رضا ناصری هرسینی؛ فرخ کفیل زاده؛ مجتبی حقیقت
چکیده
هدف: اخته‌کردن یکی از ابزارهای مدیریتی شناخته‌شده برای کاهش بروز رفتارهای پرخاشگرانه، رفتارهای جنسی و تسهیل مدیریت دام است. پژوهش‌های متعددی به بررسی تأثیر اخته‌کردن گوسفند و گاوهای گوشتی بر بازدۀ تولید و ویژگی‌های لاشه پرداخته‌اند. نتایج کلی حاکی از آن است که اخته‌کردن کاهش بازدۀ رشد و تولید لاشه‌هایی با محتوای چربی بالاتر- ...
بیشتر
هدف: اخته‌کردن یکی از ابزارهای مدیریتی شناخته‌شده برای کاهش بروز رفتارهای پرخاشگرانه، رفتارهای جنسی و تسهیل مدیریت دام است. پژوهش‌های متعددی به بررسی تأثیر اخته‌کردن گوسفند و گاوهای گوشتی بر بازدۀ تولید و ویژگی‌های لاشه پرداخته‌اند. نتایج کلی حاکی از آن است که اخته‌کردن کاهش بازدۀ رشد و تولید لاشه‌هایی با محتوای چربی بالاتر- که با افزایش سهم اسیدهای چرب اشباع همراه است- را نتیجه میدهد. در هر حال، تأثیر اخته‌کردن بر ویژگی‌های مذکور در بزها تنها در موارد معدودی مورد بررسی قرار گرفته است، در حالی‌که بزها از نظر ژنتیکی و در مقایسه با دیگر حیوانات نشخوارکننده چربی کم‌تر و با ترکیب مناسب‌تری از اسیدهای چرب را در لاشۀ خود انباشته می‌سازند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثرات اخته‌کردن بزغاله‌های مرخز بر عملکرد رشد و ویژگی‌های کیفی لاشه و گوشت این حیوانات به انجام رسید.
روش پژوهش: به‌منظور ارزیابی اثرات اخته‌کردن بر عملکرد رشد، ویژگی‌های کیفی لاشه و گوشت و ترکیب اسیدهای چرب عضلات longissimus thoracis و semimembranosus، از 16 رأس بزغالۀ نر مرخز (6/2±1/13 کیلوگرم وزن زنده، سن آغازین سه‌ماهگی) در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. بزغاله‌ها یک هفته پیش از آغاز آزمایش با استفاده از حلقه‌های لاستیکی اخته شدند. طی دورۀ 119 روزۀ تغذیه با جیرۀ آزمایشی (تنظیم‌شده براساس توصیه‌های انجمن ملی تحقیقات برای نشخوارکنندگان کوچک)، عملکرد رشد بزغاله‌ها به‌صورت انفرادی اندازه‌گیری و ثبت شد. در ادامه، تمامی بزغاله‌ها کشتار شده و مقدار نمونه کافی از هر دو عضله از نیمه چپ هر لاشه برداشت، در شرایط خلا بسته‌بندی و تا زمان انجام آزمایش‌های تعیین ویژگی‌های کیفی گوشت، شامل فشار برشی، افت پخت، رنگ، آنالیز تقریبی و ترکیب اسیدهای چرب، در دمای 20- درجۀ سانتی‌گراد نگهداری شدند. مقدار 24pH، درصد ضایعات خونابه و ظرفیت نگهداری آب در روز پس از کشتار حیوانات اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: با اخته‌کردن بزغاله‌ها میانگین مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه کاهش و ضریب تبدیل خوراک افزایش یافت (05/0P<)، اما ازنظر درصد لاشه سرد، ضخامت چربی پشت و سطح مقطع عضلۀ longissimus thoracis تفاوتی بین تیمارها مشاهده نشد. درصد چربی عضلات براثر اخته‌کردن بزغاله‌ها افزایش یافت (05/0P<)، اما محتوای پروتئین خام عضلات تحت‌تأثیر اخته‌شدن بزغاله‌ها قرار نگرفت. اخته‌کردن بزغاله‌ها تأثیری بر 24pH، درصد ضایعات خونابه، ظرفیت نگهداری آب و فشار برشی عضلات مذکور نداشت، اما کاهش درصد افت پخت در عضلۀ longissimus thoracis را سبب شد (05/0P<). شدت روشنی و درجۀ زردی رنگ گوشت مقادیر مشابهی را در عضلات بزغاله‌های اخته‌شده با گروه اخته‌نشده نشان داد، اما درجۀ قرمزی رنگ گوشت در عضلات بزغاله‌های اخته‌شده کاهش یافت (05/0P<). ترکیب اسیدهای چرب عضلۀ longissimus thoracis بزغاله‌های اخته‌شده تفاوتی با گروه شاهد نشان نداد و در رابطه با عضلۀ semimembranosus نیز تنها تغییراتی جزئی در حد کاهش درصد اسیدهای چرب cis 14:1C و 3cis 18:3C مشاهده شد (05/0P<).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج حاصل، اخته‌کردن بزغاله‌های مرخز علاوه بر افت عملکرد رشد و بازدۀ خوراک، به‌واسطۀ افزایش محتوای چربی داخل عضلانی، سبب کاهش کیفیت گوشت می‌شود.
مونا یاوری؛ فرید شریعتمداری؛ محسن شرفی
چکیده
به منظور بررسی اثر نوع مکمل چربی و نوع افزودنی محرک رشد در جیره مرغهای تخمگذار، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخممرغ از تعداد 108 قطعه مرغ تخمگذارهای لاین سویه 36-W با سن 96 هفته در یک آزمایش فاکتوریل (3×2) با دو منبع چربی (روغن گیاهی و پودر چربی) و سه حالت افزودنی محرک رشد (بدون افزودنی، پروبیوتیک و آنتیبیوتیک) در قالب طرح ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر نوع مکمل چربی و نوع افزودنی محرک رشد در جیره مرغهای تخمگذار، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخممرغ از تعداد 108 قطعه مرغ تخمگذارهای لاین سویه 36-W با سن 96 هفته در یک آزمایش فاکتوریل (3×2) با دو منبع چربی (روغن گیاهی و پودر چربی) و سه حالت افزودنی محرک رشد (بدون افزودنی، پروبیوتیک و آنتیبیوتیک) در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 12 هفته استفاده شد. پرندگان به طور تصادفی در شش تیمار و با شش تکرار(تعداد سه پرنده در هر تکرار) توزیع شدند. نتایج بهدست آمده نشان داد که هیچ یک از متغیرهای عملکردی (درصد تولید، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، توده تخم مرغ تولیدی و متوسط وزن تخم مرغ) تحت تأثیر نوع مکمل چربی قرار نگرفتند (05/0<P). افزودن مکمل پروبیوتیک به جیره باعث کاهش معنیدار مصرف خوراک، درصد تولید، توده تخم مرغ تولیدی و وزن نسبی زرده شد (05/0< .(P اثرات متقابل منبع چربی و افزودنی محرک رشد، همچنین اثر اصلی منابع چربی برضخامت پوسته معنیدار بود (05/0< .(P بنابراین میتوان نتیجه گرفت نوع منبع چربی در جیره مرغهای تخمگذار مشکلات کیفی پوسته در مراحل پایانی تولید را تحت قرار میدهد. البته نمیتوان نادیده گرفت که افزودن پروبیوتیک به جیره با کاهش مصرف خوراک، درصد تولید و توده تخممرغ تولیدی همراه بوده است.
حامد کرمانی موخر؛ آرمین توحیدی؛ سعید زین الدینی؛ حمید کهرام
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی اثر جیرههای گلوکوژنیک مکمل‌شده با اسیدهای چرب غیراشباع متفاوت بر فراسنجههای تولیدمثلی میش نژاد ایران‌بلک در دو برنامۀ مدیریتی بود. میشها در دو گروه الف (75 رأس) و ب (25 رأس) قرار گرفتند. میشهای گروه الف در روزهای 80 و 90 بعد زایش به ترتیب قطع شیر و قوچاندازی شدند. 40 روز قبل از قوچاندازی زیر پوست ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی اثر جیرههای گلوکوژنیک مکمل‌شده با اسیدهای چرب غیراشباع متفاوت بر فراسنجههای تولیدمثلی میش نژاد ایران‌بلک در دو برنامۀ مدیریتی بود. میشها در دو گروه الف (75 رأس) و ب (25 رأس) قرار گرفتند. میشهای گروه الف در روزهای 80 و 90 بعد زایش به ترتیب قطع شیر و قوچاندازی شدند. 40 روز قبل از قوچاندازی زیر پوست گوش میشها ایمپلنت ملاتونین قرار داده شد. 75 میش گروه الف در سه گروه 25تایی جدا نگهداری و به ترتیب از جیرههای گلوکوژنیک مکمل‌شده با چربی اشباع (جیرۀ شاهد)، دانۀ کتان اکسترودشده (جیرۀ امگا 3)، یا دانۀ سویای برشته‌شده (جیرۀ امگا 6) تغذیه شدند. میشهای گروه ب به ترتیب در روزهای 120 و 180 قطع شیر و قوچاندازی شده و از جیرۀ گروه شاهد تغذیه شدند (به‌عنوان گروه مدیریت سنتی). نرخ فحلی، تخمکریزی، برهزایی، و چندقلوزایی در تیمارهای گوناگون آزمایش شمارش و ثبت شد. وزن برهها در زمان زایش، سه، و چهارماهگی اندازه‌گیری شد. نرخ برهزایی و چندقلوزایی در تیمارهای امگا 3 و امگا 6 به‌صورت معنیداری بیشتر از تیمار شاهد و گروه ب بود. میانگین وزن بره در سه و چهارماهگی در گروه ب به‌طور معنیداری بیشتر از همۀ تیمارهای گروه الف بود. بنابراین استفاده از برنامۀ مدیریتی گروه الف همراه با تغذیۀ اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6 میتواند سبب بهبود عملکرد فراسنجههای تولیدمثلی میشها شود.
سید داود شریفی؛ امین دیبامهر؛ هوشنگ لطف الهیان
دوره 13، شماره 1 ، شهریور 1390، ، صفحه 7-16
چکیده
تأثیر پروبیوتیک پروتکسین، آنتی بیوتیک فلاوومایسین و نوع چربی جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 900 قطعه جوجه سویه تجاری رأس در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با سه منبع چربی (بدون چربی، سه درصد اسید چرب و سه درصد روغن سویا) و سه افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) با چهار تکرار درقالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. ...
بیشتر
تأثیر پروبیوتیک پروتکسین، آنتی بیوتیک فلاوومایسین و نوع چربی جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی با استفاده از تعداد 900 قطعه جوجه سویه تجاری رأس در یک آزمایش فاکتوریل (3 × 3) با سه منبع چربی (بدون چربی، سه درصد اسید چرب و سه درصد روغن سویا) و سه افزودنی (بدون افزودنی، فلاوومایسین و پروتکسین) با چهار تکرار درقالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. اثر چربی و نوع آن بر افزایش وزن روزانه معنی دار و رشد جوجه های مربوط به جیره های حاوی روغن سویا بیشتر بود (05/ >P). با استفاده از فلاومایسین در جیره، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذا بهبود یافت (05/0 >P). اثر متقابل نوع چربی × نوع افزودنی بر عملکرد معنیدار بود (05/0 >P). در تمام دوره های پرورش، مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه های تغذیه شده با جیرههای حاوی روغن سویا و فلاوومایسین بیشترین و در جوجه هایی مربوط به جیرههای حاوی چربی و پروتکسین، کمترین مقدار بود (01/0 >P). وزن نسبی کبد جوجه های تیمار چربی (اسید چرب و یا روغن سویا) بیشتر بود. وزن نسبی دستگاه گوارش جوجه های مربوط به جیره حاوی پروتکسین بیشتر بود (05/0>P). نتایج حاصل نشان داد که استفاده از پروتکسین در جیره های حاوی چربی تأثیر منفی بر مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه های گوشتی دارد.