آرزو طوقی؛ غلامرضا داشاب؛ علی مقصودی؛ محمد رکوعی
دوره 24، شماره 2 ، تیر 1401، ، صفحه 127-138
چکیده
هدف از این مطالعه، بررسی میزان تفرق ژنتیکی نژادهای مختلف شتر استان سیستان و بلوچستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهوارهای انجام شد. بدین منظور از تعداد 70 نفرشتر از دو نژاد جمازه و بلوچی به‌صورت تصادفی انتخاب و از آنها از ورید وداجی در لولههای هپاررینهخون‌گیری شد. DNA در نمونههای خون به‌روش نمکی-دترجنت استخراج شد.تعداد ...
بیشتر
هدف از این مطالعه، بررسی میزان تفرق ژنتیکی نژادهای مختلف شتر استان سیستان و بلوچستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهوارهای انجام شد. بدین منظور از تعداد 70 نفرشتر از دو نژاد جمازه و بلوچی به‌صورت تصادفی انتخاب و از آنها از ورید وداجی در لولههای هپاررینهخون‌گیری شد. DNA در نمونههای خون به‌روش نمکی-دترجنت استخراج شد.تعداد پنج نشانگر ریزماهوارهای از ژنوم شتر انتخاب و با آغازگرهای اختصاصی تکثیر و الگوهای باندی بر روی ژل آگارز پنج درصد نمایانسازی شدند. ساختارهای ژنتیکی و جمعیتی با نرم‌افزارPOPGENE نسخه 1/31 تجزیه و تحلیل شدند. تعداد آللها در پنج جایگاه نشانگری در دو نژاد جمازه و بلوچی در دامنه یک تا شش آلل متغیر بودند. تعداد آللها در پنج نشانگر CVRLO6، VOLP32، LCV66، WYLLO و CMS17 در نژاد جمازه به‌ترتیب برابر با سه، دو، سه، چهار و یک آلل و در نژاد بلوچی به‌ترتیب برابر با دو، چهار، دو، پنج و یک آلل بودند. دامنه هتروزیگوسیتی مشاهده‌شده در جایگاههای مورد مطالعه در دو نژاد جمازه و بلوچی در محدوده 0/29تا 0/52 قرار داشت.نتایجتجزیه آماره FST نشان داد که دو نژاد شباهت بیش از ۹۶ درصد و میزان تفرق بین آنها سه درصد است. نتایج این پژوهش بیانگر میزان چندشکلی پایین در جایگاههای مورد مطالعه بود و جهت حفظ نژادها و تطابقپذیری بیشتر به شرایط محیطی نیازمند توجه بیشتر و کنترل آمیزشها میباشد.
محمد عبدلی؛ محمدباقر زندی؛ طاهر هرکی نژاد؛ مسعود خلیلی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 155-163
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی ساختار ژنتیکی اسب‌های بومی ایران با استفاده از 11 نشانگر ریزماهواره انجمن بین‌المللی ژنتیک حیوانات (ISAG) برای مقایسه تنوع ژنتیکی و درک روابط بین جمعیت‌ها موردبررسی قرار گرفت. بدین منظور از بانک اطلاعاتی فدراسیون سوارکاری کشور تعداد 565 اسب از سنین مختلف (شش‌ماهگی تا 25 سالگی) از نژادهای اسب عرب اصیل، کاسپین، ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی ساختار ژنتیکی اسب‌های بومی ایران با استفاده از 11 نشانگر ریزماهواره انجمن بین‌المللی ژنتیک حیوانات (ISAG) برای مقایسه تنوع ژنتیکی و درک روابط بین جمعیت‌ها موردبررسی قرار گرفت. بدین منظور از بانک اطلاعاتی فدراسیون سوارکاری کشور تعداد 565 اسب از سنین مختلف (شش‌ماهگی تا 25 سالگی) از نژادهای اسب عرب اصیل، کاسپین، دره‌شوری، کرد و ترکمن هر کدام به تعداد 113 راس انتخاب شدند. تعداد آلل‌های مشاهده شده برای هر جایگاه از هفت تا 19 آلل و با میانگین 10/81 آلل بود که جایگاه ASB17 با 19 آلل و جایگاه HTG4 با هفت آلل به‌ترتیب دارای بیش‌ترین و کم‌ترین تعداد آلل بودند. مقادیر میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده‌شده از بزرگ‌ترین به کوچک‌ترین، متعلق به نژاد ترکمن (0/11±0/68)، کاسپین (0/07±0/67)، کرد (0/06±0/66)، دره‌شوری (0/07±0/65)، و عرب اصیل (0/08±0/62) بود. در بررسی ساختار جمعیتی به‌روش جفت گروهی غیروزنی با کمک میانگین حسابی (UPGMA)، جمعیت‌های کاسپین و کرد با یکدیگر در یک گروه ژنتیکی و سایر جمعیت‌ها نیز در گروه‌های جداگانه‌ای قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش، این فرضیه که جمعیت‌های کاسپین و کرد به اسب‌های نسایی نزدیک هستند را تأیید کرد. به‌طورکلی، نتایج به‌دست‌آمده از این مطالعه نشان‌دهنده تنوع ژنتیکی بالا، با وجود شباهت ژنتیکی در برخی از جمعیت‌های اسب موردمطالعه است. از طرفی گروه‌بندی ژنتیکی جمعیت‌ها با مناطق جغرافیایی آنها همسان میباشد. نتایج حاصل از ریزماهواره‌ها بیانگر چندشکلی‌بودن و کارآمدی بالای جایگاههای مورد استفاده در آزمایش‌های مطالعه‌های تعیین نژاد، تنوع و ساختار ژنتیکی برای اسب‌های بومی کشور میباشد.
سمانه ابولی؛ غلامرضا داشاب؛ محمد رکوعی؛ مهدی وفای واله
دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 107-117
چکیده
چندشکلی ناحیۀ اگزون سوم جایگاه ژن FABP4 و ارتباط الگوهای ژنوتیپی شناسایی‌شده با صفات مرتبط با رشد با استفاده از 45 رأس گاو شامل نژاد سیستانی (30 رأس) و دشتیاری (15 رأس) بررسی شد. DNA از خون کامل استخراج و کیفیت آنها به‌کمک الکتروفورز ژل آگارز یک درصد بررسی شد. پس از تکثیر زنجیرهای پلیمرازی (PCR) و هضم آنزیمی آنها با NlaIII و الکتروفورز ...
بیشتر
چندشکلی ناحیۀ اگزون سوم جایگاه ژن FABP4 و ارتباط الگوهای ژنوتیپی شناسایی‌شده با صفات مرتبط با رشد با استفاده از 45 رأس گاو شامل نژاد سیستانی (30 رأس) و دشتیاری (15 رأس) بررسی شد. DNA از خون کامل استخراج و کیفیت آنها به‌کمک الکتروفورز ژل آگارز یک درصد بررسی شد. پس از تکثیر زنجیرهای پلیمرازی (PCR) و هضم آنزیمی آنها با NlaIII و الکتروفورز روی ژل آگارز 8/2 درصد، الگوهای ژنوتیپی دامها براساس اندازه و تعداد باندها تعیین شد. فراوانی نسبی الگوهای باندی شناسایی‌شده شامل ژنوتیپهایAA ، AB، و BB در دو نژاد سیستانی و دشتیاری به‌ترتیب 67، 30، و 3 و نیز 73، 27، و صفر درصد بودند. فراوانی آلل‌های A و Bدر جایگاه مطالعه‌شده در جمعیت سیستانی و دشتیاری به‌ترتیب 82، 18، 5/86، و 5/13 درصد محاسبه شد. شاخصهای هتروزایگوسیتی شامل شاخص شانون (I)، شاخص نئی، هتروزایگوسیتی مشاهده شد و هتروزایگوسیتی مورد انتظار در جمعیت سیستانی و دشتیاری به‌ترتیب 48، 30، 30 و30 و 39، 11، 27 و 24 درصد برآورد شد. الگوهای ژنوتیپی در جایگاه ژن FABP4 در جمعیت گاو سیستانی همبستگی معنی‌داری با وزن‌های شش، نه، و دوازده ماهگی نشان داد. بنابراین جایگاه مذکور میتواند به‌عنوان ژن کاندیدا در توصیف تنوع صفات مرتبط با رشد بعد از سن ازشیرگیری گوسالهها در برنامههای اصلاح نژادی استفاده شود.