم تخم مرغ تولیدی در مرغ های تغذیه شده با جیره های حاوی سطوح مختلف دانه خلر خام و یا اتوکلاو شده در مقایسه با پرندگان تغذیه شده با جیره شاهد به طور معنیداری کمتر و ضریب تبدیل خوراک به طور معنیداری بیشتر بود (0.05>P). با اتوکلاو کردن دانه خلر در پرندگان تغذیه شده با جیرههای حاوی 16 و 24 درصد دانه خلر شاخصهای عملکردی و کیفیت پوسته تخم مرغ به طور معنیدار بهبود یافتند (0.05>P) . اگرچه اتوکلاو کردن دانه خلر باعث کاهش اثرات منفی استفاده از آن در جیره بر عملکرد تولیدی و کیفیت تخم مرغ شد، ولی نتوانست کاهش عملکرد ایجاد شده را به طور کامل جبران کند. بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از دانه خلر در جیره مرغهای تخمگذار توصیه نمیشود. اتوکلاو کردن به تنهایی نمی تواند عوامل ضدتغذیهای موجود در دانه خلر را از بین ببرد.
علی محمد هوشمندی؛ محمد بوجار پور؛ اکبر یعقوبفر؛ سمیه سالاری؛ حسن رکنی
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 159-174
چکیده
تاثیر شکل فیزیکی خوراک، رقم جو و افزودن آنزیم بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و انرژی قابل متابولیسم جیره جوجههای گوشتی با استفاده از 972 قطعه جوجه گوشتی سویه راس در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×3 با سه رقم جو (فجر، ریحانه و یوسف)، دو شکل فیزیکی خوراک (آردی و پلت) و دو سطح آنزیم (صفر و 05/0گرم در کیلوگرم) در قالب یک طرح پایه کاملاً تصادفی ...
بیشتر
تاثیر شکل فیزیکی خوراک، رقم جو و افزودن آنزیم بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و انرژی قابل متابولیسم جیره جوجههای گوشتی با استفاده از 972 قطعه جوجه گوشتی سویه راس در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×3 با سه رقم جو (فجر، ریحانه و یوسف)، دو شکل فیزیکی خوراک (آردی و پلت) و دو سطح آنزیم (صفر و 05/0گرم در کیلوگرم) در قالب یک طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار و 27 قطعه جوجه در هر تکرار، بررسی شد. جیره های حاوی جو رقم ریحانه در مقایسه با سایر ارقام قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و چربی، انرژی خالص، انرژی قابل متابولیسم ظاهری و انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت بالاتری داشتند (05/0P<). پلت نمودن جیرهها، انرژی خالص، انرژی قابل متابولیسم ظاهری و انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت را کاهش (05/0P<) و افزودن آنزیم به جیرهها مقدار این شاخصها و همچنین قابلیت هضم پروتئین و چربی را افزایش داد (05/0P<). با توجه به این نتایج، استفاده از آنزیم در جیره حاوی جو رقم ریحانه به شکل پلت در تغذیه جوجههای گوشتی، قابلیت هضم و انرژیزایی جیره را افزایش میدهد.
کاظم کریمی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 269-279
چکیده
بهمنظور بررسی اثرات فرآوردههای گیاه دارویی ترخون بر راندمان رشد، ویژگیهای لاشه و پاسخهای ایمنی (سلولی و هومورال) در جوجههای گوشتی، تعداد 168 قطعه جوجه یکروزه نژاد رأس 308 در چهار تیمار شامل شش تکرار و هفت جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارها شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه+ 500 میکرولیتر عصاره هیدروالکلی ترخون در در ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثرات فرآوردههای گیاه دارویی ترخون بر راندمان رشد، ویژگیهای لاشه و پاسخهای ایمنی (سلولی و هومورال) در جوجههای گوشتی، تعداد 168 قطعه جوجه یکروزه نژاد رأس 308 در چهار تیمار شامل شش تکرار و هفت جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمارها شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه+ 500 میکرولیتر عصاره هیدروالکلی ترخون در در هر لیتر آب آشامیدنی، 3- جیره پایه+ یک درصد پودر ترخون بهصورت سرک و 4- جیره پایه + یک درصد پودر ترخون بهصورت سرک+ 500 میکرولیتر عصاره هیدروالکلی ترخون در هر لیتر آب آشامیدنی بودند. در دورههای آغازین، رشد، پایانی و کل دوره، جوجههایی که فقط یک درصد پودر ترخون در جیره مصرف کردند راندمان رشد بهتری نسبت به سایر تیمارها داشتند، بهطوریکه با افزایش خوراک مصرفی در این جوجه ها، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک نیز بهبود یافت (P≤0/05). همچنین در این جوجه ها، وزن نسبی بورس فابرسیوس و لاشه، بیشتر از سایر جوجهها بود (P≤0/05). اختلاف معنی داری در پاسخ ایمنی سلولی (بهواسطه ارزیابی تورم پرده پا در پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتینین) و پاسخ ایمنی هومورال (از طریق ارزیابی تولید پادتن بر ضدویروس نیوکاسل و همچنین تولید پادتن بر ضد گلبول قرمز گوسفندی تزریقی) بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. براساس نتایح حاصل، استفاده از یک درصد پودر ترخون در جیره جوجههای گوشتی بهمنظور بهبود راندمان رشد و بازده لاشه توصیه میشود.
فائزه عبدی نژاد؛ مهرداد محمدی
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 281-290
چکیده
اثر افزودن عصارۀ آبی بادرنجبویه در آب آشامیدنی بر پاسخ ایمنی و عملکرد با استفاده از 200 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. مقادیر صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلیلیتر در لیتر، عصارۀ آبی بادرنجبویه به آب آشامیدنی اضافه شد و بهمدت 42 روز در اختیار گروه های آزمایشی ...
بیشتر
اثر افزودن عصارۀ آبی بادرنجبویه در آب آشامیدنی بر پاسخ ایمنی و عملکرد با استفاده از 200 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. مقادیر صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلیلیتر در لیتر، عصارۀ آبی بادرنجبویه به آب آشامیدنی اضافه شد و بهمدت 42 روز در اختیار گروه های آزمایشی قرار گرفت. پاسخ ایمنی هومورال در جوجه ها، با تزریق 1/0 میلیلیتر محلول 25درصد گلبول قرمز گوسفند (SRBC) در روزهای 8 و 22 دورۀ پرورش و اندازه گیری آنتی بادی بر علیه آن در روزهای 21، 28، 35 و 42 بررسی شد. در روز 16 پرورش ایمنی سلولی با تزریق فیتوهماگلوتینین به داخل پوست بال، ارزیابی شد. میانگین مصرف خوراک روزانه و افزایش وزن روزانه تحت تأثیر سطوح گوناگون عصارۀ آبی بادرنجبویه قرار نگرفت. پرندگانی که مقادیر 5/1 و 2 میلیلیتر عصاره در در هر لیتر آب آشامیدنی دریافت کردند، ضریب تبدیل کمتری در دورۀ رشد و کل دوره داشتند (05/0P<). عیار آنتی بادی تام علیه SRBC، در روزهای 28، 35 و 42 پرورش، در پرندگانی که در آب آشامیدنی خود عصارۀ بادرنجوبه دریافت کردند، بالاتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). در روز 28 پرورش، عیار IgG در پرندگانی که عصارۀ بادرنجبوبه دریافت کردند، بالاتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). در روزهای 28 و 35 پرورش، عیار IgM در پرندگانی که مقادیر 1، 5/1 و 2 میلیلیتر عصارۀ بادرنجبویه دریافت کردند، بیشتر بود (05/0P<). نتایج حاصل نشان داد که افزودن عصارۀ آبی بادرنجبویه به میزان 5/1 میلیلیتر در لیتر آب آشامیدنی جوجه های گوشتی، ضمن کاهش ضریب تبدیل، موجب بهبود فعالیت سیستم ایمنی هومورال میشود.
محمد رزاق نیا؛ برهان شکراللهی
دوره 21، شماره 2 ، تیر 1398، ، صفحه 301-308
چکیده
در این مطالعه موقعیتیابی ایمنوهیستوشیمی گرلین در بافت جفت گاو مورد بررسی قرار گرفت. بهمنظور موقعیتیابی گرلین در جفت گاو، کل محتوای آبستنی پنج گاو ماده از کشتارگاه جمعآوری شده و به آزمایشگاه منتقل شد. پس از جداسازی جفت، بلوکهایی جهت آزمایش ایمونوهیستوشیمی تهیه گردید. برای انجام موقعیتیابی ایمونوهیستوشیمی گرلین، از آنتیبادی ...
بیشتر
در این مطالعه موقعیتیابی ایمنوهیستوشیمی گرلین در بافت جفت گاو مورد بررسی قرار گرفت. بهمنظور موقعیتیابی گرلین در جفت گاو، کل محتوای آبستنی پنج گاو ماده از کشتارگاه جمعآوری شده و به آزمایشگاه منتقل شد. پس از جداسازی جفت، بلوکهایی جهت آزمایش ایمونوهیستوشیمی تهیه گردید. برای انجام موقعیتیابی ایمونوهیستوشیمی گرلین، از آنتیبادی مونوکلونال موشی ضد گرلین بهعنوان آنتیبادی اولیه و آنتیبادی پلیکلونال الاغی ضد ایمنوگلوبین (G (HRPبهعنوان آنتیبادی ثانویه استفاده شد. در مطالعه حاضر جهت راهاندازی آزمایش ایمنوهیستوشیمی از نمونه بیضه قوچ که قبلاً وجود گرلین در آن تأیید شده بود بهعنوان کنترل مثبت استفاده شد که نتایج حاکی از واکنش ایمونوپروکسیداز در کنترل مثبت بود. همچنین از سرم خرگوشی بهجای آنتیبادی اولیه بهعنوان کنترل منفی استفاده شد که نتایج حاکی از اختصاصیبودن آنتیبادی گرلین بود و واکنش ایمونوپروکسیداز در کنترل منفی مشاهده نگردید. نتایج بهدستآمده نشان داد که گرلین در سلولهای تکهستهای تروفوبلاست و سلولهای چندهستهای سین سیتیوم بافت جفت گاو بیان میشود به این ترتیب که واکنش ایمونوپراکسیداز در سلولهای تکهستهای تروفوبلاست و سلولهای چندهستهای سین سیتیوم بافت جفت گاو مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، میتوان گفت که گرلین در بافت جفت گاو بیان میشود، اما مطالعات بیشتر روی نقشهای دقیق این هورمون در جفت و در خلال آبستنی توصیه میشود.
سید مجید آزرم؛ سمیه سالاری؛ محسن ساری؛ محمدرضا قربانی؛ محمد حجتی
دوره 22، شماره 2 ، تیر 1399، ، صفحه 301-312
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر اسانس آویشن بر عملکرد، و برخی فراسنجههای فیزیولوژیکی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی گندم ، با استفاده از 264 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) با آرایش فاکتوریل 3×2 با دو سطح گندم (صفر و 50 درصد جیره)و سه سطح اسانس آویشن (صفر،200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تکرار در سیستم بستر ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر اسانس آویشن بر عملکرد، و برخی فراسنجههای فیزیولوژیکی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی گندم ، با استفاده از 264 قطعه جوجه گوشتی (راس 308 ) با آرایش فاکتوریل 3×2 با دو سطح گندم (صفر و 50 درصد جیره)و سه سطح اسانس آویشن (صفر،200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی، با چهار تکرار در سیستم بستر انجام شد. فراسنجههای عملکردی بهصورت هفتگی بررسی شدند. جمعیت میکروبی، خصوصیات لاشه و فراسنجههای لیپیدی خون در سن 42 روزگی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد افزودن اسانس آویشن به جیره حاوی گندم، باعث افزایش خوراک مصرفی جوجههای گوشتی در کل دورههای آزمایش شد (0/05>P). در دوره آغازین افزایش وزن پرندگانی که از جیره حاوی 400 میلیگرم اسانس و 50 درصد گندم تغذیه شدند بیشتر از پرندگان تغذیه شده با جیره بدون اسانس یا بدون گندم بود (0/05>P). پرندگان مصرف کننده جیره بدون گندم حاوی اسانس آویشن، غلظت LDL خون کمتری داشتند (0/05>P). درحالیکه افزودن اسانس آویشن در سطح 400 میلی گرم به جیره بدون گندم باعث افزایش غلظت HDL خون شد (0/05>P). جیره حاوی گندم بدون اسانس، چربی حفره بطنی بالاتری در مقایسه با سطوح 200 و 400 میلیگرم اسانس در جیره بدون گندم و نیز سطح 400 میلیگرم اسانس در جیره حاوی گندم داشت (0/05>P). نتایج نشان داد که افزودن اسانس آویشن در سطح 400 میلیگرم در کیلوگرم به جیره حاوی گندم، با توجه به افزایش مصرف خوراک و بهبود برخی فراسنجههای فیزیولوژیکی در جوجههای گوشتی، میتواند مفید باشد.
علی اکبر سالاری؛ احمد حسن آبادی؛ حسن نصیری مقدم؛ غلامعلی کلیدری
دوره 18، شماره 2 ، تیر 1395، ، صفحه 323-334
چکیده
به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعهای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی دو سطح اسید ...
بیشتر
به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعهای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی دو سطح اسید کلریدریک (5/1 و سه درصد)، دو سطح اسید بوتیریک (2/0 و 4/0 درصد) و دو سطح مخلوطی از آنها (5/1 + 4/0 و 3 + 2/0 درصد به ترتیب اسید کلریدریک + اسید بوتیریک) و یک تیمار شاهد (بدون افزودنی) بود. افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر میانگین وزن بدن در دوره رشد کاهش معنیداری را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد (05/0P<). اسیدهای افزوده شده بهطور معنیداری باعث کاهش مصرف خوراک و افزایش ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد نسبت به تیمار شاهد شدند (05/0P<). اثر تیمارها بر شاخصهای لاشه، جمعیت میکروبی و بافتشناسی روده جوجههای گوشتی در مقایسه با گروه شاهد معنیدار نبود. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از اسید کلریدریک و اسید بوتیریک در جیرههای غذایی در کل دوره پرورش تأثیر مثبتی بر عملکرد رشد، شاخصهای لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجههای گوشتی ندارند.
امیرحسین نصیری؛ ارمین توحیدی؛ ملک شاکری؛ مهدی ژندی؛ مهدی دهقان بنادکی
دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 329-337
چکیده
مقاومت به انسولین، تغییرات گلوکز، انسولین و IGF-I خون (محور سوماتوتروپیک) در گاوهای شیری تغذیهشده با مخمر زنده فعال پروبیوساک در شرایط تنش گرمایی (شاخص تنش گرمایی=82) در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. در این آزمایش، تعداد شش رأس گاو حداقل یکبار زایش کرده در دو گروه تیمار (دریافت چهار گرم پروبیوتیک روزانه بهازای هر رأس با غلظت 109×15واحد ...
بیشتر
مقاومت به انسولین، تغییرات گلوکز، انسولین و IGF-I خون (محور سوماتوتروپیک) در گاوهای شیری تغذیهشده با مخمر زنده فعال پروبیوساک در شرایط تنش گرمایی (شاخص تنش گرمایی=82) در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. در این آزمایش، تعداد شش رأس گاو حداقل یکبار زایش کرده در دو گروه تیمار (دریافت چهار گرم پروبیوتیک روزانه بهازای هر رأس با غلظت 109×15واحد شمارشکلنی/گرم) و شاهد (عدم دریافت پروبیوتیک) از 21 روز قبل از زایش تا هشت هفته بعد از زایش جهت بررسی تغییرات گلوکز، انسولین و IGF-1 خون و تست تحمل گلوکز قرار گرفتند. تفاوت معنیداری بین گروه شاهد و تیمار از نظر سطح گلوکز، انسولین و IGF-I خون در روز 60 پس از زایش وجود داشت و منجر به افزایش غلظت این فراسنجههای خونی در گروه تیمار نسبت به شاهد شد (05/0>P). پروبیوتیک تأثیر بر شاخصهای تست تحمل گلوکز نداشت. در نتیجه استفاده از پروبیوتیکپروبیوساک اثر مثبتی بر عملکرد محور سوماتوتروپیک و بهبود کارایی حیوان داشت و میتواند راهکار مناسبی برای افزایش عملکرد گاوهای شیری در شرایط تنش گرمایی باشد.