غلامحسین طهماسبی؛ محمد بابایی؛ ناصر تاج آبادی؛ عین الله سیفی؛ نادر مشایخی؛ حسین رضازاده
چکیده
اینتحقیق به منظور بررسی عملکرد ملکههای اصلاح شده نسل سیزدهم در طرح اصلاح نژاد زنبورعسل ایران در مقایسه با ملکههای شاهد در زنبورستانهای بخش خصوصی انجام شد. برای ارزیابی ملکه‌ها پرسشنامههای خاصی بر اساس طیف لیکرت طراحی و در اختیار زنبورداران استان‌های مختلف قرار گرفت تا ملکههای لایه سوم طرح را در کنار ملکههای شاهد ارزیابی ...
بیشتر
اینتحقیق به منظور بررسی عملکرد ملکههای اصلاح شده نسل سیزدهم در طرح اصلاح نژاد زنبورعسل ایران در مقایسه با ملکههای شاهد در زنبورستانهای بخش خصوصی انجام شد. برای ارزیابی ملکه‌ها پرسشنامههای خاصی بر اساس طیف لیکرت طراحی و در اختیار زنبورداران استان‌های مختلف قرار گرفت تا ملکههای لایه سوم طرح را در کنار ملکههای شاهد ارزیابی نمایند. ارزیابی کلنیهای طرح در لایه سوم و مقایسه آن با ملکههای شاهد از نظر رفتار دفاعی و زمستان گذرانی و بچهدهیدر زنبورستانهای بخش خصوصی نشان دهنده برتری ملکههای حاصل از طرح بود به طوریکه کلنیهای اصلاح شده حاصل از طرح بطور معنیداری از کلنیهای شاهد برتر بودند (05/0 p<). تفاوتی بین کلنیهای اصلاح شده و شاهد از نظر تولید عسل و جمعیت بالغین در زنبورستانهای بخش خصوصی مشاهده نشد. نتایج بدست آمده از این تحقیق و مقایسه ملکه های اصلاح شده و شاهد در زنبورستان های مناطق مختلف کشور نشان دهنده این است که اصلاح نژاد زنبور عسل ایرانی در بهبود صفات هدف موثر بوده و استفاده از این ملکه ها در بالا بردن عملکرد زنبورداری کشور ضرورت دارد. با توجه به نتایج به دست آمده و پیشرفت مطلوب صفات بچهدهی، رفتار دفاعی، زمستان گذرانی و پیشرفت نسبی تولید عسل و جمعیت در این تحقیق، در ادامه باید ضمن حفظ برتریهای ملکههای اصلاح شده در جهت پیشرفت سریعتر صفات تولید عسل و جمعیت بالغین با افزایش ضریباین صفات در شاخص انتخاب کلنیهای برتر در لایه اول طرح تلاش شود و با استفاده از روشهای نوین اصلاح نژادی کلنیهای مقاوم به شرایط اقلیمی آتی منطقه پرورش ایجاد گردد.
مسعود نوروزی دیارجان؛ علی اسدی الموتی؛ احمد افضل زاده؛ محسن دانش مسگران
چکیده
در این مطالعه، بخشی از کنجاله سویا جایگزین کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت در جیره گاوهای شیری تحت تنش حرارتی خفیف شد. از 32 رأس گاو هلشتاین با بیش از یک زایش با روزهای شیردهی 20 ± 110 و تولید شیر 1/4 ± 40 کیلوگرم در روز در یک طرح بلوک‌های کامل تصادفی به‌روش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و هشت تکرار در دو دوره استفاده شد. جیرههای آزمایشی ...
بیشتر
در این مطالعه، بخشی از کنجاله سویا جایگزین کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت در جیره گاوهای شیری تحت تنش حرارتی خفیف شد. از 32 رأس گاو هلشتاین با بیش از یک زایش با روزهای شیردهی 20 ± 110 و تولید شیر 1/4 ± 40 کیلوگرم در روز در یک طرح بلوک‌های کامل تصادفی به‌روش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و هشت تکرار در دو دوره استفاده شد. جیرههای آزمایشی حاوی دو سطح 5/15 یا 17 درصد پروتئین خام بودند که در هر کدام کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت جایگزین بخشی از کنجاله سویا شد. هر دوره آزمایش 28 روز بود که در هفت روز آخر داده‌های دما و طوبت و عملکرد تولیدی ثبت و جهت اندازهگیری قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و شکمبه‌ای نمونه‌برداری شد. میانگین شاخص حرارتی-رطوبتی در محدوده تنش حرارتی خفیف (دوره اول: 60/70، دوره دوم: 50/71) بود. تیمار حاوی 5/15 درصد پروتئین و کنجاله سویای فرآوری‌شده مصرف ماده خشک و ماده آلی را افزایش داد (05/0>p)، اما این اثر در جیره با 17درصد پروتئین خام و کنجاله سویای فرآوری شده مشاهده نشد. تولید و ترکیبات شیر، قابلیت هضم مواد مغذی و متغیرهای خونی بین تیمارها تفاوتی نداشت. اسید بوتیریک و اسید ایزووالریک مایع شکمبه با تغذیه کنجاله سویا فرآوری شده با حرارت افزایش یافت (05/0>p) اما غلظت این اسیدها تحت تأثیر سطح پروتئین نبود. استفاده از کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت در سطوح پایین پروتئین اثر منفی بر تولید و ترکیب شیر نداشت و میتواند راهکاری مناسب برای افزایش مصرف خوراک در گاوهای شیری در تنش گرمایی خفیف باشد.
حمید بانشی؛ طاهره محمدآبادی؛ خلیل میرزاده؛ مرتضی چاجی؛ محمود قاسمی نژاد
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثرات عمل‌آوری کاه کنجد با بخار آب تحت فشار پایین، اسید سولفوریک و مخلوط آنزیمی بر هضم‌پذیری و تخمیر شکمبه ای، جمعیت پروتوزوا، رفتار نشخوار و برخی فراسنجه های خونی گوسفند عربی انجام شد. 12 رأس گوسفند با جیره های شاهد (بدون کاه کنجد)، جیره حاوی کاه کنجد عمل‌آوری شده با 4/2 درصد اسید و بخار در دمای 130 درجه به مدت ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثرات عمل‌آوری کاه کنجد با بخار آب تحت فشار پایین، اسید سولفوریک و مخلوط آنزیمی بر هضم‌پذیری و تخمیر شکمبه ای، جمعیت پروتوزوا، رفتار نشخوار و برخی فراسنجه های خونی گوسفند عربی انجام شد. 12 رأس گوسفند با جیره های شاهد (بدون کاه کنجد)، جیره حاوی کاه کنجد عمل‌آوری شده با 4/2 درصد اسید و بخار در دمای 130 درجه به مدت 120 دقیقه و سه گرم در کیلوگرم آنزیم، جیره حاوی کاه کنجد عمل‌آوری شده با اسید و آنزیم و جیره حاوی کاه کنجد عمل‌آوری شده با آب تغذیه شدند. مصرف ماده خشک و ماده آلی، افزایش وزن، ضریب تبدیل، قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) و اسیدی (ADF) بین تیمارها تفاوتی نداشت. عمل‌آوری‌های انجام شده میزان نیتروژن آمونیاکی، اسیدیته، و پروتوزوای شکمبه گوسفندان را تحت تأثیر قرار ندادند. زمان استراحت، نشخوار و جویدن بین تیمارها متفاوت بود و بیشترین زمان نشخوار (67/491 دقیقه در روز) مربوط به عمل آوری با مخلوط اسید و آنزیم بود (05/0>P). زمان جویدن، نشخوار و خوردن به ازای ماده خشک، ADF و NDF مصرفی و مقدار گلوکز و اوره خون گوسفندان متفاوت نبود. با توجه به نتایج این آزمایش می توان از کاه کنجد فرآوری شده با آب، فرآوری شده با مخلوط اسید و بخار و آنزیم و همچنین فرآوری با مخلوط اسید و آنزیم به جای کاه گندم در تغذیه گوسفند استفاده نمود.
فروغ بدویی دلفارد؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی؛ امین خضری؛ محمد مهدی شریفی حسینی
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ تفاله لیموترش با سطوح مختلف خرمای ضایعاتی در زمانهای مختلف پس از سیلو کردن بود. برای تهیه سیلاژها، تفاله لیموترش با درصدهای متفاوت خرمای ضایعاتی بدون هسته(صفر، ۱۰،۲۰،۳۰ درصد) با هم مخلوط شدند و سپس در سطلهایی با گنجایش دولیتر به مدت ۲۵، ۳۵ و ۴۵ روز سیلو شدند. میزان ماده خشک، پروتیین ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ تفاله لیموترش با سطوح مختلف خرمای ضایعاتی در زمانهای مختلف پس از سیلو کردن بود. برای تهیه سیلاژها، تفاله لیموترش با درصدهای متفاوت خرمای ضایعاتی بدون هسته(صفر، ۱۰،۲۰،۳۰ درصد) با هم مخلوط شدند و سپس در سطلهایی با گنجایش دولیتر به مدت ۲۵، ۳۵ و ۴۵ روز سیلو شدند. میزان ماده خشک، پروتیین خام، نیتروژن آمونیاکی، دیواره سلولی، ماده آلی و خاکسترنمونهها پس از دوره مذکور تعیین شد. pH سیلاژها بلافاصله پس از باز کردن تعیین شد. اثرات اضافه کردن سطوح مختلف خرمای ضایعاتی بدون هسته به تفاله لیمو ترش در زمان سیلو کردن در قالب آزمایش فاکتوریل (4×3) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی به سیلوی تفاله لیموترش سبب بهبود کیفیت سیلاژ و افزایش ماده خشک، ماده آلی و pH شد (۰۵/۰>p) در مقابل پروتیین خام، دیوارهسلولی، نیتروژن آمونیاکی و خاکستر سیلاژ تفاله لیموترش کاهش یافت (۰۵/۰>p). همچنین تفاله لیموترش با ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی دارای بالاترین انرژی و نمره ارزیابی حسی نسبت به سایر سیلاژها بود. بنابراین با توجه به نتایج حاصل، میتوان از ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی در ترکیب تفاله لیموی سیلو شده استفاده نمود و بهترین مدت زمان برای سیلو کردن ۴۵ روز توصیه میشود.
علی کیانی؛ طاهره محمدآبادی؛ خلیل میرزاده؛ مرتضی چاجی؛ محمد بوجارپور
چکیده
در این آزمایش، تأثیر مغز میوه بلوط بر قابلیت هضم و تخمیر شکمبه‌ای و برخی فراسنجههای خونی در گوسفند عربی و بز نجدی بررسی شد. در این تحقیق، مغز میوه بلوط (63 درصد) در تغذیه شش راس گوسفند عربی و شش راسبزنجدی با متوسط وزن زنده 3±50 کیلوگرم برای مدت 28 روز استفاده شد و قابلیت هضم و تخمیر، رفتار نشخوار و برخی فراسنجههای خونی اندازهگیری ...
بیشتر
در این آزمایش، تأثیر مغز میوه بلوط بر قابلیت هضم و تخمیر شکمبه‌ای و برخی فراسنجههای خونی در گوسفند عربی و بز نجدی بررسی شد. در این تحقیق، مغز میوه بلوط (63 درصد) در تغذیه شش راس گوسفند عربی و شش راسبزنجدی با متوسط وزن زنده 3±50 کیلوگرم برای مدت 28 روز استفاده شد و قابلیت هضم و تخمیر، رفتار نشخوار و برخی فراسنجههای خونی اندازهگیری شد. داده‌های به دست آمده در قالب طرح پلات‌های خرد شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد که ماده خشک مصرفی و قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی تحت تاثیر اثر دام و تیمار قرار نگرفت. صرف نظر از نوع دام، ماده خشک مصرفی و قابلیت هضم پروتئین خام در تیمار شاهد بالاتر و صرف نظر از نوع تیمار، قابلیت هضم ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی در بز بالاتر از گوسفند بود (05/0P<). میزان نیتروژن آمونیاکی و pH شکمبه بین تیمار شاهد و بلوط در بز و گوسفند تفاوت معنی داری نداشت. تفاوتی در مدت زمان مصرف خوراک، نشخوار و جویدن به ازای ماده خشک، الیاف نامحلولدرشویندهخنثیو پروتئین خام مصرفی بین دو جیره شاهد و بلوط در گوسفند و بز مشاهده نشد. تغذیه میوه بلوط به دام‌ها، اثری بر میزان گلوکز، نیتروژن اورهای، کلسترول و تری‌گلیسیرید خون در بز و گوسفند نداشت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که می توان از میوه بلوط به میزان 63 درصد در جیره بز نجدی و گوسفند عربی استفاده نمود.
غلامحسین ایراجیان؛ حمید امانلو؛ اسداله تیموری یانسری؛ حمیدرضا میرزایی الموتی؛ هرمز منصوری
چکیده
در این تحقیق اثر اندازه ذرات علوفه یونجه و سیلاژ ذرت بر فعالیت جویدن، نرخ عبور مواد جامد از شکمبه و عملکرد میش‌های آبستن با استفاده از 30 رأس میش (سن 4/0 ± 35 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار به مدت 30 روز مطالعه شد. جیرههای آزمایشی شامل یونجه (سه اندازه، با میانگین هندسی 42/2، 91/4 و 04/7 میلی‌متر) و سیلاژ ذرت (دو اندازه، ...
بیشتر
در این تحقیق اثر اندازه ذرات علوفه یونجه و سیلاژ ذرت بر فعالیت جویدن، نرخ عبور مواد جامد از شکمبه و عملکرد میش‌های آبستن با استفاده از 30 رأس میش (سن 4/0 ± 35 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار به مدت 30 روز مطالعه شد. جیرههای آزمایشی شامل یونجه (سه اندازه، با میانگین هندسی 42/2، 91/4 و 04/7 میلی‌متر) و سیلاژ ذرت (دو اندازه، با میانگین هندسی 36/3 و 73/7 میلی‌متر) بودند. تیمارهای دارای ذرات ریز یونجه و سیلاژ ذرت دارای کمترین عامل مؤثر فیزیکی (pef>8) بودند و مقادیر عامل مؤثر فیزیکی (pef>8 و pef>1.18) با کاهش اندازه ذرات کاهش یافتند (05/0 pP). زمان مصرف خوراک، فعالیت نشخوار و زمان کل جویدن تحت تأثیر تیمار قرار نگرفتند. بر اساس نتایج حاصل، ایجاد تعادل مناسب بین اندازه ذرات علوفه بهعنوان نمایندهای از بخش فیزیکی و ویژگیهای شیمیایی جیره لازم است موردتوجه قرار گیرد. تیمار دارای علوفه یونجه ریز به علاوه سیلاژ ذرات بلند در اکثر موارد مورد ارزیابی نتایج بهتری را نشان داد و به نظر میرسد این تیمار تعادل مناسبتری در جیره برای تغذیه میشها فراهم کرده است. بنابراین در تهیه جیره میش‌های آبستن با در نظر گرفتن اندازه ذرات میتوان عملکرد بهتری را انتظار داشت.
حسین منافی راثی؛ حسین حیدری چاه باغی؛ سلمان افشار؛ نرگس افشاری پور
چکیده
تاثیر صمغ گیاه آنغوزه و اکسید مس میله ای بر کنترل انگل های داخلی و عملکرد تولیدی بره های پرواری با استفاده از 25 راس گوسفند نر نژاد بلوچی با میانگین وزن 5 ± 20 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تیمارها شامل؛ 1- تیمار شاهد (بدون افزودنی)، 2- صمغ آنغوزه، 3- اکسید مس میله ای، 4- اکسید مس میله ای و صمغ آنغوزه و 5- داروی ضد انگل آلبندازول ...
بیشتر
تاثیر صمغ گیاه آنغوزه و اکسید مس میله ای بر کنترل انگل های داخلی و عملکرد تولیدی بره های پرواری با استفاده از 25 راس گوسفند نر نژاد بلوچی با میانگین وزن 5 ± 20 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تیمارها شامل؛ 1- تیمار شاهد (بدون افزودنی)، 2- صمغ آنغوزه، 3- اکسید مس میله ای، 4- اکسید مس میله ای و صمغ آنغوزه و 5- داروی ضد انگل آلبندازول بود. در زمان های صفر، 15، 30، 45 و 60 روزگی آزمایش به منظور بررسی وضعیت تعداد تخم انگل از مدفوع و برای تعیین میزان هماتوکریت، از خون نمونه گیری شد. وزن کشی بره‌ها به صورت هفتگی انجام شد. نتایج نشان داد که تغییرات وزن فقط در هفته های سوم، چهارم، پنجم و هفتم بین گروه ها اختلاف معنی داری داشت. (05/0>P). اثر تیمارهای آزمایشی بر درصد هماتوکریت معنی دار نبود و بیشترین مقدار در زمان های مختلف مربوط به تیمار اکسید مس و آنغوزه بود. نتایج بررسی تعداد تخم انگل در مدفوع نشان داد که روند تغییرات آن در گروه های آنغوزه، اکسید مس و آلبندازول مشابه بود، به طوری که در این گروه های آزمایشی تعداد تخم انگل ها در زمان 60روزگی به حداقل رسید. همچنین گروه ترکیبی اکسید مس و صمغ آنغوزه، منجر به کاهش تخم انگل در زمان کوتاهتری (روز 45) شد. یافته های این پژوهش نشان داد که می توان از صمغ آنغوزه و اکسید مس به عنوان ترکیبات کنترل کننده انگل داخلی در گوسفند به ویژه در سیستم ارگانیک استفاده نمود.
ذبیح الله عبدالملکی؛ منوچهر سوری؛ محمد مهدی معینی؛ ارمین توحیدی؛ یداله چاشنی دل
چکیده
به منظور تعیین اثرات مکمل خوراکی اسید لینولئیک مزدوج (CLA) محافظت شده و مکمل تزریقی سلنیوم و ویتامین E (E-Se) بر سیستم ایمنی گاوهای شیری و گوساله های نوزاد آنها، ۴۰ رأس گاو شیری هلشتاین شکم دوم و بالاتر در یکی از گاوداری‌های صنعتی استان قزوین در سال 1394 مورد استفاده قرار گرفت. حیوانات در یک طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل به چهار گروه ...
بیشتر
به منظور تعیین اثرات مکمل خوراکی اسید لینولئیک مزدوج (CLA) محافظت شده و مکمل تزریقی سلنیوم و ویتامین E (E-Se) بر سیستم ایمنی گاوهای شیری و گوساله های نوزاد آنها، ۴۰ رأس گاو شیری هلشتاین شکم دوم و بالاتر در یکی از گاوداری‌های صنعتی استان قزوین در سال 1394 مورد استفاده قرار گرفت. حیوانات در یک طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل به چهار گروه با 10 تکرار، تقسیم شدند. گروه های ازمایشی شامل جیره پایه (کنترل)، جیره پایه به علاوه مکمل تزریقی E-Se ، جیره پایه به علاوه 100 گرم مکمل CLA در روز و جیره پایه به علاوه 100 گرم مکمل CLA همراه مکمل تزریقی E-Se بود. مکمل E-Se به میزان 40 سی‌سی در روزهای 21-، 1، 14، 28 و 42 نسبت به روز زایش به صورت عضلانی به هر گاو تزریق شد. نمونه‌های خون از همه گاوها در روزهای تزریق گرفته شد. خون گیری از گوساله ها در روز تولد قبل از خوردن آغوز و سن هفت روزگی انجام شد. افزودن مکمل CLA تأثیر معنیداری بر میانگین غلظت ایمونوگلوبولین G ((IgG و وضعیت کل آنتی اکسیدانی (TAS) پلاسمای گوساله‌ها در سنین یک و هفت روزگی نداشت. اثر مکمل E-Se بر میزان TAS پلاسمای گوساله ها در سن 7 روزگی معنی دار بود (05/0>P). افزودن مکمل CLA و مکمل E-Se تأثیر معنی داری بر میانگین غلظت IgG ، MDA و TAS آغوز گاوها نداشت. افزودن مکمل CLA و مکمل E-Se تأثیر معنی داری بر میزان TAS خون و میانگین فراسنجه های خون شناسی گاوها نداشت. بر اساس نتایج حاصل، استفاده از اسید لینولئیک مزدوج در دوره انتقال اثری بر سیستم ایمنی گاوها و گوساله های متولد شده ندارد. مکمل تزریقی سلنیوم و ویتامین E وضعیت کل آنتی اکسیدانی خون گوساله های متولد شده را بهبود می بخشد.
زهرا رنجبر؛ مهران ترکی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
چکیده
آزمایشی برای بررسی اثرات تزریق داخل تخم‌مرغی و استفاده جیره‌ای فلاونوئید (نارینجین و هسپریدین) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، وضعیت آنتی‌اکسیدانی گوشت و جمعیت میکروبی انتهای روده جوجههای گوشتی، با تعداد 600 عدد تخم مرغ قابل جوجه‌کشی برای تزریق داخل آمنیونی (در روز 5/17 جنینی) و پس از جوجه‌درآوری برای دوره پرورشی در چهار تکرار 10 قطعه‌ایی ...
بیشتر
آزمایشی برای بررسی اثرات تزریق داخل تخم‌مرغی و استفاده جیره‌ای فلاونوئید (نارینجین و هسپریدین) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، وضعیت آنتی‌اکسیدانی گوشت و جمعیت میکروبی انتهای روده جوجههای گوشتی، با تعداد 600 عدد تخم مرغ قابل جوجه‌کشی برای تزریق داخل آمنیونی (در روز 5/17 جنینی) و پس از جوجه‌درآوری برای دوره پرورشی در چهار تکرار 10 قطعه‌ایی به مدت 42 روز اجرا شد. تیمارها در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورتی که در تیمارهای یک، دو و سه، افزودن 50، 100 و 175 میلیگرم بر کیلوگرم فلاونوئید در جیره، تیمارهای چهار و پنج، تزریق 15 و 30 میلیگرم فلاونوئید، تیمار شش، تزریق 15 میلیگرم و افزودن 50 میلیگرم بر کیلوگرم فلاونوئید در جیره، تیمار هفت، تزریق 30 میلیگرم و افزودن 175 میلیگرم بر کیلوگرم فلاونوئید در جیره و تیمار هشت، گروه شاهد می‌باشند. اثر تیمارها بر روی صفات عملکردی نسبت به گروه شاهد معنیدار نبود. بجز تیمار چهار، کاهش میزان تولید مالون‌دی‌آلدهید گوشت ران و سینه در 28 و 42 روزگی در سایر تیمارها نسبت به گروه شاهد مشاهده شد (05/0>P). نتایج افزایش جمعیت کل باکتری‌های هوازی و لاکتوباسیل و کاهش کلی‌فرم را در تیمارها نسبت به گروه شاهد نشان دادند (05/0>P). بنابراین افزودن 175 میلیگرم نارینجین و هسپریدین در جیره با و بدون 30 میلیگرم تزریق موجب بهبود کیفیت گوشت و سطوح افزودنی 50 میلیگرم با و بدون 15 میلیگرم تزریق فلاونوئید باعث بهبود جمعیت میکروبی انتهای دستگاه گوارش گردید. به طور کلی، استفاده درون جیره‌ای و یا به همراه تزریق فلاونون‌ها اثرات مثبتی را بر بهبود سلامت و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی دارد.
حسن دالوند؛ آرش آذرفر؛ عباس مسعودی
چکیده
تأثیر افزودن سبوس برنج بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی (مخلوط نر و ماده) یکروزه سویه راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 12 قطعهدر هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد و جیرههای حاوی 5/2، پنج و 5/7 ...
بیشتر
تأثیر افزودن سبوس برنج بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی (مخلوط نر و ماده) یکروزه سویه راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 12 قطعهدر هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد و جیرههای حاوی 5/2، پنج و 5/7 درصد سبوس برنج بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که اگرچه در تمامی سطوح مصرفی، افزودن سبوس برنج به جیره باعث کاهش معنیداری در میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه در طول دوره آغازین، رشد و در کل دوره پرورش شد (05/0>P)، ولی تاثیر نامطلوبی بر ضریب تبدیل خوراک و شاخص کارایی تولید جوجههای گوشتی در کل دوره پرورش نداشت. اگرچه افزودن سطح پنج درصد سبوس برنج باعث افزایش معنیدار وزن نسبی دوازدهه و ایلئوم نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P) ولی این افزایش سبب بهبود قابلیت هضم مواد مغذی نشد. وزن نسبی کبد با افزودن سبوس برنج به جیره جوجههای گوشتی به صورت خطی افزایش یافت (05/0>P)، ولی وزن نسبی بورس فابریسیوس در جوجههای تغذیه شده با جیرههای جاوی سبوس برنج تفاوت معنیداری با جوجههای گروه شاهد نداشت (05/0<P). تغذیه جوجهها با جیره حاوی 5/7 درصد سبوس برنج، غلظت گلوکز سرم خون را به طور معنیداری در مقایسه با جوجههای تغذیه شده با جیرههای حاوی 5/2 و 5 درصد سبوس برنج افزایش داد (05/0>P). افزودن سبوس برنج به جیره، غلظت کلسترول و VLDLسرم خون جوجههای گوشتی را به طور خطی افزایش داد (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که، استفاده از سبوس برنج به صورت خام و بدون فرآوری در جیره جوجههای گوشتی مناسب نیست.
شهاب الدین قره ویسی
چکیده
در این تحقیق اثر مصرف پودر گیاه خار مریم در جیره بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و آنزیمهای کبدی جوجههای گوشتی با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 مطالعه شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل پودر خار مریم در سه سطح صفر، 3/0 و سه درصد و آنتی‌بیوتیک کوتریموکسازول در دو سطح صفر و 2/0 درصد در هر کیلوگرم خوراک بود که به صورت آزمایش ...
بیشتر
در این تحقیق اثر مصرف پودر گیاه خار مریم در جیره بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و آنزیمهای کبدی جوجههای گوشتی با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 مطالعه شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل پودر خار مریم در سه سطح صفر، 3/0 و سه درصد و آنتی‌بیوتیک کوتریموکسازول در دو سطح صفر و 2/0 درصد در هر کیلوگرم خوراک بود که به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با شش تیمار و سه تکرار انجام شد. صفات عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و آنزیمهای کبدی در پایان دوره آزمایش (42روزگی) اندازهگیری شدند. سطوح مختلف پودر خار مریم سبب کاهش میانگین خوراک مصرفی و میانگین وزن بدن در کل دوره پرورش شد (05/0P<). مصرف پودر خار مریم سبب کاهش میزان فراسنجههای کلسترول خون، تری گلیسرید، آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز و آنزیم آلانین آمینوترانسفراز سرم خون به ترتیب تا 6/12، 8/17، 16 و 7/59 درصد شد (01/0P<). بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش استفاده از سطوح مختلف خار مریم سبب کاهش غلظت آنزیمهای کبدی میشود. بنابراین استفاده از پودر گیاه دارویی خار مریم به میزان سه درصد جیره جوجههای گوشتی باعث محافظت از کبد آنها میشود.
فاطمه راهی؛ محمد هوشمند؛ مختار خواجوی؛ سیامک پارسایی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف میوه بلوط با و بدون افزودن کولین در جیره جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 528 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در قالب یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 22 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل کولین (صفر و 3/0 درصد جیره) و میوه بلوط (صفر، ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف میوه بلوط با و بدون افزودن کولین در جیره جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 528 قطعه جوجه گوشتی یک روزه در قالب یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 22 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. دو فاکتور مورد بررسی شامل کولین (صفر و 3/0 درصد جیره) و میوه بلوط (صفر، 15 و 20 درصد جیره) بودند. در جیرههای آغازین (21-1 روزگی) و پایانی(42-22 روزگی)، میوه بلوط جایگزین ذرت شد بدون این که در درصد سایر مواد خوراکی جیره تغییری داده شود. نتایج نشان داد تغذیه جوجهها با جیره حاوی 20 درصد میوه بلوط، افزایش وزن بدن را در دوره آغازین، پایانی و کل دوره (42-1روزگی) در مقایسه با جیره بدون بلوط کاهش داد (05/0>(P در همه دوره‌ها، استفاده از 15 و 20 درصد میوه بلوط (به استثنای سطح 15 درصد در دوره پایانی) در مقایسه با سطح صفر، ضریب تبدیل خوراک را افزایش داد (05/0>(P. افزودن 3/0 درصد کولین به جیره، ضریب تبدیل خوراک دوره آغازین و کل دوره را بهبود داد (05/0>(P. اثر متقابل سطح میوه بلوط و کولین در مورد افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک معنیدار نبود. جایگزینی ذرت جیره با میوه بلوط باعث کاهش معنیدار شاخص وزن خاکستر به طول استخوان درشت نی در سن 42روزگی شد. به طور کلی، جایگزینی ذرت جیره با 15 و 20 درصد میوه بلوط، عملکرد جوجههای گوشتی را کاهش داد. افزودن کولین نتوانست از کاهش عملکرد جوجههای تغذیه شده با میوه بلوط جلوگیری نماید.
زهرا درون؛ سیامک پارسایی؛ مختار خواجوی؛ رضا نقی ها
چکیده
اثر افزودن عصاره اتانولی تفاله لیموترش به آب آشامیدنی جوجههای گوشتی بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فراسنجههای سرم خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 450 قطعه جوجه یک روزه (مخلوط نر و ماده) سویه کاب 500 در قالب طرح کاملأ تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار و 18 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل افزودن سطوح صفر (شاهد)، 4/0، 8/0، 2/1 و 6/1 درصد ...
بیشتر
اثر افزودن عصاره اتانولی تفاله لیموترش به آب آشامیدنی جوجههای گوشتی بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فراسنجههای سرم خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 450 قطعه جوجه یک روزه (مخلوط نر و ماده) سویه کاب 500 در قالب طرح کاملأ تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار و 18 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل افزودن سطوح صفر (شاهد)، 4/0، 8/0، 2/1 و 6/1 درصد عصاره الکلی تفاله لیموترش به آب آشامیدنی از دو روزگی تا پایان دوره پرورش بودند. افزودن عصاره تأثیر معنیداری بر مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل نداشت. ایمونوگلبولین‌های کل تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، اگرچه در جوجههای دریافت کننده 6/1 درصد عصاره تفاله لیمو ترش نسبت به دیگر گروههای آزمایشی IgM افزایش و IgY کاهش یافت (05/0P<). افزودن عصاره در همه سطوح سبب افزایش پاسخ ایمنی به فیتوهماگلوتینن در مقایسه با گروه شاهد گردید (05/0P<). میزان تری‌گلیسرید، لیپوپروتئین‌های با چگالی کم و خیلی کم در سرم خون جوجههای دریافت کننده 8/0 و 6/1 درصد عصاره تفاله لیمو ترش به طور معنیداری کمتر از دیگر تیمارها بود (05/0P<). بالاترین میزان کلسترول، تری‌گلیسرید، لیپوپروتئین‌های با چگالی کم و خیلی کم سرم در جوجههای دریافت کننده 2/1 درصد عصاره تفاله لیموترش مشاهده شد، که به طور معنیداری بالاتر از دیگر تیمارها بود (05/0P<). با توجه به اثرکاهندگی تیمارهای دریافت کننده 8/0 و 6/1 درصد عصاره بر فاکتورهای خونی مثل تری‌گلیسرید، لیپوپروتئین‌های با چگالی کم و خیلی کم نسبت به تیمار شاهد استفاده از این دو سطح توصیه می شود.
سید عبداله حسینی؛ مهدی امیر صادقی؛ امیر حسین علیزاده قمصری؛ هوشنگ لطف الهیان؛ محمد رضا سلیمانی
چکیده
تأثیر دو منبع آلی عنصر روی بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجههای گوشتی با استفاده از 750 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 این آزمایش شامل دو نوع منبع عنصر روی (روی - گلیسین و روی - متیونین) و سه سطح مختلف روی (40، 80 و 120 میلیگرم بر کیلوگرم جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و درپنج تکرار بررسی شد. وزن زنده و ...
بیشتر
تأثیر دو منبع آلی عنصر روی بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجههای گوشتی با استفاده از 750 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 این آزمایش شامل دو نوع منبع عنصر روی (روی - گلیسین و روی - متیونین) و سه سطح مختلف روی (40، 80 و 120 میلیگرم بر کیلوگرم جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و درپنج تکرار بررسی شد. وزن زنده و خوراک مصرفی به‌صورت هفتگی اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در پایان دوره پرورش خون‌گیری به‌عمل‌آمده و عیار تولید پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی، ویروس بیماری نیوکاسل و شمارش تفریقی گلبول‌های سفید انجام شد. استفاده از منبع روی - متیونین در مقایسه با روی - گلیسین سبب بهبود معنیدار وزن زنده (42 روزگی)، خوراک مصرفی (یک تا 28 روزگی) و ضریب تبدیل خوراک (یک تا 14 روزگی) شد (05/0P<)، ولی بر شاخص تولید و درصد ماندگاری در کل دوره اثر نداشت. عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی هنگام استفاده از سطح 80 میلیگرم در کیلوگرم روی در جیره به‌طور معنیداری بیشتر از سایر سطوح روی بود (05/0P<). افزودن روی - متیونین به جیره در مقایسه با روی - گلیسین، عملکرد جوجههای گوشتی را بهبود داد (05/0P<). تقویت پاسخ‌های ایمنی با افزودن 80 میلیگرم مکمل روی آلی به جیره مشاهده شد. براساس نتایج این تحقیق، استفاده از فرم روی - متیونین نسبت به فرم روی - گلیسین اثرات بهتری بر عملکرد جوجههای گوشتی دارد و استفاده از آن به عنوان یک منبع روی توصیه می شود.
مرتضی رضائی؛ نیما ایلا
چکیده
این پژوهش جهت ارزیابی اثرات رنگدانههای استخراج شده از فلفل قرمز در مقایسه با رنگدانه مصنوعی بر عملکرد و کیفیت تخممرغ مرغان تخمگذار انجام شد. تعداد 64 قطعه مرغ تخمگذار تجاری سویه های- لاین 36-Wدر سن 75 هفتگی به صورت تصادفی به چهار گروه (جیره) آزمایشی شامل: 1- (جیره شاهد بدون افزودن رنگدانه طبیعی یا مصنوعی)، 2- (جیره شاهد + افزودن 25 ...
بیشتر
این پژوهش جهت ارزیابی اثرات رنگدانههای استخراج شده از فلفل قرمز در مقایسه با رنگدانه مصنوعی بر عملکرد و کیفیت تخممرغ مرغان تخمگذار انجام شد. تعداد 64 قطعه مرغ تخمگذار تجاری سویه های- لاین 36-Wدر سن 75 هفتگی به صورت تصادفی به چهار گروه (جیره) آزمایشی شامل: 1- (جیره شاهد بدون افزودن رنگدانه طبیعی یا مصنوعی)، 2- (جیره شاهد + افزودن 25 قسمت در میلیون رنگدانه مصنوعی کانتازانتین قرمز)، 3- (جیره شاهد + افزودن 15 قسمت در میلیون رنگدانه استخراج شده از فلفل دلمهای قرمز) و 4 - (جیره شاهد + افزودن 30 قسمت در میلیون رنگدانه استخراج شده از فلفل دلمهای قرمز) در 16 قفس مجزا تقسیم شدند. رنگدانه فلفل قرمز ابتدا به وسیله حلال هگزان استخراج و سپس با هیدروکسید پتاسیم صابونی شد. در طول هشت هفته دوره آزمایشی عملکرد، کیفیت تخممرغ و شاخص رنگ زرده در مرغان اندازهگیری و در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که تولید و کیفیت تخممرغ تفاوت معنیداری بین گروههای آزمایشی نسبت به گروه شاهد نداشت ولی شاخص رنگ زرده در مرغانی که رنگدانه طبیعی یا مصنوعی مصرف کرده بودند به صورت معنیداری بیشتر از گروه شاهد بود (01/0P<). پایداری لیپیدهای زرده تخممرغ در برابر اکسیداسیون در مرغان تغذیه شده با رنگدانه فلفل قرمز بعد از سه هفته نگهداری تخممرغ در دمای 18 درجه سانتیگراد به صورت معنیداری بهبود یافت (05/0P<). براساس نتایج این تحقیق، استفاده از 30 قسمت در میلیون رنگدانه استخراج شده از فلفل دلمهای قرمز میتواند جایگزین رنگدانههای مصنوعی در جیره مرغان تخمگذار شود.
افسانه آزادی؛ نعمت ضیائی؛ سید مهدی قریشی
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر گل‌گاوزبان بر عملکرد و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی در شرایط تنش گرمایی اجرا شد. بدین منظور از 160 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و 10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد (جیره پایه)، ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پودر گل‌گاوزبان بر عملکرد و برخی فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی در شرایط تنش گرمایی اجرا شد. بدین منظور از 160 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و 10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- تیمار شاهد (جیره پایه)، و تیمارهای 2، 3 و 4 به ترتیب شامل جیره پایه به همراه 500، 1000 و 2000 میلیگرم پودر گل‌گاوزبان به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بود. پرندگان تا سن 24 روزگی تحت شرایط یکسان پرورش و تغذیه شدند. از 25 روزگی جوجهها روزانه هشت ساعت، از ساعت نه تا 17 در دمای 2±0C34 قرار گرفتند. نتایج این آزمایش نشان داد که پودر گل‌گاوزبان منجر به افزایش معنیدار افزایش وزن روزانه و کاهش معنیدار ضریب تبدیل غذایی نسبت به تیمار شاهد شد (05/0>P). استفاده از 1000 میلیگرم پودر گل-گاوزبان باعث افزایش قابلیت هضم پروتئین به میزان 13/9 درصد نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). همچنین سطوح 500 و 2000 میلیگرم باعث افزایش معنیداری در قابلیت هضم ظاهری چربی نسبت به گروه شاهد و گروه 1000 میلیگرم شدند (05/0>P). استفاده از 1000 میلیگرم پودر گل‌گاوزبان در مقایسه با سایر گروهها به طور معنیداری باعث کاهش نسبت هتروفیل به لنفوسیت، افزایش آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، افزایش وزن نسبی بورس فابرسیوس و پانکراس شد (05/0>P). بنابراین استفاده از1000 میلیگرم پودر گل‌گاوزبان به ازای هر کیلوگرم وزن بدن باعث بهبود عملکرد، افزایش قابلیت هضم ظاهری پروتئین و چربی خام و برخی فراسنجههای خونی در جوجههای گوشتی در شرایط تنش گرمایی شد.