مختار علی عباسی؛ سیما ساور سفلی
چکیده
استراتژیهای گوناگون انتخاب و تعیین شاخص انتخاب مناسب اصلاح نژاد گوسفند نژاد افشاری با شبیهسازی کامپیوتری بررسی شد. اهمیت نسبی هر یک از صفات با ضرایب اقتصادی برآورد‌شده مشخص و از سودآورترین صفات برای تشکیل شاخص انتخاب استفاده شد. شاخصهای مطالعه‌شده در این تحقیق شامل ترکیبهای گوناگونی از سه صفت وزن بدن میش در زمان جفتگیری ...
بیشتر
استراتژیهای گوناگون انتخاب و تعیین شاخص انتخاب مناسب اصلاح نژاد گوسفند نژاد افشاری با شبیهسازی کامپیوتری بررسی شد. اهمیت نسبی هر یک از صفات با ضرایب اقتصادی برآورد‌شده مشخص و از سودآورترین صفات برای تشکیل شاخص انتخاب استفاده شد. شاخصهای مطالعه‌شده در این تحقیق شامل ترکیبهای گوناگونی از سه صفت وزن بدن میش در زمان جفتگیری (EBW)، وزن بیدۀ پشم سالیانه (AWW)، و کل وزن از شیرگیری بهازای هر میش در معرض آمیزش (TWWEE) بودند. شاخص یک شامل هر سه صفت و شاخصهای دو، سه، و چهار به‌ترتیب شامل AWW و TWWEE، EBW و TWWEE و TWWEE بود. در کل شاخصهای مطالعه‌شده با افزایش اندازۀ گله و کاهش نسبت قوچ، میانگینهای ژنوتیپ کل، شاخص انتخاب، و پیشرفت اقتصادی افزایش پیدا کرد، ولی میانگین همخونی در گله کاهش یافت. در اکثر موارد با کاهش یک صفت از شاخص انتخاب، مقدار ژنوتیپ کل کاهش یافت. براساس نتایج تحقیق حاصل، شاخصی شامل صفات وزن بیدۀ پشم سالیانه، وزن بدن میش، و کل وزن از شیرگیری بهازای هر میش در معرض آمیزش (شاخص انتخاب کامل) مناسبترین شاخص انتخاب برای اصلاح نژاد گوسفند افشاری در شرایط روستایی است. این شاخص بیشترین میانگین شاخص انتخاب، ژنوتیپ کل، و پیشرفت اقتصادی را دارد.
ثنا فرهادی؛ علی اکبر مسعودی؛ رسول واعظ ترشیزی
چکیده
در این مطالعه، ساختار ژن TLR4 به‌عنوان گیرندۀ اصلی در شناسایی لیپوپلیساکارید باکتریهای گرم منفی در دو سویه از طیور تجاری لاین آرین و بومی آذربایجان غربی بررسی و بیان آن در برخی از اندامهای اصلی مطالعه شد. از ۱۲۰ قطعه پرنده خونگیری و DNA کل آنها استخراج شد. با طراحی چهار جفت آغازگر اختصاصی، کل ژن TLR4 در چهار قطعه از پرندگان هر ...
بیشتر
در این مطالعه، ساختار ژن TLR4 به‌عنوان گیرندۀ اصلی در شناسایی لیپوپلیساکارید باکتریهای گرم منفی در دو سویه از طیور تجاری لاین آرین و بومی آذربایجان غربی بررسی و بیان آن در برخی از اندامهای اصلی مطالعه شد. از ۱۲۰ قطعه پرنده خونگیری و DNA کل آنها استخراج شد. با طراحی چهار جفت آغازگر اختصاصی، کل ژن TLR4 در چهار قطعه از پرندگان هر سویه توالییابی شد. تأثیرات تغییرات اسیدآمینهای بر عملکرد پروتئین با نرمافزار PANTHER بررسی شد. بررسی بیان ژن با روش RT-PCR نیمه‌کمّی پس از استخراج RNA از بافتهای کبد، طحال، و ریه انجام گرفت و سپس تصاویر حاصل از الکتروفورز با نرمافزارImage J پردازش و دادههای حاصل از آن با نرمافزار آماری MINITAB تجزیه شد. نتایج تحقیق حاضر، سه SNP جدید (T1147C، A1832G، و C2246A) را نشان داد. بررسیهای عملکرد پروتئینی نشان داد که همۀ این تغییرات تکنوکلئوتیدی در پروتئین مزبور اختلال ایجاد میکنند. بیان ژن TLR4 در سویۀ آرین مقادیر بالاتری را در مقایسه با سویۀ بومی نشان داد ولی دو سویه تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند. باتوجه به اهمیت بالای این ژن در سیستم ایمنی ذاتی و مشخص‌شدن تغییرات نوکلئوتیدی جدید مؤثر بر ساختار پروتئین حاصل، این ژن میتواند به‌عنوان کاندیدی مرتبط با مقاومت ژنتیکی در جمعیت پرندگان مدنظر قرار بگیرد.
عاطفه برنجیان؛ سید داود شریفی؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه؛ شکوفه غضنفری
چکیده
تأثیر نانوذرات کروم بر عملکرد و صفات کیفی گوشت بلدرچین ژاپنی تحت تنش فیزیولوژیکی با استفاده از 360 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی از 17 تا 35روزگی در شش تیمار، چهار تکرار، و 15 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل شاهد منفی (بدون تنش) و پنج تیمار تحت تنش فیزیولوژیکی حاوی سطوح گوناگون نانوذرات کروم (صفر، 200، 400، 800، و 1200 میکروگرم بر کیلوگرم ...
بیشتر
تأثیر نانوذرات کروم بر عملکرد و صفات کیفی گوشت بلدرچین ژاپنی تحت تنش فیزیولوژیکی با استفاده از 360 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی از 17 تا 35روزگی در شش تیمار، چهار تکرار، و 15 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل شاهد منفی (بدون تنش) و پنج تیمار تحت تنش فیزیولوژیکی حاوی سطوح گوناگون نانوذرات کروم (صفر، 200، 400، 800، و 1200 میکروگرم بر کیلوگرم جیره) بودند. از افزودن دگزامتازون به جیره (6/0 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن) برای ایجاد تنش فیزیولوژیک استفاده شد. تنش فیزیولوژیکی موجب کاهش مصرف خوراک، کاهش رشد، افزایش ضریب تبدیل غذایی، و افزایش مقدار مالون دیآلدهید (MDA) گوشت سینه و ران شد (05/0P<). مکملکردن جیرۀ پرندگان تحت تنش با سطوح گوناگون نانوذرات کروم موجب بهبود خطی میانگین افزایش وزن روزانه (02/0P<)، کاهش خطی ضریب تبدیل غذایی (05/0P<)، میزان MDA گوشت سینه (04/0P<)، و ران (05/0P<) شد. نتایج موجود نشان داد که افزودن نانوذرات کروم به جیره تأثیر منفی تنش فیزیولوژیک بر عملکرد و کیفیت گوشت را کاهش میدهد.
هانیه سادات بنی کمال؛ مهدی ژندی؛ ملک شاکری؛ حسین مروج
چکیده
اثر سطوح گوناگون لسیتین سویا بر عملکرد و فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون جوجههای گوشتی، با استفاده از 180 قطعه جوجه‌خروس گوشتی سویۀ راس 308 به‌مدت 47 روز بررسی شد. جیره‌های آزمایشی برای سه دوره پرورش آغازین، رشد، و پایانی با استفاده از نه سطح لسیتین سویا (صفر، 2/0، 4/0، 6/0، 8/0، یک، 2/1، 4/1، 6/1 درصد) به‌نحوی تهیه شدند که انرژی قابل سوختوساز، ...
بیشتر
اثر سطوح گوناگون لسیتین سویا بر عملکرد و فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون جوجههای گوشتی، با استفاده از 180 قطعه جوجه‌خروس گوشتی سویۀ راس 308 به‌مدت 47 روز بررسی شد. جیره‌های آزمایشی برای سه دوره پرورش آغازین، رشد، و پایانی با استفاده از نه سطح لسیتین سویا (صفر، 2/0، 4/0، 6/0، 8/0، یک، 2/1، 4/1، 6/1 درصد) به‌نحوی تهیه شدند که انرژی قابل سوختوساز، پروتئین خام و سایر مواد مغذی در آنها یکسان بود. به‌منظور ارزیابی فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون شامل کلسترول، تریگلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی زیاد و لیپوپروتئین با چگالی کم، خونگیری از جوجه‌ها در 41روزگی انجام شد. صفات افزایش وزن، خوراک مصرفی، و ضریب تبدیل غذایی در پایان دورههای گوناگون بررسی شد. اثر سطوح متفاوت لسیتین بر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی در دورههای گوناگون پرورش و کل دوره معنیدار نبود. با افزایش سطح لسیتین در جیره، میزان کلسترول، تریگلیسرید و لیپوپروتئین با چگالی کم کاهش پیدا کرد، ولی میزان لیپوپروتئین با چگالی زیاد خون افزایش یافت (05/0>P). درنتیجه، لسیتین توانست پروفیل لیپیدهای خون را در جوجه‌ها بهطور معنیدار تغییر دهد، درحالیکه اثر معنی‌داری بر عملکرد نداشت.
علی قدرت؛ اکبر یعقوب فر؛ یحیی ابراهیم نژاد؛ حبیب اقدم شهریار؛ ابوالفضل قربانی
چکیده
در این آزمایش، توانایی پلیساکاریدهای غیرنشاستهای از دو منبع گندم و جو به‌عنوان منابع آلی و پرلیت به‌عنوان منبع غیرآلی در باندکردن کاتیونهای منگنز، آهن، روی، و مس در شرایط برونتنی بررسی شد. مقدار رطوبت، پروتئین، خاکستر، عصارۀ اتری، کل کربوهیدرات، NDF، ADF، ADL، فیبر خام، ویسکوزیته، سلولز، همیسلولز، کل فیبر جیرهای گندم، ...
بیشتر
در این آزمایش، توانایی پلیساکاریدهای غیرنشاستهای از دو منبع گندم و جو به‌عنوان منابع آلی و پرلیت به‌عنوان منبع غیرآلی در باندکردن کاتیونهای منگنز، آهن، روی، و مس در شرایط برونتنی بررسی شد. مقدار رطوبت، پروتئین، خاکستر، عصارۀ اتری، کل کربوهیدرات، NDF، ADF، ADL، فیبر خام، ویسکوزیته، سلولز، همیسلولز، کل فیبر جیرهای گندم، و جو اندازهگیری شد. ظرفیت باندکردن منگنز، روی، آهن، و مس در شرایط فیزیولوژیکی تقلیدشدۀ معده، روده، و کولون در گندم، جو و پرلیت در شرایط آزمایشگاه اندازهگیری و مقایسه شد. تیمار اسیدی موجب حذف بیشتر مواد معدنی اندوژنوس بهجز آهن شد. دانۀ جو بیشترین ظرفیت باندکردن عناصر مس (48/44 درصد)، روی (07/11 درصد)، و منگنز (16/5 درصد) را در شرایط رودۀ کوچک؛ و پرلیت ظرفیت باندکردن کمتر برای عناصر مس (41/1 درصد)، روی (74/1 درصد)، و منگنز (76/0 درصد) را در مقایسه با جو و گندم نشان داد. بیشترین مقدار خروج مواد معدنی در شرایط اسیدی در هر سه مادۀ خوراکی به‌ترتیب برای عناصر منگنز، روی، مس و آهن بود و بیشترین مقدار باندشدن در منابع آلی در شرایط تقلیدشدۀ رودۀ کوچک به‌ترتیب به عناصر آهن، مس، روی، و منگنز تعلق داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که الیاف جیرهای قابلیت دسترسی مواد معدنی را کاهش میدهند.
سید عبداله حسینی؛ مرتضی کوچک زاده ملاری؛ حمیدرضا سیدآبادی
چکیده
این مطالعه برای تعیین سهم عوامل هزینه‌ای مؤثر بر قیمت تمام‌شدۀ هر کیلوگرم مرغ با روش تصمیم‌‌گیری چندشاخصه در استان تهران انجام گرفت. مزارع براساس هزینۀ تولید هر کیلوگرم مرغ زنده، به سه گروه هزینۀ کمتر از 35000، بین 35000 تا 40000، و بیشتر از 40000 ریال طبقه‌‌بندی و اطلاعات موردنظر ازطریق پرسش‌نامه جمع‌‌آوری شد. هزینههای واکسن، آزمایشگاه، ...
بیشتر
این مطالعه برای تعیین سهم عوامل هزینه‌ای مؤثر بر قیمت تمام‌شدۀ هر کیلوگرم مرغ با روش تصمیم‌‌گیری چندشاخصه در استان تهران انجام گرفت. مزارع براساس هزینۀ تولید هر کیلوگرم مرغ زنده، به سه گروه هزینۀ کمتر از 35000، بین 35000 تا 40000، و بیشتر از 40000 ریال طبقه‌‌بندی و اطلاعات موردنظر ازطریق پرسش‌نامه جمع‌‌آوری شد. هزینههای واکسن، آزمایشگاه، سوخت، حملونقل، جوجه، خوراک، آب، افزودنیها، بیمه، بستر، و پرسنلی از عوامل ایجاد اختلاف قیمت بین سه گروه بررسی شد. سهم عوامل هزینه‌ای مؤثر بر ایجاد اختلاف قیمت هر کیلوگرم بین سه گروه با روش تصمیم‌‌گیری چندشاخصه تعیین شد. تفاوتی ازنظر وزن زنده و ضریب تبدیل خوراک بین سه گروه بررسی‌شده، مشاهده نشد. هزینههای آب و افزودنیهای آن، پرسنلی، واکسن، و سوخت سهم فراوانی بر اختلاف قیمت محصول تولیدی در بین سه گروه بررسی‌شده داشتند، درحالیکه هزینۀ خوراک و بیمه کمترین سهم را به خود اختصاص دادند. گروه با هزینۀ تولید بالاتر از 4000 تومان کمترین بهروری را از منابع هزینه‌ای داشت. براساس نتایج تحقیق حاضر، برای کاهش هزینههای تولید در مزارع مرغداری باید به تمامی عوامل هزینه‌ای توجه شود. به‌عنوان مثال، در این تحقیق هزینۀ خوراک و بیمه با وجود بیشترین و کمترین سهم در کل هزینههای تولید، تأثیر اندکی در ایجاد تفاوت بین گروههای گوناگون بررسی‌شده داشت.
پیروز شاکری؛ مرتضی رضایی؛ سید احمد میرهادی
چکیده
این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سیلوکردن بر ارزش غذایی و برخی از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی محصول فرعی پسته انجام شد. محصول فرعی پسته بدون افزودنی به‌مدت سه ماه سیلو و هم‌زمان مقداری از آن در آفتاب خشک شد. ترکیبات شیمیایی، ظرفیت بافری، ظرفیت نگهداری آب، بخش‌های متفاوت پروتئین در سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل، غلظت سموم آفلاتوکسین، ...
بیشتر
این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سیلوکردن بر ارزش غذایی و برخی از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی محصول فرعی پسته انجام شد. محصول فرعی پسته بدون افزودنی به‌مدت سه ماه سیلو و هم‌زمان مقداری از آن در آفتاب خشک شد. ترکیبات شیمیایی، ظرفیت بافری، ظرفیت نگهداری آب، بخش‌های متفاوت پروتئین در سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل، غلظت سموم آفلاتوکسین، و میزان تجزیهپذیری شکمبه‌ای و پس از شکمبه‌ای در هر دو نوع محصول اندازهگیری شد. با سیلوکردن محصول فرعی پسته اسیدیتۀ آن از 73/4 به 12/4 کاهش یافت و کربوهیدراتهای محلول در آب و الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی کاهش و ترکیبات فنلی افزایش یافتند (05/0>P). تفاوتی در ظرفیت بافری، ظرفیت نگهداری آب، غلظت نیتروژن غیرپروتئینی، غلظت سموم آفلاتوکسین، و میزان تجزیهپذیری در کل دستگاه گوارش بین محصول آفتابخشک و سیلاژ آن مشاهده نشد و غلظت سموم آفلاتوکسین در هر دو محصول در حد مجاز برای تغذیۀ دامها بود. براساس نتایج تحقیق حاضر، محصول فرعی پسته قابلیت خوبی برای سیلوشدن دارد و ضمن حفظ ارزش غذایی، سیلاژ آن از پایداری هوازی مطلوبی برخوردار است.
حسین کریمی؛ آرش آذرفر؛ حشمت اله خسروی نیا؛ علی کیانی
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر تغذیۀ تفالۀ اسانسگیریشدۀ مرزۀ خوزستانی بر عملکرد پرواری و ترکیب اسیدهای چرب مخلوط عضلۀ راسته با استفاده از 30 رأس برۀ نر فراهانی شش‌ماهه با میانگین وزن 4/1±6/33 کیلوگرم انجام شد. بره‌ها برای مدت 15روز دورۀ عادت‌پذیری و 60 روز دورۀ پرواربندی در جایگاههای انفرادی نگهداری شدند. جیره‌های آزمایشی شامل ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر تغذیۀ تفالۀ اسانسگیریشدۀ مرزۀ خوزستانی بر عملکرد پرواری و ترکیب اسیدهای چرب مخلوط عضلۀ راسته با استفاده از 30 رأس برۀ نر فراهانی شش‌ماهه با میانگین وزن 4/1±6/33 کیلوگرم انجام شد. بره‌ها برای مدت 15روز دورۀ عادت‌پذیری و 60 روز دورۀ پرواربندی در جایگاههای انفرادی نگهداری شدند. جیره‌های آزمایشی شامل پنج سطح جایگزینی صفر (تیمار شاهد)، 25، 50، 75، و 100 درصد تفالۀ مرزه با یونجه بود. بره‌ها هر 15 روز یکبار توزین و میانگین افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی روزانه، و ضریب تبدیل خوراک محاسبه شد. در پایان دورۀ پرواربندی بره‌ها کشتار شدند و از عضلۀ راستۀ آنها در حد فاصل دنده‌های 12 و 13 برای آنالیز اسیدهای چرب نمونهبرداری شد. اثر تیمارهای آزمایشی برمصرف خوراک روزانه، میانگین افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذا، وزن نهایی، وزن، و بازده لاشه معنیدار نبود. بیشترین مقدار کل اسیدهای چرب اشباع در مخلوط گوشت و چربی عضلۀ راستۀ بره‌های تغذیه‌شده با جیرۀ حاوی 25 درصد تفالۀ مرزه مشاهده شد که با تیمار حاوی 100 درصد تفالۀ مرزه تفاوت داشت (05/0P<). استفاده از تفالۀ اسانسگیری مرزۀ خوزستانی در سطح 75 درصد جایگزینی به‌جای یونجه سبب افزایش عددی مقدار اسیدهای چرب با چند پیوند دوگانه و در سطوح 25 تا 75 درصد جایگزینی، موجب کاهش غیرمعنیدار نسبت اسیدهای چرب امگا 6 به امگا 3 نمونههای عضلۀ راسته بره‌ها شد. براساس نتایج تحقیق حاضر، میتوان از تفالۀ اسانسگیریشدۀ مرزه در جیره‌های بره‌های پرواری با کنسانترۀ بالا به‌جای بخش علوفه‌ای استفاده کرد و ضمن کاهش مجموع اسیدهای چرب اشباع گوشت، کیفیت آن را بهبود بخشید.
فرزاد قنبری؛ تقی قورچی؛ پروین شورنگ؛ هرمز منصوری؛ نورمحمد تربتی نژاد
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر دوزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتوهای یونساز گاما و الکترون، بر ناپدیدشدن شکمبه‌ای اسیدهای آمینه و زیرواحدهای پروتئین کنجالۀ کانولا انجام گرفت. آزمایش تجزیهپذیری با تکنیک کیسههای نایلونی اجرا شد. بدین منظور از سه رأس گاو نر تالشی مجهز به فیستولای شکمبه‌ای استفاده شد. روند ناپدیدشدن شکمبه‌ای ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر دوزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتوهای یونساز گاما و الکترون، بر ناپدیدشدن شکمبه‌ای اسیدهای آمینه و زیرواحدهای پروتئین کنجالۀ کانولا انجام گرفت. آزمایش تجزیهپذیری با تکنیک کیسههای نایلونی اجرا شد. بدین منظور از سه رأس گاو نر تالشی مجهز به فیستولای شکمبه‌ای استفاده شد. روند ناپدیدشدن شکمبه‌ای زیرواحدهای پروتئین کنجالۀ کانولا، با تکنیک الکتروفورز ژل پلیآکریلامید در حضور سدیم دودسیل‌سولفات تعیین شد. پرتوتابی موجب کاهش تجزیهپذیری شکمبه‌ای اسیدهای آمینه شد (05/0P<). بهجز در زمینۀ اسیدهای آمینۀ سرین، تیروزین، و گلوتامات، تأثیر پرتو گاما در کاهش تجزیهپذیری اسیدهای آمینه بیشتر از پرتو الکترون بود. تجزیۀ الکتروفورزی وجود پروتئین کروسیفرین با چهار زیرواحد را در کنجالۀ کانولا نشان داد. در کنجالۀ کانولای پرتوتابی‌نشده، هر چهار زیرواحد پروتئین کروسیفرین پس از هشت ساعت انکوباسیون شکمبه‌ای تجزیه شدند. دوزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتو الکترون و پرتو گاما، باعث حفظ زیرواحدهای پروتئین کروسیفرین به‌ترتیب تا زمان 16، 24 و 48 ساعت شدند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عمل‌آوری با پرتوهای یونساز گاما و الکترون باعث کاهش تجزیۀ شکمبه‌ای زیرواحدهای پروتئین کروسیفرین و اسیدهای آمینۀ کنجالۀ کانولا میشود. توانایی پرتو گاما در کاهش تجزیۀ شکمبه‌ای پروتئینهای کنجالۀ کانولابیشتر از پرتو الکترون است.
اردشیر محیط؛ مهناز صالحی؛ زینب خوش بخت
چکیده
اثر مصرف ملاتونین و بروموکریپتین بر وزن بدن، ریزش الیاف، و خصوصیات کرک با استفاده از 24 رأس بز مادۀ رائینی (دو تا سهساله) در چهار گروه آزمایشی شاهد (C)، ملاتونین (MI)، بروموکریپتین (B)، و ملاتونین+بروموکریپتین (MIB) بررسی شد. در گروه MI، یک قرص 18 میلی‌گرمی ملاتونین در زیر پوست قرار داده شد و 40 روز بعد این عمل تکرار شد. در گروه B، 5/0 میلی‌گرم ...
بیشتر
اثر مصرف ملاتونین و بروموکریپتین بر وزن بدن، ریزش الیاف، و خصوصیات کرک با استفاده از 24 رأس بز مادۀ رائینی (دو تا سهساله) در چهار گروه آزمایشی شاهد (C)، ملاتونین (MI)، بروموکریپتین (B)، و ملاتونین+بروموکریپتین (MIB) بررسی شد. در گروه MI، یک قرص 18 میلی‌گرمی ملاتونین در زیر پوست قرار داده شد و 40 روز بعد این عمل تکرار شد. در گروه B، 5/0 میلی‌گرم بروموکریپتین برای هر کیلوگرم وزن زنده، سه نوبت در هفته تزریق شد. در گروه MIB، ملاتونین و بروموکریپتین با یکدیگر مصرف شد. بزها به‌مدت دو ماه در شرایط طبیعی و با طول دورۀ کوتاه روشنایی (8 ساعت نور و 18 ساعت تاریکی) پرورش داده شدند. الیاف بز با شانۀ چوبی در چهار مرحلۀ زمانی با فاصلۀ دو هفته از 23 بهمن تا 8 فروردین جمع‌‌آوری شد. وزن الیاف شانهشدۀ بزهای گروه C، MI، B، و MIB به‌ترتیب 3/21، 3/23، 7/15، و 0/17 گرم بود (05/0P>). میانگین قطر کرک در بزهای گروه MI (4/21 میکرون) بیش از تیمارهای C، B، و MIB به‌ترتیب 2/20، 9/19، و 8/19 میکرون بود (01/0P<). ضریب تغییرات قطر کرک بیدۀ بزهای گروه شاهد بیش از سایر گروهها بود (05/0P<). نتایج نشان داد که ملاتونین و برموکریپتین موجب افزایش یکنواختی قطر الیاف کرک در بزهای مادۀ رائینی میشود.
سمانه ابولی؛ غلامرضا داشاب؛ محمد رکوعی؛ مهدی وفای واله
چکیده
چندشکلی ناحیۀ اگزون سوم جایگاه ژن FABP4 و ارتباط الگوهای ژنوتیپی شناسایی‌شده با صفات مرتبط با رشد با استفاده از 45 رأس گاو شامل نژاد سیستانی (30 رأس) و دشتیاری (15 رأس) بررسی شد. DNA از خون کامل استخراج و کیفیت آنها به‌کمک الکتروفورز ژل آگارز یک درصد بررسی شد. پس از تکثیر زنجیرهای پلیمرازی (PCR) و هضم آنزیمی آنها با NlaIII و الکتروفورز ...
بیشتر
چندشکلی ناحیۀ اگزون سوم جایگاه ژن FABP4 و ارتباط الگوهای ژنوتیپی شناسایی‌شده با صفات مرتبط با رشد با استفاده از 45 رأس گاو شامل نژاد سیستانی (30 رأس) و دشتیاری (15 رأس) بررسی شد. DNA از خون کامل استخراج و کیفیت آنها به‌کمک الکتروفورز ژل آگارز یک درصد بررسی شد. پس از تکثیر زنجیرهای پلیمرازی (PCR) و هضم آنزیمی آنها با NlaIII و الکتروفورز روی ژل آگارز 8/2 درصد، الگوهای ژنوتیپی دامها براساس اندازه و تعداد باندها تعیین شد. فراوانی نسبی الگوهای باندی شناسایی‌شده شامل ژنوتیپهایAA ، AB، و BB در دو نژاد سیستانی و دشتیاری به‌ترتیب 67، 30، و 3 و نیز 73، 27، و صفر درصد بودند. فراوانی آللهای A و Bدر جایگاه مطالعه‌شده در جمعیت سیستانی و دشتیاری به‌ترتیب 82، 18، 5/86، و 5/13 درصد محاسبه شد. شاخصهای هتروزایگوسیتی شامل شاخص شانون (I)، شاخص نئی، هتروزایگوسیتی مشاهده شد و هتروزایگوسیتی مورد انتظار در جمعیت سیستانی و دشتیاری به‌ترتیب 48، 30، 30 و30 و 39، 11، 27 و 24 درصد برآورد شد. الگوهای ژنوتیپی در جایگاه ژن FABP4 در جمعیت گاو سیستانی همبستگی معنی‌داری با وزن‌های شش، نه، و دوازده ماهگی نشان داد. بنابراین جایگاه مذکور میتواند به‌عنوان ژن کاندیدا در توصیف تنوع صفات مرتبط با رشد بعد از سن ازشیرگیری گوسالهها در برنامههای اصلاح نژادی استفاده شود.
کامران اکبری پابندی؛ حمیدرضا میرزایی الموتی
چکیده
به‌منظور مطالعۀ اثر افزودن روغن به جیره و دفعات خوراک‌دهی بر عملکرد و رفتارهای تغذیه‌ای، از 24 رأس گاو شیرده هلشتاین (12 رأس گاو یکبار زایش‌کرده و 12 رأس چند بار زایش‌کرده به‌ترتیب با میانگین وزنی 58±626 و 25±617 کیلوگرم و روزهای شیردهی 44±195 و 39±207 روز) در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 با دو سطح روغن در جیره (صفر و 5/2 درصد) و دو ...
بیشتر
به‌منظور مطالعۀ اثر افزودن روغن به جیره و دفعات خوراک‌دهی بر عملکرد و رفتارهای تغذیه‌ای، از 24 رأس گاو شیرده هلشتاین (12 رأس گاو یکبار زایش‌کرده و 12 رأس چند بار زایش‌کرده به‌ترتیب با میانگین وزنی 58±626 و 25±617 کیلوگرم و روزهای شیردهی 44±195 و 39±207 روز) در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 با دو سطح روغن در جیره (صفر و 5/2 درصد) و دو برنامۀ غذایی (یک و سه بار در روز) در قالب طرح بلوکهای کاملاَ تصادفی استفاده شد. اثر تیمارها بر مادۀ خشک مصرفی معنیدار نبود، ولی افزودن روغن باعث کاهش نوسانات خوراکخوردن بهویژه با یک بار خوراک‌دهی در روز شد (05/0 > P). اثر متقابل بین دفعات خوراک‌دهی و افزودن روغن برای تولید شیر تمایل به معنی‌داری داشت (1/0>P). در گاوهایی که سه بار در روز خوراک دریافت کردند، افزودن روغن به جیره سبب افزایش تولید شیر شد (09/0 =P)، ولی این افزایش در یک بار خوراک‌دهی مشاهده نشد. پروتئین شیر گاوهایی که سه بار در روز جیرۀ حاوی روغن دریافت کردند، کاهش یافت (05/0>P). تغذیۀ گاوها یک بار در روز با جیرۀ حاوی روغن موجب بهبود درصد چربی شیر شد (05/0> P). بهطورکلی افزودن روغن به جیرۀ گاوهای اواسط دورۀ شیردهی میتواند تأثیرات مخاطرهانگیز کاهش دفعات خوراک‌دهی را کاهش دهد.
مجید آفتابی؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ قاسم جلیلوند؛ مهران مهری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
چکیده
تأثیر پروتکسین در کاهش تأثیرات منفی تغذیة جیره‌های حاوی آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، پاسخ ایمنی، کیفیت گوشت و فلور میکروبی ایلئوم با استفاده از 320 قطعه بلدرچین ژاپنی هفت‌روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (جیرة شاهد (بدون افزودنی)، جیرة حاوی 5/2 میلی‌گرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1، جیرة حاوی 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروتکسین، ...
بیشتر
تأثیر پروتکسین در کاهش تأثیرات منفی تغذیة جیره‌های حاوی آفلاتوکسین B1 بر عملکرد، پاسخ ایمنی، کیفیت گوشت و فلور میکروبی ایلئوم با استفاده از 320 قطعه بلدرچین ژاپنی هفت‌روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار (جیرة شاهد (بدون افزودنی)، جیرة حاوی 5/2 میلی‌گرم در کیلوگرم آفلاتوکسین B1، جیرة حاوی 150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروتکسین، جیرة حاوی 5/2 میلی‌گرم آفلاتوکسین B1+150 میلی‌گرم در کیلوگرم پروتکسین)، چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار بررسی شد. مصرف خوراک در پرندگانی که با جیرة حاوی پروبیوتیک تغذیه شدند، بالاتر از پرندگان گروه شاهد بود (05/0P<). افزایش وزن پرندگانی که جیرة حاوی آفلاتوکسین دریافت کردند، کمتر از پرندگان تیمارهای دیگر بود (05/0P<). پاسخ ایمنی هومورال در بلدرچین‌های گروه آفلاتوکسین و پروبیوتیک به‌ترتیب کمتر و بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P<). ضخامت پوست 48 ساعت پس از چالش با دینیتروکلروبنزن در پرندگان تغذیه‌شده با جیرة آلوده به آفلاتوکسین کمتر از سایر تیمارها بود (05/0P<). غلظت مالوندیآلدئید (30 روز بعد از انجماد) در گوشت پرندگانی که با جیرة آلوده به آفلاتوکسین تغذیه شدند، بیشتر از سایر پرندگان بود (05/0P<). جمعیت اشریشیاکلی و باکتریهای اسیدلاکتیک در پرندگانی که با جیرة حاوی پروتکسین و یا آفلاتوکسین+پروتکسین تغذیه شدند، از دو گروه دیگر به‌ترتیب کمتر و بیشتر بود (05/0P<). براساس نتایج پژوهش حاضر، افزودن پروبیوتیک پروتکسین به جیره‌های آلوده به آفلاتوکسین B1 موجب بهبود پاسخ ایمنی و جمعیت میکروبی روده در بلدرچین ژاپنی میشود.
مرتضی نادعلی؛ سمیه سالاری؛ محمد بوجارپور؛ صالح طباطبایی وکیلی؛ محسن ساری
چکیده
تأثیر روی بر زخم کف پا و فراسنجه‌های تولیدمثلی و خونی مرغهای مادر گوشتی با استفاده از 300 قطعه مرغ و 40 قطعه خروس سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار و 15 قطعه مرغ و دو قطعه خروس در هر تکرار به مدت 12 هفته بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌های حاوی80، 110، 140، و 170 میلی‌گرم روی در کیلوگرم جیره بودند. استفاده ...
بیشتر
تأثیر روی بر زخم کف پا و فراسنجه‌های تولیدمثلی و خونی مرغهای مادر گوشتی با استفاده از 300 قطعه مرغ و 40 قطعه خروس سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار و 15 قطعه مرغ و دو قطعه خروس در هر تکرار به مدت 12 هفته بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌های حاوی80، 110، 140، و 170 میلی‌گرم روی در کیلوگرم جیره بودند. استفاده از سطوح افزایشی روی بهخصوص سطح 170 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره موجب افزایش جوجهدرآوری گردید (05/0P<). استفاده از مکمل روی در سطوح 140 و 170 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره سبب بهبود و جلوگیری از پیشرفت زخمهای کف پا شد (05/0P<). کمترین درصد تلفات رویانی مرحلۀ اولیۀ انکوباسیون مربوط به سطح 140 میلی‌گرم روی در کیلوگرم جیره بود (05/0P<). همچنین سطح 170 میلی‌گرم روی در کیلوگرم جیره سبب افزایش تعداد فولیکولهای بزرگ و کوچک تخمدان مرغهای مادر گوشتی گردید (05/0P<). اثر تیمارهای آزمایشی بر لیپیدهای خون معنیدار نبود. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از مکمل روی در سطوح 140 و 170 میلی‌گرم در کیلوگرم جیرۀ مرغهای مادر گوشتی علاوه بر تأثیر مطلوب بر سلامت پای مرغها، جوجهدرآوری را بهبود میبخشد.
حسن شیرزادی؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی؛ علی اکبر مسعودی
چکیده
برای ارزیابی تأثیر عصارۀ گیاهان سماق و جغجغه به‌عنوان جایگزینی برای آنتی‌بیوتیک‌های محرک رشد، آزمایشی با استفاده از 300 قطعه جوجۀ گوشتی نر یکروزه از سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار در دورۀ سنی صفر تا 28روزگی انجام شد. جیرۀ اصلی بر پایۀ ذرت‌ـ‌سویا و فاقد افزودنی بود (تیمار شاهد) ...
بیشتر
برای ارزیابی تأثیر عصارۀ گیاهان سماق و جغجغه به‌عنوان جایگزینی برای آنتی‌بیوتیک‌های محرک رشد، آزمایشی با استفاده از 300 قطعه جوجۀ گوشتی نر یکروزه از سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار در دورۀ سنی صفر تا 28روزگی انجام شد. جیرۀ اصلی بر پایۀ ذرت‌ـ‌سویا و فاقد افزودنی بود (تیمار شاهد) و سه تیمار دیگر به‌ترتیب با اضافه‌کردن مقدار 200 میلی‌گرم از عصارۀ ریشۀ گیاه جغجغه، عصارۀ میوۀ سماق، و آنتی‌بیوتیک به هر کیلوگرم از جیرۀ اصلی تهیه شدند. میزان افزایش وزن روزانه در دورۀ 7 تا 14روزگی و همچنین کل دورۀ آزمایش (صفر تا 28روزگی) در پرندگانی که با جیره‌های حاوی افزودنی تغذیه شدند، در مقایسه با پرندگان شاهد بالاتر بود (05/0P<). کلسترول سرم خون پرندگانی که با جیرۀ حاوی عصارۀ سماق و یا جغجغه تغذیه شدند، از پرندگان شاهد کمتر بود (05/0P<). تغذیۀ جوجه‌ها با جیره‌های حاوی عصاره‌های گیاهی و یا آنتی‌بیوتیک، تیتر آنتی‌بادی علیه ویروس نیوکاسل را افزایش داد (05/0P<)، ولی این جیره‌ها تأثیری بر تیتر آنتی‌بادی علیه SRBC، ضخامت پوست بدن در پاسخ به چالش با DNCB، و ضخامت پردۀ انگشت پا در پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتینین-P نداشتند. وزن نسبی بورس فابریسیوس در پرندگانی که جیرۀ حاوی عصارۀ جغجغه را دریافت کردند از پرندگان شاهد بیشتر بود (05/0P<). با توجه به نتایج بهدستآمده از پژوهش حاضر، عصارۀ ریشۀ گیاه جغجغه و میوۀ سماق می‌توانند به‌عنوان جایگزین‌هایی برای اُکسی‌تتراسایکلین به‌عنوان محرک رشد در جیرۀ جوجههای گوشتی استفاده شوند.