سید محسن حسینی؛ جواد رضائی؛ یوسف روزبهان
دوره 21، شماره 4 ، دی 1398، ، صفحه 461-473
چکیده
مطالعه حاضر بهمنظور تعیین ترکیب شیمیایی خوشاریزه (گونه sibthorpiana) و پولیکاریا (گونه dysenterica)، و تأثیر گنجاندن گیاهان مذکور در جیره بر فراسنجههای تخمیر شکمبه و قابلیت هضم با روش برونتنی انجام شد. ترکیب شیمیایی گیاهان مورد مطالعه با روشهای استاندارد اندازهگیری، و سطوح مختلف هر گیاه در جیره گنجانده شد. آزمون تولید گاز برونتنی ...
بیشتر
مطالعه حاضر بهمنظور تعیین ترکیب شیمیایی خوشاریزه (گونه sibthorpiana) و پولیکاریا (گونه dysenterica)، و تأثیر گنجاندن گیاهان مذکور در جیره بر فراسنجههای تخمیر شکمبه و قابلیت هضم با روش برونتنی انجام شد. ترکیب شیمیایی گیاهان مورد مطالعه با روشهای استاندارد اندازهگیری، و سطوح مختلف هر گیاه در جیره گنجانده شد. آزمون تولید گاز برونتنی با هفت تیمار (جیره شاهد، جیرههای حاوی 15، 30 یا 45 درصد خوشاریزه، و جیرههای حاوی 15، 30 یا 45 درصد پولیکاریا) و سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که میزان پروتئین خام و قابلیت هضم ماده آلی خوشاریزه (بهترتیب 10/4 و 61/8 درصد) بیشتر از پولیکاریا (بهترتیب 7/85و 52/5 درصد) بود (0/05>P). گنجاندن خوشاریزه در جیره، قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل سوخت و ساز را افزایش داد، در صورتی که مصرف پولیکاریا فراسنجههای مذکور را کاهش داد (0/05>P). غلظت آمونیاک شکمبهای با مصرف خوشاریزه در جیره کاهش یافت (0/05>P)، اما تحت تأثیر پولیکاریا قرار نگرفت. گنجاندن خوشاریزه و پولیکاریا در جیره، جمعیت پروتوزوا و تولید متان را کاهش داد (0/05>P). ظرفیت آنتیاکسیدانی شیرابه شکمبه با وارد نمودن خوشاریزه و پولیکاریا در جیره افزایش یافت (0/05>P). بر اساس نتایج حاصل، استفاده از خوشاریزه تا 45 درصد، و پولیکاریا تا 30 درصد ماده خشک در جیره نشخوارکنندگان قابل توصیه است. به هر حال، در زمان تغذیه پولیکاریا در دامهای پر تولید، نسبت علوفه به کنسانتره باید کاهش داده شود. از سوی دیگر، مصرف خوشاریزه و پولیکاریا موجب بهبود ظرفیت آنتیاکسیدانی شکمبه و کاهش آزادسازی متان به محیط زیست میشود.
مهدیه طاهری؛ رضا طهماسبی؛ محمد مهدی شریفی حسینی؛ امید دیانی
دوره 20، شماره 1 ، اردیبهشت 1397، ، صفحه 15-27
چکیده
این پژوهش بهمنظور بررسی اثر استفاده از تفاله شیرینبیان سیلو شده با خرمای ضایعاتی بر فراسنجههای تخمیری شکمبه، فراسنجههای خونی و تولید پروتئین میکروبی با چهار رأس بز نر رایینی در قالب طرح چرخشی در چهار دوره 21 روزه انجام شد. تفاله شیرین بیان با سطوح صفر، پنج، 10 و 15 درصد از خرمای ضایعاتی بدون هسته مخلوط و به مدت 45 روز در بشکههایی ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور بررسی اثر استفاده از تفاله شیرینبیان سیلو شده با خرمای ضایعاتی بر فراسنجههای تخمیری شکمبه، فراسنجههای خونی و تولید پروتئین میکروبی با چهار رأس بز نر رایینی در قالب طرح چرخشی در چهار دوره 21 روزه انجام شد. تفاله شیرین بیان با سطوح صفر، پنج، 10 و 15 درصد از خرمای ضایعاتی بدون هسته مخلوط و به مدت 45 روز در بشکههایی با گنجایش 40 لیتر سیلو گردید. چهار جیره آزمایشی شامل (1) جیره شاهد (دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرینبیان بدون خرمای ضایعاتی) و (2) جیره دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرین بیان محتوی پنج درصد خرما ضایعاتی، (2) جیره دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرین بیان محتوی 10 درصد خرما ضایعاتی و (4) جیره دارای 20 درصد سیلاژ تفاله شیرین بیان محتوی 15 درصد خرمای ضایعاتی بود. سیلو کردن تفاله شیرینبیان با خرما موجب افزایش معنیداری ماده خشک گردید و با افزایش مقدار خرمای ضایعاتی، نقطه فلیگ سیلاژ به طور خطی افزایش یافت (05/0>P). جمعیت گونههای پروتوزوآی سلولولیتیک در مایع شکمبه، غلظت تری-گلیسیرید، آلبومین و کراتینین خون به صورت معنیداری افزایش یافت (05/0>P). میانگین دفع کل مشتقات پورینی در بزهای تغذیه شده با جیره دارای سیلاژ با 10 و 15 درصد خرما بیشتر از جیره شاهد بود (05/0>P). کمترین میزان تولید پروتئین میکروبی در بزهای تغذیه شده با جیره دارای سیلاژ تفاله شیرین بیان بدون خرمای ضایعاتی مشاهده گردید (05/0>P). بنابراین نتیجهگیری می شود که میتوان از تفاله شیرینبیان سیلو شده با خرمای ضایعاتی به عنوان ماده خوراکی با ارزش در تغذیه دام استفاده کرد.