کبری کریمی؛ محمد تقی بیگی نصیری؛ محمود نظری؛ خلیل میرزاده
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر گیاه خارخاسک بر نسبت جنسیت اسپرم قوچ عربی خوزستان با تکنیک qPCR Real-time با استفاده از 18 راس قوچ عربی خوزستان با سه تیمار انجام شد. ژنهای SRY و PLP به ترتیب برای جداسازی قطعات خاصی از توالیهای کروموزوم Y- و X- تکثیر شدند. تیمارهای آزمایشی شامل : 1- گروه شاهد 2- جیره حاوی 15 گرم بر کیلوگرم گیاه خارخاسک 3- جیره حاوی30 گرم ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثر گیاه خارخاسک بر نسبت جنسیت اسپرم قوچ عربی خوزستان با تکنیک qPCR Real-time با استفاده از 18 راس قوچ عربی خوزستان با سه تیمار انجام شد. ژنهای SRY و PLP به ترتیب برای جداسازی قطعات خاصی از توالیهای کروموزوم Y- و X- تکثیر شدند. تیمارهای آزمایشی شامل : 1- گروه شاهد 2- جیره حاوی 15 گرم بر کیلوگرم گیاه خارخاسک 3- جیره حاوی30 گرم بر کیلوگرم گیاه خارخاسک در جیره بود. از تمامی قوچها در ماه دهم اسپرمگیری و در ماه هشتم و دهم خونگیری انجام شد. نتایج نشان داد، که با افزایش سطح خارخاسک میزان بیان ژن SRY روند افزایشی داشت و حیواناتی که جیره حاوی 30 گرم در کیلوگرم گیاه خارخاسک را دریافت کردند بالاترین میزان افزایش بیان ژن SRY را داشتند و همچنین با افزایش سطح خارخاسک میزان بیان ژن PLP دارای روند کاهشی بود (0/004=p-value). همبستگی بین ژن SRY و غلظت تستوسترون در سن هشت و 10 ماهگی بهترتیب برابر0/65 و 0/59، و برای ژن PLP و غلظت تستوسترون به ترتیب برابر با 0/61- و 0/66- بود (0/006=p-value). براساس یافتههای حاصل از این تحقیق مشخص شد که گیاه خارخاسک با افزایش آندروژنها سبب افزایش نسبت ژن SRY و اسپرمهای حاوی کروموزوم Y و به عبارتی افزایش نسبت جنسیت به سمت ژن نرزایی در قوچهای عربی خوزستان میشود.
حمید بانشی؛ طاهره محمدآبادی؛ خلیل میرزاده؛ مرتضی چاجی؛ محمود قاسمی نژاد
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثرات عملآوری کاه کنجد با بخار آب تحت فشار پایین، اسید سولفوریک و مخلوط آنزیمی بر هضمپذیری و تخمیر شکمبه ای، جمعیت پروتوزوا، رفتار نشخوار و برخی فراسنجه های خونی گوسفند عربی انجام شد. 12 رأس گوسفند با جیره های شاهد (بدون کاه کنجد)، جیره حاوی کاه کنجد عملآوری شده با 4/2 درصد اسید و بخار در دمای 130 درجه به مدت ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی اثرات عملآوری کاه کنجد با بخار آب تحت فشار پایین، اسید سولفوریک و مخلوط آنزیمی بر هضمپذیری و تخمیر شکمبه ای، جمعیت پروتوزوا، رفتار نشخوار و برخی فراسنجه های خونی گوسفند عربی انجام شد. 12 رأس گوسفند با جیره های شاهد (بدون کاه کنجد)، جیره حاوی کاه کنجد عملآوری شده با 4/2 درصد اسید و بخار در دمای 130 درجه به مدت 120 دقیقه و سه گرم در کیلوگرم آنزیم، جیره حاوی کاه کنجد عملآوری شده با اسید و آنزیم و جیره حاوی کاه کنجد عملآوری شده با آب تغذیه شدند. مصرف ماده خشک و ماده آلی، افزایش وزن، ضریب تبدیل، قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) و اسیدی (ADF) بین تیمارها تفاوتی نداشت. عملآوریهای انجام شده میزان نیتروژن آمونیاکی، اسیدیته، و پروتوزوای شکمبه گوسفندان را تحت تأثیر قرار ندادند. زمان استراحت، نشخوار و جویدن بین تیمارها متفاوت بود و بیشترین زمان نشخوار (67/491 دقیقه در روز) مربوط به عمل آوری با مخلوط اسید و آنزیم بود (05/0>P). زمان جویدن، نشخوار و خوردن به ازای ماده خشک، ADF و NDF مصرفی و مقدار گلوکز و اوره خون گوسفندان متفاوت نبود. با توجه به نتایج این آزمایش می توان از کاه کنجد فرآوری شده با آب، فرآوری شده با مخلوط اسید و بخار و آنزیم و همچنین فرآوری با مخلوط اسید و آنزیم به جای کاه گندم در تغذیه گوسفند استفاده نمود.
پرویز اردونی؛ خلیل مبرزاده؛ طاهره محمدآبادی؛ محمد بوجارپور
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر سطوح مختلف برگ پسته وحشی بر آنزیمهای کبدی، فراسنجههای خونی و شاخصهای عملکردی جوجههای گوشتی، از 192 قطعه جوجه یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 12 قطعه جوجه (از هر دو جنس) در هر تکراراستفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی سطوح صفر (شاهد)، یک، دو و سه درصد برگ ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر سطوح مختلف برگ پسته وحشی بر آنزیمهای کبدی، فراسنجههای خونی و شاخصهای عملکردی جوجههای گوشتی، از 192 قطعه جوجه یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 12 قطعه جوجه (از هر دو جنس) در هر تکراراستفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی سطوح صفر (شاهد)، یک، دو و سه درصد برگ پسته وحشی بود. نتایج آزمایش نشان داد که در طول دوره آزمایش، اثر برگ پسته وحشی بر مقادیر خوراک مصرفی و افزایش وزن در دوره آغازین، در مقایسه با تیمار شاهد کاهش معنیدار بود (05/0P<)، اما میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن در دوره رشد و کل دوره بهطور معنیداری تحت تأثیر قرار نگرفت. در همین راستا ضریب تبدیل نیز تحت تأثیر قرار نگرفت. تأثیر تیمارهای آزمایشی بر میزان آنزیمهای AST و ALTمعنیدار نبود، ولی میزان آنزیم ALP تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی کاهش معنیداری داشت (05/0P<). میزان گلوکز، کلسترول کل و HDL کلسترول سرم خون تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. اثر تیمارهای آزمایشی بر میزان تریگلیسرید و LDL کلسترول سرم خون کاهش معنیدار بود (05/0˂P). باتوجه به نتایج حاصل، برگ پسته وحشی میتواند بهعنوان یک افزودنی گیاهی با خاصیت کاهندگی میزان آنزیمهای کبدی و همچنین کاهش تریگلیسرید و LDL کلسترول در جیره طیور مورد استفاده قرار گیرد.
بهروز یاراحمدی؛ مرتضی چاجی؛ محمد بوجارپور؛ خلیل میرزاده؛ مرتضی رضایی
چکیده
این آزمایش با هدف بررسی اثر علوفه اسپرس و نسبتهای علوفه به کنسانتره بر مصرف خوراک، توازن نیتروژن، ترکیب اسیدهای چرب،بیوهیدروژناسیون شکمبهای و ترکیب اسیدهای چرب شیر با استفاده از هشترأس میش نژاد لری در قالب طرح مربع لاتین 4×4 تکرار شونده انجام شد. تیمارهای یک تا چهار به ترتیب با نسبتهای علوفه به کنسانتره 65:35(با و بدون اسپرس) ...
بیشتر
این آزمایش با هدف بررسی اثر علوفه اسپرس و نسبتهای علوفه به کنسانتره بر مصرف خوراک، توازن نیتروژن، ترکیب اسیدهای چرب،بیوهیدروژناسیون شکمبهای و ترکیب اسیدهای چرب شیر با استفاده از هشترأس میش نژاد لری در قالب طرح مربع لاتین 4×4 تکرار شونده انجام شد. تیمارهای یک تا چهار به ترتیب با نسبتهای علوفه به کنسانتره 65:35(با و بدون اسپرس) و 35:65 (با و بدون اسپرس) تنظیم شد. مقدار ماده خشک مصرفی بین جیرههای آزمایشی اختلاف معنیداری نداشت.ا بقای نیتروژن در میشهایی که جیره بانسبت علوفه به کنسانتره 65:35(با اسپرس) و 35:65(با و بدون اسپرس) را دریافت کردند، بیشتر بود (05/0P<). جیره حاوی کنسانتره بالاشامل اسپرس (تیمار یک) بیشترین غلظت اسید واسنیک همراه با غلظت کم تراسید استئاریک را در مایع شکمبه داشت(05/0P<). میزان بیوهیدروژناسیون ظاهری جیره حاوی کنسانتره بالا شامل اسپرس(تیماریک) نسبت به سایر تیمارها برای اسید اولئیک،لینولئیک و لینولنیک به ترتیب 2/10، 3/12 و 1/7 درصد کاهش داشت(05/0P<).ا ثر تیمارهایآزمایشی برغلظتاسیدهای چربو اسنیک، لینولئیککانژوگه، لینولئیک و لینولنیک چربی شیر معنیدار و جیره حاوی کنسانتره بالا شامل اسپرس (تیمار یک) درمقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). بر اساس نتایج حاصل، تغذیه میشهای شیرده با جیرههای حاوی کنسانتره بالا و علوفهاسپرس موجب افزایش غلظت اسید واسنیک و اسید لینولئیک کانژوگه در چربی شیر شد.
معصومه منطقی؛ مرتضی مموئی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ جمال فیاضی؛ خلیل میرزاده
چکیده
تأثیر استفاده از مقادیر مختلف لسیتین سویا به جای زرده تخممرغ برای محافظت از اسپرماتوزوئید قوچ در زمانیک ساعت پس از اسپرمگیری و نیز 24و48 ساعت پس از ذخیره کردن منی در پنج درجه سانتیگراد بررسی شد. از10 رأس قوچ با سن دو تا سه سال و میانگین وزن (4±)64کیلوگرم، هفتهای یک بار به مدت هشت هفته اسپرمگیری شد. نمونهها مخلوط و به ...
بیشتر
تأثیر استفاده از مقادیر مختلف لسیتین سویا به جای زرده تخممرغ برای محافظت از اسپرماتوزوئید قوچ در زمانیک ساعت پس از اسپرمگیری و نیز 24و48 ساعت پس از ذخیره کردن منی در پنج درجه سانتیگراد بررسی شد. از10 رأس قوچ با سن دو تا سه سال و میانگین وزن (4±)64کیلوگرم، هفتهای یک بار به مدت هشت هفته اسپرمگیری شد. نمونهها مخلوط و به چهار قسمت مساوی تقسیم شد. هر قسمت با یکی از رقیقکنندههای پایه تریس و چهار تیمار حاوی 5/0، یک و 5/1 درصد لسیتین سویا و 14 درصد زرده تخممرغ رقیق شده و درصد تحرک، زندهمانی، ناهنجاریهای مورفولوژیکی و سلامت غشای اسپرم و نیز pH منی در آنها تعیین شد. نتایج نشان داد که میزان تحرک و زندهمانی اسپرم در زمان اول در تیمار 5/1 درصد لسیتین سویا بهتر بود (05/0P<). در زمان 48 ساعت پس از ذخیره کردن در تیمارهای یک و 5/1 درصد لسیتین سویا زندهمانی اسپرم در مقایسه با زرده تخممرغ بهتر بود (05/0P<). بهطورکلی، لسیتین سویا یک جایگزین مناسب برای زرده تخممرغ بوده و موجب بهبود کیفیت مایع منی در زمانهای مورد مطالعه میشود. باتوجه به محدودیتهای موجود در استفاده از زرده تخممرغ به عنوان یک منبع حیوانی در رقیقکننده قوچ، استفاده از لسیتین سویا به عنوان یک منبع گیاهی پیشنهاد میشود.
الهه رضائی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ خلیل میرزاده؛ سمیه سالاری؛ مهدی زارعی
چکیده
بهمنظور بررسی اثر سطوح گوناگون دانۀ آنیسون بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتیاکسیدانی، و غلظت استروژن خون جوجههای گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجۀ یکروزۀ سویۀ رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار بهمدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0، و 9/0 درصد دانۀ آنیسون ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر سطوح گوناگون دانۀ آنیسون بر عملکرد، سیستم ایمنی، فعالیت آنتیاکسیدانی، و غلظت استروژن خون جوجههای گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجۀ یکروزۀ سویۀ رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار، و 12 مشاهده در هر تکرار بهمدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 3/0، 6/0، و 9/0 درصد دانۀ آنیسون در جیره بودند. در 28روزگی تزریق گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) به جوجهها انجام شد و در روزهای 35 و 42 پرورش خونگیری برای بررسی عیار آنتیبادی علیه SRBC به عمل آمد. سطوح دانۀ آنیسون باعث بهبود مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن جوجههای گوشتی نشدند. در دورۀ آغازین، کمترین ضریب تبدیل خوراک جوجههای گوشتی در تیمار 3/0درصد دانۀ آنیسون مشاهده شد (05/0>P)، ولی در دورههای رشد و کل دورۀ پرورش، سطوح دانۀ آنیسون تأثیر مثبتی بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. دانۀ آنیسون باعث افزایش عیار آنتیبادی علیه SRBC جوجهها در 35روزگی شد (05/0>P). سطوح دانۀ آنیسون موجب بهبود ایمنی سلولی در جوجهها نشد. تیمار 3/0درصد دانۀ آنیسون باعث افزایش قدرت آنتیاکسیدانی تام پلاسمای جوجهها در مقایسه با پرندگان گروه شاهد شد (05/0>P). میزان استروژن سرم خون جوجهها در سطوح 3/0 و 6/0درصد دانۀ آنیسون کاهش داشت، اما در سطح 9/0درصد آن افزایش یافت (05/0>P). بهطورکلی، افزودن دانۀ آنیسون به جیرۀ جوجههای گوشتی هرچند باعث بهبود عملکرد و پاسخ ایمنی سلولی جوجههای گوشتی نشد، موجب افزایش پاسخ ایمنی هومورال اولیه و توان آنتیاکسیدانی تام خون جوجهها شد.
پروین سعیدی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ سمیه سالاری؛ خلیل میرزاده؛ مهدی زارعی
چکیده
به منظور بررسی اثر افزودن سیاهدانه به جیره در عملکرد، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجههای خونی، از 192 قطعه جوجة یکروزة سویة راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و دوازده مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح افزایشی صفر (تیمار شاهد)، 4/0، 8/0 و 2/1 درصد سیاهدانه بود. در دورة رشد و کل دورة پرورش، وزن ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر افزودن سیاهدانه به جیره در عملکرد، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجههای خونی، از 192 قطعه جوجة یکروزة سویة راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و دوازده مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح افزایشی صفر (تیمار شاهد)، 4/0، 8/0 و 2/1 درصد سیاهدانه بود. در دورة رشد و کل دورة پرورش، وزن بدن در پرندگانی که جیرة حاوی 4/0 و 8/0 درصد سیاهدانه مصرف کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (P<0/05). افزودن سیاهدانه به جیره اثری بر مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در دورههای آغازین، رشد و کل دورة پرورش نداشت. وزن بورس فابرسیوس و تیموس در پرندگانی که 4/0 و 8/0 درصد سیاهدانه در جیرة خود دریافت کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (P<0/05). وزن کبد در پرندگان مربوط به تیمار 4/0 درصد سیاهدانه بیشتر از شاهد بود (P<0/05). افزودن سیاهدانه به جیره باعث کاهش معنادار غلظت گلوکز، تریگلیسرید، کلسترول و LDL و افزایش میزان HDL سرم خون شد (P<0/05). در پرندگانی که در جیرة خود سیاهدانه دریافت کردند تعداد گلبولهای سفید افزایش و نسبت هتروفیل: لنفوسیت کاهش یافت (P<0/05). توان آنتیاکسیدانی تام پلاسمای خون در پرندگانی که 4/0 و 8/0 درصد سیاهدانه دریافت کردند، بیشتر از شاهد بود (P<0/05). بهطور کلی، استفاده از سیاهدانه تا سطح 8/0 درصد در جیره، ضمن بهبود عملکرد، فعالیت سیستم ایمنی و توان آنتیاکسیدانی تام خون جوجههای گوشتی را افزایش میدهد.