عیسی دیرنده؛ محمد کاظمی فرد؛ طناز صابری فر
چکیده
برای بررسی تأثیر کبدچرب بر مقاومت به انسولین در کبد مرغهای تخمگذار آزمایشی با استفاده از 80 قطعه مرغ تخمگذار سویه تجاری های لاین (w-36) پس از اوج تولید (سن 43 هفته) به‌مدت هشت هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (بدون تزریق) و گروه استرادیول (تزریق دو میلیگرم به‌ازای هر کیلوگرم وزن ...
بیشتر
برای بررسی تأثیر کبدچرب بر مقاومت به انسولین در کبد مرغهای تخمگذار آزمایشی با استفاده از 80 قطعه مرغ تخمگذار سویه تجاری های لاین (w-36) پس از اوج تولید (سن 43 هفته) به‌مدت هشت هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (بدون تزریق) و گروه استرادیول (تزریق دو میلیگرم به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن استرادیول بنزوات) بود. تزریق استرادیول 17 بتا به جهت القای بیماری کبد چرب، از هفته سوم آزمایش آغاز و سه بار در هفته و به‌مدت 21روز انجام شد. خون‌گیری جهت بررسی غلظت تری‌گلیسرید، کلسترول و آنزیمهای آلکالینفسفاتاز (ALP)، آسپارتاتآمینوترانسفراز (AST) وآلانینآمینوترانسفراز (ALT) در انتهای آزمایش با استفاده از 20 قطعه از هر تیمار انجام شد. در انتهای آزمایش پنج قطعه از هر تیمار انتخاب و کشتار شد سپس بافت کبد برای بررسی بیان ژنهای گیرنده انسولین (InR)، ناقل گلوکز شماره 1 (Glut1)، پروتئین تنظیم‌کننده انتقال استرول (SREBP1)، کیناز 1ریبوزمی S6 (S6K1)، هدف راپامایسین (TOR)، پروتئین O1 جعبه (FOXO1) استفاده شد. نتایج نشان داد تزریق استرادیول سبب ایجاد کبد چرب شد و در این مرغان غلظت پلاسمایی تری‌گلیسرید، کلسترول و فعالیت AST، ALT و ALP افزایش یافت. در مرغان مبتلا به کبد چرب بیان ژنهای FOXO1 (1/4 برابر)، TOR (9/3 برابر)، S6K1 (3/3 برابر) افزایش یافت و بیان ژنهای InR (6/4 برابر) و Glut1 (5/7 برابر) کاهش یافت. بهطور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد القای کبدچرب در مرغان تخمگذار پس از اوج سبب افزایش بیان ژنهای مرتبط با مقاومت به انسولین شد.
عیسی دیرنده؛ محمد کاظمی فرد؛ طناز صابری فر
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر جنیستئین سویا بر وضعیت التهابی عمومی بدن و عملکرد مرغهای تخمگذار پس از اوج تولید بود. بدین منظور از 80 قطعهمرغتخم‌گذارسویۀهایلاینW-36 (سن 43هفته) به‌مدت هشت هفته درقالبطرحکاملاًتصادفی با دو تیمار، 10 تکرار و چهار مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی 1- جیره پایه (گروه شاهد) و 2- جیره حاوی جنیستئین ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر جنیستئین سویا بر وضعیت التهابی عمومی بدن و عملکرد مرغهای تخمگذار پس از اوج تولید بود. بدین منظور از 80 قطعهمرغتخم‌گذارسویۀهایلاینW-36 (سن 43هفته) به‌مدت هشت هفته درقالبطرحکاملاًتصادفی با دو تیمار، 10 تکرار و چهار مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی 1- جیره پایه (گروه شاهد) و 2- جیره حاوی جنیستئین (20 میلیگرم به‌ازای هر کیلوگرم خوراک) بود. در انتهای آزمایش پنج قطعه از هر تیمار انتخاب و کشتار شد، سپس 50 گرم از بافت جگر برای بررسی بیان ژنهای اینترلوکین- 1 (IL-1)، اینترلوکین-2 (IL-2)، فاکتور نکروزه‌کننده تومور آلفا (TNF-α)، سیکلواکسیژناز-1 (COX-1) و سیکلواکسیژناز-2 (COX -2) برداشته شد. نتایج نشان داد که بیان ژنهای IL-1 (45/2برابر)، IL-2 (53/3 برابر)، IL-6 (68/2 برابر)، TNF-α (83/4 برابر)، COX-1 (92/3 برابر) و COX-2 (73/1 برابر) در مرغ‌هامرغ‌هایی که جیره حاوی جنستئین دریافت کردند کم‌تر از پرندگان شاهد بود (0/05>P). پرندگان تغذیه‌شده با جیره حاوی جنیستئین، مصرف خوراک بیشتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند و درصد تولید تخم‌مرغدر آن‌ها بالاتر از پرندگاه شاهد بود.براساس نتایج حاصل، استفاده از جنیستئین در جیره سبب کاهش التهاب در جگر مرغهای تخمگذار پس از اوج تولید شده عملکرد تخم‌گذاری را بهبود می‌بخشد.
سید حامد موسوی علمداردهی؛ زربخت انصاری پیرسرائی؛ عیسی دیرنده؛ محمد کاظمی فرد
چکیده
تاثیر پودر و عصاره ریحان، بر عملکرد و ویژگی های لاشه، بیان نسبی ژن پروتئین شوک گرمایی (HSP70) و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار)، به مدت 42 روزه بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره پایه (شاهد)، ...
بیشتر
تاثیر پودر و عصاره ریحان، بر عملکرد و ویژگی های لاشه، بیان نسبی ژن پروتئین شوک گرمایی (HSP70) و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار)، به مدت 42 روزه بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه+ویتامین ث (250 میلی گرم در کیلوگرم دان)، 3- جیره پایه +25 میلی گرم پودر ریحان (درهر کیلوگرم دان)، 4- جیره پایه+50 میلی گرم پودر ریحان (در هر کیلوگرم دان)، 5- استفاده از عصاره ریحان (یک میلی لیتر در هر لیتر آب مصرفی) بود. خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، ویژگی های لاشه، فراسنجههای خونی و بیان نسبی ژن HSP70 در خون اندازه گیری شد. اثر تیمارها بر فراسنجه های خونی و ویژگی های لاشه معنی دار نبود. بیان نسبی ژن HSP70 در خون، در تمام تیمارها نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت (0/05>P). بر اساس نتایج حاصل، پودر و عصاره ریحان اثرات منفی تنش گرمایی را در جوجه های گوشتی کاهش می دهد لذا استفاده از آن ها در جیره جوجه های گوشتی برای پیشگیری از تنش گرمایی توصیه می شود.
عیسی دیرنده
چکیده
هدف از مطالعه حاضر مقایسه کارآیی پنج روش همزمان کردن فحلی با در نظر گرفتن هزینه‌های اقتصادی در شرایط تنش گرمایی در گاو هلشتاین است. این پژوهش در تابستان سال 1394 و در شاخص دما و رطوبت 81-73 انجام شد. تعداد 500 رأس گاو هلشتاین (با تولید شیر بیشتر از 25 کیلوگرم در روز و نوبت زایش 4-2) انتخاب و بهطور تصادفی در پنج گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند. روش-های ...
بیشتر
هدف از مطالعه حاضر مقایسه کارآیی پنج روش همزمان کردن فحلی با در نظر گرفتن هزینه‌های اقتصادی در شرایط تنش گرمایی در گاو هلشتاین است. این پژوهش در تابستان سال 1394 و در شاخص دما و رطوبت 81-73 انجام شد. تعداد 500 رأس گاو هلشتاین (با تولید شیر بیشتر از 25 کیلوگرم در روز و نوبت زایش 4-2) انتخاب و بهطور تصادفی در پنج گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند. روش-های همزمان کردن فحلی شامل 1- آوسینک، 2- پری سینک/ آوسینک، 3- دابل آوسینک، 4- G7G آوسینک و 5- PG7G آوسینک بود. نتایج نشان داد پیش همزمانی قبل از شروع آوسینک در مقایسه با آوسینک تنها درصد آبستنی در روز 32 و 60 پس از تلقیح را افزایش داد. با در نظر گرفتن درصد گیرایی در روز 32 و 60 پس از تلقیح و از دست رفتن آبستنی روش‌های همزمانی G7G و PG7G بهتر از سایر روش‌ها بود. هزینه اسپرم مصرفی به ازای هر آبستنی در روز 32 و 60 پس از تلقیح در روش آوسینک بیشینه و در روش‌های همزمانی G7G و PG7G کمینه بود. مجموع هزینه اسپرم و برنامه همزمانی به ازای هر آبستنی در روز 60 پس از تلقیح در روش G7G آوسینک در مقایسه با روش‌های دیگر کمترین و برابر 1890000 ریال بود. بهطور کلی در بین پنج روش آزمایشی بررسی شده با توجه به هزینه اجرای روش، اسپرم مصرفی و تعداد گاو آبستن شده، روش G7G از نظر کارایی (تولیدمثلی و اقتصادی) بهترین روش می‌باشد.
مرجان اسماعیلی؛ حمید دلدار؛ زربخت انصاری؛ عیسی دیرنده
چکیده
تأثیر غلظت‌های مختلف اسیدهای چرب ژله رویال بر بلوغ برون‌تنی تخمک بز در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار در غلظت‌های بدون اسیدچرب ژله رویال، 125میکروگرم، 250میکروگرم، 500میکروگرم و 1000میکروگرم بر میلی‌لیتر، اسیدچرب ژله رویال و 50 میکرولیتر دی ام اس او، انجام شد. تخمدان‌های بز از کشتارگاه جمع‌آوری شده و به آزمایشگاه منتقل شدند و مجموعه ...
بیشتر
تأثیر غلظت‌های مختلف اسیدهای چرب ژله رویال بر بلوغ برون‌تنی تخمک بز در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار در غلظت‌های بدون اسیدچرب ژله رویال، 125میکروگرم، 250میکروگرم، 500میکروگرم و 1000میکروگرم بر میلی‌لیتر، اسیدچرب ژله رویال و 50 میکرولیتر دی ام اس او، انجام شد. تخمدان‌های بز از کشتارگاه جمع‌آوری شده و به آزمایشگاه منتقل شدند و مجموعه تخمک کومولوس در محیط Medium 199 در غلظت‌های مختلف اسیدهای چرب ژله رویال کشت داده شدند. نتایج نشان داد که افزایش غلظت اسیدهای چرب ژله رویال تا 250 میکروگرم بر میلی‌لیتر، نرخ بلوغ برون‌تنی تخمک‌ها را افزایش داد. اما افزایش غلظت اسید های چرب در محیط بلوغ تا 1000میکروگرم بر میلی‌لیتر، کاهش معنی داری (05/0>P) را درنرخ بلوغ برون تنی نسبت به تیمار شاهد نشان داد. افزایش غلظت اسیدهای چرب ژله رویال تا 250 میکروگرم، به طور معنی داری (05/0>P) بیان نسبی ژنهای αPPAR، کارنیتین پالمیتوییل ترانسفراز 1، کارنیتین پالمیتوییل ترانسفراز 2 و اسیل کوا دهیدروژناز را افزایش داد. از طرفی بیان نسبی ژن‌ها در غلظت 1000 میکروگرم به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>P). می توان نتیجه گیری کرد که افزودن اسیدهای چرب ژله رویال به محیط بلوغ برون‌تنی تخمک وابسته به غلظت است و غلظت-های زیاد اسید های چرب تاثیر بدی بر نرخ بلوغ و بیان ژن های درگیر در سوخت و ساز چربی تخمک بز داشت.