صفورا یوسفی نژاد؛ فرشید فتاح نیا؛ مهدی کاظمی بن چناری
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 165-177
چکیده
هدف از این آزمایش بررسی اثر سطح روغن سویا و پروتئین خام جیره آغازین بر عملکرد رشد، فراسنجههای پلاسما و مشتقات پورینی ادرار گوسالههای شیرخوار بود. از 48 راس گوساله هلشتاین سه روزه با میانگین وزن2/4±39/8 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل جیره بدون روغن سویا و 19 درصد پروتئین ...
بیشتر
هدف از این آزمایش بررسی اثر سطح روغن سویا و پروتئین خام جیره آغازین بر عملکرد رشد، فراسنجههای پلاسما و مشتقات پورینی ادرار گوسالههای شیرخوار بود. از 48 راس گوساله هلشتاین سه روزه با میانگین وزن2/4±39/8 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل جیره بدون روغن سویا و 19 درصد پروتئین خام، جیره بدون روغن سویا و 22 درصد پروتئین خام، جیره حاوی سه درصد روغن سویا و 19 درصد پروتئین خام و جیره حاوی سه درصد روغن سویا و 22 درصد پروتئین خام بودند. عملکرد، شاخصهای رشد اسکلتی، فراسنجههای پلاسما، مشتقات پورینی ادرار و سنتز پروتئین میکروبی اندازهگیری شد. عملکرد رشد، فراسنجههای پلاسما و مشتقات پورینی ادرار تحت تأثیر اثر متقابل سطح روغن سویا و پروتئین خام جیره آغازین قرار نگرفت. مصرف خوراک جیره آغازین، افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک در گوسالههای تغذیهشده با مکمل روغن سویا پایینتر بود (0/05>P). اسکور مدفوع و ارتفاع جدوگاه در گوسالههای تغذیهشده با جیره حاوی روغن سویا بهترتیب بالاتر و پایینتر بود (0/05>P). غلظت گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات و پروتئین کل پلاسمای گوسالههای تغذیهشده با جیره حاوی روغن سویا کمتر بود (0/05>P). افزودن روغن سویا به جیره غلظت آلانتوئین و کل مشتقات پورینی ادرار را کاهش داد (0/05>P). سنتز پروتئین میکروبی در گوسالههای تغذیهشده با جیره حاوی روغن سویا تمایل به کاهش داشت (0/06=P). نیتروژن اورهای پلاسما با افزایش سطح پروتئین خام جیره آغازین، افزایش یافت (0/05>P). براساس این نتایج، عملکرد رشد گوساله های هلشتاین شیرخوار تحت تأثیر اثر متقابل سطح روغن سویا و پروتئین خام قرار نمیگیرد.
سیده فروغ حسینی وردنجانی؛ جواد رضائی؛ سعید کریمی دهکردی؛ یوسف روزبهان
دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 539-551
چکیده
در این پژوهش، تأثیر سطوح مختلف اکسید روی، نانواکسید روی و متیونین روی در جیرههای پیش و پس از زایش، بر ﻣﺼﺮف خوراک، جذب روی، پروتئین میکروبی، و متابولیتها و ایمونوگلوبولینهای G، M و A در خون و آغوز میش و برههای شیرخوار بررسی شد. آزمایش از 50 روز پیش تا 30 روز پس از زایش اجرا شد. تعداد 60 رأس میش آبستن کردی خراسان در شش گروه آزمایشی (10 ...
بیشتر
در این پژوهش، تأثیر سطوح مختلف اکسید روی، نانواکسید روی و متیونین روی در جیرههای پیش و پس از زایش، بر ﻣﺼﺮف خوراک، جذب روی، پروتئین میکروبی، و متابولیتها و ایمونوگلوبولینهای G، M و A در خون و آغوز میش و برههای شیرخوار بررسی شد. آزمایش از 50 روز پیش تا 30 روز پس از زایش اجرا شد. تعداد 60 رأس میش آبستن کردی خراسان در شش گروه آزمایشی (10 تکرار) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی تقسیم شدند. جیرههای آزمایشی حاوی اکسید روی، نانواکسید روی و متیونین روی معادل با میزان پیشنهادی NRC، و همچنین بیش از نیاز NRC بودند. جایگزینی اکسید روی با نانواکسید روی یا متیونین روی تأثیری بر صفات مختلف در میش نداشت، اما افزایش سطح روی در جیره میش موجب افزایش مصرف روزانه روی، کاهش ضریب جذب روی، و افزایش دفع روی از مدفوع شد (05/0>P). تغذیه میشهای مادر با منابع مختلف روی تأثیری بر متابولیتها و ایمونوگلوبولینهای خون برههای شیرخوار نداشت. در مجموع، نانواکسید روی تأثیر منفی یا مثبت بر میش و برههای شیرخوار نداشت و مصرف متیونین روی به جای اکسید روی نیز موجب بهبود وضعیت متابولیکی دام نشد. از سوی دیگر، افزایش غلظت روی در جیره میزان دفع روی به محیط را افزایش داد. در عمل، استفاده از شکل مرسوم اکسید روی در سطح توصیه NRC برای تأمین نیاز و حفظ ایمنی میشها در دوره پیش و پس از زایش کافی است و نیازی به روی اضافی از منابع دیگر نمیباشد.
نادر پاپی
دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 257-268
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر جایگزین کردن سیلاژ ذرت با سطوح مختلف سیلاژ علوفه آرتیچوک (سیب زمینی ترشی) بر مصرف خوراک، گوارشپذیری جیره و تولید پروتئین میکروبی، با استفاده از 20 رأس گوسفند نر شال با میانگین وزن زنده 3/2±3/65 کیلوگرم انجام شد. چهار جیره با انرژی و پروتئین برابر با نسبت علوفه به کنسانتره 64 به 36 تهیه شد که در آنها سیلاژ ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی تأثیر جایگزین کردن سیلاژ ذرت با سطوح مختلف سیلاژ علوفه آرتیچوک (سیب زمینی ترشی) بر مصرف خوراک، گوارشپذیری جیره و تولید پروتئین میکروبی، با استفاده از 20 رأس گوسفند نر شال با میانگین وزن زنده 3/2±3/65 کیلوگرم انجام شد. چهار جیره با انرژی و پروتئین برابر با نسبت علوفه به کنسانتره 64 به 36 تهیه شد که در آنها سیلاژ علوفه آرتیچوک با نسبتهای مختلف صفر، 180، 360 و 540 گرم در کیلوگرم ماده خشک جایگزین سیلاژ ذرت گردید. جیرهها به چهار گروه دام آزمایشی برای مدت 31 روز در قالب طرح کاملاً تصادفی تغذیه شد. ماده خشک مصرفی و گوارشپذیری ماده خشک در گوسفندان مصرفکننده جیره فاقد سیلاژ آرتیچوک (شاهد) بهترتیب برابر 2139 گرم در روز و 699 گرم در کیلوگرم و در جیره حاوی 540 گرم سیلاژ علوفه آرتیچوک به ترتیب 2095 گرم در روز و 697 گرم در کیلوگرم بود. جایگزین نمودن سیلاژ آرتیچوک به جای سیلاژ ذرت تأثیری بر مصرف روزانه ماده خشک و مواد مغذی جیره نداشت. گوارشپذیری مواد مغذی تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت. با جایگزین کردن سیلاژ آرتیچوک به جای سیلاژ ذرت، تغییر معنیداری در تولید پروتئین میکروبی مشاهده نشد. با توجه به نتایج حاصل، جایگزینی سیلاژ ذرت توسط سیلاژ علوفه آرتیچوک تا سطح 540 گرم در کیلوگرم ماده خشک جیره گوسفند، تأثیر منفی بر مصرف خوراک روزانه و گوارشپذیری ندارد. بنابراین میتوان از بخش هوایی علوفه آرتیچوک به صورت یک سیلاژ در تغذیه گوسفند استفاده نمود.
منوره قدوسی؛ امید دیانی؛ امین خضری؛ محمد مهدی شریفی حسینی
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 359-370
چکیده
در تحقیق حاضر، اثر تغذیۀ سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مادۀ خشک مصرفی، پروتئین میکروبی تولیدی، و فراسنجههای خون با استفاده از چهار رأس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشی در چهار دورۀ 21روزه بررسی شد. 85 کیلوگرم برگ و ساقۀ درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و بهمدت 45 روز سیلو شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و ...
بیشتر
در تحقیق حاضر، اثر تغذیۀ سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مادۀ خشک مصرفی، پروتئین میکروبی تولیدی، و فراسنجههای خون با استفاده از چهار رأس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشی در چهار دورۀ 21روزه بررسی شد. 85 کیلوگرم برگ و ساقۀ درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و بهمدت 45 روز سیلو شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و ارزیابی حسی، سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز در جیرههای آزمایشی در سطوح صفر (شاهد)، 7، 14، و 21درصد مادۀ خشک استفاده شد. باتوجه به ارزیابیهای حسی، سیلاژ با نمرۀ 20 رتبۀ بسیار خوب را بهخود اختصاص داد. نیتروژن ابقاءشده در گوسفندان تغذیهشده با 21درصد سیلاژ کمتر از گروه شاهد بود (05/0>P). قابلیت هضم مادۀ خشک جیرههای حاوی 14 و 21درصد سیلاژ، کمتر از جیرههای فاقد سیلاژ یا حاوی 7درصد سیلاژ بود (05/0>P). میانگین آلانتوئین دفعی، اسیداوریک، و کل مشتقات پورینی ادرار در گوسفندان با افزایش سطح سیلاژ در جیره بهصورت خطی افزایش پیدا کرد (05/0>P). افزایش نیتروژن و سنتز پروتئین میکروبی در گوسفندان تغذیهشده با جیرۀ حاوی 21درصد سیلاژ بیشتر از گوسفندان تغذیهشده با جیرۀ بدون سیلاژ بود (05/0>P). با افزایش سطح سیلاژ در جیره، غلظت تریگلیسیرید خون بهصورت خطی افزایش یافت (05/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، استفاده از 21درصد سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی در جیرۀ گوسفند، بدون ایجاد تغییر در مادۀ خشک مصرفی، سنتز پروتئین میکروبی را افزایش میدهد.