نعمت اسماعیلی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی؛ محمدمهدی شریفی حسینی؛ زهره حاج علیزاده
دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 351-362
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف پوشش مغز پسته بر خوراک مصرفی، فراسنجههای شکمبه، سنتز پروتئین میکروبی و ابقای نیتروژن در گوسفندان کرمانی، از چهار رأس گوسفند نر با میانگین وزن 2±54 کیلوگرم استفاده شد. آزمایش در قالب طرح مربع لاتین 4×4 در چهار دوره 21 روزه انجام شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی پوشش مغز پسته، از آن در تهیه ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف پوشش مغز پسته بر خوراک مصرفی، فراسنجههای شکمبه، سنتز پروتئین میکروبی و ابقای نیتروژن در گوسفندان کرمانی، از چهار رأس گوسفند نر با میانگین وزن 2±54 کیلوگرم استفاده شد. آزمایش در قالب طرح مربع لاتین 4×4 در چهار دوره 21 روزه انجام شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی پوشش مغز پسته، از آن در تهیه جیرههای آزمایشی استفاده و جایگزین سبوسگندم شد. جیرههای آزمایشی شامل 1- جیره شاهد (جیره بدون پوشش مغز پسته)، 2- جیره دارای پنج درصد پوشش مغز پسته، 3- جیره دارای 10 درصد پوشش مغز پسته و 4- جیره دارای 15 درصد پوشش مغز پسته بودند. نتایج نشان داد ماده خشک و نیتروژن مصرفی، نیتروژن دفعی و ابقای نیتروژن تحت تأثیر تغذیه جیرههای آزمایشی قرار نگرفتند. با افزودن پوشش مغز پسته به جیره، نیتروژن آمونیاکی شکمبه کاهش یافت (p<0/05)، لیکن تأثیری برpH مایع شکمبه در زمانهای صفر، دو، چهار، شش و هشت ساعت پس از مصرف خوراک نداشت. جمعیت کل پروتوزوآی شکمبه تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت، درحالی‌که جمعیت گونه سلولولایتیک بهصورت خطی افزایش (p<0/05)) یافت. اختلاف معنی داری از نظر کل مشتقات پورینی، آلانتوئین، کراتینین، اسید اوریک، هیپوگزانتین و گزانتین و ساخت پروتئین میکروبی بین تیمارها مشاهده نشد. با توجه به نتایج این پژوهش، میتوان از پوشش مغز پسته تا سطح 15 درصد ماده خشک در جیره گوسفندان استفاده نمود.
مهدیه مهدی زاده گوکی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی؛ محمدمهدی شریفی حسینی؛ امین خضری؛ زهره حاج علیزاده
دوره 23، شماره 1 ، فروردین 1400، ، صفحه 61-71
چکیده
در این پژوهش تاثیر گنجاندن سطوح متفاوت ساقه خشک گیاه ترخون به‌جای یونجه و کاه گندم در جیره گوسفند بر مصرف خوراک، گوارش‌پذیری جیره، سنتز پروتئین میکروبی و فراسنجههای خون و شکمبه با استفاده از چهار رأس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 2±45 کیلوگرم و سن تقریبی سه سال در قالب طرح مربع لاتین چرخشی با چهار دوره 21 روزه بررسی شد. ...
بیشتر
در این پژوهش تاثیر گنجاندن سطوح متفاوت ساقه خشک گیاه ترخون به‌جای یونجه و کاه گندم در جیره گوسفند بر مصرف خوراک، گوارش‌پذیری جیره، سنتز پروتئین میکروبی و فراسنجههای خون و شکمبه با استفاده از چهار رأس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 2±45 کیلوگرم و سن تقریبی سه سال در قالب طرح مربع لاتین چرخشی با چهار دوره 21 روزه بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد (بدون ساقه ترخون)، 2- جیره دارای هشت درصد ساقه ترخون، 3- جیره دارای 16 درصد ساقه ترخون و 4- جیره دارای 24 درصد ساقه ترخون بودند. مصرف خوراک و گوارش‌پذیری ماده خشک، ماده آلی و پروتئین خام جیره در این پژوهش تحت تأثیر تغذیه ساقه ترخون قرار نگرفت. مقادیر نیتروژن مصرفی، نیتروژن دفعی از طریق ادرار و مدفوع، مقدار و درصد نیتروژن ابقاء شده، میزان pH، نیتروژن آمونیاکی، جمعیت کل تک یاختهها و اسیدهای چرب فرار مایع شکمبه نیز تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفتند. با تغذیه سطوح متفاوت ساقه گیاه ترخون، سنتز پروتئین میکروبی و غلظت گلوکز، کل پروتئین، نیتروژن اورهای، تری گلیسیرید و کلسترول خون نیز بدون تغییر باقی ماند. بر اساس نتایج حاصل، از ساقه گیاه ترخون میتوان تا 24 درصد ماده خشک جیره به‌جای یونجه و کاه گندم در تغذیه گوسفندان بدون تأثیر بر تخمیر شکمبه، فراسنجههای خون و مصرف خوراک استفاده کرد.
مهدیه طاهری؛ رضا طهماسبی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ امید دیانی
دوره 20، شماره 1 ، اردیبهشت 1397، ، صفحه 15-27
چکیده
این پژوهش بهمنظور بررسی اثر استفاده از تفاله شیرین‌بیان سیلو شده با خرمای ضایعاتی بر فراسنجههای تخمیری شکمبه، فراسنجههای خونی و تولید پروتئین میکروبی با چهار رأس بز نر رایینی در قالب طرح چرخشی در چهار دوره 21 روزه انجام شد. تفاله شیرین بیان با سطوح صفر، پنج، 10 و 15 درصد از خرمای ضایعاتی بدون هسته مخلوط و به مدت 45 روز در بشکه‌هایی ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور بررسی اثر استفاده از تفاله شیرین‌بیان سیلو شده با خرمای ضایعاتی بر فراسنجههای تخمیری شکمبه، فراسنجههای خونی و تولید پروتئین میکروبی با چهار رأس بز نر رایینی در قالب طرح چرخشی در چهار دوره 21 روزه انجام شد. تفاله شیرین بیان با سطوح صفر، پنج، 10 و 15 درصد از خرمای ضایعاتی بدون هسته مخلوط و به مدت 45 روز در بشکه‌هایی با گنجایش 40 لیتر سیلو گردید. چهار جیره آزمایشی شامل (1) جیره شاهد (دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرین‌بیان بدون خرمای ضایعاتی) و (2) جیره دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرین بیان محتوی پنج درصد خرما ضایعاتی، (2) جیره دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرین بیان محتوی 10 درصد خرما ضایعاتی و (4) جیره دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرین بیان محتوی 15 درصد خرمای ضایعاتی بود. سیلو کردن تفاله شیرین‌بیان با خرما موجب افزایش معنی‌داری ماده خشک گردید و با افزایش مقدار خرمای ضایعاتی، نقطه فلیگ سیلاژ به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). جمعیت گونه‌های پروتوزوآی سلولولیتیک در مایع شکمبه، غلظت تری-گلیسیرید، آلبومین و کراتینین خون به صورت معنی‌داری افزایش یافت (05/0>P). میانگین دفع کل مشتقات پورینی در بز‌های تغذیه شده با جیره دارای سیلاژ با 10 و 15 درصد خرما بیشتر از جیره شاهد بود (05/0>P). کمترین میزان تولید پروتئین میکروبی در بز‌های تغذیه شده با جیره دارای سیلاژ تفاله شیرین بیان بدون خرمای ضایعاتی مشاهده گردید (05/0>P). بنابراین نتیجه‌گیری می شود که میتوان از تفاله شیرین‌بیان سیلو شده با خرمای ضایعاتی به عنوان ماده خوراکی با ارزش در تغذیه دام استفاده کرد.
فروغ بدویی دلفارد؛ رضا طهماسبی؛ امید دیانی؛ امین خضری؛ محمد مهدی شریفی حسینی
دوره 19، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 777-787
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ تفاله لیموترش با سطوح مختلف خرمای ضایعاتی در زمانهای مختلف پس از سیلو کردن بود. برای تهیه سیلاژها، تفاله لیموترش با درصدهای متفاوت خرمای ضایعاتی بدون هسته(صفر، ۱۰،۲۰،۳۰ درصد) با هم مخلوط شدند و سپس در سطلهایی با گنجایش دولیتر به مدت ۲۵، ۳۵ و ۴۵ روز سیلو شدند. میزان ماده خشک، پروتیین ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی ترکیب شیمیایی و کیفیت سیلاژ تفاله لیموترش با سطوح مختلف خرمای ضایعاتی در زمانهای مختلف پس از سیلو کردن بود. برای تهیه سیلاژها، تفاله لیموترش با درصدهای متفاوت خرمای ضایعاتی بدون هسته(صفر، ۱۰،۲۰،۳۰ درصد) با هم مخلوط شدند و سپس در سطلهایی با گنجایش دولیتر به مدت ۲۵، ۳۵ و ۴۵ روز سیلو شدند. میزان ماده خشک، پروتیین خام، نیتروژن آمونیاکی، دیواره سلولی، ماده آلی و خاکسترنمونهها پس از دوره مذکور تعیین شد. pH سیلاژها بلافاصله پس از باز کردن تعیین شد. اثرات اضافه کردن سطوح مختلف خرمای ضایعاتی بدون هسته به تفاله لیمو ترش در زمان سیلو کردن در قالب آزمایش فاکتوریل (4×3) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی به سیلوی تفاله لیموترش سبب بهبود کیفیت سیلاژ و افزایش ماده خشک، ماده آلی و pH شد (۰۵/۰>p) در مقابل پروتیین خام، دیوارهسلولی، نیتروژن آمونیاکی و خاکستر سیلاژ تفاله لیموترش کاهش یافت (۰۵/۰>p). همچنین تفاله لیموترش با ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی دارای بالاترین انرژی و نمره ارزیابی حسی نسبت به سایر سیلاژها بود. بنابراین با توجه به نتایج حاصل، میتوان از ۳۰ درصد خرمای ضایعاتی در ترکیب تفاله لیموی سیلو شده استفاده نمود و بهترین مدت زمان برای سیلو کردن ۴۵ روز توصیه میشود.
زینب حسینی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ امید دیانی؛ رضا طهماسبی
دوره 19، شماره 1 ، اردیبهشت 1396، ، صفحه 83-97
چکیده
در این تحقیق تاثیر دوسطح اندازه ذرات جو سیلو شده و دو سطح الیاف غیر علوفهای بر مصرف و قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجههای شکمبهای و رفتار مصرف خوراک در گوسفند بررسی شد. گیاه کامل جو در 28 درصد ماده خشک، با دو اندازه نظری درشت و ریز 16 و هشت میلیمتر خرد و به صورت درشت و ریز سیلو شدند. از چهار راس گوسفند نر با میانگین وزن 7±46 ...
بیشتر
در این تحقیق تاثیر دوسطح اندازه ذرات جو سیلو شده و دو سطح الیاف غیر علوفهای بر مصرف و قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجههای شکمبهای و رفتار مصرف خوراک در گوسفند بررسی شد. گیاه کامل جو در 28 درصد ماده خشک، با دو اندازه نظری درشت و ریز 16 و هشت میلیمتر خرد و به صورت درشت و ریز سیلو شدند. از چهار راس گوسفند نر با میانگین وزن 7±46 کیلوگرم استفاده شد. جیرههای آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره حاوی جو سیلو شده درشت و فاقد تفاله چغندرقند، 2) جیره حاوی جو سیلو شده درشت و 20درصد تفاله چغندرقند، 3) جیره حاوی جو سیلو شده ریز و فاقد تفاله چغندرقند، 4) جیره حاوی جو سیلو شده ریز و 20 درصد تفاله چغندرقند. مصرف الیاف نامحلول در شویندهی خنثی در جیرههای دارای 20 درصد تفاله چغندر قند بیشتر بود (05/0>P). اثرات متقابل اندازه ذرات جو سیلو شده و سطح تفاله چغندرقند بر قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شویندهی خنثی معنیدار بود و بیشترین قابلیت هضمها در جیره حاوی جو سیلو شده ریز و 20 درصد تفاله چغندر قند بود. دو و چهار ساعت بعد از مصرف خوراک، pH مایع شکمبه در جیره جو سیلو شده ریز و 20 درصد تفاله چغندرقند از دیگر جیرهها کمتر بود (05/0>P). بر اساس نتایج حاصل، در جیرههای با کنسانتره زیاد و الیاف موثر فیزیکی کم، جایگزینی الیاف غیر علوفهای تفاله چغندرقند به جای دانه جو میتواند سبب افزایش مصرف الیاف نامحلول در شویندهی خنثی شود.
منوره قدوسی؛ امید دیانی؛ امین خضری؛ محمد مهدی شریفی حسینی
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 359-370
چکیده
در تحقیق حاضر، اثر تغذیۀ سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مادۀ خشک مصرفی، پروتئین میکروبی تولیدی، و فراسنجههای خون با استفاده از چهار رأس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشی در چهار دورۀ 21روزه بررسی شد. 85 کیلوگرم برگ و ساقۀ درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و به‌مدت 45 روز سیلو شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و ...
بیشتر
در تحقیق حاضر، اثر تغذیۀ سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مادۀ خشک مصرفی، پروتئین میکروبی تولیدی، و فراسنجههای خون با استفاده از چهار رأس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشی در چهار دورۀ 21روزه بررسی شد. 85 کیلوگرم برگ و ساقۀ درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و به‌مدت 45 روز سیلو شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و ارزیابی حسی، سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز در جیرههای آزمایشی در سطوح صفر (شاهد)، 7، 14، و 21درصد مادۀ خشک استفاده شد. باتوجه به ارزیابیهای حسی، سیلاژ با نمرۀ 20 رتبۀ بسیار خوب را به‌خود اختصاص داد. نیتروژن ابقاء‌شده در گوسفندان تغذیه‌شده با 21درصد سیلاژ کمتر از گروه شاهد بود (05/0>P). قابلیت هضم مادۀ خشک جیرههای حاوی 14 و 21درصد سیلاژ، کمتر از جیرههای فاقد سیلاژ یا حاوی 7درصد سیلاژ بود (05/0>P). میانگین آلانتوئین دفعی، اسیداوریک، و کل مشتقات پورینی ادرار در گوسفندان با افزایش سطح سیلاژ در جیره بهصورت خطی افزایش پیدا کرد (05/0>P). افزایش نیتروژن و سنتز پروتئین میکروبی در گوسفندان تغذیه‌شده با جیرۀ حاوی 21درصد سیلاژ بیشتر از گوسفندان تغذیه‌شده با جیرۀ بدون سیلاژ بود (05/0>P). با افزایش سطح سیلاژ در جیره، غلظت تریگلیسیرید خون بهصورت خطی افزایش یافت (05/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، استفاده از 21درصد سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی در جیرۀ گوسفند، بدون ایجاد تغییر در مادۀ خشک مصرفی، سنتز پروتئین میکروبی را افزایش میدهد.