حسین غلامی؛ محمدرضا کیانزاد
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 137-145
چکیده
برای انجام پژوهش حاضر، از تعداد 200 راس میش نژاد زل دو تا چهارساله، بهصورت پرورش خالص زل و تلاقی استفاده شد. 30 راس برۀ نر و 30 راس برۀ ماده (خالص و آمیخته) حاصل از میشها، در گروههای مجزا برای سه دورۀ 75، 100، و 125 روزه پروار شدند. در انتهای هر دورۀ پروار، 10 راس بره از هر جنس ذبح و لاشه آنها تفکیک شد. تفاوتی بین برههای خالص زل و تلاقی شال×زل ...
بیشتر
برای انجام پژوهش حاضر، از تعداد 200 راس میش نژاد زل دو تا چهارساله، بهصورت پرورش خالص زل و تلاقی استفاده شد. 30 راس برۀ نر و 30 راس برۀ ماده (خالص و آمیخته) حاصل از میشها، در گروههای مجزا برای سه دورۀ 75، 100، و 125 روزه پروار شدند. در انتهای هر دورۀ پروار، 10 راس بره از هر جنس ذبح و لاشه آنها تفکیک شد. تفاوتی بین برههای خالص زل و تلاقی شال×زل و همچنین بین برههای نر و ماده، از نظر بازده لاشه، درصد گوشت لخم، و درصد استخوان در دورههای متفاوت پروار، مشاهده نشد. در هر سه دورۀ پروار، درصد چربی لاشه در برههای نر زل و مادۀ شال×زل کمتر از سایر گروهها بود (05/0P<). وزن شیرگیری برههای آمیخته و وزن آنها در انتهای دورۀ پروار بهترتیب 22 و 26 درصد بیشتر از برههای خالص زل بود (05/0P<). در شرایط پرورش صنعتی این آزمایش، با تیمار برههای زل خالص، 5382 کیلوگرم و در تیمار برههای آمیخته (شال×زل) 6774 کیلوگرم وزن زنده تولید شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پرورش برههای نژاد خالص زل و یا آمیختههای آن در شرایط صنعتی (متمرکز) اقتصادی و به سود دامدار خواهد بود.