حسین ایراندوست؛ علی پارسا؛ حمیدرضا مصلحی
چکیده
به منظور اندازهگیری خصوصیات فیزیکی - شیمیایی منابع روغن سویا و بررسی تاثیر مصرف آنها بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، الگوی اسیدهای چرب روغن مایع سویا، روغن هیدروژنه سویا، روغن بازیافتی سویا و مایع صابون اسیدی سویا اندازهگیری شد و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری (AME) آنها با استفاده از خروسهای ...
بیشتر
به منظور اندازهگیری خصوصیات فیزیکی - شیمیایی منابع روغن سویا و بررسی تاثیر مصرف آنها بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، الگوی اسیدهای چرب روغن مایع سویا، روغن هیدروژنه سویا، روغن بازیافتی سویا و مایع صابون اسیدی سویا اندازهگیری شد و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری (AME) آنها با استفاده از خروسهای بالغ برآورد شد. در آزمایش دوم، اثرات مصرف میزان پنج درصد از روغنهای مورد مطالعه در جیره، بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار بررسی شد. مقدار اسید لینولئیک در روغنهای مایع، هیدروژنه، بازیافتی و مایع صابون اسیدی سویا به ترتیب 46/51، 35/11، 53/32 و درصد بود.AME برآورد شده برای روغنهای مایع سویا، هیدروژنه سویا، بازیافتی سویا و مایع صابون اسیدی سویا به روش حاصل ضرب به ترتیب 8920، 8733،8602 و 7836 کیلوکالری بر کیلوگرم و به روش تفاضل به ترتیب 9016، 8794، 8765 و 7906 کیلوکالری بر کیلوگرم برآورد شد که بیانگر بالاتر بودن مقادیر انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری محاسبه شده به روش تفاضل نسبت به روش حاصلضرب میباشد. همچنین استفاده از روغن هیدروژنه سویا در جیره، مصرف خوراک را در مقایسه با روغن مایع سویا افزایش داد (05/0P<). در دوره رشد، میزان افزایش وزن با تغذیه جیرههای حاوی مایع صابون اسیدی سویا در مقایسه با جیرههای حاوی روغن مایع سویا، کاهش و ضریب تبدیل افزایش یافت (05/0P<). نتایج نشان داد که مصرف روغن بازیافتی سویا هیچگونه اثر سویی بر عملکرد جوجههای گوشتی ندارد.
علی محمد هوشمندی؛ محمد بوجار پور؛ اکبر یعقوبفر؛ سمیه سالاری؛ حسن رکنی
چکیده
تاثیر شکل فیزیکی خوراک، رقم جو و افزودن آنزیم بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و انرژی قابل متابولیسم جیره جوجههای گوشتی با استفاده از 972 قطعه جوجه گوشتی سویه راس در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×3 با سه رقم جو (فجر، ریحانه و یوسف)، دو شکل فیزیکی خوراک (آردی و پلت) و دو سطح آنزیم (صفر و 05/0گرم در کیلوگرم) در قالب یک طرح پایه کاملاً تصادفی ...
بیشتر
تاثیر شکل فیزیکی خوراک، رقم جو و افزودن آنزیم بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و انرژی قابل متابولیسم جیره جوجههای گوشتی با استفاده از 972 قطعه جوجه گوشتی سویه راس در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×3 با سه رقم جو (فجر، ریحانه و یوسف)، دو شکل فیزیکی خوراک (آردی و پلت) و دو سطح آنزیم (صفر و 05/0گرم در کیلوگرم) در قالب یک طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار و 27 قطعه جوجه در هر تکرار، بررسی شد. جیره های حاوی جو رقم ریحانه در مقایسه با سایر ارقام قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و چربی، انرژی خالص، انرژی قابل متابولیسم ظاهری و انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت بالاتری داشتند (05/0P<). پلت نمودن جیرهها، انرژی خالص، انرژی قابل متابولیسم ظاهری و انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت را کاهش (05/0P<) و افزودن آنزیم به جیرهها مقدار این شاخصها و همچنین قابلیت هضم پروتئین و چربی را افزایش داد (05/0P<). با توجه به این نتایج، استفاده از آنزیم در جیره حاوی جو رقم ریحانه به شکل پلت در تغذیه جوجههای گوشتی، قابلیت هضم و انرژیزایی جیره را افزایش می‌دهد.
صیفعلی ورمقانی؛ فرزاد بسطامی؛ محمد اکبری قرایی
چکیده
اثر تغذیه برگ زیتون در هفته‌های مختلف دوره پرورش بر عملکرد و ناهنجاری متابولیکی آسیت با استفاده از تعداد 336 قطعه جوجه گوشتی نر سویه آرین در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 14 پرنده در هر تکرار به مدت 42 روز بررسی شد. جیرههای غذایی بر اساس توصیه‌های جوجه‌گوشتی آرین در سه دوره زمانی و با استفاده از سطوح صفر (شاهد) و یک درصد ...
بیشتر
اثر تغذیه برگ زیتون در هفته‌های مختلف دوره پرورش بر عملکرد و ناهنجاری متابولیکی آسیت با استفاده از تعداد 336 قطعه جوجه گوشتی نر سویه آرین در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 14 پرنده در هر تکرار به مدت 42 روز بررسی شد. جیرههای غذایی بر اساس توصیه‌های جوجه‌گوشتی آرین در سه دوره زمانی و با استفاده از سطوح صفر (شاهد) و یک درصد برگ زیتون در هر دوره تهیه شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره شاهد، تغذیه جیره حاوی یک درصد برگ زیتون از یک تا 14 روزگی، جیره حاوی یک درصد برگ زیتون از یک تا 21 روزگی، جیره حاوی یک درصد برگ زیتون از یک تا 28 روزگی، جیره حاوی یک درصد برگ زیتون از یک تا 35 روزگی و جیره حاوی یک درصد برگ زیتون از یک تا 42 روزگی. اثر تیمارهای آزمایشی بر وزن زنده پایان دوره آزمایش، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی معنی‌دار نبود. تلفات ناشی از آسیت در پرندگانی که در دوره یک تا 14 و یک تا 42 روزگی با جیره یک درصد برگ زیتون تغذیه شده بودند کمتر بود (05/0<P). بیشترین مقدار درصد هماتوکریت و غلظت هورمون تری‌یدوتیرونین در پایان دوره پرورش مربوط به تیمار شاهد بود (05/0<P). تفاوتی در تعداد گلبول‌های قرمز و غلظت هورمون T4 در پایان دوره در پرندگان مربوط به تیمارهای مختلف مشاهده نشد. براساس نتایج حاصل، استفاده از یک درصد برگ زیتون در جیره جوجههای گوشتی بدون تأثیر نامطلوب بر عملکرد، تلفات ناشی از آسیت را کاهش می‌دهد.
بابک ماسوری؛ سمیه سالاری؛ حشمت اله خسروی نیا؛ صالح طباطبایی وکیلی؛ طاهره محمدآبادی
چکیده
تاثیر اسانس مرزه خوزستانی (صفر و 400 میلی گرم بر کیلوگرم جیره) و منبع چربی (پنج درصد روغن ماهی، سه درصد روغن ماهی + دو درصد روغن کلزا، دو درصد روغن ماهی +سه درصد روغن کلزا و پنج درصد روغن کلزا) بر عملکرد تولیدی، کلسترول گوشت، پایداری لیپید و اجزای لیپیدی خون جوجههای گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×4 با پنج تکرار ...
بیشتر
تاثیر اسانس مرزه خوزستانی (صفر و 400 میلی گرم بر کیلوگرم جیره) و منبع چربی (پنج درصد روغن ماهی، سه درصد روغن ماهی + دو درصد روغن کلزا، دو درصد روغن ماهی +سه درصد روغن کلزا و پنج درصد روغن کلزا) بر عملکرد تولیدی، کلسترول گوشت، پایداری لیپید و اجزای لیپیدی خون جوجههای گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×4 با پنج تکرار انجام شد. استفاده از پنج درصد روغن کلزا باعث کاهش ضریب تبدیل خوراک، غلظت لیپوپروتئینهای با دانسیته کم در سرم و میزان کلسترول عضلات ران و سینه در جوجههای گوشتی در سن 42 روزگی شد (05/0>P). استفاده از 400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس مرزه باعث بهبود افزایش وزن روزانه، کاهش سطح کلسترول سرم و عضلات ران و سینه و کاهش سطح مالوندیآلدئید در عضلات ران و سینه شد (05/0>P). اعمال تنش گرمایی در بازه زمانی 22 تا 42 روزگی باعث کاهش معنی‌دار ضریب تبدیل خوراک، افزایش کلسترول سرم خون و کلسترول عضله سینه و افزایش سطح مالوندیآلدئید عضلات ران وسینه شد (05/0>P). بر اساس نتایج حاصل، استفاده از روغن کلزا یا400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس مرزه خوزستانی تأثیر مثبت بر خصوصیات عملکرد و کاهش محتوای کلسترول عضلات و سرم خون در جوجه گوشتی دارد.
الهام سرباز؛ بهمن نویدشاد؛ فرزاد میرزائی آقجه قشلاق
چکیده
تأثیر استفاده از غلاف بادام‌زمینی به عنوان یک منبع فیبر نامحلول در جیره بر عملکرد رشد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (سطوح صفر (شاهد)، 5/2، 5 و 5/7 درصد غلاف بادام‌زمینی در جیره) 5 تکرار و 16 پرنده در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. در دوره رشد ...
بیشتر
تأثیر استفاده از غلاف بادام‌زمینی به عنوان یک منبع فیبر نامحلول در جیره بر عملکرد رشد، ریخت‌شناسی روده و قابلیت هضم مواد مغذی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (سطوح صفر (شاهد)، 5/2، 5 و 5/7 درصد غلاف بادام‌زمینی در جیره) 5 تکرار و 16 پرنده در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. در دوره رشد (11 تا 24 روزگی)، استفاده از غلاف بادام‌زمینی در جیره، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی را کاهش داد، ولی پرندگانی که با جیره حاوی 5/7 درصد غلاف بادام‌زمینی تغذیه شدند، افزایش وزن روزانه بیشتری داشتند (05/0> P). غلاف بادام‌زمینی، ضرایب قابلیت هضم ماده خشک و عصاره اتری را بهبود بخشید و جیرههای حاوی سطوح 5/2 یا 5 درصد غلاف بادام‌زمینی قابلیت هضم ماده آلی بالاتری در مقایسه با جیره شاهد داشتند (05/0> P). طول پرزهای روده کوچک جوجههای تغذیه شده با جیرههای حاوی 5 یا 5/7 درصد غلاف بادام‌زمینی در مقایسه با پرندههای شاهد بیشتر بود (05/0> P). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از غلاف بادام‌زمینی تا سطح 5/7 درصد از جیره اثری منفی بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی ندارد.
مختار فتحی؛ محمد حیدری
چکیده
پژوهشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف عصاره آبی شوید با 600 قطعه جوجه یکروزه شامل چهار تیمار شاهد (بدون افزودنی) و سطوح 5 ، 10 و 20 میلی‌لیتر عصاره آبی شوید در لیتر آب آشامیدنی با پنج تکرار برای هر تکرار به مدت 42 روز انجام شد. در انتهای آزمایش (روز 42 آزمایش)، دو پرنده از هر قفس به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند قلب برداشته و وزن بطن‌های راست ...
بیشتر
پژوهشی به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف عصاره آبی شوید با 600 قطعه جوجه یکروزه شامل چهار تیمار شاهد (بدون افزودنی) و سطوح 5 ، 10 و 20 میلی‌لیتر عصاره آبی شوید در لیتر آب آشامیدنی با پنج تکرار برای هر تکرار به مدت 42 روز انجام شد. در انتهای آزمایش (روز 42 آزمایش)، دو پرنده از هر قفس به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند قلب برداشته و وزن بطن‌های راست و چپ جداگانه محاسبه و شاخص آسیتی اندازهگیری شد. فراسنجههای فعالیت پلاسمایی آنزیمهای لاکتات‌دهیدروژناز، آسپارتات‌آمینوترانسفراز، آلانین‌آمینوترانسفراز و فراسنجههای وضعیت آنتی‌کسیدان شامل، سطح مالون‌دی-آلدئید، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل پلاسما، آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی گلوتاتیون‌پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز اندازهگیری شدند. فراسنجههای افزایش وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک نیز اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که مصرف سطح پنج میلی‌لیتر عصاره آبی شوید در مقایسه با سایر گروهها، سبب افزایش معنی‌دار وزن و کاهش ضریب تبدیل خوراک، شاخص آسیتی و تلفات مرتبط با آسیت شد. هر سه سطح عصاره آبی شوید سبب کاهش گلوکز خون شدند. مصرف سطوح 10 و 20 میلی‌لیتر عصاره آبی شوید، سبب کاهش معنی‌دار تری‌گلیسیرید و افزایش لیپوپروتئین با دانسیته بالادر پلاسما شد. فعالیت آنزیم لاکتات‌دهیدروژناز نیز به طور معنیداری تحت تاثیر سطوح مختلف عصاره آبی شوید کاهش یافت. هیچ‌کدام از فراسنجههای آنتی‌اکسیدانی به طور معنیداری تحت تاثیر سطوح مختلف عصاره آبی شوید قرار نگرفتند. نتایج این تخقیق نشان داد سطح پنج میلی‌لیتر عصاره آبی شوید را به طور موفقیت آمیزی در جهت بهبود عملکرد وکاهش تلفات ناشی از آسیت در جوجههای گوشتی استفاده نمود.
عباس مسعودی؛ آرش آذرفر؛ حشمت ا... خسروی نیا
چکیده
در این آزمایش فراسنجههای رشد جوجههای گوشتی تغذیه شده با پوسته برنج برآورد شد و وزن نهایی این جوجه‌ها با استفاده از مدلهای غیرخطی، تابعیت اسپلاین و شبکه عصبی مصنوعی پیشبینی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد و تیمارهای حاوی 5/2، پنج و 5/7 درصد پوسته برنج بود. نتایج نشان داد که وزن نهایی پیش بینی شده توسط تمامی مدلهای مورد استفاده در ...
بیشتر
در این آزمایش فراسنجههای رشد جوجههای گوشتی تغذیه شده با پوسته برنج برآورد شد و وزن نهایی این جوجه‌ها با استفاده از مدلهای غیرخطی، تابعیت اسپلاین و شبکه عصبی مصنوعی پیشبینی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد و تیمارهای حاوی 5/2، پنج و 5/7 درصد پوسته برنج بود. نتایج نشان داد که وزن نهایی پیش بینی شده توسط تمامی مدلهای مورد استفاده در پژوهش حاضر در جوجههای تیمار شاهد بالاتر از جوجههای سایر تیمارها بود (05/0>P)، ولی تفاوتی در وزن نهایی پیش بینی شده در میان جوجههای تغذیه شده با جیرههای حاوی سطوح مختلف پوسته برنج مشاهده نشد. زمان نقطه عطف منحنی رشد در جوجههای گروه شاهد پایین‌تر از جوجههای سایر تیمارها بود (05/0>P)، ولی افزایش سطح پوسته برنج در جیره تاثیر معنی داری بر این فراسنجه نداشت. بیشترین و کمترین وزن محاسبه شده در نقطه عطف منحنی رشد به ترتیب مربوط به جوجههای تغدیه شده با جیره شاهد و جیره حاوی پنج درصد پوسته برنج بود (05/0P>). تغذیه جوجه‌ها با جیرههای حاوی پوسته برنج شاخص b مدل تابعیت اسپلاین را در مقایسه با گروه شاهد کاهش داد (05/0>P)، در حالی که شاخص c صرفا در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 5/7 درضد پوسته برنج پایین‌تر از گروه شاهد بود (05/0>P). بر اساس نتایج حاصل، تابعیت اسپلاین برای بیشبینی وزن جوجههای گوشتی مصرف کننده پوسته برنج در سن 42 روزگی کارایی بیشتری از مدلهای غیرخطی و شبکه عصبی مصنوعی دارد.
بهروز دستار؛ محسن رجب زاده نسوان؛ محمود شمس شرق؛ مختار مهاجر
چکیده
اثر الگوهای مختلف تغذیه پروتئین، برعملکرد رشد، اجزای لاشه و محتوای نیتروژن بستر جوجههـای گوشـتی سـویهی تجـاری کاب 500 با استفاده از 800 جوجه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 40 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار الگوی تغذیه پروتئین (بر اساس راهنمای پرورش سویه کاب، احتیاجات توصیه شده ...
بیشتر
اثر الگوهای مختلف تغذیه پروتئین، برعملکرد رشد، اجزای لاشه و محتوای نیتروژن بستر جوجههـای گوشـتی سـویهی تجـاری کاب 500 با استفاده از 800 جوجه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 40 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار الگوی تغذیه پروتئین (بر اساس راهنمای پرورش سویه کاب، احتیاجات توصیه شده توسط NRC، 90 درصد مقدار پروتئین توصیه شـده NRC و الگوی تغذیه مرحلـهای) بود. اثر تیمارهای مختلف بر افزایش وزن، مصرف خوراک، انرژی مصرفی، نسبت راندمان پروتئین و اجزای لاشه معنی‌دار نبود. پرندگانی که بر اساس الگوی توصیه شده راهنمای کاب تغذیه شدند ضریب تبدیل غذایی بهتری داشتند (05/0P<). نسبت راندمان انرژی در جوجههای گوشتی تغذیه شده با الگوی پروتئینی راهنمای سویه کاب از سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). مقدار نیتروژن بستر با تغذیه جوجههای گوشتی براساس راهنمای سویه کاب، 90 درصد مقدار پروتئین توصیه شـده NRC و خوراکدهی مرحلهای نسبت به الگوی پروتئینی توصیه شده NRC کمتر بود (05/0P<). بر اساس نتایج این آزمایش، استفاده از الگوی تغذیه پروتئین بر اساس راهنمای سویه کاب برای تغذیه جوجههای گوشتی سویه کاب مناسب‌تر از سایر الگوهای مورد مطالعه میباشد.
مهدى افرا؛ بهمن نویدشاد؛ فرزاد میرزایی آقجه قشلاق؛ نعمت هدایت ایوریق
چکیده
در این آزمایش از 200 قطعه جوجه گوشتی از سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفى با پنج تیمار و چهار تکرار استفاده شد. انرژی متابولیسمی حقیقی پوسته جو با استفاده از خروسهای بالغ سسکتومی شده اندازه گیری شد. میزان ماده خشک، انرژی متابولیسمی حقیقی، خاکستر، عصاره اتری، پروتئین خام، فیبر خام، NDF، ADF، کلسیم و کل فسفر در پوسته جو به ترتیب برابر ...
بیشتر
در این آزمایش از 200 قطعه جوجه گوشتی از سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفى با پنج تیمار و چهار تکرار استفاده شد. انرژی متابولیسمی حقیقی پوسته جو با استفاده از خروسهای بالغ سسکتومی شده اندازه گیری شد. میزان ماده خشک، انرژی متابولیسمی حقیقی، خاکستر، عصاره اتری، پروتئین خام، فیبر خام، NDF، ADF، کلسیم و کل فسفر در پوسته جو به ترتیب برابر با 92 درصد، 978 کیلوکالری در کیلوگرم، 53/3 درصد، 26/4 درصد، 26/12 درصد، 6/12 درصد، 1/52 درصد، 5/23 درصد، 9/0 درصد و 6/0 درصد بود. جیرههای آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره شاهد (فاقد پوسته جو)، 2- جیره حاوی 75/0 درصد پوسته جو با اندازه ذرات کمتر از یک میلیمتر، 3- جیره حاوی 75/0 درصد پوسته جو با اندازه ذرات بین یک تا دو میلی متر، 4- جیره حاوی 5/1 درصد پوسته جو با اندازه ذرات کمتر از یک میلی متر، 5- جیره حاوی 5/1 درصد پوسته جو با اندازه ذرات بین یک تا دو میلی متر. پرنده-هایی که با جیره حاوی پوسته جو تغذیه شدند افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی بهتری داشتند و به ویژه جیره حاوی سطح 5/1 درصد پوسته جو با اندازه بین یک تا دو میلیمتر در این زمینه موثرتر بود (05/0 >P). چنین بهبودی در وزن سنگدان نیز مشاهده شد (05/0 >P). پوسته جو باعث بهبود قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و خاکستر گردید (05/0 >P). تغذیه جوجههای گوشتی با جیرههای حاوی پوسته جو، هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن را کاهش داد. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، استفاده از 5/1 درصد پوسته جو با اندازه ذرات بین یک تا دو میلیمتر در جیره ضمن بهبود عملکرد، هزینه خوراک در جوجههای گوشتی را کاهش می‌دهد.
فرشته جمیلی؛ ابوالقاسم گلیان؛ حسن کرمانشاهی؛ احمد حسن آبادی؛ حیدر زرقی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر چهار نوع مولتیآنزیم تجاری و سطوح مختلف آنها بر انرژی قابل سوخت‌وساز ظاهری تصحیح شده برای نیتروژن (AMEn) و قابلیت هضم چربی خام، پروتئین خام، ماده خشک و ماده آلی گندم با روش جمعآوری کل فضولات در جوجههای گوشتی انجام گرفت. تعداد 135 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 به 45 قفس متابولیکی شامل نه تیمار، پنج ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر چهار نوع مولتیآنزیم تجاری و سطوح مختلف آنها بر انرژی قابل سوخت‌وساز ظاهری تصحیح شده برای نیتروژن (AMEn) و قابلیت هضم چربی خام، پروتئین خام، ماده خشک و ماده آلی گندم با روش جمعآوری کل فضولات در جوجههای گوشتی انجام گرفت. تعداد 135 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 به 45 قفس متابولیکی شامل نه تیمار، پنج تکرار و سه قطعه جوجه در هر تکرار اختصاص یافتند. جیرههای آزمایشی به نحوی تنظیم شدند که گندم تنها منبع تأمینکننده انرژی باشد. با افزودن یک و دو برابر مقدار توصیه شده هر یک از چهار مولتیآنزیم تجاری به جیره پایه، هشت جیره آزمایشی دیگر تهیه شد. جوجه‌ها به دان و آب دسترسی آزاد داشتند و از 23-17 روزگی با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. افزودن یک یا دو برابر مقادیر توصیه شده مولتیآنزیمهای تجاری، باعث افزایش معنی‌دار AMEn و قابلیت هضم ظاهری چربی خام، پروتئین خام، ماده خشک و ماده آلی گندم شد (05/0>P)، اما تفاوت معنیداری بین اثر نوع مولتیآنزیمها و سطوح آنها بر شاخص‌های فوق مشاهده نشد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که افزودن مولتیآنزیمهای تجاری باعث بهبود انرژی قابل سوخت‌وساز ظاهری گندم فلات به میزان 70 تا 120 کیلوکالری در کیلوگرم می‌شود.
نسترن شاه ابراهیمی؛ خلیل میرزاده؛ مرتضی مموئی؛ احمد طاطار؛ محمد حجتی
چکیده
تأثیر زئولیت طبیعی و نانوزئولیت بر عملکرد، فلور میکروبی روده، خصوصیات استخوان درشتنی و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 336 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره شاهد (فاقد هر نوع زئولیت)، جیره حاوی ...
بیشتر
تأثیر زئولیت طبیعی و نانوزئولیت بر عملکرد، فلور میکروبی روده، خصوصیات استخوان درشتنی و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 336 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره شاهد (فاقد هر نوع زئولیت)، جیره حاوی زئولیت طبیعی (5/0، یک و 5/1 درصد) و جیره حاوی نانوزئولیت (5/0، یک و 5/1 درصد). استفاده از سطوح یاد شده زئولیت و نانوزئولیت تأثیر معنیداری بر وزن سینه، رانها، کبد، چربی محوطهبطنی، سنگدان و بازده لاشه نداشت. افزودن زئولیت و نانوزئولیت به جیره سبب کاهش معنی‌دار تعداد کل باکتریها و باکتری اشریشیاکلی شد (05/0>P). وزن، طول، حجم و چگالی استخوان درشتنی در حالت تازه و خشک و همچنین وزن خاکستر درشتنی تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت. میزان فسفر، آلکالینفسفاتاز و آلانین‌آمینوترانسفراز سرم خون پرندگانی که در جیره خود نانوزئولیت دریافت کردند، بیشتر از پرندگان مربوط به تیمار شاهد بود (05/0>P). دادهها نشان داد که افزودن نانوزئولیت به جیرهغذایی جوجههای گوشتی، منجر به بهبود وضعیت فلور باکتریایی روده و افزایش فعالیت آنزیمهای شاخص کبدی می‌شود.
وحید جزی؛ فتح اله بلداجی؛ بهروز دستار؛ سید رضا هاشمی؛ امین عشایری زاده
چکیده
تأثیر تغذیه کنجاله پنبهدانه تخمیر شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه و پروفایل چربی سرم خون با استفاده از 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و با 12 پرنده در هر تکرار بررسی شد. کنجاله پنبهدانه با کشت مخلوط مایع حاوی باسیلوس سابتیلیس، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا به نسبت یک به 2/1 تخمیر ...
بیشتر
تأثیر تغذیه کنجاله پنبهدانه تخمیر شده بر عملکرد، خصوصیات لاشه و پروفایل چربی سرم خون با استفاده از 300 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و با 12 پرنده در هر تکرار بررسی شد. کنجاله پنبهدانه با کشت مخلوط مایع حاوی باسیلوس سابتیلیس، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا به نسبت یک به 2/1 تخمیر شد. پس از هفت روز تخمیر، مقدار گوسیپول آزاد از 33/584 به 68 میلیگرم در کیلوگرم کنجاله کاهش یافت. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی صفر، 10 و 20 درصد کنجاله پنبهدانه خام و یا تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بود.استفاده از کنجاله پنبهدانه تخمیری در مقایسه با کنجاله پنبهدانه خام در جیره سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در جوجههای گوشتی شد (05/0>P). در 21 و 42 روزگی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در پرندههای تغذیه شده با جیرههای حاوی 10 و 20 درصد کنجاله پنبهدانه تخمیری اختلاف معنیداری با پرندههای تغذیه شده جیره شاهد نداشت. چربی محوطه بطنی در جوجههایی که با جیره حاوی کنجاله پنبهدانه تخمیری تغذیه شدند، از سایر پرندگان کمتر بود (05/0>P). غلظت کلسترول و تریگلیسرید سرم خون در گروههای تغذیه شده با جیرههای حاوی کنجاله پنبهدانه تخمیری به طور معنیداری کمتر از سایر گروهها بود (05/0>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از کنجاله پنبهدانه تخمیری در مقایسه با کنجاله پنبهدانه خام عملکرد و سلامت جوجههای گوشتی را بهبود میبخشد.
علی اکبر سالاری؛ احمد حسن آبادی؛ حسن نصیری مقدم؛ غلامعلی کلیدری
چکیده
به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخص‌های لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعه‌ای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی دو سطح اسید ...
بیشتر
به منطور بررسی تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخص‌های لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعه‌ای انجام شد. در این آزمایش، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس ٣٠٨ (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی دو سطح اسید کلریدریک (5/1 و سه درصد)، دو سطح اسید بوتیریک (2/0 و 4/0 درصد) و دو سطح مخلوطی از آنها (5/1 + 4/0 و 3 + 2/0 درصد به ترتیب اسید کلریدریک + اسید بوتیریک) و یک تیمار شاهد (بدون افزودنی) بود. افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر میانگین وزن بدن در دوره رشد کاهش معنیداری را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد (05/0P<). اسیدهای افزوده شده به‌طور معنیداری باعث کاهش مصرف خوراک و افزایش ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد نسبت به تیمار شاهد شدند (05/0P<). اثر تیمارها بر شاخص‌های لاشه، جمعیت میکروبی و بافتشناسی روده جوجههای گوشتی در مقایسه با گروه شاهد معنی‌دار نبود. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از اسید کلریدریک و اسید بوتیریک در جیرههای غذایی در کل دوره پرورش تأثیر مثبتی بر عملکرد رشد، شاخص‌های لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجههای گوشتی ندارند.
علیرضا عموئیان خاوه؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ فرید شریعتمداری
چکیده
تأثیر شش نوع برنامۀ خوراکدهی متناوب آردی‌ـ‌حبه بر عملکرد و حساسیت به آسیت با استفاده از 480 قطعه جوجۀ گوشتی در پنج تکرار و 16 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1. جیرۀ آردی، 2. جیرۀ آردی حرارت‌دیده، 3. جیرۀ آردی در دوره‌های آغازی و رشد و در ادامۀ جیرۀ حبه، 4. جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و در ادامۀ جیرۀ حبه، 5. جیرۀ حبه، و 6. جیرۀ حبۀ آرد‌شده ...
بیشتر
تأثیر شش نوع برنامۀ خوراکدهی متناوب آردی‌ـ‌حبه بر عملکرد و حساسیت به آسیت با استفاده از 480 قطعه جوجۀ گوشتی در پنج تکرار و 16 پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1. جیرۀ آردی، 2. جیرۀ آردی حرارت‌دیده، 3. جیرۀ آردی در دوره‌های آغازی و رشد و در ادامۀ جیرۀ حبه، 4. جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و در ادامۀ جیرۀ حبه، 5. جیرۀ حبه، و 6. جیرۀ حبۀ آرد‌شده است. تغذیۀ جیرۀ حبه در کل دورۀ پرورش، مصرف خوراک و وزن را افزایش داد و موجب بهبود ضریب تبدیل شد، اما حساسیت به آسیت افزایش یافت (01/0>P). جیرههای آردی در تمام دورۀ پرورش کمترین افزایش وزن و نامناسب‌ترین ضریب تبدیل غذایی را ایجاد کردند (01/0>P). مصرف جیرۀ حبه در دورۀ پایانی با مصرف حبه در کل دوره و یا دوره‌های رشد و پایانی، ضریب تبدیل مشابه و مناسب‌تر از جیرههای آردی داشت (01/0>P). مصرف جیرههای آردی در چهار هفتۀ ابتدایی یا در کل دوره، حساسیت به آسیت را به‌طور معنیداری کاهش داد و با افزایش طول دورۀ تغذیه از جیرۀ حبه این شاخص افزایش داشت (01/0>P). در گروههای دریافتکنندۀ جیرۀ حبه کمترین هزینۀ خوراک برای تولید یک کیلوگرم وزن زنده و بالاترین سود ناخالص بهدست آمد (05/0>P). به‌منظور استفاده از مزایای جیرۀ حبه و اجتناب از بروز تلفات زیاد و کاهش حساسیت به آسیت تغذیۀ جیرۀ آردی در دورۀ آغازی و استفاده از خوراک حبه در ادامه توصیه می‌شود.
محمد حسین پالیزدار؛ محمد رضا پورعلمی؛ حمیدرضا محمدیان تبریزی؛ زهرا سپهر
چکیده
اثر اسیدیکنندۀ گلوباسید در تراکم‌های متفاوت بر عملکرد و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 576 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه سویۀ تجاری راس 308 در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم (14، 16، و 18 پرنده در هر مترمربع) و اسیدیکننده (سطوح صفر و یک کیلوگرم در تن جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. ...
بیشتر
اثر اسیدیکنندۀ گلوباسید در تراکم‌های متفاوت بر عملکرد و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی با استفاده از 576 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه سویۀ تجاری راس 308 در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم (14، 16، و 18 پرنده در هر مترمربع) و اسیدیکننده (سطوح صفر و یک کیلوگرم در تن جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. کمترین مصرف غذا در تیمار با تراکم 18 و مصرف یک کیلوگرم اسیدیکننده مشاهده شد که تفاوت آماری معنیداری با دیگر تیمارها داشت (05/0P<). مصرف غذا در جوجههای دریافتکنندۀ اسیدیکننده به‌طور معنیداری کمتر از پرندگانی بود که اسیدیکننده مصرف نکردند (05/0P<). افزایش تراکم از 14 به 16 و 18 قطعه در هر مترمربع سبب افزایش ضریب تبدیل غذایی شد (001/0P<). پرندگانی که با جیرۀ حاوی اسیدیکنندۀ گلوباسید تغذیه شدند، ضریب تبدیل غذایی کمتری داشتند (05/0P<). تغذیۀ جیرههای حاوی اسیدیکننده سبب کاهش گلوکز و تیتر آنتیبادی در پاسخ به گلبول‌های قرمز خون گوسفند و همچنین سبب افزایش کلسترول و تریگلیسرید پلاسمای خون در جوجه‌ها شد (001/0P<). اثر متقابل تراکم و اسیدیکننده بر وزن بدن و متابولیتهای خونی جوجههای گوشتی نیز معنی‌دار نبود. بنابراین در تراکم‌های زیاد نیز میتوان از تأثیرات مفید اسیدیکنندهها سود برد.
زهرا امیری قنات سامان؛ امید علی اسماعیلی پور؛ روح اله میرمحمودی؛ مژگان مظهری
چکیده
تأثیر پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، و فاکتورهای خونی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 200 قطعه جوجۀ گوشتی نر یکروزه سویۀ رأس با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1. جیرۀ پایه بدون مادۀ افزودنی، 2. جیرۀ پایه + 5/0 درصد نعناع‌فلفلی، 3. جیرۀ پایه + یک‌درصد نعناع‌فلفلی، ...
بیشتر
تأثیر پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری، و فاکتورهای خونی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 200 قطعه جوجۀ گوشتی نر یکروزه سویۀ رأس با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. تیمارها شامل: 1. جیرۀ پایه بدون مادۀ افزودنی، 2. جیرۀ پایه + 5/0 درصد نعناع‌فلفلی، 3. جیرۀ پایه + یک‌درصد نعناع‌فلفلی، 4. جیرۀ پایه + 2/0درصد بادرنجبویه، و 5. جیرۀ پایه + 4/0درصد بادرنجبویه بودند. جوجه‌ها تا 25روزگی با جیرۀ یکسان تغذیه شدند. از 25روزگی جوجه‌ها روزانه هشتساعت در دمای 2 ± 34 درجۀ سانتیگراد قرار گرفتند. اثر سطوح پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه بر مصرف خوراک معنی‌دار نبود، اما پرندگانی که جیرههای حاوی این دو ترکیب را مصرف کردند، افزایش وزن روزانۀ بیشتر و ضریب تبدیل کمتری داشتند (05/0>P). بیشترین افزایش وزن روزانه و بهترین ضریب تبدیل در جوجههای تغذیه‌شده با یک‌درصد نعناع‌فلفلی مشاهده شد. قابلیت هضم ظاهری مادۀ خشک و چربی تحت‌تأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما قابلیت هضم پروتئین در پرندگان تغذیه‌شده با یک‌درصد نعناع‌فلفلی بیشتر از پرندگان گروه شاهد بود (05/0>P). صفات بیوشیمیایی خون تحت‌تأثیر سطوح گوناگون پودر نعناع‌فلفلی و بادرنجبویه قرار نگرفت. براساس نتایج حاصل، مصرف پودر نعناع‌فلفلی به میزان یک‌درصد جیره در شرایط تنش گرمایی، قابلیت هضم پروتئین را افزایش می‌دهد و عملکرد رشد جوجههای گوشتی را بهبود می بخشد.
یوسف گل محمدی؛ علی نوبخت
چکیده
به‌منظور تعیین اثر سطوح تفالۀ لیموترش و اسیدهای آلی بر عملکرد، صفات لاشه، مورفولوژی روده، سطح ایمنی، و فراسنجههای بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس‌ـ308، در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تفالۀ لیمو (صفر، 5/1، و سه‌درصد جیره)، دو سطح گلوباسید (صفر و 1/0درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی شش تیمار، چهار تکرار، و 12 قطعه ...
بیشتر
به‌منظور تعیین اثر سطوح تفالۀ لیموترش و اسیدهای آلی بر عملکرد، صفات لاشه، مورفولوژی روده، سطح ایمنی، و فراسنجههای بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس‌ـ308، در آزمایشی فاکتوریل 2×3 با سه سطح تفالۀ لیمو (صفر، 5/1، و سه‌درصد جیره)، دو سطح گلوباسید (صفر و 1/0درصد جیره) در قالب طرح کاملاً تصادفی شش تیمار، چهار تکرار، و 12 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تغذیۀ پرندگان با جیرههای حاوی تفالۀ لیموترش و مکمل اسیدهای آلی مصرف خوراک، میزان افزایش وزن و وزن زنده را افزایش داد (05/0>P). تغذیۀ پرندگان با تفالۀ لیموترش و اسیدهای آلی بهتنهایی بر صفات لاشۀ جوجه‌ها تأثیر نداشت، در حالیکه در ترکیب آنها درصد ران افزایش یافت (05/0>P). استفاده از سه‌درصد تفالۀ لیموترش و نیز ترکیب لیموترش و مکمل اسیدهای آلی عمق کریپت را در ژژنوم افزایش داد (05/0>P). تغذیۀ پرندگان با جیرههای حاوی تفالۀ لیموترش و مکمل اسیدهای آلی تأثیرات معنیداری بر سطح ایمنی و فراسنجههای بیوشیمیایی خون نداشت. به‌طور کلی، استفاده از تفالۀ لیموترش تا سه‌درصد در جیره بههمراه 1/0درصد مخلوط اسیدهای آلی موجب بهبود عملکرد، صفات لاشه، و مورفولوژی رودۀ جوجههای گوشتی می‌شود.
علی محمد سلیمیان؛ سیدعلی تبعیدیان؛ حسین ایراندوست
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر پودر دارچین، زردچوبه، و میخک در جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه، تغییرات ریخت‌شناسی و pH روده، و وضعیت اکسیداسیون سرم خون، آزمایشی با استفاده از 450 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه (هر دو جنس) سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار، و 15 قطعه جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر پودر دارچین، زردچوبه، و میخک در جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه، تغییرات ریخت‌شناسی و pH روده، و وضعیت اکسیداسیون سرم خون، آزمایشی با استفاده از 450 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه (هر دو جنس) سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار، و 15 قطعه جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرۀ شاهد (فاقد هرگونه افزودنی) و جیرههای حاوی سه گرم در کیلوگرم از پودرهای دارچین، زردچوبه، و میخک، جیرۀ حاوی مخلوط آنها (از هرکدام به میزان دو گرم در کیلوگرم)، و جیرۀ حاوی فلاوفسفولیپول (5/0 گرم در هر کیلوگرم) بود. مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل، و خصوصیات لاشۀ جوجههای گوشتی تحت‌تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نسبت طول پرز به عمق کریپت ناحیۀ ژژنوم در جوجههای تغذیه‌شده با جیرۀ حاوی مخلوط دارچین، زردچوبه، و میخک بیشتر از پرندگان تیمارهای شاهد، فلاوفسفولیپول، و دارچین بود (05/0>P). مصرف افزودنیهای خوراکی باعث کاهش pH محتویات دوازدهه در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0P<). غلظت مالوندیآلدئید سرم خون جوجههای تغذیه‌شده با جیرۀ شاهد و جیرۀ حاوی میخک بیشتر از پرندگان سایر تیمارهای آزمایشی بود (05/0P<). به‌طور کلی، استفاده از پودر زردچوبه به‌صورت تنها و یا مخلوط با پودر دارچین و میخک، میتواند جایگزین مناسبی برای آنتیبیوتیکها و همچنین برای اصلاح pH محتویات دوازدهه، پایداری اکسیداتیو سرم خون، و صفات مورفولوژیک ژژنوم جوجههای گوشتی باشد.
مینا اسماعیلی؛ سید رضا هاشمی؛ داریوش داودی؛ یوسف جعفری آهنگری؛ سعید حسنی؛ نیلوفر بلندی؛ اکرم شبانی
چکیده
به‌منظور بررسی اثر نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت بر صفات عملکردی، آنزیمهای کبدی، و غلظت لیپیدهای خون با استفاده از 375 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ تجاری کاب 500، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار انجام شد. استفاده از نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت سبب بهبود ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت بر صفات عملکردی، آنزیمهای کبدی، و غلظت لیپیدهای خون با استفاده از 375 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ تجاری کاب 500، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار انجام شد. استفاده از نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت سبب بهبود ضریب تبدیل در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0>P)، درحالیکه تأثیر معنیداری بر افزایش وزن و خوراک جوجههای گوشتی ندارد. استفادۀ نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت سبب کاهش غلظت آنزیمهای آلانین‌آمینوترانسفراز و آلکالینفسفاتاز شد (05/0>P). نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت غلظت کلسترول، تریگلیسرید،LDL ، و VLDL را کاهش و غلظت HDL خون جوجههای گوشتی افزایش داد (05/0>P). براساس نتایج، نانوذرات نقرۀ پوشش‌داده‌شده بر کلینوپتیلولیت میتواند بهعنوان محرک رشد و سلامت مورد توجه قرار گیرد. همچنین باتوجه به نتایج حاصل از بررسی آنزیمهای کبدی و لیپیدهای خون از صدمات کبدی در دورۀ پرورش جلوگیری کند.
داریوش خادمی شورمستی؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ هوشنگ لطف اللهیان
چکیده
تأثیر منبع چربی و نوع افزودنی بر عملکرد و شاخص‌های ریخت‌شناسی رودۀ جوجههای گوشتی آمیختۀ تجاری آرین در آزمایش فاکتوریال 3×2 با دو منبع چربی (کلزا و تخمکدو) و سه نوع افزودنی (بدون افزودنی، 1/0 گرم در کیلوگرم باکتوسل، و 15/0 گرم در کیلوگرم ویرجینامایسین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار ...
بیشتر
تأثیر منبع چربی و نوع افزودنی بر عملکرد و شاخص‌های ریخت‌شناسی رودۀ جوجههای گوشتی آمیختۀ تجاری آرین در آزمایش فاکتوریال 3×2 با دو منبع چربی (کلزا و تخمکدو) و سه نوع افزودنی (بدون افزودنی، 1/0 گرم در کیلوگرم باکتوسل، و 15/0 گرم در کیلوگرم ویرجینامایسین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز بررسی شد. اثر منبع چربی، افزودنیها و نیز تأثیرات متقابل منبع چربی×افزودنی بر عملکرد معنی‌دار نبود. پروبیوتیک موجب کاهش عمق کریپت و افزایش نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ژوژنوم و ایلئوم شد (01/0P<). استفادۀ توأم روغن تخمکدو و پروبیوتیک موجب افزایش ارتفاع پرز و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ژوژنوم و ایلئوم شد (05/0P<). عمق کریپت، ضخامت، و مساحت پرز در دئودنوم جوجههای تغذیه‌شده با روغن تخمکدو بیشتر بود (05/0P<). بنابراین، میتوان از پروبیوتیک باکتوسل در جیرههای حاوی چربیهای دستۀ لینولئیکـالئیک (روغن تخمکدو) و لینولنیک (روغن کلزا) بدون تأثیر منفی بر عملکرد و صفات تولیدی استفاده کرد.
مازیار محیطی اصلی؛ معین قناعت پرست رشتی
چکیده
برای بررسی تأثیرات افزودن ویتامین E و C به جیرههای حاوی منابع متفاوت روغن بر عملکرد و فراسنجههای سرم از 320 قطعه جوجۀ گوشتی (سویۀ راس 308)، در آزمایشی فاکتوریل 2×2×2 و در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. فاکتورهای آزمایشی شامل دو منبع متفاوت روغن (سویا و کانولا) و دو سطح ویتامین ...
بیشتر
برای بررسی تأثیرات افزودن ویتامین E و C به جیرههای حاوی منابع متفاوت روغن بر عملکرد و فراسنجههای سرم از 320 قطعه جوجۀ گوشتی (سویۀ راس 308)، در آزمایشی فاکتوریل 2×2×2 و در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. فاکتورهای آزمایشی شامل دو منبع متفاوت روغن (سویا و کانولا) و دو سطح ویتامین E (صفر و 200 میلیگرم در کیلوگرم) و دو سطح ویتامین C (صفر و 1000 میلیگرم در کیلوگرم) بودند. منابع روغن و ویتامینهای E و C اثر معنیداری بر عملکرد جوجۀ گوشتی نداشتند. استفاده از ویتامین E یا C سبب افزایش کلسترول کل و HDL سرم شد (05/0>P). منبع روغن اثر معنیداری بر کلسترول کل و گلوکز سرم نداشت. جیرههای حاوی روغن کانولا، سبب افزایش HDL و کاهش مالوندیآلدئید سرم در مقایسه با جیرههای حاوی روغن سویا شد (01/0>P). جیرۀ حاوی روغن کانولا و ویتامین C، موجب کاهش تری‌گلیسیرید سرم در مقایسه با جیرههای حاوی روغن سویا و ویتامین C شد (05/0>P). جیرههای حاوی ویتامین E موجب کاهش مالوندیآلدئید و افزایش فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز سرم شد (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، تغذیۀ جوجههای گوشتی با جیرۀ حاوی روغن کانولا، ویتامین C یا E، HDL سرم را افزایش می‌دهد و ویتامین E با تقویت سیستم آنتی‌اکسیدانی سبب کاهش اکسیداسیون لیپیدهای سرم شد.
زینب پورآزادی؛ حشمت اله خسروی نیا؛ حسن نوروزیان
چکیده
تأثیر طول زمان گرسنگی پس از تفریخ و تزریق گلوکونات کلسیم بر عملکرد تولیدی، پاسخ ایمنی و تلفات در مرغ گوشتی، با استفاده از 640 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×5 با پنج زمان گرسنگی (صفر، 12، 24، 36 و 48 ساعت) و دو سطح گلوکونات کلسیم (صفر و 6/0 میلی‌لیتر) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار بلوک و 16 جوجه در هر واحد آزمایشی، ...
بیشتر
تأثیر طول زمان گرسنگی پس از تفریخ و تزریق گلوکونات کلسیم بر عملکرد تولیدی، پاسخ ایمنی و تلفات در مرغ گوشتی، با استفاده از 640 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×5 با پنج زمان گرسنگی (صفر، 12، 24، 36 و 48 ساعت) و دو سطح گلوکونات کلسیم (صفر و 6/0 میلی‌لیتر) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار بلوک و 16 جوجه در هر واحد آزمایشی، تا 28روزگی بررسی شد. طولانیشدن گرسنگی پس از تفریخ تا 36 ساعت، باعث کاهش وزن پرنده، کاهش درصد منوسیتها در خون و افزایش تلفات جوجه‌ها شد. تزریق گلوکونات کلسیم، تلفات جوجه‌ها را تا شش برابر افزایش داد (05/0>P). تزریق گلوکونات کلسیم عیار پادتن علیه ویروس نیوکاسل در 15روزگی را افزایش داد. اثر متقابل گرسنگی×گلوکونات کلسیم بر درصد تلفات جوجه‌ها معنی‌دار بود و جوجههای دریافتکنندۀ تزریق گلوکونات کلسیم تلفات بیشتری در تمام ساعات گرسنگی داشتند. بنابراین، بیش از 24 ساعت گرسنگی پس از تفریخ، تأثیر منفی بر عملکرد تولیدی و تلفات جوجههای گوشتی تا 28روزگی دارد. تزریق 6/0 میلی‌لیتر گلوکونات کلسیم بهعنوان منبع کلسیم و گلوکز باعث افزایش تلفات جوجه‌ها طی گرسنگی پس از تفریخ و حفظ سطح پادتنهای مادری در خون در 15روزگی و بهبود پاسخ ایمنی اولیه در جوجه‌ها شد.
حسن صفری؛ اردشیر محیط؛ مازیار محیطی اصلی
چکیده
تأثیر افزودن پودر گیاه خرفه به جیره، بر عملکرد، پاسخ ایمنی، و برخی صفات خونی با استفاده از 160 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (جیرههایی حاوی سطوح صفر (شاهد)، 5/2، 5، و 5/7 درصد پودر گیاه خرفه در جیره)، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. در دورۀ 42-22روزگی و کل دورۀ پرورش، افزایش وزن و ...
بیشتر
تأثیر افزودن پودر گیاه خرفه به جیره، بر عملکرد، پاسخ ایمنی، و برخی صفات خونی با استفاده از 160 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (جیرههایی حاوی سطوح صفر (شاهد)، 5/2، 5، و 5/7 درصد پودر گیاه خرفه در جیره)، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. در دورۀ 42-22روزگی و کل دورۀ پرورش، افزایش وزن و مصرف خوراک پرندگانی که در جیرۀ خود خرفه دریافت کردند، بالاتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). پرندگانی که با جیرههای حاوی 5 و 5/7درصد پودر گیاه خرفه تغذیه شدند، ضریب تبدیل بهتری از پرندگان شاهد داشتند (05/0P<). کمترین مقدار کلسترول و تریگلیسرید خون به‌ترتیب در پرندگان تغذیه‌شده با جیرۀ حاوی 5 و 5/7درصد پودر گیاه خرفه مشاهده شد (05/0P<). پاسخ ایمنی سلولی به فیتوهموگلوتیناسیون (PHA-P) و تیتر نیوکاسل تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. عیار آنتیبادی کل علیه سلولهای قرمز خون گوسفندی (SRBC)، IgG، و IgM در 35روزگی در پرندگان تغذیه‌شده با جیرههای حاوی 5درصد پودر گیاه خرفه به‌طور معنیداری بیشتر از پرندگان تغذیه‌شده با جیرۀ شاهد بود (05/0P<). نتایج تحقیق حاضر نشان داد افزودن پودر گیاه خرفه به جیرۀ جوجههای گوشتی در سطح 5درصد علاوه بر بهبود صفات عملکردی به کاهش کلسترول و تریگلیسرید خون و بهبود پاسخ ایمنی هومورال میانجامد.
زهرا نوره؛ علی خطیب جو؛ فرشید فتاح نیا؛ محمد اکبری قرائی
چکیده
اثر ال‌ـ‌کارنیتین و اسیدبوتیریک بر عملکرد تولیدی و پاسخ ایمنی با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح ال‌ـ‌کارنیتین (صفر، 125 و 250 میلیگرم در کیلوگرم) و دو سطح اسیدبوتیریک (صفر و 2 گرم در کیلوگرم) بر پایۀ طرح بلوکهای کامل تصادفی با شش تیمار، چهار بلوک و هشت جوجه در هر تکرار بررسی شد. جوجههای ...
بیشتر
اثر ال‌ـ‌کارنیتین و اسیدبوتیریک بر عملکرد تولیدی و پاسخ ایمنی با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح ال‌ـ‌کارنیتین (صفر، 125 و 250 میلیگرم در کیلوگرم) و دو سطح اسیدبوتیریک (صفر و 2 گرم در کیلوگرم) بر پایۀ طرح بلوکهای کامل تصادفی با شش تیمار، چهار بلوک و هشت جوجه در هر تکرار بررسی شد. جوجههای تغذیه‌شده با جیرههای حاوی افزودنی (ال‌ـ‌کارنیتین و اسیدبوتیریک) ازنظر خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل تفاوت معنیداری با گروه شاهد نداشتند. درصد لنفوسیت در خون پرندگانی که با جیرههای حاوی ال‌ـ‌کارنیتین، اسیدبوتیریک و یا هر دو ترکیب تغذیه شدند، بالاتر بود (05/0P<). تیتر IgG اولیه (31روزگی) در پاسخ به گلبول قرمز گوسفند در جوجههای تغذیه‌شده با جیرۀ حاوی 125 میلیگرم بر کیلوگرم ال‌ـ‌کارنیتین در مقایسه با جیرۀ تیمار شاهد بالاتر بود (05/0P<). شاخص تورم پردۀ پا پس از تزریق فیتوهماگلوتینین در جوجههای دریافتکنندۀ جیرههای دارای 250 میلیگرم بر کیلوگرم ال‌ـ‌کارنیتین و 125 و 250 میلیگرم بر کیلوگرم ال‌ـ‌کارنیتین همراه با اسیدبوتیریک در مقایسه با جوجههای گروه شاهد پایین‌تر بود (05/0< P). نتایج تحقیق حاضر نشان داد افزودن 125 میلیگرم ال‌ـ‌کارنیتین و دو گرم اسیدبوتیریک در کیلوگرم جیره، بدون تأثیری بر عملکرد جوجههای گوشتی، باعث بهبود پاسخ ایمنی در آنها می‌شود.
فائزه عبدی نژاد؛ مهرداد محمدی
چکیده
اثر افزودن عصارۀ آبی بادرنجبویه در آب آشامیدنی بر پاسخ ایمنی و عملکرد با استفاده از 200 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. مقادیر صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌لیتر در لیتر، عصارۀ آبی بادرنجبویه به آب آشامیدنی اضافه شد و به‌مدت 42 روز در اختیار گروه های آزمایشی ...
بیشتر
اثر افزودن عصارۀ آبی بادرنجبویه در آب آشامیدنی بر پاسخ ایمنی و عملکرد با استفاده از 200 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. مقادیر صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌لیتر در لیتر، عصارۀ آبی بادرنجبویه به آب آشامیدنی اضافه شد و به‌مدت 42 روز در اختیار گروه های آزمایشی قرار گرفت. پاسخ ایمنی هومورال در جوجه ها، با تزریق 1/0 میلی‌لیتر محلول 25درصد گلبول قرمز گوسفند (SRBC) در روزهای 8 و 22 دورۀ پرورش و اندازه گیری آنتی بادی بر علیه آن در روزهای 21، 28، 35 و 42 بررسی شد. در روز 16 پرورش ایمنی سلولی با تزریق فیتوهماگلوتینین به داخل پوست بال، ارزیابی شد. میانگین مصرف خوراک روزانه و افزایش وزن روزانه تحت تأثیر سطوح گوناگون عصارۀ آبی بادرنجبویه قرار نگرفت. پرندگانی که مقادیر 5/1 و 2 میلی‌لیتر عصاره در در هر لیتر آب آشامیدنی دریافت کردند، ضریب تبدیل کمتری در دورۀ رشد و کل دوره داشتند (05/0P<). عیار آنتی بادی تام علیه SRBC، در روزهای 28، 35 و 42 پرورش، در پرندگانی که در آب آشامیدنی خود عصارۀ بادرنجوبه دریافت کردند، بالاتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). در روز 28 پرورش، عیار IgG در پرندگانی که عصارۀ بادرنجبوبه دریافت کردند، بالاتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). در روزهای 28 و 35 پرورش، عیار IgM در پرندگانی که مقادیر 1، 5/1 و 2 میلی‌لیتر عصارۀ بادرنجبویه دریافت کردند، بیشتر بود (05/0P<). نتایج حاصل نشان داد که افزودن عصارۀ آبی بادرنجبویه به میزان 5/1 میلی‌لیتر در لیتر آب آشامیدنی جوجه های گوشتی، ضمن کاهش ضریب تبدیل، موجب بهبود فعالیت سیستم ایمنی هومورال می‌شود.