تولیدات دامی - فهرست مقالات

تأثیر نوع پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید شده از منابع بومی کشور بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی و میکروفلور روده کوچک جوجه‌های گوشتی

مرتضی پاشایی جلال؛ آناهیتا بهرامی باباعلی؛ فاطمه تابنده؛ سید داود شریفی

دوره 25، شماره 4 ، دی 1402، ، صفحه 429-443

چکیده

تأثیر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید داخل کشور بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فعالیت میکروبی و متابولیت‌های سرم با استفاده از 720 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک نوع یک و پروبیوتیک نوع دو) و سه سطح پری‌بیوتیک (بدون پری‌بیوتیک، پری‌بیوتیک نوع یک و پری‌بیوتیک ... بیشتر تأثیر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید داخل کشور بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فعالیت میکروبی و متابولیت‌های سرم با استفاده از 720 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک نوع یک و پروبیوتیک نوع دو) و سه سطح پری‌بیوتیک (بدون پری‌بیوتیک، پری‌بیوتیک نوع یک و پری‌بیوتیک نوع دو)، در قالب طرح کاملاً تصادفی با نُه گروه آزمایشی و چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار بررسی شد. در سن 21 و 38 روزگی دو پرنده از هر تکرار با وزن نزدیک به میانگین، انتخاب و پس از توزین کشتار شدند. سپس از محتویات ایلئوم و روده‌های کور آن‌ها برای بررسی فلور میکروبی (باکتری‌های اسیدلاکتیک و ای کولای) نمونه‌برداری شد. پرندگانی که با جیره‌های حاوی پروبیوتیک نوع دو تغذیه شده بودند ضریب تبدیل کم‌تری داشتند (p<0/05). تغذیه جیره‌های حاوی پری‌بیوتیک نوع یک و هم‌چنین جیره‌های حاوی پروبیوتیک نوع دو و جیره‌های حاوی ترکیبی از پروبیوتیک نوع دو با دو نوع پری‌بیوتیک مورد آزمایش، غلظت کلسترول و LDL سرم را کاهش دادند (p<0/05). تأثیر تیمارهای آزمایشی بر بازده لاشه معنی‌دار نبود، اما پرندگانی که از جیره‌های حاوی پری‌بیوتیک نوع یک تغذیه کردند چربی بطنی کم‌تری داشتند (p<0/05). در سن 21 روزگی جمعیت ای‌کولای در ایلئوم و روده‌های کور پرندگانی که پروبیوتیک، پری‌بیوتیک و ترکیب آن‌ها را دریافت کردند کاهش یافت (p<0/05). در سن 38 روزگی، تغذیه پرندگان با پروبیوتیک و پری‌بیوتیک‌ و ترکیب آن‌ها جمعیت ای‌کولای را در روده‌های کور کاهش و جمعیت لاکتوباسیلوس‌ها را در ایلئوم افزایش داد (p<0/05). نتایج این آزمایش نشان داد که انواع پروبیوتیک و یا پری‌بیوتیک مورد آزمایش در این پژوهش اثرات مثبتی بر افزایش باکتری‌های مفید روده (لاکتوباسیلوس)، صفات بیوشیمیایی خون و ضریب تبدیل در جوجه‌های گوشتی دارند.

مقایسه تاثیر مخمر زنده و اتولیز شده بر عملکرد و جمعیت میکروبی سکوم بلدرچین ژاپنی

زهرا کردپور؛ سمیه سالاری

دوره 25، شماره 4 ، دی 1402، ، صفحه 461-471

چکیده

در مطالعه حاضر اثرات استفاده از مخمر زنده، اتولیزشده و ترکیب آن‌ها بر عملکرد و بافت‌شناسی روده در بلدرچین ژاپنی، با استفاده از 360 قطعه جوجه یک‌روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار گروه آزمایشی و شش تکرار و 15 پرنده در هر تکرار بررسی شد. گروه‌های آزمایشی شامل گروه شاهد: تغذیه‌شده با جیره پایه بدون افزودنی، گروه دوم: تغذیه‌شده ... بیشتر در مطالعه حاضر اثرات استفاده از مخمر زنده، اتولیزشده و ترکیب آن‌ها بر عملکرد و بافت‌شناسی روده در بلدرچین ژاپنی، با استفاده از 360 قطعه جوجه یک‌روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار گروه آزمایشی و شش تکرار و 15 پرنده در هر تکرار بررسی شد. گروه‌های آزمایشی شامل گروه شاهد: تغذیه‌شده با جیره پایه بدون افزودنی، گروه دوم: تغذیه‌شده با جیره پایه حاوی 0/4درصد مخمر زنده، گروه سوم: تغذیه‌شده با جیره پایه حاوی 0/4درصد مخمر اتولیزشده و گروه چهارم: تغذیه‌شده با جیره پایه حاوی0/2 درصد مخمر زنده و 0/2 درصد مخمر اتولیزشده بودند. نتایج نشان داد که افزودن مخمر اتولیزشده بیش‌ترین افزایش وزن بدن را نسبت به شاهد و مخلوط آن‌ها در کل دوره آزمایش ایجاد کرد (p>0/05). وزن نسبی ران و پانکراس (درصدی از وزن زنده) و هم‌چنین طول دوازدهه در پرندگان تغذیه‌شده با مخمر اتولیزشده در مقایسه با تیمار شاهد و مخمر زنده افزایش نشان داد (p>0/05). بیش‌ترین ارتفاع پرزهای دوازدهه در پرندگان تغذیه‌شده با مخمر اتولیزشده و مخمر زنده در مقایسه با تیمار شاهد و مخلوط آن‌ها مشاهده شد (p>0/05). پرندگان تغذیه‌شده با مخمر اتولیزشده کاهش معنی‌دار باکتریهای ایکولای و افزایش باکتریهای لاکتوباسیلوس را در مقایسه با تیمار شاهد نشان دادند (p>0/05). نتایج نشان داد که استفاده از مخمر اتولیزشده با افزایش ارتفاع پرز دوازدهه، کاهش جمعیت میکروبی ایکولای و افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس سکوم سبب بهبود عملکرد بلدرچین ژاپنی می شود.

اثر بیوچار پسماند‌تر شهری، پروبیوتیک و زئولیت بر عملکرد، متابولیت‌های خونی و مورفولوژی روده جوجه‌های گوشتی تحت تنش سرمایی

شکوفه حسنوند؛ علی خطیب جو؛ حسن شیرزادی؛ یحیی محمدی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ درخشنده رحیمی

دوره 25، شماره 3 ، مهر 1402، ، صفحه 325-341

چکیده

در پژوهش حاضر اثر بیوچار پسماند زباله تر بر عملکرد، متابولیت‌های خونی و مورفولوژی روده جوجه‌های گوشتی تحت تنش سرمایی با تخصیص 350 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یک‌روزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 10 جوجه در هر تکرار در دو سالن مجزا (سرد و دمای توصیه‌شده) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد مثبت (جیره ... بیشتر در پژوهش حاضر اثر بیوچار پسماند زباله تر بر عملکرد، متابولیت‌های خونی و مورفولوژی روده جوجه‌های گوشتی تحت تنش سرمایی با تخصیص 350 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یک‌روزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 10 جوجه در هر تکرار در دو سالن مجزا (سرد و دمای توصیه‌شده) بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد مثبت (جیره پایه؛ دمای توصیه شده)، 2- شاهد منفی (جیره پایه؛ تنش سرمایی)، 3 تا 5- به ترتیب شاهد منفی به‌همراه 0/5، 0/75 و یک درصد بیوچار پسماند تر، 6- شاهد منفی به‌همراه 0/02 درصد پروبیوتیک اکوباکتو-پی (Ecobacto-P) و 7- شاهد منفی به‌همراه یک درصد زئولیت بودند. در گروه‌های تنش سرمایی، از هفت روزگی تا انتهای آزمایش (42 روزگی) دمای سالن به 17 درجه سانتی‌گراد کاهش داده شد. تنش سرمایی منجر به کاهش خوراک مصرفی و وزن بدن، درصد لاشه و چربی حفره بطنی، غلظت تری‌گلیسرید و فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز و گلوتامات ترانس‌آمیناز و عرض پرز ژوژنوم و ایلئوم شد درحالی‌که تلفات کل و آسیتی، طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت ژوژنوم و ایلئوم را افزایش داد (p<0/05). افزودن یک و 0/5 درصد بیوچار و پروبیوتیک سبب افزایش وزن بدن، طول و سطح مقطع پرز ژوژنوم و ایلئوم و کاهش ضریب تبدیل خوراک نسبت به گروه شاهد پرورش یافته در شرایط تنش سرمایی شدند. به‌طور کلی، افزودن بیوچار و پروبیوتیک گرچه منجر به بهبود عملکرد و مورفولوژی روده شدند، اما اثرات منفی تنش سرمایی را کاملاً جبران نکردند.

تأثیر خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک لاکتوفید بر عملکرد، جمعیت میکروبی روده و پاسخ ایمنی همورال جوجه‌های گوشتی

مجید ابراهیم پور؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ مصطفی یوسف اللهی؛ محمود قزاقی

دوره 24، شماره 2 ، تیر 1401، ، صفحه 213-225

چکیده

تأثیر خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و پاسخ ایمنی همورال جوجه‌های گوشتیبا استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی سویهی راس 308 یک‌روزه در یک آزمایش با آرایش فاکتوریل 2×4 با چهار سطح خیساب ذرت خشک (صفر، دو، چهار و شش درصد)و دو سطح پروبیوتیک لاکتوفید (صفر و 150 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت ... بیشتر تأثیر خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و پاسخ ایمنی همورال جوجه‌های گوشتیبا استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی سویهی راس 308 یک‌روزه در یک آزمایش با آرایش فاکتوریل 2×4 با چهار سطح خیساب ذرت خشک (صفر، دو، چهار و شش درصد)و دو سطح پروبیوتیک لاکتوفید (صفر و 150 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار به‌مدت 42 روز بررسی شد. افزایش وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، جمعیت باکتریهای اسید لاکتیک و کلیفرم، هم‌چنین پاسخ سیستم ایمنی همورال جوجه‌های گوشتی علیه ویروسهای نیوکاسل، برونشیت و آنفولانزا اندازه‌گیری شد. در دورههای رشد، پایانی و کل دوره پرورش، اثر پروبیوتیک لاکتوفید و خیساب ذرت خشک و اثر متقابل آن‌ها بر افزایش وزن و ضریب تبدیل معنیدار نبود. در دوره آغازین، پرندگانی که با جیرههای حاوی چهار درصد خیساب ذرت تغذیه شدند مصرف خوراک و افزایش وزن بیش‌تری از جوجه‌های تغذیه‌شده با جیره بدون خیساب ذرت داشتند (0/05>P). اثر متقابل سطح شش درصد خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک موجب افزایش مصرف خوراک نسبت به جیره فاقد این ترکیبات در دوره آغازین شد (0/05>P). بیش‌ترین عیار پادتن علیه ویروس نیوکاسل، آنفولانزا و برونشیت در سطح شش درصد خیساب مشاهده شد (0/05>P). اثر متقابل پودر خیساب ذرت و پروبیوتیک موجب کاهش جمعیت باکتریهای کلیفرم و افزایش جمعیت باکتری‌های اسید لاکتیک شد (0/05>P). با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از خیساب ذرت خشک و پروبیوتیک در جیره غذایی جوجه‌های گوشتی پاسخ ایمنی همورال و جمعیت باکتریهای مفید روده را بهبود میبخشد.

اثرات سطوح پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و خصوصیات ریخت سنجی بافتی ژژنوم بلدرچین های ژاپنی

علی کلانتری حصاری؛ محمدرضا اسدی؛ محمد بابائی

دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 47-58

چکیده

اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریخت شناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل: گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 0/5، یک و 1/5 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک بتاپلاس؛ ... بیشتر اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریخت شناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل: گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 0/5، یک و 1/5 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک بتاپلاس؛ جیره با کمبود پروتئین، و جیره با کمبود پروتئین و حاوی یک گرم در کیلوگرم بتاپلاس بود. مصرف خوراک، وزن بدن و افزایش وزن بدن به صورت هفتگی اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در 42 روزگی دو پرنده از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب، کشتار و صفات مربوط به تفکیک لاشه مورد سنجش قرار گرفت. به منظور بررسی صفات ریخت‌سنجی بافت روده، از ژژنوم نمونه برداری شد. استفاده از پروبیوتیک بتاپلاس در میزان یک گرم در کیلوگرم جیره، مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل و برخی ریخت‌سنجی ژژنوم را بهبود داد (0/05> p). در پرندگانی که با جیره حاوی سطح 1/5 گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک بتاپلاس تغذیه شدند ضخامت پرز، قطر کریپت و تعداد سلول های جامی کاهش یافت (0/05> p). بر اساس نتایج حاصل، استفاده از بتاپلاس در جیره در سطح یک میلی گرم بر کیلوگرم، فراسنجه های عملکرد رشد و بافتی ژژنوم را در بلدرچین ژاپنی بهبود می بخشد.

مشاهده مقاله

اثر پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و خصوصیات ریخت‌سنجی بافتی ژژنوم بلدرچین‌های ژاپنی

علی کلانتری حصاری؛ محمدرضا اسدی؛ محمد بابایی

دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 47-58

چکیده

اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریختشناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 5/0، یک و 5/1 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک ... بیشتر اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریختشناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 5/0، یک و 5/1 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک بتاپلاس؛ جیره با کمبود پروتئین و جیره با کمبود پروتئین و حاوی یک گرم در کیلوگرم بتاپلاس بود. مصرف خوراک، وزن بدن و افزایش وزن بدن بهصورت هفتگی اندازهگیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در 42 روزگی دو پرنده از هر تکرار بهطور تصادفی انتخاب، کشتار و صفات مربوط به تفکیک لاشه مورد سنجش قرار گرفت. بهمنظور بررسی صفات ریخت‌سنجی بافت روده، از ژژنوم نمونه‌برداری شد. استفاده از پروبیوتیک بتاپلاس در میزان یک گرم در کیلوگرم جیره، مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل و برخی ریخت‌سنجی ژژنوم را بهبود داد (05/0>P). در پرندگانی که با جیره حاوی سطح 5/1 گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک بتاپلاس تغذیه شدند ضخامت پرز، قطر کریپت و تعداد سلولهای جامی کاهش یافت (05/0>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از بتاپلاس در جیره در سطح یک میلیگرم بر کیلوگرم، فراسنجههای عملکرد رشد و بافتی ژژنوم را در بلدرچین ژاپنی بهبود میبخشد.

مقایسه اثر پروبیوتیک بیوپلاس B2 و پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد، کیفیت تخم‌مرغ تولیدی و برخی فراسنجه‌های خونی مرغان تخم‌گذار تجاری

محمد حسین نعمتی؛ مصطفی حاجی لو؛ سید عبداله حسینی؛ سیدسعید موسوی

دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 549-559

چکیده

اثر استفاده از پروبیوتیک بیوپلاس B2 و پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد، کیفیت تخم‌مرغ تولیدی و برخی فراسنجه‌های خونی مرغان تخم‌گذار تجاری، با استفاده از 216 قطعه مرغ‌ تخم‌گذار های‌لاین (w36) با میانگین وزنی مشابه از سن 50 تا 62 هفتگی به‌مدت 12 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی در سیستم قفس با شش تیمار و شش تکرار و شش قطعه مرغ در ... بیشتر اثر استفاده از پروبیوتیک بیوپلاس B2 و پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد، کیفیت تخم‌مرغ تولیدی و برخی فراسنجه‌های خونی مرغان تخم‌گذار تجاری، با استفاده از 216 قطعه مرغ‌ تخم‌گذار های‌لاین (w36) با میانگین وزنی مشابه از سن 50 تا 62 هفتگی به‌مدت 12 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی در سیستم قفس با شش تیمار و شش تکرار و شش قطعه مرغ در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی (شاهد)، 2- جیره حاوی 0/1 درصد پروبیوتیک بیوپلاس B2، 3 تا 6- به‌ترتیب جیره‌های حاوی 0/05، 0/1، 0/15 و 0/2 درصد پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بودند. نتایج نشان داد که وزن و توده تخم‌مرغ تولیدی در جیره حاوی پروبیوتیک بیوپلاس B2 افزایش معنی‌دار داشت (0/05>P). درصد تولید تخم‌مرغ، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. استفاده از گالاکتوالیگوساکارید در سطوح 0/05، 0/1 و 0/2 درصد منجر به بهبود وزن پوسته خشک و سطوح 0/05، 0/15 و 0/2 درصد منجر به افزایش وزن واحد سطح پوسته در مقایسه با گروه شاهد شد (0/05>P). پروتئین کل و آلبومین سرم در تیمار پروبیوتیک بیوپلاس B2 افزایش نشان داد (0/05>P). سطح کلسترول خون در تیمار پروبیوتیک بیوپلاس B2 و 0/15 درصد گالاکتوالیگوساکارید به‌طور معنی‌دار کاهش یافت (0/05>P). به‌طورکلی نتایج نشان داد که استفاده از پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید به میزان 0/15 درصد ضمن بهبود برخی صفات عملکردی منجر به بهبود معنی‌دار وزن واحد سطح پوسته تخم‌مرغ و کاهش سطح کلسترول سرم خون در مقایسه با گروه شاهد شد و می‌تواند جایگزین پروبیوتیک بیوپلاس B2 شود.

بررسی آثار افزودن پروبیوتیک و اسانس روغنی آویشن پوشش‌دارشده بر عملکرد رشد و پاسخ های ایمنی جوجه‌های گوشتی با استفاده از روش مدیریت تصمیم‌گیری چند شاخصی

ابراهیم باباخانی؛ رضا رستمیان

دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 421-431

چکیده

هدف از این مطالعه بررسی اثرات افزودن پروبیوتیک و اسانس آویشن پوشش‌دارپوشش‌دارشده بر عملکرد رشد و پاسخهای ایمنی جوجه های گوشتی با استفاده از روش مدیریت تصمیم‌گیری چند شاخصی بود. در این مطالعه 420 جوجه گوشتی در قالب هفت گروه آزمایشی با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره فاقد ... بیشتر هدف از این مطالعه بررسی اثرات افزودن پروبیوتیک و اسانس آویشن پوشش‌دارپوشش‌دارشده بر عملکرد رشد و پاسخهای ایمنی جوجه های گوشتی با استفاده از روش مدیریت تصمیم‌گیری چند شاخصی بود. در این مطالعه 420 جوجه گوشتی در قالب هفت گروه آزمایشی با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره فاقد اسانس آویشن و پروبیوتیک (شاهد)، 2- جیره حاوی100 میلیگرم پروبیوتیک، 3- جیره حاوی 100 میلیگرم اسانس آویشن، 4- جیره حاوی 200 میلیگرم پروبیوتیک، 5- جیره حاوی 200 میلیگرم اسانس آویشن، 6- جیره حاوی 100 میلیگرم اسانس آویشن+ 100 میلیگرم پروبیوتیک و 7- جیره حاوی 200 میلیگرم اسانس آویشن+ 200 میلیگرم پروبیوتیک بودند. عملکرد رشد برای کل دوره و پاسخهای ایمنی هومورال بررسی شد. وزن شاخص برای افزایش وزن 0/2، برای ضریب تبدیل 0/15، برای شاخص تولید0/25 و برای دیگر صفات 0/10 در نظر گرفته شد. براساس نتایج بهدست‌آمده ضرایب برای گروه شاهد، پروبیوتیک 100، آویشن 100، پروبیوتیک 200، آویشن 200، پروبیوتیک 200+ آویشن 200 و پروبیوتیک 100 و آویشن 100 به ترتیب 0/0476، 0/126، 0/198، 0/315، 0/427، 0/727 و 0/956 بود. بنابراین، گروه 100 میلیگرم اسانس آویشن+ 100میلیگرم پروبیوتیک بهترین پاسخ ایمنی و عملکرد رشد را داشتند. بنابراین بر طبق نتایج بهدست‌آمده، افزودن 100 میلیگرم اسانس آویشن+ 100 میلیگرم پروبیوتیک به جیره جوجه های گوشتی برای بهبود پاسخ ایمنی و عملکرد رشد توصیه میشود.

مقایسه اثر پروبیوتیک‌های داخلی و وارداتی بر عملکرد رشدی، شاخص‌های لیپیدی خون و ریخت‌شناسی روده کوچک جوجه‌های گوشتی

محمد حسین نعمتی؛ حسن الماسی؛ رضا معصومی؛ محمد حسین شهیر

دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 447-457

چکیده

اثر استفاده از مکمل پروبیوتیک‌ داخلی ( مولتی‌بهسیل)، وارداتی (بیوپلاس B2) و آنتی‌بیوتیک آویلامایسین برعملکرد، شاخص‌های لیپیدی خون و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی ... بیشتر اثر استفاده از مکمل پروبیوتیک‌ داخلی ( مولتی‌بهسیل)، وارداتی (بیوپلاس B2) و آنتی‌بیوتیک آویلامایسین برعملکرد، شاخص‌های لیپیدی خون و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی (شاهد)، 2- جیره حاوی0/1 درصد پروبیوتیک تجاری بیوپلاس B2، 3- جیره حاوی 0/01 درصد آنتی‌بیوتیک آویلامایسین و تیمارهای 4 تا 6- به‌ترتیب جیره‌های حاوی 0/05، 0/1 و 0/15 درصد پروبیوتیک مولتی‌بهسیل بودند. نتایج نشان داد که وزن بدن و ضریب تبدیل جوجه ها در جیره حاوی پروبیوتیک بیوپلاس B2 و آنتی‌بیوتیک بهتر از سایر تیمارها بود (0/05>P). وزن بدن و ضریب تبدیل در پرندگانی که مولتی‌بهسیل به میزان 0/1 و 0/15 درصد دریافت کردند با پرندگانی که پروبیوتیک بیوپلاس دریافت کردند، تفاوت نداشتند. خوراک مصرفی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. پاسخ ایمنی همورال و شاخص‌های ریخت‌شناسی روده در پرندگانی که پروبیوتیک مولتی‌بهسیل در سطح 0/15 درصد دریافت کردند تفاوت معنی‌دار با گروه شاهد نشان نداد لیکن از نظر آماری توانست با گروه‌های دریافت‌کننده پروبیوتیک بیوپلاس و آنتی‌بیوتیک برابری کند. سطح LDL خون در تیمارهای پروبیوتیک‌ بیوپلاس B2، آنتی‌بیوتیک و پروبیوتیک مولتی‌بهسیل 0/15 درصد کاهش معنی‌دار نشان داد (0/05>P). به‌طور کلی، نتایج نشان داد که سطح 0/15 درصد پروبیوتیک مولتی‌بهسیل می‌تواند جایگزین مناسب برای پروبیوتیک‌ بیوپلاس B2 و آنتی‌بیوتیک محرک رشد آویلامایسین در دوره رشد و پایانی جوجه‌های گوشتی باشد.

اثر اسیدهای چرب زنجیره کوتاه و پروبیوتیک بر عملکرد تولیدی مرغ‌های تخم‌گذار و فراسنجه‌های کیفی تخم‌مرغ

محسن افشار منش؛ مریم رضائی پور؛ محمد سالارمعینی

دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 245-254

چکیده

تأثیر استفاده از اسید استیک، اسیدبوتیریک و اسیدپروپیونیک و پروبیوتیک بر عملکرد تولیدی مرغهای تخم‌گذار و برخی فراسنجه‌های کیفی تخممرغ با استفاده از 320 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه بوونز در یک آزمایش فاکتوریل 2×4 با چهار سطح اسید چرب (بدون اسید چرب، 0/1 درصد جیره، اسید پروپیونیک، 0/2 درصد جیره، اسید بوتیریک، 0/3 درصد جیره) و دو سطح ... بیشتر تأثیر استفاده از اسید استیک، اسیدبوتیریک و اسیدپروپیونیک و پروبیوتیک بر عملکرد تولیدی مرغهای تخم‌گذار و برخی فراسنجه‌های کیفی تخممرغ با استفاده از 320 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه بوونز در یک آزمایش فاکتوریل 2×4 با چهار سطح اسید چرب (بدون اسید چرب، 0/1 درصد جیره، اسید پروپیونیک، 0/2 درصد جیره، اسید بوتیریک، 0/3 درصد جیره) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 0/01 درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار و پنج تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. میانگین وزن تخممرغ، ضریب تبدیل، درصد تولید و توده تخممرغ تولیدی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. مکمل‌سازی جیره با اسید آلی، مصرف خوراک را بهطور معنیداری افزایش داد (0/05>P). درصد، قطر و شاخص رنگ زرده تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، ولی ارتفاع زرده در پرندگانی که اسیدهای چرب یا پروبیوتیک دریافت کردند بهبود یافت (0/05>P). وزن مخصوص، درصد پوسته و ضخامت پوسته تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جیره‌های حاوی اسید آلی و پروبیوتیک مقاومت پوسته را در مقایسه با گروه فاقد افزودنی بهبود بخشید (0/05>P). به‌طورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد که مکملهای اسید آلی و پروبیوتیک با تأثیر مثبت بر مصرف خوراک، وزن تخممرغ، ارتفاع زرده تخممرغ و مقاومت پوسته سبب بهبود عملکرد تولیدی و کیفیت تخممرغ تولیدی می‌شود.

تآثیر اسانس، پروبیوتیک و فلاوومایسین بر عملکرد، خصوصیات دستگاه گوارش و فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی

جمال محمودی؛ سارا میرزایی گودرزی؛ عباس فرح آور؛ علی اصغر ساکی؛ علیرضا نوریان

دوره 21، شماره 3 ، مهر 1398، ، صفحه 371-380

چکیده

اثر اسانس، پروبیوتیک و فلاوومایسین بر عملکرد، خصوصیات دستگاه گوارش، جمعیت میکروبی روده کور و فراسنجه های خونی با استفاده از 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 18 قطعه جوجه در هر تکرار از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1. جیره پایه به عنوان گروه شاهد (فاقد افزودنی)، ... بیشتر اثر اسانس، پروبیوتیک و فلاوومایسین بر عملکرد، خصوصیات دستگاه گوارش، جمعیت میکروبی روده کور و فراسنجه های خونی با استفاده از 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 18 قطعه جوجه در هر تکرار از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1. جیره پایه به عنوان گروه شاهد (فاقد افزودنی)، 2. جیره پایه + 150 میلی‌گرم در کیلوگرم اسانس، 3. جیره پایه + 200 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک گالیپرو® و 4. جیره پایه + 150 میلی‌گرم در کیلوگرم فلاوومایسین بودند. نتایج نشان داد که مصرف خوراک در تیمار شاهد کمتر از سایر تیمارها بود (0/05>P). در کل دوره آزمایش، افزایش وزن جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی فلاوومایسین، بیشتر از سایر پرندگان بود و ضریب تبدیل بهتری نسبت به پرندگان شاهد و یا تغذیه شده با جیره حاوی پروبیوتیک داشتند (0/05>P). اثر تیمارها بر وزن نسبی اندام های داخلی، pHمحتویات دستگاه گوارش و جمعیت لاکتوباسیلوس و اشریشیاکلی روده کور معنی دار نبود. وزن نسبی سینه در جوجه‌های تغذیه شده با فلاوومایسین بیشتر از گروه شاهد و یا پرندگانی که اسانس دریافت کردند بود (0/05>P). تفاوتی بین تیمارها از نظر غلظت کلسترول، گلوکز و تری‌گلیسرید پلاسما مشاهده نشد ولی غلظت HDL در پلاسمای پرندگانی که فلاوومایسین دریافت کردند کمتر از سایر تیمارها بود (0/05>P). بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، استفاده از اسانس، عملکرد را بهبود می بخشد و می تواند به‌عنوان یک ترکیب محرک رشد به جای فلاوومایسین در جیره جوجه های گوشتی استفاده شود.

تأثیر پروبیوتیک و اسانس گیاه آرتمیزیا آنووا بر کیفیت تخم و لاشه بلدرچین‌های تخمگذار ژاپنی

حسن شیرزادی؛ حسین ناصرمنش؛ علی خطیب جو؛ کامران طاهرپور؛ محمد اکبری قرایی

دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 613-623

چکیده

هدف از این آزمایش بررسی تأثیر اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا و پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر کیفیت تخم و لاشه بلدرچین‌های تخمگذار ژاپنی بود. به‌همین منظور از تعداد 180 قطعه بلدرچین تخمگذار 46 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار (نه قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه به‌عنوان گروه ... بیشتر هدف از این آزمایش بررسی تأثیر اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا و پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر کیفیت تخم و لاشه بلدرچین‌های تخمگذار ژاپنی بود. به‌همین منظور از تعداد 180 قطعه بلدرچین تخمگذار 46 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار (نه قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه به‌عنوان گروه شاهد (فاقد افزودنی)، 2) جیره پایه + اکسی‌تتراسایکلین (200 میلی‌گرم در کیلوگرم)، 3) جیره پایه + اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا (250 میلی‌گرم در کیلوگرم) و 4) جیره پایه + پروبیوتیک (CFU1011× 02/4 لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در کیلوگرم جیره) بودند. نتایج نشان داد که استفاده از پروبیوتیک در مقایسه با تیمارهای شاهد و آرتمیزیا سبب افزایش معنی‌دار مجموع وزن تخم و گرم تخم تولیدی روزانه شد (05/0P<). هم‌چنین در مقایسه با گروه شاهد، مکمل کردن جیره پایه با اسانس گیاه آرتمیزیا سبب کاهش میزان مالون دی‌آلدئید زرده تخم (05/0P<) و وزن کبد (06/0P=) شد. افزون بر این استفاده از تمامی افزودنی‌ها سبب افزایش وزن فولیکول‌های F3 و F2 شد (05/0P<). براساس نتایج این آزمایش، می‌توان از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به‌عنوان یک جایگزین برای آنتی‌بیوتیک برای افزایش تولید و از اسانس آرتمیزیا برای تولید محصولات سالم در تغذیه بلدرچین استفاده نمود.

اثر‌ مکمل‌های پروبیوتیکی و پری‌بیوتیکی بر عملکرد تولیدی گاوهای شیری

مسعود دیدارخواه؛ هادی سریر

دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 293-304

چکیده

هدف از اجرای این آزمایش بررسی تأثیر مکملهایپروبیوتیکی و پریبیوتیکی بر عملکرد گاوهای شیری هلشتاین بود. به همین منظور تعداد 40 راس گاو شیری نژاد هلشتاین با تولید شیر روزانه 8/0 ± 33 کیلوگرم و وزن اولیه 40 ± 700 کیلوگرم در چهار گروه در قالب طرح کاملاً تصادفی قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) گروه شاهد (جیره پایه)، 2) گروه پروبیوتیک ... بیشتر هدف از اجرای این آزمایش بررسی تأثیر مکملهایپروبیوتیکی و پریبیوتیکی بر عملکرد گاوهای شیری هلشتاین بود. به همین منظور تعداد 40 راس گاو شیری نژاد هلشتاین با تولید شیر روزانه 8/0 ± 33 کیلوگرم و وزن اولیه 40 ± 700 کیلوگرم در چهار گروه در قالب طرح کاملاً تصادفی قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) گروه شاهد (جیره پایه)، 2) گروه پروبیوتیک (جیره پایه + چهار گرم پروبیوتیک به ازای هر راس در روز)، 3) گروه پری بیوتیک (جیره پایه + 14گرم پریبیوتیک به ازای هر راس در روز)، 4) گروه سین بیوتیک (جیره پایه + چهار گرم پروبیوتیک + 14 گرم پریبیوتیک به ازای هر راس در روز) بودند. نتایج این آزمایش نشان داد، میانگین مدت زمان جویدن، نشخوارکردن و خوردن بین جیرههای مختلف آزمایش اختلاف معنیداری وجود داشت (05/0>P). بیشترین مدت زمان جویدن، نشخوار کردن و خوردن متعلق به گروهی بود که پروبیوتیک مصرف کرده بودند و با سایر گروهها اختلاف معنیداری داشت (05/0>P). با مصرف پروبیوتیک مقدار تولید شیرخام روزانه، تولید شیر با 5/3 درصد چربی و تولید شیر با چهار درصد چربی افزایش پیدا کرد و اختلافمعنیداری (05/0P<) با گروه شاهد (جیره پایه بدون افزودنی) داشت. بازده غذایی در جیرههای مکملشده با توجه به افزایش تولید شیر خام افزایش یافت. شاخصهای سلامتی، قوام و سیالیت مدفوع در جیرههای مکمل شده بهبود یافت. بنابر این مصرف پروبیوتیک در تغذیه گاهای شیری عملکرد و شاخصهای سلامتی را بهبود می‌بخشد.

اثر عصاره شیرین بیان، پروبیوتیک، ضد قارچ و بیوچار بر عملکرد جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با خوراک آلوده به آفلاتوکسین B1

نسرین رشیدی؛ علی خطیب جو؛ کامران طاهرپور؛ محمد اکبری قرایی؛ حسن شیرزادی

دوره 20، شماره 1 ، اردیبهشت 1397، ، صفحه 145-157

چکیده

تأثیر عصاره شیرین بیان، پروبیوتیک، ضد قارچ و بیوچار بر عملکرد جوجه های گوشتی تغذیه شده با خوراک آلوده به آفلاتوکسین B1 با استفاده از 350 قطعه جوجه گوشتی سویه راس در قالب طرح کاملاً تصادفی، با هفت تیمار (شاهد منفی (جیره پایه بدون آفلاتوکسین و ماده افزودنی)، شاهد مثبت (جیره پایه حاوی یک میلی گرم آفلاتوکسین و بدون ماده افزودنی) و پنج گروه ... بیشتر تأثیر عصاره شیرین بیان، پروبیوتیک، ضد قارچ و بیوچار بر عملکرد جوجه های گوشتی تغذیه شده با خوراک آلوده به آفلاتوکسین B1 با استفاده از 350 قطعه جوجه گوشتی سویه راس در قالب طرح کاملاً تصادفی، با هفت تیمار (شاهد منفی (جیره پایه بدون آفلاتوکسین و ماده افزودنی)، شاهد مثبت (جیره پایه حاوی یک میلی گرم آفلاتوکسین و بدون ماده افزودنی) و پنج گروه دیگر شامل جیره پایه دارای یک میلی گرم آفلاتوکسین همراه با سه و شش گرم در کیلوگرم عصاره شیرین‌ بیان، 0/5 گرم پروبیوتیک پروتکسین، 0/5گرم ضد قارچ آگراباند و 10 گرم توکسین بایندر بیوچار کودمرغی) و پنج تکرار (10 قطعه) بررسی شد. جیره شاهد مثبت وزن بدن و وزن نسبی سینه جوجه های گوشتی را کاهش و ضریب تبدیل غذایی و درصد چربی بطنی را افزایش داد (0/05 > P). جیره های شاهد منفی، سه گرم عصاره شیرین‏ بیان و بیوچار در دوره رشد، و جیره های شاهد منفی و سه گرم عصاره شیرین بیان در کل دوره پرورش افزایش وزن بالاتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری نسبت به سایر تیمارها داشتند (0/05 > P). بالاترین وزن نسبی سینه و بیشترین درصد پروتئین ران به ترتیب در جیره های حاوی پروبیوتیک و مکمل بیوچار مشاهده شد (0/05 >P ). بالاترین سطح پروتئین سرم خون متعلق به جیره حاوی سه گرم عصاره شیرین بیان و شاهد و پایین ترین سطح اسید اوریک خون متعلق به جیره شاهد، ضد قارچ، بیوچار و شش گرم عصاره شیرین بیان بود (0/05 >P ). به‏ طور کلی عصاره شیرین بیان و بیوچار کود مرغی قادر به کاهش اثرات منفی آفلاتوکسین B1 بر عملکرد جوجه های گوشتی هستند.

اثر تغذیه پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر تولید شیر و متابولیت‌های خونی میش‌های مهربان‌‌

شهاب پاینده؛ فرخ کفیل زاده

دوره 19، شماره 3 ، آبان 1396، ، صفحه 585-599

چکیده

به منظور تعیین اثر یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر تولید و ترکیب شیر و برخی متابولیت‌ها و آنزیم‌های خونی میش‌های شیرده، آزمایشی با استفاده از 16 راس میش نژاد مهربان در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار انجام شد. میش‌ها در جایگاه‌های انفرادی قرار داده شدند و با جیره‌ای بر پایه 60 درصد علوفه یونجه و 40 درصد کنسانتره به ... بیشتر به منظور تعیین اثر یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر تولید و ترکیب شیر و برخی متابولیت‌ها و آنزیم‌های خونی میش‌های شیرده، آزمایشی با استفاده از 16 راس میش نژاد مهربان در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار انجام شد. میش‌ها در جایگاه‌های انفرادی قرار داده شدند و با جیره‌ای بر پایه 60 درصد علوفه یونجه و 40 درصد کنسانتره به همراه یا بدون پروبیوتیک تغذیه شدند. تولید شیر هر میش‌ به طور هفتگی از هفته یک تا 12 اندازه‌گیری شد و نمونه‌های خون در هفته‌های چهار، هشت و 12 شیردهی در دو نوبت قبل و بعد از خوراک دادن به دست آمد. داده‌ها با استفاده از اندازه گیری‌های تکرار شده در زمان تجزیه آماری شدند. نتایج نشان داد که، پروبیوتیک اثر معنی‌داری بر تولید و ترکیب شیمیایی شیر میش‌های مهربان نداشت، ولی باعث تغییر در روند تولید شیر شد. همچنین پروبیوتیک باعث افزایش معنی‌دار در فعالیت‌ آنزیم‌ آلانین آمینوترانسفراز خون در هفته‌های چهار و هشت شیردهی در قبل و بعد از خوراک‌دهی (01/0P<) و آنزیم آلکالین فسفاتاز خون در هفته‌های هشت و 12 شیردهی در قبل و بعد از خوراک‌‌دهی (01/0P<) شد. فعالیت آنزیم آسپارتات ترانس آمیناز در قبل از خوراک‌د‌هی در هفته هشت شیردهی (05/0P<) و قبل و بعد از خوراک‌دهی هفته 12 شیردهی (01/0P<) افزایش یافت. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، اگرچه پروبیوتیک باکتریایی تجاری اثر معنی‌داری بر تولید و ترکیب شیر در کل دوره شیردهی نداشت، ولی روند تولید شیر در طول شیردهی و برخی پارامترهای خونی را تغییر داد.

بررسی اثر نوع مکمل ‌چربی و نوع افزودنی محرک رشد در جیره بر عملکرد تولیدی مرغ‌های تخم‌گذار و خصوصیات کیفی تخم‌مرغ در مراحل پایانی تولید

مونا یاوری؛ فرید شریعتمداری؛ محسن شرفی

دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 479-491

چکیده

به منظور بررسی اثر نوع مکمل چربی و نوع افزودنی محرک رشد در جیره مرغهای تخمگذار، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخممرغ از تعداد 108 قطعه مرغ تخمگذارهای لاین سویه 36-W با سن 96 هفته در یک آزمایش فاکتوریل (3×2) با دو منبع چربی (روغن گیاهی و پودر چربی) و سه حالت افزودنی محرک رشد (بدون افزودنی، پروبیوتیک و آنتیبیوتیک) در قالب طرح ... بیشتر به منظور بررسی اثر نوع مکمل چربی و نوع افزودنی محرک رشد در جیره مرغهای تخمگذار، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخممرغ از تعداد 108 قطعه مرغ تخمگذارهای لاین سویه 36-W با سن 96 هفته در یک آزمایش فاکتوریل (3×2) با دو منبع چربی (روغن گیاهی و پودر چربی) و سه حالت افزودنی محرک رشد (بدون افزودنی، پروبیوتیک و آنتیبیوتیک) در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 12 هفته استفاده شد. پرندگان به طور تصادفی در شش تیمار و با شش تکرار(تعداد سه پرنده در هر تکرار) توزیع شدند. نتایج بهدست آمده نشان داد که هیچ یک از متغیرهای عملکردی (درصد تولید، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، توده تخم مرغ تولیدی و متوسط وزن تخم مرغ) تحت تأثیر نوع مکمل چربی قرار نگرفتند (05/0<P). افزودن مکمل پروبیوتیک به جیره باعث کاهش معنیدار مصرف خوراک، درصد تولید، توده تخم مرغ تولیدی و وزن نسبی زرده شد (05/0< .(P اثرات متقابل منبع چربی و افزودنی محرک رشد، همچنین اثر اصلی منابع چربی برضخامت پوسته معنیدار بود (05/0< .(P بنابراین میتوان نتیجه گرفت نوع منبع چربی در جیره مرغهای تخمگذار مشکلات کیفی پوسته در مراحل پایانی تولید را تحت قرار میدهد. البته نمیتوان نادیده گرفت که افزودن پروبیوتیک به جیره با کاهش مصرف خوراک، درصد تولید و توده تخممرغ تولیدی همراه بوده است.

اثر زنجبیل و پروبیوتیک بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و جمعیت میکروبی روده بلدرچین ژاپنی

میثم پورطاهری؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ مهران مهری؛ حسن محمدی عمارت

دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 189-200

چکیده

اثر سطوح زنجبیل (Zingiber officinale) و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و جمعیت میکروبی رودة بلدرچین ژاپنی با استفاده از 360 پرنده در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3 × 2 با سه سطح پودر زنجبیل (صفر، 5/2 و پنج گرم در کیلوگرم) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 150 میلی‌گرم در کیلوگرم) در شش تیمار، پنج تکرار و 12 پرنده در هر تکرار به ... بیشتر اثر سطوح زنجبیل (Zingiber officinale) و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد، پاسخ ایمنی همورال و جمعیت میکروبی رودة بلدرچین ژاپنی با استفاده از 360 پرنده در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3 × 2 با سه سطح پودر زنجبیل (صفر، 5/2 و پنج گرم در کیلوگرم) و دو سطح پروبیوتیک (صفر و 150 میلی‌گرم در کیلوگرم) در شش تیمار، پنج تکرار و 12 پرنده در هر تکرار به مدت 28 روز بررسی شد. پرندگان از جیرۀ حاوی 5/2 گرم در کیلوگرم زنجبیل به مقدار بیشتری مصرف نمودند )05/0>(P. پرندگان تغذیه شده با جیرۀ حاوی 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک، مصرف خوراک و افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل کمتری داشتند )05/0>(P. پرندگان دریافت کننده جیرۀ حاوی 5/2 گرم در کیلوگرم زنجبیل با 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک مصرف خوراک بیشتری نسبت به پرندگان دریافت کننده سطح صفر زنجبیل با سطح صفر پروبیوتیک داشتند (05/0P(P. افزودن زنجبیل و پروبیوتیک به جیره اثری بر عیار پادتن تولیدشده در چالش با ویروس نیوکاسل نداشت. مصرف پروبیوتیک و مصرف توأم زنجبیل با پروبیوتیک جمعیت باکتری‌های اسید لاکتیک و کل جمعیت باکتریایی ایلئوم را نسبت به پرندگانی که سطح صفر زنجبیل با سطح صفر پروبیوتیک را دریافت کردند افزایش داد (05/0>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، مکمل کردن جیرۀ بلدرچین ژاپنی با 5/2 ‌گرم در کیلوگرم زنجبیل و 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروبیوتیک موجب بهبود عملکرد، پاسخ ایمنی و اکوسیستم میکروبی ایلئوم می‌شود.

تأثیرات استفاده از پروبیوتیک تجاری بر عملکرد تولید، فراسنجه‌های پلاسما و صفات لاشه بزغاله‌های مرخز

رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده

دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 761-773

چکیده

اثر خوراندن پروبیوتیک تجاری (پریمالاک) بر عملکرد و صفات لاشه بزغالههای مرخز با استفاده از 16 رأس بزغاله نر نژاد مرخز (سن سه ماه و وزن 6/1 ± 2/13 کیلوگرم) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 2 تیمار و 8 تکرار، به مدت 119 روز مورد بررسی قرار گرفت. در طول دوره آزمایش میزان خوراک مصرفی هر بزغاله به صورت روزانه و افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به ... بیشتر اثر خوراندن پروبیوتیک تجاری (پریمالاک) بر عملکرد و صفات لاشه بزغالههای مرخز با استفاده از 16 رأس بزغاله نر نژاد مرخز (سن سه ماه و وزن 6/1 ± 2/13 کیلوگرم) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 2 تیمار و 8 تکرار، به مدت 119 روز مورد بررسی قرار گرفت. در طول دوره آزمایش میزان خوراک مصرفی هر بزغاله به صورت روزانه و افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت ماهیانه محاسبه و ثبت شدند. به منظور تعیین غلظت برخی فراسنجههای خونی، در 3 دوره با بازههای زمانی برابر از ورید وداج بزغالهها خونگیری به عمل آمد و در انتهای دوره پروار بزغالهها به منظور بررسی ویژگیهای لاشه کشتار شدند. خوراندن پروبیوتیک تأثیری بر فراسنجههای عملکردی بزغالهها شامل وزن زنده نهایی، میانگین خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک نداشت. به استثنای غلظت کراتینین پلاسما که در تیمار حاوی پروبیوتیک مقدار کمتری را به خود اختصاص داد (05/0P<)، غلظت دیگر فراسنجههای خونی تحت تأثیر خوراندن پروبیوتیک قرار نگرفت. فراسنجههای ارزیابی شده در تفکیک لاشه شامل اوزان بدن، لاشه، دستگاه گوارش، کبد، قلب، بافتهای چربی، قطعات گردن، کمر، سینه و ران و نیز سطح مقطع عضله راسته فاقد اختلاف معنیدار در بین تیمارهای آزمایشی بوده و تنها در رابطه با ضخامت چربی زیرپوستی و وزن کتف تفاوت معنیداری در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (05/0P<). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از این پروبیوتیک در جیره بزغالههای سالم و در حال رشد تأثیری بر عملکرد و غالب صفات لاشه ندارد.

تأثیر افزودن پروبیوتیک، پری‌بیوتیک و مخلوط آنها به جیره های با کاهش پروتئین بر عملکرد و هیستومورفومتری روده بلدرچین‌های ژاپنی

محمدرضا اسدی؛ رسول شهروز؛ شاپور حسن زاده؛ سید داود شریفی؛ فرهاد سلطانعلی نژاد

دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 775-788

چکیده

تأثیر پروبیوتیک، پریبیوتیک و مخلوط آنها در جیرههای با کمبود پروتئین بر عملکرد و هیستومورفومتری روده در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 4 با دو سطح پروتئین (توصیه شده و 10 درصد کمتر) و چهار نوع افزودنی (بدون افزودنی، پروبیوتیک گالیپرو، پری‌بیوتیک تکنوموس و مخلوط آنها) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه بلدرچین در هر ... بیشتر تأثیر پروبیوتیک، پریبیوتیک و مخلوط آنها در جیرههای با کمبود پروتئین بر عملکرد و هیستومورفومتری روده در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 4 با دو سطح پروتئین (توصیه شده و 10 درصد کمتر) و چهار نوع افزودنی (بدون افزودنی، پروبیوتیک گالیپرو، پری‌بیوتیک تکنوموس و مخلوط آنها) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه بلدرچین در هر تکرار بررسی شد. پرندگان از جیره‌های کم پروتئین به مقدار بیشتری مصرف نمودند و ضریب تبدیل بالاتری داشتند (05/0P <). ضریب تبدیل پرندگانی که در جیره خود افزودنی (پریبیوتیک، پروبیوتیک و مخلوط آنها) دریافت کردند، کمتر بود (05/0P <). وزن نسبی روده کور در پرندگانی که با جیره‌های با پروتئین کمتر تغذیه شدند، بیشتر بود (05/0P <). افزایش معنیدار در عمق کریپت در دوازدهه و کاهش معنیدار در طول پرز در ژژونوم و نسبت طول پرز: عمق کریپت در دوازدهه و ژژنوم با تغذیه جیرههایی با کمبود پروتئین مشاهده شد (05/0P<). طول پرز در دوازدهه پرندگان با جیره فاقد افزودنی، کمتر از پرندگان تغذیه شده با جیرههای حاوی پری‌بیوتیک و مخلوط آنها بود (05/0P<). نسبت طول پرز: عمق کریپت در ژژنوم پرندگانی که با جیره حاوی پروتئین توصیه شده و مخلوط پروبیوتیک و پریبیوتیک تغذیه شدند، بالاتر از سایر پرندگان بود (05/0P<). افزودن مخلوط پروبیوتیک و پری‌بیوتیک به جیره سبب افزایش طول پرزهای ایلئوم شد (05/0P<). براساس نتایج حاصل، استفاده از پروبیوتیک، پری‌بیوتیک و مخلوط آنها در جیره‌هایی با کمبود پروتئین، با بهبود فراسنجههای هیستومورفومتریک روده بلدرچین ژاپنی، موجب بهبود ضریب تبدیل در آنها می‌شود.

تأثیر منبع چربی و نوع افزودنی بر عملکرد، صفات تولیدی و ریخت شناسی روده جوجه های گوشتی

داریوش خادمی شورمستی؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ هوشنگ لطف اللهیان

دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 211-221

چکیده

تأثیر منبع چربی و نوع افزودنی ‌بر عملکرد و شاخص‌های ریخت‏شناسی رودۀ جوجه‌های گوشتی آمیختۀ تجاری آرین در آزمایش فاکتوریال 3×2 با دو منبع چربی (کلزا و تخم‏کدو) و سه نوع افزودنی (بدون افزودنی، 1/0 گرم در کیلوگرم باکتوسل، و 15/0 گرم در کیلوگرم ویرجینامایسین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار ... بیشتر

اثر سطوح گوناگون پروبیوتیک کلوستات بر عملکرد و ایمنی جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی در دوره پایانی

مهدیه سلطانی؛ مژگان مظهری؛ امید علی اسماعیلی پور

دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 291-300

چکیده

اثر سطوح پروبیوتیک بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجه‏های گوشتی تحت تنش گرمایی در آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از 144 قطعه جوجۀ نر یک‏روزه سویۀ راس بررسی شد. جوجه‌ها تا 25روزگی با جیرۀ تجاری مطابق با راهنمای راس تغذیه و سپس به‌طور تصادفی به چهار تیمار شامل چهار سطح پروبیوتیک (صفر، 05/0، 1/0، و 2/0درصد جیره) با چهار تکرار حاوی نه ... بیشتر اثر سطوح پروبیوتیک بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجه‏های گوشتی تحت تنش گرمایی در آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از 144 قطعه جوجۀ نر یک‏روزه سویۀ راس بررسی شد. جوجه‌ها تا 25روزگی با جیرۀ تجاری مطابق با راهنمای راس تغذیه و سپس به‌طور تصادفی به چهار تیمار شامل چهار سطح پروبیوتیک (صفر، 05/0، 1/0، و 2/0درصد جیره) با چهار تکرار حاوی نه پرنده اختصاص یافتند. از 25روزگی پرنده‌ها به‌مدت هشت ساعت در روز در معرض دمای 2±34 درجۀ سانتی‌گراد قرار‌ گرفتند. نتایج نشان داد که اثر سطوح متفاوت پروبیوتیک بر مصرف خوراک معنی‌دار نبود. پرندگانی که جیرۀ حاوی 05/0 و 1/0درصد پروبیوتیک دریافت کردند، افزایش وزن بیشتری در مقایسه با پرندگان شاهد داشتند (05/0>P). ضریب تبدیل در پرندگانی که با جیرۀ حاوی 1/0درصد پروبیوتیک تغذیه شدند، بهتر از پرندگان شاهد بود (05/0>P). با افزایش مصرف پروبیوتیک وزن نسبی لاشه و سینه افزایش یافت (05/0P<). اثر سطوح گوناگون پروبیوتیک بر وزن نسبی اندام‏های داخلی معنی‌دار نبود، اما پرندگانی که با جیرۀ حاوی 2/0درصد پروبیوتیک تغذیه شدند، کبد بزرگتری داشتند (05/0P<). با افزایش سطح پروبیوتیک در جیره کلسترول خون کاهش یافت (05/0P<). مصرف سطوح گوناگون پروبیوتیک، فراوانی هتروفیل‌ها، و همچنین نسبت هتروفیل به لنفوسیت را کاهش و میزان آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز را افزایش داد (05/0P<). بنابراین در شرایط تنش گرمایی افزودن پروبیوتیک کلوستات به میزان 1/0درصد جیره عملکرد رشد و پاسخ ایمنی پرنده را بهبود می‌دهد.

تأثیر افزودن پروبیوتیک پروتکسین به جیره‌های آلوده به آفلاتوکسین بر عملکرد بلدرچین ژاپنی

مجید آفتابی؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ قاسم جلیلوند؛ مهران مهری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 131-140

چکیده

تأثیر پروتکسین در کاهش تأثیرات منفی تغذیة جیره‏های حاوی آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، پاسخ ایمنی، کیفیت گوشت و فلور میکروبی ایلئوم با استفاده از 320 قطعه بلدرچین ژاپنی هفت‌روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (جیرة شاهد (بدون افزودنی)، جیرة حاوی 5/2 میلی‏گرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1، جیرة حاوی 150 میلی‏گرم در کیلوگرم پروتکسین، ... بیشتر تأثیر پروتکسین در کاهش تأثیرات منفی تغذیة جیره‏های حاوی آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، پاسخ ایمنی، کیفیت گوشت و فلور میکروبی ایلئوم با استفاده از 320 قطعه بلدرچین ژاپنی هفت‌روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (جیرة شاهد (بدون افزودنی)، جیرة حاوی 5/2 میلی‏گرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1، جیرة حاوی 150 میلی‏گرم در کیلوگرم پروتکسین، جیرة حاوی 5/2 میلی‏گرم آفلاتوکسین B1+150 میلی‏گرم در کیلوگرم پروتکسین)، چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار بررسی شد. مصرف خوراک در پرندگانی که با جیرة حاوی پروبیوتیک تغذیه شدند، بالاتر از پرندگان گروه شاهد بود (05/0P<). افزایش وزن پرندگانی که جیرة حاوی آفلاتوکسین دریافت کردند، کمتر از پرندگان تیمارهای دیگر بود (05/0P<). پاسخ ایمنی هومورال در بلدرچین‏های گروه آفلاتوکسین و پروبیوتیک به‏ترتیب کمتر و بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P<). ضخامت پوست 48 ساعت پس از چالش با دی‏نیتروکلروبنزن در پرندگان تغذیه‌شده با جیرة آلوده به آفلاتوکسین کمتر از سایر تیمارها بود (05/0P<). غلظت مالون‏دی‏آلدئید (30 روز بعد از انجماد) در گوشت پرندگانی که با جیرة آلوده به آفلاتوکسین تغذیه شدند، بیشتر از سایر پرندگان بود (05/0P<). جمعیت اشریشیاکلی و باکتری‏های اسیدلاکتیک در پرندگانی که با جیرة حاوی پروتکسین و یا آفلاتوکسین+پروتکسین تغذیه شدند، از دو گروه دیگر به‌ترتیب کمتر و بیشتر بود (05/0P<). براساس نتایج پژوهش حاضر، افزودن پروبیوتیک پروتکسین به جیره‏های آلوده به آفلاتوکسین B1 موجب بهبود پاسخ ایمنی و جمعیت میکروبی روده در بلدرچین ژاپنی می‏شود.

اثرات استفاده از چند نوع افزودنی در جیره غذایی مرغ های تخم گذار بر عملکرد و فراسنجه های کیفی تخم مرغ

محمد زارعی؛ محمد احسانی؛ مهران ترکی

دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 61-71

چکیده

به منظور مطالعه اثرات استفاده از دو نوع پروبیوتیک (تپاکس و یسچر)، دو نوع پربیوتیک (فرمکتو و ای ماکس) و یک نوع سینبیوتیک (بیومین) در جیره غذایی (انرژی قابل متابولیسم 2720 کیلوکالری بر کیلوگرم و پروتئین خام 145 گرم بر کیلوگرم) بر عملکرد مرغ های تخم گذار و فراسنجه های کیفی تخم مرغ، تعداد 216 قطعه مرغ تخم گذار نژاد لوهمن در سن 76 هفتگی در 36 قفس توزیع ... بیشتر

بررسی اثر پروتکسین، فلاوومایسین و نوع چربی در جیره غذایی بر عملکرد جوجه های گوشتی

سید داود شریفی؛ امین دیبامهر؛ هوشنگ لطف الهیان

دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، ، صفحه 7-16

چکیده

تأثیر پروبیوتیک پروتکسین، آنتی بیوتیک فلاوومایسین و نوع چربی جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 900 قطعه جوجه سویه تجاری رأس در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با سه منبع چربی (بدون چربی، سه درصد اسید چرب و سه درصد روغن سویا) و سه افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) با چهار تکرار درقالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. ... بیشتر

اثر سطوح مختلف چربی و نوع افزودنی (آنتی بیوتیک و پروبیوتیک) بر صفات بیوشیمیایی خون و عملکرد جوجه های گوشتی

سید داود شریفی؛ احسان تواضعی؛ علی اکبر خادم؛ عباس برین

دوره 12، شماره 2 ، مهر 1389، ، صفحه 11-20

چکیده

برای بررسی اثر دو سطح چربی (سه و شش درصد) و سه نوع افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) بر عملکرد و صفات بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجه یک روزه نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 2) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. پرندگان به طور تصادفی در شش تیمار و با چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار توزیع شدند. نتایج نشان داد ... بیشتر

دوره 26 (1403)

دوره 25 (1402)

دوره 24 (1401)

دوره 23 (1400)

دوره 22 (1399)

دوره 21 (1398)

دوره 20 (1397)

دوره 19 (1396)

دوره 18 (1395)

دوره 17 (1394)

دوره 16 (1393)

دوره 15 (1392)

دوره 14 (1391)

دوره 13 (1390)

دوره 12 (1389)

کلیدواژه‌ها = پروبیوتیک

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده