هوشنگ جعفری؛ فرشید فتاح نیا؛ یحیی عباسپور؛ پوریا دادور؛ صیفعلی ورمقانی؛ منوچهر طهماسبی
چکیده
در این مطالعه اثر سطح کنگرفرنگی (Cynara scolymus L.) در جیره به‌جای یونجه بر الگوی اسیدهای چرب و صفات کیفی گوشت بره‌های نر پرواری با استفاده از 24 رأس بره نر کردی (با وزن زنده 2/35±30/18کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هشت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره بدون کنگرفرنگی (شاهد)، 2- جیره حاوی 10 درصد کنگرفرنگی و 3- جیره حاوی ...
بیشتر
در این مطالعه اثر سطح کنگرفرنگی (Cynara scolymus L.) در جیره به‌جای یونجه بر الگوی اسیدهای چرب و صفات کیفی گوشت بره‌های نر پرواری با استفاده از 24 رأس بره نر کردی (با وزن زنده 2/35±30/18کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و هشت تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره بدون کنگرفرنگی (شاهد)، 2- جیره حاوی 10 درصد کنگرفرنگی و 3- جیره حاوی 20 درصد کنگرفرنگی بودند. دوره آزمایش 100 روز بود که 20 روز آن به دوره عادت‌پذیری و 80 روز به ثبت داده‌ها و جمع‌آوری نمونه‌ها اختصاص داده شد. نتایج نشان داد افزودن کنگرفرنگی به جیره سبب بهبود افزایش وزن روزانه بره‌ها شد (0/05>P)، هم‌چنین با افزایش سطح کنگرفرنگی در جیره بره‌ها وزن لاشه گرم و درصد لاشه به‌صورت خطی افزایش یافت (0/05>P). سطح کنگرفرنگی جیره اثری بر اجزای لاشه (گردن، سردست، سرسینه و قلوه‌گاه، راسته، ران و دنبه)، ترکیب شیمیایی گوشت (رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر) و فراسنجههای رنگ‌سنجی (روشنی، قرمزی، زردی) گوشت بره‌های پرواری نداشت. الگوی اسید چرب گوشت بره‌های آزمایشی (شامل انواع اسیدهای چرب اشباع، غیراشباع و لینولئیک‌اسید کونژوگه) تحت تأثیر سطح کنگرفرنگی جیره‌های غذایی قرار نگرفت. با توجه به نتایج حاصل، تغذیه بره‌های پرواری با علوفه کنگرفرنگی (تا 20 درصد کل جیره مخلوط) بر مصرف خوراک و کیفیت گوشت بره‌های پرواری اثر منفی ندارد و سبب بهبود بازده لاشه آنها می‌شود.
صفورا یوسفی نژاد؛ فرشید فتاح نیا؛ مهدی کاظمی بن چناری
چکیده
هدف از این آزمایش بررسی اثر سطح روغن سویا و پروتئین خام جیره آغازین بر عملکرد رشد، فراسنجههای پلاسما و مشتقات پورینی ادرار گوسالههای شیرخوار بود. از 48 راس گوساله هلشتاین سه روزه با میانگین وزن2/4±39/8 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیره بدون روغن سویا و 19 درصد پروتئین ...
بیشتر
هدف از این آزمایش بررسی اثر سطح روغن سویا و پروتئین خام جیره آغازین بر عملکرد رشد، فراسنجههای پلاسما و مشتقات پورینی ادرار گوسالههای شیرخوار بود. از 48 راس گوساله هلشتاین سه روزه با میانگین وزن2/4±39/8 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 استفاده شد. جیره‌های آزمایشی شامل جیره بدون روغن سویا و 19 درصد پروتئین خام، جیره بدون روغن سویا و 22 درصد پروتئین خام، جیره حاوی سه درصد روغن سویا و 19 درصد پروتئین خام و جیره حاوی سه درصد روغن سویا و 22 درصد پروتئین خام بودند. عملکرد، شاخص‌های رشد اسکلتی، فراسنجههای پلاسما، مشتقات پورینی ادرار و سنتز پروتئین میکروبی اندازهگیری شد. عملکرد رشد، فراسنجههای پلاسما و مشتقات پورینی ادرار تحت تأثیر اثر متقابل سطح روغن سویا و پروتئین خام جیره آغازین قرار نگرفت. مصرف خوراک جیره آغازین، افزایش وزن روزانه و بازده استفاده از خوراک در گوسالههای تغذیه‌شده با مکمل روغن سویا پایینتر بود (0/05>P). اسکور مدفوع و ارتفاع جدوگاه در گوسالههای تغذیه‌شده با جیره حاوی روغن سویا به‌ترتیب بالاتر و پایینتر بود (0/05>P). غلظت گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات و پروتئین کل پلاسمای گوسالههای تغذیه‌شده با جیره حاوی روغن سویا کم‌تر بود (0/05>P). افزودن روغن سویا به جیره غلظت آلانتوئین و کل مشتقات پورینی ادرار را کاهش داد (0/05>P). سنتز پروتئین میکروبی در گوسالههای تغذیه‌شده با جیره حاوی روغن سویا تمایل به کاهش داشت (0/06=P). نیتروژن اورهای پلاسما با افزایش سطح پروتئین خام جیره آغازین، افزایش یافت (0/05>P). براساس این نتایج، عملکرد رشد گوساله های هلشتاین شیرخوار تحت تأثیر اثر متقابل سطح روغن سویا و پروتئین خام قرار نمی‌گیرد.
اسماء آبسالان؛ گلناز تأسلی؛ شهریار کارگر؛ فرشید فتاح نیا؛ زهره کوثر؛ علیداد بوستانی
چکیده
این پژوهش به‌‌منظور مطالعه اثر سطوح مولتی‌آنزیم و سطوح افزودنی باکتریایی بر ترکیب شیمیاییو برخی فراسنجههای تخمیر برون‌تنی سیلاژ جو انجام شد. مولتی‌آنزیم روابیو در سه سطح صفر، 500 و1000 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک و افزودنی باکتریایی پروسیج (مخلوطی از باکتری‌های لاکتوباسیلوس پلانتاروم، لاکتوباسیلوس بوچنری، انتروکوکوس ...
بیشتر
این پژوهش به‌‌منظور مطالعه اثر سطوح مولتی‌آنزیم و سطوح افزودنی باکتریایی بر ترکیب شیمیاییو برخی فراسنجههای تخمیر برون‌تنی سیلاژ جو انجام شد. مولتی‌آنزیم روابیو در سه سطح صفر، 500 و1000 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک و افزودنی باکتریایی پروسیج (مخلوطی از باکتری‌های لاکتوباسیلوس پلانتاروم، لاکتوباسیلوس بوچنری، انتروکوکوس فائوسیوم و پروپیونوباکتریوم اسیدوفیلوس) در سه سطح صفر، پنج و 10 میلی‌گرم به‌ازای هر کیلوگرم ماده خشک سیلاژ جو استفاده شد. ترکیب شیمیایی، فراسنجههای تولید گاز و جمعیت پروتوزوآ در شرایط برون‌تنی و بخش‌های مختلف پروتئین خام سیلاژهای آزمایشی اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که افزودن مولتی‌آنزیم باعث کاهش الیاف نامحلول در شوینده خنثی (05/0>P) pH، خاکستر، پروتئین قابل حل در شوینده خنثی و پروتئین غیرقابل دسترس (01/0>P) و افزایش نیتروژن غیرپروتئینی و پروتئین غیرقابل حل در شوینده خنثی (01/0>P) نسبت به سیلاژ شاهد شد. سیلاژ جو حاوی 5 میلی‌گرم افزودنی باکتریایی ماده خشک، pH و پروتئین قابل حل در شوینده خنثی بیشتر (01/0>P) و پروتئین غیرقابل دسترس کمتری (01/0>P) در مقایسه با سیلاژ شاهد و سیلاژ جو حاوی 10 میلی‌گرم افزودنی باکتریایی داشت. جمعیت پروتوزوآ، غلظت نیتروژن آمونیاکی، انرژی قابل متابولیسم، اسیدهای چرب کوتاه زنجیر و قابلیت هضم ماده آلی با روش برون‌تنی تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0<P). بر اساس نتایج این آزمایش استفاده از افزودنی باکتریایی و مولتی‌آنزیم در تهیه سیلاژ جو پژمرده شده به‌خاطر بار مالی که می‌تواند ایجاد کند، توصیه نمی‌شود.
زهرا نوره؛ علی خطیب جو؛ فرشید فتاح نیا؛ محمد اکبری قرائی
چکیده
اثر ال‌ـ‌کارنیتین و اسیدبوتیریک بر عملکرد تولیدی و پاسخ ایمنی با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح ال‌ـ‌کارنیتین (صفر، 125 و 250 میلی‌گرم در کیلوگرم) و دو سطح اسیدبوتیریک (صفر و 2 گرم در کیلوگرم) بر پایۀ طرح بلوکهای کامل تصادفی با شش تیمار، چهار بلوک و هشت جوجه در هر تکرار بررسی شد. جوجه‌های ...
بیشتر
اثر ال‌ـ‌کارنیتین و اسیدبوتیریک بر عملکرد تولیدی و پاسخ ایمنی با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با سه سطح ال‌ـ‌کارنیتین (صفر، 125 و 250 میلی‌گرم در کیلوگرم) و دو سطح اسیدبوتیریک (صفر و 2 گرم در کیلوگرم) بر پایۀ طرح بلوکهای کامل تصادفی با شش تیمار، چهار بلوک و هشت جوجه در هر تکرار بررسی شد. جوجه‌های تغذیه‌شده با جیره‌های حاوی افزودنی (ال‌ـ‌کارنیتین و اسیدبوتیریک) ازنظر خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل تفاوت معنیداری با گروه شاهد نداشتند. درصد لنفوسیت در خون پرندگانی که با جیره‌های حاوی ال‌ـ‌کارنیتین، اسیدبوتیریک و یا هر دو ترکیب تغذیه شدند، بالاتر بود (05/0P<). تیتر IgG اولیه (31روزگی) در پاسخ به گلبول قرمز گوسفند در جوجه‌های تغذیه‌شده با جیرۀ حاوی 125 میلی‌گرم بر کیلوگرم ال‌ـ‌کارنیتین در مقایسه با جیرۀ تیمار شاهد بالاتر بود (05/0P<). شاخص تورم پردۀ پا پس از تزریق فیتوهماگلوتینین در جوجه‌های دریافتکنندۀ جیره‌های دارای 250 میلی‌گرم بر کیلوگرم ال‌ـ‌کارنیتین و 125 و 250 میلی‌گرم بر کیلوگرم ال‌ـ‌کارنیتین همراه با اسیدبوتیریک در مقایسه با جوجه‌های گروه شاهد پایینتر بود (05/0< P). نتایج تحقیق حاضر نشان داد افزودن 125 میلی‌گرم ال‌ـ‌کارنیتین و دو گرم اسیدبوتیریک در کیلوگرم جیره، بدون تأثیری بر عملکرد جوجه‌های گوشتی، باعث بهبود پاسخ ایمنی در آنها می‌شود.