مصطفی اکبری علایی؛ جواد رضائی؛ یوسف روزبهان
دوره 25، شماره 4 ، دی 1402، ، صفحه 357-373
چکیده
این پژوهش به‌منظور مقایسه تأثیر منابع مختلف روی بر جمعیت‌های میکروبی، آنزیم‌های هیدرولیتیک و فراوردههای تخمیر برون‌تنی شکمبه گوسفند اجرا شد. پنج جیرۀ بدون مکمل روی (شاهد) یا حاوی سولفات روی، اکسید روی، نانواکسید روی و روی-متیونین ارزیابی شدند. آزمون‌های گاز 24 و 72 ساعته در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد و جمعیت‌های میکروبی، ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور مقایسه تأثیر منابع مختلف روی بر جمعیت‌های میکروبی، آنزیم‌های هیدرولیتیک و فراوردههای تخمیر برون‌تنی شکمبه گوسفند اجرا شد. پنج جیرۀ بدون مکمل روی (شاهد) یا حاوی سولفات روی، اکسید روی، نانواکسید روی و روی-متیونین ارزیابی شدند. آزمون‌های گاز 24 و 72 ساعته در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد و جمعیت‌های میکروبی، آنزیم‌های هیدرولیتیک، متان، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، هضم‌پذیری ماده آلی (OMD)، انرژی قابل سوخت‌وساز (ME)، سوبسترای تجزیه‌شده حقیقی (TDS)، توده میکروبی، ضریب تفکیک‌پذیری (PF) و اسیدهای چرب فرار (VFA) تعیین گردیدند. تعداد کل باکتری‌های پروتئولیتیک و فعالیت پروتئاز در اثر مصرف منابع آلی، معدنی و نانوذرات روی کاهش یافت (0/05>P). مصرف منابع متیونین، اکسید و سولفات روی موجب افزایش فعالیت آلفاآمیلاز شد (0/05>P). تعداد کل پروتوزوآ در انکوباسیون 24 ساعته در اثر منابع روی جیره‌ای روند کاهشی نشان داد. کل باکتری‌های سلولولیتیک، کربوکسی‌متیل سلولاز، میکروکریستالین سلولاز، فعالیت تجزیه‌کنندگی کاغذ صافی، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، توده میکروبی و PF بین تیمارها یکسان بود. مکمل‌های متیونین، اکسید و سولفات روی موجب افزایش OMD، ME، TDS و کل VFA شدند، درحالی‌که آمونیاک و نسبت استات:پروپیونات را کاهش دادند (0/05>P). تولید متان 24 ساعته نیز با مصرف مکمل‌های روی کاهش یافت (0/05>P). درمجموع، افزودن مکمل‌های سولفات، اکسید و متیونین-روی به جیره (30 میلی‌گرم روی در کیلوگرم ماده خشک) با هدف بهبود فعالیت آلفاآمیلاز و قابلیت هضم و کاهش فعالیت پروتئولیتیک، تجمع آمونیاک و متان قابل توصیه است اما تغذیه نانواکسید روی توصیه نمی‌شود. تحقیقات بیشتری در مورد اثر منابع روی بر میکروب‌ها و آنزیم‌های شکمبه در شرایط جیره‌ای متفاوت نیاز است.
اکبر یعقوبفر؛ رضوان یعقوب فر؛ احسان زارع بنادکوکی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 223-233
چکیده
این آزمایش به‌منظور بررسی اثرات کربوهیدراتهای دیواره سلولی جیرههای غذایی مکمل‌شده با آنزیم بر عملکرد و بیان ژن‌های مؤثر در انتقال گلوکز (SGLT1 GLUT2)، پپتیدها (PepT1) و تولید موسین (MUC2) در روده باریک جوجه گوشتی انجام شد. در این مطالعه تعداد 1100 قطعه جوجه یک‌روزه مخلوط (جنس نر و ماده)، از سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 11 تیمار ...
بیشتر
این آزمایش به‌منظور بررسی اثرات کربوهیدراتهای دیواره سلولی جیرههای غذایی مکمل‌شده با آنزیم بر عملکرد و بیان ژن‌های مؤثر در انتقال گلوکز (SGLT1 GLUT2)، پپتیدها (PepT1) و تولید موسین (MUC2) در روده باریک جوجه گوشتی انجام شد. در این مطالعه تعداد 1100 قطعه جوجه یک‌روزه مخلوط (جنس نر و ماده)، از سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 11 تیمار و پنج تکرار (20 پرنده در هر تکرار) به‌مدت 42 روز استفاده شد. جیرههای آزمایشی به‌ترتیب شامل جیره شاهد، جیرههای حاوی گندم، جو، سبوس گندم، سبوس برنج و جو بدون پوشینه با و بدون آنزیم بودند. نتایج نشان داد که اثر جیرههای غذایی حاوی گندم، جو و جو بدون پوشینه با آنزیم بر وزن زنده کل جوجه‌های گوشتی در سن 42 روزگی دارای اختلاف معنی‌دار بود (p<0/05). کربوهیدراتهای دیواره سلولی گندم، سبوس گندم و سبوس برنج در جیرههای غذایی باعث افزایش فعالیت آنزیم آمیلاز لوزالمعده (جو 3/02، گندم 5/99 واحد به ازای میلی گرم پروتئین بافت روده باریک) شدند (p<0/05). بیان ژن‌های SGLT1 و MUC2 مورد مطالعه در پرندگانی که جیرههای بدون آنزیم دریافت کردند بیشتر از پرندگانی بود که با جیره شاهد تغذیه شدند (p<0/05). بیان ژن‌های مذکور تنها در پرندگانی که جیرههای حاوی سبوس گندم و سبوس برنج مکمل‌شده با آنزیم دریافت کردند بیشتر از پرندگان شاهد بود (p<0/05). مکمل سازی جیرههای غذایی حاوی کربوهیدراتهای دیواره سلولی با آنزیم بر بیان ژن‌های انتقال گلوکز (SGLT1 و GLUT2)، انتقال پپتید (PepT1) و تولید موسین (MUC2) در ژژنوم روده باریک تأثیرگذار است.
وجیهه نیکوفرد؛ اکبر یعقوبفر؛ شهاب قاضی هرسینی؛ علی اصغر ساکی
دوره 20، شماره 3 ، آبان 1397، ، صفحه 463-476
چکیده
تأثیر جیره با کیفیت متفاوت پروتئین و مکمل‌شده با اسیدهای آمینه کریستاله بر عملکرد، پاسخ ایمنی، فعالیت آنزیمی در بافت روده و خصوصیات بستر، با استفاده از تعداد 576 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 (مخلوط دو جنس)، در یک آزمایش فاکتوریل 4×2 با دو جیره آزمایشی (کیفیت بالا و پایین پروتئین) و چهار سطح اسیدهای آمینه کریستاله (سطح نیاز (توصیه‌شده)، ...
بیشتر
تأثیر جیره با کیفیت متفاوت پروتئین و مکمل‌شده با اسیدهای آمینه کریستاله بر عملکرد، پاسخ ایمنی، فعالیت آنزیمی در بافت روده و خصوصیات بستر، با استفاده از تعداد 576 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 (مخلوط دو جنس)، در یک آزمایش فاکتوریل 4×2 با دو جیره آزمایشی (کیفیت بالا و پایین پروتئین) و چهار سطح اسیدهای آمینه کریستاله (سطح نیاز (توصیه‌شده)، بدون اسیدهای آمینه کریستاله مکمل‌شده، 10 و 15 درصد بالاتر از سطح نیاز) در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار، شش تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن اسیدهای آمینه کریستاله در سطوح 10 و 15 درصد بالاتر از سطح نیاز (توصیه‌شده)، به جیرههای حاوی کنجاله کلزا و گندم (منبع پروتئین با کیفیت پایین) سبب افزایش عملکرد (0001/0P<)، تعداد هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت (001/0P<) و کاهش تعداد لنفوسیت (01/0P<) شد. اثر اسیدهای آمینه کریستاله تأثیری بر فعالیت آنزیم آمینوپپتیداز و فعالیت ویژه این آنزیم در ژژنوم نداشت. همچنین، افزودن سطوح 10 و 15 درصد بالاتر از سطح نیاز (توصیه‌شده) اسیدهای آمینه کریستاله در جیره با کیفیت پایین، ماده خشک، نیتروژن و نیتروژن آمونیاکی بستر را به‌صورت معنی‌دار تحت تأثیر قرار نداد. با توجه به نتایج این مطالعه،استفاده از اسیدهای آمینه کریستاله در سطوح بالاتر از نیاز پرنده به‌خصوص در جیرههای غذایی با کیفیت بالا مانند (کنجاله سویا و ذرت) تأثیری بر عملکرد جوجه‌های گوشتی ندارد و قابل توصیه نمی‌باشد.