مصطفی اکبری علایی؛ جواد رضائی؛ یوسف روزبهان
چکیده
این پژوهش به‌منظور مقایسه تأثیر منابع مختلف روی بر جمعیت‌های میکروبی، آنزیم‌های هیدرولیتیک و فراوردههای تخمیر برون‌تنی شکمبه گوسفند اجرا شد. پنج جیرۀ بدون مکمل روی (شاهد) یا حاوی سولفات روی، اکسید روی، نانواکسید روی و روی-متیونین ارزیابی شدند. آزمون‌های گاز 24 و 72 ساعته در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد و جمعیت‌های میکروبی، ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور مقایسه تأثیر منابع مختلف روی بر جمعیت‌های میکروبی، آنزیم‌های هیدرولیتیک و فراوردههای تخمیر برون‌تنی شکمبه گوسفند اجرا شد. پنج جیرۀ بدون مکمل روی (شاهد) یا حاوی سولفات روی، اکسید روی، نانواکسید روی و روی-متیونین ارزیابی شدند. آزمون‌های گاز 24 و 72 ساعته در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد و جمعیت‌های میکروبی، آنزیم‌های هیدرولیتیک، متان، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، هضم‌پذیری ماده آلی (OMD)، انرژی قابل سوخت‌وساز (ME)، سوبسترای تجزیه‌شده حقیقی (TDS)، توده میکروبی، ضریب تفکیک‌پذیری (PF) و اسیدهای چرب فرار (VFA) تعیین گردیدند. تعداد کل باکتریهای پروتئولیتیک و فعالیت پروتئاز در اثر مصرف منابع آلی، معدنی و نانوذرات روی کاهش یافت (0/05>P). مصرف منابع متیونین، اکسید و سولفات روی موجب افزایش فعالیت آلفاآمیلاز شد (0/05>P). تعداد کل پروتوزوآ در انکوباسیون 24 ساعته در اثر منابع روی جیره‌ای روند کاهشی نشان داد. کل باکتریهای سلولولیتیک، کربوکسی‌متیل سلولاز، میکروکریستالین سلولاز، فعالیت تجزیه‌کنندگی کاغذ صافی، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، توده میکروبی و PF بین تیمارها یکسان بود. مکمل‌های متیونین، اکسید و سولفات روی موجب افزایش OMD، ME، TDS و کل VFA شدند، درحالی‌که آمونیاک و نسبت استات:پروپیونات را کاهش دادند (0/05>P). تولید متان 24 ساعته نیز با مصرف مکمل‌های روی کاهش یافت (0/05>P). درمجموع، افزودن مکمل‌های سولفات، اکسید و متیونین-روی به جیره (30 میلی‌گرم روی در کیلوگرم ماده خشک) با هدف بهبود فعالیت آلفاآمیلاز و قابلیت هضم و کاهش فعالیت پروتئولیتیک، تجمع آمونیاک و متان قابل توصیه است اما تغذیه نانواکسید روی توصیه نمی‌شود. تحقیقات بیشتری در مورد اثر منابع روی بر میکروب‌ها و آنزیم‌های شکمبه در شرایط جیره‌ای متفاوت نیاز است.
سید حمید موسوی اسفیوخی؛ محمد رضا سهل آبادی؛ بهزاد خرمی
چکیده
به منظور بررسی ویژگی‌های شیمیایی و تغذیه‌ای سیلاژ غلاف نخود فرنگی و تاثیر آن بر عملکرد بره‌های پرواری، از 24 راس بره نر زندی به مدت 75 روز در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه) و سیلاژ غلاف نخود فرنگی (جایگزینی به میزان 20 درصد با کاه گندم و یونجه در جیره پایه) بودند. میزان ماده خشک، پروتئین خام، چربی ...
بیشتر
به منظور بررسی ویژگی‌های شیمیایی و تغذیه‌ای سیلاژ غلاف نخود فرنگی و تاثیر آن بر عملکرد بره‌های پرواری، از 24 راس بره نر زندی به مدت 75 روز در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه) و سیلاژ غلاف نخود فرنگی (جایگزینی به میزان 20 درصد با کاه گندم و یونجه در جیره پایه) بودند. میزان ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، خاکستر، فیبر نامحلول در شوینده خنثی و فیبر نامحلول در شوینده اسیدی سیلاژ غلاف نخود فرنگی به ترتیب 20، 11/8، 1/8، 8، 62 و 20/2 درصد تعیین گردید. پتانسیل تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای ماده خشک و پتانسیل تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی سیلاژ غلاف نخود فرنگی پس از 96 ساعت انکوباسیون به ترتیب 83 درصد و 6/58 میلی‌لیتر در گرم ماده خشک برآورد گردید. استفاده از سیلاژ غلاف نخود فرنگی در جیره بره‌های پرواری وزن پایانی و میانگین افزایش وزن روزانه را بهبود بخشید (0/05>P). استفاده از سیلاژ غلاف نخود فرنگی باعث افزایش قابلیت هضم ماده خشک جیره گردید (0/05>P)، اما قابلیت هضم سایر مواد مغذی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. فراسنجههای خونی شامل کلسترول، تری‌گلیسرید، HDLو LDL تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند به جز گلوکز که با تغذیه سیلاژ غلاف نخود فرنگی کاهش یافت (0/05>P). تیمارهای آزمایشی هیچ تاثیر معنی داری بر صفات لاشه نداشتند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، استفاده از سیلاژ غلاف نخود فرنگی در جایگزینی با علوفه‌های رایج مانند کاه گندم و یونجه می‌تواند باعث بهبود عملکرد بره‌های پرواری و همچنین کاهش هزینه‌های پرورش گردد.
عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی؛ جواد زارعی
چکیده
تأثیر تغذیه با شیر غنی‌شده با پودر سیر بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی، وضعیت اسهال و فراسنجههای خونی بره‌های شیرخوار با استفاده از 24 راس بره تازه متولدشده نژاد دالاق (وزن تولد 0/5±3/7) به‌طور تصادفی در سه تیمار و هشت تکرار بررسی شد. بره‌های گروه کنترل با شیر بدون پودر سیر و سایر گروهها بهترتیب با شیر غنی‌شده 1/5 و سه گرم پودر ...
بیشتر
تأثیر تغذیه با شیر غنی‌شده با پودر سیر بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی، وضعیت اسهال و فراسنجههای خونی بره‌های شیرخوار با استفاده از 24 راس بره تازه متولدشده نژاد دالاق (وزن تولد 0/5±3/7) به‌طور تصادفی در سه تیمار و هشت تکرار بررسی شد. بره‌های گروه کنترل با شیر بدون پودر سیر و سایر گروهها بهترتیب با شیر غنی‌شده 1/5 و سه گرم پودر سیر در روز، به‌مدت 45 روز تغذیه شدند. نتایج به‌دست آمده از این پژوهش نشان داد که مصرف پودر سیر در بره‌های شیرخوار منجر به بهبود افزایش وزن روزانه، وزن نهایی و مصرف جیره آغازین شد (p<0/05)، اما اثر معنی‌داری بر ضریب تبدیل خوراک بره‌های شیرخوار نداشت. همچنین مصرف پودر سیر سبب افزایش معنیدار قابلیت هضم مواد مغذی (ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی) شد (p<0/05). استفاده از پودر سیر در بره‌های شیرخوار سبب بهبود قوام مدفوع و کاهش تعداد بره‌های مبتلا به اسهال و میانگین روزهای ابتلا به اسهال شد (05/0P<). با افزودن پودر سیر غلظت گلوکز و لیپوپروتئین با چگـالی زیاد خون افزایش یافت (p<0/05). پودر سیر منجر به کاهش سطح تری‌گلیسرید، کلسترول و لیپوپروتئین با چگالی کم پلاسما شد (p<0/05). سطوح مختلف پودر سیر تفاوت معنی‌داری بر غلظت اوره، آلبومین، گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین ایجاد نکرد. به‌طور کلی، میتوان از پودر سیر تا سطح حداقل 1/5 گرم در روز بهعنوان افزودنی غذایی جهت بهبود عملکرد و سلامت بره‌های شیرخوار استفاده نمود.
رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده
چکیده
به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب در عضلۀ triceps brachii و بافت چربی بطنی، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (1/6±13/1 کیلوگرم، با سن آغازین سه ماهگی) در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی اثرات افزودن یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر عملکرد رشد، قابلیت هضم، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب در عضلۀ triceps brachii و بافت چربی بطنی، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (1/6±13/1 کیلوگرم، با سن آغازین سه ماهگی) در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. پروبیوتیک تجاری پریمالاک روزانه به میزان دو گرم به هر بزغاله در تیمار مربوطه خورانده شد. عملکرد رشد بزغاله‌ها، شامل میانگین مصرف خوراک روزانه، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تحت‌تأثیر مصرف پروبیوتیک باکتریایی قرار نگرفت. در رابطه با قابلیت هضم اجزای شیمیایی جیره نیز تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. به‌طور مشابه، ویژگی‌های کیفی گوشت در عضلۀ triceps brachii بزغاله‌ها، شامل 24pH، ضایعات شیرابه‌ای و ظرفیت نگهداری آب و ترکیب شیمیایی گوشت نیز از مقادیر مشابهی بین تیمارهای آزمایشی برخوردار بود. بافت عضلانی بزغاله‌های دریافت‌کنندۀ پروبیوتیک از درصد اسیدهای چرب اشباع کم‌تر و درصد بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع با یک پیوند دوگانه و نیز نسبت بالاتر اسیدهای چرب غیراشباع به اسیدهای چرب اشباع برخوردار بود (p<0/05). اما در بافت چربی بطنی، به استثنای درصد کم‌تر اسیدچرب 15:0C در گروه تغذیه‌شده با پروبیوتیک (p<0/05)، تفاوتی در ترکیب اسیدهای چرب بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. به‌طور کلی، نتایج نشان می‌دهند خوراندن پروبیوتیک چندسویه‌ای پریمالاک در سطح روزانه دو گرم به‌ازای هر رأس قادر به ایجاد تغییر قابل‌ملاحظه‌ای در قابلیت هضم مواد مغذی جیره، عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی گوشت و ترکیب اسیدهای چرب بافت‌های مختلف چربی بزغاله‌های مرخز نبوده است.
ابوذر بسطامی؛ علی نقی پور؛ علی خطیب جو؛ فرشید فتاح نیا
چکیده
اثر دو نوع کیلات روی-متیونین بر عملکرد و فراسنجههای استخوانی جوجههای گوشتی با استفاده از 490 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یکروزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از 1- گروه شاهد (جیره پایه)، 2 تا 4- جیره پایه+ بهترتیب 0/2، 0/4 و 0/8 میلی‌گرم بر کیلوگرم ...
بیشتر
اثر دو نوع کیلات روی-متیونین بر عملکرد و فراسنجههای استخوانی جوجههای گوشتی با استفاده از 490 قطعه جوجه گوشتی راس-308 (یکروزه، مخلوط دو جنس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 14 جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از 1- گروه شاهد (جیره پایه)، 2 تا 4- جیره پایه+ بهترتیب 0/2، 0/4 و 0/8 میلی‌گرم بر کیلوگرم جیره روی-متیونین Zin-Pro® و 5 تا 7- جیره پایه+ بهترتیب 0/2،0/4 و 0/8 میلی‌گرم بر کیلوگرم جیره روی-متیونین سنتزشده. نتایج نشان داد که بین گروه شاهد با گروه‌های دریافتکننده هر دو نوع مکمل روی-متیونین از لحاظ خوراک مصرفی، وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید اروپایی، درصد لاشه، ران و سینه، غلظت سرمی گلوکز، کلسترول کل، لیپوپروتئین با دانسیته خیلی کم و لیپوپروتئین با دانسیته بالا، تری‌گلیسرید و کلسیم و فعالیت آنزیم‌های آلکالین فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز و گلوتامات ترانس‌آمیناز، فراسنجههای استخوان درشت‌نی شامل وزن، درصد ماده خشک و خاکستر، طول، عرض و قطر و درصد فسفر و کلسیم استخوان تفاوت معنی‌داری وجود نداشت، اما جوجههای دریافتکننده جیره دارای هر دو منبع روی-متیونین دارای غلظت روی سرم خون و استخوان بیشتر، طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت بیشتر و عرض پرز کم‌تر در ناحیه ژژنوم و ایلئوم بودند (p<0/05). به‌طورکلی، هر دو کیلات روی-متیونین دارای تأثیر تقریباً یکسانی بر عملکرد، مورفولوژی روده و خصوصیات استخوان درشت‌نی بودند و نوع ایرانی قابلیت جایگزینی با نوع خارجی را دارد. مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه میشود.
مرتضی پاشایی جلال؛ آناهیتا بهرامی باباعلی؛ فاطمه تابنده؛ سید داود شریفی
چکیده
تأثیر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید داخل کشور بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فعالیت میکروبی و متابولیت‌های سرم با استفاده از 720 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک نوع یک و پروبیوتیک نوع دو) و سه سطح پری‌بیوتیک (بدون پری‌بیوتیک، پری‌بیوتیک نوع یک و پری‌بیوتیک ...
بیشتر
تأثیر پروبیوتیک و پری‌بیوتیک تولید داخل کشور بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فعالیت میکروبی و متابولیت‌های سرم با استفاده از 720 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجاری راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، پروبیوتیک نوع یک و پروبیوتیک نوع دو) و سه سطح پری‌بیوتیک (بدون پری‌بیوتیک، پری‌بیوتیک نوع یک و پری‌بیوتیک نوع دو)، در قالب طرح کاملاً تصادفی با نُه گروه آزمایشی و چهار تکرار و 20 پرنده در هر تکرار بررسی شد. در سن 21 و 38 روزگی دو پرنده از هر تکرار با وزن نزدیک به میانگین، انتخاب و پس از توزین کشتار شدند. سپس از محتویات ایلئوم و روده‌های کور آن‌ها برای بررسی فلور میکروبی (باکتریهای اسیدلاکتیک و ای کولای) نمونه‌برداری شد. پرندگانی که با جیره‌های حاوی پروبیوتیک نوع دو تغذیه شده بودند ضریب تبدیل کم‌تری داشتند (p<0/05). تغذیه جیره‌های حاوی پری‌بیوتیک نوع یک و همچنین جیره‌های حاوی پروبیوتیک نوع دو و جیره‌های حاوی ترکیبی از پروبیوتیک نوع دو با دو نوع پری‌بیوتیک مورد آزمایش، غلظت کلسترول و LDL سرم را کاهش دادند (p<0/05). تأثیر تیمارهای آزمایشی بر بازده لاشه معنیدار نبود، اما پرندگانی که از جیره‌های حاوی پری‌بیوتیک نوع یک تغذیه کردند چربی بطنی کم‌تری داشتند (p<0/05). در سن 21 روزگی جمعیت ایکولای در ایلئوم و روده‌های کور پرندگانی که پروبیوتیک، پری‌بیوتیک و ترکیب آن‌ها را دریافت کردند کاهش یافت (p<0/05). در سن 38 روزگی، تغذیه پرندگان با پروبیوتیک و پری‌بیوتیک و ترکیب آن‌ها جمعیت ایکولای را در روده‌های کور کاهش و جمعیت لاکتوباسیلوس‌ها را در ایلئوم افزایش داد (p<0/05). نتایج این آزمایش نشان داد که انواع پروبیوتیک و یا پری‌بیوتیک مورد آزمایش در این پژوهش اثرات مثبتی بر افزایش باکتریهای مفید روده (لاکتوباسیلوس)، صفات بیوشیمیایی خون و ضریب تبدیل در جوجههای گوشتی دارند.
هوشنگ لطف اللهیان؛ حسین منافی راثی؛ عباس نجم آبادی
چکیده
در پژوهش حاضر اثرات استفاده از پودر ریشه رازیانه در جیره غذایی بر عملکرد تولیدی، فراسنجههای خونی و پاسخ ایمنی و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی نژاد آرین با استفاده از 480 قطعه جوجه یکروزه با شش تیمار، چهار تکرار و 20 قطعه (نر و ماده) در هر تکرار به‌مدت 42 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. آزمایش گروه‌های آزمایشی شامل گروه اول یا شاهد ...
بیشتر
در پژوهش حاضر اثرات استفاده از پودر ریشه رازیانه در جیره غذایی بر عملکرد تولیدی، فراسنجههای خونی و پاسخ ایمنی و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی نژاد آرین با استفاده از 480 قطعه جوجه یکروزه با شش تیمار، چهار تکرار و 20 قطعه (نر و ماده) در هر تکرار به‌مدت 42 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. آزمایش گروه‌های آزمایشی شامل گروه اول یا شاهد که فقط جیره پایه را دریافت نمودند، گروه‌های دوم، سوم، چهارم، پنجم و ششم بهترتیب جیره پایه را به‌همراه دو، چهار، شش گرم پودر ریشه رازیانه، 250 میلی‌گرم آنتی‌بیوتیک و 200 میلی‌گرم پروبیوتیک در کیلوگرم جیره غذایی دریافت نمودند. نتایج نشان داد که پودر ریشه رازیانه بر وزن زنده، ضریب تبدیل خوراک، درصد ماندگاری جوجهها و شاخص تولید در کل دوره تأثیر معنی‌داری نداشت. خوراک مصرفی در کل دوره تحت تأثیر تیمارهای حاوی رازیانه و آنتی‌بیوتیک قرار گرفت و نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (p<0/05). تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی‌داری بر اجزای لاشه پرندگان نداشتند. عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) و ایمنوگلوبولین جی در تیمارهای مصرف‌کننده پودر ریشه رازیانه نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود (p<0/05). تیمار رازیانه بر بهبود قابلیت نگهداری گوشت جوجهها و کاهش مالون‌دی‌آلدهید (MDA) تأثیر معنیدار داشت (p<0/05). با توجه به نتایج این آزمایش و مشاهده تأثیرات مثبت استفاده از پودر ریشه گیاه رازیانه بر پاسخهای ایمنی و قابلیت نگهداری گوشت جوجههای گوشتی، استفاده از آن به میزان دو گرم در کیلوگرم جیره غذایی توصیه میشود.
زهرا کردپور؛ سمیه سالاری
چکیده
در مطالعه حاضر اثرات استفاده از مخمر زنده، اتولیزشده و ترکیب آن‌ها بر عملکرد و بافت‌شناسی روده در بلدرچین ژاپنی، با استفاده از 360 قطعه جوجه یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار گروه آزمایشی و شش تکرار و 15 پرنده در هر تکرار بررسی شد. گروه‌های آزمایشی شامل گروه شاهد: تغذیه‌شده با جیره پایه بدون افزودنی، گروه دوم: تغذیه‌شده ...
بیشتر
در مطالعه حاضر اثرات استفاده از مخمر زنده، اتولیزشده و ترکیب آن‌ها بر عملکرد و بافت‌شناسی روده در بلدرچین ژاپنی، با استفاده از 360 قطعه جوجه یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار گروه آزمایشی و شش تکرار و 15 پرنده در هر تکرار بررسی شد. گروه‌های آزمایشی شامل گروه شاهد: تغذیه‌شده با جیره پایه بدون افزودنی، گروه دوم: تغذیه‌شده با جیره پایه حاوی 0/4درصد مخمر زنده، گروه سوم: تغذیه‌شده با جیره پایه حاوی 0/4درصد مخمر اتولیزشده و گروه چهارم: تغذیه‌شده با جیره پایه حاوی0/2 درصد مخمر زنده و 0/2 درصد مخمر اتولیزشده بودند. نتایج نشان داد که افزودن مخمر اتولیزشده بیش‌ترین افزایش وزن بدن را نسبت به شاهد و مخلوط آن‌ها در کل دوره آزمایش ایجاد کرد (p>0/05). وزن نسبی ران و پانکراس (درصدی از وزن زنده) و همچنین طول دوازدهه در پرندگان تغذیه‌شده با مخمر اتولیزشده در مقایسه با تیمار شاهد و مخمر زنده افزایش نشان داد (p>0/05). بیش‌ترین ارتفاع پرزهای دوازدهه در پرندگان تغذیه‌شده با مخمر اتولیزشده و مخمر زنده در مقایسه با تیمار شاهد و مخلوط آن‌ها مشاهده شد (p>0/05). پرندگان تغذیه‌شده با مخمر اتولیزشده کاهش معنیدار باکتریهای ایکولای و افزایش باکتریهای لاکتوباسیلوس را در مقایسه با تیمار شاهد نشان دادند (p>0/05). نتایج نشان داد که استفاده از مخمر اتولیزشده با افزایش ارتفاع پرز دوازدهه، کاهش جمعیت میکروبی ایکولای و افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس سکوم سبب بهبود عملکرد بلدرچین ژاپنی می شود.
وحید واحدی؛ شهروز معبودی؛ طاهر یلچی؛ مهدی انصاری
چکیده
در مطالعه حاضر، امکان بهبود عملکرد تولیدمثلی میشها و وزن تولد برهها با استفاده از تزریق ویتامین E-سلنیوم در میشهای همزمان شده فحلی با استفاده از 200 رأس میش نژاد مغانی در قالب طرح کاملاً تصادفی در دو گروه بررسی شدند. در گروه شاهد میشها در طول دوره هم‌زمانسازی فحلی هیچ مکملی را دریافت نکردند، اما در گروه دوم، میشها در ...
بیشتر
در مطالعه حاضر، امکان بهبود عملکرد تولیدمثلی میشها و وزن تولد برهها با استفاده از تزریق ویتامین E-سلنیوم در میشهای همزمان شده فحلی با استفاده از 200 رأس میش نژاد مغانی در قالب طرح کاملاً تصادفی در دو گروه بررسی شدند. در گروه شاهد میشها در طول دوره هم‌زمانسازی فحلی هیچ مکملی را دریافت نکردند، اما در گروه دوم، میشها در روزهای اسفنجگذاری و اسفنجبرداری پنج میلی‌لیتر ویتامین E-سلنیوم را به‌صورت تزریقی دریافت کردند. برای هم‌زمانسازی، میشها به‌مدت 14 روز اسفنج حاوی پروژسترون دریافت کردند و بعد از خارج‌نمودن اسفنجها، 400 واحد بین‌المللی هورمون گونادوتروپین کوریون اسب (eCG) دریافت کرده و دو روز بعد از آن با قوچها جفت‌گیری کردند. بعد از زایش، شاخصهای تولیدمثلی در هر گروه محاسبه شدند. در هر گروه آزمایشی از تعداد 20 رأس میش در روزهای اسفنجگذاری و سه هفته بعد از قوچ اندازی خونگیری انجام و برخی فراسنجههای خونی اندازهگیری شد. نرخ زایش، برهزایی، راندمان تولید بره و نرخ دوقلوزایی در گروه شاهد کم‌تر از گروه تیمار بود (0/05>P). تفاوتی در وزن تولد برهها در دو گروه مشاهده نشد. میزان گلوکز و کلسترول سرم خون سه هفته بعد از جفت‌گیری، در میشهایی که ویتامین E-سلنیوم دریافت کردند بالاتر بود (0/05>P). براساس نتایج حاصل، تزریق ویتامین E-سلنیوم در میش مغانی در زمان هم‌زمانسازی فحلی، سبب بهبود عملکرد تولیدمثلی میشود.