امیرحسین مهران فروز؛ حسن علی عربی؛ داریوش علیپور؛ عباس فرح آور
چکیده
هدف: ویژگی‌های فیزیکی و توازن مواد مغذی خوراک از جمله مهم‌ترین عوامل مؤثر بر سلامت، عملکرد و رفتارهای تغذیه‌ای دام به‌شمار می‌روند. این عوامل نه تنها بر تأمین نیازهای تغذیه‌ای دام تأثیر مستقیم دارند، بلکه می‌توانند در ارتقای کارایی تولید، بهبود کیفیت محصولات دامی و کاهش بیماری‌های مرتبط با تغذیه نقش کلیدی ایفا کنند. این پژوهش ...
بیشتر
هدف: ویژگی‌های فیزیکی و توازن مواد مغذی خوراک از جمله مهم‌ترین عوامل مؤثر بر سلامت، عملکرد و رفتارهای تغذیه‌ای دام به‌شمار می‌روند. این عوامل نه تنها بر تأمین نیازهای تغذیه‌ای دام تأثیر مستقیم دارند، بلکه می‌توانند در ارتقای کارایی تولید، بهبود کیفیت محصولات دامی و کاهش بیماری‌های مرتبط با تغذیه نقش کلیدی ایفا کنند. این پژوهش با هدف بررسی اثر شکل فیزیکی خوراک در مراحل پایانی آبستنی و اوایل شیردهی میشها بر متابولیت‌های شیمیایی خون، وضعیت آنتی‌اکسیدانی و عملکرد بره‌ها پس از تولد انجام شد.
روش پژوهش: این پژوهش با استفاده از 36 رأس میش نژاد مهربان با میانگین وزنی 09/2±17/50 کیلوگرم و میانگین سنی سه تا چهار سال در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- کنسانتره آردی، 2- کنسانتره پلت و 3- خوراک کاملاً مخلوط پلت بودند. تیمارهای آزمایشی در دو ماه پایانی آبستنی و ماه اول شیردهی در اختیار میشها قرار گرفت. برای بررسی فراسنجههای بیوشیمیایی خون و وضعیت آنتی‌اکسیدانی، نمونه‌گیری خون از میشها در سه مقطع (30 روز پیش از زایش، روز زایش، و 30 روز پس از زایش) و پیش از تغذیه وعده صبح انجام شد. میزان تولید شیر و چربی شیر نیز در روز 21 پس از زایش موردبررسی و ارزیابی قرار گرفت. همچنین، عملکرد بره‌ها از طریق وزن‌کشی آنها در روز تولد و به‌صورت هفتگی تا پایان دوره موردارزیابی قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که مقدار خوراک مصرفی در دوره پیش و پس از زایش و همچنین تولید شیر در تیمارهای مصرف‌کننده خوراک کاملاً مخلوط پلت و کنسانتره پلت در مقایسه با میشهای مصرف‌کننده کنسانتره بیشتر بود (05/0>P)، درحالی‌که درصد چربی شیر تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. مصرف خوراک کاملاً مخلوط پلت و کنسانتره پلت به‌طور معنی‌داری غلظت گلوکز و اوره سرم میشها را افزایش داد (05/0>P)، درحالی‌که سایر فراسنجههای خونی مانند کلسترول، تری‌گلیسرید، پروتئین کل و آنزیم‌های کبدی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. همچنین، تغذیه میشها با خوراک پلت موجب کاهش غلظت مالون‌دی‌آلدهید و افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل در برخی بازه‌های زمانی شد (05/0>P) که نشان‌دهنده کاهش استرس اکسیداتیو در دام‌های تغذیه‌شده با این خوراک بود. علاوه بر این، وزن بدن و افزایش وزن روزانه بره‌ها در برخی بازه‌های زمانی تحت تأثیر شکل فیزیکی خوراک میشها قرار گرفت. بره‌های متولدشده از میش‌هایی که با خوراک کاملاً مخلوط پلت و کنسانتره پلت تغذیه‌شده بودند، در بازه زمانی هفت تا 30 روزگی وزن بیشتر و افزایش وزن روزانه بالاتری نسبت به تیمار کنسانتره آردی داشتند (05/0>P). با این‌حال، تفاوت معنی‌داری در وزن تولد بره‌ها بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد.
نتیجهگیری: در مجموع، نتایج این پژوهش نشان داد که تغذیه میشها با خوراک کاملاً مخلوط پلت و کنسانتره پلت در اواخر آبستنی و اوایل شیردهی می‌تواند به ارتقای عملکرد میشها، بهبود عملکرد بره‌ها، افزایش برخی فراسنجههای بیوشیمیایی، و تقویت شاخص‌های آنتی‌اکسیدانی خون میشها منجر شود. این یافتهها بر نقش مؤثر شکل فیزیکی خوراک به‌عنوان ابزاری کارآمد در بهینه‌سازی سلامت، عملکرد تولیدی و رفاه دام تأکید دارند.
صابر معتمدی؛ حسین مروج؛ مازیار محیطی اصلی
چکیده
تأثیر نوع چربی و سطوح مختلف بنتونیت در جیره بر شاخص‌های تولید و کیفیت خوراک (پلت) در قالب طرح کاملاً تصادفی با نُه تیمار و چهار تکرار بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل ترکیب سطوح صفر و 5/1 درصد روغن خام سویا و پودر چربی با سه سطح بنتونیت (صفر، یک و دو درصد) بودند. شاخص‌های اندازهگیری‌شده شامل کارایی دستگاه پرس پلت (برق مصرفی، نرخ تولید ...
بیشتر
تأثیر نوع چربی و سطوح مختلف بنتونیت در جیره بر شاخص‌های تولید و کیفیت خوراک (پلت) در قالب طرح کاملاً تصادفی با نُه تیمار و چهار تکرار بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل ترکیب سطوح صفر و 5/1 درصد روغن خام سویا و پودر چربی با سه سطح بنتونیت (صفر، یک و دو درصد) بودند. شاخص‌های اندازهگیری‌شده شامل کارایی دستگاه پرس پلت (برق مصرفی، نرخ تولید در واحد زمان و ماده خشک محصول نهایی)، شاخص‌های کیفی پلت پس از تولید (استحکام و سختی) و درصد پلت سالم پس از خطوط دانخوری بشقابی و زنجیری در محیط مرغداری بودند. استفاده از چربی در خوراک، میزان برق مصرفی را کاهش و نرخ تولید در واحد زمان و درصد ماده خشک محصول نهایی را نسبت به جیرههای فاقد چربی بهبود داد و نرخ تولید در واحد زمان در جیره پودر چربی با دو درصد بنتونیت از سایر جیرهها بیشتر بود (05/0P<). شاخص استحکام پلت به‌روش تامبلینگ در جیره حاوی پودر چربی و فاقد بنتونیت از سایر جیرههای آزمایشی بیشتر بود (05/0P<)، همچنین درصد پلت سالم پس از دانخوری زنجیری در جیرههای حاوی چربی، به‌ویژه در جیره حاوی پودر چربی و فاقد بنتونیت بیشتر از سایر جیرهها بود (05/0P<). ضریب همبستگی بین درصد پلت سالم و شاخص استحکام پلت بین روش تامبلینگ و دانخوری زنجیری بیشتر بود. براساس نتایج حاصل، استفاده از پودر چربی به جای روغن و افزودن یک درصد بنتونیت به جیره، کیفیت پلت و شاخص‌های عملکرد تولیدی آن را در کارخانه بهبود میبخشد.
امیر عطار؛ حسن کرمانشاهی؛ ابوالقاسم گلیان
چکیده
تاثیر انواع فرآیند کاندیشنینگ(بخار و خشک) و سطح بنتونیت سدیم فرآوری شده در خوراک بر عملکرد، وزن نسبی اندام ها و برخی فراسنجههای خونی در دوره رشد جوجه‌های گوشتی بررسی شد. به همین منظور از تعداد 810 قطعه جوجه خروس راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه روش فرآوری خوراک(بدون فرآوری یا خشک، دو دقیقه فرآوری با بخار، چهار دقیقه فرآوری با ...
بیشتر
تاثیر انواع فرآیند کاندیشنینگ(بخار و خشک) و سطح بنتونیت سدیم فرآوری شده در خوراک بر عملکرد، وزن نسبی اندام ها و برخی فراسنجههای خونی در دوره رشد جوجه‌های گوشتی بررسی شد. به همین منظور از تعداد 810 قطعه جوجه خروس راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه روش فرآوری خوراک(بدون فرآوری یا خشک، دو دقیقه فرآوری با بخار، چهار دقیقه فرآوری با بخار) و سه سطح بنتونیت سدیم فرآوری شده (جی بایند) (صفر، 75/0 و 5/1 درصد) در غالب طرح کاملاً تصادفی با نه تیمار و شش تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. فرآوری خوراک به تنهایی بر افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تاثیر معنی‌داری داشت، بطوریکه بهترین ضریب تبدیل در دو دقیقه فرآوری با بخار(33/1) و همچنین 5/1 درصد بنتونیت سدیم(39/1) مشاهده شد(05/0>P) و این در حالی است که اثر روش فرآوری، سطح بنتونیت سدیم و اثر متقابل آنها بر مصرف خوراک معنی‌داری نبود. اثر روش فرآوری بر کلسترول و HDL خون معنی‌دار بود و اثر متقابل شکل فرآوری و سطح بنتونیت سدیم بر VLDL خون معنی‌دار بود(05/0>P) و بهترین VLDL مربوط به تیمار بدون فرآوری و بدون جی بایند بود. بجز وزن نسبی کبد، وزن نسبی هیچ کدام از قسمت‌های مختلف لاشه و اندام‌های داخلی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند.. نتایج این آزمایش نشان می‌دهند که دو دقیقه فرآوری خوراک با بخار در کارخانجات تهیه دان باعث بهبود عملکرد رشد جوجه های گوشتی در دوره رشد می‌گردد.