به‌منظور بررسی اثر مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی در دوره جوجهکشی بر مقاومت گرمایی، قابلیت جوجه‌درآوری و بیوشیمی خون جوجههای گوشتی سویه راس (308)، تعداد 608 عدد تخم‌مرغ نطفهدار در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی(شاهد (صفر)، شش، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی در دوره جوجهکشی بر مقاومت گرمایی، قابلیت جوجه‌درآوری و بیوشیمی خون جوجههای گوشتی سویه راس (308)، تعداد 608 عدد تخم‌مرغ نطفهدار در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل مدت زمانهای مختلف تیمار حرارتی(شاهد (صفر)، شش، 12 و 18 ساعت) بود که در روزهای هفت تا 16 دوره جنینی در دمای 5/39 درجه سلسیوس و رطوبت 65 درصد قرار گرفتند. روز هفتم تخم‌مرغهای بدون نطفه یا مرده پس از نورسنجی حذف شدند. نتایج نشان داد سطح هورمون‌های تیروئیدی و دمای سطح صورت به‌عنوان شاخص متابولیسم پایه و مقاومت گرمایی در گروه های 6، 12 و 18 ساعت کاهش یافت (05/0>P). میزان جوجه‌درآوری در تخممرغهایی صفر (شاهد)، شش و 12 ساعت در معرض تیمار حرارتی قرار گرفتند بیشتر از سایر گروهها بود (05/0>P) و در تیمار 18 ساعت کاهش جوجه‌درآوری مشاهده شد. مدت زمان جوجهکشی تخممرغهایی که در معرض تیمار حرارتی قرار گرفتند بیشتر بود (05/0>P). درحالی‌که اثر تیمارهای آزمایشی بر وزن، طول و کیفیت جوجه معنی‌دار نبود. درصد کیسه زرده در همه گروهها نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (05/0>P). افزایش مدت زمان تیمار باعث افزایش معنی‌داری نسبت جنس ماده شد (05/0>P). اسید اوریک و پروتئین تام در گروه شش، 12 و 18 ساعت کاهش معنی‌داری در مقایسه با شاهد داشت (05/0>P). در مجموع بر اساس نتایج این پژوهش تیمار حرارتی شش و 12 ساعت بدون داشتن اثر منفی بر جوجه‌درآوری، باعث القای مقاومت گرمایی شده است.