حسن روحانی پور؛ امید عشایری‌زاده؛ سید داود شریفی؛ بهروز دستار
چکیده
هدف: مرغهای تخم‌گذار جوان تخم‌مرغ‌هایی با کیفیت پوسته پایین‌تر تولید می‌کنند که معمولاً در مزارع تولیدی به‌عنوان مشکل گزارش می‌شود، زیرا عمر تولیدی مرغها را محدود و کیفیت تخممرغ را کاهش می‌دهد و تأثیر منفی زیادی بر صنعت طیور دارد. در سال‌های اخیر، پژوهش‌های طیور اغلب بر اثرات قوی آرژنین جیره بر عملکرد طیور متمرکز شده است. ...
بیشتر
هدف: مرغهای تخم‌گذار جوان تخم‌مرغ‌هایی با کیفیت پوسته پایین‌تر تولید می‌کنند که معمولاً در مزارع تولیدی به‌عنوان مشکل گزارش می‌شود، زیرا عمر تولیدی مرغها را محدود و کیفیت تخممرغ را کاهش می‌دهد و تأثیر منفی زیادی بر صنعت طیور دارد. در سال‌های اخیر، پژوهش‌های طیور اغلب بر اثرات قوی آرژنین جیره بر عملکرد طیور متمرکز شده است. هم‌چنین استفاده از مکمل‌های اسیدآمینه‌ای با یک عنصر کمیاب ضروری (سولفات‌مس) در جیره مرغهای تخم‌گذار به‌دلیل عدم دسترسی آن‌ها به خوراک تازه، نگهداری در قفس و فرآوری خوراک ضروری شده است.
روش پژوهش: اثر مکمل مس و ال-آرژنین در جیره بر عملکرد تولیدی، پارامترهای کیفی تخممرغ و متابولیت‌های بیوشیمیایی سرم خون در سنین 22 تا 30 هفتگی با استفاده از تعداد 288 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه های‌لاین W-80 در قالب طرح کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 شامل دو سطح عنصر مس (شامل هشت و 16 میلیگرم در کیلوگرم خوراک) و سه سطح اسیدآمینه ال-آرژنین (شامل سطح توصیه‌شده توسط راهنمای سویه، 20 درصد و 40 درصد بالاتر از سطح توصیه‌شده)، شش تکرار حاوی هشت قطعه پرنده به‌مدت هشت هفته درون قفس پرورش داده شدند. تخم‌مرغ‌های تولیدشده روزانه جمع‌آوری و پس از توزین، درصد تخم‌گذاری، مصرف خوراک، ضریب تبدیل، میانگین وزن تخممرغ و شاخص شکل تخممرغ به‌طور هفتگی محاسبه شد. در دو روز انتهای هر هفته، تخم‌مرغ‌های تولیدی هر واحد آزمایشی جمع‌آوری شدند و از نظر صفاتی کیفی نظیر واحد هاو، ضخامت پوسته و غیره مورد آزمایش قرار گرفتند. مصرف خوراک واحدهای آزمایشی از کسر خوراک مصرف‌شده در انتهای دوره از خوراک اختصاص داده‌شده در شروع دوره، بر مبنای روز جوجه محاسبه شد. در پایان 30 هفتگی، از هر تکرار دو پرنده با وزن نزدیک به میانگین انتخاب و از آن‌ها به مقدار پنج میلی‌لیتر خون با سرنگ از طرق ورید بال اخذ گردید و توسط لوله خون‌‌های معمولی (غیرهپارینه) جهت اندازه‌گیری پارامترهای بیوشیمیایی سرم (LDL، HDL، گلوکز، تری‌گلیسیرید، کلسترول) و هورمون استرادیول به آزمایشگاه منتقل شدند.
یافته‌ها: تولید تخممرغ پرندگانی که جیره حاوی 16 میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس با سطح توصیه‌شده و 20 درصد بالاتر ال-آرژنین دریافت کردند نسبت به جیره حاوی هشت میلیگرم در کیلوگرم سولفات‌مس با سطح توصیه‌شده ال-آرژنین افزایش یافت (05/0>P). ضریب تبدیل خوراک پرندگانی که جیره حاوی 16 میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس همراه با سطح توصیه‌شده ال-آرژنین دریافت کردند نسبت به جیره حاوی هشت میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس با سطح 40 درصد بالاتر ال-آرژنین کاهش یافت (05/0>P). شاخص شکل تخممرغ پرندگانی که جیره حاوی 16 میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس با سطح 20 درصد بالاتر ال-آرژنین دریافت کردند نسبت به جیره حاوی هشت میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس با سطوح توصیه‌شده و 20 درصد ال-آرژنین و جیره حاوی 16 میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس با سطح توصیه‌شده ال-آرژنین افزایش یافت (05/0>P). میزان کلسترول سرم خون پرندگان تغذیه شده با جیره سطح 16 میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس با سطح 40 درصد بالاتر ال-آرژنین نسبت به جیره حاوی 16 میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس با سطح توصیه‌شده ال-آرژنین و جیره حاوی هشت میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس با سطح 20 درصد بالاتر ال-آرژنین کاهش یافت (05/0>P). سطح آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در سرم خون پرندگان تغذیه‌شده با جیره سطح 16 میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس با سطح 40 درصد بالاتر ال-آرژنین نسبت به تیمار حاوی هشت میلیگرم درکیلوگرم سولفات‌مس با 20 درصد بالاتر ال-آرژنین افزایش یافت (05/0>P).
نتیجه‌گیری: افزودن 16 میلیگرم مس بر کیلوگرم به‌همراه سطوح 20 و 40 درصد بالاتر ال-آرژنین می‌تواند باعث بهبود پارامترهای عملکردی، شاخص‌های کیفی و پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون مرغهای تخم‌گذار در این محدوده سنی شود.
عیسی دیرنده؛ محمد کاظمی فرد؛ طناز صابری فر
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر جنیستئین سویا بر وضعیت التهابی عمومی بدن و عملکرد مرغهای تخم‌گذار پس از اوج تولید بود. بدین منظور از 80 قطعهمرغتخم‌گذارسویۀهایلاینW-36 (سن 43هفته) به‌مدت هشت هفته درقالبطرحکاملاًتصادفی با دو تیمار، 10 تکرار و چهار مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی 1- جیره پایه (گروه شاهد) و 2- جیره حاوی جنیستئین ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر جنیستئین سویا بر وضعیت التهابی عمومی بدن و عملکرد مرغهای تخم‌گذار پس از اوج تولید بود. بدین منظور از 80 قطعهمرغتخم‌گذارسویۀهایلاینW-36 (سن 43هفته) به‌مدت هشت هفته درقالبطرحکاملاًتصادفی با دو تیمار، 10 تکرار و چهار مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی 1- جیره پایه (گروه شاهد) و 2- جیره حاوی جنیستئین (20 میلیگرم به‌ازای هر کیلوگرم خوراک) بود. در انتهای آزمایش پنج قطعه از هر تیمار انتخاب و کشتار شد، سپس 50 گرم از بافت جگر برای بررسی بیان ژنهای اینترلوکین- 1 (IL-1)، اینترلوکین-2 (IL-2)، فاکتور نکروزه‌کننده تومور آلفا (TNF-α)، سیکلواکسیژناز-1 (COX-1) و سیکلواکسیژناز-2 (COX -2) برداشته شد. نتایج نشان داد که بیان ژنهای IL-1 (45/2برابر)، IL-2 (53/3 برابر)، IL-6 (68/2 برابر)، TNF-α (83/4 برابر)، COX-1 (92/3 برابر) و COX-2 (73/1 برابر) در مرغ‌هامرغ‌هایی که جیره حاوی جنستئین دریافت کردند کم‌تر از پرندگان شاهد بود (0/05>P). پرندگان تغذیه‌شده با جیره حاوی جنیستئین، مصرف خوراک بیشتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند و درصد تولید تخم‌مرغدر آن‌ها بالاتر از پرندگاه شاهد بود.براساس نتایج حاصل، استفاده از جنیستئین در جیره سبب کاهش التهاب در جگر مرغهای تخم‌گذار پس از اوج تولید شده عملکرد تخم‌گذاری را بهبود می‌بخشد.
محمد حسین نعمتی؛ مصطفی حاجی لو؛ سید عبداله حسینی؛ سیدسعید موسوی
چکیده
اثر استفاده از پروبیوتیک بیوپلاس B2 و پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد، کیفیت تخممرغ تولیدی و برخی فراسنجه‌های خونی مرغان تخم‌گذار تجاری، با استفاده از 216 قطعه مرغ تخم‌گذار های‌لاین (w36) با میانگین وزنی مشابه از سن 50 تا 62 هفتگی به‌مدت 12 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی در سیستم قفس با شش تیمار و شش تکرار و شش قطعه مرغ در ...
بیشتر
اثر استفاده از پروبیوتیک بیوپلاس B2 و پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد، کیفیت تخممرغ تولیدی و برخی فراسنجه‌های خونی مرغان تخم‌گذار تجاری، با استفاده از 216 قطعه مرغ تخم‌گذار های‌لاین (w36) با میانگین وزنی مشابه از سن 50 تا 62 هفتگی به‌مدت 12 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی در سیستم قفس با شش تیمار و شش تکرار و شش قطعه مرغ در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی (شاهد)، 2- جیره حاوی 0/1 درصد پروبیوتیک بیوپلاس B2، 3 تا 6- به‌ترتیب جیره‌های حاوی 0/05، 0/1، 0/15 و 0/2 درصد پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بودند. نتایج نشان داد که وزن و توده تخممرغ تولیدی در جیره حاوی پروبیوتیک بیوپلاس B2 افزایش معنی‌دار داشت (0/05>P). درصد تولید تخممرغ، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. استفاده از گالاکتوالیگوساکارید در سطوح 0/05، 0/1 و 0/2 درصد منجر به بهبود وزن پوسته خشک و سطوح 0/05، 0/15 و 0/2 درصد منجر به افزایش وزن واحد سطح پوسته در مقایسه با گروه شاهد شد (0/05>P). پروتئین کل و آلبومین سرم در تیمار پروبیوتیک بیوپلاس B2 افزایش نشان داد (0/05>P). سطح کلسترول خون در تیمار پروبیوتیک بیوپلاس B2 و 0/15 درصد گالاکتوالیگوساکارید به‌طور معنی‌دار کاهش یافت (0/05>P). به‌طورکلی نتایج نشان داد که استفاده از پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید به میزان 0/15 درصد ضمن بهبود برخی صفات عملکردی منجر به بهبود معنی‌دار وزن واحد سطح پوسته تخممرغ و کاهش سطح کلسترول سرم خون در مقایسه با گروه شاهد شد و می‌تواند جایگزین پروبیوتیک بیوپلاس B2 شود.
زهرا بختیاری؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشار منش
چکیده
به‌منظور بررسی امکان استفاده از پودر جوجه خروسهای نژاد لگهورن، در تغذیه مرغهای تخم‌گذار آزمایشی با استفاده از 200 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه بونز در سن 50 هفتگی، طی سه دوره 28 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و هشت مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیره‌های حاوی سطوح صفر (شاهد)، چهار، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی امکان استفاده از پودر جوجه خروسهای نژاد لگهورن، در تغذیه مرغهای تخم‌گذار آزمایشی با استفاده از 200 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه بونز در سن 50 هفتگی، طی سه دوره 28 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و هشت مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیره‌های حاوی سطوح صفر (شاهد)، چهار، هشت، 12 و 16 درصد پودر جوجه. نتایج آزمایش نشان داد در کل دوره پرورش، تغذیه مرغها با سطح 4 درصد پودر جوجه سبب افزایش وزن تخممرغ در مقایسه با سطوح هشت و 16 درصد شد (0/05>P). با افزایش سطح پودر جوجه در جیره از 12 به 16 درصد، مصرف خوراک در بازههای زمانی 50 تا 53 هفته و کل دوره به‌طور معنیداری کاهش یافت (0/05>P). تیمارهای آزمایشی اثری بر میانگین ضریب تبدیل خوراک، تولید تخممرغ، توده تخم مرغ و میزان ضخامت پوسته تخممرغ نداشتند. بالاترین شاخص رنگ زرده با تغذیه 12 و 16 درصد پودر جوجه در مقایسه با تیمار شاهد و چهار درصد پودر جوجه مشاهده شد (0/05>P). مصرف 16 درصد پودر جوجه سبب افزایش مقاومت پوسته در مقایسه با گروه شاهد شد (0/05>P). با افزایش جایگزینی پودر جوجه در جیره پایه تا سطح 12 درصد، هزینه خوراک برای تولید هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی کاهش یافت (0/05>P). براساس نتایج حاصل، می توان از پودر جوجه تا سطح 12 درصد در تغذیه مرغ های تخم‌گذار استفاده کرد.