مریم محمودی نژاد؛ بهرام شهره؛ زربخت انصاری پیرسرائی؛ سهیل یوسفی
چکیده
هدف: استفاده از پروبیوتیکها و گیاهان دارویی بهعنوان محرک رشد و جایگزین آنتیبیوتیکها در جیره جوجههای گوشتی منجر به جلوگیری از رشد باکتریهای مضر روده از جمله کلیفرمها، افزایش مقاومت در برابر عوامل بیماریزا، سنتز آنتیاکسیدانها و آنتی باکتریالها، تحریک ایمنی موضعی، بهبود عملکرد سیستم ایمنی میشود. لذا این تحقیق ...
بیشتر
هدف: استفاده از پروبیوتیکها و گیاهان دارویی بهعنوان محرک رشد و جایگزین آنتیبیوتیکها در جیره جوجههای گوشتی منجر به جلوگیری از رشد باکتریهای مضر روده از جمله کلیفرمها، افزایش مقاومت در برابر عوامل بیماریزا، سنتز آنتیاکسیدانها و آنتی باکتریالها، تحریک ایمنی موضعی، بهبود عملکرد سیستم ایمنی میشود. لذا این تحقیق با هدف بررسی اثر افزودن پودر خولنجان و پروبیوتیکها بر عملکرد رشد، ویژگیهای لاشه، جمعیت سلول های خونی، جمعیت باکتریهای سکوم و مورفولوژی بافت ایلئوم بلدرچین ژاپنی در شرایط تنش گرمایی انجام شد.
روش پژوهش: مطالعه حاضر با استفاده از 480 قطعه جوجه بلدرچین یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایشی با شش تیمار و چهار تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد (جیره پایه بدون پودر خولنجان و پروبیوتیک)؛ 2- جیره پایه بههمراه 50 میلیگرم پودر خولنجان؛ 3- جیره پایه بههمراه 100 میلیگرم پودر خولنجان؛ 4- جیره پایه بههمراه 50 میلیگرم پودرخولنجان+ 2/0 گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک لاکتوفید؛ 5- جیره پایه بههمراه 100 میلیگرم پودر خولنجان+ 2/0گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک لاکتوفید؛ 6- جیره پایه بههمراه 2/0 گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک لاکتوفید بود. صفات عملکردی (افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک) جوجههای بلدرچین در کل دوره آزمایش موردبررسی قرار گرفت. ویژگیهای لاشه، سلولهای خونی، جمعیت باکتریهای روده کور و مورفولوژی ایلئوم موردبررسی قرار گرفت.
یافتهها: استفاده از پودر خولنجان و پروبیوتیک باعث بهبود خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در شرایط تنش گرمایی شد. بازده لاشه در جوجههایی که پودر خولنجان+ پروبیوتیک دریافت کردند بیشتر بود (05/0>P). مقدار هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت و مقدار لنفوسیتها در بلدرچینهای تغذیهشده با جیرههای حاوی پودر خولنجان و پروبیوتیک کمتر از گروه شاهد در شرایط تنش گرمایی بود (05/0>P). جمعیت باکتریهای اسیدلاکتیک روده کور پرندگانی که با جیره حاوی پودر خولنجان و پروبیوتیک تغذیه شدند، بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). در شرایط تنش گرمایی جمعیت کل باکتری و جمعیت کلیفرم روده کور در تیمار شاهد نسبت به سایر گروههای آزمایشی بالاتر بود. ارتفاع پرز، ضخامت کریپت و ارتفاع پرز به عمق کریپت بافت ایلئوم در پرندگان تغذیهشده با 50 میلیگرم پودر خولنجان+ 2/0گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک نسبت به تیمار شاهد در شرایط تنش گرمایی بالاتر بود (05/0>P)، درحالیکه بیشترین عمق کریپت در پرندگان تغذیهشده با تیمار شاهد مشاهده شد. فراسنجههای قطر کریپت، ضخامت لایه عضلانی داخلی و خارجی بافت ایلئوم در شرایط تنش گرمایی تحت تأثیر هیچکدام از تیمارهای آزمایش قرار نگرفت.
نتیجهگیری: براساس نتایج این پژوهش، استفاده از سطح 50 میلیگرم پودر خولنجان+ 2/0گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک لاکتوفید در شرایط تنش گرمایی باعث بهبود بازده لاشه، جمعیت باکتریهای روده کور، سلولهای خونی و مورفولوژی ایلئوم بلدرچین ژاپنی شد.
محمد حسین نعمتی؛ حسن الماسی؛ رضا معصومی؛ محمد حسین شهیر
چکیده
اثر استفاده از مکمل پروبیوتیک داخلی ( مولتیبهسیل)، وارداتی (بیوپلاس B2) و آنتیبیوتیک آویلامایسین برعملکرد، شاخصهای لیپیدی خون و ریختشناسی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی ...
بیشتر
اثر استفاده از مکمل پروبیوتیک داخلی ( مولتیبهسیل)، وارداتی (بیوپلاس B2) و آنتیبیوتیک آویلامایسین برعملکرد، شاخصهای لیپیدی خون و ریختشناسی روده کوچک با استفاده از 360 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه در هر تکرار از سن 11 تا 42 روزگی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی (شاهد)، 2- جیره حاوی0/1 درصد پروبیوتیک تجاری بیوپلاس B2، 3- جیره حاوی 0/01 درصد آنتیبیوتیک آویلامایسین و تیمارهای 4 تا 6- بهترتیب جیرههای حاوی 0/05، 0/1 و 0/15 درصد پروبیوتیک مولتیبهسیل بودند. نتایج نشان داد که وزن بدن و ضریب تبدیل جوجه ها در جیره حاوی پروبیوتیک بیوپلاس B2 و آنتیبیوتیک بهتر از سایر تیمارها بود (0/05>P). وزن بدن و ضریب تبدیل در پرندگانی که مولتیبهسیل به میزان 0/1 و 0/15 درصد دریافت کردند با پرندگانی که پروبیوتیک بیوپلاس دریافت کردند، تفاوت نداشتند. خوراک مصرفی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. پاسخ ایمنی همورال و شاخصهای ریختشناسی روده در پرندگانی که پروبیوتیک مولتیبهسیل در سطح 0/15 درصد دریافت کردند تفاوت معنیدار با گروه شاهد نشان نداد لیکن از نظر آماری توانست با گروههای دریافتکننده پروبیوتیک بیوپلاس و آنتیبیوتیک برابری کند. سطح LDL خون در تیمارهای پروبیوتیک بیوپلاس B2، آنتیبیوتیک و پروبیوتیک مولتیبهسیل 0/15 درصد کاهش معنیدار نشان داد (0/05>P). بهطور کلی، نتایج نشان داد که سطح 0/15 درصد پروبیوتیک مولتیبهسیل میتواند جایگزین مناسب برای پروبیوتیک بیوپلاس B2 و آنتیبیوتیک محرک رشد آویلامایسین در دوره رشد و پایانی جوجههای گوشتی باشد.
مهسا رسا ایزدی؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشارمنش؛ هادی توکلی؛ محمد خواجه بمی
چکیده
اثر سطوح مختلف عصاره هیدروالکلی موسیر در مقایسه با آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول، بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، کیفیت گوشت و پاسخ ایمنی با استفاده از 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار، در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون افزودنی (تیمارشاهد)، جیره ...
بیشتر
اثر سطوح مختلف عصاره هیدروالکلی موسیر در مقایسه با آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول، بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، کیفیت گوشت و پاسخ ایمنی با استفاده از 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار، در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه بدون افزودنی (تیمارشاهد)، جیره پایه حاوی عصاره هیدروالکلی موسیر (150، 300 و 450 میلیلیتر در کیلوگرم جیره) و آنتیبیوتیک فلاووفسفولیپول (500 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بودند. در کل دوره پرورش، جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 450 میلیلیتر در کیلوگرم عصاره موسیر افزایش وزن بیشتری از پرندگان شاهد داشتند (0/05>P). اثر تیمارهای آزمایشی بر خصوصیات لاشه معنیدار نبود. میزان مالون دیآلدئید عضله ران جوجههای تغذیه شده با سطوح مختلف عصاره موسیر کمتر از گروه شاهد بود (0/05>P). ظرفیت نگهداری آب و افت خونابه گوشت در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 450 میلیلیتر در کیلوگرم عصاره موسیر به ترتیب بیشتر و کمتر از پرندگان دریافت کننده آنتی بیوتیک بود (0/05>P). تیتر آنتیبادی علیه گلبول قرمز گوسفند در جوجههای تغذیه شده با جیره حاوی 450 میلیلیتر در کیلوگرم عصاره موسیر بیشتر از پرندگان شاهد و یا دریافت کننده آنتیبیوتیک بود (0/05>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از 450 میلیلیتر در کیلوگرم جیره عصاره موسیر، عملکرد، کیفیت گوشت و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی را بهبود میبخشد و میتواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای آنتیبیوتیکهای محرک رشد استفاده شود.
عباس عاشوری؛ شعبان رحیمی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ مسعود طاهر؛ علیرضا بهنامی فر
چکیده
اثرات عصارهی دو گیاه دارویی رزماری و مریمگلی، برهموم، آنتیبیوتیک ویرجینیامایسین و کوکسیدیواستات با منشأ گیاهی بر عملکرد جوجههای گوشتی چالش یافته با دو سروتیپ اشرشیاکلی (O2K12 و O78K80) بررسی شد. تعداد476 قطعه جوجه گوشتی ماده سویه کاب 500، به مدت 42 روز در یک طرح کاملاً تصادفی در هفت گروه آزمایشی، با چهار تکرار و 17 پرنده در هر تکرار ...
بیشتر
اثرات عصارهی دو گیاه دارویی رزماری و مریمگلی، برهموم، آنتیبیوتیک ویرجینیامایسین و کوکسیدیواستات با منشأ گیاهی بر عملکرد جوجههای گوشتی چالش یافته با دو سروتیپ اشرشیاکلی (O2K12 و O78K80) بررسی شد. تعداد476 قطعه جوجه گوشتی ماده سویه کاب 500، به مدت 42 روز در یک طرح کاملاً تصادفی در هفت گروه آزمایشی، با چهار تکرار و 17 پرنده در هر تکرار توزیع شدند. دو گروه شاهد منفی و مثبت با جیره پایه بدون افزودنی تغذیه شدند. دو گروه عصارهی گیاهان دارویی، جیره پایه را به همراه عصارهی گیاهان رزماری و مریمگلی به میزان یک میلیلیتر در هر لیتر آب آشامیدنی دریافت کردند. ویرجینیامایسین (10%)، کوکسیدیواستات گیاهی و عصاره اتانولی برهموم به ترتیب به مقدار به مقدار 150، 200 و 500 میلیگرم به هر کیلوگرم خوراک اضافه شدند. همه گروههای آزمایشی بهغیراز شاهد منفی در روز 14 پرورش با دو سروتیپ باکتری اشرشیاکلیچالش داده شدند. عصارههایگیاهیباعثکاهشاشرشیاکلیوسالمونلادر رودهی جوجههای گوشتی نسبت به گروه شاهد مثبت شدند(05/0>P). در کل دوره پرورش، ضریب تبدیل و مصرف خوراک در جوجههایی که عصارههای گیاهی و کوکسیدیواستات گیاهی دریافت کرده بودند نسبت به هر دو گروه شاهد کمتر بود(05/0>P).پرندگان تیمارهای رزماری و برهموم کمترین وزن نسبی سینه را نسبت به سایر تیمارها داشتند (05/0P<). تغذیه عصارههای گیاهی سبب کاهش مقدار کلسترول و افزایش لیپوپروتئین پرچگالی(HDL) شدند(05/0>P). بنابراین، عصارههای گیاهی با بهبود ضریب تبدیل خوراک، کاهش جمعیت باکتریهای مضر و کلسترول خون میتوانند بهعنوان یک افزودنی سودمند و کمخطر در پرورش جوجههای گوشتی موردتوجه قرار گیرند.
وحید قاسملو؛ سید عبداله حسینی؛ هوشنگ لطف الهیان؛ امیر میمندی پور
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات اسانس کپسوله شده پونه بر جمعیت میکروبی، مورفولوژی و طول و وزن قسمتهای مختلف دستگاه گوارش جوجههای گوشتی آرین انجام شد. تعداد 625 قطعه جوجه گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار از سن یک تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارها شامل: 1- تیمار شاهد بدون افزودنی، 2- تیمار شاهد + ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات اسانس کپسوله شده پونه بر جمعیت میکروبی، مورفولوژی و طول و وزن قسمتهای مختلف دستگاه گوارش جوجههای گوشتی آرین انجام شد. تعداد 625 قطعه جوجه گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و پنج تکرار از سن یک تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارها شامل: 1- تیمار شاهد بدون افزودنی، 2- تیمار شاهد + پروبیوتیک (1/0 گرم در کیلوگرم پروتکسین)، 3- تیمار شاهد + آنتیبیوتیک (15/0 گرم در کیلوگرم آویلامایسین)، 4- تیمار شاهد + اسانس پونه (2/0 گرم در کیلوگرم) و 5- تیمار شاهد + اسانس پونه کپسوله شده (1 گرم در کیلوگرم) بودند. نتایج نشان داد صفات عملکردی جوجهها در پایان 42 روزگی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. بیشترین جمعیت لاکتوباسیلها در تیمار پونه کپسوله شده مشاهده شد (05/0PP)، طول و وزن سایر قسمتهای دستگاه گوارش تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. بالاترین مقدار طول دئودنوم در تیمار شاهد و کمترین در تیمار پروبیوتیک بود (05/0>P). وزن دئودنوم، طول ژژنوم، وزن ژژنوم و طول ایلئوم تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. بالاترین مقدار وزن ایلئوم در تیمار شاهد و کمترین در تیمار آنتیبیوتیک دیده شد (05/0>P). با توجه به نتایج حاصل، به نظر میرسد فرم کپسوله شده اسانس تأثیر مطلوبی بر سلامت دستگاه گوارش دارد.
مونا یاوری؛ فرید شریعتمداری؛ محسن شرفی
چکیده
به منظور بررسی اثر نوع مکمل چربی و نوع افزودنی محرک رشد در جیره مرغهای تخمگذار، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخممرغ از تعداد 108 قطعه مرغ تخمگذارهای لاین سویه 36-W با سن 96 هفته در یک آزمایش فاکتوریل (3×2) با دو منبع چربی (روغن گیاهی و پودر چربی) و سه حالت افزودنی محرک رشد (بدون افزودنی، پروبیوتیک و آنتیبیوتیک) در قالب طرح ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر نوع مکمل چربی و نوع افزودنی محرک رشد در جیره مرغهای تخمگذار، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخممرغ از تعداد 108 قطعه مرغ تخمگذارهای لاین سویه 36-W با سن 96 هفته در یک آزمایش فاکتوریل (3×2) با دو منبع چربی (روغن گیاهی و پودر چربی) و سه حالت افزودنی محرک رشد (بدون افزودنی، پروبیوتیک و آنتیبیوتیک) در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 12 هفته استفاده شد. پرندگان به طور تصادفی در شش تیمار و با شش تکرار(تعداد سه پرنده در هر تکرار) توزیع شدند. نتایج بهدست آمده نشان داد که هیچ یک از متغیرهای عملکردی (درصد تولید، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، توده تخم مرغ تولیدی و متوسط وزن تخم مرغ) تحت تأثیر نوع مکمل چربی قرار نگرفتند (05/0<P). افزودن مکمل پروبیوتیک به جیره باعث کاهش معنیدار مصرف خوراک، درصد تولید، توده تخم مرغ تولیدی و وزن نسبی زرده شد (05/0< .(P اثرات متقابل منبع چربی و افزودنی محرک رشد، همچنین اثر اصلی منابع چربی برضخامت پوسته معنیدار بود (05/0< .(P بنابراین میتوان نتیجه گرفت نوع منبع چربی در جیره مرغهای تخمگذار مشکلات کیفی پوسته در مراحل پایانی تولید را تحت قرار میدهد. البته نمیتوان نادیده گرفت که افزودن پروبیوتیک به جیره با کاهش مصرف خوراک، درصد تولید و توده تخممرغ تولیدی همراه بوده است.
حسن شیرزادی؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی؛ علی اکبر مسعودی
چکیده
برای ارزیابی تأثیر عصارۀ گیاهان سماق و جغجغه بهعنوان جایگزینی برای آنتیبیوتیکهای محرک رشد، آزمایشی با استفاده از 300 قطعه جوجۀ گوشتی نر یکروزه از سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار در دورۀ سنی صفر تا 28روزگی انجام شد. جیرۀ اصلی بر پایۀ ذرتـسویا و فاقد افزودنی بود (تیمار شاهد) ...
بیشتر
برای ارزیابی تأثیر عصارۀ گیاهان سماق و جغجغه بهعنوان جایگزینی برای آنتیبیوتیکهای محرک رشد، آزمایشی با استفاده از 300 قطعه جوجۀ گوشتی نر یکروزه از سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار، و 15 پرنده در هر تکرار در دورۀ سنی صفر تا 28روزگی انجام شد. جیرۀ اصلی بر پایۀ ذرتـسویا و فاقد افزودنی بود (تیمار شاهد) و سه تیمار دیگر بهترتیب با اضافهکردن مقدار 200 میلیگرم از عصارۀ ریشۀ گیاه جغجغه، عصارۀ میوۀ سماق، و آنتیبیوتیک به هر کیلوگرم از جیرۀ اصلی تهیه شدند. میزان افزایش وزن روزانه در دورۀ 7 تا 14روزگی و همچنین کل دورۀ آزمایش (صفر تا 28روزگی) در پرندگانی که با جیرههای حاوی افزودنی تغذیه شدند، در مقایسه با پرندگان شاهد بالاتر بود (05/0P<). کلسترول سرم خون پرندگانی که با جیرۀ حاوی عصارۀ سماق و یا جغجغه تغذیه شدند، از پرندگان شاهد کمتر بود (05/0P<). تغذیۀ جوجهها با جیرههای حاوی عصارههای گیاهی و یا آنتیبیوتیک، تیتر آنتیبادی علیه ویروس نیوکاسل را افزایش داد (05/0P<)، ولی این جیرهها تأثیری بر تیتر آنتیبادی علیه SRBC، ضخامت پوست بدن در پاسخ به چالش با DNCB، و ضخامت پردۀ انگشت پا در پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتینین-P نداشتند. وزن نسبی بورس فابریسیوس در پرندگانی که جیرۀ حاوی عصارۀ جغجغه را دریافت کردند از پرندگان شاهد بیشتر بود (05/0P<). با توجه به نتایج بهدستآمده از پژوهش حاضر، عصارۀ ریشۀ گیاه جغجغه و میوۀ سماق میتوانند بهعنوان جایگزینهایی برای اُکسیتتراسایکلین بهعنوان محرک رشد در جیرۀ جوجههای گوشتی استفاده شوند.