شکوفه غضنفری؛ محمد احمدپناه؛ سید داود شریفی
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 561-571
چکیده
تأثیر منابع مختلف مس بر عملکرد رشد، برخی فراسنجه های بیوشیمیایی و ایمنی خون، جمعیت میکروبی روده کوچک و کیفیت گوشت با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (جیره بدون مس) و چهار جیره حاوی 16 میلیگرم در کیلوگرم مس از منابع گلایسین ...
بیشتر
تأثیر منابع مختلف مس بر عملکرد رشد، برخی فراسنجه های بیوشیمیایی و ایمنی خون، جمعیت میکروبی روده کوچک و کیفیت گوشت با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (جیره بدون مس) و چهار جیره حاوی 16 میلیگرم در کیلوگرم مس از منابع گلایسین مس، سولفات مس، نانوکلات مس و نانوگلایسین مس بودند. نتایج نشان داد استفاده از منابع مختلف مس تأثیری بر عملکرد رشد، برخی فراسنجههای بیوشیمیایی و درصد هتروفیل، لنفوسیت، گلبول سفید، تیتر آنتی‌بادی علیه بیماری نیوکاسل، کلسترول، تری گلیسرید، ظرفیت نگهداری آب و pH گوشت جوجههای گوشتی نداشت. وزن نسبی دستگاه گوارش در پرندگان تغذیه‌شده با جیره حاوی گلایسین مس از پرندگان دریافت‌کننده نانوکلات مس کمتر بود (0/05>P). کل جمعیت میکروبی ایلئوم پرندگان تغذیه‌شده با جیرههای بدون مس و سولفات مس بیشتر از پرندگان دریافت‌کننده جیره حاوی گلایسین مس بود (0/01>P). میزان مالوندیآلدهید گوشت پرندگان تغذیه‌شده با جیرههای حاوی گلایسین مس و نانوگلایسین مس شش روز بعد از نگهداری در یخچال، کمتر از سایر پرندگان بود(0/01>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از سطح 16 میلیگرم در کیلوگرم مس از منابع آلی و معدنی و نانو در جیره، تأثیری بر صفات عملکرد رشد، ایمنی و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجههای گوشتی ندارد، اما استفاده از مکملهای گلایسین مس و نانوگلایسین مس در جیره میزان اکسیداسیون گوشت را کاهش می‌دهد.
محمود دشتی زاده؛ محسن ساری؛ حسن فضائلی
دوره 22، شماره 3 ، مهر 1399، ، صفحه 365-377
چکیده
به‌منظور بررسی آثار افزودن روغن آفتابگردان و برگ کنار برعملکرد، کیفیت گوشت و ترکیب اسیدهای چرب آن، آزمایشی با استفاده از 32 رأس بزغاله نر عدنی با میانگین وزن اولیه 2/2±8/17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2، به‌مدت 75 روز انجام شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی به یکی از چهار جیره شامل 1- شاهد، 2- حاوی 20 درصد برگ کنار، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی آثار افزودن روغن آفتابگردان و برگ کنار برعملکرد، کیفیت گوشت و ترکیب اسیدهای چرب آن، آزمایشی با استفاده از 32 رأس بزغاله نر عدنی با میانگین وزن اولیه 2/2±8/17 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2، به‌مدت 75 روز انجام شد. بزغاله‌ها به‌طور تصادفی به یکی از چهار جیره شامل 1- شاهد، 2- حاوی 20 درصد برگ کنار، 3- حاوی 5/2 درصد روغن آفتابگردان و 4- حاوی 20 درصد برگ کنار و 5/2 درصد روغن آفتابگردان، اختصاص یافتند. تیمارها تأثیری بر خوراک مصرفی و وزن پایانی بزغاله‌ها نداشتند. با افزودن روغن به جیره، افزایش وزن روزانه (0/06=P) تمایل به افزایش و ضریب تبدیل غذایی (0/07=P)، تمایل به کاهش داشت. ماده خشک، پروتئین، شاخص‌های رنگ، مالوندیآلدهید و pH ماهیچه راسته تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند. مجموع اسیدهای چرب اشباع (p <0/05) و اسیدهای چرب امگا-6 گوشت (p <0/01) راسته تحت تأثیر برهم‌کنش برگ کنار و روغن قرار گرفتند. اسیدهای چرب اشباع در تیمار شاهد و اسیدهای چرب امگا-6 در تیمار حاوی روغن آفتابگردان بیش‌ترین مقدار را داشتند. افزودن برگ کنار به جیره باعث افزایش نسبت اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه به اسیدهای چرب اشباع در گوشت راسته بزغاله‌ها شد (p <0/05). میزان چربی ماهیچه راسته با افزودن روغن آفتابگردان به جیره‌ها، افزایش یافت (p <0/01). نتایج آزمایش حاضر نشان می‌دهد که استفاده از برگ کنار و روغن آفتابگردان در جیره بزغاله‌های عدنی میتواند با کاهش اسیدهای چرب اشباع و افزایش اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه در گوشت، موجب بهبود ارزش غذایی آن شود.
مسعود علی پناه
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 1-8
چکیده
به‌منظور تعیین تداخل اثرات غلبه در برآورد پارامترهای ژنتیکی، از دو مدل افزایشی و افزایشی - غلبه برای برآو رد پارامترهای ژنتیکی صفات مختلف کیفیت 631 لاشه گاو گوشتی نر دورگ استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم‌افزار‌های Plink (نسخه 1/9) و GVCBLUP (نسخه 3/9) تجزیه شدند. نتایج نشان داد که بیشتر صفات کیفی لاشه وراثت‌پذیری بالایی داشتند، اما دو ...
بیشتر
به‌منظور تعیین تداخل اثرات غلبه در برآورد پارامترهای ژنتیکی، از دو مدل افزایشی و افزایشی - غلبه برای برآو رد پارامترهای ژنتیکی صفات مختلف کیفیت 631 لاشه گاو گوشتی نر دورگ استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم‌افزار‌های Plink (نسخه 1/9) و GVCBLUP (نسخه 3/9) تجزیه شدند. نتایج نشان داد که بیشتر صفات کیفی لاشه وراثت‌پذیری بالایی داشتند، اما دو صفت ماهیچه چشمی دنده اولتراسوند و وزن لاشه گرم دارای وراثت‌پذیری پایینی (به‌ترتیب 0/15 و 0/11) بودند. واریانس غلبه برای صفات وزن لاشه گرم، ماهیچه چشمی دنده اولتراسوند، چربی پشت اولتراسوند و ماهیچه چشمی دنده (به‌ترتیب 0/13، 0/440، 0/89 و0/33) بالا بود ولی برای سایر صفات (تولید گوشت لخم، درجه ماربلینگ، چربی پشت، ماهیچه چشمی دنده اولتراسوند و درجه لاشه) اثر غلبه مشاهده نشد یا بسیار جزئی برآورد گردید. هنگامی که واریانس غلبه صفات پایین بود، تاثیری بر برآورد GBLUP نداشت. برآورد وراثت‌پذیری صفات مورد بررسی به مقدار کم تحت‌تاثیر افزودن اثر غلبه در مدل قرار گرفت. مهم‌ترین نواحی ژنومی موثر بر صفات کیفی لاشه مربوط یه ژن-های LAP3، THBS4 و PCDH9 بود. پیشنهاد می گردد، برای درک بهتر از ساختار ژنتیکی صفات و برنامه ریزی بهتر اصلاح نژادی، اثرات غلبه در مدل برآورد پارامترهای ژنتیکی اضافه شود.
مهسا رسا ایزدی؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشارمنش؛ هادی توکلی؛ محمد خواجه بمی
دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 511-519
چکیده
اثر سطوح مختلف عصاره هیدروالکلی موسیر در مقایسه با آنتی‌بیوتیک فلاووفسفولیپول، بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، کیفیت گوشت و پاسخ ایمنی با استفاده از 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار، در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون افزودنی (تیمارشاهد)، جیره ...
بیشتر
اثر سطوح مختلف عصاره هیدروالکلی موسیر در مقایسه با آنتی‌بیوتیک فلاووفسفولیپول، بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، کیفیت گوشت و پاسخ ایمنی با استفاده از 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار، در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون افزودنی (تیمارشاهد)، جیره پایه حاوی عصاره هیدروالکلی موسیر (150، 300 و 450 میلی‌لیتر در کیلوگرم جیره) و آنتی‌بیوتیک فلاووفسفولیپول (500 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بودند. در کل دوره پرورش، جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 450 میلی‌لیتر در کیلوگرم عصاره موسیر افزایش وزن بیشتری از پرندگان شاهد داشتند (0/05>P). اثر تیمارهای آزمایشی بر خصوصیات لاشه معنی‌دار نبود. میزان مالون دی‌آلدئید عضله ران جوجههای تغذیه شده با سطوح مختلف عصاره موسیر کمتر از گروه شاهد بود (0/05>P). ظرفیت نگهداری آب و افت خونابه گوشت در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 450 میلی‌لیتر در کیلوگرم عصاره موسیر به ترتیب بیشتر و کمتر از پرندگان دریافت کننده آنتی بیوتیک بود (0/05>P). تیتر آنتی‌بادی علیه گلبول قرمز گوسفند در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 450 میلی‌لیتر در کیلوگرم عصاره موسیر بیشتر از پرندگان شاهد و یا دریافت کننده آنتی‌بیوتیک بود (0/05>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از 450 میلی‌لیتر در کیلوگرم جیره عصاره موسیر، عملکرد، کیفیت گوشت و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی را بهبود می‌بخشد و میتواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای آنتی‌بیوتیک‌های محرک رشد استفاده شود.
میثم پورطاهری؛ مهران مهری؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ محمود قزاقی
دوره 21، شماره 1 ، اردیبهشت 1398، ، صفحه 127-137
چکیده
به‌منظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف منابع نمک معدنی، کیلات و نانو آهن به جیره بر عملکرد، ذخیره آهن در بافتها و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد 400 قطعه بلدرچین ژاپنی نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک جیره پایه فاقد مکمل آهن (شاهد) و جیرههای پایه مکمل‌شده ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف منابع نمک معدنی، کیلات و نانو آهن به جیره بر عملکرد، ذخیره آهن در بافتها و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد 400 قطعه بلدرچین ژاپنی نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک جیره پایه فاقد مکمل آهن (شاهد) و جیرههای پایه مکمل‌شده با سطوح 60، 90 و120 میلیگرم در کیلوگرم سولفات، کیلات و نانو آهن بودند. پرندگانی که با مقدار 120 میلیگرم در کیلوگرم کیلات آهن تغذیه شدند، افزایش وزن بیشتری نسبت به گروههای شاهد، 60 و 120 میلیگرم سولفات داشتند )05/0>(P. تغذیه 90 و 120 میلیگرم نانو آهن باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با گروههای شاهد، سولفات و 60 میلیگرم کیلات آهن شد )05/0>(P. پرندگانی که با 90 و 120 میلیگرم در کیلوگرم کیلات و 120 میلی گرم نانو آهن تغذیه شدند، دارای آهن بیشتری در گوشت سینه نسبت به گروههای سولفات و شاهد بودند )05/0>(P. گروه 120 میلیگرم در کیلوگرم کیلات آهن ظرفیت نگهداری آب بیشتری را نسبت به تیمارهای شاهد، 60 و 90 میلیگرم سولفات، 60 میلیگرم کیلات و 90 میلیگرم نانو آهن و مقدار مالون دی آلدهید کمتر از گروه شاهد و 60 میلیگرم سولفات آهن داشت )05/0>(P. گروه 120 میلیگرم نانو آهن، میزان آهن کبد و سرم خون بیشتر و افت ناشی از پخت کمتر در مقایسه با تیمار شاهد داشت )05/0>(P. در پژوهش حاضر، اشکال و سطوح مختلف آهن، بر پارامترهای مورد بررسی، اثر متغیری داشتند.
حسین ایراندوست؛ حمیدرضا وراثی اردکانی؛ هوشنگ لطف الهیان؛ محمدرضا وراثی اردکانی؛ حمیدرضا مصلحی
دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 525-538
چکیده
دو آزمایش به منظور تعیین انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری پودر سیر و همچنین بررسی تأثیر آن، ویتامین E و آنتیاکسیدان تجاری لوکسیدان در جیره بر عملکرد، ترکیب لاشه و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه گوشتی انجام شد. در آزمایش اول، AME پودر سیر با استفاده از خروسهای بالغ لگهورن در جیرههای حاوی سطوح پنج، 10، 15 و 20 درصد پودر سیر برآورد شد. میزان ...
بیشتر
دو آزمایش به منظور تعیین انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری پودر سیر و همچنین بررسی تأثیر آن، ویتامین E و آنتیاکسیدان تجاری لوکسیدان در جیره بر عملکرد، ترکیب لاشه و پایداری اکسیداتیو گوشت جوجه گوشتی انجام شد. در آزمایش اول، AME پودر سیر با استفاده از خروسهای بالغ لگهورن در جیرههای حاوی سطوح پنج، 10، 15 و 20 درصد پودر سیر برآورد شد. میزان انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری برای سطوح پنج، 10، 15 و 20 درصد پودر سیر به‌ترتیب 2370، 2300، 2090 و 2065 کیلوکالری بر کیلوگرم بود. در آزمایش دوم، تعداد 384 قطعه جوجه گوشتی در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×2 با دو سطح پودر سیر (صفر و دو درصد)، دو سطح ویتامین E (صفر و 200 میلیگرم در کیلوگرم) و دو سطح آنتیاکسیدان (صفر و 200 میلیگرم در کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 12 قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. استفاده از پودر سیر، ویتامین E و آنتیاکسیدان به طور مجزا بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی، نسبت لاشه میان خالی، سینه، ران و چربی شکم معنی‌دار نبود، ولی استفاده توأم از پودر سیر و آنتیاکسیدان سبب بهبود افزایش وزن روزانه گردید (05/0P<). تغذیه جیرههای حاوی ویتامین E و آنتیاکسیدان، پایداری اکسیداتیو گوشت را افزایش داد (05/0P<). براساس نتایج حاصل، استفاده از پودر سیر، ویتامین E و آنتیاکسیدان به طور مجزا تأثیری بر عملکرد رشد جوجه گوشتی ندارد، ولی حضور ویتامین E و آنتیاکسیدان در جیره میتواند پایداری اکسیداتیو گوشت مرغ را افزایش دهد.
عاطفه برنجیان؛ سید داود شریفی؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه؛ شکوفه غضنفری
دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 19-28
چکیده
تأثیر نانوذرات کروم بر عملکرد و صفات کیفی گوشت بلدرچین ژاپنی تحت تنش فیزیولوژیکی با استفاده از 360 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی از 17 تا 35روزگی در شش تیمار، چهار تکرار، و 15 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل شاهد منفی (بدون تنش) و پنج تیمار تحت تنش فیزیولوژیکی حاوی سطوح گوناگون نانوذرات کروم (صفر، 200، 400، 800، و 1200 میکروگرم بر کیلوگرم ...
بیشتر
تأثیر نانوذرات کروم بر عملکرد و صفات کیفی گوشت بلدرچین ژاپنی تحت تنش فیزیولوژیکی با استفاده از 360 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی از 17 تا 35روزگی در شش تیمار، چهار تکرار، و 15 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل شاهد منفی (بدون تنش) و پنج تیمار تحت تنش فیزیولوژیکی حاوی سطوح گوناگون نانوذرات کروم (صفر، 200، 400، 800، و 1200 میکروگرم بر کیلوگرم جیره) بودند. از افزودن دگزامتازون به جیره (6/0 میلیگرم در کیلوگرم وزن بدن) برای ایجاد تنش فیزیولوژیک استفاده شد. تنش فیزیولوژیکی موجب کاهش مصرف خوراک، کاهش رشد، افزایش ضریب تبدیل غذایی، و افزایش مقدار مالون دیآلدهید (MDA) گوشت سینه و ران شد (05/0P<). مکملکردن جیرۀ پرندگان تحت تنش با سطوح گوناگون نانوذرات کروم موجب بهبود خطی میانگین افزایش وزن روزانه (02/0P<)، کاهش خطی ضریب تبدیل غذایی (05/0P<)، میزان MDA گوشت سینه (04/0P<)، و ران (05/0P<) شد. نتایج موجود نشان داد که افزودن نانوذرات کروم به جیره تأثیر منفی تنش فیزیولوژیک بر عملکرد و کیفیت گوشت را کاهش می‌دهد.
حمید رضا خواجوی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ حامد احمدی
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 113-122
چکیده
به منظور ارزیابی اثر تغذیة سطوح مختلف مکمل ورمی‌هوموس (به منزلة منبع اسید هیومیک) بر عملکرد جوجة گوشتی، آزمایشی با استفاده از ۲۴۰ قطعه جوجة گوشتی (راس ۳۰۸) در قالب طرحی کاملاً تصادفی با چهار تیمار (شامل سطوح صفر، 5/0، 1 و 5/1 درصد ورمی‌هوموس) و پنج تکرار و تعداد دوازده قطعه جوجه در هر تکرار به مدت 42 روز اجرا شد. اثر تیمارهای آزمایشی بر عملکرد، ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثر تغذیة سطوح مختلف مکمل ورمی‌هوموس (به منزلة منبع اسید هیومیک) بر عملکرد جوجة گوشتی، آزمایشی با استفاده از ۲۴۰ قطعه جوجة گوشتی (راس ۳۰۸) در قالب طرحی کاملاً تصادفی با چهار تیمار (شامل سطوح صفر، 5/0، 1 و 5/1 درصد ورمی‌هوموس) و پنج تکرار و تعداد دوازده قطعه جوجه در هر تکرار به مدت 42 روز اجرا شد. اثر تیمارهای آزمایشی بر عملکرد، بازده لاشه، وزن نسبی اندام‌های داخلی، غلظت کلسیم و فسفر سرم و میزان خاکستر استخوان درشت‌نی معنا‌دار نبود. افزایش سطح ورمی‌هوموس تا 1 درصد جیره باعث کاهش خطیpH گوشت سینه شد (05/0>P)، اما در سطح 5/1 درصد pH را افزایش داد. سطوح 1 و 5/1 درصد مکمل ورمی‌هوموس در جیره مقدار pH گوشت ران را در مقایسه با گروههای شاهد و 5/0 درصد افزایش داد (01/0P<). غلظت مالون دی‌آلدئید در گوشت ران تازه و نگهداری شده با افزایش سطح مکمل ورمی‌هوموس در جیره به طور خطی کاهش یافت، اما در گوشت سینه به صورت درجة دو تغییر کرد (01/0P<). با افزایش سطح مکمل ورمی‌هوموس در جیره، میزان ظرفیت نگهداری آب به طور خطی افزایش یافت (01/0P<). افزودن 1 درصد ورمی‌هوموس در جیره، سبب بهبود رنگ، بو، آبداری و پذیرش کلی عضلة سینه در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0P<)، اما بر صفات حسی گوشت ران اثر نداشت. براساس نتایج تحقیق حاضر، تغذیة مکمل ورمی‌هوموس تا سطح 1 درصد جیره بدون کاهش عملکرد سبب بهبود کیفیت، طعم و مزة گوشت سینه می‌شود.