زهرا کردپور؛ سمیه سالاری
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 06 آذر 1402
چکیده
در مطالعه حاضر اثرات استفاده از مخمر زنده، اتولیز شده و ترکیب آنها بر عملکرد، و بافت شناسی روده در بلدرچین ژاپنی، با استفاده از 360 قطعه جوجه یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار گروه آزمایشی و شش تکرار و 15 پرنده در هر تکرار بررسی شد. گروههای آزمایشی شامل گروه شاهد: تغذیه شده باجیره پایه بدون افزودنی، گروه دوم: تغذیه شده باجیره ...
بیشتر
در مطالعه حاضر اثرات استفاده از مخمر زنده، اتولیز شده و ترکیب آنها بر عملکرد، و بافت شناسی روده در بلدرچین ژاپنی، با استفاده از 360 قطعه جوجه یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار گروه آزمایشی و شش تکرار و 15 پرنده در هر تکرار بررسی شد. گروههای آزمایشی شامل گروه شاهد: تغذیه شده باجیره پایه بدون افزودنی، گروه دوم: تغذیه شده باجیره پایه حاوی 4/0 درصد مخمر زنده، گروه سوم: تغذیه شده با جیره پایه حاوی 4/0 درصد مخمر اتولیزشده و گروه چهارم: تغذیه شده با جیره پایه حاوی 2/0 درصد مخمر زنده و2/0 درصد مخمر اتولیزشده بودند. نتایج نشان داد که افزودن مخمر اتولیز شده بیشترین افزایش وزن بدن را نسبت به شاهد و مخلوط آنها در کل دوره آزمایش ایجاد کرد (05/0>P). وزن نسبی ران و پانکراس (درصدی از وزن زنده) و همچنین طول دوازدهه در پرندگان تغذیه شده با مخمر اتولیز شده در مقایسه با تیمار شاهد و مخمر زنده افزایش نشان داد (05/0>P). بیشترین ارتفاع پرزهای دوازدهه در پرندگان تغذیه شده با مخمر اتولیز شده و مخمر زنده در مقایسه با تیمار شاهد و مخلوط آنها مشاهده شد (05/0>P). پرندگان تغذیه شده با مخمر اتولیز شده کاهش معنیدار باکتری‌های ایکولای و افزایش باکتری‌های لاکتوباسیلوس را در مقایسه با تیمار شاهد نشان دادند (05/0>P). نتایج نشان داد که استفاده از مخمر اتولیز شده و نیز مخمر زنده باافزایش ارتفاع پرز دوازدهه، کاهش جمعیت میکروبی ایکولای و افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس سکوم سبب بهبود عملکرد، بلدرچین ژاپنی می شود.
فاطمه هندیجانی؛ جمال فیاضی؛ هدایت اله روشنفکر؛ محمدرضا قربانی
دوره 24، شماره 3 ، مهر 1401، ، صفحه 271-279
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر ویتامین E و نانولیپوزوم ویتامین E بر بیان ژن STAR در بیضه و ژن TSPO در تخمدان بلدرچین مولد ژاپنی، آزمایشی با استفاده از 864 قطعه بلدرچین به‌مدت 10 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، شش تکرار و 24 قطعه بلدرچین مولد (16 ماده و هشت نر) در هر تکرار به انجام رسید. تیمارها از جیره حاوی سطوح مختلف ویتامین E (25، 50 و 100 IU در ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر ویتامین E و نانولیپوزوم ویتامین E بر بیان ژن STAR در بیضه و ژن TSPO در تخمدان بلدرچین مولد ژاپنی، آزمایشی با استفاده از 864 قطعه بلدرچین به‌مدت 10 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، شش تکرار و 24 قطعه بلدرچین مولد (16 ماده و هشت نر) در هر تکرار به انجام رسید. تیمارها از جیره حاوی سطوح مختلف ویتامین E (25، 50 و 100 IU در کیلوگرم جیره) و نانولیپوزم ویتامین E (25، 50 و 100 IU در کیلوگرم جیره) تغذیه کردند. نتایج این پژوهش نشان داد، اثر تیمارهای آزمایشی بر بیان ژن TSPO در تخمدان و ژن STAR در بیضه معنیدار بوده است (05/0>P). افزودن سطح 50 IU ویتامین E بیان ژن TSPO در تخمدان را نسبت به تیمار شاهد بهطور معنیداری افزایش داد (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد سطح 25 IU نانولیپوزوم ویتامین E باعث افزایش بیان ژن TSPO در تخمدان شد. این افزایش تفاوت معنیداری با تیمار شاهد نداشت. استفاده از سطوح ویتامین E و سطوح نانولیپوزوم ویتامین E باعث کاهش معنیدار بیان ژن STAR در بیضه بلدرچین ژاپنی شد (05/0>P). براساس نتایج این مطالعه اضافهنمودن سطح 25 IU نانولیپوزوم ویتامین E و همچنین سطوح 50 و 100 IU ویتامین E تأثیر زیادی بر بیان ژن TSPO در تخمدان که از ژنهای مؤثر بر باروری و تولید مثل است دارد.
دوره 24، شماره 1 ، فروردین 1401، ، صفحه 47-58
چکیده
اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریختشناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 5/0، یک و 5/1 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک ...
بیشتر
اثر سطوح مختلف پروبیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریختشناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد 288 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و 12 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از سن یک تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارها شامل گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح 5/0، یک و 5/1 گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک بتاپلاس؛ جیره با کمبود پروتئین و جیره با کمبود پروتئین و حاوی یک گرم در کیلوگرم بتاپلاس بود. مصرف خوراک، وزن بدن و افزایش وزن بدن بهصورت هفتگی اندازهگیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در 42 روزگی دو پرنده از هر تکرار بهطور تصادفی انتخاب، کشتار و صفات مربوط به تفکیک لاشه مورد سنجش قرار گرفت. بهمنظور بررسی صفات ریخت‌سنجی بافت روده، از ژژنوم نمونه‌برداری شد. استفاده از پروبیوتیک بتاپلاس در میزان یک گرم در کیلوگرم جیره، مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل و برخی ریخت‌سنجی ژژنوم را بهبود داد (05/0>P). در پرندگانی که با جیره حاوی سطح 5/1 گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک بتاپلاس تغذیه شدند ضخامت پرز، قطر کریپت و تعداد سلولهای جامی کاهش یافت (05/0>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از بتاپلاس در جیره در سطح یک میلیگرم بر کیلوگرم، فراسنجههای عملکرد رشد و بافتی ژژنوم را در بلدرچین ژاپنی بهبود میبخشد.
میثم پورطاهری؛ مهران مهری؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ محمود قزاقی
دوره 21، شماره 1 ، اردیبهشت 1398، ، صفحه 127-137
چکیده
بهمنظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف منابع نمک معدنی، کیلات و نانو آهن به جیره بر عملکرد، ذخیره آهن در بافتها و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد 400 قطعه بلدرچین ژاپنی نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک جیره پایه فاقد مکمل آهن (شاهد) و جیرههای پایه مکمل‌شده ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف منابع نمک معدنی، کیلات و نانو آهن به جیره بر عملکرد، ذخیره آهن در بافتها و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد 400 قطعه بلدرچین ژاپنی نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک جیره پایه فاقد مکمل آهن (شاهد) و جیرههای پایه مکمل‌شده با سطوح 60، 90 و120 میلیگرم در کیلوگرم سولفات، کیلات و نانو آهن بودند. پرندگانی که با مقدار 120 میلیگرم در کیلوگرم کیلات آهن تغذیه شدند، افزایش وزن بیشتری نسبت به گروههای شاهد، 60 و 120 میلیگرم سولفات داشتند )05/0>(P. تغذیه 90 و 120 میلیگرم نانو آهن باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با گروههای شاهد، سولفات و 60 میلیگرم کیلات آهن شد )05/0>(P. پرندگانی که با 90 و 120 میلیگرم در کیلوگرم کیلات و 120 میلی گرم نانو آهن تغذیه شدند، دارای آهن بیشتری در گوشت سینه نسبت به گروههای سولفات و شاهد بودند )05/0>(P. گروه 120 میلیگرم در کیلوگرم کیلات آهن ظرفیت نگهداری آب بیشتری را نسبت به تیمارهای شاهد، 60 و 90 میلیگرم سولفات، 60 میلیگرم کیلات و 90 میلیگرم نانو آهن و مقدار مالون دی آلدهید کمتر از گروه شاهد و 60 میلیگرم سولفات آهن داشت )05/0>(P. گروه 120 میلیگرم نانو آهن، میزان آهن کبد و سرم خون بیشتر و افت ناشی از پخت کمتر در مقایسه با تیمار شاهد داشت )05/0>(P. در پژوهش حاضر، اشکال و سطوح مختلف آهن، بر پارامترهای مورد بررسی، اثر متغیری داشتند.
حسن شیرزادی؛ حسین ناصرمنش؛ علی خطیب جو؛ کامران طاهرپور؛ محمد اکبری قرایی
دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 613-623
چکیده
هدف از این آزمایش بررسی تأثیر اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا و پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر کیفیت تخم و لاشه بلدرچینهای تخمگذار ژاپنی بود. به‌همین منظور از تعداد 180 قطعه بلدرچین تخمگذار 46 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار (نه قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه به‌عنوان گروه ...
بیشتر
هدف از این آزمایش بررسی تأثیر اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا و پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر کیفیت تخم و لاشه بلدرچینهای تخمگذار ژاپنی بود. به‌همین منظور از تعداد 180 قطعه بلدرچین تخمگذار 46 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار (نه قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه به‌عنوان گروه شاهد (فاقد افزودنی)، 2) جیره پایه + اکسی‌تتراسایکلین (200 میلیگرم در کیلوگرم)، 3) جیره پایه + اسانس گیاه آرتمیزیا آنوا (250 میلیگرم در کیلوگرم) و 4) جیره پایه + پروبیوتیک (CFU1011× 02/4 لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در کیلوگرم جیره) بودند. نتایج نشان داد که استفاده از پروبیوتیک در مقایسه با تیمارهای شاهد و آرتمیزیا سبب افزایش معنیدار مجموع وزن تخم و گرم تخم تولیدی روزانه شد (05/0P<). همچنین در مقایسه با گروه شاهد، مکمل کردن جیره پایه با اسانس گیاه آرتمیزیا سبب کاهش میزان مالون دی‌آلدئید زرده تخم (05/0P<) و وزن کبد (06/0P=) شد. افزون بر این استفاده از تمامی افزودنی‌ها سبب افزایش وزن فولیکول‌های F3 و F2 شد (05/0P<). براساس نتایج این آزمایش، می‌توان از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به‌عنوان یک جایگزین برای آنتی‌بیوتیک برای افزایش تولید و از اسانس آرتمیزیا برای تولید محصولات سالم در تغذیه بلدرچین استفاده نمود.
راضیه رحیم زاده؛ محمد رکوعی؛ هادی فرجی آروق؛ علی مقصودی؛ بهروز کشته گر
دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 299-310
چکیده
هدف از این تحقیق، برازش بهترین تابع برای منحنی تولید تخم طی 13 هفته بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور، رکوردهای هفتگی و انفرادی تولید تخم 314 بلدرچین ژاپنی برای برازش توابع استفاده شد. توابع لجستیک غیرخطی، گامای ناقص، گامای تصحیح شده، لخورست، ناروشین تاکما دو، جزء به جزء و لجستیک نلدر با نرمافزار R برازش شد. برای انتخاب بهترین تابع ...
بیشتر
هدف از این تحقیق، برازش بهترین تابع برای منحنی تولید تخم طی 13 هفته بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور، رکوردهای هفتگی و انفرادی تولید تخم 314 بلدرچین ژاپنی برای برازش توابع استفاده شد. توابع لجستیک غیرخطی، گامای ناقص، گامای تصحیح شده، لخورست، ناروشین تاکما دو، جزء به جزء و لجستیک نلدر با نرمافزار R برازش شد. برای انتخاب بهترین تابع از معیارهای میانگین مربعات خطا، معیار آکائیک و معیار اطلاعات بیزی استفاده شد. نتایج نشان داد که تابع ناروشین تاکما دو (کمترین میانگین مربعات خطا، معیار آکائیک و معیار اطلاعات بیزی) و تابع جزء به جزء (بیشترین میانگین مربعات خطا،معیار آکائیک، معیار اطلاعات بیزی) به ترتیب مناسبترین و نامناسبترین تابع برای توصیف منحنی تولید تخم بلدرچینها بودند. بیشترین همبستگی (953/0) بین مقادیر پیشبینی شده تعداد تخم با استفاده از توابع برازش شده و مقدار واقعی مربوط به تابع ناروشین تاکما دو بود. نتایج حاصل از مقایسات توابع و همبستگیهای حاصل نشان میدهد که تابع ناروشین تاکما دو بهتر از سایر توابع مورد مطالعه در این تحقیق، تولید کوتاه مدت تخم بلدرچین ژاپنی را توصیف میکند و از این تابع می‌توان برای پیشبینی توان تولید کوتاه مدت بلدرچین ژاپنی استفاده نمود.
علی آقایی؛ حشمت اله خسروی نیا؛ مرتضی مموئی؛ آرش آذرفر؛ علی شهریاری؛ مسعود قربانپور
دوره 19، شماره 2 ، مرداد 1396، ، صفحه 427-439
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر افزودن مکمل اکسید روی (عنصر روی در پنج سطح صفر، 40، 80، 120، 160 میلیگرم در کیلوگرم جیره) و ویتامین E (آلفا توکوفرول استات در دو سطح صفر و 40 واحد بینالمللی در کیلوگرم جیره) بر باروری، جوجه‌درآوری بلدرچینهای ژاپنی مادر و عملکرد رشد و پاسخ ایمنی نتاج آنها، آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل 5×2، بر پایه بلوکهای ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر افزودن مکمل اکسید روی (عنصر روی در پنج سطح صفر، 40، 80، 120، 160 میلیگرم در کیلوگرم جیره) و ویتامین E (آلفا توکوفرول استات در دو سطح صفر و 40 واحد بینالمللی در کیلوگرم جیره) بر باروری، جوجه‌درآوری بلدرچینهای ژاپنی مادر و عملکرد رشد و پاسخ ایمنی نتاج آنها، آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل 5×2، بر پایه بلوکهای کامل تصادفی با 10 تیمار و چهار تکرار و 24 قطعه پرنده مولد (16 قطعه ماده و هشت قطعه نر) در هر تکرار انجام شد. افزودن مکمل عنصر روی و ویتامین E به جیره به طور معنیداری (05/0P≤) باعث بهبود جوجه‌درآوری شد، مکمل ویتامین E درصد باروری را افزایش داد (05/0P≤)، و مرگومیر جنینی در مرحله دوم (10 تا 16 روزگی) بر اثر افزودن مکمل عنصر روی به طور معنیداری کاهش یافت (05/0P≤). ضریب تبدیل غذایی نتاج در دوره پرورش (1 تا 21 روزگی) بر اثر افزودن مکمل عنصر روی بهبود یافت و مکمل ویتامین Eباعث بهبود ضریب تبدیل غذایی در هفته نخست پرورش نتاج آنها شد (05/0P≤). پاسخ تست ایمنی علیه تزریق SRBC در نتاج به طور معنیداری (05/0P≤) به وسیله افزودن مکمل عنصر روی و ویتامین E افزایش یافت و مکمل عنصر روی باعث افزایش معنیداری در میزان عنصر روی استخوان درشت نی نتاج در سن یک روزگی شد (05/0P≤). نتایج این آزمایش نشان داد افزودن مکمل عنصر روی و ویتامین E به جیره بلدرچینهای مادر ژاپنی میتواند باعث بهبود جوجه درآوری و عملکرد رشد و ایمنی در جوجهها شود.
محمدرضا اسدی؛ رسول شهروز؛ شاپور حسن زاده؛ سید داود شریفی؛ فرهاد سلطانعلی نژاد
دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 775-788
چکیده
تأثیر پروبیوتیک، پریبیوتیک و مخلوط آنها در جیرههای با کمبود پروتئین بر عملکرد و هیستومورفومتری روده در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 4 با دو سطح پروتئین (توصیه شده و 10 درصد کمتر) و چهار نوع افزودنی (بدون افزودنی، پروبیوتیک گالیپرو، پریبیوتیک تکنوموس و مخلوط آنها) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه بلدرچین در هر ...
بیشتر
تأثیر پروبیوتیک، پریبیوتیک و مخلوط آنها در جیرههای با کمبود پروتئین بر عملکرد و هیستومورفومتری روده در یک آزمایش فاکتوریل 2 × 4 با دو سطح پروتئین (توصیه شده و 10 درصد کمتر) و چهار نوع افزودنی (بدون افزودنی، پروبیوتیک گالیپرو، پریبیوتیک تکنوموس و مخلوط آنها) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه بلدرچین در هر تکرار بررسی شد. پرندگان از جیرههای کم پروتئین به مقدار بیشتری مصرف نمودند و ضریب تبدیل بالاتری داشتند (05/0P <). ضریب تبدیل پرندگانی که در جیره خود افزودنی (پریبیوتیک، پروبیوتیک و مخلوط آنها) دریافت کردند، کمتر بود (05/0P <). وزن نسبی روده کور در پرندگانی که با جیرههای با پروتئین کمتر تغذیه شدند، بیشتر بود (05/0P <). افزایش معنیدار در عمق کریپت در دوازدهه و کاهش معنیدار در طول پرز در ژژونوم و نسبت طول پرز: عمق کریپت در دوازدهه و ژژنوم با تغذیه جیرههایی با کمبود پروتئین مشاهده شد (05/0P<). طول پرز در دوازدهه پرندگان با جیره فاقد افزودنی، کمتر از پرندگان تغذیه شده با جیرههای حاوی پریبیوتیک و مخلوط آنها بود (05/0P<). نسبت طول پرز: عمق کریپت در ژژنوم پرندگانی که با جیره حاوی پروتئین توصیه شده و مخلوط پروبیوتیک و پریبیوتیک تغذیه شدند، بالاتر از سایر پرندگان بود (05/0P<). افزودن مخلوط پروبیوتیک و پریبیوتیک به جیره سبب افزایش طول پرزهای ایلئوم شد (05/0P<). براساس نتایج حاصل، استفاده از پروبیوتیک، پریبیوتیک و مخلوط آنها در جیرههایی با کمبود پروتئین، با بهبود فراسنجههای هیستومورفومتریک روده بلدرچین ژاپنی، موجب بهبود ضریب تبدیل در آنها می‌شود.