محمد روستایی علی مهر؛ مرضیه غمگسار؛ محمود حقیقیان رودسری
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 21-29
چکیده
آزمایش به‌منظور بررسی اثر سافمانان بر عملکرد تولیدی و فلور میکروبی روده با استفاده از 180 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزه انجام شد. در روز ششم جوجهها به پنچ گروه (تیمار)، و هر گروه به سه زیرگروه (تکرار) 12 قطعهای تقسیم شدند. مقدار 3/0 گرم در کیلوگرم پریمکس لینکومایسین، صفر (شاهد)، 5/0 (S0.5)، و یک (S1) گرم در کیلوگرم سافمانان برای کل دوره به ...
بیشتر
آزمایش به‌منظور بررسی اثر سافمانان بر عملکرد تولیدی و فلور میکروبی روده با استفاده از 180 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزه انجام شد. در روز ششم جوجهها به پنچ گروه (تیمار)، و هر گروه به سه زیرگروه (تکرار) 12 قطعهای تقسیم شدند. مقدار 3/0 گرم در کیلوگرم پریمکس لینکومایسین، صفر (شاهد)، 5/0 (S0.5)، و یک (S1) گرم در کیلوگرم سافمانان برای کل دوره به جیرۀ چهار تیمار اول و همچنین سافمانان به مقدار 75/0 گرم در کیلوگرم برای دورۀ آغازین و 25/0 گرم در کیلوگرم برای دورۀ رشد به جیرۀ غذایی تیمار پنجم (S0.75-0.25) اضافه شد. جمعیت باکتریهای اشریشیاکلی و لاکتوباسیلوس در محتویات انتهای ایلئوم پرندگان، در روزهای 18، 28، و 38 بررسی شد. نتایج نشان داد پرندگانی که از جیرههای حاوی سافمانان تغذیه کردند، ضریب تبدیل بهتری در مقایسه با پرندگان شاهد داشتند (05/0P<). در روز 18 و 28، جمعیت اشریشیاکلی در محتویات ایلئوم پرندگانی که در جیرۀ خود سافمانان دریافت کردند، کمتر از پرندگان گروه شاهد و تیمار آنتیبیوتیک بود (05/0P<). در روز 28، جمعیت لاکتوباسیلوسها در محتویات ایلئوم پرندگانی که یک گرم سافمانان در جیره دریافت کردند، از پرندگان سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). با توجه به نتایج تحقیق حاضر، افزودن 5/0 گرم بر کیلوگرم سافمانان به جیرۀ جوجههای گوشتی احتمالاً ازطریق بهبود جمعیت میکروبی روده، افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل، خوراک را بهبود می‌بخشد.
شهناز ابراهیمی نژاد؛ حشمت اله خسروی نیا؛ مسعود علیرضایی
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 53-62
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر افزودن اسانس مرزه خوزستانی به آب آشامیدنی بر اکسیداسیون لیپیدها، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و میزان کلسترول در گوشت خام ران جوجه گوشتی پس از شش ماه نگهداری در دمای بین 60- تا 80- درجه سلسیوس انجام شد. اسانس مرزه خوزستانی در پنج سطح صفر، 200، 300، 400 و 500 میلی گرم در لیتر و امولسیفایر پلی سوربات-80 به میزان ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر افزودن اسانس مرزه خوزستانی به آب آشامیدنی بر اکسیداسیون لیپیدها، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و میزان کلسترول در گوشت خام ران جوجه گوشتی پس از شش ماه نگهداری در دمای بین 60- تا 80- درجه سلسیوس انجام شد. اسانس مرزه خوزستانی در پنج سطح صفر، 200، 300، 400 و 500 میلی گرم در لیتر و امولسیفایر پلی سوربات-80 به میزان 500 میلی گرم در لیتر تا سن 42 روزگی به آب آشامیدنی جوجه اضافه شد. افزودن اسانس مرزه به آب آشامیدنی جوجه میزان مواد واکنش دهنده با تیوباربیتوریک اسید در گوشت ران را به طور معنی داری کاهش داد (P
فرزانه رحیمی نیت؛ شکوفه غضنفری؛ سید داود شریفی
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 63-73
چکیده
در این آزمایش، تأثیرات سطوح گوناگون اسانس درمنۀ دشتی (صفر، 100، 200، و 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم جیره) و آنتیبیوتیک بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های خونی در جوجه های گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجۀ یک‌روزه رأس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. در کل دوره، پرندگانی که جیرۀ حاوی 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم اسانس ...
بیشتر
در این آزمایش، تأثیرات سطوح گوناگون اسانس درمنۀ دشتی (صفر، 100، 200، و 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم جیره) و آنتیبیوتیک بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های خونی در جوجه های گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجۀ یک‌روزه رأس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. در کل دوره، پرندگانی که جیرۀ حاوی 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی دریافت کردند، افزایش وزن بیشتری در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی داشتند (05/0P<). نامناسبترین ضریب تبدیل متعلق به پرندگان شاهد بود و از این نظر، تفاوت معنیداری با پرندگان تغذیه‌شده با جیرههای حاوی 100 و 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی داشتند (05/0P<). تعداد گلبول‌های سفید در پرندگانی که با جیرۀ حاوی 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی تغدیه شدند، در مقایسه با سایر پرندگان بالاتر بود (05/0P<). پرندگان تغذیه‌شده با جیره های حاوی 100 و 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی، گلبول‌های قرمز بیشتری در مقایسه با سایر پرندگان داشتند (05/0P<). در این تحقیق، افزودن اسانس درمنۀ دشتی به‌میزان 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم به جیرۀ جوجه های گوشتی موجب بهبود عملکرد میشود و میتواند جایگزینی مناسب برای آنتیبیوتیکهای محرک رشد در نظر گرفته شود.
فرشته جمیلی؛ فرید شریعتمداری؛ محمدامیر کریمی ترشیزی
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 117-126
چکیده
تأثیر امولسیفایرها در جیرۀ حاوی چربی بر عملکرد جوجههای گوشتی، با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی آمیختۀ تجاری رأس 308 در شرایط پرورشی استاندارد در آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع چربی (چهار درصد روغن سویا یا ضایعات اسید چرب) و سه نوع امولسیفایر (بدون امولسیفایر، 5/0 درصد نمک صفراوی، و یک درصد لسیتین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، ...
بیشتر
تأثیر امولسیفایرها در جیرۀ حاوی چربی بر عملکرد جوجههای گوشتی، با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی آمیختۀ تجاری رأس 308 در شرایط پرورشی استاندارد در آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع چربی (چهار درصد روغن سویا یا ضایعات اسید چرب) و سه نوع امولسیفایر (بدون امولسیفایر، 5/0 درصد نمک صفراوی، و یک درصد لسیتین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه جوجۀ گوشتی نر در هر تکرار انجام شد. افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل تحت تأثیر نوع چربی جیره قرار نگرفت، ولی جیرههای حاوی روغن سویا به میزان بیشتری مصرفی شدند (05/0>P). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا، با افزودن امولسفایرها به جیره بهبود یافت (05/0>P). طول و عرض پرزها در دودنوم و ژژونوم، عمق کریپت در دودنوم تحت تأثیر نوع چربی قرار نگرفتند ولی عمق کریپت در ژژونوم و عرض پرز در ایلئوم پرندگانی که در جیرۀ خود اسید چرب سویا دریافت کردند، بیشتر بود (05/0>P). افزودن نمک صفرا و لسیتین به جیره، انرژی متابولیسم‌پذیر ظاهری را افزایش داد (05/0>P).بهطورکلی، افزودن لسیتین و نمک صفراوی به جیرههای حاوی روغن سویا یا اسید چرب آن، با افزایش سطح جذب در دئودنوم و افزایش انرژی متابولیسم‌پذیر جیره، میزان افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل غذا در جوجههای گوشتی را بهبود می‌بخشد.
روح الله ابراهیمی؛ طاهره محمدآبادی؛ محسن ساری؛ سمیه سالاری؛ محمدجواد ضمیری؛ محمدتقی بیگی نصیری
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 127-138
چکیده
به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه‌های خونی، و وضعیت آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشان‌دهندۀ آن ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه‌های خونی، و وضعیت آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشان‌دهندۀ آن است که استفاده از 200 میلی‌گرم سیلیمارین، وزن روزانه را در دورۀ آغازین افزایش و در کل دورۀ پرورش کاهش داد و ضریب تبدیل خوراک را در دورۀ آغازین، رشد، و کل دورۀ آزمایش افزایش داد (05/0P<). استفاده از سطوح 100 و 200 میلی‌گرم سیلیمارین در جیره، بهترتیب بازده لاشه و وزن نسبی سینه را افزایش داد (05/0P<). افزودن 200 میلی‌گرم سیلیمارین به جیره باعث افزایش معنی‌دار غلظت مالوندیآلدهید (05/0P <) و نسبت هتروفیل به لنفوسیت (01/0P<) و کاهش معنی‌دار فعالیت سوپراکسید دسموتاز (05/0P <) شد. براساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از سیلیمارین در جیرۀ جوجههای گوشتی در شرایط بدون تنش و بیماری، وزن نسبی لاشه و سینه را بهبود داد، ولی بر وضعیت اکسیداتیو پرنده اثری ندارد.
محمد حسین نعمتی؛ محمد حسین شهیر؛ محمدطاهر هرکی نژاد؛ هوشنگ لطف اللهیان
دوره 15، شماره 1 ، تیر 1392، ، صفحه 45-53
چکیده
این آزمایش به‌منظور بررسی نقش آنتی‌اکسیدانی ویتامین C (VC) و کوآنزیم Q10 (CoQ10) بر پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تحت شرایط تنش سرمایی بااستفاده از تعداد 500 قطعه جوجۀ نر آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه کنترل مثبت (PC، شرایط عادی پرورش، و بدون دریافت آنتیاکسیدان)، گروه کنترل منفی ...
بیشتر
این آزمایش به‌منظور بررسی نقش آنتی‌اکسیدانی ویتامین C (VC) و کوآنزیم Q10 (CoQ10) بر پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تحت شرایط تنش سرمایی بااستفاده از تعداد 500 قطعه جوجۀ نر آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه کنترل مثبت (PC، شرایط عادی پرورش، و بدون دریافت آنتیاکسیدان)، گروه کنترل منفی (NC، تنش سرمایی، و بدون دریافت آنتیاکسیدان)، تنش سرمایی به‌همراه تیمارهای حاوی VC (300 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره)، CoQ10 (40 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره)، و مخلوط VC+CoQ10 با دزهای ذکر‌شده در جیرۀ پایه بود. برای اعمال تنش سرمایی، از 15 تا 42 روزگی، دمای سالن 15 درجۀ سانتی‌گراد ثابت نگه‌داشته‌شد. صفات تیتر واکسن‌ها، پاسخ ایمنی هومورال، ایمنی سلولی، و وزن نسبی اندام‌های ایمنی مطالعه شد. نتایج نشان داد که با وجود کاهش وزن نسبی طحال تحت تنش سرمایی، تفاوت‌ها معنی‌دار نبودند. پرندگانی که تحت تأثیر تنش سرمایی قرار گرفتند، وزن نسبی بورس بالاتری داشتند (01/0P<) و استفاده از آنتی‌اکسیدان‌‌ها بهویژه CoQ10 وزن نسبی آنها را کاهش داد (05/0>P). درصد لنفوسیت‌ها درنتیجۀ تنش سرمایی، کاهش یافت (05/0>P). بهبود پاسخ ایمنی سلولی هم در پاسخ به تزریق زیرجلدی فیتوهماگلوتینین و هم در تکثیر لنفوسیت‌هایT در شرایط آزمایشگاهی مشاهده گردید (05/0P<). نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از مواد آنتی‌اکسیدانی VC و CoQ10 در شرایط تنش سرمایی باعث بهبود سیستم ایمنی و کاهش تلفات شد.
محمدرضا عالمیان؛ علی اکبر خادم؛ سید داود شریفی
دوره 14، شماره 2 ، دی 1391، ، صفحه 1-10
چکیده
این آزمایش به منظور تعیین اثرات آنزیمهای تجاری ناتافوس و سافیزیم در جیرههای غذایی حاوی سبوس برنج بر عملکرد جوجههای گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجه از هیبرید تجاری رأس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. پنج جیره آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و سویا (شاهد)، جیره حاوی سبوس برنج، جیره حاوی ...
بیشتر
این آزمایش به منظور تعیین اثرات آنزیمهای تجاری ناتافوس و سافیزیم در جیرههای غذایی حاوی سبوس برنج بر عملکرد جوجههای گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجه از هیبرید تجاری رأس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. پنج جیره آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و سویا (شاهد)، جیره حاوی سبوس برنج، جیره حاوی سبوس برنج + آنزیم ناتافوس، جیره حاوی سبوس برنج + آنزیم سافیزیم و جیره حاوی سبوس برنج + ناتافوس + سافیزیم بود. مقدار سبوس برنج در جیرهها در دورههای آغازین، رشد و پایانی بهترتیب 15، 20 و 25 درصد بود. نتایج نشان داد که جیرههای حاوی سبوس برنج و آنزیم نسبت به جیره حاوی سبوس و بدون آنزیم به مقدار کمتری مصرف شدند (05/0P<). افزودن آنزیم به جیرههای حاوی سبوس برنج، میزان افزایش وزن و ارتفاع پرزهای روده را افزایش داد (05/0P<). نتایج نشان داد که افزودن آنزیم ناتافوس یا سافیزیم به جیرههای حاوی 15، 20 و 25 درصد سبوس برنج، به ترتیب در دورههای آغازین، رشد و پایانی و همچنین کل دوره بر عملکرد جوجههای گوشتی اثر مثبت دارد.
محمود حقیقیان رودسری؛ محمد روستایی علیمهر؛ مریم صفدریان؛ سید عبدالحسین ابوالقاسمی
دوره 14، شماره 1 ، شهریور 1391، ، صفحه 59-68
چکیده
به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا کم گلوکوسینولات آزمایشی با استفاده از 320 جوجه گوشتی در سن یک هفتگی با میانگین وزن 111 گرم انجام شد. جوجه ها به دو گروه چهار دسته ای تقسیم و هر دسته در چهار قفس 10 قطعه ای توزیع شدند. به ترتیب 30 و 45 درصد پروتئین کنجاله سویا جیره گروه یک و جیره گروه دو به وسیله کنجاله کلزا جایگزین شد. مقدار ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا کم گلوکوسینولات آزمایشی با استفاده از 320 جوجه گوشتی در سن یک هفتگی با میانگین وزن 111 گرم انجام شد. جوجه ها به دو گروه چهار دسته ای تقسیم و هر دسته در چهار قفس 10 قطعه ای توزیع شدند. به ترتیب 30 و 45 درصد پروتئین کنجاله سویا جیره گروه یک و جیره گروه دو به وسیله کنجاله کلزا جایگزین شد. مقدار صفر واحد آنزیم، 500 واحد آنزیم فیتاز، 600 واحد آنزیم سافیزیم جی پی 800 و 500 واحد فیتاز + 600 واحد سافیزیم جی پی 800 به جیره چهار دسته از هر دو گروه اضافه شد. نتایج نشان داد اثر متقابل سطوح کنجاله کلزا و آنزیم ها بر ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن معنی دار بود. در سطح 30 درصد جایگزینی پروتئین سویا با کنجاله کلزا بهترین ضریب (8/1) تبدیل متعلق به دسته بدون آنزیم بود. در سطح 45 درصد جایگزینی ضریب تبدیل دسته بدون آنزیم (43/2) از دسته مخلوط آنزیمی (03/2) بیشتر بود. به طورکلی، دوره پایین ترین میزان افزایش وزن (30/42 گرم) مربوط به تیمار 45 درصد پروتئین از کنجاله کلزای بدون آنزیم بوده است. نتایج نشان داد که می توان از کنجاله کلزا برای تأمین 30 درصد پروتئین جیره استفاده نمود و در صورت افزودن آنزیم به جیره می توان پروتئین جیره را تا 45 درصد با کنجاله کلزا تأمین نمود.
گلستان گلستانی میلانلو؛ سید داود شریفی؛ اکبر یعقوب فر؛ علی اکبر خادم
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 1-10
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر مکمل آنزیمی ناتوزایم پلاس در جیره های حاوی گندم و کنجاله کلزا بر عملکرد و دستگاه گوارش جوجه های گوشتی، با استفاده از 336 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری آربراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: 1 - جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد)، 2 - جیره حاوی 30 درصد ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر مکمل آنزیمی ناتوزایم پلاس در جیره های حاوی گندم و کنجاله کلزا بر عملکرد و دستگاه گوارش جوجه های گوشتی، با استفاده از 336 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری آربراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: 1 - جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد)، 2 - جیره حاوی 30 درصد گندم و 3 - جیره حاوی 30 درصد گندم و 10 درصد کنجاله کلزا که با افزودن ناتوزایم به مقدار 350 گرم در تن در مجموع شش تیمار منظور شد. در دوره آغازین و کل دوره افزودن آنزیم به جیره حاوی گندم و کنجاله کلزا، مقدار خوراک مصرفی، میزان افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را بهبود داد (01/0 >P). استفاده از ناتوزایم پلاس در جیره های حاوی گندم و گندم + کنجاله کلزا، وزن نسبی اندام های گوارشی را نسبت به جیره های مشابه بدون آنزیم به طور معنی داری کاهش داد (05/0 >P). نتایج حاصل از این آزمایش، بیان گر تأثیر مثبت ناتوزایم پلاس بر عملکرد جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های حاوی گندم و کنجاله کلزا به ویژه در دوره آغازین می باشد.
مهدی عابدینی سانیجی؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 19-27
چکیده
به منظور مقایسه اثر گیاهان دارویی، اسید آلی و آنتی یوتیک در جیره حاوی جو و آنزیم بر عملکرد، سیستم ایمنی، فاکتورهای خونی و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی، آزمایشی با 400 قطعه جوجه ماده راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره حاوی 20 درصد جو (به عنوان شاهد جو)، 2) شاهد جو + 1/0 ...
بیشتر
به منظور مقایسه اثر گیاهان دارویی، اسید آلی و آنتی یوتیک در جیره حاوی جو و آنزیم بر عملکرد، سیستم ایمنی، فاکتورهای خونی و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی، آزمایشی با 400 قطعه جوجه ماده راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره حاوی 20 درصد جو (به عنوان شاهد جو)، 2) شاهد جو + 1/0 درصد مخلوط گیاهان دارویی (آنتی بیوفین)، 3) شاهد جو + 2/0 درصد اسید آلی (فرمایسین)، 4) شاهد جو + (ppm 15) آنتی بیوتیک (ویرجینامایسین) و 5) یک جیره بر پایه ذرت و سویا به عنوان شاهد ذرت در نظر گرفته شد. در تمامی جیره های حاوی جو از آنزیم استفاده شد. میزان افزایش وزن در 42 روزگی و ضریب تبدیل غذا معنی دار بود (05/0 >P). تفاوت عیار آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند بین تیمارها در نوبت دوم خون گیری معنی داری بود (05/0 >P). تیمارهای حاوی آنتی بیوتیک وگیاهان دارویی به ترتیب بالاترین و کمترین مقدار کلسترول و تری گلیسرید خون را داشتند. اثر افزودنی ها مختلف بر ارتفاع پرزهای روده در قسمت های دئودنوم و ژژنوم معنی دار بود (05/0 >P). نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد می توان با کاربرد افزودنی هایی نظیر گیاهان دارویی و اسید آلی در جیره حاوی جو به عملکردی مشابه با عملکرد جیره های ذرت دست یافت.
مجید الهیاری شهراسب؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 39-48
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف مکمل ویتامینی بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه گندم و جو، از سن 29 تا 42 روزگی بر روی بستر انجام گرفت. در سن 29 روزگی، تعداد 288 قطعه جوجه نر سویه راس 308 به 16 گروه 18 قطعه ای با چهار تیمار و چهار تکرار تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار یک جیره فاقد مکمل ویتامینی، ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف مکمل ویتامینی بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه گندم و جو، از سن 29 تا 42 روزگی بر روی بستر انجام گرفت. در سن 29 روزگی، تعداد 288 قطعه جوجه نر سویه راس 308 به 16 گروه 18 قطعه ای با چهار تیمار و چهار تکرار تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار یک جیره فاقد مکمل ویتامینی، تیمار دو جیره حاوی 33/33 درصد مکمل ویتامینی، تیمار سه جیره حاوی 66/66 درصد مکمل ویتامینی و تیمار چهار جیره حاوی 100 درصد مکمل ویتامینی (تیمار شاهد) بود. در سنین 35 و 42 روزگی، مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه هر یک از تکرارها اندازه گیری شد و سپس ضریب تبدیل غذایی محاسبه گردید. در این دو مقطع زمانی، از هر تکرار دو پرنده کشتار و سپس وزن لاشه، بورس فابرسیوس و طحال اندازه گیری شد و سیستم ایمنی براساس شاخص های SRBC،IgG و IgM در سن 42 روزگی آزمون شد. نتایج نشان داد که پرنده های تغذیه شده با جیره های حاوی سطوح مختلف ویتامینی طی دوره پایانی تفاوت معنی داری از نظر صفات عملکردی نداشت و تفاوتی از نظر شاخص های سیستم ایمنی مشاهده نشد. به نظر می رسد امکان حذف مکمل ویتامینی طی دوره پایانی پرورش جوجه های گوشتی وجود داشته باشد.
علی نبی زاده
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 49-60
چکیده
به منظور تعیین بهترین سطح جایگزینی پودر ماهی با پودر خون، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل (5 × 3) با سه منبع پودر خون (کشتارگاه های صنعتی مشهد، یاسوج و تالش) و پنج سطح جایگزینی (صفر، 30، 40، 50 و 60 درصد) اجرا شد. 600 قطعه جوجه یک روزه گوشتی به صورت مخلوط از هر دو جنس به صورت تصادفی به 15 تیمار که هر تیمار چهار تکرار داشت اختصاص ...
بیشتر
به منظور تعیین بهترین سطح جایگزینی پودر ماهی با پودر خون، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل (5 × 3) با سه منبع پودر خون (کشتارگاه های صنعتی مشهد، یاسوج و تالش) و پنج سطح جایگزینی (صفر، 30، 40، 50 و 60 درصد) اجرا شد. 600 قطعه جوجه یک روزه گوشتی به صورت مخلوط از هر دو جنس به صورت تصادفی به 15 تیمار که هر تیمار چهار تکرار داشت اختصاص داده شد. نوع پودر خون اثر معنی داری بر مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذا، درصد سینه، ران و چربی محوطه شکمی نداشت. اثر سطح جایگزینی بر خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذا معنی دار بود (05/0 >P). به طوری که بیشترین مصرف خوراک مربوط به 30 درصد جایگزینی بود که با سایر سطوح اختلاف معنی دار داشت (05/0 >P). کمترین مصرف خوراک مربوط به 50 درصد جایگزینی بود که با سایر تیمارها اختلاف معنی دار داشت (05/0 >P). بیشترین افزایش وزن مربوط به 30 درصد جایگزینی بود که به جز 40 درصد جایگزینی با سایر تیمارها اختلاف معنی دار داشت (05/0 >P). اثر نوع پودر خون و سطح جایگزینی و اثر متقابل آنها بر درصد سینه، ران و چربی محوطه شکمی معنی دار نبود. جایگزینی 50 درصد پروتئین پودر ماهی با پودر خون مشهد باعث بهبود ضریب تبدیل غذا شد. لذا 50 درصد جایگزینی پروتئین پودر ماهی توسط پودر خون مشهد در جیره جوجه های گوشتی توصیه می شود.
سید داود شریفی؛ امین دیبامهر؛ هوشنگ لطف الهیان
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، ، صفحه 7-16
چکیده
تأثیر پروبیوتیک پروتکسین، آنتی بیوتیک فلاوومایسین و نوع چربی جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 900 قطعه جوجه سویه تجاری رأس در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با سه منبع چربی (بدون چربی، سه درصد اسید چرب و سه درصد روغن سویا) و سه افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) با چهار تکرار درقالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. ...
بیشتر
تأثیر پروبیوتیک پروتکسین، آنتی بیوتیک فلاوومایسین و نوع چربی جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 900 قطعه جوجه سویه تجاری رأس در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با سه منبع چربی (بدون چربی، سه درصد اسید چرب و سه درصد روغن سویا) و سه افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) با چهار تکرار درقالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. اثر چربی و نوع آن بر افزایش وزن روزانه معنی دار و رشد جوجه های مربوط به جیره های حاوی روغن سویا بیشتر بود (05/ >P). با استفاده از فلاومایسین در جیره، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذا بهبود یافت (05/0 >P). اثر متقابل نوع چربی × نوع افزودنی بر عملکرد معنی‌دار بود (05/0 >P). در تمام دوره های پرورش، مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه های تغذیه شده با جیرههای حاوی روغن سویا و فلاوومایسین بیشترین و در جوجه هایی مربوط به جیرههای حاوی چربی و پروتکسین، کمترین مقدار بود (01/0 >P). وزن نسبی کبد جوجه های تیمار چربی (اسید چرب و یا روغن سویا) بیشتر بود. وزن نسبی دستگاه گوارش جوجه های مربوط به جیره حاوی پروتکسین بیشتر بود (05/0>P). نتایج حاصل نشان داد که استفاده از پروتکسین در جیره های حاوی چربی تأثیر منفی بر مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه های گوشتی دارد.
سید داود شریفی؛ احسان تواضعی؛ علی اکبر خادم؛ عباس برین
دوره 12، شماره 2 ، مهر 1389، ، صفحه 11-20
چکیده
برای بررسی اثر دو سطح چربی (سه و شش درصد) و سه نوع افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) بر عملکرد و صفات بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجه یک روزه نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 2) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. پرندگان به طور تصادفی در شش تیمار و با چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار توزیع شدند. نتایج نشان داد ...
بیشتر
برای بررسی اثر دو سطح چربی (سه و شش درصد) و سه نوع افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) بر عملکرد و صفات بیوشیمیایی خون از 288 قطعه جوجه یک روزه نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 2) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. پرندگان به طور تصادفی در شش تیمار و با چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار توزیع شدند. نتایج نشان داد که مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه های تیمار حاوی چربی + فلاوومایسین بیشتر از جوجه های تیمارهای حاوی چربی + پروتکسین بود (P< 0.05). غلظت کلسترول، HDL و LDL سرم خون جوجه هایی که با جیره حاوی شش درصد چربی تغذیه شدند، بیشتر بود و غلظت HDL و LDL و کلسترول جوجه هایی که پروتکسین دریافت نمودند، کمترین مقدار بود (P< 0.05). نتایج نشان داد که استفاده از پروتکسین در جیره های حاوی چربی سبب کاهش مصرف خوراک و میزان افزایش وزن جوجه های گوشتی شده و کاهش رشد با افزایش سطح چربی در جیره شدیدتر می شود.