مریم محمودی نژاد؛ بهرام شهره؛ زربخت انصاری پیرسرائی؛ سهیل یوسفی
چکیده
هدف: استفاده از پروبیوتیک‌ها و گیاهان دارویی به‌عنوان محرک رشد و جایگزین آنتی‌بیوتیک‌ها در جیره جوجههای گوشتی منجر به جلوگیری از رشد باکتریهای مضر روده از جمله کلی‌فرم‌ها، افزایش مقاومت در برابر عوامل بیماری‌زا، سنتز آنتی‌اکسیدان‌ها و آنتی باکتریال‌ها، تحریک ایمنی موضعی، بهبود عملکرد سیستم ایمنی می‌شود. لذا این تحقیق ...
بیشتر
هدف: استفاده از پروبیوتیک‌ها و گیاهان دارویی به‌عنوان محرک رشد و جایگزین آنتی‌بیوتیک‌ها در جیره جوجههای گوشتی منجر به جلوگیری از رشد باکتریهای مضر روده از جمله کلی‌فرم‌ها، افزایش مقاومت در برابر عوامل بیماری‌زا، سنتز آنتی‌اکسیدان‌ها و آنتی باکتریال‌ها، تحریک ایمنی موضعی، بهبود عملکرد سیستم ایمنی می‌شود. لذا این تحقیق با هدف بررسی اثر افزودن پودر خولنجان و پروبیوتیک‌ها بر عملکرد رشد، ویژگی‌های لاشه، جمعیت سلول های خونی، جمعیت باکتریهای سکوم و مورفولوژی بافت ایلئوم بلدرچین ژاپنی در شرایط تنش گرمایی انجام شد.
روش پژوهش: مطالعه حاضر با استفاده از 480 قطعه جوجه بلدرچین یک‌روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 20 واحد آزمایشی با شش تیمار و چهار تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد (جیره پایه بدون پودر خولنجان و پروبیوتیک)؛ 2- جیره پایه به‌همراه 50 میلیگرم پودر خولنجان؛ 3- جیره پایه به‌همراه 100 میلیگرم پودر خولنجان؛ 4- جیره پایه به‌همراه 50 میلیگرم پودرخولنجان+ 2/0 گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک لاکتوفید؛ 5- جیره پایه به‌همراه 100 میلیگرم پودر خولنجان+ 2/0گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک لاکتوفید؛ 6- جیره پایه به‌همراه 2/0 گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک لاکتوفید بود. صفات عملکردی (افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک) جوجههای بلدرچین در کل دوره آزمایش موردبررسی قرار گرفت. ویژگی‌های لاشه، سلولهای خونی، جمعیت باکتریهای روده کور و مورفولوژی ایلئوم موردبررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: استفاده از پودر خولنجان و پروبیوتیک باعث بهبود خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در شرایط تنش گرمایی شد. بازده لاشه در جوجههایی که پودر خولنجان+ پروبیوتیک دریافت کردند بیشتر بود (05/0>P). مقدار هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت و مقدار لنفوسیت‌ها در بلدرچینهای تغذیه‌شده با جیره‌های حاوی پودر خولنجان و پروبیوتیک کم‌تر از گروه شاهد در شرایط تنش گرمایی بود (05/0>P). جمعیت باکتریهای اسیدلاکتیک روده کور پرندگانی که با جیره حاوی پودر خولنجان و پروبیوتیک تغذیه شدند، بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). در شرایط تنش گرمایی جمعیت کل باکتری و جمعیت کلی‌فرم روده کور در تیمار شاهد نسبت به سایر گروههای آزمایشی بالاتر بود. ارتفاع پرز، ضخامت کریپت و ارتفاع پرز به عمق کریپت بافت ایلئوم در پرندگان تغذیه‌شده با 50 میلیگرم پودر خولنجان+ 2/0گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک نسبت به تیمار شاهد در شرایط تنش گرمایی بالاتر بود (05/0>P)، درحالی‌که بیش‌ترین عمق کریپت در پرندگان تغذیه‌شده با تیمار شاهد مشاهده شد. فراسنجههای قطر کریپت، ضخامت لایه عضلانی داخلی و خارجی بافت ایلئوم در شرایط تنش گرمایی تحت تأثیر هیچ‌کدام از تیمارهای آزمایش قرار نگرفت.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج این پژوهش، استفاده از سطح 50 میلیگرم پودر خولنجان+ 2/0گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک لاکتوفید در شرایط تنش گرمایی باعث بهبود بازده لاشه، جمعیت باکتریهای روده کور، سلولهای خونی و مورفولوژی ایلئوم بلدرچین ژاپنی شد.
سید حامد موسوی علمداردهی؛ زربخت انصاری پیرسرائی؛ عیسی دیرنده؛ محمد کاظمی فرد
چکیده
تاثیر پودر و عصاره ریحان، بر عملکرد و ویژگی های لاشه، بیان نسبی ژن پروتئین شوک گرمایی (HSP70) و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار)، به مدت 42 روزه بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره پایه (شاهد)، ...
بیشتر
تاثیر پودر و عصاره ریحان، بر عملکرد و ویژگی های لاشه، بیان نسبی ژن پروتئین شوک گرمایی (HSP70) و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار)، به مدت 42 روزه بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه+ویتامین ث (250 میلی گرم در کیلوگرم دان)، 3- جیره پایه +25 میلی گرم پودر ریحان (درهر کیلوگرم دان)، 4- جیره پایه+50 میلی گرم پودر ریحان (در هر کیلوگرم دان)، 5- استفاده از عصاره ریحان (یک میلی لیتر در هر لیتر آب مصرفی) بود. خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، ویژگی های لاشه، فراسنجههای خونی و بیان نسبی ژن HSP70 در خون اندازه گیری شد. اثر تیمارها بر فراسنجه های خونی و ویژگی های لاشه معنی دار نبود. بیان نسبی ژن HSP70 در خون، در تمام تیمارها نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت (0/05>P). بر اساس نتایج حاصل، پودر و عصاره ریحان اثرات منفی تنش گرمایی را در جوجه های گوشتی کاهش می دهد لذا استفاده از آن ها در جیره جوجه های گوشتی برای پیشگیری از تنش گرمایی توصیه می شود.
حمیدرضا سالاری؛ یوسف جعفری آهنگری؛ زربخت انصاری پیرسرایی
چکیده
در این پژوهش، اثر تغذیه کوآنزیم Q10و اسیدهای چرب امگا3 بر بافت‌شناسی و بیان نسبی ژنهای TGF-b4 و StAR در بیضه خروسهای نژاد هوبارد بررسی شد. تعداد 48 خروس در سن 50 هفتگی به‌صورت تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند و جیره پایه به اضافه سطوحی از کوآنزیم Q10 و امگا3 شامل صفر، 30 گرم در کیلوگرم امگا3 (سالومگا)، 400 میلیگرم در کیلوگرم کوآنزیم ...
بیشتر
در این پژوهش، اثر تغذیه کوآنزیم Q10و اسیدهای چرب امگا3 بر بافت‌شناسی و بیان نسبی ژنهای TGF-b4 و StAR در بیضه خروسهای نژاد هوبارد بررسی شد. تعداد 48 خروس در سن 50 هفتگی به‌صورت تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند و جیره پایه به اضافه سطوحی از کوآنزیم Q10 و امگا3 شامل صفر، 30 گرم در کیلوگرم امگا3 (سالومگا)، 400 میلیگرم در کیلوگرم کوآنزیم Q10 و مخلوط کوآنزیم Q10 و امگا3 (30+400) در روز به‌مدت هشت هفته متوالی دریافت کردند. در پایان آزمایش خروسها کشتار و بیضهها به دقت خارج شدند. سپس دو نمونه از یک بیضه از هر تکرار برداشته شد، یک نمونه برای بررسی بافت‌شناسی به درون محلول فرمالین 10 درصد و یک نمونه جهت بررسی بیان نسبی ژن به درون ازت مایع منتقل شد. نتایج نشان داد که قطر لولههای اسپرم‌ساز در گروههای آزمایشی نسبت به گروه شاهد به‌طور معنیداری افزایش یافت (p<0/05)، ولی تعداد سلولهای سرتولی و لایدیگ تفاوت معنیداری نداشت. بیان نسبی ژن TGF-b4 در سه گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (p<0/05). اما بیان نسبی ژن StAR در پرندگانی که با استفاده از مخلوطی از کوآنزیم Q10 و امگا3 (سالومگا) تغذیه شدند، به‌طور معنیداری افزایش یافت (p<0/05). براساس نتایج این مطالعه اضافه‌نمودن مخلوطی از کوآنزیم Q10 و اسیدهای چرب امگا3 در خوراک خروسها، فراسنجههای بافت‌شناسی و بیان ژنهای مرتیط با اسپرم‌سازی را بهبود میبخشد.
میکائیل قلی پور؛ وحید واحدی؛ زربخت انصاری پیرسرایی
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی آثار تغذیه پودر برهموم بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی در پاسخ به تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- تیمار شاهد (جیره پایه)؛ ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی آثار تغذیه پودر برهموم بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و فراسنجههای خونی جوجههای گوشتی در پاسخ به تنش گرمایی بود. در این آزمایش از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- تیمار شاهد (جیره پایه)؛ 2- جیره حاوی نئومایسین (200 گرم در هر تن)؛ 3- جیره حاوی 150 میلیگرم برهموم در هر کیلوگرم جیره؛ 4- جیره حاوی 200 میلیگرم برهموم در هر کیلوگرم جیره بودند. جوجهها از سن 15 تا 42 روزگی تحت شرایط تنش گرمایی (2°C ± 32 از ساعت 10 صبح الی شش بعد از ظهر) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان تلفات در پرندگانی که در جیره خود بره موم دریافت کردند کم‌تر از گروه شاهد بود (0/05>P). در دورههای مختلف، مصرف خوراک تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. در دورههای رشد و پایانی، وزن جوجههایی که با جیره حاوی 200 میلیگرم پودر برهموم تغذیه شدند بیشتر از پرندگان گروه شاهد بود (0/05>P). در دوره پایانی و کل دوره، ضریب تبدیل خوراک در پرندگان تغذیه‌شده با 200 میلیگرم پودر برهموم کم‌تر از گروه شاهد بود (0/05>P). سطح گلوکز و LDL خون در پرندگان تغذیه‌شده با برهموم کم‌تر از گروه شاهد بود (0/05 >P). بنابراین براساس نتایج حاصل، استفاده از بره موم تا سطح 200 میلیگرم در هر کیلوگرم جیره میتواند اثرات منفی تنش گرمایی را در جوجههای گوشتی کاهش دهد.
امین کاظمی زاده؛ احمد زارع شحنه؛ علیرضا یوسفی؛ حسن مهربانی یگانه؛ زربخت انصاری پیرسرایی
چکیده
پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجههای بافت‌شناسی بیضه خروسهای مسن مادر گوشتی سویه راس 308 انجام شد. برای همین منظور از تعداد 12 قطعه خروس مادر گوشتی در سن 48 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار به‌مدت 13 هفته استفاده شد. تیمارها شامل عدم تغذیۀ کورکومین (تیمار شاهد)و تغذیۀ روزانه 10، 20 و یا ...
بیشتر
پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثر کورکومین خوراکی بر فراسنجههای بافت‌شناسی بیضه خروسهای مسن مادر گوشتی سویه راس 308 انجام شد. برای همین منظور از تعداد 12 قطعه خروس مادر گوشتی در سن 48 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار به‌مدت 13 هفته استفاده شد. تیمارها شامل عدم تغذیۀ کورکومین (تیمار شاهد)و تغذیۀ روزانه 10، 20 و یا 30 میلیگرم کورکومین به‌ازای هر پرنده به‌صورت مخلوط در جیره پایه بودند. در پایان دوره آزمایش، همۀ خروسها کشتار و از بافت بیضه آن‌ها نمونه‌برداری شد. میانگین وزن بیضه در خروسهای که روزانه 30 میلیگرم کورکومین دریافت کردند، نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0P<). تغذیه روزانه 20 و 30 میلیگرم کورکومین باعث افزایش میانگین قطر لولههای اسپرم‌ساز نسبت به گروه شاهد شد (05/0P<). ضخامت بافت پوششی لولههای اسپرم‌ساز با افزایش سطح تغذیه کورکومین به‌طور خطی افزایش یافت (05/0P<). تعداد یاخته‌های اسپرماتوگونی در خروسهای تغذیه‌شده با کورکومین بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). همچنین، تعداد یاخته‌های لایدیگ در بیضه پرندگانی که روزانه 20 و یا 30 میلیگرم کورکومین دریافت کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (05/0P<). تیمارهای آزمایشی بر تعداد رگ‌های خونی بیضه تأثیری نداشتند (05/0P>). بر اساس نتایج این پژوهش، تغذیۀ روزانه 30 میلیگرم کورکومین فراسنجههای بافت‌شناسی بیضه خروسهای مادر گوشتی مسن را بهبود میبخشد.