تولیدات دامی - مقالات آماده انتشار

تأثیر عصاره تاننی استخراج‌ شده از محصول فرعی پسته با حلال‌های مختلف بر تجزیه‌پذیری پروتئین کنجاله سویا در شکمبه

پیروز شاکری؛ حسن فضائلی؛ مجتبی زاهدی فر

دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 243-255

چکیده

تانن‌ها توانایی کاهش تجزیه‌پذیری ‌پروتئین در شکمبه و افزایش پروتئین عبوری به روده کوچک را ‌دارند. این آزمایش با‌هدف بررسی تأثیر عصاره تاننی استخراج‌شده از محصول فرعی پسته با حلال‌های آب، اتانول 70 درصد و متانول 80 درصد بر تجزیه‌پذیری پروتئین‌ کنجاله‌ سویا در شکمبه انجام شد. مقادیری از عصاره‌ها به کنجاله‌ سویا اضافه شد تا غلظت ... بیشتر تانن‌ها توانایی کاهش تجزیه‌پذیری ‌پروتئین در شکمبه و افزایش پروتئین عبوری به روده کوچک را ‌دارند. این آزمایش با‌هدف بررسی تأثیر عصاره تاننی استخراج‌شده از محصول فرعی پسته با حلال‌های آب، اتانول 70 درصد و متانول 80 درصد بر تجزیه‌پذیری پروتئین‌ کنجاله‌ سویا در شکمبه انجام شد. مقادیری از عصاره‌ها به کنجاله‌ سویا اضافه شد تا غلظت تانن اضافه‌شده به مخلوط به 5/0 و یک درصد رسید. در کنجاله‌‌‌ سویای بدون عصاره (شاهد) و کنجاله‌های‌‌‌ سویای عمل‌آوری‌شده با غلظت‌های 5/0 و یک درصد از سه نوع عصاره (شش تیمار)، میزان ناپدیدشدن شکمبه‌ای و پس از شکمبه‌ای و همچنین تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای ماده خشک و پروتئین خام با سه تکرار اندازه‌گیری شد. برای تعیین میزان ناپدیدشدن و تجزیه‌پذیری نمونه‌ها در شکمبه، از سه رأس گاو نر اخته‌شده تالشی با فیستولای شکمبه‌ای، و برای تعیین میزان ناپدیدشدن پس‌از شکمبه‌ای از دستگاه شبیه‌ساز هضم استفاده شد. فرآوری کنجاله سویا با یک درصد تانن از عصاره‌ آبی، 5/0 و یک درصد تانن از عصاره‌های اتانولی و متانولی سبب کاهش ناپدیدشدن شکمبه‌ای پروتئین خام گردید (01/0>P)، بدون آن‌که‌ میزان ناپدیدشدن ماده خشک و پروتئین خام در کل دستگاه گوارش را تغییر دهد. فرآوری کنجاله‌های سویا با 5/0 و یک درصد تانن استخراج‌شده با آب، اتانول و متانول، غلظت پروتئین‌های با تجزیه پذیری سریع را کاهش داد (01/0>P). به‌طور کلی تانن عصاره‌های آبی، اتانولی و متانولی محصول فرعی پسته می‌توانند تجزیه پروتئین‌ کنجاله سویا در شکمبه را کاهش دهند، هرچند استفاده از عصاره آبی محصول فرعی پسته اقتصادی‌ و کاربردی‌تر است.

مقایسه عملکرد، صفات لاشه، کیفیت گوشت و فراسنجه‏ های خونی جوجه های گوشتی سویه آرین و راس

فرهاد صمدیان؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ علیرضا ایوک پور

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، ، صفحه 281-293

چکیده

مطالعه حاضر به‌منظور مقایسه عملکرد، وزن نسبی اندام‏های احشایی، قطعات لاشه، کیفیت گوشت و متابولیت‏های خونی بین دو سویه آرین و راس 308 با استفاده از تعداد 96 قطعه جوجه یک‏روزه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار ، 12 تکرار و چهار پرنده در هر تکرار انجام شد. در روزهای 32 و 42، یک پرنده از هر قفس کشتار شد و بازده لاشه و میانگین وزن ... بیشتر مطالعه حاضر به‌منظور مقایسه عملکرد، وزن نسبی اندام‏های احشایی، قطعات لاشه، کیفیت گوشت و متابولیت‏های خونی بین دو سویه آرین و راس 308 با استفاده از تعداد 96 قطعه جوجه یک‏روزه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار ، 12 تکرار و چهار پرنده در هر تکرار انجام شد. در روزهای 32 و 42، یک پرنده از هر قفس کشتار شد و بازده لاشه و میانگین وزن نسبی اندام‏های احشایی برای هر دو سویه تعیین شد. پراکسیداسیون لیپیدی گوشت و متابولیت‏های پلاسمایی خون در انتهای دوره پرورش سنجیده شدند. نتایج نشان داد که در کل دوره پرورش، مصرف خوراک سویه آرین بیش‌تر از راس بود (0/05≥P)، اما در ضریب تبدیل خوراک کل دوره تفاوت معنی‏داری مشاهده نگردید. نرخ افزایش وزن در دو هفته اول در سویه آرین به‌طور معنی‏داری بیش‌تر بود (05/0≥P)، با این‌حال، طی هفته پنجم پرورش این روند معکوس شد. بازده لاشه و وزن نسبی سنگدان در جوجه‌های گوشتی آرین بالاتر بود (0/05≥P)، درحالی‌که وزن نسبی بورس فابریسیوس در این سویه کم‌تر از جوجه‌های گوشتی راس 308 بود (0/05≥P). راس 308 دارای غلظت اسید اوریک پلاسمایی بالاتری در مقایسه با آرین بود (0/01≥P)، درحالی‌که میانگین تری‏گلیسرید کل پلاسمایی در جوجه‌های گوشتی آرین بیش‌تر از راس بود (0/05≥P). پراکسیداسیون لیپیدی گوشت سینه و ران نیز در سویه آرین بیش‌تر از راس بود (0/05≥P). نتایج حاضر می‎تواند در اتخاذ تدابیر مدیریتی و تغذیه‎ای بهتر برای سویه‎های موردآزمایش از جوجه گوشتی کمک ‎بخش باشد.

برازش توابع غیرخطی برای توصیف منحنی تولید کوتاه مدت تخم در بلدرچین ژاپنی

راضیه رحیم زاده؛ محمد رکوعی؛ هادی فرجی آروق؛ علی مقصودی؛ بهروز کشته گر

دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 299-310

چکیده

هدف از این تحقیق، برازش بهترین تابع برای منحنی تولید تخم طی 13 هفته بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور، رکوردهای هفتگی و انفرادی تولید تخم 314 بلدرچین ژاپنی برای برازش توابع استفاده شد. توابع لجستیک غیرخطی، گامای ناقص، گامای تصحیح شده، لخورست، ناروشین تاکما دو، جزء به جزء و لجستیک نلدر با نرمافزار R برازش شد. برای انتخاب بهترین تابع ... بیشتر

تعیین ترکیبات شیمیایی و انرژی قابل سوخت وساز پودر ضایعات کشتارگاهی طیور

مطلب ابراهیمی؛ Hamed Ahmadi؛ فرید شریعتمداری

دوره 21، شماره 3 ، مهر 1398، ، صفحه 339-348

چکیده

هدف از انجام این آزمایش بررسی تعیین مقدار انرژی قابل سوخت و ساز حقیقی تصحیح شده بر اساس نقطه صفر تعادل نیتروژن (TMEn) و ترکیبات شیمیایی پودر ضایعات کشتارگاهی طیور (PBPM) و ارتباط ترکیبات شیمیایی با TMEn در خروس بالغ بود . برای تعیین ارزش غذایی PBPM تعداد 30 نمونه تازه از کشتارگاههای مختلف کشور تهیه شد. ماده خشک، انرژی خام، چربی خام، پروتئین ... بیشتر

تأثیر استفاده از سطوح مختلف پوشش مغز پسته بر خوراک مصرفی، ابقای نیتروژن، سنتز پروتئین میکروبی و فراسنجه های شکمبه در گوسفند کرمانی

نعمت اسماعیلی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی؛ محمدمهدی شریفی حسینی؛ زهره حاج علیزاده

دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 351-362

چکیده

بهمنظور بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف پوشش مغز پسته بر خوراک مصرفی، فراسنجههای شکمبه، سنتز پروتئین میکروبی و ابقای نیتروژن در گوسفندان کرمانی، از چهار رأس گوسفند نر با میانگین وزن 2±54 کیلوگرم استفاده شد. آزمایش در قالب طرح مربع لاتین 4×4 در چهار دوره 21 روزه انجام شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی پوشش مغز پسته، از آن در تهیه ... بیشتر بهمنظور بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف پوشش مغز پسته بر خوراک مصرفی، فراسنجههای شکمبه، سنتز پروتئین میکروبی و ابقای نیتروژن در گوسفندان کرمانی، از چهار رأس گوسفند نر با میانگین وزن 2±54 کیلوگرم استفاده شد. آزمایش در قالب طرح مربع لاتین 4×4 در چهار دوره 21 روزه انجام شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی پوشش مغز پسته، از آن در تهیه جیرههای آزمایشی استفاده و جایگزین سبوسگندم شد. جیره‌های آزمایشی شامل 1- جیره شاهد (جیره بدون پوشش مغز پسته)، 2- جیره دارای پنج درصد پوشش مغز پسته، 3- جیره دارای 10 درصد پوشش مغز پسته و 4- جیره دارای 15 درصد پوشش مغز پسته بودند. نتایج نشان داد ماده خشک و نیتروژن مصرفی، نیتروژن دفعی و ابقای نیتروژن تحت تأثیر تغذیه جیره‌های آزمایشی قرار نگرفتند. با افزودن پوشش مغز پسته به جیره، نیتروژن آمونیاکی شکمبه کاهش یافت (p<0/05)، لیکن تأثیری برpH مایع شکمبه در زمانهای صفر، دو، چهار، شش و هشت ساعت پس از مصرف خوراک نداشت. جمعیت کل پروتوزوآی شکمبه تحت تأثیر جیره‌های آزمایشی قرار نگرفت، درحالی‌که جمعیت گونه سلولولایتیک بهصورت خطی افزایش (p<0/05)) یافت. اختلاف معنی داری از نظر کل مشتقات پورینی، آلانتوئین، کراتینین، اسید اوریک، هیپوگزانتین و گزانتین و ساخت پروتئین میکروبی بین تیمارها مشاهده نشد. با توجه به نتایج این پژوهش، میتوان از پوشش مغز پسته تا سطح 15 درصد ماده خشک در جیره گوسفندان استفاده نمود.

تاثیرعصاره کنگر فرنگی بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی و آنتی اکسیدانی بره های سنجابی

صوفی دارابی؛ محمد معینی؛ منوچهر سوری؛ محمد ابراهیم نوریان سرور؛ عبدالحمید پاپزن

دوره 22، شماره 3 ، مهر 1399، ، صفحه 357-364

چکیده

تأثیر عصاره استونی کنگرفرنگی (آرتیشو) بر عملکرد تولیدی و برخی فراسنجههای خونی و آنتیاکسیدانی بره‌های پرواری با استفاده از 18 راس بره نر سنجابی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و شش تکرار به‎مدت 75 روز بررسی شد. تیمارها شامل 1- جیره شاهد بدون افزودنی، 2- جیره شاهد+ پنج میلیلیتر عصاره کنگرفرنگی و 3- جیره شاهد+ 10 میلیلیترعصاره ... بیشتر تأثیر عصاره استونی کنگرفرنگی (آرتیشو) بر عملکرد تولیدی و برخی فراسنجههای خونی و آنتیاکسیدانی بره‌های پرواری با استفاده از 18 راس بره نر سنجابی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و شش تکرار به‎مدت 75 روز بررسی شد. تیمارها شامل 1- جیره شاهد بدون افزودنی، 2- جیره شاهد+ پنج میلیلیتر عصاره کنگرفرنگی و 3- جیره شاهد+ 10 میلیلیترعصاره کنگرفرنگی به‎ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره بودند. به‌طور ماهیانه قبل از عرضه جیره هنگام صبح، از طریق سیاهرگ ورید گردن برهها نمونههای خون گرفته شد. غلظت برخی از فراسنجههای خونی نظیر گلوکز، کلسترول، پروتئین کل، اوره، آلبومین و آنزیم‌های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و شاخص مالوندیآلدهید اندازهگیری شد. افزودن عصاره کنگرفرنگی تأثیری بر عملکرد و رشد برهها نداشت، اما غلظت کلسترول، تریگلیسیرید و مالوندیآلدهید را کاهش داد (p <0/05). میزان اوره و کلسترول خون نیز تحت تأثیر زمان، تغییرات معنیداری را نشان داد (p <0/05)، به‌طوری‎که در روز چهلم آزمایش، میزان این فراسنجهها کم‎‎تر از دو زمان دیگر بود. براساس نتایج حاصل، استفاده از عصاره استونی کنگرفرنگی تا سطح 10 میلی‌لیتر در کیلوگرم جیره روزانه، تأثیری بر افزایش وزن و عملکرد رشد بره ها ندارد ولی برخی فراسنجه‌های خونی را بهبود میدهد.

میزان شیوع سندرم گاو واکل و عوامل خطر مربوط به آن در گاوهای شیری استان اصفهان

نوید گلستانی؛ اصغر مقیسه؛ مجتبی کافی؛ محمد دادپسند

دوره 20، شماره 3 ، آبان 1397، ، صفحه 389-399

چکیده

هدف از این پژوهش، بررسی شیوع و عوامل خطر سندرم واکلی در گاوهای هلشتاین استان اصفهان بر اساس اطلاعات زایش و تلقیح زایش‌های یک تا هفت، سال‌های 1372 تا 1392 از 91727 گاو مربوط به 62 گله بود. گاوهای بدون علایم بالینی مشخص، که برای آبستنی دست‌کم نیازمند سه تلقیح بودند، واکل در نظر گرفته شدند. یک مدل رگرسیون لجستیک چندمتغیره برای تعیین کمیت عوامل ... بیشتر هدف از این پژوهش، بررسی شیوع و عوامل خطر سندرم واکلی در گاوهای هلشتاین استان اصفهان بر اساس اطلاعات زایش و تلقیح زایش‌های یک تا هفت، سال‌های 1372 تا 1392 از 91727 گاو مربوط به 62 گله بود. گاوهای بدون علایم بالینی مشخص، که برای آبستنی دست‌کم نیازمند سه تلقیح بودند، واکل در نظر گرفته شدند. یک مدل رگرسیون لجستیک چندمتغیره برای تعیین کمیت عوامل خطر مربوط به واکلی در نظر گرفته شد. میانگین کمترین مربعات تعداد تلقیح به ازای هرآبستنی برای گاوهای طبیعی 15/0±15/2 و برای گاوهای واکل 15/0±54/2 و میانگین‌های تصحیح نشده به‌ترتیب 73/2 و 28/3 تلقیح بود. گله، تولید شیر، فصل زایمان و فصل نخستین تلقیح، سخت‌زایی، مرده‌زایی، سقط و تعداد روز از زایمان تا اولین تلقیح، مهم‌ترین عوامل خطر برای سندرم گاو واکل بودند. متوسط شیوع واکلی 7/43 درصد و در محدوده 8/27 تا 2/55 درصد برآورد شد. سخت‌زایی و مرده‌زایی شانس ابتلا به واکلی را به‌ترتیب 39 و 11 درصد افزایش ‌داد (01/0 >P ). شانس واکل شدن گاوهای پرتولید 79 درصد بیشتر از گاوهای کم‌تولید بود (01/0 > P). شانس واکل شدن گاوهایی که در دوره پیشین واکل بودند، 28 درصد بیشتر از گاوهای غیرواکل بود. مقدار چربی شیر و طول دورۀ خشکی، اثر معنی‌داری بر واکلی گاوها نداشتند. بر اساس نتایج این تحقیق، در نظر گرفتن دست‌کم 75 روز برای نخستین تلقیح پس از زایش و اولین تلقیح پس از زایش در فصل‌های خنک‌تر، کاهش سخت‌زایی و بهبود مدیریت تولیدمثلی برای گاوهای پرتولید، می‌تواند در کاهش سندرم واکلی مؤثر باشد.

تأثیر خوراندن پروبیوتیک باکتریایی بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب بافت‌های عضلانی و چربی بزغاله‌های مرخز

رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده

دوره 25، شماره 4 ، دی 1402، ، صفحه 399-414

چکیده

به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب در عضلۀ triceps brachii و بافت چربی بطنی، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (1/6±13/1 کیلوگرم، با سن آغازین سه ماهگی) در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به ... بیشتر به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب در عضلۀ triceps brachii و بافت چربی بطنی، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (1/6±13/1 کیلوگرم، با سن آغازین سه ماهگی) در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه خورانده شد. عملکرد رشد بزغاله‌ها، شامل میانگین مصرف خوراک روزانه، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تحت‌تأثیر مصرف پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت. در رابطه با قابلیت هضم اجزای شیمیایی جیره نیز تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. به‌طور مشابه، ویژگی‌های کیفی گوشت در عضلۀ triceps brachii بزغاله‌ها، شامل 24pH، ضایعات شیرابه‌ای و ظرفیت نگهداری آب و ترکیب شیمیایی گوشت نیز از مقادیر مشابهی بین تیمارهای آزمایشی برخوردار بود. بافت عضلانی بزغاله‌های دریافت‌کنندۀ پروبیوتیک از درصد اسیدهای چرب اشباع کم‌تر و درصد بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع با یک پیوند دوگانه و نیز نسبت بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع به اسیدهای چرب اشباع برخوردار بود (p<0/05). اما در بافت چربی بطنی، به استثنای درصد کم‌تر اسیدچرب 15:0C در گروه تغذیه‌شده با پروبیوتیک (p<0/05)، تفاوتی در ترکیب اسیدهای چرب بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. به‌طور کلی، نتایج نشان می‌دهند خوراندن پروبیوتیک چندسویه‌ای پریمالاک در سطح روزانه دو گرم به‌ازای هر رأس قادر به ایجاد تغییر قابل‌ملاحظه‌ای در قابلیت هضم مواد مغذی جیره، عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب بافت‌های مختلف چربی بزغاله‌های مرخز نبوده است.

اثر پروتئین قابل متابولیسم در جیره پیرامون زایش بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و پاسخ ایمنی میش‌های افشاری

سید سعید موسوی؛ حمید امانلو؛ علی نیکخواه؛ حمید رضا میرزایی الموتی؛ علی مصطفی تهرانی

دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 413-430

چکیده

هدف از این پژوهش، بررسی اثر سطوح متفاوت پروتئین قابل‌متابولیسم در جیره پیرامون زایش بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی میش‌های افشاری و بره‌ها بود. 32 رأس میش یک بار زایشطی شش هفته آخر آبستنی و شش هفته اول شیردهی با جیره‌های غذایی قبل و بعد از زایش محتوی پروتئین قابل‌متابولیسم پایین و بالا به ترتیب معادل و 20 درصد بالاتر از نیاز میش دو ... بیشتر هدف از این پژوهش، بررسی اثر سطوح متفاوت پروتئین قابل‌متابولیسم در جیره پیرامون زایش بر عملکرد و فراسنجه‌های خونی میش‌های افشاری و بره‌ها بود. 32 رأس میش یک بار زایشطی شش هفته آخر آبستنی و شش هفته اول شیردهی با جیره‌های غذایی قبل و بعد از زایش محتوی پروتئین قابل‌متابولیسم پایین و بالا به ترتیب معادل و 20 درصد بالاتر از نیاز میش دو قلوزای توصیه شده توسط انجمن تحقیقات ملی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاٌ تصادفی تغذیه شدند. ماده خشک مصرفی، وزن بدن، امتیاز وضعیت بدنی میش و تغییرات آنها، وزن بره در یک و سه هفتگی و افزایش وزن روزانه بره‌ها تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. مقدار و ترکیبات آغوز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، اما افزایش تولید شیر در تیمار حاوی پروتئین قابل متابولیسم پایین در قبل و بعد از زایش (007/0P=) نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. غلظت اوره (0001/0 P=) و کلسترول پلاسما (02/0 P=) به طور معنی‌دار در تیمار پروتئین قابل متابولیسم بالا نسبت به تیمار پروتئین قابل متابولیسم پایین در اواخر آبستنی بیشتر بود. کاهش مقاومت به انسولین (03/0 P=) و افزایش حساسیت به انسولین (01/0 P=) در تیمار حاوی پروتئین قابل متابولیسم پایین در قبل و بعد از زایش مشاهده شد. تفاوت معنی‌دار بین تیمارها از نظر تعداد گلبول‌های سفید، قرمز و دیگر سلول‌های خونی مشاهده نشد. براساس نتایج این آزمایش، درصد پروتئین قابل متابولیسم تعیین شده توسطانجمن تحقیقات ملی، برای میش‌های افشاری در اواخر دوره آبستنی و اوایل شیردهی توصیه می‌شود.

اثر افزودن منابع پروتئین عبوری در جیره انتظار زایش بر تولید شیر، آغوز و وزن گوساله در گاوهای هلشتاین طی فصل گرم

فاطمه احمدی؛ حمید امانلو؛ طاهره امیرآبادی فراهانی؛ نجمه اسلامیان فارسونی

دوره 24، شماره 4 ، دی 1401، ، صفحه 415-425

چکیده

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر افزودن پروتئین غیرقابل تجزیه شکمبه‌ای به جیره دوره انتظار زایش گاوهای هلشتاین بر تولید شیر، وزن تولد گوساله و ترکیبات آغوز طی فصل گرم بود. 88 رأس گاو هلشتاین چندبار زایش کرده، 30 روز پیش از تاریخ زایش مورد انتظار وارد طرح شدند و به یکی از دو تیمار شامل پروتئین خام پایین (3/14 درصد پروتئین خام با چهار درصد پروتئین ... بیشتر هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر افزودن پروتئین غیرقابل تجزیه شکمبه‌ای به جیره دوره انتظار زایش گاوهای هلشتاین بر تولید شیر، وزن تولد گوساله و ترکیبات آغوز طی فصل گرم بود. 88 رأس گاو هلشتاین چندبار زایش کرده، 30 روز پیش از تاریخ زایش مورد انتظار وارد طرح شدند و به یکی از دو تیمار شامل پروتئین خام پایین (3/14 درصد پروتئین خام با چهار درصد پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه) و پروتئین خام بالا (1/17 درصد پروتئین خام با شش درصد پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه) اختصاص یافتند. در دوره انتظار زایش و تازه‌زا، جیره‌ها در حد اشتها به گاوها تغذیه شدند. پس از زایش، تمام گاوها به مدت 21 روز جیره یکسانی دریافت کردند. تولید شیر تمام گاوها به طور روزانه از روز زایش تا 21 روز پس از زایش ثبت گردید. نمونه‌های شیر هر گاو دوبار در هفته برای اندازه‌گیری ترکیبات شیر جمع‌آوری شد. ارزیابی امتیاز وضعیت بدنی در روزهای 30-، 3-، صفر و 21 روز نسبت به زایش انجام شد. تولید شیر و مقدار پروتئین و لاکتوز شیر گاوهائی که جیره با پروتئین بالا دریافت کردند بیشتر و درصد چربی شیر آن‌ها کمتر بود (05/0 >P). تغییرات امتیاز وضعیت بدنی بین گاوهای دو تیمار در دوره پیش و پس از زایش متفاوت نبود. با توجه به نتایج حاصل، تغذیه جیره حاوی پروتئین عبوری بالا در دوره انتظار زایش طی فصل گرم سبب افزایش تولید شیر و کاهش درصد چربی شیر در بعد از زایش می شود.

استفاده از شاخص‌های مربوط به صفات بیومتریک در شناسایی تفاوت بین مادیان‌ها و نریان‌های نژاد ترکمن و تروبرد در سنین مختلف

کریم نوبری؛ عبدالحلیم کر؛ عبدالحکیم توغدری؛ صابر جلوخانی نیارکی

دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 451-459

چکیده

هدف از تحقیق حاضر استفاده از شاخص‌های مربوط به صفات بیومتریک در شناسایی تفاوت بین اسب‌های نژاد ترکمن و تروبرد بود. ابعاد مختلف بدن 23 نریان و 23 مادیان از نژاد تروبرد و 26 نریان و 33 مادیان از نژاد ترکمن دو، سه و چهار ساله برای محاسبه 12 شاخص اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با آزمایش فاکتوریل 3×2×2 در قالب طرح کاملا تصادفی و ... بیشتر

بررسی تغییرات برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون در ماه‌های مختلف آبستنی میش‌های لری‌بختیاری

عارف کرد؛ آرش خردمند؛ علیرضا راکی؛ مجید خالداری

دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 515-524

چکیده

هدف ازانجام این پژوهش، بررسی تغییرات برخی فراسنجههای بیوشیمیایی خون درمیش نژاد لری‌بختیاری قبل از جفتگیری و ماه‌های مختلف آبستنی و تأثیر تعداد جنین براین فراسنجهها بود. بدین منظور 20 رأس میش نژاد لری‌بختیاری انتخاب و با قوچهای بارور جفتگیری داده شدند. یک ماه قبل ازجفتگیری و هم‌چنین در ماههای اول تا پنجم آبستنی ... بیشتر هدف ازانجام این پژوهش، بررسی تغییرات برخی فراسنجههای بیوشیمیایی خون درمیش نژاد لری‌بختیاری قبل از جفتگیری و ماه‌های مختلف آبستنی و تأثیر تعداد جنین براین فراسنجهها بود. بدین منظور 20 رأس میش نژاد لری‌بختیاری انتخاب و با قوچهای بارور جفتگیری داده شدند. یک ماه قبل ازجفتگیری و هم‌چنین در ماههای اول تا پنجم آبستنی نمونه خون از میشها اخذ و فراسنجههای بیوشیمیایی و آنزیمی شامل کلسیم، فسفر، منیزیم، اوره، کراتینین، بیلیروبین تام، AST، ALP و GGT اندازه‌گیری شدند. غلظت کلسیم و فعالیت AST در زمان‌های موردمطالعه ثابت بوده ولی در ماه آخر آبستنی افزایش یافت (p<0/05). غلظت منیزیم در ماه دوم و ماه آخر آبستنی افزایش (p<0/05) و غلظت فسفر در دوره آبستنی نسبت به ماه پیش از جفتگیری کاهش یافت (p<0/05). غلظت کراتینین در ماه دوم و سوم آبستنی نسبت به دیگر ماه‌های آبستنی کاهش (p<0/05) و غلظت بیلیروبین تام در ماه چهارم و غلظت اوره در نیمه دوم آبستنی افزایش پیدا کرد (p<0/05). فعالیت GGT تقریباً ثابت بود، اما در ماه چهارم آبستنی کاهش (05/0P<) و فعالیت ALP طی دوره آبستنی به‌طور کلی روند افزایشی داشت (p<0/05). میانگین غلظت فراسنجههای موردمطالعه در میشهای تکقلو آبستن تفاوت معنیداری با دوقلو نداشت (p<0/05). براساس نتایج این مطالعه تغییرات بیوشیمیایی خون در میش‌های نژاد لری‌بختیاری میتواند برای ارزیابی وضعیت فیزیولوژیکی آن‌ها در دوران آبستنی استفاده شود.

اثر افزودن ساکارز با و بدون و نمک کلسیمی روغن ماهی بر عملکرد، تخمیر شکمبه، قابلیت هضم مواد و فراسنجه‌های خونی گوساله‌های نر هلشتاین

محمد جواد خلیفه؛ محسن ساری؛ مهدی دهقان بنادکی

دوره 22، شماره 4 ، دی 1399، ، صفحه 537-547

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی اثر افزودن ساکارز به جیره با و بدون نمک کلسیمی اسیدهای چرب روغن ماهی بر عملکرد، قابلیت هضم و تخمیر شکمبه‌ای در گوساله‌های نر هلشتاین انجام شد. تعداد 36 راس گوساله با میانگین وزنی 57± 269 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چینش فاکتوریل 2×2 به مدت 128 روز و با جیره‌های آزمایشی شامل 1) کنترل، 2) جیره حاوی 5/2 درصد ... بیشتر این پژوهش به منظور بررسی اثر افزودن ساکارز به جیره با و بدون نمک کلسیمی اسیدهای چرب روغن ماهی بر عملکرد، قابلیت هضم و تخمیر شکمبه‌ای در گوساله‌های نر هلشتاین انجام شد. تعداد 36 راس گوساله با میانگین وزنی 57± 269 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چینش فاکتوریل 2×2 به مدت 128 روز و با جیره‌های آزمایشی شامل 1) کنترل، 2) جیره حاوی 5/2 درصد نمک کلسیمی روغن ماهی، 3) جیره حاوی 5 درصد ساکارز و 4) جیره حاوی 5 درصد ساکارز و 5/2 درصد کلسیمی روغن ماهی تغذیه شدند. افزایش وزن روزانه تحت تاثیر افزودن ساکارز افزایش یافت (p<0/05). برهمکنش ساکارز و روغن ماهی بر ماده خشک مصرفی معنی‌دار بود (p<0/05)، بدین ترتیب که استفاده از روغن ماهی کاهش ماده خشک مصرفی روزانه را در پی داشت، در حالی که در جیره حاوی ساکارز، افزودن روغن ماهی مصرف خوراک را افزایش داد. هضم پذیری ماده آلی در جیره‌های حاوی چربی تمایل به افزایش داشت (p<0/05). افزودن روغن ماهی افزایش غلظت استات را در پی داشت (05/0P=)، در حالی که افزودن ساکارز موجب کاهش غلظت پروپیونات (01/0P=) و افزایش نسبت استات به پروپیونات (04/0P=) در مایع شکمبه شد. تیمارهای حاوی ساکارز pH شکمبه‌ بالاتری نسبت به سایر تیمارها داشتند (p<0/05). افزودن نمک کلسیمی‌ روغن ماهی سبب افزایش غلظت تری‌گلیسرید و کلسترول پلاسما را افزایش داد(p<0/05). براساس نتایج حاصل افزودن ساکارز به جیره های حاوی نمک کلسیمی روغن ماهی می تواند با تحریک مصرف خوراک افزایش وزن روزانه گوساله های پرواری را بهبود بخشید.

تأثیر سطوح مختلف روی معدنی، نانو و آلی بر جذب روی، پروتئین میکروبی، متابولیت‌ها و ایمونوگلوبولین‌های خون و آغوز در میش و بره

سیده فروغ حسینی وردنجانی؛ جواد رضائی؛ سعید کریمی دهکردی؛ یوسف روزبهان

دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 539-551

چکیده

در این پژوهش، تأثیر سطوح مختلف اکسید روی، نانواکسید روی و متیونین روی در جیره‌های پیش و پس از زایش، بر ﻣﺼﺮف خوراک، جذب روی، پروتئین میکروبی، و متابولیت‌ها و ایمونوگلوبولین‌های G، M و A در خون و آغوز میش و بره‌های شیرخوار بررسی شد. آزمایش از 50 روز پیش تا 30 روز پس از زایش اجرا شد. تعداد 60 رأس میش آبستن کردی خراسان در شش گروه آزمایشی (10 ... بیشتر در این پژوهش، تأثیر سطوح مختلف اکسید روی، نانواکسید روی و متیونین روی در جیره‌های پیش و پس از زایش، بر ﻣﺼﺮف خوراک، جذب روی، پروتئین میکروبی، و متابولیت‌ها و ایمونوگلوبولین‌های G، M و A در خون و آغوز میش و بره‌های شیرخوار بررسی شد. آزمایش از 50 روز پیش تا 30 روز پس از زایش اجرا شد. تعداد 60 رأس میش آبستن کردی خراسان در شش گروه آزمایشی (10 تکرار) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی تقسیم شدند. جیره‌های آزمایشی حاوی اکسید روی، نانواکسید روی و متیونین روی معادل با میزان پیشنهادی NRC، و همچنین بیش از نیاز NRC بودند. جایگزینی اکسید روی با نانواکسید روی یا متیونین روی تأثیری بر صفات مختلف در میش نداشت، اما افزایش سطح روی در جیره میش موجب افزایش مصرف روزانه روی، کاهش ضریب جذب روی، و افزایش دفع روی از مدفوع شد (05/0>P). تغذیه میش‌های مادر با منابع مختلف روی تأثیری بر متابولیت‌ها و ایمونوگلوبولین‌های خون بره‌های شیرخوار نداشت. در مجموع، نانواکسید روی تأثیر منفی یا مثبت بر میش و بره‌های شیرخوار نداشت و مصرف متیونین روی به جای اکسید روی نیز موجب بهبود وضعیت متابولیکی دام نشد. از سوی دیگر، افزایش غلظت روی در جیره میزان دفع روی به محیط را افزایش داد. در عمل، استفاده از شکل مرسوم اکسید روی در سطح توصیه NRC برای تأمین نیاز و حفظ ایمنی میش‌ها در دوره پیش و پس از زایش کافی است و نیازی به روی اضافی از منابع دیگر نمی‌باشد.

تأثیر لیکوپن و مکمل انرژی بر غلظت ایمنوگلوبولین ‌G در خون و آغوز تولیدی میش‌های آبستن

روزبه فلاح؛ علی کیانی

دوره 19، شماره 3 ، آبان 1396، ، صفحه 557-567

چکیده

در این تحقیق تأثیر لیکوپن و مکمل انرژی (ذرت) بر کمیت آغوز و غلظت ایمنوگلوبولین G (IgG) در خون و آغوز میشهای آبستن بررسی شد. تعداد 40 راس میش آبستن چند شکمزا (میانگین وزن 4/8 ± 68 کیلوگرم) در ماهآخر آبستنی با چهار جیره آزمایشی شامل1) جیره پایه (شاهد)،2) جیره پایه حاوی یک گرم لیکوپندر روز (لیکوپن)،3) جیره پایه بعلاوه 300 گرم ذرت خرد ... بیشتر

بررسی نواحی پروموتور و بیان ژن‌های nobox، ovol1 و zp3 در بافت فولیکول تخمدان میش‌های نژاد شال

سجاد پزشکی نجف آبادی؛ علی اکبر مسعودی؛ ابوالفضل شیرازی؛ پروین شریعتی

دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 679-686

چکیده

فاکتور‌های نسخه برداری با اتصال به نواحی پروموتوری ژن‌ها و تنظیم بیان آن‌ها نقش مهمی در کنترل باروری حیوانات دارند. در این مطالعه، بیان ژن‌های nobox، ovol1 و zp3 که از ژن‌های کاندید درگیر در مسیر‌های تنظیمی ژن‌ها می‌باشند، در دو گروه چند قلوزا و تک قلوزای گوسفندان شال بررسی شد. تعداد شش رأس گوسفند با توجه به شجره آنها از گله اصلاح شده ... بیشتر

بررسی خصوصیات شیمیایی ترکیب سیلاژ تفاله لیموترش و سطوح مختلف خرمای ضایعاتی در زمان‌های مختلف پس از سیلو کردن

فروغ بدویی دلفارد؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی؛ امین خضری؛ محمد مهدی شریفی حسینی

دوره 19، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 777-787

چکیده

هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ تفاله لیموترش با سطوح مختلف خرمای ضایعاتی در زمانهای مختلف پس از سیلو کردن بود. برای تهیه سیلاژها، تفاله لیموترش با درصدهای متفاوت خرمای ضایعاتی بدون هسته(صفر، ۱۰،۲۰،۳۰ درصد) با هم مخلوط شدند و سپس در سطلهایی با گنجایش دولیتر به مدت ۲۵، ۳۵ و ۴۵ روز سیلو شدند. میزان ماده خشک، پروتیین ... بیشتر هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ تفاله لیموترش با سطوح مختلف خرمای ضایعاتی در زمانهای مختلف پس از سیلو کردن بود. برای تهیه سیلاژها، تفاله لیموترش با درصدهای متفاوت خرمای ضایعاتی بدون هسته(صفر، ۱۰،۲۰،۳۰ درصد) با هم مخلوط شدند و سپس در سطلهایی با گنجایش دولیتر به مدت ۲۵، ۳۵ و ۴۵ روز سیلو شدند. میزان ماده خشک، پروتیین خام، نیتروژن آمونیاکی، دیواره سلولی، ماده آلی و خاکسترنمونهها پس از دوره مذکور تعیین شد. pH سیلاژها بلافاصله پس از باز کردن تعیین شد. اثرات اضافه کردن سطوح مختلف خرمای ضایعاتی بدون هسته به تفاله لیمو ترش در زمان سیلو کردن در قالب آزمایش فاکتوریل (4×3) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی به سیلوی تفاله لیموترش سبب بهبود کیفیت سیلاژ و افزایش ماده خشک، ماده آلی و pH شد (۰۵/۰>p) در مقابل پروتیین خام، دیوارهسلولی، نیتروژن آمونیاکی و خاکستر سیلاژ تفاله لیموترش کاهش یافت (۰۵/۰>p). همچنین تفاله لیموترش با ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی دارای بالاترین انرژی و نمره ارزیابی حسی نسبت به سایر سیلاژها بود. بنابراین با توجه به نتایج حاصل، میتوان از ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی در ترکیب تفاله لیموی سیلو شده استفاده نمود و بهترین مدت زمان برای سیلو کردن ۴۵ روز توصیه میشود.

واکاوی ژنتیکی و فنوتیپی دوشکلی جنسی در پاسخ ایمنی همورال در سویه‌های وحشی و خالدار ایتالیایی بلدرچین

حمیده نوری صادق؛ علی مقصودی؛ محمد رکوعی؛ هادی فرجی آروق؛ مهدی جهانتیغ

دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 13-21

چکیده

هدف از این پژوهش، بررسی پاسخ ایمنی همورال علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) در دو جنس ‌نر و ماده از دو سویه وحشی و خالدار ایتالیایی بلدرچین بود. برای مقایسه فنوتیپی دو جنس از مدل واکاوی یک طرفه و برای واکاوی ژنتیکی یک مدل دام ساده با فرض وجود تفاوت مولفه‌های واریانس بین دو جنس از بسته نرم‌افزاری MCMCglmm نرم افزار R ... بیشتر

مشاهده مقاله

بررسی چندشکلی ژن میوستاتین در سه نژاد گوسفند ایرانی شال، زل و زندی

یونس میار؛ عبدالرضا صالحی؛ سید احمد آل یاسین؛ سمیه رئوف زاده

دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، ، صفحه 33-40

چکیده

میوستاتین (MSTN) که عامل رشد و تمایز شماره 8 (GDF8) نیز نامیده می شود از گروه عوامل تغییر رشد بتا (TGF?) می باشد که در کاهش رشد در پستانداران نقش دارد. یک چند شکلی تـک نوکلئوتیدی (SNP) در ناحیه ترجمه نشده َ3 (3'UTR) ژن میوستاتین به عنوان عامل هایپرتروفی عضله در کروموزوم شماره 2 (OAR2) نژادهای گوسفند اروپایی تشخیص داده شده است. در این تحقیق، برای شناسایی ... بیشتر

استفاده از کاه جو خیسیده و یونجه در جیره گاوهای شیرده

احمد افضل‌ زاده؛ هادی قربانی فارمد؛ محسن دانش مسگران؛ علی اکبر خادم

دوره 12، شماره 2 ، مهر 1389، ، صفحه 37-50

چکیده

در این تحقیق در یک آزمایش، تأثیر مصرف کاه جو خیسیده بر تولید شیر و ترکیب آن، رفتار مصرف خوراک و فراسنجه های شکمبه ای بررسی شد. در آزمایش اول، میزان تجزیه پذیری کاه جو خیسیده در آب در زمان های مختلف (24، 48 و 72 ساعت) تعیین گردید. تفاوت بخش سریع تجزیه در کاه بدون فرآوری نسبت به تیمارهای خیسیده معنی دار بود. به دلیل یکسان بودن میزان تجزیه ... بیشتر

بررسی عملکرد و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه گندم و جو حاوی سطوح مختلف مکمل ویتامینی

مجید الهیاری شهراسب؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد

دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 39-48

چکیده

این آزمایش به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف مکمل ویتامینی بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه گندم و جو، از سن 29 تا 42 روزگی بر روی بستر انجام گرفت. در سن 29 روزگی، تعداد 288 قطعه جوجه نر سویه راس 308 به 16 گروه 18 قطعه ای با چهار تیمار و چهار تکرار تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار یک جیره فاقد مکمل ویتامینی، ... بیشتر

بررسی اثر منابع آلی و غیرآلی در باند کردن عناصر معدنی در شرایط برون تنی

علی قدرت؛ اکبر یعقوب فر؛ یحیی ابراهیم نژاد؛ حبیب اقدم شهریار؛ ابوالفضل قربانی

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 39-49

چکیده

در این آزمایش، توانایی پلی‏ساکاریدهای غیرنشاسته‏ای از دو منبع گندم و جو به‌عنوان منابع آلی و پرلیت به‌عنوان منبع غیرآلی در باندکردن کاتیون‏های منگنز، آهن، روی، و مس در شرایط برون‏تنی بررسی شد. مقدار رطوبت، پروتئین، خاکستر، عصارۀ اتری، کل کربوهیدرات، NDF، ADF، ADL، فیبر خام، ویسکوزیته، سلولز، همی‏سلولز، کل فیبر جیره‏ای گندم، ... بیشتر در این آزمایش، توانایی پلی‏ساکاریدهای غیرنشاسته‏ای از دو منبع گندم و جو به‌عنوان منابع آلی و پرلیت به‌عنوان منبع غیرآلی در باندکردن کاتیون‏های منگنز، آهن، روی، و مس در شرایط برون‏تنی بررسی شد. مقدار رطوبت، پروتئین، خاکستر، عصارۀ اتری، کل کربوهیدرات، NDF، ADF، ADL، فیبر خام، ویسکوزیته، سلولز، همی‏سلولز، کل فیبر جیره‏ای گندم، و جو اندازه‏گیری شد. ظرفیت باندکردن منگنز، روی، آهن، و مس در شرایط فیزیولوژیکی تقلیدشدۀ معده، روده، و کولون در گندم، جو و پرلیت در شرایط آزمایشگاه اندازه‏گیری و مقایسه شد. تیمار اسیدی موجب حذف بیشتر مواد معدنی اندوژنوس به‏جز آهن شد. دانۀ جو بیشترین ظرفیت باندکردن عناصر مس (48/44 درصد)، روی (07/11 درصد)، و منگنز (16/5 درصد) را در شرایط رودۀ کوچک؛ و پرلیت ظرفیت باندکردن کمتر برای عناصر مس (41/1 درصد)، روی (74/1 درصد)، و منگنز (76/0 درصد) را در مقایسه با جو و گندم نشان داد. بیشترین مقدار خروج مواد معدنی در شرایط اسیدی در هر سه مادۀ خوراکی به‌ترتیب برای عناصر منگنز، روی، مس و آهن بود و بیشترین مقدار باندشدن در منابع آلی در شرایط تقلیدشدۀ رودۀ کوچک به‌ترتیب به عناصر آهن، مس، روی، و منگنز تعلق داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که الیاف جیره‏ای قابلیت دسترسی مواد معدنی را کاهش می‏دهند.

مقایسه خصوصیات نخ خامه و فرش دست بافت تهیه شده از الیاف پشم چیده و پوست دباغی شده

حمیدرضا انصاری رنانی؛ حمیدرضا باقرشاه

دوره 14، شماره 1 ، شهریور 1391، ، صفحه 41-47

چکیده

به منظور مقایسه خصوصیات نخ خانه و فرش دست بافت، تعداد 40 جلد پوست گوسفند به دو گروه تقسیم گردید. در گروه اول، پشم از روی پوست با استفاده از پشم چین برقی چیده شد و در گروه دوم، الیاف با استعمال 15 درصد مــاده شیمیایی سولفید سدیم برداشت گردید. نتایج نشان داد که قطر الیاف دباغی (3/2 ± 3/39 میکرومتر) بیشتر از الیاف چیده شــده (7/0 ± 3/36 میکرومتر) ... بیشتر به منظور مقایسه خصوصیات نخ خانه و فرش دست بافت، تعداد 40 جلد پوست گوسفند به دو گروه تقسیم گردید. در گروه اول، پشم از روی پوست با استفاده از پشم چین برقی چیده شد و در گروه دوم، الیاف با استعمال 15 درصد مــاده شیمیایی سولفید سدیم برداشت گردید. نتایج نشان داد که قطر الیاف دباغی (3/2 ± 3/39 میکرومتر) بیشتر از الیاف چیده شــده (7/0 ± 3/36 میکرومتر) بـود (05/0P<). طول دسته الیاف دباغی (7/0 ± 3/3 سانتی متر) کمتر از الیاف چیده شــده (2/0 ± 3/5 سانتی متر) بـود (05/0P<). درصد ازدیاد نسبی طول تا حد پارگی نخ‌های تهیه شده از پشم دباغی بیشتر از نخ‌های حاصل از پشم چیده شده بود (05/0P<). استحکام نخ‌های تهیه شده از پشم دباغی 7/1 گرم نیرو بر تکس بود که در مقایسه با نخ‌های حاصل از پشم چیده شده (1/2 گرم نیرو بر تکس) تفاوت معنی داری داشت. تفاوت نخ‌های حاصل از پشم دباغی و چیده شده از نظر درصد رنگ پذیری و ثبات رنگ در برابر شستشو و نور، معنی دار بود. ضخامت تحت فشار بار متحرک و ثابت از نمونه‌های فرش تهیه شده با پشم دباغی و چیده شده به ترتیب 00/88 و 40/88 واحد و 46/91 و 09/93 واحد بود. استفاده از پشم‌های دباغی به دلیل کاهش استحکام و ثبات رنگ نخ و افزایش میزان رنگ پذیری، آسیب شدیدی بر کیفیت فرش های پشمی وارد می کند و ‌باید روش های دیگری برای جدا کردن پشم از پوست مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد.

چندشکلی اگزون 10 ژن مربوط به گیرنده هورمون رشد (GHR) و ارتباط آن با صفات رشد در گوسفندان نژاد کرمانی با روش PCR-SSCP*

حسین مرادی شهربابک؛ اکبر اسدی؛ پرویز عزیزی؛ سعیده الهیان

دوره 14، شماره 2 ، دی 1391، ، صفحه 43-50

چکیده

ژن مربوط به گیرنده هورمون رشد ژن هورمون بر روی کروموزوم 16 گوسفند قرار دارند. در این تحقیق، از سیاهرگ وداج تعداد 88 رأس گوسفند موجود در ایستگاه اصلاح نژاد گوسفند کرمانی (شهربابک) خونگیری شد و DNA نمونهها با روش بهینه یافته نمکی استخراج شد و قطعه 155 جفت باز (شامل بخشی از اگزون 10 ژن گیرنده هورمون رشد) تکثیر شد. از تفاوت چندشکلی فضایی ... بیشتر

جداسازی و خالص‌ کردن سلول‏های بنیادی پرتوان تولیدکننده اسپرماتوگونی از بافت بیضه بز بالغ

علی‏رضا حسنی بافرانی؛ سیدضیاالدین میرحسینی؛ فرید حیدری

دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 43-51

چکیده

سلول‏های بینادی اسپرماتوگونی بنیان‌گذار و نقطۀ شروع اسپرماتوژنز هستند و تنها سلول‏های بنیادی در بدن به‌شمار می‌آیند که می‏توانند اطلاعات ژنتیکی را از والدین به نتاج منتقل کنند. این تحقیق به‌منظور بررسی روش دسترسی به منبع قابل اطمینانی از این نوع سلول‏ها از بافت بیضۀ بز، در طی چهار مرحلۀ جمع‏آوری و آماده‏سازی بافت بیضه، ... بیشتر سلول‏های بینادی اسپرماتوگونی بنیان‌گذار و نقطۀ شروع اسپرماتوژنز هستند و تنها سلول‏های بنیادی در بدن به‌شمار می‌آیند که می‏توانند اطلاعات ژنتیکی را از والدین به نتاج منتقل کنند. این تحقیق به‌منظور بررسی روش دسترسی به منبع قابل اطمینانی از این نوع سلول‏ها از بافت بیضۀ بز، در طی چهار مرحلۀ جمع‏آوری و آماده‏سازی بافت بیضه، هضم آنزیمی بافت، عبور سلول‏ها از صافی سلولی، و کاشت سلول‏های بینادی اسپرماتوگونی روی فیبروبلاست انجام شد. نشانگرهای ژنی خاص پرتوانی چون (NANOG)Homeobox transcription factor، (SOX2) Sex determining region Y-box 2، و (OCT4)Octamer-binding transcription factor 4 در سلول‏های پرتوان جداشده از بیضۀ بز بیان شدند. تست نشانگرهای پروتئینی مانند واکنش آلکالین فسفاتاز در این سلول‏ها مثبت بود. این سلول‏ها در شرایط کشت هم‌زمان با سلول‏های فیبروبلاستی جنینی بز، برای چندین پاساژ بدون وقوع تمایز یا تغییر شکل، تکثیر شدند. افزون بر آن این سلول‏ها قابلیت نگهداری در دمای 70- سانتی‏گراد را به‌مدت یک ماه با استفاده از دی‌متیل‌سولفواکساید (DMSO) داشتند. نتایج نشان داد که روش به‏کار‌گرفته‌شده برای جداسازی و تکثیر این سلول‏ها از بافت بیضۀ بز مناسب است و سلول‏های حاصل افزون بر توانایی بیان ژن‏های پرتوان می‏توانند برای مدتی طولانی و در مقادیر قابل قبول و بدون تمایز در محیط کشت تکثیر شوند.

دوره 26 (1403)

دوره 25 (1402)

دوره 24 (1401)

دوره 23 (1400)

دوره 22 (1399)

دوره 21 (1398)

دوره 20 (1397)

دوره 19 (1396)

دوره 18 (1395)

دوره 17 (1394)

دوره 16 (1393)

دوره 15 (1392)

دوره 14 (1391)

دوره 13 (1390)

دوره 12 (1389)

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده