مقصد صحنه؛ عبدالحکیم توغدری؛ تقی قورچی؛ محمد اسدی
چکیده
مطالعه حاضر به‌منظور اثر سطوح مختلف خیساب ذرت بر مصرف خوراک، فراسنجههای شکمبه‌ای، اسیدهای چرب فرار شکمبه و فراسنجههای خونی میش‌های دالاق با استفاده از 21 رأس میش دالاق با میانگین وزنی 7/3±36 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هفت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد، 2) جیرۀ پایۀ حاوی 100 گرم خیساب ذرت ...
بیشتر
مطالعه حاضر به‌منظور اثر سطوح مختلف خیساب ذرت بر مصرف خوراک، فراسنجههای شکمبه‌ای، اسیدهای چرب فرار شکمبه و فراسنجههای خونی میش‌های دالاق با استفاده از 21 رأس میش دالاق با میانگین وزنی 7/3±36 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هفت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد، 2) جیرۀ پایۀ حاوی 100 گرم خیساب ذرت به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی و 3) جیرۀ پایۀ حاوی 200 گرم خیساب ذرت به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی بودند. نتایج نشان داد ماده خشک مصرفی با افزایش سطح خیساب جیره افزایش یافت (05/0≥P). اختلاف معنی‌داری در pH شکمبه و جمعیت پروتوزوآ در بین تیمارهای دریافت‌کننده مقادیر مختلف خیساب ذرت وجود ندارد. اما غلظت ازت آمونیاکی شکمبه با افزایش سطح خیساب ذرت افزایش یافت (05/0≥P). اختلاف معنی‌داری در بوتیرات، ایزووالرات، والرات و نسبت استات به پروپیونات در بین تیمار های دریافت‌کننده مقادیر مختلف خیساب ذرت وجود ندارد. اما با افزایش سطح خیساب ذرت غلظت پروپیونات شکمبه افزایش و غلظت استات و کل اسیدهای چرب فرار کاهش یافت (05/0≥P). اختلاف معنی‌داری در کلسترول خون در بین تیمارهای دریافت‌کننده مقادیر مختلف خیساب ذرت وجود ندارد. اما پروتئین کل، غلظت نیتروژن اوره‌ای، تری گلیسیرید و گلوگز خون تحت‌تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت بطوریکه با افزایش سطح خیساب ذرت غلظت این فراسنجه‌ها افزایش یافت (05/0≥P). باتوجه به نتایج حاضر از پژوهش حاضر، می‌توان افزودن خیساب ذرت به عنوان یک منبع انرژی و پروتئینی به جیره میش‌ها را تا سطح ۲۰۰ گرم در کیلوگرم ماده خشک مصرفی توصیه نمود.
زهرا شیرنگار؛ فردین هژبری؛ محمد ابراهیم نوریان سرور
چکیده
امکان استفاده از کنجاله کاملینا به‌جای کنجاله سویا در جیره برههای پرواری با استفاده از بیست‌و‌چهار راس بره نر چهار- شش ماهه با میانگین وزن 2/18±34/21 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تیمار و شش تکرار در قفسهای انفرادی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره پایه حاوی کنجاله سویا (شاهد)، 2- جیره پایه با 33 درصد جایگزینی ...
بیشتر
امکان استفاده از کنجاله کاملینا به‌جای کنجاله سویا در جیره برههای پرواری با استفاده از بیست‌و‌چهار راس بره نر چهار- شش ماهه با میانگین وزن 2/18±34/21 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تیمار و شش تکرار در قفسهای انفرادی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره پایه حاوی کنجاله سویا (شاهد)، 2- جیره پایه با 33 درصد جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کاملینا، 3- جیره پایه محتوی 67 درصد جایگزینی کنجاله سویا و 4- جیره پایه حاوی کنجاله کاملینا بود. مایع شکمبه توسط لوله مری و نمونههای خون از سیاهرگ وداج گردن در روزهای صفر، 45 و پایان دوره از برهها گرفته شد. وزن نهایی و افزایش وزن روزانه تحت تأثیر جایگزینی کنجالهها قرار نگرفت اما سبب کاهش مصرف ماده خشک شد (0/05>P). غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه افزایش یافت به‌نحوی‌که در 33 و 67 درصد جایگزینی معنی‌دار بود. غلظت اسیدهای چرب فرّار و pH تحت تأثیر جایگزینی قرار نگرفت. جمعیت کل پروتوزوآ و جنس انتودینیوم با افزایش درصد جایگزینی روند کاهشی داشت و با توجه به اثر متقابل زمان و تیمار، با افزایش طول دوره روند جمعیت افزایشی بود. غلظت اوره خون با جایگزینی کنجالهها روند افزایشی داشت، هرچند این روند تحت تأثیر اثر متقابل تیمار و زمان بود. با جایگزینی کامل کنجالهها، غلظت کلسترول و تریگلیسرید خون افزایش یافت (0/05>P). با توجه نتایج حاصل، می‌توان در جیره پروار کنجاله کاملینا به‌جای کنجاله سویا در سطح حداکثر 67 درصد جایگزینی استفاده کرد.
آمنه ناصری مقدم؛ محمد ابراهیم نوریان سرور؛ فردین هژبری
چکیده
اثر افزودن عصاره شیرینبیان (عصاره) بر عملکرد رشد، فراسنجههای تخمیر و جمعیت پروتوزآیی شکمبه در برههای پرواری با استفاده از 28 راس بره نر مهربان با وزن 1/75±36/45 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و هفت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه بدون عصاره شیرینبیان) و سه تیمار به‌ترتیب شامل جیره پایه+ ...
بیشتر
اثر افزودن عصاره شیرینبیان (عصاره) بر عملکرد رشد، فراسنجههای تخمیر و جمعیت پروتوزآیی شکمبه در برههای پرواری با استفاده از 28 راس بره نر مهربان با وزن 1/75±36/45 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و هفت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه بدون عصاره شیرینبیان) و سه تیمار به‌ترتیب شامل جیره پایه+ پنج، 10 و 25 میلی‌گرم عصاره شیرینبیان به‌ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره بود. جیره پایه برهها 30 درصد کاه و70 درصد کنسانتره بود که به‌صورت مصرف در حد اشتها در اختیار دام قرار داده شد. برههای تغذیه‌شده با جیرههای حاوی 25 میلی‌گرم عصاره، افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند (0/05>P). افزودن 25 میلی‌گرم عصاره سبب افزایش pH مایع شکمبه شد (0/05>P). کل گاز تولیدی در برههای دریافت‌کننده پنج و 25 میلی‌گرم عصاره بیشتر از سایر گروه‌ها بود (0/05>P). تولید متان تحت تأثیر افزودن عصاره به جیره قرار نگرفت. تغییرات انرژی قابل متابولیسم، ماده آلی تجزیه شده و اسیدهای چرب فرّار برآوردشده در جیرههای حاوی پنج و 25 میلی‌گرم عصاره بیشتر از سایر تیمارها بود (0/05>P). جمعیت کل پروتوزوآیی شکمبه و هم‌چنین تعداد انتودینه با تغذیه جیرههای حاوی عصاره کاهش یافت (0/05>P)، اما شمار پروتوزوآیی ایزوتریشیدا افزایش یافت. براساس نتایج این پژوهش، افزودن 25 میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره شیرینبیان به جیره، فرایند متابولیسم شکمبه و عملکرد برههای پرواری را بهبود بخشید، اما بر میزان تلفات انرژی به شکل متان اثری نداشت.
بهریه شاهی؛ رسول پیرمحمدی؛ عبدالرحمان امینی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی آثار سطوح مختلف اسانس لیموترش بر قابلیت هضم مواد مغذی، متابولیت‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای در گوساله‌های نر هلشتاین بود. به این منظور، چهار اساس گوسالة نر هلشتاین فیستوله‌گذاری شده (میانگین وزن بدن 20±650 کیلوگرم) برای پنج دورة هفده‌روزه و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی چرخشی به پنج جیرة آزمایشی شامل ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی آثار سطوح مختلف اسانس لیموترش بر قابلیت هضم مواد مغذی، متابولیت‌های خونی و تخمیر شکمبه‌ای در گوساله‌های نر هلشتاین بود. به این منظور، چهار اساس گوسالة نر هلشتاین فیستوله‌گذاری شده (میانگین وزن بدن 20±650 کیلوگرم) برای پنج دورة هفده‌روزه و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی چرخشی به پنج جیرة آزمایشی شامل شاهد با سطوح 600، 800 و 1000 میلی‌گرم در روز اسانس لیموترش و شاهد با 300 میلی‌گرم در روز موننسین اختصاص داده شد. قابلیت هضم ظاهری مادة آلی در جیرة حاوی 1000 میلی‌گرم در روز اسانس لیموترش از سایر تیمارها بالاتر بود (05/0P<). تیمارهای آزمایشی بر قابلیت هضم مادة خشک، پروتئین خام، چربی خام، فیبر نامحلول در شویندة خنثی و فیبر نامحلول در شویندة اسیدی اثری نداشت. اثر تیمارها بر غلظت گلوکز، لیپوپروتئین‌های با چگالی بالا، آلبومین، پروتئین کل، کراتینین، تری‌گلیسیرید و اوره معنادار نبود، ولی میزان کلسترول و غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات در سرم تیمار شاهد بیش از سایر تیمارها بود (05/0P<). غلظت پروپیونات در مایع شکمبة حیواناتی که 1000 میلی‌گرم اسانس لیموترش دریافت کردند نسبت به تیمار شاهد بیشتر ولی غلظت بوتیرات آن‌ها از تیمار شاهد کمتر بود (05/0P<). نتایج آزمایش نشان داد که افزودن 1000 میلی‌گرم اسانس لیموترش بر قابلیت هضم مادة آلی، خصوصیات تخمیری شکمبه و غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات خون گوساله‌های نر هلشتاین تأثیر مثبت دارد.