حمیدرضا انصاری رنانی؛ حمیدرضا باقرشاه
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، صفحه 1-6
چکیده
این تحقیق، برای بررسی اثر روش های شیمیایی برای جدا کردن پشم از پوست بر کیفیت پشم و پوست گوسفند مغانی انجام شد. دو تیمار هیدروکسیـد سدیم (سه و پنج درصد) و دو تیمار سولفید سدیم (10 و 15 درصد) بر روی 100 جلد پوست مالیده شد و مدت زمان جدا شدن پشم از سطح پوست، قطر و طول الیاف ثبت شد. پوست های دباغی شده توسط سه ارزیاب ماهر از نظر پیاز مو، شکل، کش سانی، ...
بیشتر
این تحقیق، برای بررسی اثر روش های شیمیایی برای جدا کردن پشم از پوست بر کیفیت پشم و پوست گوسفند مغانی انجام شد. دو تیمار هیدروکسیـد سدیم (سه و پنج درصد) و دو تیمار سولفید سدیم (10 و 15 درصد) بر روی 100 جلد پوست مالیده شد و مدت زمان جدا شدن پشم از سطح پوست، قطر و طول الیاف ثبت شد. پوست های دباغی شده توسط سه ارزیاب ماهر از نظر پیاز مو، شکل، کش سانی، لش، نرم بودن، جذب آب، لطافت، صاف بودن، ضخامت و افت اندازه (قبل و بعد از دورگیری) ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که پشم پوست های تیمار سولفید سدیم در مدت زمان کمتر جدا می شود (05/0 P<). کمترین زمان (1/4 ± 3/80 دقیقه) مربوط به تیمار 15 درصد سولفید سدیم و بیشترین زمان (3/5 ± 3/180 دقیقه) مربوط به تیمار سه درصد هیدروکسیدسدیم بود. امتیاز ارزیابی پوست های عمل آوری شده با 10 و 15 درصد سولفید سدیم و سه و پنج درصد هیدروکسید سدیم به ترتیب (1/0±) 2/30، (5/0±) 2/31، (5/0±) 37 و (0/1±) 8/35 بود. به طورکلی، کیفیت پوست های عمل آوری شده با هیدروکسید سدیم بهتر از پوست های عمل آوری شده با سولفید سدیم بود.
سید داود شریفی؛ امین دیبامهر؛ هوشنگ لطف الهیان
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، صفحه 7-16
چکیده
تأثیر پروبیوتیک پروتکسین، آنتی بیوتیک فلاوومایسین و نوع چربی جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 900 قطعه جوجه سویه تجاری رأس در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با سه منبع چربی (بدون چربی، سه درصد اسید چرب و سه درصد روغن سویا) و سه افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) با چهار تکرار درقالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. ...
بیشتر
تأثیر پروبیوتیک پروتکسین، آنتی بیوتیک فلاوومایسین و نوع چربی جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 900 قطعه جوجه سویه تجاری رأس در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با سه منبع چربی (بدون چربی، سه درصد اسید چرب و سه درصد روغن سویا) و سه افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) با چهار تکرار درقالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. اثر چربی و نوع آن بر افزایش وزن روزانه معنی دار و رشد جوجه های مربوط به جیره های حاوی روغن سویا بیشتر بود (05/ >P). با استفاده از فلاومایسین در جیره، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذا بهبود یافت (05/0 >P). اثر متقابل نوع چربی × نوع افزودنی بر عملکرد معنیدار بود (05/0 >P). در تمام دوره های پرورش، مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه های تغذیه شده با جیرههای حاوی روغن سویا و فلاوومایسین بیشترین و در جوجه هایی مربوط به جیرههای حاوی چربی و پروتکسین، کمترین مقدار بود (01/0 >P). وزن نسبی کبد جوجه های تیمار چربی (اسید چرب و یا روغن سویا) بیشتر بود. وزن نسبی دستگاه گوارش جوجه های مربوط به جیره حاوی پروتکسین بیشتر بود (05/0>P). نتایج حاصل نشان داد که استفاده از پروتکسین در جیره های حاوی چربی تأثیر منفی بر مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه های گوشتی دارد.
مهناز صالحی؛ راضیه هزاره مقدم
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، صفحه 17-22
چکیده
برای ارزیابی خصوصیات الیاف بزهای بومی استان سیستان و بلوچستان از تعداد 270 رأس بز ماده یک تا سه ساله شهرستان های خاش، سراوان و ایرانشهر، نمونه الیاف برداشت شد. نتایج نشان داد تفاوت میانگین هیچ یک از صفات الیاف (به جز وزن بیده) معنی دار نبود. وزن بیده بزهای سه (7/7 ± 4/323 گرم) و دو ساله (8/7 ± 5/315 گرم) بیشتر از بزهای یک ساله (7/7 ± 4/263 گرم) ...
بیشتر
برای ارزیابی خصوصیات الیاف بزهای بومی استان سیستان و بلوچستان از تعداد 270 رأس بز ماده یک تا سه ساله شهرستان های خاش، سراوان و ایرانشهر، نمونه الیاف برداشت شد. نتایج نشان داد تفاوت میانگین هیچ یک از صفات الیاف (به جز وزن بیده) معنی دار نبود. وزن بیده بزهای سه (7/7 ± 4/323 گرم) و دو ساله (8/7 ± 5/315 گرم) بیشتر از بزهای یک ساله (7/7 ± 4/263 گرم) بود (01/0 P<). بیشترین درصد کرک در بیده بزهای شهرستان خاش (1 ± 3/26 درصد) و ظریف ترین الیاف کرک در بزهای شهرستان ایرانشهر (3/0 ± 5/12 میکرون) بود.
ذبیح اله عبدالملکی؛ منوچهر سوری؛ محمد مهدی معینی
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، صفحه 23-31
چکیده
در این آزمایش، از تعداد 16 رأس بزغاله شیرخوار از نژاد مرغوز (به تعداد مساوی نر و ماده) با میانگین وزن تولد به ترتیب (11/0 ± 7/2) و (16/0 ± 3/2) کیلوگرم استفاده شد. بزغاله های هر جنس براساس وزن تولد گروه بندی و به طور تصادفی در یکی از دو گروه غذایی شاهد (شامل شیر مادر و برگ یونجه) و تکمیلی (شیر مادر، برگ یونجه و کنسانتره) منظور شدند. تولید شیر، ...
بیشتر
در این آزمایش، از تعداد 16 رأس بزغاله شیرخوار از نژاد مرغوز (به تعداد مساوی نر و ماده) با میانگین وزن تولد به ترتیب (11/0 ± 7/2) و (16/0 ± 3/2) کیلوگرم استفاده شد. بزغاله های هر جنس براساس وزن تولد گروه بندی و به طور تصادفی در یکی از دو گروه غذایی شاهد (شامل شیر مادر و برگ یونجه) و تکمیلی (شیر مادر، برگ یونجه و کنسانتره) منظور شدند. تولید شیر، خوراک مصرفی و افزایش وزن زنده به صورت روزانه داده برداری و از پوست و الیاف به ترتیب هر 15 و 28 روز یک بار نمونه برداری شد. تفاوت میانگین شیر و ماده خشک مصرفی روزانه در گروه های چهارگانه معنی دار نبود. افزایش وزن روزانه بزغاله های گروه تکمیلی بیشتر بود (05/0 P<). اثر جنس و جیره تکمیلی بر تراکم فولیکول های ثانویه و نسبت فولیکول های ثانویه به اولیه (S/P) در پوست معنی دار نبود. ولی اثر جیره و جنس بر میانگین شاخص فولیکولی ثانویه و اولیه معنی دار بود (به ترتیب 05/0 >P و 01/0 >P). نتایج حاصل نشان می دهد که استفاده از جیره تکمیلی سبب افزایش سرعت رشد و بهبود شاخص فولیکولی پوست در بزغاله های شیرخوار مرغوز می گردد.
یونس میار؛ عبدالرضا صالحی؛ سید احمد آل یاسین؛ سمیه رئوف زاده
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، صفحه 33-40
چکیده
میوستاتین (MSTN) که عامل رشد و تمایز شماره 8 (GDF8) نیز نامیده می شود از گروه عوامل تغییر رشد بتا (TGF?) می باشد که در کاهش رشد در پستانداران نقش دارد. یک چند شکلی تـک نوکلئوتیدی (SNP) در ناحیه ترجمه نشده َ3 (3'UTR) ژن میوستاتین به عنوان عامل هایپرتروفی عضله در کروموزوم شماره 2 (OAR2) نژادهای گوسفند اروپایی تشخیص داده شده است. در این تحقیق، برای شناسایی ...
بیشتر
میوستاتین (MSTN) که عامل رشد و تمایز شماره 8 (GDF8) نیز نامیده می شود از گروه عوامل تغییر رشد بتا (TGF?) می باشد که در کاهش رشد در پستانداران نقش دارد. یک چند شکلی تـک نوکلئوتیدی (SNP) در ناحیه ترجمه نشده َ3 (3'UTR) ژن میوستاتین به عنوان عامل هایپرتروفی عضله در کروموزوم شماره 2 (OAR2) نژادهای گوسفند اروپایی تشخیص داده شده است. در این تحقیق، برای شناسایی چندشکلی تک نوکلئوتیدی (SNP) ژن میوستاتین در نژادهای گوسفند شال، زندی و زل به ترتیب از 20، 24 و 17 رأس بره خون گیری شد. از نمونه خون بره ها DNA استخراج و برای تکثیر قطعه 1003 جفت بازی ژن موردنظر PCR انجام و از روش توالی یابی برای تشخیص چند شکلی استفاده شد. با مقایسه توالی قطعه موردنظر با توالی موجود در بانک ژن در ناحیه ترجمه نشده َ3 (3'UTR) مشخص شد که کلیه گوسفندان دارای آلل G هستند که در ایجاد فنوتیپ عضله مضاعف نقش ندارد.
احمد افضل زاده؛ محسن آبسالان؛ سید داود شریفی؛ علی اکبر خادم؛ داود قندی
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، صفحه 41-48
چکیده
این تحقیق برای بررسی اثرات سطوح مختلف پنبه دانه کامل بر عملکرد، خصوصیات لاشه و متابولیت های خون، در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار جیره غذایی (حاوی صفر، چهار، هشت و 16 درصد پنبه دانه کامل) بر روی 20 رأس بره نر زندی با میانگین وزن (6/1±) 8/29 کیلوگرم و سن پنج تا شش ماهگی به مدت 90 روز اجرا گردید. جیره ها از نظر انرژی قابل متابولیسم و پروتئین ...
بیشتر
این تحقیق برای بررسی اثرات سطوح مختلف پنبه دانه کامل بر عملکرد، خصوصیات لاشه و متابولیت های خون، در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار جیره غذایی (حاوی صفر، چهار، هشت و 16 درصد پنبه دانه کامل) بر روی 20 رأس بره نر زندی با میانگین وزن (6/1±) 8/29 کیلوگرم و سن پنج تا شش ماهگی به مدت 90 روز اجرا گردید. جیره ها از نظر انرژی قابل متابولیسم و پروتئین قابل متابولیسم مشابه بودند. تفاوت تیمار صفر درصد پنبه دانه و تیمارهای حاوی پنبه دانه از نظر خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذا، درصد لاشه گرم و چربی احشایی، معنیدار بود (001/0P <). با زیاد شدن پنبه دانه در جیره، میزان گلوکز کاهش و میزان کلسترول و تری گلیسیرید خون به طور خطی افزایش یافت (01/P 0<). نتایج آزمایش نشان داد که پنبه دانه را می توان تا هشت درصد در جیره بره های پرواری استفاده نمود.
فتح اله نقی زاده؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، صفحه 49-58
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر ضدعفونی کننده های مختلف خوراک بر عملکرد، فلور میکروبی روده و کلسترول تخم مرغ با استفاده از 108 قطعه مرغ تخم گذار از سن 24 تا 36 هفتگی انجام شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار و سه تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه (شاهد) و جیره پایه مکمل شده با یکی از افزودنی ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی اثر ضدعفونی کننده های مختلف خوراک بر عملکرد، فلور میکروبی روده و کلسترول تخم مرغ با استفاده از 108 قطعه مرغ تخم گذار از سن 24 تا 36 هفتگی انجام شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار و سه تکرار انجام شد. گروه‌های آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه (شاهد) و جیره پایه مکمل شده با یکی از افزودنی های نانوسیلور در خوراک (ppm 15)، فورمایسین (ppm 200)، فرمالین (ppm 200) و نانوسیلور در آب آشامیدنی (ppm 5/7). هیچ تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی از نظر درصد تولید و وزن تخم مرغ وجود نداشت. مصرف فورمایسین بالاترین وزن توده تخم مرغ را موجب شد (05/0>P). بین دو روش استفاده از نانوسیلور، تفاوت معنی داری از نظر درصد تولید، وزن تخم مرغ و وزن توده تخم مرغ مشاهده نشد. باکتری های اسیدلاکتیک در سکوم تحت تأثیر نانوسیلور و فرمالین درمقایسه با گروه‌های شاهد و فورمایسین افزایش یافت (01/0>P). همه افزودنی های مورد آزمایش درمقایسه با شاهد، باکتری های گرم منفی ایلئوم را کاهش دادند (01/0>P). افزودن فورمایسین به جیره و نانوسیلور در آب موجب افزایش کلسترول زرده شد (01/0< P). نتایج نشان داد که افزودن فرمالین و نانوسیلور به خوراک مرغ های تخم گذار، موجب کاهش بار میکروبی دستگاه گوارش و بهبود تولید می شود.