امیرحسین نصیری؛ ارمین توحیدی؛ ملک شاکری؛ مهدی ژندی؛ مهدی دهقان بنادکی
دوره 20، شماره 2 ، مرداد 1397، ، صفحه 329-337
چکیده
مقاومت به انسولین، تغییرات گلوکز، انسولین و IGF-I خون (محور سوماتوتروپیک) در گاوهای شیری تغذیهشده با مخمر زنده فعال پروبیوساک در شرایط تنش گرمایی (شاخص تنش گرمایی=82) در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. در این آزمایش، تعداد شش رأس گاو حداقل یکبار زایش کرده در دو گروه تیمار (دریافت چهار گرم پروبیوتیک روزانه بهازای هر رأس با غلظت 109×15واحد ...
بیشتر
مقاومت به انسولین، تغییرات گلوکز، انسولین و IGF-I خون (محور سوماتوتروپیک) در گاوهای شیری تغذیهشده با مخمر زنده فعال پروبیوساک در شرایط تنش گرمایی (شاخص تنش گرمایی=82) در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. در این آزمایش، تعداد شش رأس گاو حداقل یکبار زایش کرده در دو گروه تیمار (دریافت چهار گرم پروبیوتیک روزانه بهازای هر رأس با غلظت 109×15واحد شمارشکلنی/گرم) و شاهد (عدم دریافت پروبیوتیک) از 21 روز قبل از زایش تا هشت هفته بعد از زایش جهت بررسی تغییرات گلوکز، انسولین و IGF-1 خون و تست تحمل گلوکز قرار گرفتند. تفاوت معنیداری بین گروه شاهد و تیمار از نظر سطح گلوکز، انسولین و IGF-I خون در روز 60 پس از زایش وجود داشت و منجر به افزایش غلظت این فراسنجههای خونی در گروه تیمار نسبت به شاهد شد (05/0>P). پروبیوتیک تأثیر بر شاخصهای تست تحمل گلوکز نداشت. در نتیجه استفاده از پروبیوتیکپروبیوساک اثر مثبتی بر عملکرد محور سوماتوتروپیک و بهبود کارایی حیوان داشت و میتواند راهکار مناسبی برای افزایش عملکرد گاوهای شیری در شرایط تنش گرمایی باشد.
هانیه شفیق؛ ملک شاکری؛ سعید زین الدینی؛ حمید کهرام؛ مهدی ژندی؛ مرتضی مقبلی
دوره 18، شماره 3 ، آبان 1395، ، صفحه 615-624
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطوح مختلف اسانس رزماری (صفر، 10، 5/12، 6/16، 25 و50 میلیگرم در لیتر) در رقیقکننده منی، بر کمیت و کیفیت اسپرم خروس، بعد از فرایند انجماد- یخگشایی بود. از 10 قطعه خروس سویه تجاری راس در این مطالعه استفاده شد. نمونههای منی هفتهای دو بار جمعآوری و پس از افزودن مایع رقیق کننده بر پایه لستین به آنها در دمای پنج ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطوح مختلف اسانس رزماری (صفر، 10، 5/12، 6/16، 25 و50 میلیگرم در لیتر) در رقیقکننده منی، بر کمیت و کیفیت اسپرم خروس، بعد از فرایند انجماد- یخگشایی بود. از 10 قطعه خروس سویه تجاری راس در این مطالعه استفاده شد. نمونههای منی هفتهای دو بار جمعآوری و پس از افزودن مایع رقیق کننده بر پایه لستین به آنها در دمای پنج درجه سانتیگراد نگهداری شدند. رقیق کننده حاوی غلظتهای 10 و 5/12 میلیگرم در لیتر اسانس رزماری، جنبایی کل و رقیق کننده حاوی غلظتهای 10 ، 5/12 و 6/16 میلیگرم در لیتر اسانس رزماری، حرکت پیشرونده اسپرم و نیز زندهمانی آنها قبل از انجماد را بهبود بخشید(05/0 p≤). کمترین و بیشترین تحرک اسپرمها به ترتیب در رقیق کننده بدون رزماری و رقیق کننده حاوی 10 میلیگرم در لیتر از اسانس رزماری مشاهده شد(05/0 p≤). یکپارچگی غشاء سلولی اسپرمها در رقیق کننده حاوی 10 میلیگرم در لیتر اسانس رزماری نسبت به سایر غلظتها ( به جز غلظت 5/12 میلیگرم در لیتر) افزایش یافت (05/0 p≤). آپوپتوز اسپرم ها در رقیق کننده حاوی 10، 5/12 و 6/16 میلیگرم در لیتر اسانس رزماری، کاهش یافت (05/0 p≤). بر اساس نتایج این تحقیق، اسانس رزماری در سطوح 10 و 5/12میلیگرم در لیتر در مایع رقیقکننده، کیفیت اسپرم خروس را پس از یخگشایی بهبود می بخشد.
محمدامین نمازی زادگان؛ ملک شاکری؛ مهدی ژندی؛ مجتبی زاغری؛ رامین شهابی
دوره 18، شماره 1 ، فروردین 1395، ، صفحه 183-190
چکیده
بهمنظور ارزیابی اثر افزودن گوانیدینواستیکاسید در جیرۀ غذایی خروس بر شاخصهای انجمادپذیری اسپرماتوزوآ، آزمایشی با 20 قطعه خروس گلۀ مادر گوشتی سویۀ تجاری راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار در هشت هفته انجام شد. خروسها با جیرههای حاوی سطوح صفر (شاهد)، 06/0، 12/0، و 18/0درصد از مکمل گوانیدینواستیکاسید تغذیه ...
بیشتر
بهمنظور ارزیابی اثر افزودن گوانیدینواستیکاسید در جیرۀ غذایی خروس بر شاخصهای انجمادپذیری اسپرماتوزوآ، آزمایشی با 20 قطعه خروس گلۀ مادر گوشتی سویۀ تجاری راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار در هشت هفته انجام شد. خروسها با جیرههای حاوی سطوح صفر (شاهد)، 06/0، 12/0، و 18/0درصد از مکمل گوانیدینواستیکاسید تغذیه شدند. اسپرمگیری هفتگی و به روش مالش شکمی انجام شد. پس از افزودن نمونههای منی به رقیقکننده، برای تعادل دمایی در دمای پنج درجۀ سانتیگراد قرار داده شدند. سپس نمونههای حاوی منی به داخل نیهای انجماد منتقل شدند و در معرض بخار ازت قرار گرفتند، و بعد در ازت مایع ذخیره شدند. پس از فرایند انجماد و یخگشایی اسپرماتوزوآ، فراسنجههای جنبایی کل، جنبایی پیشرونده، زندهمانی، ریختشناسی، و یکپارچگی غشا اندازهگیری و مقایسه شد. میانگین جنبایی کل در سطح 12/0 و 18/0درصد، در مقایسه با سایر سطوح بیشتر بود (05/0>P). همچنین در میانگین جنبایی پیشرونده، تمامی تیمارها اختلاف معنیداری با تیمار شاهد داشتند و در سطح 12/0 و 18/0درصد، به نسبت سایر سطوح بیشتر بود (05/0>P). تفاوتی در فراسنجههای زندهمانی، ریخت شناسی، و یکپارچگی غشای اسپرماتوزوآ مشاهده نشد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که افزودن گوانیدینواستیکاسید در جیرۀ خروسها در تأمین انرژی اسپرماتوزوآ تأثیرگذار است و باعث بهبود فراسنجههای جنبایی اسپرماتوزوآ پس از فرایند انجماد و یخگشایی میشود.
رسول کریمی؛ ملک شاکری؛ مهدی ژندی؛ حسین مروج؛ هانیه بنی کمال؛ عبدالله محمدی سنگ چشمه؛ مهدی خدایی مطلق
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 381-389
چکیده
در این تحقیق، اثر لایۀ غذادهندۀ STO بر کشت و تکثیر سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs) خروس نابالغ در محیط آزمایشگاهی ارزیابی شد. سلولهای بیضه، از تعداد 30 قطعه خروس نابالغ نژاد ردآیلندرد (8-4 هفته) جدا و در ظرفهای کشت چهارخانهای بهطور جداگانه و در حضور فاکتورهای رشد bFGF و LIF در دو تیمار، سه تکرار، و پنج مشاهده در هر تکرار کشت داده ...
بیشتر
در این تحقیق، اثر لایۀ غذادهندۀ STO بر کشت و تکثیر سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs) خروس نابالغ در محیط آزمایشگاهی ارزیابی شد. سلولهای بیضه، از تعداد 30 قطعه خروس نابالغ نژاد ردآیلندرد (8-4 هفته) جدا و در ظرفهای کشت چهارخانهای بهطور جداگانه و در حضور فاکتورهای رشد bFGF و LIF در دو تیمار، سه تکرار، و پنج مشاهده در هر تکرار کشت داده شدند. کلنیهای SSCs در روز پنجم ظاهر و در روزهای هفتم و دهم ارزیابی شدند. تعداد کلنیهای ایجادشده، مساحت کلنی، و تعداد سلول در هر کلنی روی لایۀ غذادهنده در مقایسه با کلنیهای کشتشده بدون لایۀ غذادهنده بیشتر بود (05/0≥P). نتایج ارزیابی در روز 10 کشت نشاندهندۀ کاهش تعداد کلنی، مساحت کلنی، و تعداد سلول/کلنی در هر دو تیمار به نسبت روز هفت کشت است. ژن C-KIT در سلولهای تشکیلدهندۀ کلنیها بیان نشد که میتواند دال بر عدم تمایز و داشتن توان خودنوزایی سلولهای موجود در کلنیها باشد. براساس نتایج تحقیق حاضر، استفاده از لایۀ غذادهندۀ STO در کشت و تکثیر SSCs خروس نابالغ مناسب است و توان این سلولها را در تکثیر و خودنوزایی در مقایسه با کشت در تیمار بدون استفاده از لایۀ غذادهنده بهطور بهتری حفظ میکند.
هانیه سادات بنی کمال؛ مهدی ژندی؛ ملک شاکری؛ حسین مروج
دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1394، ، صفحه 29-37
چکیده
اثر سطوح گوناگون لسیتین سویا بر عملکرد و فراسنجههای بیوشیمیایی خون جوجههای گوشتی، با استفاده از 180 قطعه جوجهخروس گوشتی سویۀ راس 308 بهمدت 47 روز بررسی شد. جیرههای آزمایشی برای سه دوره پرورش آغازین، رشد، و پایانی با استفاده از نه سطح لسیتین سویا (صفر، 2/0، 4/0، 6/0، 8/0، یک، 2/1، 4/1، 6/1 درصد) بهنحوی تهیه شدند که انرژی قابل سوختوساز، ...
بیشتر
اثر سطوح گوناگون لسیتین سویا بر عملکرد و فراسنجههای بیوشیمیایی خون جوجههای گوشتی، با استفاده از 180 قطعه جوجهخروس گوشتی سویۀ راس 308 بهمدت 47 روز بررسی شد. جیرههای آزمایشی برای سه دوره پرورش آغازین، رشد، و پایانی با استفاده از نه سطح لسیتین سویا (صفر، 2/0، 4/0، 6/0، 8/0، یک، 2/1، 4/1، 6/1 درصد) بهنحوی تهیه شدند که انرژی قابل سوختوساز، پروتئین خام و سایر مواد مغذی در آنها یکسان بود. بهمنظور ارزیابی فراسنجههای بیوشیمیایی خون شامل کلسترول، تریگلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی زیاد و لیپوپروتئین با چگالی کم، خونگیری از جوجهها در 41روزگی انجام شد. صفات افزایش وزن، خوراک مصرفی، و ضریب تبدیل غذایی در پایان دورههای گوناگون بررسی شد. اثر سطوح متفاوت لسیتین بر افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی در دورههای گوناگون پرورش و کل دوره معنیدار نبود. با افزایش سطح لسیتین در جیره، میزان کلسترول، تریگلیسرید و لیپوپروتئین با چگالی کم کاهش پیدا کرد، ولی میزان لیپوپروتئین با چگالی زیاد خون افزایش یافت (05/0>P). درنتیجه، لسیتین توانست پروفیل لیپیدهای خون را در جوجهها بهطور معنیدار تغییر دهد، درحالیکه اثر معنیداری بر عملکرد نداشت.