آمنه ناصری مقدم؛ محمد ابراهیم نوریان سرور؛ فردین هژبری
دوره 25، شماره 1 ، فروردین 1402، ، صفحه 25-36
چکیده
اثر افزودن عصاره شیرینبیان (عصاره) بر عملکرد رشد، فراسنجههای تخمیر و جمعیت پروتوزآیی شکمبه در برههای پرواری با استفاده از 28 راس بره نر مهربان با وزن 1/75±36/45 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و هفت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه بدون عصاره شیرینبیان) و سه تیمار به‌ترتیب شامل جیره پایه+ ...
بیشتر
اثر افزودن عصاره شیرینبیان (عصاره) بر عملکرد رشد، فراسنجههای تخمیر و جمعیت پروتوزآیی شکمبه در برههای پرواری با استفاده از 28 راس بره نر مهربان با وزن 1/75±36/45 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و هفت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه بدون عصاره شیرینبیان) و سه تیمار به‌ترتیب شامل جیره پایه+ پنج، 10 و 25 میلیگرم عصاره شیرینبیان به‌ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره بود. جیره پایه برهها 30 درصد کاه و70 درصد کنسانتره بود که به‌صورت مصرف در حد اشتها در اختیار دام قرار داده شد. برههای تغذیه‌شده با جیرههای حاوی 25 میلیگرم عصاره، افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05>P). افزودن 25 میلیگرم عصاره سبب افزایش pH مایع شکمبه شد (0/05>P). کل گاز تولیدی در برههای دریافت‌کننده پنج و 25 میلیگرم عصاره بیشتر از سایر گروه‌ها بود (0/05>P). تولید متان تحت تأثیر افزودن عصاره به جیره قرار نگرفت. تغییرات انرژی قابل متابولیسم، ماده آلی تجزیه شده و اسیدهای چرب فرّار برآوردشده در جیرههای حاوی پنج و 25 میلیگرم عصاره بیشتر از سایر تیمارها بود (0/05>P). جمعیت کل پروتوزوآیی شکمبه و هم‌چنین تعداد انتودینه با تغذیه جیرههای حاوی عصاره کاهش یافت (0/05>P)، اما شمار پروتوزوآیی ایزوتریشیدا افزایش یافت. براساس نتایج این پژوهش، افزودن 25 میلیگرم در کیلوگرم عصاره شیرینبیان به جیره، فرایند متابولیسم شکمبه و عملکرد برههای پرواری را بهبود بخشید، اما بر میزان تلفات انرژی به شکل متان اثری نداشت.
اعظم میرحیدری؛ نورمحمد تربتی نژاد؛ سعید حسنی؛ پیروز شاکری
دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1397، ، صفحه 553-564
چکیده
به‌منظوربررسی تأثیر افزودن بیوچار محصول فرعی پسته به جیره میش‌های شیرده، دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، تأثیر افزودن سطوح صفر، 0/5، یک و 1/5 درصد از بیوچار محصول فرعی پسته به جیره پایه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار بر فراسنجههای تخمیر شکمبه پس از 24 ساعت انکوباسیون بررسی شد. در آزمایش دوم با افزودن سطح مطلوب ...
بیشتر
به‌منظوربررسی تأثیر افزودن بیوچار محصول فرعی پسته به جیره میش‌های شیرده، دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، تأثیر افزودن سطوح صفر، 0/5، یک و 1/5 درصد از بیوچار محصول فرعی پسته به جیره پایه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار بر فراسنجههای تخمیر شکمبه پس از 24 ساعت انکوباسیون بررسی شد. در آزمایش دوم با افزودن سطح مطلوب بیوچار تعیینشده در آزمایش اول به جیره میش‌های شیرده، تأثیر آن بر عملکرد شیردهی و قابلیت هضم خوراک بررسی شد. در این آزمایش از هشت رأس میش شیرده نژاد کرمانی زایش دوم در اوایل شیردهی در قالب یک طرح مربع لاتین چرخشی طی دو دوره 21 روزه استفاده شد. با افزایش سطح بیوچار در جیرهها تولید متان و غلظت نیتروژن آمونیاکی کاهش خطی نشان دادند (0/01P< ) و pH به‌صورت خطی افزایش (0/01P< ) یافت. هم‌چنین با افزودن یک درصد بیوچار به جیره میش‌های شیرده تولید شیر، غلظت گلوکز خون و قابلیت هضم ماده خشک نسبت به جیره شاهد افزایش (0/05P< ) و غلظت نیتروژن اورهای خون کاهش (0/05P< ) یافت. بهطورکلی افزودن سطح یک درصد بیوچار محصول فرعی پسته به جیره میش‌های شیرده میتواند سبب بهبود تولید شیر و قابلیت هضم ماده خشک شود.
مریم باقری ورزنه
دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 269-281
چکیده
اثر عصاره گیاه تشنهداری (Scrophularia striata)به‌عنوان یک افزودنی برای بهبود بازده تجزیه‌پذیری مواد مغذی در شکمبه، غلظت کل ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی در یک سیستم شبیهساز شکمبه (رزیتک) بررسی شد. به‌همین منظور از 12 فرمانتور در دو دوره آزمایشی که هر یک 10 روز به‌طول انجامید استفاده شد و پنج روز پایانی هر دوره از ...
بیشتر
اثر عصاره گیاه تشنهداری (Scrophularia striata)به‌عنوان یک افزودنی برای بهبود بازده تجزیه‌پذیری مواد مغذی در شکمبه، غلظت کل ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی در یک سیستم شبیهساز شکمبه (رزیتک) بررسی شد. به‌همین منظور از 12 فرمانتور در دو دوره آزمایشی که هر یک 10 روز به‌طول انجامید استفاده شد و پنج روز پایانی هر دوره از مایع درون فرمانتور نمونه‌برداری شد. تیمارها شامل: گروه بدون افزودنی (شاهد)، گروه دریافت‌کننده 10 میلیگرم در روز موننسین (موننسین)، گروه دریافت‌کننده 480 میلیگرم در روز عصاره گیاهی و گروه دریافت‌کننده 960 میلیگرم در روز عصاره گیاهی بودند. افزودن عصاره گیاهی در هر دو سطح به‌طور معنی‌داری تولید متان به ازای هر گرم ماده مغذی تجزیه‌شده را در مقایسه با گروه شاهد کاهش داد (05/0>P). تولید کل اسیدهای چرب فرّار به ازای هر گرم ماده خشک و آلی تجزیه‌شده در تیمارهایی که عصاره گیاهی دریافت کرده بودند در مقایسه با شاهد و موننسین بالاتر بود (05/0P<). آمونیاک تولیدی به ازای هر واحد پروتئین خام تجزیه‌شده در گروهی که 960 میلیگرم عصاره دریافت کرده بود، پایین‌تر از گروه شاهد بود (05/0P<). تیمار دریافت‌کننده 960 میلیگرم عصاره، بالاترین غلظت کل ترکیبات فلاونوئیدی، فنلی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی را نسبت به سایر تیمارها داشت (05/0P<). بر اساس نتایج این آزمایش، عصاره گیاه تشنهداری رامیتوان برای بهبود راندمان تجزیه‌پذیری، افزایش فعالیت آنتی‌اکسیدانی مایع شکمبه و کاهش تولید متان به جای آنتیبیوتیک مورد توجه قرار داد.
محمد ابراهیم نوریان سرور؛ علی خضریان؛ محمد مهدی معینی
دوره 18، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 729-740
چکیده
تاثیر شش سطح (صفر، 50، 100، 200، 300 و 500 میکرولیتر) عصاره اتانولی و استنی ریشه شیرینبیان بر فرایند تولید گاز متان، تخمیر شکمبه وجمعیت پروتوزوآیی بز مرخز به روش برون‌تنی بررسی شد. آزمون تولید گاز با جیره پایه یونجه برای هر تیمار در پنج تکرار و در قالب یک طرح کاملاً تصادفی انجام شد. فراسنجههای تخمیر، متان، ضریب تفکیک پذیری(PF) و اسیدهای ...
بیشتر
تاثیر شش سطح (صفر، 50، 100، 200، 300 و 500 میکرولیتر) عصاره اتانولی و استنی ریشه شیرینبیان بر فرایند تولید گاز متان، تخمیر شکمبه وجمعیت پروتوزوآیی بز مرخز به روش برون‌تنی بررسی شد. آزمون تولید گاز با جیره پایه یونجه برای هر تیمار در پنج تکرار و در قالب یک طرح کاملاً تصادفی انجام شد. فراسنجههای تخمیر، متان، ضریب تفکیک پذیری(PF) و اسیدهای چرب فرار کل اندازهگیری شد. عصارهها در تمام سطوح (01/0˂ P) تولید گاز 24 ساعت را افزایش داد. عصاره اتانولی شیرین بیان تولید گاز متان را کاهش (05/0˂P) ولی عصاره استنی آن، در سطوح 300 و 500 میکرولیتر تولید گاز متان را افزایش (01/0˂P) داد. ماده آلی تجزیه شده تحت تاثیر هر دو نوع عصاره بهبود(001/0=P) یافت. عصاره اتانولی شیرن بیان تولید آمونیاک را کاهش (01/0˂P) داد. ضریب بخشپذیری و تولید توده میکروبی در حضور هر دو عصاره اتانولی و استنی کاهش (01/0˂P) ولی اسیدهای چرب فرار و انرژی قابل متابولیسم در تمام سطوح هر دو نوع عصاره نسبت به شاهد افزایش (01/0˂P) یافت. به جزء دیپلودینیانه، سایر پروتوزوآها و جمعیت کل در اثر دو نوع عصاره کاهش یافتند (05/0˂P). بر اساس نتایج حاصل، عصاره اتانولی و استنی شیرین بیان ضمن بهبودقابلیت هضم، تولید گاز متان و جمعیت پروتوزوآیی را در شکمبه بز کاهش میدهد.