فرهاد محمدی؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ کمال شجاعیان؛ مهران مهری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 301-309
چکیده
تأثیر افزودن چای ترش به جیره بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تحت آفلاتوکسکوزیس با استفاده از 192 قطعه جوجه گوشتی یکروزه جنس نر سویه رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 12 جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1 - جیره شاهد منفی (بدون افزودنی)، 2 – جیره شاهد مثبت (5/2 میلیگرم آفلاتوکسین B1در کیلوگرم)، ...
بیشتر
تأثیر افزودن چای ترش به جیره بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تحت آفلاتوکسکوزیس با استفاده از 192 قطعه جوجه گوشتی یکروزه جنس نر سویه رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 12 جوجه در هر تکرار بررسی شد. تیمارها شامل 1 - جیره شاهد منفی (بدون افزودنی)، 2 – جیره شاهد مثبت (5/2 میلیگرم آفلاتوکسین B1در کیلوگرم)، 3 - جیره حاوی چای ترش (10 گرم چای ترش در کیلوگرم) و 4 - جیره آلوده به آفلاتوکسین و حاوی چای ترش (5/2 میلیگرم آفلاتوکسین B1+ 10 گرم در کیلوگرم چای ترش در کیلوگرم) میباشند. اثر تیمارها بر مصرف خوراک معنیدار نبود. افزایش وزن جوجه‌ها در تیمار شاهد مثبت کمتر از جوجههای مربوط به تیمارهای دیگر بود (001/0P<). این پرندگان ضریب تبدیل بالاتری داشتند (001/0P<). میزان پادتن تولید شده علیه ویروس نیوکاسل و گلبول قرمز گوسفندی در جوجههای تغذیه شده با جیرة کنترل مثبت و جیرة حاوی چای ترش به ترتیب پایینتر و بالاتر از پرندگان گروه شاهد منفی بود (001/0P<). کمترین افزایش ضخامت پوست پس از چالش با دینیتروکلروبنزن در جوجههای دریافتکنندة جیرة شاهد مثبت مشاهده شد (001/0P<). وزن نسبی بورس فابریسیوس در جوجههای دریافتکنندة جیرة کنترل مثبت و حاوی چای ترش بهترتیب کمتر و بیشتر از گروه شاهد منفی بود (001/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، افزودن چای ترش به جیرههای آلوده به آفلاتوکسین B1 در جوجههای گوشتی، اثر سم آفلاتوکسین را بر پاسخ ایمنی و عملکرد تولیدی کاهش میدهد.
سیده اسماء موسوی؛ سید امیر حسین مهدوی؛ احمد ریاسی؛ علی صادقی سفیدمزگی
دوره 17، شماره 2 ، مهر 1394، ، صفحه 321-333
چکیده
تأثیر مخلوط پسماند گیاهان آویشن، رزماری، شوید و نعناع فلفلی در جیرههای با نسبتهای گوناگون اسیدهای چرب امگا-6 به امگا-3 بر عملکرد، وزن نسبی اندام‌های داخلی، فلور میکروبی محتویات ایلئوم و تغییرات هسیتولوژیک رودۀ کوچک و کبد مرغ‌های تخم‌گذار در آزمایشی فاکتوریل 3×2 با سه سطح پسماند (صفر، 5/2 و 5 درصد) و دو نسبت اسیدهای چرب امگا-6 ...
بیشتر
تأثیر مخلوط پسماند گیاهان آویشن، رزماری، شوید و نعناع فلفلی در جیرههای با نسبتهای گوناگون اسیدهای چرب امگا-6 به امگا-3 بر عملکرد، وزن نسبی اندام‌های داخلی، فلور میکروبی محتویات ایلئوم و تغییرات هسیتولوژیک رودۀ کوچک و کبد مرغ‌های تخم‌گذار در آزمایشی فاکتوریل 3×2 با سه سطح پسماند (صفر، 5/2 و 5 درصد) و دو نسبت اسیدهای چرب امگا-6 به امگا-3 (12/15 و 65/1) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و پنج پرنده در هر تکرار بررسی شد. تغذیۀ مرغها با جیرههای با نسبت پایین امگا-6 به امگا-3 وزن نسبی طحال، تعداد و قطر غدد لنفاوی غیرمنتشرۀ لامیناپروپریا (05/0P<)، و درصد تولید تخممرغ در میان دورۀ دوم (05/0P=) را افزایش و وزن نسبی و درصد چربی کبدی را کاهش داد (05/0P<). تغذیۀ پرندگان با جیرههای حاوی پسماندهای گیاهی، طول پرز، تعداد و قطر غدد لنفاوی، تعداد سلولهای گابلت (05/0P<)، و ضریب تبدیل غذایی (08/0P=) را بهبود داد. غلظت مالون دیآلدئید در کبد و جمعیت اشرشیاکلی در ایلیوم پرندگانی که با جیرۀ حاوی 5درصد مخلوط پسماند تغذیه شدند، کاهش یافت (01/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، استفاده از نسبت پایین اسیدهای چرب امگا-6 به امگا-3 یا 5درصد مخلوط پسماند گیاهان دارویی در جیره بهترتیب تولید تخممرغ و شاخص‌های سلامت روده و کبد را در مرغ‌های تخم بهبود می‌بخشد.
نسرین حسین پور؛ محمدعلی نوروزیان؛ احمد افضل زاده
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 93-101
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر منابع مختلف مکمل آلی و معدنی مس بر فراسنجه‌های تولید گاز و قابلیت هضم مواد مغذی در بره‌های نر زندی انجام شد. در آزمایش اول، هجده راس برة نر (میانگین وزن 62/1±53/17 کیلوگرم) در قالب طرحی کاملاً تصادفی در سه گروه شش راسی، در جایگاه‌های انفرادی به مدت هفتاد روز پروار شدند. تیمارها شامل شاهد (جیرة پایة بدون ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی اثر منابع مختلف مکمل آلی و معدنی مس بر فراسنجه‌های تولید گاز و قابلیت هضم مواد مغذی در بره‌های نر زندی انجام شد. در آزمایش اول، هجده راس برة نر (میانگین وزن 62/1±53/17 کیلوگرم) در قالب طرحی کاملاً تصادفی در سه گروه شش راسی، در جایگاه‌های انفرادی به مدت هفتاد روز پروار شدند. تیمارها شامل شاهد (جیرة پایة بدون مکمل مس)، جیرة پایه به همراه 10 میلیگرم مس در کیلوگرم مادة خشک جیره به شکل پروتئینات و جیرة پایه به همراه 10 میلیگرم مس در کیلوگرم مادة خشک جیره به شکل سولفات بود. تغذیة بره‌ها با جیرههای حاوی مکمل مس میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک مصرفی را بهبود بخشید، ولی تأثیری بر مصرف خوراک نداشت. قابلیت هضم مادة خشک، مادة آلی، پروتئین خام و ADF در بره‌هایی که از جیرة مکمل شده با مس آلی تغذیه شدند، نسبت به بره‌های سایر تیمارها بیشتر بود (01/0P<). در آزمایش دوم، میزان انرژی سوخت‌وسازی جیرههای آزمایش اول برآورد و تأثیر منبع مس بر فراسنجه‌های تولید گاز بررسی شد. نرخ تولید گاز (c) در بین تیمارهای آزمایشی معنادار نبود اما پتانسیل تولید گاز (b) در تیمارهای حاوی مکمل مس بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، افزودن مکمل مس به شکل آلی به جیرة بره‌های پرواری از طریق بهبود قابلیت هضم مواد مغذی باعث بهبود عملکرد می‌شود.
فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ سمیرا امیدی کیا؛ حمیدرضا میرزایی؛ مهران مهری
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 103-111
چکیده
به منظور بررسی تأثیر افزودن پودر برگ مریم‌گلی (Salvia mirzayanii) به جیره در عملکرد، خصوصیات لاشه، وزن نسبی اندام‌های داخلی و جمعیت میکروبی روده‌های کور جوجههای گوشتی آزمایش انجام شد. تعداد 200 قطعه جوجة گوشتی یکروزه با پنج سطح مریم‌گلی (صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد) در دامنة سنی یک تا 42روزگی تغذیه شدند. در دورة سنی یک تا 21روزگی، پرندگانی که 1 ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر افزودن پودر برگ مریم‌گلی (Salvia mirzayanii) به جیره در عملکرد، خصوصیات لاشه، وزن نسبی اندام‌های داخلی و جمعیت میکروبی روده‌های کور جوجههای گوشتی آزمایش انجام شد. تعداد 200 قطعه جوجة گوشتی یکروزه با پنج سطح مریم‌گلی (صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد) در دامنة سنی یک تا 42روزگی تغذیه شدند. در دورة سنی یک تا 21روزگی، پرندگانی که 1 درصد پودر برگ مریم‌گلی در جیرة خود دریافت کردند، مصرف خوراک و افزایش وزن کمتر و ضریب تبدیل بالاتری داشتند (05/0>P). در دورة سنی 22 تا 42روزگی و کل دورة پرورش (یک تا 42روزگی) ضریب تبدیل غذایی در پرندگان تغذیه‌شده با جیرة حاوی 5/0 درصد پودر برگ مریم‌گلی، در مقایسه با گروه شاهد به‌طور معناداری کاهش یافت (05/0>P). بازده لاشه و وزن نسبی عضلة سینه در پرندگان تغذیه شده با جیرة حاوی 1 درصد برگ مریم‌گلی کمتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). جمعیت باکتری‌های اسید لاکتیک در روده‌های کور پرندگانی که جیرة حاوی 25/0 و 5/0 درصد مریم‌گلی مصرف کردند، در مقایسه با پرندگان شاهد افزایش یافت (05/0>P). تغذیة جیرههای حاوی سطوح بالاتر از 5/0 درصد مریم‌گلی، جمعیت کلی‌فرم‌ها را در روده‌های کور نسبت به پرندگان شاهد کاهش داد (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، افزودن 5/0 درصد پودر برگ مریم‌گلی به جیرة جوجههای گوشتی، ضمن بهبود ترکیب فلور میکروبی روده‌های کور، عملکرد رشد را بهبود می‌بخشد.
مرتضی عالمی؛ فیروز صمدی؛ صبا صمدی
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 147-155
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر پودر برگ کنگرفرنگی و ویتامین E بر عملکرد، وزن نسبی اندام‌های داخلی، و برخی فراسنجه‌های خون، از 240 قطعه بلدرچین یکروزه در چهار تیمار شامل جیرۀ پایه (شاهد)، جیرۀ پایۀ مکمل‌شده با سطوح 5/1 و سه درصد پودر برگ کنگرفرنگی، و جیرۀ پایۀ مکمل‌شده با 300 میلیگرم در کیلوگرم ویتامین E با چهار تکرار و 15 پرنده در هر تکرار ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر پودر برگ کنگرفرنگی و ویتامین E بر عملکرد، وزن نسبی اندام‌های داخلی، و برخی فراسنجه‌های خون، از 240 قطعه بلدرچین یکروزه در چهار تیمار شامل جیرۀ پایه (شاهد)، جیرۀ پایۀ مکمل‌شده با سطوح 5/1 و سه درصد پودر برگ کنگرفرنگی، و جیرۀ پایۀ مکمل‌شده با 300 میلیگرم در کیلوگرم ویتامین E با چهار تکرار و 15 پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. افزایش وزن پرندگانی که در جیره ویتامین E دریافت کردند، از سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). در کل دورۀ پرورش، تفاوت افزایش وزن پرندگانی که با جیرههای حاوی کنگرفرنگی تغذیه شدند، با پرندگان شاهد معنیدار نبود. پرندگانی که جیرۀ حاوی سه درصد پودر برگ کنگرفرنگی دریافت کردند، ضریب تبدیل خوراک بالاتری داشتند (05/0P<). غلظتهای آلبومین و HDL سرم خون پرندگانی که با جیرۀ حاوی 5/1 درصد پودر برگ کنگرفرنگی تغذیه شدند، از سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). باتوجه به نتایج این تحقیق، استفاده از پودر برگ کنگرفرنگی تا سه درصد جیرۀ بلدرچین، تأثیر منفی بر میزان مصرف خوراک و افزایش وزن در کل دورۀ پرورش (1-42روزگی) ندارد. استفاده از 300 میلیگرم در کیلوگرم ویتامینE در جیرۀ بلدرچین ژاپنی سبب بهبود عملکرد رشد در سه هفته اول دورۀ پرورش می‌شود.
پروین سعیدی؛ صالح طباطبائی وکیلی؛ سمیه سالاری؛ خلیل میرزاده؛ مهدی زارعی
دوره 16، شماره 2 ، مهر 1393، ، صفحه 157-166
چکیده
به منظور بررسی اثر افزودن سیاه‌دانه به جیره در عملکرد، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه‌های خونی، از 192 قطعه جوجة یک‌روزة سویة راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و دوازده مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح افزایشی صفر (تیمار شاهد)، 4/0، 8/0 و 2/1 درصد سیاه‌دانه بود. در دورة رشد و کل دورة پرورش، وزن ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر افزودن سیاه‌دانه به جیره در عملکرد، پاسخ ایمنی و برخی فراسنجه‌های خونی، از 192 قطعه جوجة یک‌روزة سویة راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و دوازده مشاهده در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح افزایشی صفر (تیمار شاهد)، 4/0، 8/0 و 2/1 درصد سیاه‌دانه بود. در دورة رشد و کل دورة پرورش، وزن بدن در پرندگانی که جیرة حاوی 4/0 و 8/0 درصد سیاه‌دانه مصرف کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (P<0/05). افزودن سیاه‌دانه به جیره اثری بر مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در دوره‌های آغازین، رشد و کل دورة پرورش نداشت. وزن بورس فابرسیوس و تیموس در پرندگانی که 4/0 و 8/0 درصد سیاه‌دانه در جیرة خود دریافت کردند، بیشتر از پرندگان شاهد بود (P<0/05). وزن کبد در پرندگان مربوط به تیمار 4/0 درصد سیاه‌دانه بیشتر از شاهد بود (P<0/05). افزودن سیاه‌دانه به جیره باعث کاهش معنادار غلظت گلوکز، تری‌گلیسرید، کلسترول و LDL و افزایش میزان HDL سرم خون شد (P<0/05). در پرندگانی که در جیرة خود سیاه‌دانه دریافت کردند تعداد گلبول‌های سفید افزایش و نسبت هتروفیل: لنفوسیت کاهش یافت (P<0/05). توان آنتی‌اکسیدانی تام پلاسمای خون در پرندگانی که 4/0 و 8/0 درصد سیاه‌دانه دریافت کردند، بیشتر از شاهد بود (P<0/05). به‌طور کلی، استفاده از سیاه‌دانه تا سطح 8/0 درصد در جیره، ضمن بهبود عملکرد، فعالیت سیستم ایمنی و توان آنتی‌اکسیدانی تام خون جوجههای گوشتی را افزایش میدهد.
مهدی دهقانی سانیج؛ احمد افضل‌زاده؛ کامران رضایزدی؛ محمدعلی نوروزیان
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 11-20
چکیده
تأثیر جایگزینی یونجه با علوفۀ کنگرفرنگی بر گوارشپذیری، فراسنجه‌های تولید گاز جیرههای آزمایشی، عملکرد، و خصوصیات لاشۀ بره‌های مادۀ لری‌ـ‌بختیاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هفت تکرار بررسی شد. بره‌های گروه شاهد، جیرهای حاوی 30 درصد یونجه، 15 درصد کاه جو، و 55 درصد مواد متراکم دریافت کردند و در جیرۀ بره‌های ...
بیشتر
تأثیر جایگزینی یونجه با علوفۀ کنگرفرنگی بر گوارشپذیری، فراسنجه‌های تولید گاز جیرههای آزمایشی، عملکرد، و خصوصیات لاشۀ بره‌های مادۀ لری‌ـ‌بختیاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هفت تکرار بررسی شد. بره‌های گروه شاهد، جیرهای حاوی 30 درصد یونجه، 15 درصد کاه جو، و 55 درصد مواد متراکم دریافت کردند و در جیرۀ بره‌های تیمار آزمایشی، علوفۀ کنگر به‌طور کامل جایگزین یونجه شد. مصرف خوراک جیرۀ حاوی علوفۀ کنگر بیشتر بود (05/0>P) ولی اختلاف در میزان افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا بین تیمارها معنیدار نبود. نرخ تولید گاز بین تیمارهای آزمایشی معنیدار نبود، اما تولید گاز از بخش دیرتخمیر در جیرۀ حاوی کنگر بیشتر بود (05/0P<). گوارشپذیری مادۀ خشک و مادۀ آلی جیرۀ حاوی علوفۀ کنگر از جیرۀ حاوی یونجه بیشتر بود (05/0P<)، در حالیکه گوارشپذیری پروتئین و فیبر نامحلول در شویندۀ خنثی در جیرۀ حاوی یونجه بیشتر از جیرۀ حاوی کنگر به دست آمد (05/0P<). اثر جیرههای آزمایشی بر فراسنجه‌های لاشه و وزن نسبی اندام‌های داخلی معنیدار نبود. براساس نتایج این تحقیق میتوان از علوفۀ کنگر در جیرۀ بره‌های پرواری استفاده کرد.
محمد روستایی علی مهر؛ مرضیه غمگسار؛ محمود حقیقیان رودسری
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 21-29
چکیده
آزمایش به‌منظور بررسی اثر سافمانان بر عملکرد تولیدی و فلور میکروبی روده با استفاده از 180 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه انجام شد. در روز ششم جوجه‌ها به پنچ گروه (تیمار)، و هر گروه به سه زیرگروه (تکرار) 12 قطعهای تقسیم شدند. مقدار 3/0 گرم در کیلوگرم پریمکس لینکومایسین، صفر (شاهد)، 5/0 (S0.5)، و یک (S1) گرم در کیلوگرم سافمانان برای کل دوره به ...
بیشتر
آزمایش به‌منظور بررسی اثر سافمانان بر عملکرد تولیدی و فلور میکروبی روده با استفاده از 180 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه انجام شد. در روز ششم جوجه‌ها به پنچ گروه (تیمار)، و هر گروه به سه زیرگروه (تکرار) 12 قطعهای تقسیم شدند. مقدار 3/0 گرم در کیلوگرم پریمکس لینکومایسین، صفر (شاهد)، 5/0 (S0.5)، و یک (S1) گرم در کیلوگرم سافمانان برای کل دوره به جیرۀ چهار تیمار اول و همچنین سافمانان به مقدار 75/0 گرم در کیلوگرم برای دورۀ آغازین و 25/0 گرم در کیلوگرم برای دورۀ رشد به جیرۀ غذایی تیمار پنجم (S0.75-0.25) اضافه شد. جمعیت باکتری‌های اشریشیاکلی و لاکتوباسیلوس در محتویات انتهای ایلئوم پرندگان، در روزهای 18، 28، و 38 بررسی شد. نتایج نشان داد پرندگانی که از جیرههای حاوی سافمانان تغذیه کردند، ضریب تبدیل بهتری در مقایسه با پرندگان شاهد داشتند (05/0P<). در روز 18 و 28، جمعیت اشریشیاکلی در محتویات ایلئوم پرندگانی که در جیرۀ خود سافمانان دریافت کردند، کمتر از پرندگان گروه شاهد و تیمار آنتیبیوتیک بود (05/0P<). در روز 28، جمعیت لاکتوباسیلوسها در محتویات ایلئوم پرندگانی که یک گرم سافمانان در جیره دریافت کردند، از پرندگان سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). با توجه به نتایج تحقیق حاضر، افزودن 5/0 گرم بر کیلوگرم سافمانان به جیرۀ جوجههای گوشتی احتمالاً ازطریق بهبود جمعیت میکروبی روده، افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل، خوراک را بهبود می‌بخشد.
فرزانه رحیمی نیت؛ شکوفه غضنفری؛ سید داود شریفی
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 63-73
چکیده
در این آزمایش، تأثیرات سطوح گوناگون اسانس درمنۀ دشتی (صفر، 100، 200، و 300 میلیگرم بر کیلوگرم جیره) و آنتیبیوتیک بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های خونی در جوجه های گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجۀ یکروزه رأس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. در کل دوره، پرندگانی که جیرۀ حاوی 300 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس ...
بیشتر
در این آزمایش، تأثیرات سطوح گوناگون اسانس درمنۀ دشتی (صفر، 100، 200، و 300 میلیگرم بر کیلوگرم جیره) و آنتیبیوتیک بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های خونی در جوجه های گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجۀ یکروزه رأس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار بررسی شد. در کل دوره، پرندگانی که جیرۀ حاوی 300 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی دریافت کردند، افزایش وزن بیشتری در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی داشتند (05/0P<). نامناسبترین ضریب تبدیل متعلق به پرندگان شاهد بود و از این نظر، تفاوت معنیداری با پرندگان تغذیه‌شده با جیرههای حاوی 100 و 300 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی داشتند (05/0P<). تعداد گلبول‌های سفید در پرندگانی که با جیرۀ حاوی 100 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی تغدیه شدند، در مقایسه با سایر پرندگان بالاتر بود (05/0P<). پرندگان تغذیه‌شده با جیره های حاوی 100 و 300 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس درمنۀ دشتی، گلبول‌های قرمز بیشتری در مقایسه با سایر پرندگان داشتند (05/0P<). در این تحقیق، افزودن اسانس درمنۀ دشتی به‌میزان 300 میلیگرم بر کیلوگرم به جیرۀ جوجه های گوشتی موجب بهبود عملکرد می‌شود و میتواند جایگزینی مناسب برای آنتیبیوتیکهای محرک رشد در نظر گرفته شود.
فرشته جمیلی؛ فرید شریعتمداری؛ محمدامیر کریمی ترشیزی
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 117-126
چکیده
تأثیر امولسیفایرها در جیرۀ حاوی چربی بر عملکرد جوجههای گوشتی، با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی آمیختۀ تجاری رأس 308 در شرایط پرورشی استاندارد در آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع چربی (چهار درصد روغن سویا یا ضایعات اسید چرب) و سه نوع امولسیفایر (بدون امولسیفایر، 5/0 درصد نمک صفراوی، و یک درصد لسیتین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، ...
بیشتر
تأثیر امولسیفایرها در جیرۀ حاوی چربی بر عملکرد جوجههای گوشتی، با استفاده از 192 قطعه جوجۀ گوشتی آمیختۀ تجاری رأس 308 در شرایط پرورشی استاندارد در آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع چربی (چهار درصد روغن سویا یا ضایعات اسید چرب) و سه نوع امولسیفایر (بدون امولسیفایر، 5/0 درصد نمک صفراوی، و یک درصد لسیتین) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه جوجۀ گوشتی نر در هر تکرار انجام شد. افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل تحت تأثیر نوع چربی جیره قرار نگرفت، ولی جیرههای حاوی روغن سویا به میزان بیشتری مصرفی شدند (05/0>P). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا، با افزودن امولسفایرها به جیره بهبود یافت (05/0>P). طول و عرض پرزها در دودنوم و ژژونوم، عمق کریپت در دودنوم تحت تأثیر نوع چربی قرار نگرفتند ولی عمق کریپت در ژژونوم و عرض پرز در ایلئوم پرندگانی که در جیرۀ خود اسید چرب سویا دریافت کردند، بیشتر بود (05/0>P). افزودن نمک صفرا و لسیتین به جیره، انرژی متابولیسم‌پذیر ظاهری را افزایش داد (05/0>P).بهطورکلی، افزودن لسیتین و نمک صفراوی به جیرههای حاوی روغن سویا یا اسید چرب آن، با افزایش سطح جذب در دئودنوم و افزایش انرژی متابولیسم‌پذیر جیره، میزان افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل غذا در جوجههای گوشتی را بهبود می‌بخشد.
روح الله ابراهیمی؛ طاهره محمدآبادی؛ محسن ساری؛ سمیه سالاری؛ محمدجواد ضمیری؛ محمدتقی بیگی نصیری
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 127-138
چکیده
به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه‌های خونی، و وضعیت آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشان‌دهندۀ آن ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه‌های خونی، و وضعیت آنتی‌اکسیدانی جوجههای گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشان‌دهندۀ آن است که استفاده از 200 میلیگرم سیلیمارین، وزن روزانه را در دورۀ آغازین افزایش و در کل دورۀ پرورش کاهش داد و ضریب تبدیل خوراک را در دورۀ آغازین، رشد، و کل دورۀ آزمایش افزایش داد (05/0P<). استفاده از سطوح 100 و 200 میلیگرم سیلیمارین در جیره، بهترتیب بازده لاشه و وزن نسبی سینه را افزایش داد (05/0P<). افزودن 200 میلیگرم سیلیمارین به جیره باعث افزایش معنیدار غلظت مالوندیآلدهید (05/0P <) و نسبت هتروفیل به لنفوسیت (01/0P<) و کاهش معنیدار فعالیت سوپراکسید دسموتاز (05/0P <) شد. براساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از سیلیمارین در جیرۀ جوجههای گوشتی در شرایط بدون تنش و بیماری، وزن نسبی لاشه و سینه را بهبود داد، ولی بر وضعیت اکسیداتیو پرنده اثری ندارد.
سهراب آذرفر؛ علی نوبخت؛ یوسف مهمان‌نواز
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 139-148
چکیده
این آزمایش به‌منظور بررسی اثر استفاده از سطوح متفاوت گیاه دارویی آویشن (Thymus vulgaris L.)و آنزیم کمین بر عملکرد و متابولیت‌های خون بلدرچین تخم‌گذار ژاپنی با استفاده از 240 قطعه پرندۀ تخم‌گذار (شش تا دوازده‌هفتگی) در آزمایش فاکتوریل2×2 با دو سطح پودر آویشن (صفر و 75/0 درصد) و دو سطح آنزیم کمین (صفر و 05/0 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
این آزمایش به‌منظور بررسی اثر استفاده از سطوح متفاوت گیاه دارویی آویشن (Thymus vulgaris L.)و آنزیم کمین بر عملکرد و متابولیت‌های خون بلدرچین تخم‌گذار ژاپنی با استفاده از 240 قطعه پرندۀ تخم‌گذار (شش تا دوازده‌هفتگی) در آزمایش فاکتوریل2×2 با دو سطح پودر آویشن (صفر و 75/0 درصد) و دو سطح آنزیم کمین (صفر و 05/0 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار و هر تکرار با 15 قطعه بلدرچین مادۀ تخم‌گذار از سن شش تا یازدههفتگی انجام شد. اثر متقابل آویشن×آنزیم بر عملکرد تخمگذاری معنیدار نبود، ولی وزن تخم در پرندگانی که جیرههای حاوی آویشن دریافت کردند، بیشتر بود (05/0>P) و میزان اسیداوریک خون و ضخامت پوستۀ تخم پرندگانی که با جیرۀ حاوی آنزیم و آویشن تغذیه شدند، افزایش یافت (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، استفاده از آویشن و آنزیم میتواند تأثیرات مثبتی بر وزن تخم و ضخامت پوستۀ تخم در بلدرچین‌های تخم‌گذار ژاپنی داشته باشد.
محمدرضا عالمیان؛ علی اکبر خادم؛ سید داود شریفی
دوره 14، شماره 2 ، دی 1391، ، صفحه 1-10
چکیده
این آزمایش به منظور تعیین اثرات آنزیمهای تجاری ناتافوس و سافیزیم در جیرههای غذایی حاوی سبوس برنج بر عملکرد جوجههای گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجه از هیبرید تجاری رأس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. پنج جیره آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و سویا (شاهد)، جیره حاوی سبوس برنج، جیره حاوی ...
بیشتر
این آزمایش به منظور تعیین اثرات آنزیمهای تجاری ناتافوس و سافیزیم در جیرههای غذایی حاوی سبوس برنج بر عملکرد جوجههای گوشتی با استفاده از 200 قطعه جوجه از هیبرید تجاری رأس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. پنج جیره آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و سویا (شاهد)، جیره حاوی سبوس برنج، جیره حاوی سبوس برنج + آنزیم ناتافوس، جیره حاوی سبوس برنج + آنزیم سافیزیم و جیره حاوی سبوس برنج + ناتافوس + سافیزیم بود. مقدار سبوس برنج در جیرهها در دوره‌های آغازین، رشد و پایانی بهترتیب 15، 20 و 25 درصد بود. نتایج نشان داد که جیرههای حاوی سبوس برنج و آنزیم نسبت به جیره حاوی سبوس و بدون آنزیم به مقدار کمتری مصرف شدند (05/0P<). افزودن آنزیم به جیرههای حاوی سبوس برنج، میزان افزایش وزن و ارتفاع پرزهای روده را افزایش داد (05/0P<). نتایج نشان داد که افزودن آنزیم ناتافوس یا سافیزیم به جیرههای حاوی 15، 20 و 25 درصد سبوس برنج، به ترتیب در دوره‌های آغازین، رشد و پایانی و همچنین کل دوره بر عملکرد جوجههای گوشتی اثر مثبت دارد.
امید وثوق شریفی؛ اکبر یعقوب فر؛ سید داود شریفی؛ قدرت اله میرزاده؛ فیروز عسکری
دوره 14، شماره 1 ، شهریور 1391، ، صفحه 1-10
چکیده
این آزمایش به منظور تعیین ارزش غذایی جلبک گراسیلاریوپسیز پرسیکا و بررسی امکان استفاده از آن در تغذیه مرغان تخم گذار انجام شد. در مرحله اول، انرژی قابل متابولیسم و ترکیبات شیمیایی جلبک اندازه گیری شد. در مرحله دوم، اثر سطوح مختلف جلبک در جیره مرغ های تخم گذار با استفاده از 100 قطعه مرغ سویه های لاین w-36، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج ...
بیشتر
این آزمایش به منظور تعیین ارزش غذایی جلبک گراسیلاریوپسیز پرسیکا و بررسی امکان استفاده از آن در تغذیه مرغان تخم گذار انجام شد. در مرحله اول، انرژی قابل متابولیسم و ترکیبات شیمیایی جلبک اندازه گیری شد. در مرحله دوم، اثر سطوح مختلف جلبک در جیره مرغ های تخم گذار با استفاده از 100 قطعه مرغ سویه های لاین w-36، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار (جیره های حاوی سطوح صفر، پنج، 10، 15 و 20 درصد جلبک) و پنج تکرار، به مدت 12 هفته بررسی شد. درصد تخم گذاری، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل، وزن تخم مرغ، توده تخم مرغ به طور هفتگی اندازه گیری شد. مقدار پروتئین خام، فیبر خام، چربی خام، کلسیم و فسفر در جلبک گراسیلاریوپسیز پرسیکا به ترتیب 05/23، 2/7، 1/0، 9/0 و 34/0 درصد و مقدار انرژی قابل متابولیسم ظاهری و ظاهری تصحیح شده برای ازت ترتیب 04/2185 و 72/2195 کیلوکالری در کیلوگرم بود. در تیمارهای حاوی بیش از پنج درصد جلبک میزان تخم گذاری کاهش و ضریب تبدیل افزایش یافت (05/0P<). توده تخم مرغ در تیمارهای حاوی بیش از 10 درصد جلبک کاهش یافت (05/0P<). نتایج نشان داد که می توان تا سطح پنج درصد از جلبک گراسیلاریوپسیز پرسیکا در جیره غذایی مرغان تخم گذار بدون اثر منفی بر عملکرد استفاده نمود.
محمود حقیقیان رودسری؛ محمد روستایی علیمهر؛ مریم صفدریان؛ سید عبدالحسین ابوالقاسمی
دوره 14، شماره 1 ، شهریور 1391، ، صفحه 59-68
چکیده
به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا کم گلوکوسینولات آزمایشی با استفاده از 320 جوجه گوشتی در سن یک هفتگی با میانگین وزن 111 گرم انجام شد. جوجه ها به دو گروه چهار دسته ای تقسیم و هر دسته در چهار قفس 10 قطعه ای توزیع شدند. به ترتیب 30 و 45 درصد پروتئین کنجاله سویا جیره گروه یک و جیره گروه دو به وسیله کنجاله کلزا جایگزین شد. مقدار ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا کم گلوکوسینولات آزمایشی با استفاده از 320 جوجه گوشتی در سن یک هفتگی با میانگین وزن 111 گرم انجام شد. جوجه ها به دو گروه چهار دسته ای تقسیم و هر دسته در چهار قفس 10 قطعه ای توزیع شدند. به ترتیب 30 و 45 درصد پروتئین کنجاله سویا جیره گروه یک و جیره گروه دو به وسیله کنجاله کلزا جایگزین شد. مقدار صفر واحد آنزیم، 500 واحد آنزیم فیتاز، 600 واحد آنزیم سافیزیم جی پی 800 و 500 واحد فیتاز + 600 واحد سافیزیم جی پی 800 به جیره چهار دسته از هر دو گروه اضافه شد. نتایج نشان داد اثر متقابل سطوح کنجاله کلزا و آنزیم ها بر ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن معنی دار بود. در سطح 30 درصد جایگزینی پروتئین سویا با کنجاله کلزا بهترین ضریب (8/1) تبدیل متعلق به دسته بدون آنزیم بود. در سطح 45 درصد جایگزینی ضریب تبدیل دسته بدون آنزیم (43/2) از دسته مخلوط آنزیمی (03/2) بیشتر بود. به طورکلی، دوره پایین ترین میزان افزایش وزن (30/42 گرم) مربوط به تیمار 45 درصد پروتئین از کنجاله کلزای بدون آنزیم بوده است. نتایج نشان داد که می توان از کنجاله کلزا برای تأمین 30 درصد پروتئین جیره استفاده نمود و در صورت افزودن آنزیم به جیره می توان پروتئین جیره را تا 45 درصد با کنجاله کلزا تأمین نمود.
گلستان گلستانی میلانلو؛ سید داود شریفی؛ اکبر یعقوب فر؛ علی اکبر خادم
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 1-10
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر مکمل آنزیمی ناتوزایم پلاس در جیره های حاوی گندم و کنجاله کلزا بر عملکرد و دستگاه گوارش جوجه های گوشتی، با استفاده از 336 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری آربراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: 1 - جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد)، 2 - جیره حاوی 30 درصد ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی اثر مکمل آنزیمی ناتوزایم پلاس در جیره های حاوی گندم و کنجاله کلزا بر عملکرد و دستگاه گوارش جوجه های گوشتی، با استفاده از 336 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری آربراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: 1 - جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا (شاهد)، 2 - جیره حاوی 30 درصد گندم و 3 - جیره حاوی 30 درصد گندم و 10 درصد کنجاله کلزا که با افزودن ناتوزایم به مقدار 350 گرم در تن در مجموع شش تیمار منظور شد. در دوره آغازین و کل دوره افزودن آنزیم به جیره حاوی گندم و کنجاله کلزا، مقدار خوراک مصرفی، میزان افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را بهبود داد (01/0 >P). استفاده از ناتوزایم پلاس در جیره های حاوی گندم و گندم + کنجاله کلزا، وزن نسبی اندام های گوارشی را نسبت به جیره های مشابه بدون آنزیم به طور معنی داری کاهش داد (05/0 >P). نتایج حاصل از این آزمایش، بیان گر تأثیر مثبت ناتوزایم پلاس بر عملکرد جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های حاوی گندم و کنجاله کلزا به ویژه در دوره آغازین می باشد.
مهدی عابدینی سانیجی؛ فرید شریعتمداری؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
دوره 13، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 19-27
چکیده
به منظور مقایسه اثر گیاهان دارویی، اسید آلی و آنتی یوتیک در جیره حاوی جو و آنزیم بر عملکرد، سیستم ایمنی، فاکتورهای خونی و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی، آزمایشی با 400 قطعه جوجه ماده راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره حاوی 20 درصد جو (به عنوان شاهد جو)، 2) شاهد جو + 1/0 ...
بیشتر
به منظور مقایسه اثر گیاهان دارویی، اسید آلی و آنتی یوتیک در جیره حاوی جو و آنزیم بر عملکرد، سیستم ایمنی، فاکتورهای خونی و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی، آزمایشی با 400 قطعه جوجه ماده راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار به مدت 42 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره حاوی 20 درصد جو (به عنوان شاهد جو)، 2) شاهد جو + 1/0 درصد مخلوط گیاهان دارویی (آنتی بیوفین)، 3) شاهد جو + 2/0 درصد اسید آلی (فرمایسین)، 4) شاهد جو + (ppm 15) آنتی بیوتیک (ویرجینامایسین) و 5) یک جیره بر پایه ذرت و سویا به عنوان شاهد ذرت در نظر گرفته شد. در تمامی جیره های حاوی جو از آنزیم استفاده شد. میزان افزایش وزن در 42 روزگی و ضریب تبدیل غذا معنی دار بود (05/0 >P). تفاوت عیار آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند بین تیمارها در نوبت دوم خون گیری معنی داری بود (05/0 >P). تیمارهای حاوی آنتی بیوتیک وگیاهان دارویی به ترتیب بالاترین و کمترین مقدار کلسترول و تری گلیسرید خون را داشتند. اثر افزودنی ها مختلف بر ارتفاع پرزهای روده در قسمت های دئودنوم و ژژنوم معنی دار بود (05/0 >P). نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد می توان با کاربرد افزودنی هایی نظیر گیاهان دارویی و اسید آلی در جیره حاوی جو به عملکردی مشابه با عملکرد جیره های ذرت دست یافت.