داوود علی ساقی؛ علی مبارکی؛ محمد رباطی بلوچ؛ راضیه ساقی
دوره 23، شماره 3 ، پاییز 1400، ، صفحه 425-435
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات آمیخته‌گری بر عملکرد رشد و ترکیب لاشه بره‌های گوسفند نژاد کردی و آمیخته کردی× رومانف بود. بدین منظور از دو گروه ژنتیکی بره نژاد کردی خالص (KK) و بره آمیخته‌های کردی × رومانف (KR) استفاده شد. از شش بره از هر گروه برای تجزیه لاشه استفاده شد. تعداد بره‌های از شیر گرفته شده در گروه‌های ژنتیکی KK و KR به ترتیب ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات آمیخته‌گری بر عملکرد رشد و ترکیب لاشه بره‌های گوسفند نژاد کردی و آمیخته کردی× رومانف بود. بدین منظور از دو گروه ژنتیکی بره نژاد کردی خالص (KK) و بره آمیخته‌های کردی × رومانف (KR) استفاده شد. از شش بره از هر گروه برای تجزیه لاشه استفاده شد. تعداد بره‌های از شیر گرفته شده در گروه‌های ژنتیکی KK و KR به ترتیب 95 و 45 رأس به ازای 100 راس میش در معرض آمیزش بود. بره‌های کردی خالص دارای بیشترین و بره‌های آمیخته دارای کمترین وزن تولد بودند (به ترتیب 4/5 در مقابل 4/1 کیلوگرم). بر اساس نتایج حاصل، افزایش وزن روزانه بره‌های آمیخته نسبت به بره‌های کردی در دوره قبل از شیرگیری بیشتر بود (0/05>P). اما میانگین وزن پایانی بره‌های کردی نسبت به بره‌های آمیخته (به ترتیب54/8 در مقابل 41/5 کیلوگرم) بیشتر بود (0/05>P). گروه‌های ژنتیکی تأثیر معنیداری بر وزن لاشههای گرم و سرد بره‌های پرواری نداشتند. ولی تأثیر آمیخته‌گری بر ضخامت چربی، وزن دنبه و ران معنیدار بود (0/05>P). نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد آمیختهها در دوره قبل از شیرگیری عملکردی بهتری نسبت بره‌های خالص دارند اما در دوره پروار عملکرد بره‌های کردی خالص نسبت به آمیختهها بهتر میباشد.
محمدرضا رضوانی؛ مهدی عباسی؛ شهین ثابت
دوره 23، شماره 3 ، پاییز 1400، ، صفحه 671-679
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره‌ی مالت بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی روده کور جوجههای گوشتی در دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره طراحی و بررسی شد. برای انجام این آزمایش، از 256 قطعه جوجه‌ی گوشتی سویه‌ی کاب 500 مخلوط هر دو جنس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، هشت تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار از سن 14 ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره‌ی مالت بر عملکرد رشد، گوارش‌پذیری مواد مغذی و جمعیت میکروبی روده کور جوجههای گوشتی در دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره طراحی و بررسی شد. برای انجام این آزمایش، از 256 قطعه جوجه‌ی گوشتی سویه‌ی کاب 500 مخلوط هر دو جنس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، هشت تکرار و هشت قطعه پرنده در هر تکرار از سن 14 تا 49 روزگی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌ی پایه فاقد مواد افزودنی (شاهد) و جیره‌ی پایه حاوی سطوح 0/1، 0/2 و 0/3 درصد عصاره‌ی مالت بودند. اثر تیمارها بر صفات عملکرد رشد، طول و وزن روده، گوارش‌پذیری مواد مغذی و شمار باکتری اشرشیاکلای و لاکتوباسیلوس روده‌ی کور اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که در دوره‌های رشد، پایانی و کل دوره، افزودن عصاره مالت در سطح 0/3 درصد، بدون تاثیر بر مصرف خوراک، بیشترین افزایش وزن روزانه و کمترین ضریب تبدیل خوراک را در مقایسه با سایر تیمارها ایجاد کرد (0/05≥ P). همچنین، جیره‌ی حاوی 0/3 درصد عصاره‌ی مالت باعث بهبود گوارش‌پذیری ماده‌ی خشک، پروتئین، چربی و کاهش جمعیت باکتری اشرشیاکلای شد (0/05≥ P). با توجه به نتایج بدست آمده، می‌توان از عصاره مالت به میزان 0/3 درصد در جیره جوجههای گوشتی برای بهبود عملکرد و سلامت دستگاه گوارش استفاده کرد.
حسین منافی راثی؛ علی بیات؛ هرمز منصوری
دوره 22، شماره 4 ، زمستان 1399، ، صفحه 549-558
چکیده
تأثیر ترکیب عصاره آبی گیاه آویشن و برگ اکالیپتوس بر عملکرد و سلامت گوساله‌های شیرخوار نژاد هلشتاین، با استفاده از 32 رأس گوساله (16رأس ماده و 16 رأس نر) با سن3 ± 7 روز و میانگین وزن 3± 40/4 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار جیره آزمایشی و هشت تکرار به‌مدت 70 روز بررسی شد. جیره‌های آزمایشی شامل شاهد (بدون افزودنی)؛ و تیمارهای 10، ...
بیشتر
تأثیر ترکیب عصاره آبی گیاه آویشن و برگ اکالیپتوس بر عملکرد و سلامت گوساله‌های شیرخوار نژاد هلشتاین، با استفاده از 32 رأس گوساله (16رأس ماده و 16 رأس نر) با سن3 ± 7 روز و میانگین وزن 3± 40/4 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار جیره آزمایشی و هشت تکرار به‌مدت 70 روز بررسی شد. جیره‌های آزمایشی شامل شاهد (بدون افزودنی)؛ و تیمارهای 10، 15 و 20 میلی‌لیتر عصاره در شیر مصرفی (50 درصد آویشن+50 درصد اکالیپتوس) بودند. به‌منظور سنجش تغییرات وزن بدن، اندازه دور سینه و قد، گوساله‌ها در روزهای هفت ، 28، 49، 70 ساعت 10 صبح وزن‌کشی و ابعاد بدن آنها اندازه گیری و ثبت شد. جهت تعیین فراسنجه‌های خونی در روز هفتاد نمونه‌های خون از ورید گردنی اخذ شد. گوساله‌های دریافت کننده جیره‌های حاوی 15 و 20 میلی لیتر عصاره نسبت به گروه شاهد میانگین افزایش وزن بالاتر و ابعاد بدنی بزرگ‌تری داشتند(0/05>P). افزودن عصاره‌های آویشن و اکالیپتوس به جیره اثری بر قابلیت هضم و میزان خوراک مصرفی نداشت ولی بازده مصرف خوراک در گوساله‌های دریافت کننده جیره حاوی 20 میلی‌گرم عصاره بهبود یافت (0/05>P). شاخص مدفوع و ترشح چشم در گوساله‌های دریافت کننده جیره‌های حاوی 15 و 20 میلی‌لیتر عصاره نسبت به گروه شاهد بهبود یافت (0/05>P). همچنین افزودن 20 میلی‌لیتر عصاره باعث کاهش میزان گلوکز و افزایش تعداد گلبول‌های قرمز و هماتوکریت در خون گوساله‌های دریافت کننده نسبت گروه‌های آزمایشی دیگر شد (0/05>P). بر اساس نتایج این تحقیق، افزودن 20 میلی‌لیتر عصاره برگ اکالیپتوس وآویشن به شیر مصرفی روزانه میتواند باعث بهبود عملکرد و سلامت گوساله‌های شیرخوار شود.
سُید نادر آلبوشوکه؛ محمدرضا بختیاری زاده
دوره 21، شماره 2 ، تابستان 1398، ، صفحه 165-180
چکیده
هدف از این آزمایش بررسی و شناسایی RNAهای غیررمزکننده بلند (lncRNAs) مرتبط با عضله اسکلتی مرغ بومی اصفهان و جوجه تجاری راس 708 بود. پس از استخراج RNA از چهار نمونه عضله سینه در سن 28 روزگی، توالی‌یابی جفتی با استفاده از پلاتفرم illumine Hiseq 2000 انجام شد. برای همترازی خوانش‌ها با ژنوم مرجع مرغ اهلی، از نرمافزار Hisat2 و جهت سرهم‌بندی رونوشتها ...
بیشتر
هدف از این آزمایش بررسی و شناسایی RNAهای غیررمزکننده بلند (lncRNAs) مرتبط با عضله اسکلتی مرغ بومی اصفهان و جوجه تجاری راس 708 بود. پس از استخراج RNA از چهار نمونه عضله سینه در سن 28 روزگی، توالی‌یابی جفتی با استفاده از پلاتفرم illumine Hiseq 2000 انجام شد. برای همترازی خوانش‌ها با ژنوم مرجع مرغ اهلی، از نرمافزار Hisat2 و جهت سرهم‌بندی رونوشتها از بسته نرمافزاری Stringtie استفاده شد. در مجموع 1097 lncRNA شناسایی شد که از این تعداد 925 ژن و رونوشت بینژنی (اینترژنی) و 172 ژن و رونوشت اینترونی بودند. همچنین تعداد LncRNAهای جدید شناساییشده در دو گروه بینژنی و اینترونی به‌ترتیب 432 و 128 بود. آنالیز بیان افتراقی ژن منجر به شناسایی 19 ژن و 20 رونوشت با تفاوت بیان معنا‌دار بین دو گروه شد. بررسی جایگاه‌های ژنی lncRNAهای با تفاوت معنا‌دار، نشان داد که این ژنها در مجاورت 45 ژن رمزکننده پروتئینی قرار دارند. از این تعداد بیان پنج ژن رمزکننده پروتئینی (ژن SCD در جوجه تجاری و ژنهای GALNT15، KLHDC4، USP7 و ASB1 در مرغ بومی) - که روند بیان آنها همسو با بیان lncRNAهای هم‌جوارشان بود - بین دو نژاد تفاوت معنا‌دار داشتند. بررسی عملکردی این ژنها نشان داد که همگی در رشد عضله اسکلتی مؤثر هستند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، lncRNAهای شناساییشده، احتمالاً پتانسیل تنظیم ژنهای درگیر در رشد عضله اسکلتی را داشته و میتوانند بخشی از تفاوت در سرعت رشد مشاهده‌شده بین دو نژاد مرغ مورد بررسی را توجیه نمایند.
مجید عباسی؛ محمد رضا عابدینی؛ سید ناصر موسوی
دوره 21، شماره 1 ، بهار 1398، ، صفحه 61-71
چکیده
تأثیر تراکم گله و نوع ماده استفاده‌شده به‌عنوان بستر، بر عملکرد تولید و فراسنجه‌های اقتصادی جوجههای گوشتی، با استفاده از تعداد 2016 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308، در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم جوجهریزی ]10 (شاهد)، 14 و 18 قطعه پرنده در مترمربع[ و دو نوع ماده بستری ]تراشههای چوب (شاهد) و مقوای بستر[ در قالب طرح ...
بیشتر
تأثیر تراکم گله و نوع ماده استفاده‌شده به‌عنوان بستر، بر عملکرد تولید و فراسنجه‌های اقتصادی جوجههای گوشتی، با استفاده از تعداد 2016 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308، در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح تراکم جوجهریزی ]10 (شاهد)، 14 و 18 قطعه پرنده در مترمربع[ و دو نوع ماده بستری ]تراشههای چوب (شاهد) و مقوای بستر[ در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک و افزایش وزن پرندگان در جوجهریزی با تراکم 10 قطعه پرنده در مترمربع بیشتر از تراکمهای 18 و 14 قطعه پرنده بود (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی پرندگانی که روی بستر تراشه چوب پرورش یافتند، کمتر از پرندگان پرورش‌یافته روی بستر مقوا بود (05/0>P). بالاترین میزان شاخصهای اقتصادی (نسبت درآمد به هزینه و حاشیه سود) در تراکمهای 14 و سپس 18 قطعه پرنده در واحد سطح مشاهده شدند که هر دو با تراکم 10 قطعه جوجه تفاوت معنیداری داشتند (01/0>P). براساس نتایج این پژوهش، جوجهریزی در تراکم 14 قطعه پرنده در مترمربع نسبت به دیگر سطوح تراکم گله، با کاستن از هزینههای ثابت تولید و همچنین بهبود عددی ضریب تبدیل خوراک میتواند سود بیشتر را برای واحدهای پرورشدهنده جوجههای گوشتی به دنبال داشته باشد و مقوای بستر به‌دلیل اثر منفی بر بازده استفاده از خوراک نمیتواند جایگزینی مناسب برای تراشههای چوب باشد.
علیرضا کرمپور؛ فرخ کفیل زاده
دوره 18، شماره 3 ، پاییز 1395، ، صفحه 491-500
چکیده
اثر استفاده از روغن هسته انار در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم جیره و فراسنجه‌های تخمیر شکمبه با استفاده از 21 رأس بره نر پرواری نژاد سنجابی سه‌ماهه با میانگین وزن اولیه 6/2±5/27 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هفت تکرار مطالعه شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره فاقد روغن هسته انار (شاهد) و جیره‌های حاوی دو و چهار درصد ...
بیشتر
اثر استفاده از روغن هسته انار در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم جیره و فراسنجه‌های تخمیر شکمبه با استفاده از 21 رأس بره نر پرواری نژاد سنجابی سه‌ماهه با میانگین وزن اولیه 6/2±5/27 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هفت تکرار مطالعه شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره فاقد روغن هسته انار (شاهد) و جیره‌های حاوی دو و چهار درصد روغن هسته انار بودند. مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه، قابلیت هضم جیره و فراسنجه‌های تخمیر شکمبه بررسی شدند. خوراک مصرفی در گوسفندان تغذیه‌شده با جیره‌های حاوی روغن هسته انار بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P<). تفاوت معنیداری در میانگین افزایش وزن روزانه گروهها مشاهده نشد. قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی در گوسفندان تغذیه‌شده با جیره حاوی چهار درصد روغن هسته انار بیشتر از دیگر گروهها بود (05/0P<). تفاوت معنیداری در غلظت اسیدهای چرب فرار به‌جز اسید والریکمشاهده نشد، اما غلظت اسید والریک در گروه‌هایدریافت کننده روغن به‌طور معنیداری کاهش یافت (05/0P<). استفاده از سطح چهار درصد روغن هسته انار نسبت مولی اسید پروپیونیک را افزایش و نسبت استات به پروپیونات را کاهش داد (05/0P<). غلظت نیتروژن آمونیاکی نیز تحت تأثیر افزودن روغن به جیره قرار نگرفت. بر اساس نتایج این آزمایش، روغن هسته انار پتانسیل بهبود قابلیت هضم و راندمان تخمیر شکمبه‌ای جیره را در بره‌های پرواری دارد.
محمد یازرلو؛ داود شریفی؛ فرید شریعتمداری؛ عبدالرضا صالحی
دوره 15، شماره 1 ، تابستان 1392، ، صفحه 1-10
چکیده
به‌منظور تعیین سطح مطلوب انرژی و پروتئین در جیرۀ دورۀ رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه در آزمایش فاکتوریل 3 × 3، [سه سطح انرژی سوخت‌و‌سازپذیر (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین (24، 26 و 28 درصد)] در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مصرف خوراک و افزایش وزن هفتگی ...
بیشتر
به‌منظور تعیین سطح مطلوب انرژی و پروتئین در جیرۀ دورۀ رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یکروزه در آزمایش فاکتوریل 3 × 3، [سه سطح انرژی سوخت‌و‌سازپذیر (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین (24، 26 و 28 درصد)] در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مصرف خوراک و افزایش وزن هفتگی اندازه‌گیری، و ضریب تبدیل غذا محاسبه شد. در پایان دوره، از هر واحد آزمایشی چهار قطعه پرنده (از هر دو جنس) انتخاب و پس از خونگیری برای بررسی صفات لاشه، کشتار شدند. غلظت سرمی هورمون رشد در نمونه‌های خون اندازه‌گیری شد. افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل، و بازده لاشۀ پرندگان تیماری که جیرۀ حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی سوخت‌و‌سازپذیر و 26 درصد پروتئین دریافت کردند بهتر بود (05/0>P). غلظت سرمی هورمون رشد پرندگان تغذیه‌شده با جیرۀ حاوی 2750 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی سوخت‌و‌سازپذیر بیشتر بود (05/0>P). بدین ترتیب جیرۀ حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی سوخت‌و‌سازپذیر و 26 درصد پروتئین به‌عنوان جیرۀ رشد بلدرچین توصیه میشود.