معین تاند؛ محمدباقر زندی باغچه مریم؛ مرادپاشا اسکندری نسب؛ محمد عبدلی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی خصوصیات ژنتیکی و فنوتیپی مرتبط با صفات عملکردی در اسب‌های پرشی ایران شامل زمان پایان مسابقه (RCT) و تعداد خطاهای اسب در مسابقه (NEC) و رتبه در پایان مسابقه (REC) انجام شد. به‌منظور برآورد مؤلفه‌های واریانس، وراثتپذیری و همبستگی ژنتیکی نرم‌افزارهای GIBBS1F90 و THRGIBBS1F90 استفاده شد. وراثتپذیری (h2) با استفاده از مدل ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف بررسی خصوصیات ژنتیکی و فنوتیپی مرتبط با صفات عملکردی در اسب‌های پرشی ایران شامل زمان پایان مسابقه (RCT) و تعداد خطاهای اسب در مسابقه (NEC) و رتبه در پایان مسابقه (REC) انجام شد. به‌منظور برآورد مؤلفه‌های واریانس، وراثتپذیری و همبستگی ژنتیکی نرم‌افزارهای GIBBS1F90 و THRGIBBS1F90 استفاده شد. وراثتپذیری (h2) با استفاده از مدل تک‌صفتی و چندصفتی برای صفات RCT، NEC و REC به‌ترتیب 02/0 و 08/0، 13/0 و 23/0، 16/0 و 29/0 برآورد شد. همبستگی ژنتیکی بین صفات RCT و NEC، RCT و NEC و هم‌چنین NEC و REC به‌ترتیب 38/0، 36/0 و 65/0 برآورد شد. میانگین قابلیت اعتماد برآوردشده (r2) با استفاده از مدل تک‌صفتی و چندصفتی برای صفات RCT، NEC و REC به‌ترتیب60/0 و 69/0، 62/0 و 73/0، 58/0 و 66/0 بود. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که صفات موردبررسی وراثتپذیری پایینی دارند. از بین صفات عملکردی صفت REC دارای بیش‌ترین وراثتپذیری بوده و ازآنجاکه این صفت با صفات RCT و NEC دارای همبستگی ژنتیکی مثبت است، انتخاب براساس این صفت موجب پیشرفت در صفات دیگر نیز می‌شود. نتایج حاصل از مطالعه حاضر اهمیت استفاده از مدل‌های چندصفتی در برنامه‌های اصلاح نژاد را برجسته می‌کنند زیرا استفاده از این مدل‌ها می‌تواند منجر به برآوردهای دقیق‌تری از وراثتپذیری و بهبود دقت و قابلیت اعتماد در تخمین ارزش‌های ارثی شود.
محمد عبدلی؛ محمدباقر زندی؛ طاهر هرکی نژاد؛ مسعود خلیلی
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی ساختار ژنتیکی اسب‌های بومی ایران با استفاده از 11 نشان‌گر ریزماهواره انجمن بین‌المللی ژنتیک حیوانات (ISAG) برای مقایسه تنوع ژنتیکی و درک روابط بین جمعیت‌ها موردبررسی قرار گرفت. بدین منظور از بانک اطلاعاتی فدراسیون سوارکاری کشور تعداد 565 اسب از سنین مختلف (شش‌ماهگی تا 25 سالگی) از نژادهای اسب عرب اصیل، کاسپین، ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی ساختار ژنتیکی اسب‌های بومی ایران با استفاده از 11 نشان‌گر ریزماهواره انجمن بین‌المللی ژنتیک حیوانات (ISAG) برای مقایسه تنوع ژنتیکی و درک روابط بین جمعیت‌ها موردبررسی قرار گرفت. بدین منظور از بانک اطلاعاتی فدراسیون سوارکاری کشور تعداد 565 اسب از سنین مختلف (شش‌ماهگی تا 25 سالگی) از نژادهای اسب عرب اصیل، کاسپین، دره‌شوری، کرد و ترکمن هر کدام به تعداد 113 راس انتخاب شدند. تعداد آلل‌های مشاهده شده برای هر جایگاه از هفت تا 19 آلل و با میانگین 10/81 آلل بود که جایگاه ASB17 با 19 آلل و جایگاه HTG4 با هفت آلل به‌ترتیب دارای بیش‌ترین و کم‌ترین تعداد آلل بودند. مقادیر میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده‌شده از بزرگ‌ترین به کوچک‌ترین، متعلق به نژاد ترکمن (0/11±0/68)، کاسپین (0/07±0/67)، کرد (0/06±0/66)، دره‌شوری (0/07±0/65)، و عرب اصیل (0/08±0/62) بود. در بررسی ساختار جمعیتی به‌روش جفت گروهی غیروزنی با کمک میانگین حسابی (UPGMA)، جمعیت‌های کاسپین و کرد با یکدیگر در یک گروه ژنتیکی و سایر جمعیت‌ها نیز در گروه‌های جداگانه‌ای قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش، این فرضیه که جمعیت‌های کاسپین و کرد به اسب‌های نسایی نزدیک هستند را تأیید کرد. به‌طورکلی، نتایج به‌دست‌آمده از این مطالعه نشان‌دهنده تنوع ژنتیکی بالا، با وجود شباهت ژنتیکی در برخی از جمعیت‌های اسب موردمطالعه است. از طرفی گروه‌بندی ژنتیکی جمعیت‌ها با مناطق جغرافیایی آن‌ها همسان می‌باشد. نتایج حاصل از ریزماهواره‌ها بیانگر چندشکلی‌بودن و کارآمدی بالای جایگاه‌های مورد استفاده در آزمایش‌های مطالعه‌های تعیین نژاد، تنوع و ساختار ژنتیکی برای اسب‌های بومی کشور می‌باشد.