هوشنگ جعفری؛ فرشید فتاح نیا؛ یحیی عباسپور؛ پوریا دادور؛ صیفعلی ورمقانی؛ منوچهر طهماسبی
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 07 شهریور 1402
چکیده
در این مطالعه اثر سطح کنگرفرنگی (Cynara scolymus L.) در جیره به‌جای یونجه بر الگوی اسیدهای چرب و صفات کیفی گوشت بره‌های نر پرواری با استفاده از 24 رأس بره نر کردی (با وزن زنده 35/2 ± 18/30 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هشت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1: جیره بدون کنگرفرنگی (شاهد)، 2: جیره حاوی 10 درصد کنگرفرنگی و 3: جیره ...
بیشتر
در این مطالعه اثر سطح کنگرفرنگی (Cynara scolymus L.) در جیره به‌جای یونجه بر الگوی اسیدهای چرب و صفات کیفی گوشت بره‌های نر پرواری با استفاده از 24 رأس بره نر کردی (با وزن زنده 35/2 ± 18/30 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هشت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1: جیره بدون کنگرفرنگی (شاهد)، 2: جیره حاوی 10 درصد کنگرفرنگی و 3: جیره حاوی 20 درصد کنگرفرنگی بودند. دوره آزمایش 100 روز بود که 20 روز آن به دوره عادت‌پذیری و 80 روز به ثبت داده‌ها و جمع‌آوری نمونه‌ها اختصاص داده شد. نتایج نشان داد افزودن کنگرفرنگی به جیره سبب بهبود افزایش وزن روزانه بره‌ها شد (05/0>P) همچنین با افزایش سطح کنگرفرنگی در جیره بره‌ها وزن لاشه گرم و درصد لاشه به صورت خطی افزایش یافت (05/0>P). سطح کنگرفرنگی جیره اثری بر اجزاء لاشه (گردن، سردست، سرسینه و قلوه‌گاه، راسته، ران و دنبه)، ترکیب شیمیایی گوشت (رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر) و فراسنجه‌های رنگ سنجی (روشنی، قرمزی، زردی) گوشت بره‌های پرواری نداشت. الگوی اسید چرب گوشت بره‌های آزمایشی (شامل انواع اسیدهای چرب اشباع، غیراشباع و اسید لینولئیک کونژوگه) تحت تأثیر سطح کنگرفرنگی جیره‌های غذایی قرار نگرفت. با توجه به نتایج حاصل، تغذیه بره‌های پرواری با علوفه کنگرفرنگی (تا 20 درصد کل جیره مخلوط) بر مصرف خوراک و کیفیت گوشت بره‌های پرواری اثر منفی ندارد و سبب بهبود بازده لاشه آنها می‌شود.
صیفعلی ورمقانی؛ منصور احمدی؛ جعفر پورمنصور؛ هوشنگ جعفری
دوره 22، شماره 4 ، دی 1399، ، صفحه 595-607
چکیده
تأثیر روش‌های مختلف تغذیه در سه روز اول دوره پرورش بر صفات تولیدی و سیستم ایمنی جوجه‌های گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه جوجه یک‌روزه راس 308 در هرتکرار به مدت 49 روز بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) آب معمولی و جیره‌آغازین 2) آب معمولی و پودر ذرت در 48 ساعت 3) آب حاوی پنج درصد شکر و پودر‌ذرت در 48 ساعت 4) ...
بیشتر
تأثیر روش‌های مختلف تغذیه در سه روز اول دوره پرورش بر صفات تولیدی و سیستم ایمنی جوجه‌های گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه جوجه یک‌روزه راس 308 در هرتکرار به مدت 49 روز بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) آب معمولی و جیره‌آغازین 2) آب معمولی و پودر ذرت در 48 ساعت 3) آب حاوی پنج درصد شکر و پودر‌ذرت در 48 ساعت 4) آب حاوی پنج درصد شکر و پودر ذرت در 72 ساعت 5) آب حاوی پنج درصد شکر و جیره‌آغازین در 48 ساعت 6) آب حاوی پنج درصد شکر و جیره‌آغازین در 72 ساعت 7) آب حاوی گلوکوپلاس و پودر ذرت در 48 ساعت 8) آب حاوی گلوکوپلاس و جیره‌آغازین در 48ساعت بودند. افزایش وزن روزانه و وزن زنده 42 روزگی در پرندگانی که با تیمارهای یک وهشت تغذیه شدند از سایر تیمارها (به‌جز تیمار شش) بیشتر بود(p <0/05). بالاترین مصرف خوراک روزانه مربوط به تیمار یک بود که با سایر تیمار ها (به جز شش و هشت) اختلاف معنی داری داشت(p <0/05). درصد تلفات بین تیمارهای مختلف در 42 و 49 روزگی تفاوت نداشت. شاخص کارایی تولید در 42 روزگی در جوجه های که با آب حاوی گلوکوپلاس و جیره آغازین در 48 ساعت دریافت کردند بالاتر از سایر تیمارها (به جز یک و 5) بود(p <0/05). تینارهای آزمایشی اثری بر وزن نسبی اندام های داخلی و قسمت های مختلف لاشه و هم چنین بر گلبول های سفید خون نداشتند. با توجه به نتایج حاصل و ملاحظات اقتصادی تغذیه اولیه با جیره آغازین و آب معمولی در مزارع برورش جوجه گوشتی قابل توصیه است.
نظر اکبری زاده؛ علی خطیب جو؛ صیفعلی ورمقانی؛ هوشنگ جعفری؛ علی نقی شکری
دوره 22، شماره 2 ، تیر 1399، ، صفحه 289-299
چکیده
هدف از این آزمایش، بررسی تاثیر پودر گیاه دارویی زوفا، پادزیست ویرجینیامایسین و آسپرین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و شاخص‌های آسیت در جوجه‌های گوشتی تحت تنش سرمائی بود. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار، پنج تکرار و 20 جوجه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه بدون افزودنی، ...
بیشتر
هدف از این آزمایش، بررسی تاثیر پودر گیاه دارویی زوفا، پادزیست ویرجینیامایسین و آسپرین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و شاخص‌های آسیت در جوجه‌های گوشتی تحت تنش سرمائی بود. تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار، پنج تکرار و 20 جوجه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه بدون افزودنی، 2 و 3) به ترتیب جیره پایه حاوی 300 گرم در تن پادزیست ویرجینیامایسین یا داروی آسپیرین، و 4 و 5) به ترتیب جیره پایه حاوی 0/5 و یک درصد پودر گیاه زوفا بودند. خوراک مصرفی، وزن بدن و شاخص بازده تولید اروپائی پرندگانی که جیره‌های حاوی پودر گیاه زوفا ( 0/5 و یک درصد) دریافت کردند از پرندگان شاهد بیشتر بود و این پرندگان ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05 >P ). تغذیه پرندگان با جیره‌های حاوی پودر گیاه زوفا یا آسپرین، درصد تلفات آسیتی، هماتوکریت و شاخص آسیت (نسبت وزن بطن راست به کل بطن‌ها) را در 42 روزگی کاهش داد (0/05 >P ). اثر تیمارهای آزمایشی بر عیار پادتن علیه نیوکاسل و آنفلوانزا و وزن نسبی بورس فابرسیوس، تیموس و طحال جوجه‌های گوشتی در 42 روزگی معنی‌دار نبود. با توجه به نتایج آزمایش حاضر، افزودن آسپرین یا پودر گیاه داروئی زوفا به جیره در شرایط تنش سرمائی میزان بروز آسیت و تلفات ناشی از آن را کاهش می دهد.
کبری سوخته زاری؛ علی خطیب جو؛ هوشنگ جعفری؛ محمد اکبری قرایی؛ کامران طاهرپور
دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 533-543
چکیده
تأثیر تراکم گله و سطوح مکمل ترئونین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی بررسی شد. در این آزمایش تعداد 495 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به چهار تیمار و پنج تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- شاهد (10 قطعه در متر مربع) دریافت کننده جیره پایه، 2- متراکم (15 قطعه در متر مربع) ...
بیشتر
تأثیر تراکم گله و سطوح مکمل ترئونین بر عملکرد، پاسخ ایمنی و فراسنجه‌های خونی جوجه‌های گوشتی بررسی شد. در این آزمایش تعداد 495 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس308، در قالب طرح کاملاً تصادفی به چهار تیمار و پنج تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- شاهد (10 قطعه در متر مربع) دریافت کننده جیره پایه، 2- متراکم (15 قطعه در متر مربع) + جیره پایه، 3 و 4) متراکم + جیره حاوی به ترتیب 10 و 20 درصد ترئونین بیشتر از نیاز. نتایج نشان داد که تراکم بالا موجب کاهش مصرف خوراک، وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در تمامی دوره‌های پرورش و افزایش شاخص بازده تولید اروپائی شد و افزایش سطح ترئونین جیره، خوراک مصرفی و وزن بدن جوجه‌های گوشتی را کاهش داد (0/01 >P ). اثر تیمارهای آزمایشی بر درصد تلفات، تیتر آنتی‌بادی نیوکاسل و آنفلوآنزا، پاسخ ایمنی سلولی علیه فیتوهماگلوتینین، متابولیت‌های خونی، شمار سلول‌های خونی، غلظت اسپارتات آمینوترانسفراز و مالون دی‌آلدهید سرم جوجه‌های گوشتی معنی دار نبود. مقدار آلانین آمینوترانسفراز در خون جوجه‌هائی که با جیره حاوی 20 درصد ترئونین بیش از نیاز تغذیه شدند، بالاتر از سایر تیمارها بود (0/05 >P ). به طور کلی، تحت شرایط این آزمایش (تراکم 15 قطعه در هر متر مربع) مکمل ترئونین (هر دو سطح افزودنی) موجب بهبود عملکرد و ایمنی جوجه‌های گوشتی نشد و نیازمند تحقیقات بیشتری در این زمینه است.
صیفعلی ورمقانی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ هوشنگ لطف الهیان؛ هوشنگ جعفری؛ محمد حسین نعمتی
دوره 20، شماره 1 ، اردیبهشت 1397، ، صفحه 69-82
چکیده
تأثیر غده کامل سیر تازه بر شاخص تولید، سیستم ایمنی و خصوصیات لاشه در دو آزمایش مستقل در شرایط طبیعی و در شرایط تنش سرمائی با استفاده از 592 قطعه جوجه خروس یک‌روزه سویه آرین به مدت 42 روز مطالعه شد. آزمایش اول در دمای طبیعی با چهار تیمار، چهار تکرار و 21 پرنده در هر تکرار و آزمایش دوم در شرایط استرس سرمایی با چهار تیمار، چهار تکرار و 16 پرنده ...
بیشتر
تأثیر غده کامل سیر تازه بر شاخص تولید، سیستم ایمنی و خصوصیات لاشه در دو آزمایش مستقل در شرایط طبیعی و در شرایط تنش سرمائی با استفاده از 592 قطعه جوجه خروس یک‌روزه سویه آرین به مدت 42 روز مطالعه شد. آزمایش اول در دمای طبیعی با چهار تیمار، چهار تکرار و 21 پرنده در هر تکرار و آزمایش دوم در شرایط استرس سرمایی با چهار تیمار، چهار تکرار و 16 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی متعادل اجرا شدند. تیمارهای غذایی در هر دو آزمایش شامل 1- جیره پایه بدون سیر (تیمار شاهد) 2- جیره دارای 5/0 درصد سیر 3- جیره داری یک درصد سیر و 4- جیره دارای 5/1 درصد سیر بودند. بالاترین مقدار افزایش وزن روزانه و شاخص تولید در هر دو شرایط دمای معمولی و استرس سرمایی مربوط به تیمار 5/0 درصد سیر بود (01/0P