عیسی دیرنده؛ محمد کاظمی فرد؛ طناز صابری فر
دوره 24، شماره 2 ، تیر 1401، ، صفحه 227-235
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر جنیستئین سویا بر وضعیت التهابی عمومی بدن و عملکرد مرغهای تخم‌گذار پس از اوج تولید بود. بدین منظور از 80 قطعهمرغتخم‌گذارسویۀهایلاینW-36 (سن 43هفته) به‌مدت هشت هفته درقالبطرحکاملاًتصادفی با دو تیمار، 10 تکرار و چهار مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی 1- جیره پایه (گروه شاهد) و 2- جیره حاوی جنیستئین ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر جنیستئین سویا بر وضعیت التهابی عمومی بدن و عملکرد مرغهای تخم‌گذار پس از اوج تولید بود. بدین منظور از 80 قطعهمرغتخم‌گذارسویۀهایلاینW-36 (سن 43هفته) به‌مدت هشت هفته درقالبطرحکاملاًتصادفی با دو تیمار، 10 تکرار و چهار مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی 1- جیره پایه (گروه شاهد) و 2- جیره حاوی جنیستئین (20 میلیگرم به‌ازای هر کیلوگرم خوراک) بود. در انتهای آزمایش پنج قطعه از هر تیمار انتخاب و کشتار شد، سپس 50 گرم از بافت جگر برای بررسی بیان ژنهای اینترلوکین- 1 (IL-1)، اینترلوکین-2 (IL-2)، فاکتور نکروزه‌کننده تومور آلفا (TNF-α)، سیکلواکسیژناز-1 (COX-1) و سیکلواکسیژناز-2 (COX -2) برداشته شد. نتایج نشان داد که بیان ژنهای IL-1 (45/2برابر)، IL-2 (53/3 برابر)، IL-6 (68/2 برابر)، TNF-α (83/4 برابر)، COX-1 (92/3 برابر) و COX-2 (73/1 برابر) در مرغ‌هامرغ‌هایی که جیره حاوی جنستئین دریافت کردند کم‌تر از پرندگان شاهد بود (0/05>P). پرندگان تغذیه‌شده با جیره حاوی جنیستئین، مصرف خوراک بیشتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند و درصد تولید تخم‌مرغدر آن‌ها بالاتر از پرندگاه شاهد بود.براساس نتایج حاصل، استفاده از جنیستئین در جیره سبب کاهش التهاب در جگر مرغهای تخم‌گذار پس از اوج تولید شده عملکرد تخم‌گذاری را بهبود می‌بخشد.
محمد حسین نعمتی؛ مصطفی حاجی لو؛ سید عبداله حسینی؛ سیدسعید موسوی
دوره 23، شماره 4 ، دی 1400، ، صفحه 549-559
چکیده
اثر استفاده از پروبیوتیک بیوپلاس B2 و پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد، کیفیت تخممرغ تولیدی و برخی فراسنجه‌های خونی مرغان تخم‌گذار تجاری، با استفاده از 216 قطعه مرغ تخم‌گذار های‌لاین (w36) با میانگین وزنی مشابه از سن 50 تا 62 هفتگی به‌مدت 12 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی در سیستم قفس با شش تیمار و شش تکرار و شش قطعه مرغ در ...
بیشتر
اثر استفاده از پروبیوتیک بیوپلاس B2 و پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر عملکرد، کیفیت تخممرغ تولیدی و برخی فراسنجه‌های خونی مرغان تخم‌گذار تجاری، با استفاده از 216 قطعه مرغ تخم‌گذار های‌لاین (w36) با میانگین وزنی مشابه از سن 50 تا 62 هفتگی به‌مدت 12 هفته در قالب طرح کاملاً تصادفی در سیستم قفس با شش تیمار و شش تکرار و شش قطعه مرغ در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- بدون افزودنی (شاهد)، 2- جیره حاوی 0/1 درصد پروبیوتیک بیوپلاس B2، 3 تا 6- به‌ترتیب جیره‌های حاوی 0/05، 0/1، 0/15 و 0/2 درصد پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بودند. نتایج نشان داد که وزن و توده تخممرغ تولیدی در جیره حاوی پروبیوتیک بیوپلاس B2 افزایش معنی‌دار داشت (0/05>P). درصد تولید تخممرغ، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. استفاده از گالاکتوالیگوساکارید در سطوح 0/05، 0/1 و 0/2 درصد منجر به بهبود وزن پوسته خشک و سطوح 0/05، 0/15 و 0/2 درصد منجر به افزایش وزن واحد سطح پوسته در مقایسه با گروه شاهد شد (0/05>P). پروتئین کل و آلبومین سرم در تیمار پروبیوتیک بیوپلاس B2 افزایش نشان داد (0/05>P). سطح کلسترول خون در تیمار پروبیوتیک بیوپلاس B2 و 0/15 درصد گالاکتوالیگوساکارید به‌طور معنی‌دار کاهش یافت (0/05>P). به‌طورکلی نتایج نشان داد که استفاده از پری‌بیوتیک گالاکتوالیگوساکارید به میزان 0/15 درصد ضمن بهبود برخی صفات عملکردی منجر به بهبود معنی‌دار وزن واحد سطح پوسته تخممرغ و کاهش سطح کلسترول سرم خون در مقایسه با گروه شاهد شد و می‌تواند جایگزین پروبیوتیک بیوپلاس B2 شود.
زهرا بختیاری؛ محمد سالارمعینی؛ محسن افشار منش
دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 459-469
چکیده
به‌منظور بررسی امکان استفاده از پودر جوجه خروسهای نژاد لگهورن، در تغذیه مرغهای تخم‌گذار آزمایشی با استفاده از 200 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه بونز در سن 50 هفتگی، طی سه دوره 28 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و هشت مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیره‌های حاوی سطوح صفر (شاهد)، چهار، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی امکان استفاده از پودر جوجه خروسهای نژاد لگهورن، در تغذیه مرغهای تخم‌گذار آزمایشی با استفاده از 200 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه بونز در سن 50 هفتگی، طی سه دوره 28 روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و هشت مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیره‌های حاوی سطوح صفر (شاهد)، چهار، هشت، 12 و 16 درصد پودر جوجه. نتایج آزمایش نشان داد در کل دوره پرورش، تغذیه مرغها با سطح 4 درصد پودر جوجه سبب افزایش وزن تخممرغ در مقایسه با سطوح هشت و 16 درصد شد (0/05>P). با افزایش سطح پودر جوجه در جیره از 12 به 16 درصد، مصرف خوراک در بازههای زمانی 50 تا 53 هفته و کل دوره به‌طور معنیداری کاهش یافت (0/05>P). تیمارهای آزمایشی اثری بر میانگین ضریب تبدیل خوراک، تولید تخممرغ، توده تخم مرغ و میزان ضخامت پوسته تخممرغ نداشتند. بالاترین شاخص رنگ زرده با تغذیه 12 و 16 درصد پودر جوجه در مقایسه با تیمار شاهد و چهار درصد پودر جوجه مشاهده شد (0/05>P). مصرف 16 درصد پودر جوجه سبب افزایش مقاومت پوسته در مقایسه با گروه شاهد شد (0/05>P). با افزایش جایگزینی پودر جوجه در جیره پایه تا سطح 12 درصد، هزینه خوراک برای تولید هر کیلوگرم تخممرغ تولیدی کاهش یافت (0/05>P). براساس نتایج حاصل، می توان از پودر جوجه تا سطح 12 درصد در تغذیه مرغ های تخم‌گذار استفاده کرد.