صابر جلوخانی نیارکی؛ شعله قربانی؛ سعید اسماعیل خانیان
چکیده
پایش میزان همخونی مرغهای بومی در ایستگاههای اصلاح نژادی، به‌دلیل انجام انتخاب ژنتیکی و عدم وجود جریان ژنی در جمعیت بسیار حایز اهمیت می‌باشد. هدف از انجام این پژوهش برآورد ضریب همخونی، بررسی روند تغییرات همخونی و ارزیابی اثرات پس‌روی ناشی از آن بر صفات اقتصادی در جمعیت مرغ بومی اصلاح‌شده اصفهان بود. صفات مطالعه‌شده ...
بیشتر
پایش میزان همخونی مرغهای بومی در ایستگاههای اصلاح نژادی، به‌دلیل انجام انتخاب ژنتیکی و عدم وجود جریان ژنی در جمعیت بسیار حایز اهمیت می‌باشد. هدف از انجام این پژوهش برآورد ضریب همخونی، بررسی روند تغییرات همخونی و ارزیابی اثرات پس‌روی ناشی از آن بر صفات اقتصادی در جمعیت مرغ بومی اصلاح‌شده اصفهان بود. صفات مطالعه‌شده شامل وزن بدن، سن بلوغ جنسی، وزن بلوغ جنسی، تعداد تخممرغ، میانگین وزن تخممرغ و وزن اولین تخممرغ بودند. در این پژوهش، دادههای جمعآوری‌شده 97272 پرنده رکوردبرداری‌شده در طی 21 نسل مورد استفاده قرار گرفتند. در مطالعه حاضر، جهت برآورد ضریب همخونی هر پرنده و اثر همخونی بر صفات بهترتیب از نرمافزارهای CFC و WOMBAT استفاده شد. تجزیه و تحلیل شجره نشان داد که 79/48 درصد جمعیت همخون بودند. میانگین ضرایب همخونی فردی و مادری برآوردشده بهترتیب برابر با 4/3 و 3/5 درصد بودند. نتایج نشان داد، به‌ازای هر یک درصد افزایش همخونی، میزان پس‌روی ناشی از آن برای صفات وزن بدن در یک روزگی، هشت هفتگی، 12 هفتگی، سن بلوغ جنسی، وزن بلوغ جنسی، تعداد تخممرغ، میانگین وزن تخممرغ و وزن اولین تخممرغ بهترتیب برابر با 0/800-، 2/52-، 3/51-، 0/23، 3/97-، 0/13-، 0/02 و 0/06 بود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، با وجود این‌که در جمعیتهای بسته تحت انتخاب ژنتیکی، نبود پرنده غیرهمخون تقریباً غیرممکن است، اما میتوان با کنترل آمیزشها در جهت کاهش همخونی، از پیدایش اثرات نامطلوب آن در جمعیت جلوگیری کرد.
داوود علی ساقی؛ علی مبارکی؛ محمد رباطی بلوچ؛ راضیه ساقی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات آمیخته‌گری بر عملکرد رشد و ترکیب لاشه بره‌های گوسفند نژاد کردی و آمیخته کردی× رومانف بود. بدین منظور از دو گروه ژنتیکی بره نژاد کردی خالص (KK) و بره آمیخته‌های کردی× رومانف (KR) استفاده شد. از شش بره از هر گروه برای تجزیه لاشه استفاده شد. تعداد بره‌های از شیر گرفته‌شده در گروه‌های ژنتیکی KK و KR بهترتیب ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات آمیخته‌گری بر عملکرد رشد و ترکیب لاشه بره‌های گوسفند نژاد کردی و آمیخته کردی× رومانف بود. بدین منظور از دو گروه ژنتیکی بره نژاد کردی خالص (KK) و بره آمیخته‌های کردی× رومانف (KR) استفاده شد. از شش بره از هر گروه برای تجزیه لاشه استفاده شد. تعداد بره‌های از شیر گرفته‌شده در گروه‌های ژنتیکی KK و KR بهترتیب 95 و 45 رأس به‌ازای 100 راس میش در معرض آمیزش بود. بره‌های کردی خالص دارای بیش‌ترین و بره‌های آمیخته دارای کمترین وزن تولد بودند (بهترتیب 4/5 در مقابل 4/1 کیلوگرم). براساس نتایج حاصل، افزایش وزن روزانه بره‌های آمیخته نسبت به بره‌های کردی در دوره قبل از شیرگیری بیشتر بود (0/05>P)، اما میانگین وزن پایانی بره‌های کردی نسبت به بره‌های آمیخته (بهترتیب 54/8 در مقابل 41/5 کیلوگرم) بیشتر بود (0/05>P). گروه‌های ژنتیکی تأثیر معنیداری بر وزن لاشههای گرم و سرد بره‌های پرواری نداشتند، اما تأثیر آمیخته‌گری بر ضخامت چربی، وزن دنبه و ران معنی‌دار بود (0/05>P). نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد آمیخته ها در دوره قبل از شیرگیری عملکردی بهتری نسبت بره‌های خالص دارند، اما در دوره پروار عملکرد بره‌های کردی خالص نسبت به آمیختهها بهتر می‌باشد.
علی نرگس خانی؛ علی محرری؛ حسین مهربان؛ محمد جواد ضمیری
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی اثر جایگزینی الیاف سلولزی (کاه گندم) با الیاف غیر سلولزی (تفاله چغندرقند) در جیره گاوهای شیری دوره انتقال (از روز 21 پیش از زایش و تا روز 42 پس از زایش) بود. بدین منظور، 21 روز پیش از زایش، از 36 راس گاو هلشتاین چند شکم زایش با میانگین وزن 59/6±697 کیلوگرم و نمره بدنی 0/22±3/3 استفاده شد. پیش از زایش، گاوها به دو گروه تقسیم ...
بیشتر
هدف این پژوهش، بررسی اثر جایگزینی الیاف سلولزی (کاه گندم) با الیاف غیر سلولزی (تفاله چغندرقند) در جیره گاوهای شیری دوره انتقال (از روز 21 پیش از زایش و تا روز 42 پس از زایش) بود. بدین منظور، 21 روز پیش از زایش، از 36 راس گاو هلشتاین چند شکم زایش با میانگین وزن 59/6±697 کیلوگرم و نمره بدنی 0/22±3/3 استفاده شد. پیش از زایش، گاوها به دو گروه تقسیم شدند و جیرههای دارای 7/17 درصد کاه گندم و یا 7/17 درصد تفاله چغندرقند، دریافت کردند. پس از زایش نیز هر گروه به دو زیرگروه تقسیم شد و جیره‌ای بر پایه 5 درصد کاه گندم یا تفاله چغندرقند دریافت کردند. نتایج نشان دادند که تفاوت در منبع الیافی جیره، تأثیری بر مصرف خوراک در دوره پیش از زایش نداشت، ولی گوارش‌پذیری ماده خشک و ماده آلی و دیوارۀ سلولی در گاوهایی که جیره دارای تفاله چغندرقند مصرف کرده بودند، بیشتر بود. گوارش‌پذیری ماده خشک (p=0/06) و دیواره سلولی (p=0/06) در گاوهایی کم‌تر بود که در دوره‌های پیش از زایش و نیز پس از زایش، کاه گندم مصرف کرده بودند. شیر تصحیح‌شده بر پایۀ چربی و انرژی و هم‌چنین درصد چربی شیر در گاوهایی که پیش از زایش تفاله چغندرقند دریافت کردند، تمایل به افزایش داشت (p=0/09). نتایج این پژوهش نشان داد که تغذیه منابع الیافی غیرسلولزی، میتواند عملکرد گاوهای دوره انتقال را بهبود بخشد.
نعمت اسماعیلی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی؛ محمدمهدی شریفی حسینی؛ زهره حاج علیزاده
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف پوشش مغز پسته بر خوراک مصرفی، فراسنجههای شکمبه، سنتز پروتئین میکروبی و ابقای نیتروژن در گوسفندان کرمانی، از چهار رأس گوسفند نر با میانگین وزن 2±54 کیلوگرم استفاده شد. آزمایش در قالب طرح مربع لاتین 4×4 در چهار دوره 21 روزه انجام شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی پوشش مغز پسته، از آن در تهیه ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف پوشش مغز پسته بر خوراک مصرفی، فراسنجههای شکمبه، سنتز پروتئین میکروبی و ابقای نیتروژن در گوسفندان کرمانی، از چهار رأس گوسفند نر با میانگین وزن 2±54 کیلوگرم استفاده شد. آزمایش در قالب طرح مربع لاتین 4×4 در چهار دوره 21 روزه انجام شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی پوشش مغز پسته، از آن در تهیه جیرههای آزمایشی استفاده و جایگزین سبوسگندم شد. جیرههای آزمایشی شامل 1- جیره شاهد (جیره بدون پوشش مغز پسته)، 2- جیره دارای پنج درصد پوشش مغز پسته، 3- جیره دارای 10 درصد پوشش مغز پسته و 4- جیره دارای 15 درصد پوشش مغز پسته بودند. نتایج نشان داد ماده خشک و نیتروژن مصرفی، نیتروژن دفعی و ابقای نیتروژن تحت تأثیر تغذیه جیرههای آزمایشی قرار نگرفتند. با افزودن پوشش مغز پسته به جیره، نیتروژن آمونیاکی شکمبه کاهش یافت (p<0/05)، لیکن تأثیری برpH مایع شکمبه در زمانهای صفر، دو، چهار، شش و هشت ساعت پس از مصرف خوراک نداشت. جمعیت کل پروتوزوآی شکمبه تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت، درحالی‌که جمعیت گونه سلولولایتیک بهصورت خطی افزایش (p<0/05)) یافت. اختلاف معنی داری از نظر کل مشتقات پورینی، آلانتوئین، کراتینین، اسید اوریک، هیپوگزانتین و گزانتین و ساخت پروتئین میکروبی بین تیمارها مشاهده نشد. با توجه به نتایج این پژوهش، میتوان از پوشش مغز پسته تا سطح 15 درصد ماده خشک در جیره گوسفندان استفاده نمود.
فاطمه احمدی؛ حمید امانلو؛ نجمه اسلامیان فارسونی؛ طاهره امیرآبادی فراهانی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر کاهش سطح پروتئین خام جیره با افزودن متیونین (pMet) و لیزین محافظت‌شده شکمبهای (pLys) بر مصرف خوراک، تولید شیر، وضعیت متابولیکی و قابلیت هضم مواد مغذی گاوهای تازه‌زای هلشتاین بود. تعداد 16 رأس گاو هلشتاین تازهزا با وضعیت امتیاز بدنی و تعداد زایش مشابه بلافاصله پس از زایش بهصورت تصادفی به دو جیره ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر کاهش سطح پروتئین خام جیره با افزودن متیونین (pMet) و لیزین محافظت‌شده شکمبهای (pLys) بر مصرف خوراک، تولید شیر، وضعیت متابولیکی و قابلیت هضم مواد مغذی گاوهای تازه‌زای هلشتاین بود. تعداد 16 رأس گاو هلشتاین تازهزا با وضعیت امتیاز بدنی و تعداد زایش مشابه بلافاصله پس از زایش بهصورت تصادفی به دو جیره آزمایشی اختصاص یافتند. جیره‌ها مقادیر برابری از لیزین (131 گرم در روز) و متیونین (40 گرم در روز) را فراهم کردند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از تیمار با سطح بالای پروتئین حاوی 18/35 درصد پروتئین بدون افزودن pMet و pLys وتیمار با سطح پایین پروتئین حاوی 16/45 درصد پروتئین حاوی pMet و pLys (LPML). خوراک مصرفی و تولید شیر طی دوره تازهزا ثبت شدند. نمونه‌های خون در روز زایش، سه، هفت، 14 و 21 پس از زایش جهت اندازه‌گیری مواد معدنی و متابولیتهای سرم جمعآوری شدند. خوراک مصرفی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. اما تولید شیر در گاوهای HP در مقایسه با LPML بالاتر بود (0/01>P). مقدار پروتئین، لاکتوز، چربی و MUN در گاوهای HP در مقایسه با LPML بالاتر بود (0/05>P). گاوها در LPML غلظتهای پایینتری از نیتروژن اورهای خون و غلظتهای بالاتری از پروتئین کل و گلوبولین سرم در مقایسه با گاوهای HP داشتند (0/01>P). براساس نتایج حاصل، کاهش سطح پروتئین جیره گاوهای تازهزا همراه با حفظ عرضه اسیدهای آمینه محدودکننده، عملکرد تولیدی و بازده استفاده از خوراک را کاهش می‌دهد.
امین رحیمی؛ فرهنگ فاتحی؛ ابوالفضل زالی
چکیده
هدف از مطالعه حاضر بررسی استفاده از ویناس در جیره گاوهای هلشتاین اواسط دوره شیردهی تحت شرایط تنش گرمایی بر تولید و ترکیب شیر، گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی و فراسنجههای اقتصادی بود. آزمایش روی 84 رأس گاو شیرده با روزهای شیردهی 25±155 و تولید شیر 3 ±32 لیتر در روز در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام ...
بیشتر
هدف از مطالعه حاضر بررسی استفاده از ویناس در جیره گاوهای هلشتاین اواسط دوره شیردهی تحت شرایط تنش گرمایی بر تولید و ترکیب شیر، گوارش‌پذیری ظاهری مواد مغذی و فراسنجههای اقتصادی بود. آزمایش روی 84 رأس گاو شیرده با روزهای شیردهی 25±155 و تولید شیر 3 ±32 لیتر در روز در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. حیوانات به‌طور تصادفی در یکی از سه تیمار 1- شاهد (جیره بدون ویناس)، 2- پنج درصد (2/2 کیلوگرم) و 3- 10 درصد (4/4 کیلوگرم در روز) ویناس براساس ماده خشک قرار گرفتند. مطالعه در تابستان با میانگین شاخص حرارتی- رطوبتی 75/1، اجرا شد و طول دوره 25 روز (15 روز عادت‌دهی و 10 روز نمونه‌گیری) بود. ماده خشک مصرفی برای تیمار حاوی 10 درصد ویناس در مقایسه با سایر تیمارها بالاتر بود (05/0>P). بازده خوراک در تیمار حاوی پنج درصد ویناس در مقایسه با سایر تیمارها بالاتر بود (0/05>P). گوارش‌پذیری ظاهری ماده خشک و NDF با افزایش سطح ویناس در جیره‌ها در مقایسه با تیمار شاهد افزایش یافت (0/05>P). شاخص اقتصادی درآمد پس از کسر هزینه خوراک برای جیره حاوی پنح درصد ویناس بیش‌ترین بود. براساس نتایح حاصل، استفاده از ویناس به میزان پنج درصد ماده خشک جیره گاوهای شیری در شرایط تنش گرمایی، بدون اثر منفی بر مصرف ماده خشک، سبب بهبود گوارش‌پذیری مواد مغذی و کاهش هزینه تمام‌شده خوراک میشود.
لیلا طاهرآبادی؛ فرخ کفیل زاده
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر لاکتوباسیلوس فرمنتوم 92069 (Lactobacillus fermentum) جداسازی‌شده از ماست بر تخمیر شیمیایی، میکروبی و پایداری هوازی سیلاژ ذرت با رطوبت بالا انجام شد. بهمنظور انجام این آزمایش، لاکتوباسیلوس فرمنتوم پس از استانداردشدن، جهت تهیه تیمارهای آزمایشی به علوفه ذرت افزوده شد. تیمارهای آزمایشی شامل غلظتهای صفر (شاهد، LF0)، ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر لاکتوباسیلوس فرمنتوم 92069 (Lactobacillus fermentum) جداسازی‌شده از ماست بر تخمیر شیمیایی، میکروبی و پایداری هوازی سیلاژ ذرت با رطوبت بالا انجام شد. بهمنظور انجام این آزمایش، لاکتوباسیلوس فرمنتوم پس از استانداردشدن، جهت تهیه تیمارهای آزمایشی به علوفه ذرت افزوده شد. تیمارهای آزمایشی شامل غلظتهای صفر (شاهد، LF0)، cfu 106×1 (LF1) و cfu106×2 (LF2) به‌ازای هر گرم علوفه تازه در سه تکرار تهیه و سیلوهای آزمایشگاهی به‌مدت 90 روز نگهداری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که ترکیبات شیمیایی سیلاژها شامل ماده خشک، کربوهیدرات‌های محلول در آب، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی و شوینده اسیدی تحت تأثیر افزودن باکتری قرار نگرفت. pH سیلاژ تیمار LF2 کم‌تر از تیمار شاهد بود (0/05>P). غلظت اسید لاکتیک در سیلاژهای LF1 و LF2 بالاتر از تیمار شاهد بود (0/05>P). غلظت اسید استیک و جمعیت کپک سیلاژ LF2 بهترتیب بیشتر و کم‌تر از سیلاژهای دیگر بود (0/05>P). جمعیت باکتری‌های اسید لاکتیک و مخمر سیلاژها تحت تأثیر افزودن باکتری قرار نگرفت. پایداری هوازی سیلاژ LF0 و LF1 در مقایسه با سیلاژ LF2 کاهش یافت (0/05>P). در مرحله هوازی، مقدار pH سیلاژ LF2 کم‌تر از دیگر سیلاژها بود (0/05>P)، اما در جمعیت مخمر سیلاژها در این مرحله اختلاف معنیداری مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که لاکتوباسیلوس فرمنتوم 92069 قابلیت استفاده به‌عنوان تلقیح کننده سیلاژ را دارد.
محمد علی عباسی؛ شکوفه غضنفری؛ سید داود شریفی؛ حسن احمدی گاولیقی
چکیده
تأثیر اسانس آویشن باغی و روغن کلزا بر عملکرد، صفات ایمنی و ریخت‌شناسی روده با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 بهصورت آزمایش فاکتوریل 3×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح مختلف اسانس آویشن باغی (صفر، 300 و500 ppm) و روغن کلزا (یک، سه و پنج درصد) با نه تیمار و چهار تکرار بررسی شد. در کل دوره پرورش، جوجه های دریافت‌کننده ...
بیشتر
تأثیر اسانس آویشن باغی و روغن کلزا بر عملکرد، صفات ایمنی و ریخت‌شناسی روده با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 بهصورت آزمایش فاکتوریل 3×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح مختلف اسانس آویشن باغی (صفر، 300 و500 ppm) و روغن کلزا (یک، سه و پنج درصد) با نه تیمار و چهار تکرار بررسی شد. در کل دوره پرورش، جوجه های دریافت‌کننده سه درصد نسبت به یک درصد روغن کلزا و جوجه های دریافت‌کننده 300 ppm نسبت به بدون اسانس آویشن باغی افزایش وزن بیش‌تری داشتند (p<0/05). استفاده از سه درصد روغن کلزا+ 300 ppm اسانس آویشن باغی باعث افزایش درصد ران نسبت به یک درصد روغن کلزا شد. در سطوح یک و پنج درصد روغن کلزا با افزایش سطح اسانس آویشن باغی به جیره، غلظتهای کلسترول و LDL خون کاهش و HDL خون افزایش پیدا کرد (p<0/01). سطوح سه و پنج درصد روغن کلزا+ 300 و 500 ppm اسانس آویشن باغی در جیره جوجههای گوشتی باعث افزایش درصد لنفوسیت و تیتر آنتیبادی علیه بیماری نیوکاسل و کاهش درصد هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت خون شدند (p<0/05). جوجه های دریافت‌کننده جیره حاوی اسانس آویشن باغی بیش‌ترین نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت را داشتند (p<0/01). براساس نتایج بهدستآمده، میتوان از سطح سه درصد روغن کلزا+ 300 ppm اسانس آویشن باغی در جیره جوجههای گوشتی جهت بهبود عملکرد، توان ایمنی و صفات بیوشیمیایی خون استفاده کرد.
دانیال محسنی سلطانی؛ علی رضا آقاشاهی؛ حبیب اقدم شهریار؛ یحیی ابراهیم نژاد؛ سید عبداله حسینی
چکیده
آثار افزودن توکسین بایندر و پریبیوتیک به جیره بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخصهای تنشی و آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی تغذیه‌شده با جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 موردبررسی قرارگرفت. 600 جوجه یکروزه نرو ماده گوشتی سویه راس 308 در 10 تیمار با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار شامل، شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین) مکمل‌نشده ...
بیشتر
آثار افزودن توکسین بایندر و پریبیوتیک به جیره بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخصهای تنشی و آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی تغذیه‌شده با جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 موردبررسی قرارگرفت. 600 جوجه یکروزه نرو ماده گوشتی سویه راس 308 در 10 تیمار با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار شامل، شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین) مکمل‌نشده و مکمل‌شده با توکسین بایندرهای ASRI1، ASRI2 و پریبیوتیک و شاهدهای مثبت مکمل‌نشده و مکمل‌شده با توکسین بایندرهای ASRI1، ASRI2، پریبیوتیک، توکسین بایندر ASRI1+ پریبیوتیک و توکسین بایندر+ پریبیوتیک ASRI2 موردبررسی قرار گرفتند. عملکرد، شاخصهای تنشی تعداد هتروفیل، لنفوسیت، جمعیت باکتریایی روده و شاخصهای اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و مالون‌دیآلدهید بررسی شدند. افزودن آفلاتوکسین به جیره سبب افزایش هتروفیل (p<0/05) و هتروفیل به لنفوسیت (p<0/05) و کاهش لنفوسیت (p<0/05) شد. شمار اشریشیا کولای (p<0/05) و لاکتوباسیلوسها (p<0/05) در تیمار شاهد مثبت در مقایسه با شاهد منفی بهترتیب بیشتر و کم‌تر شد، ولی افزودن توکسین بایندرها و پریبیوتیک اثرات منفی آفلاتوکسین را تخفیف داد (p<0/05). غلظت آنزیمهای آنتی‌اکسیدان در تیمار شاهد مثبت در مقایسه با تیمار شاهد منفی پایینتر بود، ولی افزودن توکسین بایندرها و پریبیوتیک به جیره، غلظت آن‌ها را بهبود بخشید (p<0/05). در مجموع، آفلاتوکسین اثرات منفی روی عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخصهای تنشی و آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی داشت ولی افزودن توکسین بایندر ASRI1به میزان 3 کیلو درتن نسبت به توکسین بایندر دیگر مؤثرتر بود.
ابراهیم باباخانی؛ رضا رستمیان
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثرات افزودن پروبیوتیک و اسانس آویشن پوشش‌دارپوشش‌دارشده بر عملکرد رشد و پاسخهای ایمنی جوجه های گوشتی با استفاده از روش مدیریت تصمیم‌گیری چند شاخصی بود. در این مطالعه 420 جوجه گوشتی در قالب هفت گروه آزمایشی با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره فاقد ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی اثرات افزودن پروبیوتیک و اسانس آویشن پوشش‌دارپوشش‌دارشده بر عملکرد رشد و پاسخهای ایمنی جوجه های گوشتی با استفاده از روش مدیریت تصمیم‌گیری چند شاخصی بود. در این مطالعه 420 جوجه گوشتی در قالب هفت گروه آزمایشی با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار به‌مدت 42 روز استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره فاقد اسانس آویشن و پروبیوتیک (شاهد)، 2- جیره حاوی100 میلیگرم پروبیوتیک، 3- جیره حاوی 100 میلیگرم اسانس آویشن، 4- جیره حاوی 200 میلیگرم پروبیوتیک، 5- جیره حاوی 200 میلیگرم اسانس آویشن، 6- جیره حاوی 100 میلیگرم اسانس آویشن+ 100 میلیگرم پروبیوتیک و 7- جیره حاوی 200 میلیگرم اسانس آویشن+ 200 میلیگرم پروبیوتیک بودند. عملکرد رشد برای کل دوره و پاسخهای ایمنی هومورال بررسی شد. وزن شاخص برای افزایش وزن 0/2، برای ضریب تبدیل 0/15، برای شاخص تولید0/25 و برای دیگر صفات 0/10 در نظر گرفته شد. براساس نتایج بهدستآمده ضرایب برای گروه شاهد، پروبیوتیک 100، آویشن 100، پروبیوتیک 200، آویشن 200، پروبیوتیک 200+ آویشن 200 و پروبیوتیک 100 و آویشن 100 به ترتیب 0/0476، 0/126، 0/198، 0/315، 0/427، 0/727 و 0/956 بود. بنابراین، گروه 100 میلیگرم اسانس آویشن+ 100میلیگرم پروبیوتیک بهترین پاسخ ایمنی و عملکرد رشد را داشتند. بنابراین بر طبق نتایج بهدستآمده، افزودن 100 میلیگرم اسانس آویشن+ 100 میلیگرم پروبیوتیک به جیره جوجه های گوشتی برای بهبود پاسخ ایمنی و عملکرد رشد توصیه میشود.
مظفر رحیم پور؛ کامران طاهرپور؛ حسینعلی قاسمی؛ حسن شیرزادی؛ فرهاد رستمی
چکیده
این پژوهش بهمنظور بررسی اثرات مکمل امولسیفایر و اینولین در جیره غذایی با منابع مختلف چربی بر عملکرد رشد، صفات لاشه، پاسخ ایمنی و شاخصهای بیوشیمی خون جوجههای گوشتی به‌مدت 42 روز انجام شد. تعداد 800 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با دو منبع چربی (روغن سویا و پیه گوساله)، دو سطح امولسیفایر (صفر و 0/1 ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور بررسی اثرات مکمل امولسیفایر و اینولین در جیره غذایی با منابع مختلف چربی بر عملکرد رشد، صفات لاشه، پاسخ ایمنی و شاخصهای بیوشیمی خون جوجههای گوشتی به‌مدت 42 روز انجام شد. تعداد 800 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با دو منبع چربی (روغن سویا و پیه گوساله)، دو سطح امولسیفایر (صفر و 0/1 درصد لیزوفسفولیپید) و دو سطح مکمل اینولین (صفر و 0/1 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، پنج تکرار و20 جوجه در هر تکرار استفاده شدند. پرندههای تغذیه‌شد با جیره حاوی پیه گوساله و امولسیفایر، ضریب تبدیل و درصد چربی شکمی کم‌تری از پرندگانی که جیره حاوی روغن سویا و امولسیفایر دریافت کردند داشتند (p<0/05). درصد چربی شکمی و ضریب تبدیل در پرندگانی که جیره حاوی چربی و اینولین دریافت کردند کم‌تر از سایر پرندگان بود (p<0/05). پرندههای تغذیه‌شد با جیره حاوی امولسیفایر مقادیر بالاتر عیار پادتن اولیه و ثانویه علیه ویروس نیوکاسل، و عیار ثانویه پادتن تام و IgM علیه گلبول قرمز خون گوسفندی (SRBC) از پرندگانی که جیره فاقد امولسیفایر دریافت کردند داشتند (p<0/05). میانگین افزایش وزن روزانه و عیار پادتن علیه ویروس نیوکاسل و SRBC در پرندگانی که جیره حاوی اینولین دریافت کردند بالاتر از سایر پرندگان بود. براساس نتایج حاصل، استفاده از 0/1 درصد از مکمل امولسیفایر و اینولین بهصورت جداگانه یا ترکیبی در جیره غذایی جوجههای گوشتی میتواند برای بهبود عملکرد رشد و پاسخ ایمنی مفید باشد.
محمد حسین نعمتی؛ حسن الماسی؛ رضا معصومی؛ محمد حسین شهیر
چکیده
اثر استفاده از مکمل پروبیوتیک داخلی ( مولتی‌بهسیل)، وارداتی (بیوپلاس B2) و آنتی‌بیوتیک آویلامایسین برعملکرد، شاخصهای لیپیدی خون و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی ...
بیشتر
اثر استفاده از مکمل پروبیوتیک داخلی ( مولتی‌بهسیل)، وارداتی (بیوپلاس B2) و آنتی‌بیوتیک آویلامایسین برعملکرد، شاخصهای لیپیدی خون و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی (شاهد)، 2- جیره حاوی0/1 درصد پروبیوتیک تجاری بیوپلاس B2، 3- جیره حاوی 0/01 درصد آنتی‌بیوتیک آویلامایسین و تیمارهای 4 تا 6- بهترتیب جیرههای حاوی 0/05، 0/1 و 0/15 درصد پروبیوتیک مولتی‌بهسیل بودند. نتایج نشان داد که وزن بدن و ضریب تبدیل جوجه ها در جیره حاوی پروبیوتیک بیوپلاس B2 و آنتی‌بیوتیک بهتر از سایر تیمارها بود (0/05>P). وزن بدن و ضریب تبدیل در پرندگانی که مولتی‌بهسیل به میزان 0/1 و 0/15 درصد دریافت کردند با پرندگانی که پروبیوتیک بیوپلاس دریافت کردند، تفاوت نداشتند. خوراک مصرفی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. پاسخ ایمنی همورال و شاخصهای ریخت‌شناسی روده در پرندگانی که پروبیوتیک مولتی‌بهسیل در سطح 0/15 درصد دریافت کردند تفاوت معنی‌دار با گروه شاهد نشان نداد لیکن از نظر آماری توانست با گروه‌های دریافت‌کننده پروبیوتیک بیوپلاس و آنتی‌بیوتیک برابری کند. سطح LDL خون در تیمارهای پروبیوتیک بیوپلاس B2، آنتی‌بیوتیک و پروبیوتیک مولتی‌بهسیل 0/15 درصد کاهش معنی‌دار نشان داد (0/05>P). به‌طور کلی، نتایج نشان داد که سطح 0/15 درصد پروبیوتیک مولتی‌بهسیل میتواند جایگزین مناسب برای پروبیوتیک بیوپلاس B2 و آنتی‌بیوتیک محرک رشد آویلامایسین در دوره رشد و پایانی جوجههای گوشتی باشد.
زهرا بختیاری؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشار منش
چکیده
بهمنظور بررسی امکان استفاده از پودر جوجه خروسهای نژاد لگهورن، در تغذیه مرغهای تخم‌گذار آزمایشی با استفاده از 200 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه بونز در سن 50 هفتگی، طی سه دوره 28 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و هشت مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیرههای حاوی سطوح صفر (شاهد)، چهار، ...
بیشتر
بهمنظور بررسی امکان استفاده از پودر جوجه خروسهای نژاد لگهورن، در تغذیه مرغهای تخم‌گذار آزمایشی با استفاده از 200 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه بونز در سن 50 هفتگی، طی سه دوره 28 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و هشت مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیرههای حاوی سطوح صفر (شاهد)، چهار، هشت، 12 و 16 درصد پودر جوجه. نتایج آزمایش نشان داد در کل دوره پرورش، تغذیه مرغها با سطح 4 درصد پودر جوجه سبب افزایش وزن تخممرغ در مقایسه با سطوح هشت و 16 درصد شد (0/05>P). با افزایش سطح پودر جوجه در جیره از 12 به 16 درصد، مصرف خوراک در بازههای زمانی 50 تا 53 هفته و کل دوره به‌طور معنیداری کاهش یافت (0/05>P). تیمارهای آزمایشی اثری بر میانگین ضریب تبدیل خوراک، تولید تخممرغ، توده تخم مرغ و میزان ضخامت پوسته تخممرغ نداشتند. بالاترین شاخص رنگ زرده با تغذیه 12 و 16 درصد پودر جوجه در مقایسه با تیمار شاهد و چهار درصد پودر جوجه مشاهده شد (0/05>P). مصرف 16 درصد پودر جوجه سبب افزایش مقاومت پوسته در مقایسه با گروه شاهد شد (0/05>P). با افزایش جایگزینی پودر جوجه در جیره پایه تا سطح 12 درصد، هزینه خوراک برای تولید هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی کاهش یافت (0/05>P). براساس نتایج حاصل، می توان از پودر جوجه تا سطح 12 درصد در تغذیه مرغ های تخم‌گذار استفاده کرد.
محمدرضا رضوانی؛ مهدی عباسی؛ شهین ثابت
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره مالت بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی روده کور جوجههای گوشتی در دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره طراحی و بررسی شد. برای انجام این آزمایش، از 256 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط هر دو جنس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، هشت تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار از سن 14 تا 49 روزگی ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره مالت بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی روده کور جوجههای گوشتی در دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره طراحی و بررسی شد. برای انجام این آزمایش، از 256 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 مخلوط هر دو جنس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، هشت تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار از سن 14 تا 49 روزگی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه فاقد مواد افزودنی (شاهد) و جیره پایه حاوی سطوح 0/1، 0/2 و 0/3 درصد عصاره مالت بودند. اثر تیمارها بر صفات عملکرد رشد، طول و وزن روده، گوارش‌پذیری مواد مغذی و شمار باکتری اشرشیاکلای و لاکتوباسیلوس روده کور اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که در دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره، افزودن عصاره مالت در سطح 3/0 درصد، بدون تأثیر بر مصرف خوراک، بیش‌ترین افزایش وزن روزانه و کمترین ضریب تبدیل خوراک را در مقایسه با سایر تیمارها ایجاد کرد (0/05≥ P). هم‌چنین، جیره حاوی0/3 درصد عصاره مالت باعث بهبود گوارش‌پذیری ماده خشک، پروتئین، چربی و کاهش جمعیت باکتری اشرشیاکلای شد (0/05≥ P). با توجه به نتایج بهدستآمده، میتوان از عصاره مالت به میزان 0/3 درصد در جیره جوجههای گوشتی برای بهبود عملکرد و سلامت دستگاه گوارش استفاده کرد.