نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• یوسف امجدیان ¹
• فردین هژبری ²
• محمد ابراهیم نوریان سرور ³
• خدابخش رشیدی ⁴

¹ گروه علوم دامی دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی پردیش کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه ایران کرمانشاه

² دانشیار، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران. رایان نامه

³ استادیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران. رایان نامه : m.nooriyansoroor@basu.ac.ir

⁴ 4 استادیار، گروه بافت شناسی ؛ دانشگاه علوم پزشکی، کرمانشاه، ایران. khodabakhsh.rashidi@kums.as.ir

چکیده

هدف : با توجه به ساختار نشاسته، سرعت تجزیه‌پذیری نشاسته غلات (جو، ذرت و گندم) در شکمبه متفاوت بوده و یک عامل مهم تاثیرگذار برسوخت وساز شکمبه‌ای، رشد و عملکرد نشخوارکنندگان است. سرعت تخمیر غلات در شکمبه، pH شکمبه‌ای ، تولید اسیدهای چرب فرار، مصرف خوراک، عملکرد رشد و توسعه شکمبه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. همچنین با توجه به عملکرد تولیدی بهترگندم نسبت به جو، درصد نشاسته بیشتر گندم (حدود 10 درصد) و گزارشات بهبود قابلیت هضم گندم نسبت به جو و ذرت، بنابراین ضرورت دارد جایگزینی دانه‌های جو و ذرت با دانه گندم در جیره بره‌های پرواری نیز بررسی و امکان‌سنجی شود.

روش‌ پژوهش: تعداد 24 راس بره نر مهربان (وزن بدن 46/4± 3/40 کیلوگرم) در قالب طرح کاملاً تصادفی و تیمارهای آزمایشی شامل: ۱. جیره‌ حاوی 58 درصد دانه جو، 2. جیره حاوی 29درصد دانه جو + 29درصد دانه ذرت، 3. تیمار حاوی 58 درصد دانه ذرت، و 4. جیره حاوی 58 درصد دانه گندم مورد استفاده قرار گرفت. عملکرد رشد ( افزایش وزن روزانه، افزایش وزن کل و میزان مصرف خوراک)؛ گوارش پذیری مواد مغذی، فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای (pH ، ازت آمونیاکی و اسیدهای چرب فرار)، جمعیت پروتوزوآ و بعد از ذبح مطالعات هیستومورفومتری روده کوچک بررسی شد.

یافته‌ها: عملکرد رشد بره‌های چهار گروه تفاوتی با یکدیگر نداشتند. گوارش‌پذیری ماده خشک در تیمار حاوی گندم بالاترین و در تیمار بر پایه جو کمترین بود؛ درحالی‌که گوارش‌پذیری پروتئین در جیره حاوی جو بیشتر از جیره‌های حاوی دانه ذرت یا گندم بود (05/0˂P). غلظت نیتروژن آمونیاکی تیمار حاوی گندم بیشتر از بره‌های دیگر بود (05/0>P). غلظت کل اسیدهای چرب فرار در بره‌های تغذیه‌شده با جیره‌های حاوی گندم و جو بیشتر از دو تیمار آزمایشی دیگر بود (05/0>P). کمترین میزان اسیدهای چرب فرار در تیمار حاوی ذرت مشاهده شد (05/0>P). درصد اسید استیک تیمار ذرت بیشتر از جیره‌های حاوی جو و گندم بود و کمترین درصد این فراسنجه در بره‌های تغذیه‌شده با جیره حاوی گندم مشاهده شد (05/0>P). غلظت‌های اسید پروپیونیک، بوتیریک و ایزوبوتریک در تیمار حاوی دانه ذرت کمتر از گروه‌های دیگر بود (05/0>P). بیشترین درصد این اسیدهای چرب فرار مربوط به جیره‌های حاوی گندم یا جو بود (05/0>P). جمعیت پروتوزوای کل شکمبه و جنس انتودینیوم در جیره حاوی گندم یا تیمار جو + ذرت نسبت به دیگر تیمارها بالاتر بود و بیشترین تعداد درجیره حاوی گندم مشاهده شد (05/0˂P). در تیمارهای حاوی ذرت و جو+ذرت طول پرز (ویلی) دوازده بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0˂P) در حالی که عمق کریپت دوازده در بره‌های تغذیه‌شده با جیره حاوی گندم کمتر بود (05/0˂P). عرض پرز ایلئوم در تیمارهای دریافت‌کننده گندم بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0˂P) در حالی که تیمارهای تغذیه شده با جو کمترین عرض پرز داشتند (05/0˂P). عمق کریپت ایلئوم در بره‌های تغذیه‌شده با گندم و ذرت از سایر تیمارها کمتر بود (05/0˂P).

نتیجه‌گیری: نتایج آزمایش نشان داد که عملکرد رشد بره‌ها در سه نوع غله تفاوتی با یکدیگر نداشتند هرچند گوارش‌پذ‌‌یری ظاهری جیره بر پایه گندم بیشتر بود و در جیره بره‌های پروای، گندم را می‌توان جایگزین دانه جو یا ذرت نمود.

کلیدواژه‌ها

• اسیدهای چرب فرار
• افزایش وزن روزانه
• پرزهای روده
• پروتوزوآ
• نشاسته

عنوان مقاله [English]

Effects of Replacing Barley and Corn with Wheat in Fattening Lambs' Diet on Performance, Digestibility, Rumen Fermentation, and Gastrointestinal Histomorphometry

نویسندگان [English]

• Yosef Amjadian ¹
• Fardin Hozhabri ²
• Mohmmad nooriyan soroor ³
• Khodabakhsh Rashidi ⁴

¹ Graduated M. Sc. Student, Animal Science Department, Agriculture and Natural Resource Faculty, Razi University, Kermanshah, I.R of Iran. E-Mail: y.amjadian@stu.razi.ac.ir

² Associate Professor of Animal Science Department, Agriculture and Natural Resource Faculty, Razi University, Kermanshah, Iran. E-Mail:hozhabri@razi.ac.ir

³ Assistant Professor of Animal Science Department, Agriculture Faculty, Bu-Ali Sina University, Hamedan, Iran. E-Mail: m.nooriyansoroor@basu.ac.ir

⁴ Associate Professor of Kermanshah University of Medical Sciences, Kermanshah, Iran. E-Mail: khodabakhsh.rashidi@kums.as.ir

چکیده [English]

Objectives: Variation in starch structure leads to different ruminal degradation rates among cereal grains such as barley, corn, and wheat, and these differences play a key role in determining rumen metabolism, growth, and overall performance in ruminants. The rate of starch fermentation in the rumen, in turn, modulates rumen pH, volatile fatty acid production, feed intake, growth responses, and rumen development.Given the generally superior production performance of wheat relative to barley, its higher starch concentration (approximately 10% greater), and evidence of enhanced starch digestibility compared with barley and corn, a critical need exists to assess the potential for substituting wheat for barley and corn in diets of finishing lambs.

Methods: Twenty-four male Mehraban lambs (body weight of 40.3±4.46 kg) were allocated to a completely randomized design comprising four dietary treatments. The experimental diets were: 1) 58% barley grain, 2) 29% barley grain + 29% corn grain, 3) 58% corn grain, and 4) 58% wheat grain. Across these treatments, growth performance (average daily gain, total body weight gain, and feed intake), nutrient digestibility, Protozoa population, ruminal fermentation parameters (pH, ammonia nitrogen, and volatile fatty acids), and post-mortem histomorphometric traits of the small intestine were assessed.

Results: Lamb growth performance did not differ significantly among the four dietary treatments. Dry matter digestibility was greatest in the wheat-based diet and lowest in the barley-based diet, whereas crude protein digestibility was higher in lambs receiving the barley-based diet than in those fed corn- or wheat-based diets (P<0.05). Ammonia nitrogen concentration was elevated in the wheat-based treatment compared with the other groups (P<0.05). Total volatile fatty acid concentrations were higher in lambs offered wheat- and barley-based diets than in the remaining treatments, with the lowest values recorded in the corn-based diet (P<0.05). The proportion of acetic acid was higher in the corn-based diet than in the barley- and wheat-based diets, and lambs fed the wheat-based diet showed the lowest acetic acid percentage (P<0.05). Concentrations of propionic, butyric, and isobutyric acids were reduced in lambs fed the corn-based diet relative to the other treatments, while the highest proportions occurred in the wheat or barley based diets (P<0.05). Total rumen protozoa and Entodinium counts were greater in lambs consuming wheat or barley + corn diets than in the other treatments, with maximal values in the wheat-based diet (P<0.05). Duodenal villus length was greater in lambs receiving the corn and barley + corn diets (P<0.05), whereas duodenal villus depth was reduced in the wheat-fed group (P<0.05). Ileal villus width was highest in the wheat-containing diets and lowest in the barley-based diets (P<0.05), while ileal crypt depth was lower in lambs fed wheat- and corn-based diets than in those receiving the other treatments (P<0.05).

Conclusion: The experiment found that lamb growth performance was similar across diets containing the three different grains. However, the wheat-based diet showed higher apparent digestibility, indicating that in fattening lamb diets, wheat can be substituted with barley or corn without affecting growth.‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ ‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ ‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬



Keywords:

Volatile fatty acids,

Average daily gain,

Intestinal villi,

Protozoa,

Starch





Keywords: Volatile fatty acids, Average daily gain, Intestinal villi, Protozoa, Starch.

کلیدواژه‌ها [English]

• DKeywords: Volatile fatty acids
• Average daily gain
• Intestinal villi
• Protozoa
• Starch