تولیدات دامی

مطالعه پویش کل ژنوم جهت شناسایی جایگاه‌های ژنتیکی مرتبط با بیماری لکوز در گاوهای هلشتاین ایران

فرناز ارجمند کرمانی؛ حسین مرادی شهربابک؛ محمد مرادی شهربابک؛ حسین محمدی؛ مهدی جوان نیکخواه؛ یونس دوستی

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 219-232

https://doi.org/10.22059/jap.2024.378583.623799

چکیده

عفونت ویروس لوسمی گاوی (BLV) بیش‌تر در گله‌های شیری شیوع داشته و به‌دلیل محدودیت‌های تجاری و مرگ‌ومیر ناشی از لنفوسارکوم باعث ضررهای اقتصادی مستقیم می‌شود که هم‌چنین با کاهش تولید شیر و افزایش نرخ حذف نیز مرتبط می‌باشد. هدف از این پژوهش، مطالعه پویش کل ژنوم (GWAS) برای شناسایی مناطق ژنومی و ژن‌های کاندیدا مرتبط با عفونت به BLV بود. ... بیشتر عفونت ویروس لوسمی گاوی (BLV) بیش‌تر در گله‌های شیری شیوع داشته و به‌دلیل محدودیت‌های تجاری و مرگ‌ومیر ناشی از لنفوسارکوم باعث ضررهای اقتصادی مستقیم می‌شود که هم‌چنین با کاهش تولید شیر و افزایش نرخ حذف نیز مرتبط می‌باشد. هدف از این پژوهش، مطالعه پویش کل ژنوم (GWAS) برای شناسایی مناطق ژنومی و ژن‌های کاندیدا مرتبط با عفونت به BLV بود. این مطالعه با استفاده از گاوهای هلشتاین ایران که به‌طور طبیعی به BLV آلوده شده بودند، انجام گرفت. بدین منظور از 150 راس گاو هلشتاین در یکی از گاوداری‌های صنعتی اصفهان، نمونه‌خون جمع‌آوری و از آن‌ها استخراج DNA و سرم انجام گردید. سپس نمونه‌های DNA آماده‌شده با استفاده از تراشه‌های k30 (SNPchip30k) (توسط شرکت ایلومینا) تعیین ژنوتیپ شدند. کنترل کیفیت نشانگرهای تعیین ژنوتیپ‌شده براساس شاخص‌های فراوانی آلل نادر (05/0 PMAF <)، ژنوتیپ از دست‌رفته (05/0PMIND >)، نرخ تعیین ژنوتیپ (05/0PGENO>) و تعادل هاردی-واینبرگ (6-10×1PH-W <) توسط نرم‌افزار PLINK انجام شد. بعد از آنالیز کنترل کیفیت 145 راس گاو (77 بیمار و 68 شاهد) و 22868 نشانگر برای ادامه آنالیز باقی‌ماند. پس از انجام آنالیز پویش ژنوم در برنامه PLINK در نهایت هشت نشانگر بالاتر از حد آستانه معنی‌داری، شناخته شدند که بیش‌ترین نشانگرهای معنی‌دار در کروموزوم‌های 17 و 21 قرار داشتند. با بررسی بیوانفورماتیکی مناطق ژنومی معنی‌دار با استفاده از پایگاه‌های برخط ensemble و genecards، ژن‌های مرتبط با نشانگرهای معنی‌دار انتخاب شده، شناسایی شدند که مهم‌ترین آن‌ها GRK4، TP53BP1، ‌SCAPER، GLRB، PDGFC، TNIP2، PSTPIP1، CEP350، MR1، TOM1L2، SREBF1، COPS و TNFRS13B بود.

برآورد مؤلفه‌های واریانس صفات عملکردی اسب‌های پرشی ایران با استفاده از روش بیزی

معین تاند؛ محمدباقر زندی باغچه مریم؛ مرادپاشا اسکندری نسب؛ محمد عبدلی

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 233-248

https://doi.org/10.22059/jap.2024.373545.623785

چکیده

مطالعه حاضر با هدف بررسی خصوصیات ژنتیکی و فنوتیپی مرتبط با صفات عملکردی در اسب‌های پرشی ایران شامل زمان پایان مسابقه (RCT) و تعداد خطاهای اسب در مسابقه (NEC) و رتبه در پایان مسابقه (REC) انجام شد. به‌منظور برآورد مؤلفه‌های واریانس، وراثت‌پذیری و همبستگی ژنتیکی نرم‌افزارهای GIBBS1F90 و THRGIBBS1F90 استفاده شد. وراثت‌پذیری (h2) با استفاده از مدل ... بیشتر مطالعه حاضر با هدف بررسی خصوصیات ژنتیکی و فنوتیپی مرتبط با صفات عملکردی در اسب‌های پرشی ایران شامل زمان پایان مسابقه (RCT) و تعداد خطاهای اسب در مسابقه (NEC) و رتبه در پایان مسابقه (REC) انجام شد. به‌منظور برآورد مؤلفه‌های واریانس، وراثت‌پذیری و همبستگی ژنتیکی نرم‌افزارهای GIBBS1F90 و THRGIBBS1F90 استفاده شد. وراثت‌پذیری (h2) با استفاده از مدل تک‌صفتی و چندصفتی برای صفات RCT، NEC و REC به‌ترتیب 02/0 و 08/0، 13/0 و 23/0، 16/0 و 29/0 برآورد شد. همبستگی ژنتیکی بین صفات RCT و NEC، RCT و NEC و هم‌چنین NEC و REC به‌ترتیب 38/0، 36/0 و 65/0 برآورد شد. میانگین قابلیت اعتماد برآوردشده (r2) با استفاده از مدل تک‌صفتی و چندصفتی برای صفات RCT، NEC و REC به‌ترتیب60/0 و 69/0، 62/0 و 73/0، 58/0 و 66/0 بود. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که صفات موردبررسی وراثت‌‍‍پذیری پایینی دارند. از بین صفات عملکردی صفت REC دارای بیش‌ترین وراثت‌پذیری بوده و ازآنجاکه این صفت با صفات RCT و NEC دارای همبستگی ژنتیکی مثبت است، انتخاب براساس این صفت موجب پیشرفت در صفات دیگر نیز می‌شود. نتایج حاصل از مطالعه حاضر اهمیت استفاده از مدل‌های چندصفتی در برنامه‌های اصلاح نژاد را برجسته می‌کنند زیرا استفاده از این مدل‌ها می‌تواند منجر به برآوردهای دقیق‌تری از وراثت‌پذیری و بهبود دقت و قابلیت اعتماد در تخمین ارزش‌های ارثی شود.

بررسی عملکرد هشت هیبرید ایرانی و نُه هیبرید وارداتی چینی کرم ابریشم برای عملکرد برخی صفات تولیدی و زنده‌مانی

رامین عبدلی؛ رضا صورتی زنجانی؛ سید حسین حسینی مقدم؛ فرجاد رفیعی

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 249-261

https://doi.org/10.22059/jap.2024.375783.623794

چکیده

در این پژوهش عملکرد هیبریدهای تجاری ایرانی و وارداتی کرم ابریشم برای صفات تولیدی، شاخص ماندگاری و شاخص ابعاد پیله در هشت هیبرید تجاری ایرانی شامل 32×31، 31×32، 104×103، 103×104، 154×151، 151×154، 154×153 و 153×154 و نه هیبرید وارداتی چینی شامل S×M، M×S، B×Q، Q×B، BB×QA، QA×BB، 7532×781، Lianggang No2 و Guican No5 در قالب طرح کاملاً ... بیشتر در این پژوهش عملکرد هیبریدهای تجاری ایرانی و وارداتی کرم ابریشم برای صفات تولیدی، شاخص ماندگاری و شاخص ابعاد پیله در هشت هیبرید تجاری ایرانی شامل 32×31، 31×32، 104×103، 103×104، 154×151، 151×154، 154×153 و 153×154 و نه هیبرید وارداتی چینی شامل S×M، M×S، B×Q، Q×B، BB×QA، QA×BB، 7532×781، Lianggang No2 و Guican No5 در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار 200 لاروی مقایسه شدند. ارزیابیها بر مبنای شاخصی تلفیقی مشتمل بر صفات تولیدی و ماندگاری انجام و هیبریدهای برتر مشخص شدند. یافتهها نشان‌دهنده رقابت نزدیک هیبریدهای کرم ابریشم ایرانی با چینی بود. در شرایطی که عملکرد هیبریدهای ایرانی 32×31 و 31×32 برای صفات مربوط به وزن و وزن قشر و درصد قشر پیله‌های خوب بالاتر از سایر هیبریدها بود، لیکن بر مبنای یک شاخص تلفیقی که در این تحقیق استفاده شد، هیبریدهای 151×154، 154×151، 153×154 و 154×153 برتری نشان دادند. بر مبنای همین شاخص، هیبریدهای وارداتی M×S و S×M و هم‌چنین BB×QA و QA×BB متوسط بالاتری نسبت به سایر هیبریدها داشتند. این نتیجه براساس متوسط تلاقیهای دوطرفه برای جفت هیبریدهایی است که هر دو جفت آن در آزمایش استفاده شدند. نتایج حاصل از مقایسه میانگینها و شاخص ارزیابی نشان داد که هیبریدهای ایرانی در تمامی صفات مربوط به پیله تولیدی عملکرد بهتری نسبت به هیبریدهای چینی دارند و میتوانند در اولویت پرورش قرار گیرند، اگرچه هیبریدهای چینی برای صفت درصد ماندگاری شفیره برتری معنی‌داری با هیبریدهای ایرانی داشتند و هیبرید Lianggang No2 بالاترین درصد ماندگاری شفیره را نشان داد.

ارزیابی تأثیر اسانس آویشن و دارچین بر عملکرد، الگوی تخمیر و جمعیت میکروبی شکمبه در شرایط آزمایشگاهی و حیوان زنده

بهزاد خرمی؛ سید علیرضا وکیلی؛ محسن دانش مسگران

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 263-277

https://doi.org/10.22059/jap.2024.375614.623792

چکیده

در این مطالعه اثرات اسانس آویشن و دارچین بر تخمیر میکروبی شکمبه موردارزیابی قرار گرفت. در آزمایش برونتنی، غلظتهای صفر، 125، 250، 500 و 1000 میلیگرم در لیتر اسانس آویشن و دارچین به‌مدت 24 ساعت در یک محیط کشت بسته مورد انکوباسیون قرار گرفتند. در آزمایش حیوانی، 18 رأس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار شاهد (جیره پایه)، ... بیشتر در این مطالعه اثرات اسانس آویشن و دارچین بر تخمیر میکروبی شکمبه موردارزیابی قرار گرفت. در آزمایش برونتنی، غلظتهای صفر، 125، 250، 500 و 1000 میلیگرم در لیتر اسانس آویشن و دارچین به‌مدت 24 ساعت در یک محیط کشت بسته مورد انکوباسیون قرار گرفتند. در آزمایش حیوانی، 18 رأس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار شاهد (جیره پایه)، آویشن و دارچین (به‌ترتیب جیره پایه+ 5 گرم اسانس آویشن و دارچین به‌ازای هر رأس گوساله در روز) استفاده شد. غلظت 1000 میلیگرم در لیتر اسانس‌ها، کل گاز تولیدی، ناپدیدشدن ماده خشک و غلظت اسیدهای چرب فرّار کل را کاهش داد (05/0P<). غلظتهای 125 و 250 میلیگرم در لیتر، نسبت استات به پروپیونات را کاهش داد (05/0P<). اسانس‌های گیاهی تأثیری بر ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، pH، غلظت نیتروژن آمونیاکی و اسیدهای چرب فرّار کل شکمبه گوسالهها نداشتند؛ درحالی‌که نسبت مولی استات و پروپیونات را به‌ترتیب کاهش و افزایش دادند (05/0P<). غلظت بوتیرات شکمبه با افزودن اسانس دارچین افزایش یافت (05/0P<). جمعیت پروتوزوآ و باکتریهای متانوژنز شکمبه گوسالههای دریافت‌کننده اسانس کاهش یافت (05/0P<). جمعیت باکتریهای فیبروباکتر سوکسینوژنز تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما جمعیت باکتریهای رومینوکوکوس آلبوس و فلاوفسینس کاهش یافت (05/0P<). براساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، اگرچه افزودن اسانس آویشن و دارچین به جیره بر عمکرد گوسالههای پرواری تأثیر معنیداری نداشت، اما خصوصیات تخمیری شکمبه را بهبود بخشید که ممکن است بتوان از آنها به‌عنوان جایگزینهای بالقوه آنتیبیوتیکها در جیرههای پرواری استفاده نمود.

اثر تغذیه گلبرگ زعفران بر عملکرد، وضعیت آنتی‌اکسیدانی خون و گوشت بره‌های نر افشاری

سهیلا ابراهیمی؛ محمد حسن فتحی نسری؛ همایون فرهنگ فر

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 279-289

https://doi.org/10.22059/jap.2024.372231.623780

چکیده

اثر خوراندن گلبرگ زعفران بر عملکرد، شاخصهای خونی و وضعیت آنتیاکسیدانی خون و گوشت بره‌های نر افشاری با استفاده از 18 راس بره نر افشاری چهار تا پنج ماهه با میانگین وزن اولیه 5/2±17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل 1- شاهد، فاقد گلبرگ زعفران، 2- حاوی 5/1 درصد گلبرگ زعفران و 3- حاوی سه درصد گلبرگ زعفران ... بیشتر اثر خوراندن گلبرگ زعفران بر عملکرد، شاخصهای خونی و وضعیت آنتیاکسیدانی خون و گوشت بره‌های نر افشاری با استفاده از 18 راس بره نر افشاری چهار تا پنج ماهه با میانگین وزن اولیه 5/2±17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل 1- شاهد، فاقد گلبرگ زعفران، 2- حاوی 5/1 درصد گلبرگ زعفران و 3- حاوی سه درصد گلبرگ زعفران (براساس ماده خشک) بودند. دوره آزمایشی 84 روز بود و در پایان دوره بره‌ها کشتار شدند. نتایج نشان داد که افزودن گلبرگ زعفران به جیره، اثری بر مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و قابلیت هضم مواد مغذی نداشت. مقدار اوره پلاسما در بره‌های تغذیه‌شده با هر دو سطح گلبرگ زعفران و مقدار گلوکز، کلسترول و تری‌گلیسرید پلاسما در بره‌های تغذیه‌شده با سه درصد گلبرگ زعفران کاهش یافت (05/0>P). در بره‌های تغذیه‌شده با سه درصد گلبرگ زعفران، ظرفیت آنتیاکسیدانی کل و میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خون و ماهیچه افزایش و میزان مالوندیآلدهید خون و ماهیچه کاهش یافت (05/0>P). اما میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در خون تحت تأثیر قرار نگرفت. در کل، نتایج این پژوهش نشان داد که افزودن سه درصد گلبرگ زعفران به جیره بره‌های پرواری بدون تأثیر بر عملکرد، سبب بهبود وضعیت آنتی‌اکسیدانی خون و افزایش ماندگاری گوشت بره‌ها می‌شود.

اثر تغذیه پنبه‌دانه فرآوری‌شده بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی، قابلیت هضم موادمغذی و ‏رفتار تغذیه‌ای در بره‌های پرواری

محبوبه شاهی؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری؛ سید هادی ابراهیمی

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 291-301

https://doi.org/10.22059/jap.2024.370938.623776

چکیده

اثر تغذیه پنبهدانه فرآوری‌شده بر عملکرد، فراسنجههای خونی، قابلیت هضم موادمغذی و رفتار تغذیهای در برههای پرواری با استفاده از 40 رأس بره نر افشاری 1±5/4 ماهه با میانگین وزن 4±6/27 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به چهار تیمار با 10 تکرار به‌مدت 84 روز بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره حاوی پنبهدانه کامل، ... بیشتر اثر تغذیه پنبهدانه فرآوری‌شده بر عملکرد، فراسنجههای خونی، قابلیت هضم موادمغذی و رفتار تغذیهای در برههای پرواری با استفاده از 40 رأس بره نر افشاری 1±5/4 ماهه با میانگین وزن 4±6/27 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به چهار تیمار با 10 تکرار به‌مدت 84 روز بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره حاوی پنبهدانه کامل، 2- جیره حاوی پنبهدانه آسیاب‌شده، 3- جیره حاوی پنبه‌دانه میکرونیزه‌شده و 4- جیره حاوی پنبهدانه شسته‌شده با هیدروکسیدسدیم بود. نمونه‌های مدفوع و خوراک به‌مدت سه روز در هفته آخر دوره آزمایشی از هر تیمار به‏منظور تعیین قابلیتهضم جمع‌آوری شد. خون‏گیری در روز آخر و قبل از تغذیه صبحگاهی انجامشد. رفتار تغذیه بره‏ها به‌صورت 24 ساعته در دو روز آخر اندازهگیری شد. تغذیه برهها با جیره حاوی پنبهدانه میکرونیزه شده موجب بهبود افزایشوزن روزانه، افزایش وزن نهایی، ضریبتبدیل خوراک و قابلیت هضم ماده خشک شد (05/0P<). تفاوتی در رفتار تغذیه در برههای تغذیه‌شده با جیره‌های مختلف مشاهده نشد. غلظت کلسترول، تریگلیسرید و اوره خون در برههای دریافتکننده پنبهدانه میکرونیزهشده تفاوت معنیداری نسبت به بره‌هایی که پنبه‌دانه کامل، پنبهدانه شسته‌شده با هیدروکسیدسدیم و پنبهدانهآسیاب‌شده تغذیه کردند، نشان دادند (05/0P<). براساس نتایج حاصل فرآوری پنبهدانه بهصورت میکرونیزه ویا افزودن هیدروکسید سدیم موجب افزایش رشد روزانه و کاهش ضریبتبدیلخوراک می‌شود و استفاده از آن در جیره برههای پرواری پیشنهاد می‌شود.

تأثیر مکمل‌سازی شکل گلایسینات عناصر کم‌مصرف روی، مس، آهن و منگنز بر عملکرد رشد، ‏برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی و آنزیمی و رشد اسکلتی گوساله‌های شیرخوار

محمدحسین موذنی زاده؛ ارمین توحیدی؛ مهدی ژندی؛ کامران رضایزدی؛ هدی جواهری بارفروشی

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 303-316

https://doi.org/10.22059/jap.2024.372753.623784

چکیده

به‌منظوراثر مکمل گلایسینات عناصر کم‌مصرف روی، مس، آهن و منگنز بر رشد و فراسنجههای خونی گوساله‌های شیرخوار با استفاده از تعداد 20 رأس گوساله یکروزه هلشتاین در غالب طرح کاملاً تصادفی به دو گروه (ده راس در هر گروه) تقسیم و تا زمان شیرگیری (63 روزگی) موردمطالعه بررسی شد. طی دوره آزمایش، گوساله‌های شاهد شیر و جیره آغازین بدون مکمل‌سازی ... بیشتر به‌منظوراثر مکمل گلایسینات عناصر کم‌مصرف روی، مس، آهن و منگنز بر رشد و فراسنجههای خونی گوساله‌های شیرخوار با استفاده از تعداد 20 رأس گوساله یکروزه هلشتاین در غالب طرح کاملاً تصادفی به دو گروه (ده راس در هر گروه) تقسیم و تا زمان شیرگیری (63 روزگی) موردمطالعه بررسی شد. طی دوره آزمایش، گوساله‌های شاهد شیر و جیره آغازین بدون مکمل‌سازی مواد معدنی کم‌مصرف و گوساله‌های گروه تیمار، شیر مکمل‌سازی شده با ppm 6 روی، ppm 5/1 مس، ppm 15 آهن و ppm6 منگنز و هم‌چنین جیره آغازین پایه بههمراه ppm40 روی، ppm 10 مس، ppm 100 آهن و ppm40 منگنز بهشکل کیلاته گلایسین تا زمان شیرگیری دریافت کردند. مصرف خوراک بهصورت روزانه و وزن بهصورت هفتگی اندازه‌گیری شد. نمونههای خون در روزهای صفر، 21، 42 و 63 جمع‌آوری شدند. گوساله‌های گروه تیمار غلظت سرمی آلبومین، گلوکز و لیپوپروتئینهای با چگالی بالاتر و غلظت لیپوپروتئینهای با چگالی پایین کم‌تری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0P<). طول استخوان کارپوس در گوساله‌های گروه تیمار نسبت به گروه شاهد افزایش یافت (05/0P<). هم‌چنین در گوساله‌های دریافت‌کننده مکمل گلایسینات عناصر کم‌مصرف غلظت سرمی عنصر روی نسبت به گروه شاهد به بیش‌تر بود (05/0P=). با اینحال، مکمل آلی عناصر کم‌مصرف تأثیر معنیداری بر عملکرد رشد و غلظت آنزیمهای آلکالین فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز سرم نداشت. براساس نتایج حاصل مکمل‌سازی عناصر موردمطالعه به شکل کیلاته گلایسین سبب بهبود برخی فراسنجههای خونی مرتبط با التهاب نظیر آلبومین و لیپوپروتئینهای با چگالی پایین و لیپوپروتئینهای با چگالی بالا و فراسنجههای مرتبط با سوخت‌وساز انرژی مانند گلوکز سرم گوساله‌های شیرخوار شد، اما بر عملکرد رشد گوساله‌های شیرخوار اثر معنیداری نداشت.

تأثیر نسبت‌های مختلف جیره‌ای والین به لیزین بر فراسنجه‌های خونی و عملکرد رشد جوجه‌‌های گوشتی آرین

کاظم یوسفی کلاریکلائی؛ حسین یوسفی کلاریکلائی؛ حسن روحانی پور؛ سید عبدالله حسینی؛ کریم نوبری؛ مختار مهاجر؛ پرستو پورغفور لنگرودی

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 317-333

https://doi.org/10.22059/jap.2024.372711.623781

چکیده

تأثیر نسبت‌های مختلف جیره‌ای والین به لیزین بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خونی، سیستم ایمنی، خصوصیات لاشه و شاخص‌های اقتصادی جوجه‌‌های گوشتی آرین با استفاده از 500 قطعه جوجه‌گوشتی یک روزه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج گروه آزمایشی و پنج تکرار و 20 پرنده در هر تکرار به‌مدت 40 روز بررسی شد. گروه‌های آزمایشی شامل گروه اول: ... بیشتر تأثیر نسبت‌های مختلف جیره‌ای والین به لیزین بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خونی، سیستم ایمنی، خصوصیات لاشه و شاخص‌های اقتصادی جوجه‌‌های گوشتی آرین با استفاده از 500 قطعه جوجه‌گوشتی یک روزه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج گروه آزمایشی و پنج تکرار و 20 پرنده در هر تکرار به‌مدت 40 روز بررسی شد. گروه‌های آزمایشی شامل گروه اول: تیمار شاهد (والین منفی 75، حاوی نسبت 75 درصد اسیدآمینه والین به اسیدآمینه لیزین بدون استفاده از اسیدآمینه ال-والین افزودنی)، گروه دوم: والین مثبت 80 (نسبت 80 درصد اسیدآمینه والین به اسیدآمینه لیزین با استفاده از اسیدآمینه ال-والین افزودنی)، گروه سوم: والین مثبت 85 (نسبت 85 درصد اسیدآمینه والین به اسیدآمینه لیزین با استفاده از اسیدآمینه والین افزودنی)، گروه چهارم: والین منفی 80 (نسبت 80 درصد اسیدآمینه ال-والین به اسیدآمینه لیزین بدون استفاده از اسیدآمینه والین افزودنی، گروه پنجم: والین منفی 85 (نسبت 85 درصد اسیدآمینه والین به اسیدآمینه لیزین بدون استفاده از اسیدآمینه ال-والین افزودنی) در جیره می‌باشد. نتایج نشان داد که استفاده از جیرههای حاوی نسبت اسیدآمینه والین منفی 80 و 85 درصد، سبب کاهش خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک، وزن نسبی چربی و قلب در کل دوره شد (05/0>P). سطح آلبومن و پروتئین کل در تیمار شاهد بیش‌تر از سایر گروه‌های آزمایشی بود (05/0>P). براساس نتایج این مطالعه، تأثیر استفاده از جیره‌ حاوی نسبت اسیدآمینه والین منفی 85 درصد بر عملکرد در کل دوره‌های پرورش بارزتر بود و هم‌چنین سبب بهبود فراسنجه‌های لیپید سرم، کاهش ذخیره چربی در محوطه شکمی و افزایش سودآوری خواهد شد.

اثر مقادیر بالای فیتاز در ترکیب با مکمل فایتوژنیکی در جیره‌های با سطوح کلسیم و فسفر کاهش یافته بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی، ایمنی همورال و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی

سیدموسی سعادت میرقدیم؛ مجید متقی طلب

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 335-354

https://doi.org/10.22059/jap.2024.372815.623782

چکیده

این مطالعه با هدف بررسی تأثیر افزودن مقادیر مختلف فیتاز (صفر، 500 و 2000FTU) و دو سطح مکمل فایتوژنیکی (صفر و 200 میلیگرم بر کیلوگرم خوراک) در دو سطح کلسیم (عادی=81/0، 72/0، 66/0؛ کاهشیافته=71/0، 62/0 و 56/0درصد برای مراحل مختلف پرورش) و فسفر (عادی=36/0، 32/0 و 29/0درصد؛ کاهشیافته=31/0، 27/0 و 24/0درصد برای مراحل مختلف پرورش) بر قابلیت هضم موادمغذی، ایمنی و برخی ... بیشتر این مطالعه با هدف بررسی تأثیر افزودن مقادیر مختلف فیتاز (صفر، 500 و 2000FTU) و دو سطح مکمل فایتوژنیکی (صفر و 200 میلیگرم بر کیلوگرم خوراک) در دو سطح کلسیم (عادی=81/0، 72/0، 66/0؛ کاهشیافته=71/0، 62/0 و 56/0درصد برای مراحل مختلف پرورش) و فسفر (عادی=36/0، 32/0 و 29/0درصد؛ کاهشیافته=31/0، 27/0 و 24/0درصد برای مراحل مختلف پرورش) بر قابلیت هضم موادمغذی، ایمنی و برخی فراسنجه‌های خونی با استفاده از 672 قطعه جوجهگوشتی نر یکروزه سویه راس-308 به‌صورت آزمایش فاکتوریل 2×2×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با دوازده تیمار و چهار تکرار انجام شد. افزودن فیتاز به جیره با کاهش کلسیم و فسفر سبب افزایش قابلیتهضم فسفر نسبت به جیره با سطح عادی کلسیم و فسفر شد (05/0P<). کاهش کلسیم و فسفر خوراک و افزودن مکمل فایتوژنیکی سبب بهبود قابلیت هضم موادمغذی (بهجز پروتئین) و عملکرد رشد شد (05/0P<). افزودن 2000FTU فیتاز سبب بهبود قابلیت هضم موادمغذی و عملکرد رشد، افزایش فسفر و کاهش کلسیم خون نسبت به سطح صفر و 500FTU فیتاز گردید (05/0P<). افزودن 2000FTU فیتاز به هر کیلوگرم خوراک سبب کاهش آنزیمهای آلکالین فسفاتاز و آلانین آمینوترانسفراز خون نسبت به سطح صفر و 500FTU و افزایش مجموع ایمونوگلوبولینهای سرم در 28 و 41 روزگی نسبت به سطح صفر شد (05/0P<). افزودن فیتاز و یا مکمل فایتوژنیکی سبب بهبود عیار آنتیبادی علیه نیوکاسل در 41 روزگی شد (05/0P<). براساس نتایج این پژوهش، 2000FTU فیتاز نسبت به مقدار 500FTU و هم‌چنین افزودن مکمل فایتوژنیکی اثرات مثبتی بر قابلیت هضم موادمغذی، عملکرد رشد و ایمنی جوجه‌های گوشتی داشت.

اثر جاذب سم چندجزئی در جیره‌های آلوده به آفلاتوکسین B1 بر عملکرد رشد در دوره‌های مختلف پرورش، صفات لاشه و فراسنجه‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی

یاسمین بحری؛ حسین مروج

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 355-373

https://doi.org/10.22059/jap.2024.371489.623777

چکیده

اثرات افزودن جاذب سم چند جزئی به جیرههای حاوی سم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد رشد، صفات لاشه و فراسنجه‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 180 قطعه جوجه گوشتی نر یک‌روزه سویه تجاری راس 308، در نه تیمار، چهار تکرار و پنج قطعه جوجه در هر تکرار و با سه سطح جاذب سم (صفر، 5/0 و یک کیلوگرم در تن) و سه سطح آفلاتوکسین B1 (صفر، 5/0 و یک میلی‌گرم در ... بیشتر اثرات افزودن جاذب سم چند جزئی به جیرههای حاوی سم آفلاتوکسین B1 بر عملکرد رشد، صفات لاشه و فراسنجه‌های ایمنی جوجه‌های گوشتی با استفاده از 180 قطعه جوجه گوشتی نر یک‌روزه سویه تجاری راس 308، در نه تیمار، چهار تکرار و پنج قطعه جوجه در هر تکرار و با سه سطح جاذب سم (صفر، 5/0 و یک کیلوگرم در تن) و سه سطح آفلاتوکسین B1 (صفر، 5/0 و یک میلی‌گرم در کیلوگرم) به‌مدت 42 روز بررسی شد. نتایج نشان دادند که استفاده از سطح یک کیلوگرم در تن جاذب سم، تنها در سطح 5/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سم آفلاتوکسین B1 توانست تأثیر معنی‌داری بر کاهش اثرات منفی سم بر صفات عملکرد تولیدی مانند میانگین خوراک مصرفی روزانه و میانگین افزایش وزن روزانه در دوره پایانی و کل دوره پرورش، وزن زنده در کل دوره پرورش و وزن بورس فابرسیوس داشته باشد (05/0P<). با افزایش سطوح سم آفلاتوکسین B1 در جیره، وزن نسبی کبد، طحال، تعداد هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت افزایش یافتند (05/0P<). براساس نتایج حاصل، افزودن جاذب سم چندجزئی به میزان یک کیلوگرم در تن به جیرههای حاوی 5/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سم آفلاتوکسین B1 میتواند باعث بهبود صفات عملکرد رشد در دوره پایانی و کل دوره پرورش و وزن بورس فابرسیوس جوجه‌های گوشتی شود. برای پیشبینی میانگین افزایش وزن روزانه در کل دوره پرورش در جیرههای حاوی سطح یک کیلوگرم در تن جاذب سم و سطوح مختلف سم آفلاتوکسین B1 میتوان از معادله تابعیت (Y= -15.133x + 64.319) با (75/0=R2) استفاده نمود.

مقایسه ارزش غذایی و خصوصیات تجزیه‌پذیری اکوتیپ‌های مختلف بقایایی گیاه سالیکورنیا در شرایط آزمایشگاهی

ناصر بیاتی؛ حسین منصوری یاراحمدی؛ نادر پاپی؛ جعفر فخرایی

دوره 26، شماره 3 ، مهر 1403، صفحه 375-385

https://doi.org/10.22059/jap.2024.375893.623795

چکیده

هدف از این مطالعه مقایسه ارزشغذایی و تجزیهپذیری اکوتیپ‌های مختلف گونه‌های سالیکورنیا بود. به‌منظور ارزیابی ارزشغذایی سالیکورنیا، ترکیب شیمیایی، مواد معدنی، تولید گاز و تجزیهپذیری ماده خشک به روش آزمایشگاهی اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که ماده خشک سالیکورنیا در اکوتیپ ارومیه 92 درصد و در اکوتیپ گمیشان 31/85 درصد ... بیشتر هدف از این مطالعه مقایسه ارزشغذایی و تجزیهپذیری اکوتیپ‌های مختلف گونه‌های سالیکورنیا بود. به‌منظور ارزیابی ارزشغذایی سالیکورنیا، ترکیب شیمیایی، مواد معدنی، تولید گاز و تجزیهپذیری ماده خشک به روش آزمایشگاهی اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که ماده خشک سالیکورنیا در اکوتیپ ارومیه 92 درصد و در اکوتیپ گمیشان 31/85 درصد بود (05/0>P). میزان منیزیم، کلسیم، فسفر، سدیم، منگنز و آهن علوفه سالیکورنیا در اکوتیپ ارومیه مقدار بیش‌تری نسبت به اکوتیپ گمیشان داشت (05/0>P). میزان گاز تولیدی علوفه سالیکورنیا در اکوتیپ ارومیه در زمانهای دو، چهار، شش، هشت، 12، 24 و 72 ساعت انکوباسیون بیش‌تر از اکوتیپ گمیشان بود (05/0>P). اما در 96 ساعت انکوباسیون میزان گاز تولیدی در اکوتیپ گمیشان بالاتر بود. پتانسیل تولید گاز در اکوتیپ گمیشان نسبت به اکوتیپ ارومیه بالاتر بود (05/0>P). اما نرخ تولید گاز در اکوتیپ ارومیه بیش‌تر بود (05/0>P). اسیدهای چرب فرّار، انرژی متابولیسمی و خالص شیردهی سالیکورنیا در اکوتیپ ارومیه بالاتر بود (05/0>P). در اکوتیپ ارومیه و گمیشان، تجزیه‌پذیری بخش سریع تجزیه‌شونده (a) سالیکورنیا به‌ترتیب 04/29 درصد و 47/45 درصد و بخش کُندتجزیه (b) 24/39 درصد و 17/38 درصد بود. تجزیهپذیری مؤثر علوفه سالیکورنیا با فرض نرخهای 04/0، 06/0 و 08/0 در ساعت در اکوتیپ ارومیه به‌ترتیب برابر 59/46، 37/42 و 20/40 درصد بود. براساس نتایج حاصل از این مطالعه میزان گاز تولیدی و برآورد انرژی و اسیدهای چرب فرّار حاصل از گاز تولیدی در اکوتیپ ارومیه بیش‌تر بود لذا استفاده از آن بدون اثر سوء میتواند در تغذیه دام مورداستفاده قرار بگیرد.

استفاده از کاه جو خیسیده و یونجه در جیره گاوهای شیرده

احمد افضل‌ زاده؛ هادی قربانی فارمد؛ محسن دانش مسگران؛ علی اکبر خادم

دوره 12، شماره 2 ، مهر 1389، ، صفحه 37-50

چکیده

در این تحقیق در یک آزمایش، تأثیر مصرف کاه جو خیسیده بر تولید شیر و ترکیب آن، رفتار مصرف خوراک و فراسنجه های شکمبه ای بررسی شد. در آزمایش اول، میزان تجزیه پذیری کاه جو خیسیده در آب در زمان های مختلف (24، 48 و 72 ساعت) تعیین گردید. تفاوت بخش سریع تجزیه در کاه بدون فرآوری نسبت به تیمارهای خیسیده معنی دار بود. به دلیل یکسان بودن میزان تجزیه ... بیشتر

اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجه‌های بافت‌شناسی بیضه خروس‌های مادر گوشتی مسنن

امین کاظمی زاده؛ احمد زارع شحنه؛ علیرضا یوسفی؛ حسن مهربانی یگانه؛ زربخت انصاری پیرسرایی

دوره 20، شماره 3 ، آبان 1397، ، صفحه 487-498

https://doi.org/10.22059/jap.2018.257170.623279

چکیده

پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجه‌های بافت‌شناسی بیضه خروس‌های مسن مادر گوشتی سویه راس 308 انجام شد. برای همین منظور از تعداد 12 قطعه خروس مادر گوشتی در سن 48 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار به‌مدت 13 هفته استفاده شد. تیمارها شامل عدم تغذیۀ کورکومین (تیمار شاهد)و تغذیۀ روزانه 10، 20 و یا ... بیشتر پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجه‌های بافت‌شناسی بیضه خروس‌های مسن مادر گوشتی سویه راس 308 انجام شد. برای همین منظور از تعداد 12 قطعه خروس مادر گوشتی در سن 48 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار به‌مدت 13 هفته استفاده شد. تیمارها شامل عدم تغذیۀ کورکومین (تیمار شاهد)و تغذیۀ روزانه 10، 20 و یا 30 میلی‌گرم کورکومین به‌ازای هر پرنده به‌صورت مخلوط در جیره پایه بودند. در پایان دوره آزمایش، همۀ خروس‌ها کشتار و از بافت بیضه آن‌ها نمونه‌برداری شد. میانگین وزن بیضه در خروس‌های که روزانه 30 میلی‌گرم کورکومین دریافت کردند، نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0P<). تغذیه روزانه 20 و 30 میلی‌گرم کورکومین باعث افزایش میانگین قطر لوله‌های اسپرم‌ساز نسبت به گروه شاهد شد (05/0P<). ضخامت بافت پوششی لوله‌های اسپرم‌ساز با افزایش سطح تغذیه کورکومین به‌طور خطی افزایش یافت (05/0P<). تعداد یاخته‌های اسپرماتوگونی در خروس‌های تغذیه‌شده با کورکومین بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). همچنین، تعداد یاخته‌های لایدیگ در بیضه پرندگانی که روزانه 20 و یا 30 میلی‌گرم کورکومین دریافت کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). تیمارهای آزمایشی بر تعداد رگ‌های خونی بیضه تأثیری نداشتند (05/0P>). بر اساس نتایج این پژوهش، تغذیۀ روزانه 30 میلی‌گرم کورکومین فراسنجه‌های بافت‌شناسی بیضه خروس‌های مادر گوشتی مسن را بهبود می‌بخشد.

تعیین سطح مطلوب انرژی و پروتئین در جیره رشد بلدرچین ژاپنی (Coturnix coturnix japonica)

محمد یازرلو؛ داود شریفی؛ فرید شریعتمداری؛ عبدالرضا صالحی

دوره 15، شماره 1 ، تیر 1392، ، صفحه 1-10

https://doi.org/10.22059/jap.2013.36598

چکیده

به‌منظور تعیین سطح مطلوب انرژی و پروتئین در جیرۀ دورۀ رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک‌روزه در آزمایش فاکتوریل 3 × 3، [سه سطح انرژی سوخت‌و‌سازپذیر (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین (24، 26 و 28 درصد)] در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مصرف خوراک و افزایش وزن هفتگی ... بیشتر

ارتباط چندشکلی ناحیه اگزون یک ژن IGF-I با برخی صفات زیست سنجی گوسفند نژاد مغانی

فاطمه پوربایرامیان؛ محمد قادرزاده؛ حافظعلی دلجو عیسی¬لو؛ پریسا بیابانی؛ محمد بهاءالدین شمس برهان؛ پیمان برنج فروش

دوره 14، شماره 2 ، دی 1391، ، صفحه 21-30

https://doi.org/10.22059/jap.2012.32039

چکیده

تحقیق حاضر با هدف مطالعه چندشکلی اگزون یک ژن IGF-I و ارتباط آن با صفات زیستسنجی در گوسفند نژاد مغانی به روش PCR-SSCP انجام شد. در این تحقیق، از 100 رأس گوسفند نژاد مغانی مرکز اصلاح نژاد گوسفند جعفرآباد مغان واقع در استان اردبیل، با ونوجکتهای حاوی EDTA از سیاهرگ وداجی خونگیری شد. استخراج DNA از خون با روش استخراج بهینه نمکی انجام و واکنش ... بیشتر

بررسی چندشکلی ژن میوستاتین در سه نژاد گوسفند ایرانی شال، زل و زندی

یونس میار؛ عبدالرضا صالحی؛ سید احمد آل یاسین؛ سمیه رئوف زاده

دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، ، صفحه 33-40

چکیده

میوستاتین (MSTN) که عامل رشد و تمایز شماره 8 (GDF8) نیز نامیده می شود از گروه عوامل تغییر رشد بتا (TGF?) می باشد که در کاهش رشد در پستانداران نقش دارد. یک چند شکلی تـک نوکلئوتیدی (SNP) در ناحیه ترجمه نشده َ3 (3'UTR) ژن میوستاتین به عنوان عامل هایپرتروفی عضله در کروموزوم شماره 2 (OAR2) نژادهای گوسفند اروپایی تشخیص داده شده است. در این تحقیق، برای شناسایی ... بیشتر

پویش کل ژنومی و تجزیه و تحلیل غنی‌سازی مجموعه‌های ژنی مرتبط با خصوصیات الیاف در بزهای کشمیری

حسین محمدی؛ محمد شمس اللهی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 02 آذر 1402

https://doi.org/10.22059/jap.2023.359895.623743

چکیده

این پژوهش به منظور مطالعه پویش کل ژنوم بر پایه تجزیه و تحلیل غنی‌سازی مجموعه ژنی جهت شناسایی جایگاه‌های ژنی مؤثر بر برخی صفات مرتبط با تولید و کیفیت الیاف در بزهای کشمیری با استفاده از آرایه‌های ژنومی با تراکم بالا بوده است. برای این منظور، ارزیابی پویش ژنومی از 192 بز نژاد کشمیری با صفات تولیدی شامل میانگین قطر الیاف، طول دسته الیاف ... بیشتر این پژوهش به منظور مطالعه پویش کل ژنوم بر پایه تجزیه و تحلیل غنی‌سازی مجموعه ژنی جهت شناسایی جایگاه‌های ژنی مؤثر بر برخی صفات مرتبط با تولید و کیفیت الیاف در بزهای کشمیری با استفاده از آرایه‌های ژنومی با تراکم بالا بوده است. برای این منظور، ارزیابی پویش ژنومی از 192 بز نژاد کشمیری با صفات تولیدی شامل میانگین قطر الیاف، طول دسته الیاف و وزن بیده در برنامه GEMMA انجام شد. سپس با استفاده از بسته نرم افزاری biomaRt2 ژن‌های معنی‌داری شناسایی گردید. در نهایت تفسیر مجموعه ژنی با نرم افزار KOBAS با هدف شناسایی عملکرد بیولوژیکی ژن‌‌های کاندیدا انجام شد. تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیکی نشان داد که مناطق ژنومی شناسایی شده به طور مستقیم و غیر مستقیم با ژن‌های مؤثر بر تولید کراتینوسیت‌ها، رشد و توسعه اپیدرمال، رشد و توسعه فولیکول‌های مو و کلاژن همپوشانی دارند. در آنالیز غنی سازی مجموعه ژنی تعداد 18 مسیر هستی شناسی ژنی و مسیر KEGG با صفات الیاف مرتبط بودند (P˂0.05). از این بین، مسیرهای مسیر سیگنال‌دهی اکسی‌توسین، تنظیم پروتئین‌های انتقالی داخل سلولی و تفرق سلولی اپیدرمال نقش مهمی در رشد فولیکول‌های مو، تحریک کلاژن و تنظیم بیان ژن داشتند. همچنین در ارتباط با کمیت الیاف مسیرهای ترشح انسولین، مسیر سیگنال‌دهی MAPK و پاسخ سلولی به محرک‌های هورمونی ارتباط معنی‌داری داشتند. به هر حال بررسی بیشتر ژن‌های مرتبط با مناطق ژنومی بدست آمده از مطالعات جستجوی پویش ژنومی ضروری است. استفاده از یافته‌های این تحقیق می‌تواند باعث تسریع در پیشرفت ژنتیکی برنامه‌های اصلاح نژادی بز با هدف تولید الیاف ظریف‌تر شود.

مشاهده مقاله

تأثیر جو پولکی‌ شده بدون بخار با جو آسیاب‌شده بر عملکرد، رفتار تغذیه‌ای، اسکور مدفوع و فراسنجه‌های خونی گوساله‌های شیرخوار هلشتاین

قاسم خادم؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری؛ کتایون مهرانی؛ کامل عموزاده آرائی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 24 مرداد 1403

https://doi.org/10.22059/jap.2024.375132.623791

چکیده

استفاده از جو پولکی شده بدون بخار و آسیاب‌شده در گوساله شیرخوار هلشتاین با استفاده از 12 رأس گوساله ماده شیرخوار با سن حدود 20 الی 25 روزگی و متوسط وزن بدن اولیه 7/2±44 کیلوگرم به‌مدت 35 روز با دو تیمار و شش تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره آغازین حاوی دانه جو آسیاب‌شده ۲- جیره آغازین حاوی دانه جو پولکی‌شده‌ بدون بخار بود. نتایج نشان ... بیشتر استفاده از جو پولکی شده بدون بخار و آسیاب‌شده در گوساله شیرخوار هلشتاین با استفاده از 12 رأس گوساله ماده شیرخوار با سن حدود 20 الی 25 روزگی و متوسط وزن بدن اولیه 7/2±44 کیلوگرم به‌مدت 35 روز با دو تیمار و شش تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره آغازین حاوی دانه جو آسیاب‌شده ۲- جیره آغازین حاوی دانه جو پولکی‌شده‌ بدون بخار بود. نتایج نشان داد که گوساله‌‌های دریافت‌کننده جو پولکی‌شده بدون بخار، وزن نهایی، تغییرات وزنی، افزایش وزن روزانه، ماده خشک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به گوساله‌های دریافت‌کننده جو آسیاب‌شده داشتند (05/0>P). همچنین، در رفتار خوردن، نشخوار، جویدن و استراحت گوساله‌ها در بین تیمارهای دریافت‌کننده جو آسیاب‌شده و پولکی‌شده‌ بدون بخار اختلاف وجود داشت (05/0>P)؛ که با مصرف جو پولکی‌شده‌ این فاکتور‌ها افزایش یافت. هرچند نمره قوام مدفوع، تعداد گوساله‌های مبتلا به اسهال و میانگین روزهای مبتلا به اسهال تحت تأثیر استفاده از جو آسیاب‌شده و پولکی‌شده بدون بخار قرار نگرفت. از طرفی دیگر نتایج پژوهش حاضر نشان داد غلظت گلوکز خون گوساله‌های دریافت‌کننده جو پولکی‌شده‌ بدون بخار بیشتر (44/79 میلی‌گرم در دسی‌لیتر) از گوساله‌های مصرف‌کننده جو آسیاب‌شده (09/71 میلی‌گرم در دسی‌لیتر) بود (05/0>P)؛ اما بر غلظت تری‌گلیسیرید، کلسترول، اوره، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین و نسبت‌ آن‌ها اثر معنی‌داری نداشت. بر اساس نتایج حاصل، فرآوری جو به‌صورت پولکی‌شده‌ بدون بخار ضمن افزایش مصرف جیره آغازین باعث بهبود افزایش وزن روزانه و وزن نهایی شد، همچنین هیچ‌گونه اثر منفی بر فراسنجه‌های خونی نداشت

مشاهده مقاله

تأثیر سطوح مختلف خیساب ذرت بر مصرف خوراک، فراسنجه‌های شکمبه ای، ‎ اسیدهای چرب فرار شکمبه و فراسنجه‌های خونی میش‌های دالاق

مقصد صحنه؛ عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 06 مهر 1403

https://doi.org/10.22059/jap.2024.372889.623783

چکیده

مطالعه حاضر به‌منظور اثر سطوح مختلف خیساب ذرت بر مصرف خوراک، فراسنجه‌های شکمبه‌ای، ‎ اسیدهای چرب فرار شکمبه و فراسنجه‌های خونی میش‌های دالاق با استفاده از 21 رأس میش دالاق با میانگین وزنی 7/3±36 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هفت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد، 2) جیرۀ پایۀ حاوی 100 گرم خیساب ذرت ... بیشتر مطالعه حاضر به‌منظور اثر سطوح مختلف خیساب ذرت بر مصرف خوراک، فراسنجه‌های شکمبه‌ای، ‎ اسیدهای چرب فرار شکمبه و فراسنجه‌های خونی میش‌های دالاق با استفاده از 21 رأس میش دالاق با میانگین وزنی 7/3±36 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هفت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد، 2) جیرۀ پایۀ حاوی 100 گرم خیساب ذرت به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی و 3) جیرۀ پایۀ حاوی 200 گرم خیساب ذرت به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی بودند. نتایج نشان داد ماده خشک مصرفی با افزایش سطح خیساب جیره افزایش یافت (05/0≥P). اختلاف معنی‌داری در pH شکمبه و جمعیت پروتوزوآ در بین تیمارهای دریافت‌کننده مقادیر مختلف خیساب ذرت وجود ندارد. اما غلظت ازت آمونیاکی شکمبه با افزایش سطح خیساب ذرت افزایش یافت (05/0≥P). اختلاف معنی‌داری در بوتیرات، ایزووالرات، والرات و نسبت استات به پروپیونات در بین تیمار های دریافت‌کننده مقادیر مختلف خیساب ذرت وجود ندارد. اما با افزایش سطح خیساب ذرت غلظت پروپیونات شکمبه افزایش و غلظت استات و کل اسیدهای چرب فرار کاهش یافت (05/0≥P). اختلاف معنی‌داری در کلسترول خون در بین تیمارهای دریافت‌کننده مقادیر مختلف خیساب ذرت وجود ندارد. اما پروتئین کل، غلظت نیتروژن اوره‌ای، تری گلیسیرید و گلوگز خون تحت‌تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت بطوریکه با افزایش سطح خیساب ذرت غلظت این فراسنجه‌ها افزایش یافت (05/0≥P). باتوجه به نتایج حاضر از پژوهش حاضر، می‌توان افزودن خیساب ذرت به عنوان یک منبع انرژی و پروتئینی به جیره میش‌ها را تا سطح ۲۰۰ گرم در کیلوگرم ماده خشک مصرفی توصیه نمود.

مشاهده مقاله

درصد پذیرش	47
زمان پذیرش (روز)	210

دوره 26 (1403)

دوره 25 (1402)

دوره 24 (1401)

دوره 23 (1400)

دوره 22 (1399)

دوره 21 (1398)

دوره 20 (1397)

دوره 19 (1396)

دوره 18 (1395)

دوره 17 (1394)

دوره 16 (1393)

دوره 15 (1392)

دوره 14 (1391)

دوره 13 (1390)

دوره 12 (1389)

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

بانک ها و نمایه نامه ها

ابر واژگان