علی رضا چگنی؛ بهروز یاراحمدی؛ محمد شاهوردی؛ محسن محمدی ساعی؛ میرحسن بیرانوند؛ علی رضا آقاشاهی؛ حسن فضائلی؛ امین کاظمی زاده
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر چغندر علوفه‌ایی بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه‌های خون بره‌های نر پرواری بود. 32 رأس بره نر پرواری با وزن اولیه 0/25± 28/05 کیلوگرم در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تیمار و چهار بلوک بمدت 84 روز با جیرههای آزمایشی شامل شاهد (صفر)، 10، 20 و 30 درصد چغندر علوفه‌ای با نسبت 60 درصد کنسانتره و 40 درصد علوفه ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر چغندر علوفه‌ایی بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه‌های خون بره‌های نر پرواری بود. 32 رأس بره نر پرواری با وزن اولیه 0/25± 28/05 کیلوگرم در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تیمار و چهار بلوک بمدت 84 روز با جیرههای آزمایشی شامل شاهد (صفر)، 10، 20 و 30 درصد چغندر علوفه‌ای با نسبت 60 درصد کنسانتره و 40 درصد علوفه به‌صورت کاملاً مخلوط تهیه و دو بار در روز تعلیف شدند. در طول دوره آزمایش اختلاف معنیداری در وزن بره‌ها در گروه شاهد و گروه‌هایی که سطوح مختلف چغندر علوفه‌ای در جیره آنها استفاده شده بود مشاهده نشد. تفاوت معنیداری در افزایش وزن روزانه در میان همه گروه‌ها بجز بره‌هائی که با جیره حاوی 20 درصد چغندر علوفه‌ای تغذیه شدند، وجود نداشت. در گروهی که 30 درصد چغندر علوفه‌ای دریافت کرده بود خوراک مصرفی در روز نسبت به سایر گروه‌ها کمترین بود (P<0.05). ضریب تبدیل خوراک در بین گروه‌های آزمایشی تفاوتی معنیداری نداشت. تفاوتی در وزن کشتار بره‌ها، وزن بدن بدون محتویات دستگاه گوارش، وزن لاشه گرم و سرد، فراسنجه‌های لاشه و همچنین افت لاشه در بین گروه‌های مختلف مشاهده نشد (P>0.05). تیمارهای آزمایشی اثری بر صفات بیوشیمیایی خون نداشتند، اما مصرف چغندر علوفه‌ای باعث افزایش غلظت هموگلوبین خون شد (P<0.05). بر اساس نتایج حاصل، از چغندر علوفه‌ای تا 30 درصد بدون تاثیر منفی بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه‌های خون در جیره بره‌های پرواری می‌توان استفاده کرد.
نوید قوی پنجه؛ سید احمد حسینی؛ علی رضا آقاشاهی؛ مجتبی افشین
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارزش غذایی گیاه خارشتر با استفاده از روشهای درونکیسهای و تولید گاز و مقایسه آن با علف خشک یونجه بود. نمونه‌های علوفه به‌صورت دستی برداشت و ترکیب شیمیایی و فنولی آن طبق روشهای توصیه‌شده آزمایشگاهی تعیین شد. همچنین از روشهای تولید گاز، کیسه‌های نایلونی و هضم سه مرحله‌ای آنزیمی برای تعیین ارزش ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارزش غذایی گیاه خارشتر با استفاده از روشهای درونکیسهای و تولید گاز و مقایسه آن با علف خشک یونجه بود. نمونه‌های علوفه به‌صورت دستی برداشت و ترکیب شیمیایی و فنولی آن طبق روشهای توصیه‌شده آزمایشگاهی تعیین شد. همچنین از روشهای تولید گاز، کیسه‌های نایلونی و هضم سه مرحله‌ای آنزیمی برای تعیین ارزش غذایی نمونه‌ها استفاده شد. میزان ماده آلی، پروتئین خام و کلسیم خارشتر پایینتر از علف خشک یونجه بود (05/0P<)، درحالی‌که الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، لیگنین، خاکستر و فسفر گیاه خارشتر به‌طور معنیداری بیشتر بود (05/0P<). میزان کل ترکیبات فنولی، تانن کل، تانن متراکم و تانن قابل هیدرولیز گیاه خارشتر نیز بالاتر از علف خشک یونجه بود (05/0P<). بخش سریع‌تجزیه، کُند تجزیه و نرخ ثابت تجزیه گیاه خارشتر و علف خشک یونجه اختلاف معنیداری نداشتند. اما، تجزیه‌پذیری مؤثر گیاه خارشتر از علف خشک یونجه کم‌تر بود (05/0P<). نرخ ثابت تولید گاز (c) گیاه خارشتر و علف خشک یونجه با یکدیگر مشابه بودند، با این‌حال، پتانسیل تولید گاز (b) آن از علف خشک یونجه کم‌تر بود (05/0P<). گوارشپذیری ماده آلی، انرژی قابل سوختوساز و انرژی خالص شیردهی نیز در گیاه خارشتر کم‌تر از علف خشک یونجه برآورد شد (05/0P<). براساس نتایج این پژوهش، گیاه خارشتر با ترکیب شیمیایی و فراسنجه‌های گوارشپذیری مناسب و هزینه تولید کم‌تر در مقایسه با علف خشک یونجه، امکان جایگزینی با بخشی از علوفه جیره شتر را دارد.
دانیال محسنی سلطانی؛ علی رضا آقاشاهی؛ حبیب اقدم شهریار؛ یحیی ابراهیم نژاد؛ سید عبداله حسینی
چکیده
آثار افزودن توکسین بایندر و پریبیوتیک به جیره بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخصهای تنشی و آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی تغذیه‌شده با جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 موردبررسی قرارگرفت. 600 جوجه یک‌روزه نرو ماده گوشتی سویه راس 308 در 10 تیمار با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار شامل، شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین) مکمل‌نشده ...
بیشتر
آثار افزودن توکسین بایندر و پریبیوتیک به جیره بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخصهای تنشی و آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی تغذیه‌شده با جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 موردبررسی قرارگرفت. 600 جوجه یک‌روزه نرو ماده گوشتی سویه راس 308 در 10 تیمار با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار شامل، شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین) مکمل‌نشده و مکمل‌شده با توکسین بایندرهای ASRI1، ASRI2 و پریبیوتیک و شاهدهای مثبت مکمل‌نشده و مکمل‌شده با توکسین بایندرهای ASRI1، ASRI2، پریبیوتیک، توکسین بایندر ASRI1+ پریبیوتیک و توکسین بایندر+ پریبیوتیک ASRI2 موردبررسی قرار گرفتند. عملکرد، شاخصهای تنشی تعداد هتروفیل، لنفوسیت، جمعیت باکتریایی روده و شاخصهای اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و مالون‌دیآلدهید بررسی شدند. افزودن آفلاتوکسین به جیره سبب افزایش هتروفیل (p<0/05) و هتروفیل به لنفوسیت (p<0/05) و کاهش لنفوسیت (p<0/05) شد. شمار اشریشیا کولای (p<0/05) و لاکتوباسیلوسها (p<0/05) در تیمار شاهد مثبت در مقایسه با شاهد منفی بهترتیب بیشتر و کم‌تر شد، ولی افزودن توکسین بایندرها و پریبیوتیک اثرات منفی آفلاتوکسین را تخفیف داد (p<0/05). غلظت آنزیمهای آنتیاکسیدان در تیمار شاهد مثبت در مقایسه با تیمار شاهد منفی پایینتر بود، ولی افزودن توکسین بایندرها و پریبیوتیک به جیره، غلظت آنها را بهبود بخشید (p<0/05). در مجموع، آفلاتوکسین اثرات منفی روی عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخصهای تنشی و آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی داشت ولی افزودن توکسین بایندر ASRI1به میزان 3 کیلو درتن نسبت به توکسین بایندر دیگر مؤثرتر بود.
علی رضا آقاشاهی؛ هادی حسینی؛ سید عبداله حسینی؛ امیررضا صفائی؛ علیرضا یوسفی؛ جعفر رمضانخانی
چکیده
این پژوهش با هدف مطالعه اثر افزودن ضایعات خشک محصولات لبنی در خوراک آغازین، بر عملکرد رشد گوساله های شیرخوار انجام شد. تعداد 28 راس گوساله ماده تازه متولد شده نژاد هلشتاین به طور تصادفی به چهار گروه آزمایشی تقسیم شدند و پس از دو هفته سازگاری با شرایط آزمایش، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی، به صورت انفرادی با خوراک آغازین حاوی سطوح صفر ...
بیشتر
این پژوهش با هدف مطالعه اثر افزودن ضایعات خشک محصولات لبنی در خوراک آغازین، بر عملکرد رشد گوساله های شیرخوار انجام شد. تعداد 28 راس گوساله ماده تازه متولد شده نژاد هلشتاین به طور تصادفی به چهار گروه آزمایشی تقسیم شدند و پس از دو هفته سازگاری با شرایط آزمایش، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی، به صورت انفرادی با خوراک آغازین حاوی سطوح صفر (شاهد)، 10، 20 و 30 درصد محصول خشک ضایعات لبنی، تا سن هشت هفتگی تغذیه شدند. وزن بدن، مصرف خوراک، افزایش وزن و بازده مصرف خوراک به‌صورت هفتگی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که وزن زنده، افزایش وزن روزانه، میزان مصرف خوراک آغازین و نسبت اضافه وزن به خوراک مصرفی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. بررسی اثر متقابل بین تیمار × زمان نشان داد که در هفته نخست، بالاترین افزایش وزن مربوط به گوساله‌های تغذیه شده با سطح 10 درصد ضایعات لبنی در جیره‌ی آغازین و گروه شاهد بود، اما در هفته پنجم، بالاترین افزایش وزن مربوط به گوساله های تغذیه شده با 30 درصد ضایعات لبنی در جیره آغازین بود (0/05>P). نتایج این پژوهش نشان داد که افزودن ضایعات لبنی تا 30 درصد به جیره ی آغازین گوساله ها، تاثیر منفی بر عملکرد رشد آنها ندارد و می توان از این ترکیب به عنوان یک محصول جانبی صنایع لبنی با ارزش تغذیه‌ای و صرفه‌ی اقتصادی، در تغذیه ی گوساله های شیرخوار استفاده نمود.
میثم تمیزی جونقانی؛ شکوفه غضنفری؛ علیرضا آقاشاهی؛ سید داوود شریفی؛ سید عبدالله حسینی
چکیده
به منظور تعیین تأثیر سطوح مختلف اسانس رازک به عنوان جایگزین آنتیبیوتیک و آنتیاکسیدان بر عملکرد تولیدی، پایداری لیپیدها در گوشت و جمعیت میکروبی ایلئوم در جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 625 قطعه جوجه یک روزه سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار (200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک، 100 میلیگرم در کیلوگرم ...
بیشتر
به منظور تعیین تأثیر سطوح مختلف اسانس رازک به عنوان جایگزین آنتیبیوتیک و آنتیاکسیدان بر عملکرد تولیدی، پایداری لیپیدها در گوشت و جمعیت میکروبی ایلئوم در جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 625 قطعه جوجه یک روزه سویه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار (200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک، 100 میلیگرم در کیلوگرم آنتیبیوتیک آویلامایسین و 150 میلیگرم در کیلوگرم پروبیوتیک پروتکسینو شاهد) و پنج تکرار و هر تکرار 25 قطعه جوجه از سن 1 تا 42روزگی انجام شد. در کل دوره، پرندگانی که از جیره حاوی400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک و یا آنتیبیوتیک مصرف کردند، در مقایسه با پرندگان دریافت‌کننده 200 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک، مصرف خوراک بیشتری داشتند (05/0P<). بهترین شاخص تولید مربوط به مرغهای تغذیه شده با 200 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک و پروبیوتیک در مقایسه با مرغهای تغذیه شده با 400 میلیگرم در کیلوگرم اسانس رازک بودند (05/0P<). افزودن اسانس رازک به جیره در سطوح 200 و 400 میلیگرم در کیلوگرم باعث کاهش معنیدار غلظت مالوندیآلدئید در گوشت ران در مقایسه با تیمارهای شاهد، آنتیبیوتیک و پروبیوتیک شد (01/0P<). مرغهای تغذیه شده با جیره حاوی اسانس رازک (400 میلیگرم در کیلوگرم) جمعیت لاکتوباسیل بیشتری در مقایسه با سایر تیمارها داشتند (05/0P<). بنابراین، افزودن اسانس رازک به میزان 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره موجب بهبود شاخص تولیدی و سطح 400 میلیگرم در کیلوگرم جیره اسانس رازک باعث بهبود جمعیت میکروبی ایلئوم و کیفیت گوشت جوجههای گوشتی میشود.