محمد علی آهنگرانی؛ محمد رضا دهقانی؛ عباسعلی ناصریان
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 179-189
چکیده
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر افزودن پودر چربی و روغن دانه کتان در شیر بر عملکرد، رشد، سلامت، فراسنجههای خون و شکمبه بود. به این منظور از 45 راس گوساله شیرخوار (0/5±38 کیلوگرم= میانگین وزن بدن) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه جیره آزمایشی و 15 تکرار، در میانگین دمایی 10 درجه سانتیگراد از سن سهروزگی تا 30 روزگی استفاده شد. تیمارهای ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر افزودن پودر چربی و روغن دانه کتان در شیر بر عملکرد، رشد، سلامت، فراسنجههای خون و شکمبه بود. به این منظور از 45 راس گوساله شیرخوار (0/5±38 کیلوگرم= میانگین وزن بدن) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه جیره آزمایشی و 15 تکرار، در میانگین دمایی 10 درجه سانتیگراد از سن سهروزگی تا 30 روزگی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- کنسانتره شروعکننده پایه و شیر بدون مکمل چربی (شاهد)، 2- کنسانتره شروعکننده پایه بههمراه شیر حاوی پودر چربی(ده گرم در لیتر شیر)، 3- کنسانتره شروعکننده پایه بههمراه شیر حاوی روغن کتان (ده گرم در لیتر شیر) بود. افزایش وزن روزانه در سه تا 30 روزگی و وزن 30 روزگی در تیمار روغن کتان بیشتر از تیمار شاهد بود (p<0/05). گوسالههای تیمار روغن کتان در 30 روزگی ارتفاع لگن بالاتری نسبت به تیمار شاهد داشتند (p<0/05). غلظت کلسترول خون در تیمار شاهد بالاتر از تیمار روغن کتان و غلظت کورتیزول خون در تیمار روغن کتان از تیمار شاهد کمتر بود (p<0/05). نسبت پروتئین کل به آلبومین در تیمار روغن کتان از تیمار شاهد کمتر بود (p<0/05). فراسنجههای شکمبهای تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از منابع چربی حاوی اسید لینولنیک مانند روغن کتان در ترکیب شیر تأثیر مثبتی بر عملکرد، رشد و سلامت گوسالههای شیرخوار در طول ماه اول زندگی آنها دارد.
محمدرضا جمالی؛ محمدرضا قربانی؛ علی آقائی؛ محمد نوشاد
دوره 23، شماره 1 ، فروردین 1400، ، صفحه 131-142
چکیده
تأثیر نسبتهای مختلف اسیدهای چرب امگا-6: امگا-3 جیره بر عملکرد، صفات کیفی تخم، برخی فراسنجههای خونی و تولید مثلی بلدرچین مولد ژاپنی، آزمایشی با استفاده از 720 قطعه بلدرچین ژاپنی به مدت 10 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، شش تکرار و 24 قطعه بلدرچین (16 ماده و هشت نر) در هر تکرار انجام شد. تیمارها آزمایشی شامل، تیمار شاهد (نسبت ...
بیشتر
تأثیر نسبتهای مختلف اسیدهای چرب امگا-6: امگا-3 جیره بر عملکرد، صفات کیفی تخم، برخی فراسنجههای خونی و تولید مثلی بلدرچین مولد ژاپنی، آزمایشی با استفاده از 720 قطعه بلدرچین ژاپنی به مدت 10 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، شش تکرار و 24 قطعه بلدرچین (16 ماده و هشت نر) در هر تکرار انجام شد. تیمارها آزمایشی شامل، تیمار شاهد (نسبت اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 برابر 1:13) و نسبتهای مختلف اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 (1:1، 1:3، 1:6 و 1:9) بودند. نتایج نشان داد بلدرچینهای تغذیه شده با جیره حاوی نسبت 1:1 در مقایسه با سایر نسبتهای اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3، مصرف خوراک بیشتری داشتند (0/05>P). توده تخم در بلدرچینهای تغذیه شده با نسبت 1:6 امگا-6 : امگا-3 بهطور معنیداری بالاتر از پرندگان شاهد و پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی نسبت 1:9 اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 بود. واحد هاو تخم بلدرچین به هنگام استفاده از جیرههای حاوی نسبت 1:6 و 1:1 اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3، بالاتر از شاهد بود (0/05>P). تغذیه بلدرچینها با جیرههای حاوی نسبتهای 1:1 تا 1:9 اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 باعث کاهش غلظت تریگلیسرید سرم نسبت به گروه شاهد شد (0/05>P). غلظت کلسترول سرم نیز در نسبت 1:1 و 1:6 اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 در مقایسه با شاهد کاهش نشان داد و غلظت گلوکز خون در نسبت 1:1 بیشترین مقدار بود. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از نسبت 1:6 اسیدهای چرب امگا-6 : امگا-3 در جیره بلدرچین مولد سبب بهبود عملکرد تولیدی آنها میشود.
مژده محمودی زرندی؛ محمد رکوعی؛ مهدی وفای واله؛ علی مقصودی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 9-22
چکیده
این مطالعه بهمنظور برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات رشد و بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی و با استفاده از تعداد 7762 داده صفت بازده مصرف خوراک و 12113 داده مربوط به صفت افزایش وزن بدن، جمعآوری شده در پژوهشکده دامهای خاص دانشگاه زابل انجام شد. صفات مورد نظر شامل افزایش وزن بدن در بازههای 25-20، 30-25، 35-30، 40-35، 45-40 و هچ تا 45 روزگی، خوراک مصرفی، ...
بیشتر
این مطالعه بهمنظور برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات رشد و بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی و با استفاده از تعداد 7762 داده صفت بازده مصرف خوراک و 12113 داده مربوط به صفت افزایش وزن بدن، جمعآوری شده در پژوهشکده دامهای خاص دانشگاه زابل انجام شد. صفات مورد نظر شامل افزایش وزن بدن در بازههای 25-20، 30-25، 35-30، 40-35، 45-40 و هچ تا 45 روزگی، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و باقیمانده مصرف خوراک از 20 تا 45 روزگی بودند. پارامترهای ژنتیکی صفات با استفاده از تجزیه و تحلیل تک و دو صفتی از طریق نمونهگیری گیبس برآورد شد. دامنه وراثتپذیریهای برآورد شده برای افزایش وزن بدن 0/23-0/02 و خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و باقیمانده مصرف خوراک 0/04 تا 0/11 بدست آمد. همبستگی ژنتیکی مربوطه بین افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 25-20 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 30-25 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 35-30 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 40-35 روزگی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک 45-40 روزگی، به ترتیب برابر با 0/56-، 0/49-، 0/57-، 0/70- و 0/25 بود. با توجه به همبستگیهای ژنتیکی برآورد شده از این مطالعه، انتخاب برای افزایش وزن بدن و کاهش بازده مصرف خوراک برای بهبود صفات بازده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی توصیه میشود. این انتظار وجود دارد که انتخاب برای این صفات هزینههای برنامههای اصلاحی، بیشتر مرتبط با بحث خوراک و انتخاب از روی فنوتیپ حیوانات را کاهش دهد.
مهدی وفای واله؛ ناهید کریمی زندی؛ مهدیه نجم الدینی
دوره 21، شماره 2 ، تیر 1398، ، صفحه 193-207
چکیده
در این پژوهش، اثر تزریق زرده تخممرغ نژاد بومی خزک به تخممرغ سویه تجاری راس 308 در زمان قبل از انکوباسیون بر برخی پارامترهای مرتبط با نرخ متابولیزم در نتاج بررسی شد. پارامترهای مورد بررسی شامل میزان مصرف خوراک، ضریبتبدیل، برخی شاخصهای بیوشیمیائی سرم، غلظت مالوندیآلدئید و نیز بیان نسبی ژنهای AMP-activated protein kinase (AMPK و (Neuropeptide ...
بیشتر
در این پژوهش، اثر تزریق زرده تخممرغ نژاد بومی خزک به تخممرغ سویه تجاری راس 308 در زمان قبل از انکوباسیون بر برخی پارامترهای مرتبط با نرخ متابولیزم در نتاج بررسی شد. پارامترهای مورد بررسی شامل میزان مصرف خوراک، ضریبتبدیل، برخی شاخصهای بیوشیمیائی سرم، غلظت مالوندیآلدئید و نیز بیان نسبی ژنهای AMP-activated protein kinase (AMPK و (Neuropeptide Y (NPYدر بافت مغز نتاج بود. بدین منظور تعداد 320 تخممرغ بارور سویه راس 308 به طور مساوی در قالب طرح کاملا تصادفی به دو گروه آزمایشی شامل گروه آزمون (تزریق زرده تخممرغ نژاد بومی خزک به زرده تخم مرغ راس) و گروه کنترل اختصاص داده شدند. نمونههای خون و بافت پرندگان در پایان دوره آزمایش جمعآوری و برای پارامترهای مذکور بررسی شدند. در مقایسه با گروه کنترل، تزریق زرده تخممرغ نژاد بومی خزک سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی، کاهش غلظت سرمی تریگلیسیرید، کاهش نسبت تریگلیسیرید به لیپوپروتئین با چگالی بالا، کاهش وزن نسبی چربی احشائی و نیز کاهش میزان بیان AMPK در بافت مغز نتاج شد (p<0.05). در مقابل تزریق زرده تخممرغ نژاد بومی خزک تاثیری روی وزن بدن در سن 45 روزگی، میزان خوراک مصرفی، وزن نسبی مغز، غلظت سرمیگلوکز، کلسترول، لیپو پروتئین با چگالی پائین، غلظت مالوندیآلدئید و بیان NPY در بافت مغز نتاج نداشت. بر اساس نتایج این پژوهش، تزریق زردة تخممرغهای نژاد بومی خزک به زرده تخممرغهای سویة تجاری راس 308 به طور مؤثری سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی و کاهش میزان بیان AMPK در بافت مغز میانجی نتاج شد.
نادر پاپی
دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 257-268
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر جایگزین کردن سیلاژ ذرت با سطوح مختلف سیلاژ علوفه آرتیچوک (سیب زمینی ترشی) بر مصرف خوراک، گوارشپذیری جیره و تولید پروتئین میکروبی، با استفاده از 20 رأس گوسفند نر شال با میانگین وزن زنده 3/2±3/65 کیلوگرم انجام شد. چهار جیره با انرژی و پروتئین برابر با نسبت علوفه به کنسانتره 64 به 36 تهیه شد که در آنها سیلاژ ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر جایگزین کردن سیلاژ ذرت با سطوح مختلف سیلاژ علوفه آرتیچوک (سیب زمینی ترشی) بر مصرف خوراک، گوارشپذیری جیره و تولید پروتئین میکروبی، با استفاده از 20 رأس گوسفند نر شال با میانگین وزن زنده 3/2±3/65 کیلوگرم انجام شد. چهار جیره با انرژی و پروتئین برابر با نسبت علوفه به کنسانتره 64 به 36 تهیه شد که در آنها سیلاژ علوفه آرتیچوک با نسبتهای مختلف صفر، 180، 360 و 540 گرم در کیلوگرم ماده خشک جایگزین سیلاژ ذرت گردید. جیرهها به چهار گروه دام آزمایشی برای مدت 31 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی تغذیه شد. ماده خشک مصرفی و گوارشپذیری ماده خشک در گوسفندان مصرفکننده جیره فاقد سیلاژ آرتیچوک (شاهد) بهترتیب برابر 2139 گرم در روز و 699 گرم در کیلوگرم و در جیره حاوی 540 گرم سیلاژ علوفه آرتیچوک به ترتیب 2095 گرم در روز و 697 گرم در کیلوگرم بود. جایگزین نمودن سیلاژ آرتیچوک به جای سیلاژ ذرت تأثیری بر مصرف روزانه ماده خشک و مواد مغذی جیره نداشت. گوارشپذیری مواد مغذی تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت. با جایگزین کردن سیلاژ آرتیچوک به جای سیلاژ ذرت، تغییر معنیداری در تولید پروتئین میکروبی مشاهده نشد. با توجه به نتایج حاصل، جایگزینی سیلاژ ذرت توسط سیلاژ علوفه آرتیچوک تا سطح 540 گرم در کیلوگرم ماده خشک جیره گوسفند، تأثیر منفی بر مصرف خوراک روزانه و گوارشپذیری ندارد. بنابراین میتوان از بخش هوایی علوفه آرتیچوک به صورت یک سیلاژ در تغذیه گوسفند استفاده نمود.
مسعود نوروزی دیارجان؛ علی اسدی الموتی؛ احمد افضل زاده؛ محسن دانش مسگران
دوره 19، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 751-764
چکیده
در این مطالعه، بخشی از کنجاله سویا جایگزین کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت در جیره گاوهای شیری تحت تنش حرارتی خفیف شد. از 32 رأس گاو هلشتاین با بیش از یک زایش با روزهای شیردهی 20 ± 110 و تولید شیر 1/4 ± 40 کیلوگرم در روز در یک طرح بلوکهای کامل تصادفی بهروش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و هشت تکرار در دو دوره استفاده شد. جیرههای آزمایشی ...
بیشتر
در این مطالعه، بخشی از کنجاله سویا جایگزین کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت در جیره گاوهای شیری تحت تنش حرارتی خفیف شد. از 32 رأس گاو هلشتاین با بیش از یک زایش با روزهای شیردهی 20 ± 110 و تولید شیر 1/4 ± 40 کیلوگرم در روز در یک طرح بلوکهای کامل تصادفی بهروش فاکتوریل 2×2 با چهار تیمار و هشت تکرار در دو دوره استفاده شد. جیرههای آزمایشی حاوی دو سطح 5/15 یا 17 درصد پروتئین خام بودند که در هر کدام کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت جایگزین بخشی از کنجاله سویا شد. هر دوره آزمایش 28 روز بود که در هفت روز آخر دادههای دما و طوبت و عملکرد تولیدی ثبت و جهت اندازهگیری قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و شکمبهای نمونهبرداری شد. میانگین شاخص حرارتی-رطوبتی در محدوده تنش حرارتی خفیف (دوره اول: 60/70، دوره دوم: 50/71) بود. تیمار حاوی 5/15 درصد پروتئین و کنجاله سویای فرآوریشده مصرف ماده خشک و ماده آلی را افزایش داد (05/0>p)، اما این اثر در جیره با 17درصد پروتئین خام و کنجاله سویای فرآوری شده مشاهده نشد. تولید و ترکیبات شیر، قابلیت هضم مواد مغذی و متغیرهای خونی بین تیمارها تفاوتی نداشت. اسید بوتیریک و اسید ایزووالریک مایع شکمبه با تغذیه کنجاله سویا فرآوری شده با حرارت افزایش یافت (05/0>p) اما غلظت این اسیدها تحت تأثیر سطح پروتئین نبود. استفاده از کنجاله سویای فرآوری شده با حرارت در سطوح پایین پروتئین اثر منفی بر تولید و ترکیب شیر نداشت و میتواند راهکاری مناسب برای افزایش مصرف خوراک در گاوهای شیری در تنش گرمایی خفیف باشد.
علیرضا کرمپور؛ فرخ کفیل زاده
دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 491-500
چکیده
اثر استفاده از روغن هسته انار در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم جیره و فراسنجههای تخمیر شکمبه با استفاده از 21 رأس بره نر پرواری نژاد سنجابی سهماهه با میانگین وزن اولیه 6/2±5/27 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هفت تکرار مطالعه شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره فاقد روغن هسته انار (شاهد) و جیرههای حاوی دو و چهار درصد ...
بیشتر
اثر استفاده از روغن هسته انار در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم جیره و فراسنجههای تخمیر شکمبه با استفاده از 21 رأس بره نر پرواری نژاد سنجابی سهماهه با میانگین وزن اولیه 6/2±5/27 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هفت تکرار مطالعه شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره فاقد روغن هسته انار (شاهد) و جیرههای حاوی دو و چهار درصد روغن هسته انار بودند. مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه، قابلیت هضم جیره و فراسنجههای تخمیر شکمبه بررسی شدند. خوراک مصرفی در گوسفندان تغذیهشده با جیرههای حاوی روغن هسته انار بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P<). تفاوت معنیداری در میانگین افزایش وزن روزانه گروهها مشاهده نشد. قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی در گوسفندان تغذیهشده با جیره حاوی چهار درصد روغن هسته انار بیشتر از دیگر گروهها بود (05/0P<). تفاوت معنیداری در غلظت اسیدهای چرب فرار بهجز اسید والریکمشاهده نشد، اما غلظت اسید والریک در گروههایدریافت کننده روغن بهطور معنیداری کاهش یافت (05/0P<). استفاده از سطح چهار درصد روغن هسته انار نسبت مولی اسید پروپیونیک را افزایش و نسبت استات به پروپیونات را کاهش داد (05/0P<). غلظت نیتروژن آمونیاکی نیز تحت تأثیر افزودن روغن به جیره قرار نگرفت. بر اساس نتایج این آزمایش، روغن هسته انار پتانسیل بهبود قابلیت هضم و راندمان تخمیر شکمبهای جیره را در برههای پرواری دارد.
علی محمد سلیمیان؛ سیدعلی تبعیدیان؛ حسین ایراندوست
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 141-150
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر پودر دارچین، زردچوبه، و میخک در جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه، تغییرات ریختشناسی و pH روده، و وضعیت اکسیداسیون سرم خون، آزمایشی با استفاده از 450 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه (هر دو جنس) سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار، و 15 قطعه جوجه در هر تکرار بهمدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر پودر دارچین، زردچوبه، و میخک در جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه، تغییرات ریختشناسی و pH روده، و وضعیت اکسیداسیون سرم خون، آزمایشی با استفاده از 450 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه (هر دو جنس) سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار، و 15 قطعه جوجه در هر تکرار بهمدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرۀ شاهد (فاقد هرگونه افزودنی) و جیرههای حاوی سه گرم در کیلوگرم از پودرهای دارچین، زردچوبه، و میخک، جیرۀ حاوی مخلوط آنها (از هرکدام به میزان دو گرم در کیلوگرم)، و جیرۀ حاوی فلاوفسفولیپول (5/0 گرم در هر کیلوگرم) بود. مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل، و خصوصیات لاشۀ جوجههای گوشتی تحتتأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نسبت طول پرز به عمق کریپت ناحیۀ ژژنوم در جوجههای تغذیهشده با جیرۀ حاوی مخلوط دارچین، زردچوبه، و میخک بیشتر از پرندگان تیمارهای شاهد، فلاوفسفولیپول، و دارچین بود (05/0>P). مصرف افزودنیهای خوراکی باعث کاهش pH محتویات دوازدهه در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0P<). غلظت مالوندیآلدئید سرم خون جوجههای تغذیهشده با جیرۀ شاهد و جیرۀ حاوی میخک بیشتر از پرندگان سایر تیمارهای آزمایشی بود (05/0P<). بهطور کلی، استفاده از پودر زردچوبه بهصورت تنها و یا مخلوط با پودر دارچین و میخک، میتواند جایگزین مناسبی برای آنتیبیوتیکها و همچنین برای اصلاح pH محتویات دوازدهه، پایداری اکسیداتیو سرم خون، و صفات مورفولوژیک ژژنوم جوجههای گوشتی باشد.
مختار ملاکی؛ محمد علی نوروزیان؛ علیاکبر خادم
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 109-115
چکیده
تأثیر منابع گوناگون روی (آلی و معدنی) بر عملکرد، غلظت مواد معدنی، و فراسنجههای خون برههای زندی با استفاده از 18 رأس بره نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار بررسی شد. تیمارها عبارت بودند از: جیرۀ فاقد مکمل روی (شاهد)، جیرۀ حاوی ppm 25 روی معدنی (رویـسولفات) و جیرۀ حاوی ppm 25 روی آلی (رویـپپتید). وزن نهایی، افزایش وزن روزانه، و مصرف ...
بیشتر
تأثیر منابع گوناگون روی (آلی و معدنی) بر عملکرد، غلظت مواد معدنی، و فراسنجههای خون برههای زندی با استفاده از 18 رأس بره نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار بررسی شد. تیمارها عبارت بودند از: جیرۀ فاقد مکمل روی (شاهد)، جیرۀ حاوی ppm 25 روی معدنی (رویـسولفات) و جیرۀ حاوی ppm 25 روی آلی (رویـپپتید). وزن نهایی، افزایش وزن روزانه، و مصرف خوراک برههایی که در جیرۀ خود روی آلی دریافت کرده بودند از سایر تیمارها بیشتر بود و ضریب تبدیل بهتری داشتند (05/0P<). از غلظت مس و آهن در خون برههایی که با جیرههای حاوی روی (آلی و معدنی) تغذیه شدند، کاسته شد، ولی غلظت روی در خون آنها افزایش یافت (05/0P<). تعداد گلبولهای سفید خون در برههای با تیمار رویـپپتید از سایر تیمارها کمتر بود (05/0>P). باتوجه به نتایج این مطالعه پیشنهاد میشود که ppm 25 روی آلی به جیرۀ برههای پرواری اضافه شود.