جعفر پیش جنگ آقاجری؛ قدرت رحیمی میانجی؛ سید حسن حافظیان؛ محسن قلی زاده
دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 527-537
چکیده
در تحقیق حاضر، چندشکلی چهار جایگاه ژنی شامل TLR4، IgL، IL2 و IFNɣ، در 100 قطعه مرغ تجاری گوشتی و تخمگذار با استفاده از تکنیک PCR-RFLP و آنزیمهای برشی HphI، Sau96I و Tsp509I بررسی شدند. در جایگاه نشانگری TLR4، دو آلل C (دو باند 138 و 119 جفت بازی و G (سه باند 119، 99 و 39 جفت بازی)، در جایگاه ژنی IL2، دو آلل A (چهار باند 465، 64، 40 و 31 جفت بازی) و B (پنج باند 454، 64، 40، 31 و 11 جفت ...
بیشتر
در تحقیق حاضر، چندشکلی چهار جایگاه ژنی شامل TLR4، IgL، IL2 و IFNɣ، در 100 قطعه مرغ تجاری گوشتی و تخمگذار با استفاده از تکنیک PCR-RFLP و آنزیمهای برشی HphI، Sau96I و Tsp509I بررسی شدند. در جایگاه نشانگری TLR4، دو آلل C (دو باند 138 و 119 جفت بازی و G (سه باند 119، 99 و 39 جفت بازی)، در جایگاه ژنی IL2، دو آلل A (چهار باند 465، 64، 40 و 31 جفت بازی) و B (پنج باند 454، 64، 40، 31 و 11 جفت بازی)، در جایگاه ژنی IgL، دو آلل M (دو باند 173 و 161 جفت بازی و دو باند 10 جفت بازی) و N (سه باند 161، 103، 70 و دو باند 10 جفت بازی) و در جایگاه ژنی IFNγ، دو آلل E (یک باند 129 جفت بازی) و F (دو باند 90 و 39 جفت بازی) شناسایی شدند. در جایگاههای نشانگری TLR4، IL2، IgL و IFNɣ، ساختارهای جمعیتی در کل جمعیتها شامل شاخص اطلاعات شانون به ترتیب 43/0، 62/0، 68/0 و 69/0، شاخص تثبیت به ترتیب 19/0-، 37/0، 18/0- و 17/0 و شاخص هتروزیگوسیتی مشاهده شده به ترتیب 32/0، 27/0، 58/0 و 41/0 برآورد شدند. با توجه به وجود چندشکلی در این جایگاهها و در صورت مطالعهی پاسخهای ایمنی ژنوتیپهای مشاهده شده برای جایگاههای ژنی مورد مطالعه میتوان از آنها به عنوان نشانگر در برنامههای اصلاح نژاد ژنتیکی مرغها برای افزایش مقاومت به بیماریها بهره برد.
رویا بختیار؛ علیرضا عبدالمحمدی؛ هادی حجاریان؛ زهرا نیکوصفت؛ داود کلانترنیستانکی
دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 711-718
چکیده
بهمنظور بررسی چندشکلی ژن لپتین و ارتباط آن با صفات کیفیت اسپرم و ابعاد بیضه، از ۹۶ رأس گوسفند نژاد سنجابی در طی دو سال و در دو فصل پاییز و بهار، اسپرمگیری شد. بهطور همزمان طول، عرض و محیط بیضه نیز اندازهگیری گردید و برای استخراج DNA، از رگ وداج گوسفندان خونگیری شد. واکنش زنجیرهای پلیمراز برای تکثیر قطعه ۴۶۳ جفت باز اگزون سه ...
بیشتر
بهمنظور بررسی چندشکلی ژن لپتین و ارتباط آن با صفات کیفیت اسپرم و ابعاد بیضه، از ۹۶ رأس گوسفند نژاد سنجابی در طی دو سال و در دو فصل پاییز و بهار، اسپرمگیری شد. بهطور همزمان طول، عرض و محیط بیضه نیز اندازهگیری گردید و برای استخراج DNA، از رگ وداج گوسفندان خونگیری شد. واکنش زنجیرهای پلیمراز برای تکثیر قطعه ۴۶۳ جفت باز اگزون سه ژن لپتین با استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی انجام گرفت. پس از هضم قطعات PCR و تفکیک سه ژنوتیپ GG، GT و TT در نمونههای موردمطالعه، رابطه چندشکلی ژن لپتین با حرکت انفرادی اسپرم معنیدار بود(0/05>P) و حرکت اسپرماتوزوئید در دامهای با ژنوتیپ GG بیشترین مقدار بود(0/05>P). میانگین حجم و غلظت اسپرم، کل اسپرم انزال شده، توان غشای پلاسمایی اسپرم، نسبت اسپرمهای زنده به مرده و شاخص اسپرم در دامهای با ژنوتیپ GG بیشتر بود (0/05 <P). همچنین اثر چندشکلی ژن لپتین بر ابعاد بیضه معنیدار نبود، در دامهای دارای ژنوتیپ TT میانگین طول و محیط بیضه و در دامهای با ژنوتیپ GT عرض و حجم بیضه نسبت به ژنوتیپ GG بیشتر بود. نتایج نشان داد که برای این جایگاه چندشکل ژن لپتین جهت بهبود باروری در برنامههای اصلاح نژادی گوسفند سنجابی است، هتروزیگوسیته زیاد بود و به نظر میرسد تحقیقات بیشتر در جمعیتهای بزرگتر برای درک بهتر رابطه جایگاههای چندشکل دیگر این ژن بر باروری قوچها ضروری است.
محمدرضا محمدآبادی؛ اکرم محمدی
دوره 12، شماره 2 ، مهر 1389، ، صفحه 61-67
چکیده
بتالاکتوگلوبولین یکی از پروتئین های مهم در شیر پستانداران است که به وسیله سلول های پوششی غدد پستان سنتز شده و در کیفیت شیر و فرآیند لخته شدن آن نقش دارد. در این تحقیق، برای تعیین آلل های ژن بتالاکتوگلوبولین گاوهای بومی و هلشتاین استان کرمان از روش PCR-RFLP استفاده شد. چندشکلی ژنتیکی در جایگاه بتالاکتوگلوبولین به وسیله هضم محصولات PCR با ...
بیشتر
بتالاکتوگلوبولین یکی از پروتئین های مهم در شیر پستانداران است که به وسیله سلول های پوششی غدد پستان سنتز شده و در کیفیت شیر و فرآیند لخته شدن آن نقش دارد. در این تحقیق، برای تعیین آلل های ژن بتالاکتوگلوبولین گاوهای بومی و هلشتاین استان کرمان از روش PCR-RFLP استفاده شد. چندشکلی ژنتیکی در جایگاه بتالاکتوگلوبولین به وسیله هضم محصولات PCR با اندونوکلئاز HaeIII، الکتروفورز در ژل آگارز و رنگ آمیزی با استفاده از اتیدیوم بروماید در 100 نمونه DNA گاوهای بومی و هلشتاین استان کرمان برای آلل های A و B تعیین شد. فراوانی آلل های A و B برای گاوهای هلشتاین به ترتیب 62/0 و 38/0 با متوسط هتروزایگوتی 47/0 و برای گاوهای بومی به ترتیب 55/0 و 45/0 با متوسط هتروزایگوتی 46/0 تعیین شد. نتایج نشان داد که جمعیت های مورد مطالعه از نظر جایگاه مزبور در تعادل هاردی - وینبرگ نبودند.