دانیال محسنی سلطانی؛ علی رضا آقاشاهی؛ حبیب اقدم شهریار؛ یحیی ابراهیم نژاد؛ سید عبداله حسینی
دوره 23، شماره 3 ، مهر 1400، ، صفحه 409-420
چکیده
آثار افزودن توکسین بایندر و پریبیوتیک به جیره بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخصهای تنشی و آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی تغذیه‌شده با جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 موردبررسی قرارگرفت. 600 جوجه یک‌روزه نرو ماده گوشتی سویه راس 308 در 10 تیمار با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار شامل، شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین) مکمل‌نشده ...
بیشتر
آثار افزودن توکسین بایندر و پریبیوتیک به جیره بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخصهای تنشی و آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی تغذیه‌شده با جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 موردبررسی قرارگرفت. 600 جوجه یک‌روزه نرو ماده گوشتی سویه راس 308 در 10 تیمار با شش تکرار و 10 جوجه در هر تکرار شامل، شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین) مکمل‌نشده و مکمل‌شده با توکسین بایندرهای ASRI1، ASRI2 و پریبیوتیک و شاهدهای مثبت مکمل‌نشده و مکمل‌شده با توکسین بایندرهای ASRI1، ASRI2، پریبیوتیک، توکسین بایندر ASRI1+ پریبیوتیک و توکسین بایندر+ پریبیوتیک ASRI2 موردبررسی قرار گرفتند. عملکرد، شاخصهای تنشی تعداد هتروفیل، لنفوسیت، جمعیت باکتریایی روده و شاخصهای اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و مالون‌دیآلدهید بررسی شدند. افزودن آفلاتوکسین به جیره سبب افزایش هتروفیل (p<0/05) و هتروفیل به لنفوسیت (p<0/05) و کاهش لنفوسیت (p<0/05) شد. شمار اشریشیا کولای (p<0/05) و لاکتوباسیلوسها (p<0/05) در تیمار شاهد مثبت در مقایسه با شاهد منفی بهترتیب بیشتر و کم‌تر شد، ولی افزودن توکسین بایندرها و پریبیوتیک اثرات منفی آفلاتوکسین را تخفیف داد (p<0/05). غلظت آنزیمهای آنتی‌اکسیدان در تیمار شاهد مثبت در مقایسه با تیمار شاهد منفی پایینتر بود، ولی افزودن توکسین بایندرها و پریبیوتیک به جیره، غلظت آن‌ها را بهبود بخشید (p<0/05). در مجموع، آفلاتوکسین اثرات منفی روی عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده و شاخصهای تنشی و آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی داشت ولی افزودن توکسین بایندر ASRI1به میزان 3 کیلو درتن نسبت به توکسین بایندر دیگر مؤثرتر بود.
مهدیه سلطانی؛ مژگان مظهری؛ امید علی اسماعیلی پور
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 291-300
چکیده
اثر سطوح پروبیوتیک بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی در آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از 144 قطعه جوجۀ نر یک‌روزه سویۀ راس بررسی شد. جوجه‌ها تا 25روزگی با جیرۀ تجاری مطابق با راهنمای راس تغذیه و سپس به‌طور تصادفی به چهار تیمار شامل چهار سطح پروبیوتیک (صفر، 05/0، 1/0، و 2/0درصد جیره) با چهار تکرار حاوی نه ...
بیشتر
اثر سطوح پروبیوتیک بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی در آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از 144 قطعه جوجۀ نر یک‌روزه سویۀ راس بررسی شد. جوجه‌ها تا 25روزگی با جیرۀ تجاری مطابق با راهنمای راس تغذیه و سپس به‌طور تصادفی به چهار تیمار شامل چهار سطح پروبیوتیک (صفر، 05/0، 1/0، و 2/0درصد جیره) با چهار تکرار حاوی نه پرنده اختصاص یافتند. از 25روزگی پرنده‌ها به‌مدت هشت ساعت در روز در معرض دمای 2±34 درجۀ سانتی‌گراد قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر سطوح متفاوت پروبیوتیک بر مصرف خوراک معنی‌دار نبود. پرندگانی که جیرۀ حاوی 05/0 و 1/0درصد پروبیوتیک دریافت کردند، افزایش وزن بیشتری در مقایسه با پرندگان شاهد داشتند (05/0>P). ضریب تبدیل در پرندگانی که با جیرۀ حاوی 1/0درصد پروبیوتیک تغذیه شدند، بهتر از پرندگان شاهد بود (05/0>P). با افزایش مصرف پروبیوتیک وزن نسبی لاشه و سینه افزایش یافت (05/0P<). اثر سطوح گوناگون پروبیوتیک بر وزن نسبی اندامهای داخلی معنی‌دار نبود، اما پرندگانی که با جیرۀ حاوی 2/0درصد پروبیوتیک تغذیه شدند، کبد بزرگتری داشتند (05/0P<). با افزایش سطح پروبیوتیک در جیره کلسترول خون کاهش یافت (05/0P<). مصرف سطوح گوناگون پروبیوتیک، فراوانی هتروفیل‌ها، و همچنین نسبت هتروفیل به لنفوسیت را کاهش و میزان آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز را افزایش داد (05/0P<). بنابراین در شرایط تنش گرمایی افزودن پروبیوتیک کلوستات به میزان 1/0درصد جیره عملکرد رشد و پاسخ ایمنی پرنده را بهبود می‌دهد.
پروین سعیدی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ سمیه سالاری؛ خلیل میرزاده؛ مهدی زارعی
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 157-166
چکیده
به منظور بررسی اثر افزودن سیاه‌دانه به جیره در عملکرد، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه‌های خونی، از 192 قطعه جوجة یک‌روزة سویة راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و دوازده مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح افزایشی صفر (تیمار شاهد)، 4/0، 8/0 و 2/1 درصد سیاه‌دانه بود. در دورة رشد و کل دورة پرورش، وزن ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر افزودن سیاه‌دانه به جیره در عملکرد، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه‌های خونی، از 192 قطعه جوجة یک‌روزة سویة راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و دوازده مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح افزایشی صفر (تیمار شاهد)، 4/0، 8/0 و 2/1 درصد سیاه‌دانه بود. در دورة رشد و کل دورة پرورش، وزن بدن در پرندگانی که جیرة حاوی 4/0 و 8/0 درصد سیاه‌دانه مصرف کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (P<0/05). افزودن سیاه‌دانه به جیره اثری بر مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در دوره‌های آغازین، رشد و کل دورة پرورش نداشت. وزن بورس فابرسیوس و تیموس در پرندگانی که 4/0 و 8/0 درصد سیاه‌دانه در جیرة خود دریافت کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (P<0/05). وزن کبد در پرندگان مربوط به تیمار 4/0 درصد سیاه‌دانه بیشتر از شاهد بود (P<0/05). افزودن سیاه‌دانه به جیره باعث کاهش معنادار غلظت گلوکز، تری‌گلیسرید، کلسترول و LDL و افزایش میزان HDL سرم خون شد (P<0/05). در پرندگانی که در جیرة خود سیاه‌دانه دریافت کردند تعداد گلبول‌های سفید افزایش و نسبت هتروفیل: لنفوسیت کاهش یافت (P<0/05). توان آنتی‌اکسیدانی تام پلاسمای خون در پرندگانی که 4/0 و 8/0 درصد سیاه‌دانه دریافت کردند، بیشتر از شاهد بود (P<0/05). به‌طور کلی، استفاده از سیاه‌دانه تا سطح 8/0 درصد در جیره، ضمن بهبود عملکرد، فعالیت سیستم ایمنی و توان آنتی‌اکسیدانی تام خون جوجههای گوشتی را افزایش می‌دهد.