معصومه نصیرالاسلامی؛ مهران ترکی؛ علیرضا عبدالمحمدی
دوره 20، شماره 1 ، اردیبهشت 1397، ، صفحه 95-108
چکیده
در این آزمایش تاثیر مکمل گوآنیدینواستیک اسید و بتائین بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجه‌های کیفی گوشت و هورمون‌های تیروئیدی جوجه‌های گوشتی کاب تحت تنش سرمایی، بررسی شد. این آزمایش با تعداد 384 قطعه جوجه نر گوشتی یک روزه در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و هشت تکرار در سالن پرورش مرغ گوشتی دانشگاه ...
بیشتر
در این آزمایش تاثیر مکمل گوآنیدینواستیک اسید و بتائین بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجه‌های کیفی گوشت و هورمون‌های تیروئیدی جوجه‌های گوشتی کاب تحت تنش سرمایی، بررسی شد. این آزمایش با تعداد 384 قطعه جوجه نر گوشتی یک روزه در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و هشت تکرار در سالن پرورش مرغ گوشتی دانشگاه رازی کرمانشاه در بهار سال 1393 انجام شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیره شاهد، جیره شاهد + 1200 میلی گرم در کیلوگرم گوآنیدینواستیک اسید، جیره شاهد + 600 میلی گرم در کیلوگرم بتائین و جیره شاهد به همراه هردو ترکیب با مقادیرذکرشده، بودند. تنش سرمایی با کاهش دما و ثابت نگه داشتن آن در محدوده 15-12 درجه سانتیگراد از روز 21 تا پایان دوره اعمال شد. جیره‌های آزمایشی تاثیر معنی‌داری بر عملکرد، صفات لاشه، سطح گلیکوژن کبدی و هورمون‌های تیروئیدی نداشتند، اما میزان تولید گوشت سینه در جوجه‌های دریافت کننده گوآنیدینواستیک اسید در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود. استفاده از مکمل گوآنیدینواستیک اسید و بتائین در جیره غذایی باعث افزایش شاخص‌های L* وa* رنگ گوشت شدند. بتائین بطورمعنی‌داری درصد چربی گوشت سینه را کاهش داد. مقادیر pH گوشت طی گذشت زمان، روند کاهشی نشان داد. افزودن بتائین به جیره، باعث افزایش معنی‌دار pH در مقایسه با گروه شاهد شد. بطور کلی نتایج تحقیق حاضر حاکی از تاثیر مثبت گوآنیدینواستیک اسید بر درصد نسبی گوشت سینه، اثر کاهشی بتائین بر میزان چربی گوشت سینه و تأثیر مثبت این دو ترکیب بر رنگ گوشت جوجه‌های گوشتی سویه کاب بود.
زهرا رنجبر؛ مهران ترکی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
دوره 19، شماره 4 ، اسفند 1396، ، صفحه 847-861
چکیده
آزمایشی برای بررسی اثرات تزریق داخل تخم‌مرغی و استفاده جیره‌ای فلاونوئید (نارینجین و هسپریدین) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، وضعیت آنتی‌اکسیدانی گوشت و جمعیت میکروبی انتهای روده جوجه‌های گوشتی، با تعداد 600 عدد تخم مرغ قابل جوجه‌کشی برای تزریق داخل آمنیونی (در روز 5/17 جنینی) و پس از جوجه‌درآوری برای دوره پرورشی در چهار تکرار 10 قطعه‌ایی ...
بیشتر
آزمایشی برای بررسی اثرات تزریق داخل تخم‌مرغی و استفاده جیره‌ای فلاونوئید (نارینجین و هسپریدین) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، وضعیت آنتی‌اکسیدانی گوشت و جمعیت میکروبی انتهای روده جوجه‌های گوشتی، با تعداد 600 عدد تخم مرغ قابل جوجه‌کشی برای تزریق داخل آمنیونی (در روز 5/17 جنینی) و پس از جوجه‌درآوری برای دوره پرورشی در چهار تکرار 10 قطعه‌ایی به مدت 42 روز اجرا شد. تیمارها در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورتی که در تیمارهای یک، دو و سه، افزودن 50، 100 و 175 میلی‌گرم بر کیلوگرم فلاونوئید در جیره، تیمارهای چهار و پنج، تزریق 15 و 30 میلی‌گرم فلاونوئید، تیمار شش، تزریق 15 میلی‌گرم و افزودن 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم فلاونوئید در جیره، تیمار هفت، تزریق 30 میلی‌گرم و افزودن 175 میلی‌گرم بر کیلوگرم فلاونوئید در جیره و تیمار هشت، گروه شاهد می‌باشند. اثر تیمارها بر روی صفات عملکردی نسبت به گروه شاهد معنی‌دار نبود. بجز تیمار چهار، کاهش میزان تولید مالون‌دی‌آلدهید گوشت ران و سینه در 28 و 42 روزگی در سایر تیمارها نسبت به گروه شاهد مشاهده شد (05/0>P). نتایج افزایش جمعیت کل باکتری‌های هوازی و لاکتوباسیل و کاهش کلی‌فرم را در تیمارها نسبت به گروه شاهد نشان دادند (05/0>P). بنابراین افزودن 175 میلی‌گرم نارینجین و هسپریدین در جیره با و بدون 30 میلی‌گرم تزریق موجب بهبود کیفیت گوشت و سطوح افزودنی 50 میلی‌گرم با و بدون 15 میلی‌گرم تزریق فلاونوئید باعث بهبود جمعیت میکروبی انتهای دستگاه گوارش گردید. به طور کلی، استفاده درون جیره‌ای و یا به همراه تزریق فلاونون‌ها اثرات مثبتی را بر بهبود سلامت و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی دارد.
محمد زارعی؛ محمد احسانی؛ مهران ترکی
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 61-71
چکیده
به منظور مطالعه اثرات استفاده از دو نوع پروبیوتیک (تپاکس و یسچر)، دو نوع پربیوتیک (فرمکتو و ای ماکس) و یک نوع سینبیوتیک (بیومین) در جیره غذایی (انرژی قابل متابولیسم 2720 کیلوکالری بر کیلوگرم و پروتئین خام 145 گرم بر کیلوگرم) بر عملکرد مرغ های تخم گذار و فراسنجه های کیفی تخم مرغ، تعداد 216 قطعه مرغ تخم گذار نژاد لوهمن در سن 76 هفتگی در 36 قفس توزیع ...
بیشتر
به منظور مطالعه اثرات استفاده از دو نوع پروبیوتیک (تپاکس و یسچر)، دو نوع پربیوتیک (فرمکتو و ای ماکس) و یک نوع سینبیوتیک (بیومین) در جیره غذایی (انرژی قابل متابولیسم 2720 کیلوکالری بر کیلوگرم و پروتئین خام 145 گرم بر کیلوگرم) بر عملکرد مرغ های تخم گذار و فراسنجه های کیفی تخم مرغ، تعداد 216 قطعه مرغ تخم گذار نژاد لوهمن در سن 76 هفتگی در 36 قفس توزیع شدند. صفات عملکردی به مدت شش هفته اندازه گیری شد و فراسنجه های کیفی تخم مرغ و در هفته ششم مورد ارزیابی قرار گرفت. استفاده از پروبیوتیک ها، پربیوتیک ها و سینبیوتیک اثری بر تولید تخم مرغ، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و توده تخم مرغ نداشت، ولی وزن تخم مرغ در گروه های دریافت کننده افزودنی بیشتر بود (05/0 P<). ضخامت و وزن پوسته در مرغ هایی که جیره‌های حاوی افزودنی دریافت کردند، در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود (05/0 P<). نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که استفاده از افزودنی های تپاکس، یسچر، فرمکتو، ای ماکس و بیومین اثر مثبتی بر عملکرد تولیدی مرغ های تخم گذار ندارد ولی وزن تخم مرغ، ضخامت و وزن پوسته آن را بهبود می بخشد.